เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 799
บทที่เกี่ยวข้อง
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 800
“งั้นก็ง่ายเลย พวกคุณรอผมโทรศัพท์แป๊บเดียว น่าจะจัดการได้เร็วๆ นี้” ลั่วอู๋ฉางยิ้มหลิ่วซือหยินกับซูเฉี่ยนเฉี่ยนสบตากัน ใบหน้างดงามของทั้งสองคนแสดงความสงสัยออกมาเหมือนกัน แค่โทรศัพท์หนึ่งสาย ก็จัดการได้เลยเหรอ? ล้อเล่นอะไรกันเนี่ย!เมืองอันไม่เหมือนกับที่อื่น เพราะอุตสาหกรรมยาที่นี่พัฒนาไปไกลมาก มีผู้ประกอบการจำนวนมาก ทำให้หลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีทั้งคนดีและคนเลวปะปนกันไปดังนั้น ยาตัวใหม่ที่จะยื่นขออนุมัติที่นี่ จะอยู่ภายใต้การควบคุมของสำนักงานคณะกรรมการอาหารและยาจากเมืองหลวง พูดง่ายๆ ก็คือมีการควบคุมอย่างเข้มงวด!แน่นอน ทุกอย่างมีข้อเสียก็ย่อมมีข้อดีเช่นกัน นั่นก็คือ หากยาตัวใหม่ได้รับการอนุมัติในเมืองอัน ไม่ว่าจะเป็นเรื่องคุณภาพหรือประสิทธิภาพ ก็จะเหนือกว่าสินค้าประเภทเดียวกันอื่นๆผลิตภัณฑ์จากเมืองอันเป็นเหมือนแบรนด์ที่มีชีวิต! ยาตัวใหม่ที่นี่เมื่อวางจำหน่าย ไม่เพียงดึงดูดความสนใจของวงการการรักษา แต่สำคัญที่สุดคือ ไม่ต้องห่วงเรื่องการขายเลยลั่วอู๋ฉางหยิบโทรศัพท์ออกมา แล้วกดหาหมายเลขหนึ่งซึ่งอยู่ไกลออกไป ณ สำนักงานใหญ่ของสำนักงานคณะกรรมการอาหารและยาในเมืองหลวง“การประชุมวันนี
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 801
ตามปกติแล้ว เลขาคงจะเดินออกไปทันทีแต่ครั้งนี้เขากลับยืนกรานที่จะอยู่ต่อ กระซิบเบาๆ ว่า “คนที่ท่านบันทึกชื่อว่า “ราชันมังกร” โทรมาครับ!”ทันทีที่ได้ยิน หวังเจิ้นอวี่ก็กระเด้งตัวลุกขึ้นจากเก้าอี้ทันที“ทำไมไม่บอกแต่แรกล่ะ!”ราวกับว่า มีสปริงติดอยู่ที่ก้นอย่างนั้น!“ยังไม่รีบเอาโทรศัพท์มาให้ผมอีก ถ้าทำให้คนที่โทรมาต้องรอ ผมจะไม่มีทางให้อภัยตัวเองเลย!”เหตุการณ์นี้ทำให้ทุกคนในห้องประชุมพากันตกตะลึงในความทรงจำของทุกคน หวังเจิ้นอวี่เป็นคนสุขุมจะพูดว่าเขาสามารถนิ่งเฉยได้แม้แต่ภูเขาไท่ซานถล่มลงมาก็ไม่เกินจริงแต่ท่าทางของเขาในตอนนี้กลับแตกต่างออกไปอย่างสิ้นเชิง ทำให้ทุกคนแทบไม่เชื่อสายตา!ทันทีที่เลขาหยิบโทรศัพท์ออกมา หวังเจิ้นอวี่ก็คว้าไปทันทีเขาถึงกับละเลยกฎเหล็กที่ว่าห้ามรับโทรศัพท์ในระหว่างการประชุม แล้วกดรับทันทีจากท่าทีรีบร้อนของหวังเจิ้นอวี่ ก็เห็นได้ชัดว่านี่เป็นสายที่สำคัญมาก เขากลัวอีกฝ่ายจะรอนาน“สวัสดีครับ คุณลั่ว ขอโทษด้วยนะครับ ผมเพิ่งเห็นว่ามีสายเข้า คุณคงรอนานมากเลยแน่ๆ ผมนี่ช่างสมควรตายจริงๆ”ถ้าบอกว่าเมื่อกี้ทุกคนเพิ่งจะตกใจ ตอนนี้ก็คงช็อกไปแล้วจริงๆ!ทุกค
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 802
