เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 660
บทที่เกี่ยวข้อง
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 661
ลั่วอู๋ฉางดูสงบและผ่อนคลาย เพียงผสมผงยาหลายชนิดเข้าด้วยกันไม่มีการชั่งน้ำหนัก ใช้ความรู้สึกทั้งหมดสิ่งสำคัญที่สุดคือยาหลายชนิดผสมกันกลับไม่มีการเปลี่ยนแปลงใด ๆ"สาม สอง หนึ่ง!""หมดเวลาแล้ว!"เย่ชิงหยุนประกาศเสียงดังและจ้องมองลั่วอู๋ฉางอย่างดุร้าย ไม่ให้โอกาสเขาถ่วงเวลาลั่วอู๋ฉางเทของเหลวสีเหลืองขวดเล็ก ๆ ลงในผงยาในช่วงเวลาสุดท้ายของเหลวมีสีเหลืองปานกลาง ดูเหมือนจะมีความหนืดมากและมีกลิ่นที่น่ารังเกียจทางฝั่งหวังเต๋อฟา สิบวินาทีก่อนหมดเวลา ก็ทำเสร็จแล้ว ตอนนี้มือไพ่หลัง รู้สึกมั่นใจว่าต้องชนะในแก้วของเขาเป็นผงเหนียวก้อนหนึ่ง เป็นสีดำสนิท"เพื่อให้สะดวกในการรับประทาน คุณสามารถผสมน้ำได้" หวังเต๋อฟากล่าวลั่วอู๋ฉางส่ายหัว "ไม่จำเป็นต้องวุ่นวายขนาดนั้น"พูดจบเขาก็เอื้อมมือไปยกแก้วขึ้นมา"ศิษย์พี่ลั่ว ไม่มีปัญหาจริง ๆ เหรอ?"ซูเฉี่ยนเฉี่ยนคว้าแขนของเขา เห็นได้ชัดว่ากังวลอย่างมากถ้ามันเป็นพิษร้ายแรงจริง ๆ จะทำยังไง?ที่นี่คือสนามบิน ถึงโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุดต้องใช้เวลาอย่างน้อยหนึ่งชั่วโมง และยังคงเป็นกรณีที่รถไม่ติดแม้จะกินยาพิษแล้วไปโรงพยาบาลเลย เกรงว่าจะไม่ทัน"พิ
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 662
พิษร้ายแรงขนาดนี้เลยเหรอ?ซูเฉี่ยนเฉี่ยนรู้สึกกังวลทันทีและรีบถามว่า "ศิษย์พี่ลั่ว คุณไม่เป็นอะไรจริง ๆ เหรอ รู้สึกยังไงบ้าง?"ลั่วอู๋ฉางพูดอีกครั้ง แสดงความคิดเห็นว่า "ขมนิดหน่อย แถวยังเปรี้ยวนิดหน่อยด้วย รสชาติธรรมดา!"ดวงตาของซูเฉี่ยนเฉี่ยนเบิกกว้าง ฉันถามคุณว่ารสชาติเป็นไงเหรอ?ได้โปรด สิ่งที่คุณเพิ่งกินไปคือยาพิษนะ!ยาพิษ!"ได้ ผมจะดูว่าคุณจะปากแข็งไปถึงเมื่อไหร่!"หวังเต๋อฟายิ้มอย่างน่ากลัว "อีกเดี๋ยวทนไม่ไหว อย่าขอร้องผมเด็ดขาด ผมจะไม่ให้ยาแก้พิษคุณหรอก""ก็แค่ผงมะเค็ดเจ็ดก้าวเท่านั้นเอง ดูคุณทำเป็นเก่งมากแค่ไหน คนที่ไม่รู้ยังจะคิดว่าคุณปรุงยาพิษที่สั่นสะเทือนโลกอะไรอยู่" ลั่วอู๋ฉางเถียงกลับหวังเต๋อฟาทำหน้าตกใจ เบิกตาแล้วถามว่า "คุณแอบดูผมปรุงยาเหรอ?"แม้ว่าทั้งสองจะใช้โต๊ะร่วมกัน แต่เนื่องจากมีเวลาเพียงสามนาที พวกเขาจึงผสมยาของตัวเองอย่างจริงจังและไม่มีเวลาไปดูว่าอีกฝ่ายทำอะไร"มียาเสริมหกชนิด ได้แก่ แสลงใจ เถาพระเจ้าฟ้าร้อง รากตัวผู้โหราเดือยไก่ รากตัวเมียโหราเดือยไก่ ลำโพงม่วง ฟักข้าว และมีหญ้ามะเค็ดเป็นยาหลัก"ลั่วอู๋ฉางพูดอย่างใจเย็น "ผมได้กลิ่นของยาเหล่านี้มาแ
