เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 638
บทที่เกี่ยวข้อง
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 639
"ฉันสาบาน ต่อไปจะไม่สร้างปัญหาอีก เธอเชื่อฉันสิ!"เกาชิงเหยียนพูดอย่างรำคาญ "งั้นก็ได้ คุณรอก่อน ฉันจะพาคนไปเดี๋ยวนี้"เธอเปลี่ยนเสื้อผ้า เรียกพี่ตาวและลูกน้องอีกสองสามคน ออกเดินทางไปที่บาร์เรดเดวิลส์นี่คือบาร์ที่เพิ่งเปิดใหม่และตัวตนของเจ้าของนั้นลึกลับมากเนื่องจากสไตล์การตกแต่งและความแปลกใหม่ ประกอบกับรายการบันเทิงที่ชาวเมืองจิงไห่ไม่เคยเห็นมาก่อน จึงได้รับความนิยมในแวดวงชั้นสูงในเวลาอันสั้นเกาฉี่เซิ่งยิ่งเป็นแขกวีไอพีของบาร์เรดเดวิลส์ มาทุกครั้งก็ทุ่มเงินเป็นกระตัก รวยแบบหาที่ติไม่ได้บริกรและพนักงานต้อนรับหญิงเห็นเขา เหมือนแมลงวันเห็นเนื้อ พุ่งเข้าใส่ทันทีขอแค่บริการดี ทิปเยอะจนแขกข้าง ๆ เห็นแล้วยังอิจฉาเกาฉี่เซิ่งเป็นเหมือนจักรพรรดิ เพลิดเพลินกับบริการที่มีมาตรฐานสูงเป็นพิเศษแต่เห็นได้ชัดว่าวันนี้เป็นข้อยกเว้น เกาฉี่เซิ่งประสบปัญหาแล้วเพราะแย่งกันหึงหวง จึงเกิดความขัดแย้งกับคนต่างถิ่นคนหนึ่งแน่นอนว่าเกาฉี่เซิ่งไม่เห็นอีกฝ่ายในสายตาของเขา โบกมือและสั่งให้ลูกน้องที่มาพร้อมกับเขาตีคน!ในเขตพื้นที่เมืองจิงไห่ เห็นฉันเกาฉี่เซิ่ง เป็นมังกรก็ต้องขดตัว เป็นเสือก็ต้องหม
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 640
"เอี๊ยด!"ประตูบาร์ซ้ายขวาเปิดออกซุนหมิงฮุยเดินนำหน้า เกาชิงเหยียนซึ่งอยู่ข้างหลังเขาสองก้าวให้ความรู้สึกเหมือนเป็นผู้ติดตามไฟในบาร์กะพริบ ดนตรีไม่ได้หยุด ทุกอย่างดูปกติไม่มีการวูบวาบของมีด ยิ่งไม่มีบรรยากาศที่ตึงเครียดซุนหมิงฮุยยิ้มอย่างภาคภูมิใจ เป็นไปตามที่ตัวเองคาดไว้จริง ๆ มันเป็นแค่ความขัดแย้งธรรมดาเท่านั้นในสถานที่เล็ก ๆ อย่างเมืองจิงไห่ จะมีฉากใหญ่อะไร?ไม่มีอยู่เลย!การให้ยอดฝีมือระดับปรมาจารย์อย่างเขาออกมาเป็นการทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่จริง ๆเขาเชื่อว่าตราบใดที่เขาก้าวเข้าไปในบาร์ ไม่ว่าปัญหาจะยากแค่ไหน มันก็จะได้รับการแก้ไขตรงนั้นไม่ว่าอีกฝ่ายจะหยิ่งยโสเพียงใด เมื่อเห็นปรมาจารย์อย่างเขาก็ได้แต่ถอยกลับโดยสมัครใจ"คนไหนคือเจ้านายรองของตระกูลเกา?"ซุนหมิงฮุยดูเหมือนกำลังออกคำสั่ง ไม่รู้ก็คิดว่าเขาเป็นเจ้านายเสียอีกเกาชิงเหยียนซึ่งสวมเสื้อโค้ทสีดำ เพราะถูกแย่งซีน อยู่ด้านข้างเกือบจะไม่มีตัวตนเลย"ฉันคือเกาฉี่เซิ่ง เสี่ยวเหยียนล่ะ?" เกาฉี่เซิ่งสีหน้าดีใจอยากจะลุกขึ้นจมูกของเขาช้ำ ใบหน้าบวม ท่าทางดูเสียเปรียบมาก"ให้นายลุกขึ้นแล้วเหรอ คิดว่าตัวเองมีชี
