บทที่ 794

เมื่อเห็นมีดสั้นเย็นเยียบนี้กำลังจะแทงเข้าไปที่ลำคอของหูเยว่ซี

ก็มีลมพัดผ่านหน้าต่าง พุ่งมาโดนข้อมือของหยางหว่านอวี่เข้าอย่างจัง

“แคร๊ง!”

ข้อมือของหยางหว่านอวี่ถูกเจาะทะลุ มีดสั้นตกลงบนพื้น

“นักพรตชั่ว แกจะมายุ่งอะไรด้วย!”

หยางหว่านอวี่จับข้อมือที่เลือดไหลไม่หยุดของตัวเองไปพลาง ปากก็ตะโกนด่าด้วยความไม่พอใจอย่างมากไปพลาง

ต่อมาก็มีลมพัดเข้ามาอีกสองสาย

สายหนึ่งพุ่งไปทางเกาชิงเหยียน อีกสายหนึ่งพุ่งไปทางหูเยว่ซี

เดิมหยางหว่านอวี่คิดว่า ทั้งสองคนก็จะได้รับบาดเจ็บด้วยเช่นกัน นักพรตหนุ่มคนนั้นคงโจมตีโดยไม่เลือก!

ถ้าเป็นแบบนั้น ในใจของหยางหว่านอวี่ก็คงจะรู้สึกดีขึ้นมาก

เพราะลมทั้งสองสายนี้พุ่งไปยังจุดสำคัญของทั้งสองคน!

หมายจะฆ่าพวกเธอให้ตายชัดๆ หรือถ้าไม่ตายก็ต้องบาดเจ็บสาหัสนั่นแหละ

แต่ในวินาทีต่อมา หยางหว่านอวี่ก็รู้ตัวว่าตัวเองคิดมากไปแล้ว

“ตึง!”

เชือกที่มัดตัวเกาชิงเหยียนไว้ขาดออกก่อน

จากนั้น ตาข่ายแสงที่พันธนาการหูเยว่ซีไว้ก็ขาดออกเป็นเสี่ยงๆ เช่นกัน

ที่แท้ นักพรตหนุ่มก็ไม่ได้ตั้งใจจะทำร้ายพวกเธอ แต่ตั้งใจจะมาช่วยคน!

หูเยว่ซีรีบกระโดดลุกขึ้นจากพื้น แล้วตบหน้าหยางหว่านอวี่ท