เมื่อได้ยินหวังเจิ้นอวี่พูดแบบนี้ ลั่วอู๋ฉางก็ไม่เกรงใจอีกต่อไปเมื่อมีคำสัญญาจากหวังเจิ้นอวี่ หัวหน้าสำนักงานคณะกรรมการอาหารและยาในเมืองหลวง ขั้นตอนต่อไปก็จะไม่มีอุปสรรคใดๆ อีกแน่นอน ส่วนสำคัญก็เพราะหวังเจิ้นอวี่เชื่อมั่นในลั่วอู๋ฉางยาที่ออกมาจากราชันมังกรลั่วเทียน เขาแทบจะรอไม่ไหวแล้ว!ขั้นตอนการอนุมัติปกติที่ควรทำก็ยังต้องดำเนินแต่เพียงแค่จะประหยัดเวลามากขึ้นลั่วอู๋ฉางให้ซูเฉี่ยนเฉี่ยนเตรียมเอกสารรายงานการวิเคราะห์ พร้อมกับตัวอย่างยาแก้บาดเจ็บ จัดคนส่งไปยังสำนักงานคณะกรรมการอาหารและยาหวังเจิ้นอวี่นำทีมผู้เชี่ยวชาญในสำนักงาน ทำการตรวจสอบอย่างละเอียดทันทีอีกด้านหนึ่ง เจ้าหน้าที่ฝ่ายเทคนิคก็กำลังวิเคราะห์ตัวอย่างยาไม่นาน หวังเจิ้นอวี่ก็โทรกลับไปหาลั่วอู๋ฉาง“คุณลั่ว ผมได้อ่านรายงานข้อมูลแล้ว”หวังเจิ้นอวี่นั่งอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์ ยกโทรศัพท์ขึ้นพูดว่า “ไม่ผิดจากที่คิดเลย นี่เป็นยาดีที่หาได้ยากจริงๆ”“ผมมั่นใจว่าหลังจากมันออกสู่ตลาด มันจะเปลี่ยนแปลงโฉมหน้าปัจจุบันของโลกบู๊โบราณอย่างแน่นอน”เมื่อพูดถึงตรงนี้ เขาก็เปลี่ยนเรื่อง “แต่ยาของคุณกับยาหุยชุนตันที่ได้รับการอนุ
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 803
ยาเกี่ยวข้องกับชีวิตและสุขภาพของประชาชนความรับผิดชอบหนักอึ้งยิ่งกว่าภูเขาไท่ซาน!ประชาชนจ่ายเงินไป แต่กลับไม่รักษาโรค สุดท้ายนักธุรกิจจิตใจมืดบอดพวกนี้ก็รวยอื้อซ่าเหตุการณ์แบบนี้ จะต้องไม่เกิดขึ้นอย่างเด็ดขาด!ฝั่งด้านเมืองอัน“เรียบร้อยแล้ว อีกสามวันก็จะได้ใบอนุญาต” ลั่วอู๋ฉางพูดด้วยน้ำเสียงสบายๆซูเฉี่ยนเฉี่ยนและหลิ่วซือหยินต่างตกตะลึงราวกับได้เห็นเทพเจ้า!ทั้งสองรู้ดีว่า ตั้งแต่เมื่อสองปีก่อนที่ท่านหวังแห่งเมืองหลวงคนนั้นเข้ามาคุมสำนักงานคณะกรรมการอาหารและยา กฎระเบียบก็เข้มงวดขึ้นมากการจะได้ใบอนุญาตนั้นยากยิ่งกว่าปีนขึ้นสวรรค์เสียอีกเรียกได้ว่าต้องผ่านด่านห้าชั้น ตัดหัวแม่ทัพถึงหกคน!แค่โทรศัพท์สายเดียวก็จัดการเรียบร้อยแล้วเหรอ?โดยเฉพาะหลิ่วซือหยิน ที่ในช่วงหลายปีที่ผ่านมาตระกูลหลิ่วไม่สามารถบุกเข้าสู่อุตสาหกรรมยาได้สำเร็จ นอกจากจะถูกคู่แข่งขัดขวางในทุกครั้งแล้ว ความยากลำบากที่ใหญ่ที่สุดก็คือเรื่องนี้ยาที่พวกเขาใช้เงินมหาศาลในการวิจัย ทั้งที่ได้รับการอนุญาตจากทางจังหวัดแล้ว แต่ในช่วงเวลาสำคัญ กลับถูกปฏิเสธจากทางเมืองหลวงทำให้ความพยายามทั้งหมดสูญเปล่า การลงทุนในช่
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 804
