"ถ้าพวกคุณแพ้ คุณเกากับธุรกิจของตระกูลเกาจะกลายเป็นของส่วนตัวของผม"ชายผมขาวเลียริมฝีปากและยิ้มชั่วร้าย "นี่เป็นโอกาสที่หายากของพวกคุณที่จะพลิกตัว สองต่อหนึ่ง โอกาสที่จะชนะยังสูงมาก พลาดไปแล้วจะต้องเสียใจแน่นอน"พี่ตาวรีบพูดกับเกาชิงเหยียน "คุณหนู อย่าหลงกลเด็ดขาด!""ผมดูออกแล้ว ชายคนนี้มีเจตนาชั่วร้าย ตั้งแต่วินาทีแรกที่เราเข้ามาก็ตกลงไปในหลุมที่พวกเขาขุดไว้"ชายผมขาวหัวเราะเยาะ "ตอนนี้ดูออกแล้วก็ควรยอมรับชะตากรรม!""นายพูดถูก นี่เป็นแผนการของฉันจริง ๆ แต่ถึงแม้ว่าพวกนายจะรู้แล้ว แล้วจะทำอะไรได้ล่ะ?""ในเมื่อต่อสู้ก็ไร้ประโยชน์ ทำไมไม่ปล่อยวางอย่างซื่อสัตย์และยอมรับอย่างเชื่อฟังล่ะ!""ผมเป็นคนที่ขี้สงสารมากที่สุด คุณเกาคุณอยู่กับผม รับประกันว่าคุณจะมีชีวิตที่อยู่ดีกินดี ไม่จำเป็นต้องทำอะไร แค่สนุกกับชีวิตก็พอแล้ว!"ปรากฎว่าจุดประสงค์ของผู้ชายคนนี้ไม่ใช่แค่ธุรกิจของตระกูลเกาเท่านั้น แต่ยังรวมถึงอิทธิพลของตระกูลเกาในท้องถิ่นด้วยแม้แต่ตัวเกาชิงเหยียนเองก็เป็นส่วนหนึ่งของแผนการของเขาไม่ใช่แค่ร้ายกาจที่สามารถอธิบายได้!ชายคนนี้อายุไม่มาก แต่ฉลาดมากจนทำให้ผู้คนรู้สึกหวาดกลัวด
"คุณลั่ว!"ได้ยินเสียงที่คุ้นเคยของคนนี้ พวกพี่ตาวก็ตกตะลึงก่อน จากนั้นก็ดีใจขึ้นมา!ใบหน้าที่สวยงามของเกาชิงเหยียนไม่สามารถปกปิดความตื่นเต้นได้คุณลั่วมาแล้ว!เมื่อกี้เอง เกาชิงเหยียนเกือบจะหมดหวังแล้ว"แม่งเอ๊ย นายเป็นใคร?"ลูกน้องคนหนึ่งของชายผมขาวยกมือขึ้นอย่างหยิ่งผยองชี้ไปที่ลั่วอู๋ฉาง ปากพ่นคำหยาบว่า "ไอ้เวรไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง เรื่องของนายน้อยฉันนายก็กล้ายุ่ง?""ไอ้หนุ่ม ฉันคิดว่านายคงอยากตายมาก!""ปัง!"ชายคนดังกล่างถูกกระแทกเข้าที่หน้าอกด้วยแรงมหาศาลและลอยออกไปทันที"แกร่ก... ตุบ!"เขากระแทกโต๊ะอย่างแรง เคาน์เตอร์หินเทียมระเบิดทันที ตอนเขาล่วงลงพื้นก็ไม่ขยับอีกเลยนี่ก็...ตายแล้ว?ไม่ใช่แค่ชายผมขาวเท่านั้นที่ประหลาดใจมาก พวกพี่ตาวก็เหมือนกัน!เพราะไม่มีใครเห็นลั่วอู๋ฉางลงมือแล้วชายคนนี้ เขาตายได้ยังไง?ลั่วอู๋ฉางเดินก้าวเข้าไปในบาร์ จากนั้นทุกคนจึงเห็นว่าสาวสวยที่มีเสน่ห์จนไม่สามารถอธิบายเป็นคำพูดได้ เดินตามหลังลั่วอู๋ฉางมาช่างเป็นผู้หญิงที่สวยจริง ๆ!ชายผมขาวอดไม่ได้ที่จะเบิกตากว้างและเริ่มค้นหาคำคุณศัพท์ที่เหมาะสมกับสาวสวยคนนี้แต่ทันใดนั้นเขาก็พบว่า
