หูเยว่ซีโบกมือ "มันก็เหมือนกัน! พาซีซีไปด้วยสิ ฉันมีลางสังหรณ์ว่าฉันจะช่วยคุณได้อย่างแน่นอน""ผมก็มีลางสังหรณ์ว่าบ้านของเราจะถูกขโมย" ลั่วอู๋ฉางกล่าวหูเยว่ซี "หมายความว่าไง?""หมายความว่าคุณอยู่เฝ้าบ้านและปกป้องคนที่บ้านให้ปลอดภัย" ลั่วอู๋ฉางพูดอย่างจริงจังหูเยว่ซีไม่ยอม "ทำไมฉันต้องเฝ้าบ้านด้วย?""เพราะผมเป็นเจ้านาย" ลั่วอู๋ฉางพูดทีละคำ น้ำเสียงของเขาหนักแน่นและไม่ให้สงสัยศัตรูที่ซ่อนตัวอยู่ในที่ลับกำลังเฝ้าดูอย่างกระตือรือร้นปกติพวกเขากลัวลั่วอู๋ฉาง ไม่กล้าเคลื่อนไหวอะไรง่าย ๆถ้าลั่วอู๋ฉางจากไป พวกเขาจะกล้าหาญขึ้นมาทันทีเมืองจิงไห่ เป็นรากฐานของลั่วอู๋ฉางที่นี่มีครอบครัวของเขากับเพื่อน ๆดังนั้นที่บ้านไม่สามารถเกิดเรื่องได้การให้หูเยว่ซีเฝ้าบ้านเพื่อข่มขู่สถานการณ์ ไม่ให้ฝ่ายตรงข้ามกำเริบเสิบสาน"ก็ได้ก็ได้ เจ้านายร้ายที่สุด รู้จักแต่รังแกสุนัขจิ้งจอก" หูเยว่ซีกล่าวลั่วอู๋ฉางยิ้มและพูดว่า "ไม่ให้คุณทำงานเปล่า ๆ ขากลับผมจะซื้อของมาฝากคุณ รับรองว่าเป็นของที่คุณชอบ""สัญญาแล้วนะ ห้ามผิดคำพูด!" ดวงตาโตของหูเยว่ซี เป็นประกายออกมาทันทีอะไรคือของที่เธอชอบ?แน่นอนว
นี่มันเรื่องอะไรกัน?สีหน้าของลั่วอู๋ฉางจริงจังขึ้นและพูดว่า "ผมก็คือคนที่คุณต้องการมารับ"ซูเฉี่ยนเฉี่ยนหันกลับมามองแล้วพูดด้วยความสงสัย "คุณคือคุณลั่วอู๋ฉางเหรอ?""ใช่ครับ!" ลั่วอู๋ฉางพยักหน้าดวงตาของซูเฉี่ยนเฉี่ยนเบิกกว้างอย่างดุเดือด "คุณล้อเล่นหรือเปล่า? เพื่อจีบสาว คุณก็ปลอมตัวเป็นคนอื่นอย่างโจ่งแจ้งแบบนี้ ไม่คิดว่ามันมากเกินไปเหรอ?"เห็นได้ชัดว่าไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอเจอเรื่องแบบนี้ดังนั้นจึงมีคำพูดปฏิเสธ!ลั่วอู๋ฉางตกใจ "ผม ปลอมตัว?"คนข้าง ๆ ก็ทนดูต่อไปไม่ไหวแล้ว พากันเยาะเย้ยว่า "เพื่อน เราเข้าใจความรู้สึกของคุณนะ แต่วิธีการของคุณไม่ค่อยฉลาดจริง ๆ""ถูกคนอื่นมองออกแล้ว ยังไม่ยอมไปอีก หน้าก็หนาเกินไปมั้ง!""การจีบสาว ต้องใช้ความกล้าหาญและรอบคอบ เขาทำแบบนี้ ไม่น่าอาย""นี่เป็นวิธีที่ไม่ยอมแพ้ง่าย ๆ มันคุ้มค่าที่จะเรียนรู้จริง ๆ เก่งกว่าฉัน! ถ้าฉันได้เรียนรู้เคล็ดลับนี้มาตั้งนานแล้ว ฉันคงไม่เป็นโสดจนถึงตอนนี้"ลั่วอู๋ฉางแสดงตั๋วเครื่องบินของตัวเองให้ซูเฉี่ยนเฉี่ยนดู"คุณ... คือคุณลั่วอู๋ฉางจริง ๆ?"ซูเฉี่ยนเฉี่ยนตกใจ ตั๋วเครื่องบินมีชื่อผู้โดยสารอยู่ลั่วอู๋ฉางพูด