“เยี่ยมไปเลย!”ผู้คนต่างส่งเสียงร้องอย่างยินดี แล้วตามมาด้วยเสียงปรบมือดังกึกก้อง“ว้าว!”หลังจากนั้น ทุกคนก็เริ่มพูดชื่นชมเย่ชิงหยุนกันอย่างล้นหลาม“แค่เวลาสั้นๆ ไม่กี่วันก็สามารถผ่านขั้นตอนการขอใบอนุญาตที่ยากที่สุดได้ คุณชายเย่ไม่ธรรมดาจริงๆ!” “อย่างนี้ไงร้านร้อยสมุนไพรภายใต้การนำของตระกูลเย่ จะต้องประสบความสำเร็จอย่างยิ่งใหญ่แน่นอน”“คุณชายเย่เป็นหนึ่งในตัวแทนคนเก่งรุ่นที่สามของตระกูล การมอบบริษัทให้เขาดูแลในอนาคต เราทุกคนล้วนวางใจ”ในกลุ่มคนนั้น มีคนแปลกหน้าคนหนึ่งที่ทุกคนเคยได้ยินชื่อ แต่ไม่เคยเห็นตัวเป็นๆ มาก่อนเขาก็คือซูหมิงอวี๋!ตระกูลซู เป็นหนึ่งในผู้ถือหุ้นของร้านร้อยสมุนไพร แถมยังเป็นผู้ก่อตั้งอีกด้วยน่าเสียดายที่คนในตระกูลซูรุ่นต่อๆ มาไม่มีความสามารถเท่ารุ่นก่อน ตอนนี้จึงถือหุ้นเพียงเล็กน้อยเท่านั้นที่สำคัญที่สุดคือ พวกเขาได้รับเพียงเงินปันผลเท่านั้น ไม่สามารถเข้าร่วมการบริหารได้ตอนนี้ ซูหมิงอวี๋ใช้ฐานะบุคคลธรรมดา ร่วมเป็นหนึ่งในหุ้นส่วนของยาหุยชุนตันแปลกหน้าแล้วไง? คนรุ่นหลังถือหุ้นน้อยแล้วยังไง?มันไม่ส่งผลต่อการแสดงออกของซูหมิงอวี๋เลยสักนิด!เขาไม่ถื
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 805
ใบหน้าของซูหมิงอวี๋ถึงกับเก็บอาการไม่อยู่ทันที!ใครกัน?แม้แต่คุณชายเย่ก็ยังให้ความสำคัญกับฉัน แต่เขากลับกล้าหัวเราะเยาะฉันต่อหน้าผู้คน!อยากจะเห็นจริงๆ ว่าใครมันกล้าขนาดนี้!ซูหมิงอวี๋หันหน้าไปอย่างรวดเร็ว เมื่อเห็นคนที่มา โทสะบนใบหน้าของเขาก็หายไปทันที กลายเป็นท่าทีที่นอบน้อมสุดๆ“ถะ...เถ้าแก่หม่า!”คนที่มาก็คือหม่าเฉียนคุน!ใบหน้าของเขาดูดุดันจนทำให้ซูหมิงอวี๋ขาสั่นโดยไม่รู้ตัวเมื่อคิดถึงวันที่หม่าอวี่เฟยได้รับบาดเจ็บหนัก สิ่งที่ซูหมิงอวี๋กลัวที่สุดก็คือการแก้แค้นจากตระกูลหม่าเพราะเหตุนี้ เขาจึงใช้ชีวิตอย่างหวาดกลัวตลอดเวลาเย่ชิงหยุนหัวเราะเบาๆ แล้วพูดว่า “ลุงซู ลุงเข้าใจผิดแล้ว”“พันธมิตรสำคัญที่ผมพูดถึง หมายถึงเถ้าแก่หม่าต่างหาก ไม่เกี่ยวอะไรกับลุงเลยสักนิด”สิ่งที่เย่ชิงหยุนต้องการจะสื่อคือ ซูหมิงอวี๋ท่านให้ค่าตัวเองมากเกินไปแล้วด้วยหุ้นแค่เล็กน้อยที่ท่านถืออยู่ในมือ สมควรจะถูกเรียกว่า “สำคัญ” ได้งั้นเหรอ?ผู้คนเมื่อเห็นดังนั้น ต่างก็ยิ้มเยาะด้วยความดูหมิ่นใบหน้าซูหมิงอวี๋แดงก่ำ รีบหาข้อแก้ตัวให้ตัวเองอย่างข้างๆ คูๆ “ลุงรู้อยู่แล้วสิ ลุงก็แค่อยากทำให้บรรยากาศค
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 806
