บทที่ 746

“เพล้ง...”

ร่างสองร่างถูกโยนพุ่งเข้าไปในห้องจัดเลี้ยง พร้อมกับเสียงกระจกแตกที่ดังขึ้น

“โครม!”

โต๊ะไวน์ถูกถูกกระแทกด้วยร่างของบอดี้การ์ดทั้งสองจนหัก และทั้งสองก็นอนคร่ำครวญอยู่บนพื้นด้วยเศษแก้วและคราบไวน์ทั่วร่างกาย

เหตุการณ์เกิดขึ้นกะทันหันทำให้ทุกคนตกใจ!

แล้วห้องโถงที่คึกคักก็เงียบลง

เกิดอะไรขึ้น?

หลังจากนั้นไม่นาน ชายร่างโปร่งก็เดินเข้ามาโดยไร้ซึ่งคนขวาง

ดวงตาที่เฉียบคมคู่นั้นมองกวาดไปทั่วสถานที่

“ใครคือหม่าอวี่เฟย?” ลั่วอู๋ฉางตะโกนถาม

เสียงของเขาทำให้ทุกคนตกใจ เสียงทุ้มลึกของเขาราวกับฟ้าร้องและความโกรธดังก้องไปทั่วทั้งพื้นที่!

ทุกคนหันหลังกลับมามองด้วยความโกรธบนใบหน้า

ไอ้หมอนี่เป็นใคร?

กล้ามากที่เรียกชื่อของคุณหม่าห้วน ๆ!

เกรงว่าบอดี้การ์ดที่กระเด็นเข้ามาเมื่อครู่นี้อาจเป็นฝึมือของเขา

เขามารนหาที่ตายหรือ?

หม่าอวี่เฟยที่กำลังสนทนากับศิษย์พี่ทั้งสองอย่างกระตือรือร้นทั้งสอง จู่ ๆ ก็มีสีหน้าเคร่งขรึม เธอลุกขึ้นยืนและพูด “ใครเรียกฉัน?”

สายตาเย็นชาที่เต็มไปด้วยจิตสังหารจ้องไปยังหม่าอวี่เฟย

ร่างกายของหม่าอวี่เฟยสั่นไหวราวกับว่าเธออยู่ในถ้ำน้ำแข็งครู่หนึ่ง และความหนาวเย็นท