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 663
"อืม ให้เขาปวดจนตายเลยยิ่งดี!" เย่ชิงหยุนมีสีหน้าสะใจซูเฉี่ยนเฉี่ยนอดไม่ได้ที่จะกังวลอีกครั้ง เย่ชิงหยุนคนนี้อยากให้ลั่วอู๋ฉางตายจริง ๆจะทำยังไงดี?เย่ชิงหยุนชี้ไปที่แก้วที่เขาเพิ่งดื่มและพูดว่า "หมอเทวดาหวัง คุณก็รีบปรุงยาแก้พิษเถอะ""นายน้อยเย่ไม่ต้องกังวล มันง่ายมาก"หวังเต๋อฟายกแก้วขึ้นมาอย่างไม่รีบร้อน ดมก่อนแล้วก็ขมวดคิ้ว "กลิ่นนี้ ทำไมแปลกขนาดนี้?""ไม่ต้องแปลกใจไป ผมแค่ใส่ส่วนผสมลงไปนิดหน่อยเท่านั้น"ลั่วอู๋ฉางยิ้มและพูดว่า "ต้องการให้ผมบอกคุณไหมว่าคืออะไร?""ไม่จำเป็น!"หวังเต๋อฟาใช้นิ้วแตะมันเล็กน้อยแล้วใส่เข้าไปในปาก พูดอย่างหยิ่งผยองว่า "ในโลกนี้ยังไม่มียาพิษที่ผมไม่รู้จัก""แค่ทักษะเล็กน้อยก็ยังทำเป็นลึกลับต่อหน้าฉัน รู้ไหมว่าคำว่าไม่เจียมเนื้อเจียมตัวสี่คำเขียนยังไง?"เย่ชิงหยุนรีบถาม "หมอเทวดาหวัง นี่เป็นยาพิษอะไร?""นี่เหรอ..."หน้าแกของหวังเต๋อฟาแดง คาดไม่ถึงว่าชิมไม่ออกเห็นได้ชัดว่ามันเป็นกลิ่นที่คุ้นเคยมาก แต่จำไม่ได้ว่าเคยได้กลิ่นที่ไหนแต่สิ่งที่แน่นอนคือตัวเองเคยได้กลิ่นมากกว่าหนึ่งครั้งแถมช่วงนี้ก็เคยได้กลิ่นด้วยมันคืออะไรกัน?"อย่ารีบร้อน
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 664
"หมอเทวดาหวัง คุณจะบอกว่าไอ้หมอนี่โกหก จงใจคลื่นไส้เราเหรอ?"เห็นได้ชัดว่าเย่ชิงหยุนคิดได้แล้วหวังเต๋อฟามีความมั่นใจในการตัดสินของตัวเองมาก เช่นเดียวกับเย่ชิงหยุน เขาไม่อยากมีชื่อเสียงที่ไม่ดีในการกินขี้และถูกหัวเราะเยาะซูเฉี่ยนเฉี่ยนดูเหมือนก็จะเชื่อคำพูดนี้และรีบถาม "ศิษย์พี่ลั่ว?"ลั่วอู๋ฉางส่ายหัวและพูดอย่างจริงจัง "คนอย่างผมไม่เคยพูดโกหก!""แล้วทำไมคุณถึงพก... ของสิ่งนั้นติดตัว" ซูเฉี่ยนเฉี่ยนก็รู้สึกเหลือเชื่อเช่นกันลั่วอู๋ฉางกล่าวว่า "บนเครื่องบินมีแม่วัยรุ่นคนหนึ่ง ลูกชายน้อยร้องไห้ไม่หยุด ทำให้ผู้โดยสารรำคาญมาก""แม่ต้องอธิบายให้ทุกคนฟังว่าลูกชายของเธอเป็นโรคแปลก ๆ ท้องเสียไม่หยุดทุกวัน ขาดน้ำอย่างรุนแรงแล้ว วิกฤตจนเป็นอันตรายถึงชีวิต""โรงพยาบาลท้องถิ่นช่วยเหลืออะไรไม่ได้ เธอได้แต่พาลูกมาหาหมอที่เมืองอัน"เมืองอันได้รับการยกย่องว่าเป็นเมืองหลวงของและอุตสาหกรรมยาได้ก้าวไปข้างหน้าจากที่อื่นและค่าใช้จ่ายถูกกว่าเมืองหลวงและเมืองหมอตูมาก จึงเป็นตัวเลือกแรกของผู้ป่วยจำนวนมากลั่วอู๋ฉางมีความคิดที่เมตตาของแพทย์ ในเมื่อเจอแล้ว จะเมินเฉยได้อย่างไร จึงก้าวไปข้างหน้าเพื่อ