“ซูหมิงอวี๋ แกจะตะโกนโหวกเหวกหาอะไร?”หม่าเฉียนคุนแสดงความไม่พอใจทันทีและพูดดุซูหมิงอวี๋เหมือนกับว่าเขาเป็นเจ้าของงานที่นี่ ไม่สนใจเย่ชิงหยุนเลยแม้แต่น้อยซูหมิงอวี๋หน้าแดงทันที รีบอธิบายว่า “เกิดเรื่องใหญ่ขึ้นแล้วจริงๆ” “ฉันเพิ่งได้รับข่าวจากฝั่งตระกูลซูว่าลั่วอู๋ฉาง เจ้าหนูนั้น กำลังร่วมมือกับตระกูลหลิ่วจากเมืองหลวงเพื่อพัฒนายาตัวใหม่!”หม่าเฉียนคุนพูดด้วยเสียงเยาะเย้ย “ข่าวนี้ถูกต้องแน่นะ?”“ทำไมฉันได้ยินมาว่าแกโดนซูเทียนคั่วไล่ออกจากบ้าน กลายเป็นหมาจรจัดไม่มีที่อยู่ไปแล้วล่ะ!”“แล้วแกได้รับข่าวนี้มาได้ยังไง?”ซูหมิงอวี๋ถูกพูดจาจนทำให้รู้สึกอับอาย หน้าแดงแปร๊ดในทันทีแต่เขาก็จำต้องอดกลั้นความโกรธและพูดอย่างจริงจังว่า “ข่าวนี้จริงแท้แน่นอน ฉันขอใช้ชื่อเสียงของตัวเองรับรองเลย”“ฉัน ซูหมิงอวี๋ อยู่ในตระกูลมาหลายปี ไม่ใช่อยู่ไปวันๆ ไร้ประโยชน์หรอกนะ มีข่าวอะไร พวกเขาจะมักส่งมาบอกฉันเป็นคนแรกเสมอ”“ได้ยินว่า ลั่วอู๋ฉางก็พัฒนายาตัวใหม่เหมือนกัน!”“ฉันเชื่อว่านี่ไม่ใช่ข่าวลือ ไม่เช่นนั้น ตระกูลหลิ่วคงไม่ส่งคนมาร่วมลงทุนด้วยหรอก”หม่าเฉียนคุนยังคงไม่เชื่อ หัวเราะเยาะเบาๆเย่
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 807
เมื่อเผชิญหน้ากับคำถามของหม่าเฉียนคุน สมองของเย่ชิงหยุนก็หมุนเร็วขึ้นอย่างรวดเร็ว แล้วแกล้งทำเป็นสงบ “ทุกท่าน คิดว่าเรื่องนี้น่าเชื่อถือเท่าไรกัน?”“อย่างแรกที่ควรสงสัยก็คือ พวกเขาได้ใบอนุญาตหรือยัง?”เย่ชิงหยุนให้ผู้ช่วยยกแท็บเล็ตขึ้นมา แสดงใบอนุญาตแบบอิเล็กทรอนิกส์ของยาหุยชุนตันให้ทุกคนดู“ใบอนุญาตของเรา ไม่มีปัญหาแน่นอน”เย่ชิงหยุนพูดต่อ “ทุกท่านลองคิดดู ยาที่มีส่วนประกอบและสูตรเดียวกัน ทั้งๆ ที่เราเพิ่งได้ใบอนุญาตมา แล้วจากนั้นก็มีคนไปขอใบอนุญาตตามหลังในทันที สำนักงานคณะกรรมการอาหารและยาจะทำอย่างไร?”“ถึงแม้ความสัมพันธ์ของพวกเขาจะแข็งแกร่งเหมือนของผม แต่เพราะมีเรื่องเกี่ยวข้องมากมาย ผมเกรงว่าสำนักงานคณะกรรมการอาหารและยาคงไม่กล้าอนุมัติง่ายๆ หรอกใช่ไหม?”“ดังนั้น พวกเขาไม่มีทางได้ใบอนุญาตแน่!”“ถ้าไม่เชื่อ ทุกท่านสามารถติดต่อคนรู้จักที่ทำงานอยู่ในสำนักงานคณะกรรมการอาหารและยาได้เลย ให้พวกเขาช่วยตรวจสอบ”หม่าเฉียนคุนกลอกตา พูดอย่างไม่พอใจ “ต้องให้แกเตือนด้วยเหรอ?”ขณะพูด เขาก็ได้กดหมายเลขหนึ่งบนโทรศัพท์แล้ว“สวัสดีเหล่าเฉิน มีเรื่องหนึ่งที่ฉันอยากถาม...”หม่าเฉียนคุนสีหน้าน
บทล่าสุด
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1059
ชวีซานตัวไม่กล้าขัดขืน ได้แต่ทำตามคำสั่งเมื่อทุกคนมาถึงภูเขาด้านหลัง ฟ้าก็เริ่มสางแล้วเบื้องหน้าคือเหวลึกที่ขวางทางอยู่ลั่วอู๋ฉางผูกปลายเชือกด้านหนึ่งไว้กับเสา แล้วสะพายเชือกที่มัดรวมกันไว้บนหลัง ก่อนพยักหน้าให้ทุกคน"มีปัญหาอะไรไหม?"ลั่วอู๋ฉางถามอาวุโสที่มีใบหน้าฟกช้ำดำเขียวคนนั้นอาวุโสรีบตอบ "ไม่มีปัญหาครับ!"