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 641
ใบหน้านั้นดูเหมือนอายุยี่สิบต้น ๆ แต่แววตามีความร้ายกาจและความเจ้าเล่ห์ที่ไม่สอดคล้องกับอายุเลย"ห้าล้านเป็นราคาเมื่อกี้ ตอนนี้ไม่ได้แล้ว" ชายผมขาวยิ้มอย่างร้ายกาจเกาชิงเหยียนขมวดคิ้วเล็กน้อย "หมายความว่าไง?""คนสวย ชายขี้ขลาดคนนี้เป็นอารองของคุณใช่ไหม ก่อนอื่นผมรู้สึกละอายใจแทนที่คุณมีผู้อาวุโสเช่นนี้"รอยยิ้มของชายผมขาวยิ่งร้ายกาจมากขึ้นเรื่อย ๆ "ผู้ชายคนนี้ทำลายสถานที่ของผม ทำลายธุรกิจของผม ทำให้แขกของผมกลัว และทำร้ายลูกน้องของผมหลายคน""แค่ห้าล้านก็อยากให้เรื่องจบ ฝันอยู่เหรอ?""ถ้าปล่อยเขาไปอย่างปลอดภัย จะไม่ทำให้คนอื่นคิดว่าบาร์เรดเดวิลส์รังแกได้ง่ายเหรอ ผมจะทำธุรกิจอยู่ที่เมืองจิงไห่ต่อไปได้อย่างไร?"เกาชิงเหยียนขมวดคิ้วอีกครั้ง "แล้วคุณต้องการอะไร?"ชายผมขาวเลิกคิ้วแล้วพูดว่า "มันง่ายมาก เอาธุรกิจ อาณาเขตและอิทธิพลทั้งหมดของตระกูลเกาของพวกคุณชดเชยให้ผมทั้งหมด""คุณยังนอนไม่ตื่นหรือโลภเกินไป?"เกาชิงเหยียนสีหน้าเย็นชา น้ำเสียงไม่พอใจ "ความขัดแย้งเล็กน้อย ก็อยากจะเอาธุรกิจที่ตระกูลเกาของเราสร้างมาหลายสิบปี เพ้อฝันเกินไปแล้วมั้ง!""ไม่ ไม่ ไม่ ผมไม่คิดอย่างนั้น"ชายผม
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 642
"ปรมาจารย์ซุน ใครให้คุณตัดสินใจตกลง?"เกาชิงเหยียนสีหน้าไม่พอใจและขมวดคิ้วตัวเองยังไม่ทันพูด ซุนหมิงฮุยก็ตัดสินใจเอง ไม่เห็นเธออยู่ในสายตาเลย"คุณหนู ไม่จำเป็นต้องกลัวพวกเขาเลย!"ซุนหมิงฮุยไม่คิดว่าตัวเองทำอะไรผิด กลับมีท่าทางเต็มไปด้วยความมั่นใจ "พวกลูกกระจ๊อกที่ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง ตีสักทีก็ยอมแพ้แล้ว""คุณวางใจได้ ปล่อยให้เป็นหน้าที่ผม ก็แค่ต่อสู้บนเวทีไม่ใช่เหรอ ผมคนเดียวก็พอแล้ว!"เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าปัญหาของตัวเองคืออะไรเกาชิงเหยียนสามารถปฏิเสธข้อเรียกร้องที่ไม่สมเหตุสมผลของอีกฝ่ายได้อย่างสมบูรณ์!กฎยุทธภพบ้าบออะไร ไม่เคยได้ยินมาก่อนเลยด้วยซ้ำ!แต่ถึงแม้จะมี ในอาณาเขตเมืองจิงไห่ พวกเขาที่เป็นคนนอกก็ไม่มีสิทธิ์มาเรียกร้องเพียงเพราะซุนหมิงฮุยตัดสินใจเอง มันจึงขัดขวางจังหวะของเกาชิงเหยียนโดยตรงทั้ง ๆ ที่เป็นฝ่ายรุก ตอนนี้เป็นไง มอบฝ่ายรุกให้คู่ต่อสู้โดยเปล่าประโยชน์"ถ้าแพ้ คุณเคยคิดบ้างไหมว่าผลที่ตามมาจะเป็นอย่างไร รับผิดชอบไหวไหม?" เกาชิงเหยียนอดทนต่อความโกรธและตั้งคำถามหากไม่ใช่เพราะซุนหมิงฮุยเพิ่งเข้าร่วมตระกูลเกา เกาชิงเหยียนจะไม่เกรงใจกับเขาขนาดนี้แน่นอน"ล้