ชายผมขาวโกรธมาก!ไอ้หมอนี่กล้าไม่สนใจฉันโมโห!พี่ตาวพูดอย่างภาคภูมิใจกับชายผมขาวว่า "ฟังให้ดี นี่คือคุณลั่ว ลั่วอู๋ฉาง!""นายเคยพูดว่า คุณลั่วคือผู้สนับสนุนที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของตระกูลเกาของเรา ใช่แล้ว นายพูดถูกแล้ว"ลูกน้องก็เริ่มยืดอกและมีขวัญกำลังใจสูงขึ้นชายผมขาวแสดงความรังเกียจและเยาะเย้ยว่า "งั้นตระกูลเกาอย่างพวกนายก็ไม่มีสายตาจริง ๆ หาเด็กที่ไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมมาเป็นผู้สนับสนุน""ในขณะเดียวกันก็เพียงพอที่จะพิสูจน์ได้ว่าเมืองจิงไห่ของพวกนายไม่มีใครแล้วจริง ๆ ในที่ที่ไม่มีใครเรียกตัวเองว่าราชา!"ลั่วอู๋ฉางกวาดตามอง "นายว่าใครไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม?"ชายผมขาวตกใจกับสายตาอันเฉียบคมก่อน สีหน้ากลัวจนกลายเป็นโกรธขึ้นมา!เห็นได้ชัดว่าเขาเข้าใจคำพูดของลั่วอู๋ฉางในทันทีในแง่ของอายุ ชายผมขาวอายุน้อยกว่าลั่วอู๋ฉางมาก อย่างน้อยห้าหรือหกปีทั้ง ๆ ที่ตัวเองเป็นคนที่ไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม มีสิทธิ์อะไรมาเยาะเย้ยคนอื่น?ไร้ยางอายจริง ๆ!ตั้งแต่เล็กจนโตของชายผมขาว ใครก็เคารพเขาอยู่ตลอด เคยได้รับความอัปยศอดสูแบบนี้มาก่อนที่ไหน?แม้แต่ในเมืองหลวงซึ่งมีคนอวดดีมากมาย แต่ก็ไม่มีใครกล้าพูดกับเขาแบบน
"ไปตายซะ!"ขณะที่กู่จื้อเกาโจมตี คำรามด้วยสีหน้าดุร้ายตัวเขาเองก็จำไม่ได้ว่าไม่ได้ต่อสู้แบบใช้กำลังอย่างนี้มานานแค่ไหนแล้วเพราะคู่ต่อสู้ในอดีตเหล่านั้น ล้วนไม่สมควรได้รับครั้งนี้ก็ด้วย!แต่เนื่องจากนายน้อยมีคำสั่งพิเศษ กู่จื้อเกาจึงต้องทำเช่นนี้เพื่อทำให้เขามีความสุขทันใดนั้นลมแรงก็พัดมาพลังปรมาจารย์ที่น่าสะพรึงกลัวแพร่กระจายไปยังทุกมุมของบาร์ทันทีทุกคนถูกผลักกลับด้วยคลื่นอากาศที่มองไม่เห็นนี้คนหนึ่งโจมตีสุดกำลัง อีกคนไม่สนใจอะไรเลยและนี่ยังอยู่ภายใต้เงื่อนไขเบื้องต้นของการละทิ้งองค์ประกอบมากมายเช่น ระดับ อายุและประสบการณ์ใครชนะใครแพ้เห็นได้อย่างชัดเจน!ทางฝั่งชายผมขาว ทุกคนคิดว่าชนะแพ้ถูกตัดสินแล้ว ทันใดนั้นเหตุการณ์แปลกประหลาดก็เกิดขึ้นลั่วอู๋ฉางตบออกไปตกบนใบหน้าของกู่จื้อเกาอย่างแม่นยํา"เพียะ!"เสียงตบที่ดังสนั่นก็ปรากฏขึ้นอย่างกะทันหันคมชัดและทรงพลัง!ท่ามกลางสายตาที่เหลือเชื่อของทุกคน กู่จื้อเกาที่เพิ่งหยิ่งผยองมากเมื่อกี้ ตัวกลิ้งออกไปไกลกว่าสิบเมตร"เพียะ..."ตัวของกู่จื้อเกาชนกำแพงทำให้เกิดเสียงแปลก ๆภายใต้สถานการณ์ปกติ ควรเป็นเสียงแบบ "ปัง" "ตุ