ลั่วอู๋ฉางกระโดดขึ้นด้วยเท้าข้างเดียว ตัวเขาลอยขึ้นสูงก่อนเหาะตรงไปยังอีกฟากของหน้าผาเมื่อเหาะไปได้ครึ่งทาง ร่างของลั่วอู๋ฉางก็เริ่มร่วงลงเมื่อคำนวณจากมุมนี้ เขาแทบไม่มีโอกาสไปถึงอีกฝั่งเลยทันใดนั้น นกอินทรียักษ์ตัวหนึ่งก็โฉบมาจากด้านข้างอาวุโสคนเมื่อกี้ยืนอยู่ริมหน้าผาและเป่านกหวีดเรียกอินทรีอินทรียักษ์กางปีก ลั่วอู๋ฉางเหยียบลงบนหลังมันหนึ่งที ทิศทางที่กำลังร่วงพลันเปลี่ยนเป็นลอยขึ้นเสี้ยววินาทีต่อมา เขาก็ลงถึงริมหน้าผาอีกฝั่งอย่างมั่นคงจากนั้นก็ทำแบบเดิม ผูกปลายเชือกฝั่งนี้ไว้กับเสาอีกข้าง"เจ้าสำนักชวี สั่งคนของท่านให้เริ่มได้แล้ว!" ซูเทียนคั่วออกคำสั่งอย่างไม่ไว้หน้าชวีซานตัวไม่ใช่ไม่เคยคิดจะเล่นงานตอนที่ลั่วอู๋ฉางกำลังข้ามหน้าผาเขาเคยคิดจะสั่ง
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1058
คำกล่าวอย่างมั่นใจของลั่วอู๋ฉางดังก้องไปทั่วสำนักใหญ่ของพันธมิตรบู๊ลิ้มหากเป็นเมื่อก่อน ใครกล้าพูดกับหัวหน้าสำนักพวกเขาเช่นนี้ คงไม่ต้องรอให้ชวีซานตัวเอ่ยปาก สมาชิกระดับล่างก็พร้อมจะซัดมันจนหมอบไปแล้วต่อหน้าประตูสำนักงานใหญ่ จะปล่อยให้คนมาพูดจาโอ้อวดได้อย่างไร?แต่สถานการณ์ตอนนี้คือ ลั่วอู๋ฉางไม่เพียงแต่พูด เขายังทำลายประตูใหญ่ของพวกเขาและทำร้ายคนไปอีกหลายสิบคนด้วยแน่นอนว่าจำนวนนี้ไม่ได้ตายตัวถ้าคนอื่นกล้าบุกเข้าไปอีก ลั่วอู๋ฉางจะไม่ปรานี และยินดีที่จะช่วยเพิ่มจำนวนผู้บาดเจ็บให้พันธมิตรบู๊ลิ้มอีกด้วย"แก...ปากกล้านักนะ!"ชวีซานตัวในฐานะหัวหน้าแห่งบู๊ลิ้ม ไม่อาจเสียศักดิ์ศรีด้วยการยอมแพ้ง่าย ๆทั้งๆ ที่ความจริง ในใจเขานั้นกลับตื่นตระหนกจนแทบควบคุมไม่อยู่อาวุโสทั้งแปดร่วมมือกันยังเอาชนะไม่ได้!ถึงแม้ตอนฝึกซ้อมปกติ ชวีซานตัวจะเคยชนะพวกเขามาแล้วก็เถอะแต่ใช้นิ้วโป้งเท้าคิดก็ยังรู้เลยว่า เป็นอาวุโสทั้งแปดแกล้งอ่อนข้อให้ถ้าสู้จริง ชวีซานตัวไม่มีทางได้เปรียบหรอกแต่ลั่วอู๋ฉางกลับทำได้!นี่แสดงให้เห็นว่า ความสามารถของเขาเหนือกว่าชวีซานตัวมากถ้ายอมแพ้ต่อหน้าสมาชิกบู๊ลิ้มมา
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1057
เขาไม่อยากให้ใครพูดถึงเรื่องนี้ โดยเฉพาะต่อหน้าสาธารณชน"อาวุโสทั้งแปดของสภาผู้อาวุโสอยู่ที่ใด?"ดวงตาของชวีซานตัวเต็มไปด้วยความโกรธ พร้อมตะโกนออกคำสั่งอย่างดุดัน"ข้าน้อยอยู่ที่นี่!"อาวุโสทั้งแปดคนตอบรับออกมาพร้อมกัน"คนผู้นี้ทำลายประตูสำนักของเรา ทำร้ายศิษย์ของเรา จงสังหารมันตรงนี้เดี๋ยวนี้ เพื่อเป็นตัวอย่าง!" ชวีซานตัวกัดฟันกล่าวอาวุโสทั้งแปดคนตอบพร้อมกันอีกครั้ง "รับทราบ ท่านเจ้าสำนัก!""ฆ่า!"ทั้งแปดคนล้วนเป็นผู้มีวิชาระดับปรมาจารย์ใหญ่มีฝีมือไม่ธรรมดา!