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 643
"ครั้งนี้ให้ฉันช่วยหลี่อวี่ถังสั่งสอนลูกศิษย์ที่ไร้ยางอายแทนเขาหน่อยเถอะ!"เขายกนิ้วกระดิกไปที่คู่ต่อสู้ เต็มไปด้วยความท้าทาย "ให้ฉันดูหน่อยสิว่าหลี่อวี่ถังได้สวนนายกระบวนท่าไหนบ้าง""หยิ่งผยอง!"ซานเอ๋อโกรธจัดและโบกหมัดเพื่อโจมตีหลังจากที่ทั้งสองเผชิญหน้ากัน ซุนหมิงฮุยเตะซานเอ๋อลงไปทีเดียว"ตุบ!"ซานเอ๋อล้มโต๊ะไปหลายโต๊ะ และตัวเขาเองก็หมดสติไป"ปรมาจารย์ซุนเก่งมากจริง ๆ แค่สองกระบวนท่าก็ชนะแล้ว!""สมกับที่เป็นปรมาจารย์ ไม่น่าแปลกใจเลยที่มั่นใจขนาดนี้""วันนี้เราจะต้องชนะอย่างแน่นอน! เกมแรกก็ง่ายขนาดนี้ ชนะอีกเกมหนึ่งก็กลับบ้านได้แล้ว"ลูกน้องของพี่ตาวคุยกันและชื่นชมซุนหมิงฮุยมากซุนหมิงฮุยเอามือไพล่หลัง โดยมีสีหน้าแบบผู้ชนะและพูดอย่างเย่อหยิ่ง "ยังมีใครอีก?""ถ้าอยู่ในระดับเดียวกับผู้ชายคนเมื่อกี้ อย่าขึ้นมาเลย เล่นกับคู่ต่อสู้ที่อ่อนแอขนาดนี้ ฉันเสียหน้าแบบนี้ไม่ได้!"ชายผมขาวไม่ได้แสดงสีหน้าตื่นตระหนกใด ๆ เพราะความพ่ายแพ้ครั้งแรก กลับมีความรู้สึกว่าเหยื่อกำลังจะติดเบ็ด"อาจารย์กู่ ต่อไปต้องพึ่งท่านแล้ว"ชายชราที่มีท่าทางสงวนท่าทียืนขึ้นอย่างสงบบุคคลนี้ไม่เพียงแต่มี
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 644
"สำนักหยุนเห้อ กู่จื้อเกา!"ชายชราพูดทีละคำอย่างไม่รีบร้อนซุนหมิงฮุยสีหน้าตกใจและความหยิ่งผยองก่อนหน้านี้หายไปอย่างไร้ร่องรอยอย่างสมบูรณ์เขาพูดอย่างสั่นเทา "ที่แท้เป็นนายเอง... แพ้ในเงื้อมมือของสำนักหยุนเห้อ ประเมินศัตรูต่ำเกินไป ฉันก็สมควรแล้ว..."กู่จื้อเกาแห่งสำนักหยุนเห้อเป็นตำนานในโลกศิลปะการต่อสู้ทางตอนเหนือสิ่งที่กู่จื้อเกาถูกพูดถึงมากที่สุดก็คือแสร้งเป็นหมูหลอกกินเสือเพราะเขามีรูปร่างหน้าตาธรรมดา ตัวก็ไม่สูง ท่าทางก็ไม่ต่างจากคนธรรมดา มักจะถูกคู่ต่อสู้ดูถูกแต่ผลลัพธ์ของการดูถูกเขา มักจะน่าเศร้ามากเพียงแค่มีบันทึกที่ชัดเจนในโลกศิลปะการต่อสู้ ยอดฝีมือระดับปรมาจารย์ที่ตายด้วยเงื้อมมือของกู่จื้อเกาก็มีอยู่สิบกว่าคน!