ชายผมขาวไม่เคยคิดเคยฝันว่าสถานการณ์จะพลิกผันเร็วขนาดนี้เมื่อกี้ทางฝั่งเกาชิงเหยียน เพราะเสียซุนหมิงฮุยไป ไม่สามารถส่งคนที่สามารถออกไปต่อสู้ได้ตอนนี้กลายเป็นฝั่งชายผมขาว กู่จื้อเกาเป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุดในมือเขากู่จื้อเกายังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของคนอื่น ใครจะกล้าขึ้นไปตาย?พอพวกเขามองไปที่ลั่วอู๋ฉางอีกครั้ง สายตาเต็มไปด้วยความกลัว เคารพเหมือนเทพเจ้า!โดยเฉพาะซุนหมิงฮุย ตอนที่ลั่วอู๋ฉางเพิ่งปรากฏตัว เขามีสีหน้าดูถูกและไม่รู้สึกว่าลั่วอู๋ฉางจะเอาชนะได้เขาถึงขั้นหวังว่าลั่วอู๋ฉางจะสู้แพ้อย่างนี้ก็มีคนแบ่งปันความรับผิดชอบกับเขาแล้วเมื่อถึงตอนนั้นก็สามารถพูดอย่างหน้าด้านได้ว่า ถึงแม้ตัวเองจะแพ้ไปเกมส์หนึ่ง แต่ก็ชนะไปเกมหนึ่ง ถือว่าทดแทนกันได้ พวกคุณจะมาโทษผมไม่ได้ตอนนี้ซุนหมิงฮุยเหลือแต่ความยกย่องเท่านั้นคนที่สามารถฆ่ากู่จื้อเกาได้ในพริบตา สามารถจินตนาการได้ว่าความแข็งแกร่งของลั่วอู๋ฉางแข็งแกร่งแค่ไหนชายผมขาวรีบหายใจเข้าลึก ๆ อย่างต่อเนื่อง สงบหัวใจที่เต้นอย่างบ้าคลั่ง แสร้งทำเป็นสงบแล้วกล่าวว่า "ถือว่าพวกนายโชคดี ชนะเกมที่สองได้""ในเมื่อเป็นแบบนี้ ฉันก็ยินดีที่จะยอมรับความ
"แย่แล้ว!"ซุนหมิงฮุยกระโดดขึ้นจากพื้น ชี้ไปที่ลั่วอู๋ฉางแล้วด่าเสียงดัง "ไอ้หนุ่ม นายสร้างปัญหาใหญ่แล้ว!""นายรู้ไหมว่าตระกูลจางแห่งเมืองหลวงเป็นการดำรงอยู่แบบไหน ก็กล้าฆ่านายน้อยคนนี้""นายน้อยจางหยุนฉู่คนนี้เป็นลูกชายคนเล็กที่ได้รับความโปรดปรานมากที่สุดของตระกูลจาง เขาตายแล้ว พวกเราต้องซวยกันหมดแน่!"ลั่วอู๋ฉางมองซุนหมิงฮุยอย่างเย็นชาตั้งแต่วินาทีที่เขาเข้าไปในบาร์ ซุนหมิงฮุยนอนอยู่บนพื้นเหมือนหมาที่ตายแล้ว ท่าทางได้รับบาดเจ็บอย่างหนักและร่างกายอ่อนแอตอนนี้กลับสามารถกระโดดขึ้นมาด่าลั่วอู๋ฉางเสียงดังได้เห็นได้ชัดว่าครึ่งหนึ่งของอาการบาดเจ็บและความอ่อนแอของเขาเป็นของปลอม"คุณจ้องผมก็จะเปลี่ยนผลลัพธ์ได้เหรอ?"ซุนหมิงฮุยยิ่งพูดยิ่งเยอะขึ้นเรื่อย ๆ "แม้ว่านายจะไม่รู้จักนายน้อยจาง นายก็ควรพิจารณาจากการที่มียอดฝีมืออย่างกู่จื้อเกาติดตาม เขาต้องเป็นคนที่ไม่ธรรมดา""นายฆ่ากู่จื้อเกาก็ถือว่าเป็นการหาเรื่องตระกูลจางแล้ว!""คาดไม่ถึงว่าจะยังฆ่านายน้อยจางอย่างโหดเหี้ยมอีก รู้ไหมว่าตัวเองได้สร้างปัญหาใหญ่หลวงแค่ไหน?"ลั่วอู๋ฉางหันไปมองเกาชิงเหยียนแล้วถามว่า "ผู้ชายคนนี้มาจากไหน?"