ลูกศิษย์ยิ่งเก่ง แสดงว่าอาจารย์ก็ยิ่งเก่งกว่าถึงจะถูกต้อง!ไม่ได้บอกว่าเป็นอาจารย์วันเดียวเป็นพ่อตลอดชีวิต?ทำไมคนที่เรียกตัวเองว่าศิษย์พี่ที่อยู่ตรงหน้าคนนี้ พอพูดถึงอาจารย์ คำพูดถึงขาดความเคารพอย่างรุนแรงล่ะ?ไม่ใช่ว่าลั่วอู๋ฉางไม่เคารพชายชรา แต่เป็นเรื่องปกติสำหรับพวกเขาที่มีความสัมพันธ์แบบทั้งอาจารย์และเพื่อนนอกจากนี้ ชายชราก็นิสัยไม่ดี แกล้งเขาหลายครั้งแล้ว!ลั่วอู๋ฉางพูดอย่างจริงจัง "ยังไงคุณก็จำไว้อย่างเดียวก็พอ เขาสู้ผมไม่ได้สักด้าน"ซูเฉี่ยนเฉี่ยนขมวดคิ้วแล้วพูดว่า "ฉันเข้าใจความหมายของศิษย์พี่แล้ว เหนือฟ้ายังมีฟ้า ฉันกลับตรงกันข้าม สู้อาจารย์ไม่ได้เลยสักอย่าง""จนถึงตอนนี้ ฉันก็ยังเผชิญเรื่องต่าง ๆ คนเดียวไม่ได้!"ลั่วอู๋ฉางมองดูเธอแล้วพูดว่า "คุณยังเด็กอยู่""อาจารย์ก็พูดแบบนั้นเหมือนกัน แต่ฉันมักจะรู้สึกว่าเธอกำลังปลอบใจฉัน" สาวน้อยผิดหวังอย่างเห็นได้ชัดลั่วอู๋ฉางกลับไม่คิดอย่างนั้น วัยรุ่นที่รู้ตัวเองและสามารถตระหนักถึงข้อบกพร่องของตัวเอง เพียงพอที่จะแสดงให้เห็นว่าเธอสามารถสอนได้เขาเชื่อมากขึ้นว่าในการเลือกลูกศิษย์ เย่ปิงเหยาน่าจะได้รับมรดกมาจากเทพอวี้ไม่ใช
"หมอเทวดา ได้โปรดคิดใหม่อีกครั้ง!""เพื่อผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่ง ท่านยอมทอดทิ้งตำแหน่งที่สูงศักดิ์จริง ๆ เหรอ?""ด้วยสถานะของท่าน เพียงท่านพยักหน้า นางแบบระดับโลก นักแสดงหญิงยอดนิยม หรือต่อให้เป็นเจ้าหญิงของประเทศ ก็จะต่อแถวมาปรนนิบัติท่านถึงเตียงนะครับ"เรือนจำเมืองจิงไห่แห่งที่ 1 เป็นเรือนจำระดับสุดยอดที่กักขังเหล่าวายร้ายระดับโลกและคนชั่วในวงการธุรกิจในตอนนี้ที่หน้าประตูเหล็ก ชายชราในชุดเสื้อคอจีนกำลังขอร้องอ้อนวอนชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าชายชราผู้นี้คือเหลยเทียนสงหัวหน้าแก๊งนักธุรกิจในประเทศหัวเซี่ย ควบคุมเส้นทางเศรษฐกิจหลายช่องทาง เพียงแค่ประโยคเดียวก็สามารถทำให้เศรษฐกิจของประเทศล่มสลายได้ในทันที และมีชื่อเสียงในเรื่องความโหดเหี้ยมไม่ไว้หน้าใครเพื่อที่จะตามหาลั่วอู๋ฉางให้รักษาโรคและช่วยชีวิต เหลยเทียนสงเป็นฝ่ายยอมเข้ามารับโทษที่หลงตัน ในที่แห่งนี้ สถานการณ์แบบนี้พบเห็นได้บ่อยมากและด้านหลังชายชรา ผู้คุมและนักโทษทั้งหมดในเรือนจำ คุกเข่าข้างเดียว เรียงตัวกันเป็นรูปสี่เหลี่ยมจัตุรัส แสดงสีหน้ามีความหวัง ไม่อยากให้เขาจากไปเพียงเพราะว่าชายหนุ่มคนนี้ ลั่วอู๋ฉางนอกจากสถานะนักโทษแ