กู่จื้อเกายังมีฉายาที่โด่งดังว่า ปรมาจารย์เก็บเกี่ยวสิ่งนี้จึงสามารถอธิบายได้ว่าทำไมพอซุนหมิงฮุยได้ยินกู่จื้อเกาสามคำนี้ จึงอดไม่ได้ที่จะแสดงสีหน้าหวาดกลัว"สมควรอะไร? คุณสมควร แล้วพวกเราจะทำยังไง?" พี่ตาวโกรธมากและตะโกนใส่ซุนหมิงฮุยเพราะความอวดดีของเขา เดิมพันธุรกิจทั้งหมดของตระกูลเกาซุนหมิงฮุยมีสีหน้าโศกเศร้า ก้มหน้าลงไม่กล้ามองตาเกาชิงเหยียน "ม้
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 645
"ถ้าพวกคุณแพ้ คุณเกากับธุรกิจของตระกูลเกาจะกลายเป็นของส่วนตัวของผม"ชายผมขาวเลียริมฝีปากและยิ้มชั่วร้าย "นี่เป็นโอกาสที่หายากของพวกคุณที่จะพลิกตัว สองต่อหนึ่ง โอกาสที่จะชนะยังสูงมาก พลาดไปแล้วจะต้องเสียใจแน่นอน"พี่ตาวรีบพูดกับเกาชิงเหยียน "คุณหนู อย่าหลงกลเด็ดขาด!""ผมดูออกแล้ว ชายคนนี้มีเจตนาชั่วร้าย ตั้งแต่วินาทีแรกที่เราเข้ามาก็ตกลงไปในหลุมที่พวกเขาขุดไว้"ชายผมขาวหัวเราะเยาะ "ตอนนี้ดูออกแล้วก็ควรยอมรับชะตากรรม!""นายพูดถูก นี่เป็นแผนการของฉันจริง ๆ แต่ถึงแม้ว่าพวกนายจะรู้แล้ว แล้วจะทำอะไรได้ล่ะ?""ในเมื่อต่อสู้ก็ไร้ประโยชน์ ทำไมไม่ปล่อยวางอย่างซื่อสัตย์และยอมรับอย่างเชื่อฟังล่ะ!""ผมเป็นคนที่ขี้สงสารมากที่สุด คุณเกาคุณอยู่กับผม รับประกันว่าคุณจะมีชีวิตที่อยู่ดีกินดี ไม่จำเป็นต้องทำอะไร แค่สนุกกับชีวิตก็พอแล้ว!"ปรากฎว่าจุดประสงค์ของผู้ชายคนนี้ไม่ใช่แค่ธุรกิจของตระกูลเกาเท่านั้น แต่ยังรวมถึงอิทธิพลของตระกูลเกาในท้องถิ่นด้วยแม้แต่ตัวเกาชิงเหยียนเองก็เป็นส่วนหนึ่งของแผนการของเขาไม่ใช่แค่ร้ายกาจที่สามารถอธิบายได้!ชายคนนี้อายุไม่มาก แต่ฉลาดมากจนทำให้ผู้คนรู้สึกหวาดกลัวด
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 646
"คุณลั่ว!"ได้ยินเสียงที่คุ้นเคยของคนนี้ พวกพี่ตาวก็ตกตะลึงก่อน จากนั้นก็ดีใจขึ้นมา!ใบหน้าที่สวยงามของเกาชิงเหยียนไม่สามารถปกปิดความตื่นเต้นได้คุณลั่วมาแล้ว!เมื่อกี้เอง เกาชิงเหยียนเกือบจะหมดหวังแล้ว"แม่งเอ๊ย นายเป็นใคร?"ลูกน้องคนหนึ่งของชายผมขาวยกมือขึ้นอย่างหยิ่งผยองชี้ไปที่ลั่วอู๋ฉาง ปากพ่นคำหยาบว่า "ไอ้เวรไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง เรื่องของนายน้อยฉันนายก็กล้ายุ่ง?""ไอ้หนุ่ม ฉันคิดว่านายคงอยากตายมาก!""ปัง!"ชายคนดังกล่างถูกกระแทกเข้าที่หน้าอกด้วยแรงมหาศาลและลอยออกไปทันที"แกร่ก... ตุบ!"