"ผมผิดไปแล้ว ขอให้คุณลั่วสบายใจได้ หลังจากที่ผมกลับไปจะต้องปรับปรุงแน่นอน"ลั่วอู๋ฉางพูดด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ว่า "แต่มีอีกคำพูดหนึ่ง มันยากที่จะเปลี่ยนธรรมชาติ ทำผิดแล้วไม่ถูกลงโทษ เกรงว่ามันยากที่จะจดจำไว้""อ๊า?"รอยยิ้มบนใบหน้าของเกาฉี่เซิ่งหายไปอย่างไร้ร่องรอยในทันที ตะโกนว่า "คุณลั่ว ไว้ชีวิตด้วย!""หักขาข้างหนึ่ง เพิ่มความทรงจำให้เขา" ลั่วอู๋ฉางกลับไม่คิดจะปล่อยเขาไปง่าย ๆถ้าไม่ใช่เพราะเห็นแก่เกาฉี่เฉียงและเกาชิงเหยียน คนอย่างเกาฉี่เซิ่ง ลั่วอู๋ฉางจะไม่ไว้ชีวิตเขาง่าย ๆคนประเภทนี้สามารถกลายเป็นจุดทะลวงของศัตรูได้อย่างง่ายดายพูดตรง ๆ เขาก็คือพวกชอบก่อเรื่องมีเพียงขาหักเท่านั้นที่เขาถึงจะหยุดได้สักพักช่วงนี้มีเหตุการณ์เกิดขึ้นมากมาย ลั่วอู๋ฉางต้องรับประกันว่าทุกอย่างอยู่ภายใต้การควบคุมของตัวเอง ช่องโหว่อย่างเกาฉี่เซิ่งจะต้องจัดการให้ดี"ครับ คุณลั่ว!"เรื่องหยาบคายแบบนี้ แน่นอนว่าพี่ตาวต้องเป็นคนรับผิดชอบ"พี่เซิ่ง ขอโทษที คำพูดของคุณลั่วต้องปฏิบัติตาม คุณอดทนหน่อย"เกาฉี่เซิ่งยังไม่ทันขอความเมตตา พี่ตาวก็ตีเขาด้วยไม้"แกร่ก!""โอ๊ย!"ขาขวาของเกาฉี่เซิ่งแสดงให้เห
"เกิดอะไรขึ้นกับอาจารย์หญิง?"พอลั่วอู๋ฉางได้ยินว่าเย่ปิงเหยาขาดการติดต่อก็ขมวดคิ้วขึ้นมาทันทีซูเฉี่ยนเฉี่ยนตอบว่า "สิบวันก่อน อาจารย์ไปทำธุรกิจที่พื้รที่ทางตะวันตกเฉียงใต้ บอกว่าไปหาสมุนไพรที่ล้ำค่ามากชนิดหนึ่ง""เราติดต่อกันผ่านไลน์ทุกวัน แต่ตั้งแต่บ่ายของเมื่อสามวันก่อน จู่ ๆ ก็ขาดการติดต่อไป""ฉันลองติดต่อด้วยวิธีต่าง ๆ แล้ว แต่ก็ไม่ได้ผล แม้แต่โทรศัพท์ดาวเทียมที่อาจารย์พกติดตัวก็โทรติดเช่นกัน"ลั่วอู๋ฉางขมวดคิ้วอีกครั้ง สมุนไพรที่สามารถให้อาจารย์หญิงไปค้นหาด้วยตัวเอง น่าจะเกี่ยวข้องกับอาการป่วยของอาจารย์เทพอวี้สมุนไพรสามชนิดสุดท้ายที่ขาดไป ได้แก่ บัวหิมะเจ็ดกลีบ หญ้าสวนแหยนและแก่นของคริสตัลสวรรค์สองประเภทแรก ลั่วอู๋ฉางได้มาแล้วเหลือเพียงแก่นของคริสตัลสวรรค์เท่านั้น แม้แต่พวกเหลยเทียนสงก็ไม่พบเบาะแสใด ๆ"อาจารย์หญิงไปพื้นที่ตะวันตกเฉียงใต้ เพื่อไปหาแก่นของคริสตัลสวรรค์เหรอ?" ลั่วอู๋ฉางถามอีกครั้งซูเฉี่ยนเฉี่ยนพยักหน้าและพูดว่า "ถูกต้อง ชื่อนี้แหละ ฉันค้นหาในตำราแพทย์ทั้งหมดแล้ว ก็ไม่พบการแนะนำที่เกี่ยวข้องกับมันเลย""ฉันถามอาจารย์ว่าแก่นของคริสตัลสวรรค์นี้มีไว้ทำอะ