ในสำนักใหญ่ ทั้งด้านสถานะและพลังฝีมือ พวกเขาเป็นรองเพียงชวีซานตัวเท่านั้นเมื่อทั้งแปดร่วมมือกัน แม้แต่วีรบุรุษในตำนานก็ยากที่จะเอาชนะพวกเขาได้พวกเขาร่วมมือกันอย่างเข้าขา ล้อมลั่วอู๋ฉางไว้ตรงกลาง และออกกระบวนท่าสังหารทุกอย่างใส่เขาถ้าเป็นคนอื่น คงถูกพวกเขาสับเป็นชิ้นๆ ไปแล้วแต่ลั่วอู๋ฉางกลับไม่สะทกสะท้านใดๆ เพียงแค่ส่งกระแสจิต"วึ้ง!"คาถาป้องกันตัวปล่อยแสงสีทองออกมา ขัดขวางการโจมตีทั้งหมดไว้"อะไรกัน?"ชวีซานตัวเบิกตากว้าง ใบหน้าเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อในสายตาของเขา ต่อให้ลั่วอู๋ฉางเก่งแค่ไหน แต่ก็ยังเป็น
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1056
ท่ามกลางความมืด มีร่างคนจำนวนมากพุ่งผ่านไปอย่างรวดเร็วเมื่อพวกเขาเห็นชัดเจนแล้วว่าประตูทางเข้าซึ่งเป็นหน้าตาของพันธมิตรบู๊ลิ้มถูกทำลาย กลายเป็นซากปรักหักพัง พวกเขาก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟทันที"ใครกันที่กล้าบ้าบิ่นถึงขนาดนี้!""บังอาจมาพังประตูใหญ่ของพันธมิตรบู๊ลิ้ม รนหาที่ตายแล้ว!""จะเป็นใครก็ช่าง แต่แน่ๆ คงไม่ใช่คนดีหรอก สับมันเป็นชิ้นๆ ก่อนค่อยว่ากัน!"กลุ่มคนที่โกรธแค้นเห็นร่างหนึ่งยืนอยู่ตรงหน้าซากปรักหักพัง"ไอ้หนุ่ม แกเห็นไหมว่าใครเป็นคนทำ?"คนตาไวมองเห็นว่าเป็นเงาของชายหนุ่มจึงรีบถามออกไปทันที"ขอเตือนไว้ก่อน เรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่ รีบพูดสิ่งที่นายเห็นออกมาทั้งหมก ไม่งั้นนายเองก็ต้องเดือดร้อนด้วย!"ลั่วอู๋ฉางยืนอย่างสงบพลางตอบว่า "เห็น""รีบบอกมาว่าใคร!" คนกลุ่มนั้นร้องถามขึ้นพร้อมกันลั่วอู๋ฉางตอบอย่างไม่รีบร้อนว่า "ก็ฉันไง!""อะไรนะ?!"คนกลุ่มนั้นเบิกตาโต ความโกรธที่ปรากฏบนใบหน้าชัดเจนยิ่งกว่าความตกใจ"ไอ้หนุ่ม นี่ไม่ใช่เวลามาอวดเก่ง คิดว่าเราจะเชื่อแกหรือไง?""รีบบอกมาว่าใครเป็นคนทำ ไม่งั้นจะถือว่าแกเป็นผู้สมรู้ร่วมคิดด้วย!""ให้โอกาสสุดท้าย รีบพูด ไม่งั้นพวกเร
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1055
ซูเทียนคั่วกังวลขึ้นมาทันที ขณะที่ปกป้องซูเฉี่ยนเฉี่ยนหลานสาว เขาก็ตะโกนเสียงดังขึ้นว่า "เจ้าสำนักชวี นี่คือวิธีการต้อนรับแขกของพันธมิตรบู๊ลิ้มหรือ?""หากเรื่องนี้แพร่งพรายออกไป ไม่กลัวคนในยุทธภพจะหัวเราะเยาะหรือ?"ชวีซานตัวไม่สะทกสะท้านเลยแม้แต่น้อย "อย่างพวกนายเนี่ยนะ? เรียกว่าแขกได้ด้วยหรือ?"เมื่อต้องเผชิญหน้ากับจำนวนคนที่มากกว่าหลายเท่า อีกทั้งสายตาที่จับจ้องมาอย่างอาฆาต ทั้งสามคนไม่สามารถต่อกรได้เลยไม่นานพวกเขาก็ถูกจับตัวได้!"ชวีซานตัว การที่คุณทำเช่นนี้ ไม่กลัวว่าศิษย์ของเทพอวี้อย่างราชันมังกรลั่วเทียนจะมาหาเรื่องหรือ?" ซูเทียนคั่วพูดขณะดิ้นรนชวีซานตัวไม่สนใจแม้แต่น้อย "ถ้าเขากล้าหาญมาที่นี่ ฉันจะให้เขาลิ้มรสชาติของการต้องเป็นนักโทษเช่นกัน!""ศิษย์ที่ถูกสอนโดยตาแก่แบบนั้น คงไม่ใช่คนดีสักเท่าไรหรอก พอดีเลย จะได้ให้เขาชดใช้หนี้แทนตาแก่นั่นและพวกแกไปพร้อมกัน!""ราชันมังกรลั่วเทียนอะไรกัน แค่เด็กหนุ่มอายุยี่สิบต้นๆ จะมีอะไรพิเศษนัก?""ตัวเขาไม่อายก็ช่างเถอะ แต่ยังกล้าไปหาคนมาคุยโวแทนตัวเอง คิดจะดังจากการสร้างกระแสเช่นนี้ คิดว่าบู๊ลิ้มเป็นที่สำหรับเล่นขายของหรือไง ฝันไปเถ