เขากระแทกโต๊ะอย่างแรง เคาน์เตอร์หินเทียมระเบิดทันที ตอนเขาล่วงลงพื้นก็ไม่ขยับอีกเลยนี่ก็...ตายแล้ว?ไม่ใช่แค่ชายผมขาวเท่านั้นที่ประหลาดใจมาก พวกพี่ตาวก็เหมือนกัน!เพราะไม่มีใครเห็นลั่วอู๋ฉางลงมือแล้วชายคนนี้ เขาตายได้ยังไง?ลั่วอู๋ฉางเดินก้าวเข้าไปในบาร์ จากนั้นทุกคนจึงเห็นว่าสาวสวยที่มีเสน่ห์จนไม่สามารถอธิบายเป็นคำพูดได้ เดินตามหลังลั่วอู๋ฉางมาช่างเป็นผู้หญิงที่สวยจริง ๆ!ชายผมขาวอดไม่ได้ที่จะเบิกตากว้างและเริ่มค้นหาคำคุณศัพท์ที่เหมาะสมกับสาวสวยคนนี้แต่ทันใดนั้นเขาก็พบว่า
บทล่าสุด
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1059
ชวีซานตัวไม่กล้าขัดขืน ได้แต่ทำตามคำสั่งเมื่อทุกคนมาถึงภูเขาด้านหลัง ฟ้าก็เริ่มสางแล้วเบื้องหน้าคือเหวลึกที่ขวางทางอยู่ลั่วอู๋ฉางผูกปลายเชือกด้านหนึ่งไว้กับเสา แล้วสะพายเชือกที่มัดรวมกันไว้บนหลัง ก่อนพยักหน้าให้ทุกคน"มีปัญหาอะไรไหม?"ลั่วอู๋ฉางถามอาวุโสที่มีใบหน้าฟกช้ำดำเขียวคนนั้นอาวุโสรีบตอบ "ไม่มีปัญหาครับ!"ลั่วอู๋ฉางกระโดดขึ้นด้วยเท้าข้างเดียว ตัวเขาลอยขึ้นสูงก่อนเหาะตรงไปยังอีกฟากของหน้าผาเมื่อเหาะไปได้ครึ่งทาง ร่างของลั่วอู๋ฉางก็เริ่มร่วงลงเมื่อคำนวณจากมุมนี้ เขาแทบไม่มีโอกาสไปถึงอีกฝั่งเลยทันใดนั้น นกอินทรียักษ์ตัวหนึ่งก็โฉบมาจากด้านข้างอาวุโสคนเมื่อกี้ยืนอยู่ริมหน้าผาและเป่านกหวีดเรียกอินทรีอินทรียักษ์กางปีก ลั่วอู๋ฉางเหยียบลงบนหลังมันหนึ่งที ทิศทางที่กำลังร่วงพลันเปลี่ยนเป็นลอยขึ้นเสี้ยววินาทีต่อมา เขาก็ลงถึงริมหน้าผาอีกฝั่งอย่างมั่นคงจากนั้นก็ทำแบบเดิม ผูกปลายเชือกฝั่งนี้ไว้กับเสาอีกข้าง"เจ้าสำนักชวี สั่งคนของท่านให้เริ่มได้แล้ว!" ซูเทียนคั่วออกคำสั่งอย่างไม่ไว้หน้าชวีซานตัวไม่ใช่ไม่เคยคิดจะเล่นงานตอนที่ลั่วอู๋ฉางกำลังข้ามหน้าผาเขาเคยคิดจะสั่ง
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1058
คำกล่าวอย่างมั่นใจของลั่วอู๋ฉางดังก้องไปทั่วสำนักใหญ่ของพันธมิตรบู๊ลิ้มหากเป็นเมื่อก่อน ใครกล้าพูดกับหัวหน้าสำนักพวกเขาเช่นนี้ คงไม่ต้องรอให้ชวีซานตัวเอ่ยปาก สมาชิกระดับล่างก็พร้อมจะซัดมันจนหมอบไปแล้วต่อหน้าประตูสำนักงานใหญ่ จะปล่อยให้คนมาพูดจาโอ้อวดได้อย่างไร?แต่สถานการณ์ตอนนี้คือ ลั่วอู๋ฉางไม่เพียงแต่พูด เขายังทำลายประตูใหญ่ของพวกเขาและทำร้ายคนไปอีกหลายสิบคนด้วยแน่นอนว่าจำนวนนี้ไม่ได้ตายตัวถ้าคนอื่นกล้าบุกเข้าไปอีก ลั่วอู๋ฉางจะไม่ปรานี และยินดีที่จะช่วยเพิ่มจำนวนผู้บาดเจ็บให้พันธมิตรบู๊ลิ้มอีกด้วย"แก...