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 665
เย่ชิงหยุนตะโกนใส่หวังเต๋อฟา "แซ่หวัง นานขนาดนี้แล้ว ทำไมพิษเขายังไม่ออกฤทธิ์อีก""นี่เหรอ...""อีกอย่าง คุณวิเคราะห์ได้หรือยัง ทำไมยังไม่ปรุงยาแก้พิษอีก? นอกจากสิ่งนั้นแล้ว ข้างในยังมีอะไรอยู่อีก คุณวางแผนจะล้างพิษยังไง?"เย่ชิงหยุนถามเป็นชุดหวังเต๋อฟาพูดอย่างมั่นใจว่า "นายน้อยเย่วางใจได้ ผมวิเคราะห์ได้ เขาใช้ยาพิษห้าชนิด""ตะขาบ งูพิษ แมงป่อง ตุ๊กแกและคางคก แค่ผสมผงพิษทั้งห้าชนิดนี้เข้าด้วยกัน ถือว่าไม่ฉลาดเลย""ไม่ต้องใช้ความพยายามในการปรุงยาแก้พิษเลย ผมมียาแก้พิษติดตัว แค่เม็ดเดียวก็จัดการได้แล้ว!"พูดจบเขาก็หยิบขวดเล็ก ๆ ออกมาและเทยาเม็ดสีเขียวออกมาสองเม็ดเพื่อแสดงให้เห็นว่ายาของตัวเองไม่มีปัญหา หวังเต๋อฟากินไปเม็ดหนึ่งก่อน เมื่อกี้เขาก็ดื่มยาพิษไป ย่อมต้องล้างพิษด้วยเย่ชิงหยุนเห็นเขามั่นใจขนาดนี้ ก็หยิบยาแล้วโยนเข้าปากซูเฉี่ยนเฉี่ยนอดไม่ได้ที่จะประหลาดใจเล็กน้อย หวังเต๋อฟาคนนี้ไม่ธรรมดาจริง ๆ เดาอัตราส่วนของยาพิษได้อย่างรวดเร็วและพกยาล้างพิษติดตัวอยู่ตลอด"ศิษย์พี่ คุณมีวิธีแก้พิษไหม?" ซูเฉี่ยนเฉี่ยนจับโทรศัพท์และเตรียมที่จะโทรฉุกเฉินแล้วลั่วอู๋ฉางยิ้มเล็กน้อย
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 666
"อุจจาระไง คุณก็ชิมแล้ว" ลั่วอู๋ฉางพูดยั่วโมโหหวังเต๋อฟาอดทนต่อความเจ็บปวดอย่างรุนแรงและกัดฟันว่า "ฉันไม่ได้หมายถึงสิ่งนี้ ไอ้สารเลว! คาดไม่ถึงว่าจะใส่อย่างอื่นในผงพิษห้าชนิด ผิดศีลธรรมมาก!"ลั่วอู๋ฉางตอบกลับทันที "คุณก็ไม่ได้แอบเติมชาดที่มีพิษสูงให้กับผงมะเค็ดเจ็ดก้าวด้วยเหรอ คุณทำได้ผมทำไม่ได้เหรอ?""พวกเราสองคนทำแบบเดียวกัน ก็ถือว่าพอ ๆ กัน คุณมีสิทธิ์อะไรมาตำหนิผม?""หรือว่าเป็นเพราะคุณน่าไม่อาย?""แก…" หวังเต๋อฟาโกรธมากจนพูดไม่ออกเย่ชิงหยุนเจ็บจนทนไม่ไหวอีกต่อไป เขากลิ้งไปบนพื้นและพูดอย่างขมขื่น "แซ่หวัง นายทำได้ไหมตกลง?""ฉันเชื่อคำพูดนาย จึงดื่มยาพิษนั้น ถ้าฉันเป็นอะไรไป ครอบครัวของนายต้องถูกฝังไปด้วย!""นายแม่งจะยังตะลึงทำอะไรอยู่ รีบผสมยาแก้พิษสิ!"หวังเต๋อฟาก็โกรธไม่เบา ตาข้างไหนของนายเห็นว่าฉันตกตะลึงทั้ง ๆ ที่ฉันเจ็บจนขยับไม่ได้!หวังเต๋อฟาไม่กล้าโต้แย้ง อดทนต่อความเจ็บปวดและเริ่มปรุงยาเย่ชิงหยุนเจ็บจนเหงื่อตก สำหรับเขา ทุกวินาทีเป็นความทุกข์ทรมานอย่างมากหวังเต๋อฟาใช้เวลาเพียงไม่ถึงครึ่งนาทีในการผสมของเหลวเหนียว ๆ หนึ่งแก้ว แต่สำหรับเย่ชิงหยุนแล้ว มันเหมือ