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1054
พูดของชวีซานตัวเต็มไปด้วยความหยาบคายใบหน้าสวยของเย่ปิงเหยาเริ่มบึ้งตึง แต่เพราะนี่เป็นถิ่นของอีกฝ่าย เธอจึงไม่อาจโต้ตอบได้ชวีหลิงหานคือน้องสาวของชวีซานตัว ทั้งสองคนมีอายุห่างกันมากกว่ายี่สิบปีหลังจากชวีหลิงหานเกิดได้ไม่นาน พ่อแม่ของเธอก็เสียชีวิตจากอาการป่วย ก่อนสิ้นใจได้ฝากให้ชวีซานตัวช่วยเลี้ยงดูน้องสาวที่ยังเป็นแค่ทารกแรกเกิดชวีซานตัวเลี้ยงดูน้องสาวด้วยความยากลำบาก จนเธอเติบโตขึ้นมาเป็นหญิงสาวที่งดงามยิ่ง ทั้งยังมีพรสวรรค์จนได้รับความสนใจจากคนในบู๊ลิ้มมีผู้คนมาสู่ขอเธอมากมายจนทำให้ประตูบ้านตระกูลชวีแทบพังในขณะที่ชวีซานตัวกำลังเลือกคู่ครองให้น้องสาวจนตาลาย และวาดฝันว่าเธอจะได้แต่งงานกับตระกูลใหญ่โตความฝันกลับพังทลาย!ชวีหลิงหาน หญิงสาวผู้แสนงดงาม กลับถูกชายแก่อัปลักษณ์คนหนึ่งมาชิงตัวไป!ในตอนแรก ชวีซานตัวคิดว่าน้องสาวของเขายังไร้เดียงสา และถูกชายชั่วหลอกลวงเขาคิดว่าเพียงแค่พูดจาโน้มน้าวด้วยความรักและเหตุผล น้องสาวจะกลับตัวกลับใจแต่ผลกลับเป็นตรงกันข้าม!ชวีหลิงหานไม่เพียงแต่ไม่สำนึกในสิ่งที่ทำ แต่กลับรักชายแก่คนนั้นอย่างหัวปักหัวปำ และพูดคำพูดไร้สาระอย่างเช่นรักจน
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1053
พูดตามตรง ลั่วอู๋ฉางก็มีใจอ่อนนิดหน่อยทุกครั้งที่ต้องต่อสู้กับพวกกระจอก เขามักจะคิดถึงหูเยว่ซีอย่างมากเป็นถึงจักรพรรดินีแห่งชิงชิว แต่เขากลับใช้งานเหมือนลูกน้องปลายแถวประเด็นสำคัญคือ หูเยว่ซีไม่เพียงแต่ไม่โกรธ แต่ยังเต็มใจช่วยอย่างยินดีอีกด้วย"ไม่ได้"ความมีเหตุผลเอาชนะความหุนหัน ลั่วอู๋ฉางพูดพร้อมขมวดคิ้ว "เธอต้องอยู่เฝ้าบ้าน มีแต่แบบนี้ ฉันถึงจะวางใจได้"หูเยว่ซีทำหน้าหงอย: "ก็ได้!"ลั่วอู๋ฉางหัวเราะ "เธอว่านอนสอนง่ายขนาดนี้ ต้องให้รางวัลสักหน่อยแล้ว""รางวัลอะไร?" จิ้งจอกน้อยถามอย่างตื่นเต้น ดวงตาทั้งสองส่องประกายวิบวับทันทีลั่วอู๋ฉางหยิบลูกแก้วพญานาคออกมาจากกระเป๋าแล้วพูดว่า "ก่อนหน้านี้สัญญาว่าจะให้ของขวัญเธอ ตอนนี้ถึงเวลาทำตามสัญญาแล้ว"หูเยว่ซีตาเป็นประกายอีกครั้ง "ลูกแก้วพญานาค!"ถ้าเป็นเมื่อก่อน ลูกแก้วพญานาคระดับนี้เธอคงไม่แม้แต่จะชายตามองด้วยซ้ำแค่มองนานหน่อย ก็ถือเป็นการดูหมิ่นคำว่า "จักรพรรดินีแห่งชิงชิว" แล้ว!แต่ตอนนี้ไม่เหมือนกัน หลังจากถูกขังอยู่ในแหวนมานานถึงพันปี เพิ่งจะได้อิสรภาพคืนมา พลังลดลงไปมากและร่างกายก็อ่อนแอสุดขีดนี่คือช่วงเวลาที่เธอต้อง