"มาสายเหรอ?"ลั่วอู๋ฉางประหลาดใจเล็กน้อย มองทอดสายตาไปก็ว่างเปล่าภาพที่เขาคาดคิดไม่ได้ปรากฏขึ้น หยางหว่านอวี่ไม่ได้ทำเหมือนกับตอนก่อนที่จะเข้าคุก ที่มอบอ้อมกอดที่อบอุ่นที่สุดให้เขา ในช่วงเวลาแรกที่เขาออกจากคุกแต่เขาไม่ได้ใส่ใจ ขับรถช้าหน่อยปลอดภัยกว่าเขายืนอยู่ตรงนั้น รอคอยอยู่เงียบ ๆจนกระทั่งพระอาทิตย์ตก ฝนโปรยลงมาเป็นระยะรถคันหนึ่ง ถึงได้ขับมาจากปลายถนนช้า ๆรถจอดลงด้านข้าง ลั่วอู๋ฉางรีบเดินเข้าไปหาแต่ทว่า คนที่ลงจากรถกลับไม่ใช่หยางหว่านอวี่ภรรยาของเขา แต่เป็นจ้าวเหม่ยอวิ๋นเพื่อนสนิทของเธอ“เหม่ยอวิ๋น ทำไมถึงเป็นเธอ หว่านอวี่ล่ะ?” ลั่วอู๋ฉางรู้สึกแปลกใจจ้าวเหม่ยอวิ๋นกางร่ม เดินเข้ามาด้วยใบหน้าเฉยเมย “ประธานหยางไม่มา ฉันเป็นเลขาของเธอ นี่คือสิ่งที่ประธานหยางให้ฉันเอามาให้นาย”เธอเปิดแฟ้มเอกสารออก แสดงไปตรงหน้าลั่วอู๋ฉางสัญญาหย่าร้าง!ตัวอักษรใหญ่ ๆ สี่ตัว ทิ่มแทงดวงตาอย่างมากลั่วอู๋ฉางนิ่งอึ้ง จากนั้นยิ้มกริ่ม “อย่าล้อเล่นแบบนี้ รีบให้หว่านอวี่ออกมาเถอะ!”ใบหน้าที่เย็นชาของจ้าวเหม่ยอวิ๋นเผยความดูถูกออกมาแวบหนึ่ง พูดอย่างไม่แยแส “ไม่มีคนล้อเล่นกับนาย! ลั่วอู๋ฉาง
หยางหว่านอวี่กลับจะคบกับมัน นี่มันเป็นการเหยียดหยามกันอย่างมากในตอนนี้รถเบนซ์คันหนึ่งขับมา ร่างงามลงมาจากรถ ใบหน้าประณีตสวยงามสุด ๆ ชุดทำงานแบรนด์เนมเข้ารูปจนเห็นรูปร่างที่งดงาม ขาเรียวยาวตรงดิ่งทั้งสองข้างที่ดึงดูดสายตาเป็นพิเศษออร่าที่เหนือกว่าคนทั่วไปของเธอ เหมือนกับราชินี ทำให้ผู้คนตกตะลึงช่วงเวลาสี่ปี ไม่เพียงไม่ได้ทิ้งร่องรอยของการเวลาใด ๆ ไว้บนใบหน้าของเธอ ในทางกลับกันยังเพิ่มความเป็นผู้ใหญ่ของผู้หญิงที่แข็งแกร่งอีกด้วย“เสี่ยวอวี่……”ลั่วอู๋ฉางสีหน้าเผยความดีใจอย่างอดไม่ได้ สาวเท้าเดินเข้าไปหาหยางหว่านอวี่ถอยหลังไปหนึ่งก้าวด้วยสัญชาตญาณ และหลบสายตา “ขออภัย ธุรกิจรัดตัวมาช้าไปหน่อย เลขาจ้าว จัดการเรื่องเสร็จเรียบร้อยแล้วเหรอ?”ท่าทางเย็นชา กีดกันผู้คนออกไปไกลเป็นหลายพันไมล์จ้าวเหม่ยอวิ๋นสีหน้าประหม่า รีบกางร่มเดินเข้าไป “ฉันกำลังดำเนินการอยู่……อ่อใช่ ประธานหยาง คุณมีนัดกับคุณชายหวังไม่ใช่เหรอ ทำไมถึงมีเวลามาที่นี่?”“ไม่กระทบหรอก จัดการเรื่องทางนี้เสร็จก็จะไปตามนัด”สายตาของหยางหว่านอวี่ถึงได้มองไป เห็นลั่วอู๋ฉางที่เสื้อผ้าเปียกชุ่ม เธอเผยสีหน้าซับซ้อนขึ้นมาก่อน แ