ปากกล้านักนะ!"ชวีซานตัวในฐานะหัวหน้าแห่งบู๊ลิ้ม ไม่อาจเสียศักดิ์ศรีด้วยการยอมแพ้ง่าย ๆทั้งๆ ที่ความจริง ในใจเขานั้นกลับตื่นตระหนกจนแทบควบคุมไม่อยู่อาวุโสทั้งแปดร่วมมือกันยังเอาชนะไม่ได้!ถึงแม้ตอนฝึกซ้อมปกติ ชวีซานตัวจะเคยชนะพวกเขามาแล้วก็เถอะแต่ใช้นิ้วโป้งเท้าคิดก็ยังรู้เลยว่า เป็นอาวุโสทั้งแปดแกล้งอ่อนข้อให้ถ้าสู้จริง ชวีซานตัวไม่มีทางได้เปรียบหรอกแต่ลั่วอู๋ฉางกลับทำได้!นี่แสดงให้เห็นว่า ความสามารถของเขาเหนือกว่าชวีซานตัวมากถ้ายอมแพ้ต่อหน้าสมาชิกบู๊ลิ้มมา
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1057
เขาไม่อยากให้ใครพูดถึงเรื่องนี้ โดยเฉพาะต่อหน้าสาธารณชน"อาวุโสทั้งแปดของสภาผู้อาวุโสอยู่ที่ใด?"ดวงตาของชวีซานตัวเต็มไปด้วยความโกรธ พร้อมตะโกนออกคำสั่งอย่างดุดัน"ข้าน้อยอยู่ที่นี่!"อาวุโสทั้งแปดคนตอบรับออกมาพร้อมกัน"คนผู้นี้ทำลายประตูสำนักของเรา ทำร้ายศิษย์ของเรา จงสังหารมันตรงนี้เดี๋ยวนี้ เพื่อเป็นตัวอย่าง!" ชวีซานตัวกัดฟันกล่าวอาวุโสทั้งแปดคนตอบพร้อมกันอีกครั้ง "รับทราบ ท่านเจ้าสำนัก!""ฆ่า!"ทั้งแปดคนล้วนเป็นผู้มีวิชาระดับปรมาจารย์ใหญ่มีฝีมือไม่ธรรมดา!ในสำนักใหญ่ ทั้งด้านสถานะและพลังฝีมือ พวกเขาเป็นรองเพียงชวีซานตัวเท่านั้นเมื่อทั้งแปดร่วมมือกัน แม้แต่วีรบุรุษในตำนานก็ยากที่จะเอาชนะพวกเขาได้พวกเขาร่วมมือกันอย่างเข้าขา ล้อมลั่วอู๋ฉางไว้ตรงกลาง และออกกระบวนท่าสังหารทุกอย่างใส่เขาถ้าเป็นคนอื่น คงถูกพวกเขาสับเป็นชิ้นๆ ไปแล้วแต่ลั่วอู๋ฉางกลับไม่สะทกสะท้านใดๆ เพียงแค่ส่งกระแสจิต"วึ้ง!"คาถาป้องกันตัวปล่อยแสงสีทองออกมา ขัดขวางการโจมตีทั้งหมดไว้"อะไรกัน?"ชวีซานตัวเบิกตากว้าง ใบหน้าเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อในสายตาของเขา ต่อให้ลั่วอู๋ฉางเก่งแค่ไหน แต่ก็ยังเป็น
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1056
ท่ามกลางความมืด มีร่างคนจำนวนมากพุ่งผ่านไปอย่างรวดเร็วเมื่อพวกเขาเห็นชัดเจนแล้วว่าประตูทางเข้าซึ่งเป็นหน้าตาของพันธมิตรบู๊ลิ้มถูกทำลาย กลายเป็นซากปรักหักพัง พวกเขาก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟทันที"ใครกันที่กล้าบ้าบิ่นถึงขนาดนี้!""บังอาจมาพังประตูใหญ่ของพันธมิตรบู๊ลิ้ม รนหาที่ตายแล้ว!""จะเป็นใครก็ช่าง แต่แน่ๆ คงไม่ใช่คนดีหรอก สับมันเป็นชิ้นๆ ก่อนค่อยว่ากัน!"