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 667
"ไม่ควรนะ แค่ผงห้าพิษเท่านั้น ตามหลักเหตุผลแล้วไม่น่าจะทำให้ผมลำบากได้ถึงจะถูก!"เขารีบคว้าแก้วที่ใส่ยาพิษและเบิกตากว้างทันทีเมื่อมองอย่างละเอียด "นี่ไม่ใช่ห้าพิษ!""ไอ้แซ่ลั่ว นายบอกฉันมาว่านายได้ใส่อะไรเข้าไปกันแน่?"ลั่วอู๋ฉางตะคอก "ทำไมผมต้องบอกคุณ คุณคิดว่าตัวเองเป็นใคร?""อีกอย่าง แม้ว่าผมจะบอกคุณ คุณแน่ใจหรือว่าคุณจะสามารถปรุงยาแก้พิษได้? เลิกฝันได้แล้ว พูดถึงการเล่นพิษ คุณยังห่างไกลมาก!"หวังเต๋อฟาเบิกตากว้างอย่างแข็งขัน มีความรู้สึกสู้ตาย "ได้ นายต้องการเล่นสกปรกกับฉันใช่ไหม!""ฉันยอมรับว่าปรุงยาแก้พิษไม่ได้ แต่นายอย่าได้ใจไป!""อย่างมากพวกเราก็ถือว่าเสมอกัน นายเอายาแก้พิษออกมา ฉันจะให้ยาแก้พิษมะเค็ดเจ็ดก้าวแก่นาย พวกเราถือว่าจบกัน"ถ้าให้เป็นปกติ หวังเต๋อฟาจะไม่ขี้ขลาดง่าย ๆ ขนาดนี้แน่นอนเขาจะสงบสติอารมณ์และศึกษาอัตราส่วนของยาพิษอย่างละเอียดไม่ถึงนาทีสุดท้ายไม่ยอมแพ้แน่นอนแต่ตอนนี้ไม่เหมือนกัน ถ้าเย่ชิงหยุนเป็นอะไรไปจริง ๆ เขาไม่เพียงแต่จะตกงานเท่านั้น ทั้งครอบครัวต้องฝังศพให้เขาด้วยดังนั้นเขาไม่สามารถเดิมพันได้"ผมบอกแล้วว่าอยากแก้พิษ ให้แซ่เย่คุกเข่าโขกหัวย
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 668
ดวงตาของเย่ชิงหยุนเบิกกว้างด้วยความโกรธ "ฉันคุกเข่าแล้ว ยาแก้พิษล่ะ?""ยังมีโขกหัวขอโทษด้วย" ลั่วอู๋ฉางพูดอย่างไม่รีบร้อนยังไงคนที่ถูกพิษไม่ใช่ตัวเอง ใครเจ็บใครถึงรู้เย่ชิงหยุนโกรธจนตัวสั่นอย่างรุนแรง แต่ก็ต้องทำตาม ตอนแรกโขกกับพื้นเสียงดังก่อน แล้วปากก็ตะโกนว่า "ขอโทษครับ!"เย่ชิงหยุนพูดกับตัวเองซ้ำแล้วซ้ำอีกในใจว่า แกเป็นแต่หมอ กล้าทำให้ฉันขายหน้าก็คือทำให้ทั้งร้านร้อยสมุนไพรตระกูลเย่ขายหน้ารอให้ฉันได้ยาแก้พิษและผ่านจุดนี้ไปได้ก่อนจากนั้นค่อยมาดูอีกทีว่าแกจะตายยังไง!"ยังมีแซ่หวัง เขาก็ต้องคุกเข่าด้วย" ลั่วอู๋ฉางเรียกร้องอีกครั้งดวงตาของหวังเต๋อฟาเบิกกว้าง "เรื่องระหว่างพวกคุณ เกี่ยวอะไรกับผม?"ไม่รอให้ลั่วอู๋ฉางเปิดปาก เย่ชิงหยุนก็ร้องตะโกนด่าก่อนว่า "ฉันยังทำตามแล้ว ทำไมนายจะคุกเข่าไม่ได้?""แม่งเอ๊ย หรือว่านายสูงส่งมากกว่าฉันเหรอ?"หวังเต๋อฟารู้สึกไม่เต็มใจอย่างมาก แต่สุดท้ายก็คุกเข่าลงการคุกเข่าครั้งนี้แสดงถึงการเสียหน้าของเขาต่อหน้าลั่วอู๋ฉางต่อไปเจอลั่วอู๋ฉางอีก ก็ได้แต่เดินอ้อมลั่วอู๋ฉางหยิบขวดน้ำขึ้นมา และหยิบขวดยาเล็ก ๆ ออกมา เทผงสีขาวลงไปเล็กน้อย เขย่า
บทล่าสุด