หย่าร้างสำเร็จ!แต่หยางหว่านอวี่สังเกตเห็น ตัวเองไม่ได้ดีใจขนาดนั้นเหมือนอย่างที่คิดไว้แต่เธอยังต้องรักษาท่าทางแข็งกร้าวเอาไว้ พูดว่า "มีแต่คนอ่อนแอถึงจะเห็นศักดิ์ศรี และเกียรติที่ไม่มีค่าสำคัญขนาดนั้น ตอนนี้นายปฏิเสธ จะต้องเสียใจภายหลังแน่นอน"“ของพวกนี้ฉันเก็บเอาไว้ให้นาย คิดได้เมื่อไหร่ ก็มาหาเลขาจ้าวได้ทุกเมื่อ”ลั่วอู๋ฉางผิดหวังอย่างถึงที่สุด หันหลังเดินจากไปมองดูแผ่นหลังที่ค่อย ๆ ไกลออกไป หัวใจที่เย็นชาของหยางหว่านอวี่เหมือนกับถูกทิ่มแทง พูดด้วยความสับสน “เหม่ยอวิ๋น ฉันทำแบบนี้……ถูกหรือผิดนะ?”“ถูกอยู่แล้ว เพียงแค่เตะสิ่งกีดขวางออกไป คุณถึงจะแสดงความมุ่งมาดปรารถนาออกมาได้ตามอำเภอใจ กลายเป็นผู้หญิงแกร่งที่อยู่จุดสูงสุด ส่วนลั่วอู๋ฉางก็แค่คนต่ำต้อย ไม่มีสิทธิ์แม้แต่เงยหน้ามองคุณด้วยซ้ำ เก็บเอาไว้มีแต่จะเป็นตัวถ่วงคุณ” จ้าวเหม่ยอวิ๋นพูดอย่างมั่นใจหยางหว่านอวี่ไม่พูดจา แต่กลับมีความรู้สึกเหมือนสูญเสียสิ่งสำคัญที่สุดไป เธอเหม่อลอยอยู่ที่เดิมจ้าวเหม่ยอวิ๋นเห็นแบบนี้ รีบเปลี่ยนเรื่องพูด “ฉันสืบถามถึงคุณเกาของเกาซื่อกรุ๊ปได้ เธออยู่ที่กลางเมือง คุณติดที่ไม่ได้เจอตัวจริงของเธอ
เกาชิงเหยียนแทบจะร้องไห้ เธอพูดทั้งน้ำตา “ตั้งแต่ครั้งที่แล้วที่ได้รับการช่วยเหลือจากท่าน คุณพ่อทำตามคำแนะนำของท่านและเปลี่ยนแนวทางของเขา ละทิ้งพฤติกรรมชั่วเหล่านั้น เปลี่ยนไปทำธุรกิจที่ถูกต้องตามกฎหมาย”"ทุกปีเขาจะนำเงินห้าพันล้านบาทออกมาทำการกุศล สร้างสถานเด็กกำพร้าและโรงเรียนประถม ช่วยเหลือกลุ่มคนที่รายรับน้อยกับผู้ที่ไม่มีกำลังทรัพย์รักษาโรค"“พ่อของฉันเปลี่ยนแปลงไปแล้วจริง ๆ ค่ะ หมอเทวดาลั่วต้องช่วยเขานะคะ เพียงแค่คุณยอมรักษา ตระกูลเกายินยอมมอบโสมพันปีให้!”หลายวันมานี้ เกาชิงเหยียนไม่ลังเลที่จะใช้จ่ายเงินหลายแสนบาท เชิญหมอที่มีชื่อเสียงรักษาอาการให้พ่อ แต่สุดท้ายต่างก็ล้มเลิกกลางคันมีวันหนึ่งที่เธอนึกขึ้นได้กะทันหัน อาการของพ่อเมื่อสามปีก่อนแย่ยิ่งกว่านี้ แต่ประหลาดตรงที่เขาออกไปรอบหนึ่งก็หายแล้ว เกาฉี่เฉียงบอกว่าตัวเองโชคดี หายป่วยเอง ทำอย่างขอไปทีเกาชิงเหยียนไม่เชื่ออยู่แล้ว เพราะว่าหลังจากที่พ่อกลับมา นิสัยก็เปลี่ยนไปอย่างมาก เหมือนกับเปลี่ยนไปคนละคนจนกระทั่งเกาชิงเหยียนเปิดตู้เซฟออก ได้รู้เรื่องนี้จากบันทึกของพ่อ ถึงได้เข้าใจทันทีผู้มีฝีมือมีกฎเกณฑ์เยอะ เป็นเรื่องป