กลุ่มคนที่โกรธแค้นเห็นร่างหนึ่งยืนอยู่ตรงหน้าซากปรักหักพัง"ไอ้หนุ่ม แกเห็นไหมว่าใครเป็นคนทำ?"คนตาไวมองเห็นว่าเป็นเงาของชายหนุ่มจึงรีบถามออกไปทันที"ขอเตือนไว้ก่อน เรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่ รีบพูดสิ่งที่นายเห็นออกมาทั้งหมก ไม่งั้นนายเองก็ต้องเดือดร้อนด้วย!"ลั่วอู๋ฉางยืนอย่างสงบพลางตอบว่า "เห็น""รีบบอกมาว่าใคร!" คนกลุ่มนั้นร้องถามขึ้นพร้อมกันลั่วอู๋ฉางตอบอย่างไม่รีบร้อนว่า "ก็ฉันไง!""อะไรนะ?!"คนกลุ่มนั้นเบิกตาโต ความโกรธที่ปรากฏบนใบหน้าชัดเจนยิ่งกว่าความตกใจ"ไอ้หนุ่ม นี่ไม่ใช่เวลามาอวดเก่ง คิดว่าเราจะเชื่อแกหรือไง?""รีบบอกมาว่าใครเป็นคนทำ ไม่งั้นจะถือว่าแกเป็นผู้สมรู้ร่วมคิดด้วย!""ให้โอกาสสุดท้าย รีบพูด ไม่งั้นพวกเร
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1055
ซูเทียนคั่วกังวลขึ้นมาทันที ขณะที่ปกป้องซูเฉี่ยนเฉี่ยนหลานสาว เขาก็ตะโกนเสียงดังขึ้นว่า "เจ้าสำนักชวี นี่คือวิธีการต้อนรับแขกของพันธมิตรบู๊ลิ้มหรือ?""หากเรื่องนี้แพร่งพรายออกไป ไม่กลัวคนในยุทธภพจะหัวเราะเยาะหรือ?"ชวีซานตัวไม่สะทกสะท้านเลยแม้แต่น้อย "อย่างพวกนายเนี่ยนะ? เรียกว่าแขกได้ด้วยหรือ?"เมื่อต้องเผชิญหน้ากับจำนวนคนที่มากกว่าหลายเท่า อีกทั้งสายตาที่จับจ้องมาอย่างอาฆาต ทั้งสามคนไม่สามารถต่อกรได้เลยไม่นานพวกเขาก็ถูกจับตัวได้!"ชวีซานตัว การที่คุณทำเช่นนี้ ไม่กลัวว่าศิษย์ของเทพอวี้อย่างราชันมังกรลั่วเทียนจะมาหาเรื่องหรือ?" ซูเทียนคั่วพูดขณะดิ้นรนชวีซานตัวไม่สนใจแม้แต่น้อย "ถ้าเขากล้าหาญมาที่นี่ ฉันจะให้เขาลิ้มรสชาติของการต้องเป็นนักโทษเช่นกัน!""ศิษย์ที่ถูกสอนโดยตาแก่แบบนั้น คงไม่ใช่คนดีสักเท่าไรหรอก พอดีเลย จะได้ให้เขาชดใช้หนี้แทนตาแก่นั่นและพวกแกไปพร้อมกัน!""ราชันมังกรลั่วเทียนอะไรกัน แค่เด็กหนุ่มอายุยี่สิบต้นๆ จะมีอะไรพิเศษนัก?""ตัวเขาไม่อายก็ช่างเถอะ แต่ยังกล้าไปหาคนมาคุยโวแทนตัวเอง คิดจะดังจากการสร้างกระแสเช่นนี้ คิดว่าบู๊ลิ้มเป็นที่สำหรับเล่นขายของหรือไง ฝันไปเถ
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1054