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1052
หวงผู่เจิ้งซิ่นย่อมไม่พอใจแน่!คนเป็นครูยังล้มเหลว แต่ศิษย์กลับทำสำเร็จตั้งแต่ครั้งแรกถ้าไม่ใช่บังเอิญ แล้วมันคืออะไร?ลั่วอู๋ฉางไม่ตอบอะไร จากนั้นก็หยิบคริสตัลสวรรค์ก้อนที่สองมาไม่นานก็ทำสำเร็จอีกครั้ง!หวงผู่เจิ้งซิ่นเบิกตากว้าง ประหลาดใจราวกับเห็นเทพเจ้าส่วนใบหน้าของหูเยว่ซีก็เต็มไปด้วยความชื่นชมมากขึ้นเรื่อยๆ"ลองอีกครั้งสิ!" หวงผู่เจิ้งซิ่นยังคงไม่ยอมแพ้คราวนี้ ลั่วอู๋ฉางไม่ทำตามเขาอีกต่อไป เขาเก็บแท่งคริสตัลสวรรค์ที่เหลือทันที"หมายความว่าไง?" หวงผู่เจิ้งซิ่นถามตาโตลั่วอู๋ฉางลุกขึ้นเดินออกไป ทิ้งคำพูดไว้โดยไม่หันกลับมา "ขอบคุณนะ!""เดี๋ยวสิ นายแน่ใจแล้วเหรอว่านายเข้าใจทั้งหมด?"หวงผู่เจิ้งซิ่นรีบไล่ตามไป "ถ้าไม่สำเร็จล่ะ ฉันจะได้ช่วยหาสาเหตุไง!""ไม่จำเป็นแล้ว ถ้านายท่านของฉันคิดว่าไม่มีปัญหา มันก็ไม่มีปัญหาแน่" หูเยว่ซีขวางเขาไว้ พร้อมพูดอย่างหนักแน่นในตอนนี้ สีหน้าหวงผู่เจิ้งซิ่นเต็มไปด้วยความซับซ้อนศิษย์ที่เก่งเกินไปทำให้ครูรู้สึกอับอาย"ไหนว่าราชันมังกรลั่วเทียนก็เป็นแค่คนธรรมดา เขาเป็นปีศาจชัดๆ!"หวงผู่เจิ้งซิ่นยอมแพ้อย่างหมดท่า พูดอย่างเศร้าๆ "คิดว่า
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1051
หวงผู่เจิ้งซิ่นเชิดคอขึ้น พยายามทำสีหน้าให้ดูปกติที่สุดเพื่อปกปิดความเขินอายของตัวเองเนื่องจากการสาธิตเมื่อครู่นั้นจบลงด้วยความล้มเหลวแม้ว่าเขาจะรู้วิธี แต่เพราะไม่ได้ปฏิบัติมาเป็นเวลานาน ความผิดพลาดจึงถือเป็นเรื่องปกติ"หาว..."หูเยว่ซีอ้าปากหาวครั้งใหญ่ ราวกับเปลือกตาถูกกดด้วยน้ำหนักมหาศาลใช่แล้ว เธอง่วงจริงๆ!การสอนของหวงผู่เจิ้งซิ่นทำให้เธอง่วงได้สำเร็จส่วนเนื้อหาที่พูดในภายหลัง แทบไม่ได้เข้าหัวของหูเยว่ซีเลย ผ่านหูซ้ายออกหูขวา ไม่มีอะไรในหัวเลย"พวกคุณ...ทำต่อไปเลย!"หูเยว่ซียืดแขนบิดขี้เกียจ และส่งสัญญาณให้ทั้งคู่ไม่ต้องสนใจเธอสิ่งนี้ทำให้หวงผู่เจิ้งซิ่นรู้สึกว่าตัวเองล้มเหลวมาก!รู้สึกเหมือนโดนตบหน้าฉาดใหญ่!การทำให้นักเรียนง่วงถือเป็นเรื่องที่น่าอับอายอยู่แล้ว ที่สำคัญคือการสาธิตของตัวเองยังล้มเหลวอีกด้วย"ไม่เป็นไร ฉันขอลองเอง" ลั่วอู๋ฉางเสนอตัวขึ้นอย่างกล้าหาญ"คุณจำทั้งหมดได้แล้วเหรอ?"หวงผู่เจิ้งซิ่นพูดด้วยสีหน้าจริงจังทันที "อย่าเพิ่งรีบร้อนปฏิบัติเลย ลองทบทวนสิ่งที่ฉันพูดสักรอบก่อน มีจุดไหนที่ไม่เข้าใจก็ถามให้แน่ชัด แล้วค่อยลงมือ"เพราะจำนวนของแท่งค