พูดของชวีซานตัวเต็มไปด้วยความหยาบคายใบหน้าสวยของเย่ปิงเหยาเริ่มบึ้งตึง แต่เพราะนี่เป็นถิ่นของอีกฝ่าย เธอจึงไม่อาจโต้ตอบได้ชวีหลิงหานคือน้องสาวของชวีซานตัว ทั้งสองคนมีอายุห่างกันมากกว่ายี่สิบปีหลังจากชวีหลิงหานเกิดได้ไม่นาน พ่อแม่ของเธอก็เสียชีวิตจากอาการป่วย ก่อนสิ้นใจได้ฝากให้ชวีซานตัวช่วยเลี้ยงดูน้องสาวที่ยังเป็นแค่ทารกแรกเกิดชวีซานตัวเลี้ยงดูน้องสาวด้วยความยากลำบาก จนเธอเติบโตขึ้นมาเป็นหญิงสาวที่งดงามยิ่ง ทั้งยังมีพรสวรรค์จนได้รับความสนใจจากคนในบู๊ลิ้มมีผู้คนมาสู่ขอเธอมากมายจนทำให้ประตูบ้านตระกูลชวีแทบพังในขณะที่ชวีซานตัวกำลังเลือกคู่ครองให้น้องสาวจนตาลาย และวาดฝันว่าเธอจะได้แต่งงานกับตระกูลใหญ่โตความฝันกลับพังทลาย!ชวีหลิงหาน หญิงสาวผู้แสนงดงาม กลับถูกชายแก่อัปลักษณ์คนหนึ่งมาชิงตัวไป!ในตอนแรก ชวีซานตัวคิดว่าน้องสาวของเขายังไร้เดียงสา และถูกชายชั่วหลอกลวงเขาคิดว่าเพียงแค่พูดจาโน้มน้าวด้วยความรักและเหตุผล น้องสาวจะกลับตัวกลับใจแต่ผลกลับเป็นตรงกันข้าม!ชวีหลิงหานไม่เพียงแต่ไม่สำนึกในสิ่งที่ทำ แต่กลับรักชายแก่คนนั้นอย่างหัวปักหัวปำ และพูดคำพูดไร้สาระอย่างเช่นรักจน
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1053
พูดตามตรง ลั่วอู๋ฉางก็มีใจอ่อนนิดหน่อยทุกครั้งที่ต้องต่อสู้กับพวกกระจอก เขามักจะคิดถึงหูเยว่ซีอย่างมากเป็นถึงจักรพรรดินีแห่งชิงชิว แต่เขากลับใช้งานเหมือนลูกน้องปลายแถวประเด็นสำคัญคือ หูเยว่ซีไม่เพียงแต่ไม่โกรธ แต่ยังเต็มใจช่วยอย่างยินดีอีกด้วย"ไม่ได้"ความมีเหตุผลเอาชนะความหุนหัน ลั่วอู๋ฉางพูดพร้อมขมวดคิ้ว "เธอต้องอยู่เฝ้าบ้าน มีแต่แบบนี้ ฉันถึงจะวางใจได้"หูเยว่ซีทำหน้าหงอย: "ก็ได้!"ลั่วอู๋ฉางหัวเราะ "เธอว่านอนสอนง่ายขนาดนี้ ต้องให้รางวัลสักหน่อยแล้ว""รางวัลอะไร?" จิ้งจอกน้อยถามอย่างตื่นเต้น ดวงตาทั้งสองส่องประกายวิบวับทันทีลั่วอู๋ฉางหยิบลูกแก้วพญานาคออกมาจากกระเป๋าแล้วพูดว่า "ก่อนหน้านี้สัญญาว่าจะให้ของขวัญเธอ ตอนนี้ถึงเวลาทำตามสัญญาแล้ว"หูเยว่ซีตาเป็นประกายอีกครั้ง "ลูกแก้วพญานาค!"ถ้าเป็นเมื่อก่อน ลูกแก้วพญานาคระดับนี้เธอคงไม่แม้แต่จะชายตามองด้วยซ้ำแค่มองนานหน่อย ก็ถือเป็นการดูหมิ่นคำว่า "จักรพรรดินีแห่งชิงชิว" แล้ว!แต่ตอนนี้ไม่เหมือนกัน หลังจากถูกขังอยู่ในแหวนมานานถึงพันปี เพิ่งจะได้อิสรภาพคืนมา พลังลดลงไปมากและร่างกายก็อ่อนแอสุดขีดนี่คือช่วงเวลาที่เธอต้อง
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1052
หวงผู่เจิ้งซิ่นย่อมไม่พอใจแน่!คนเป็นครูยังล้มเหลว แต่ศิษย์กลับทำสำเร็จตั้งแต่ครั้งแรกถ้าไม่ใช่บังเอิญ แล้วมันคืออะไร?ลั่วอู๋ฉางไม่ตอบอะไร จากนั้นก็หยิบคริสตัลสวรรค์ก้อนที่สองมาไม่นานก็ทำสำเร็จอีกครั้ง!หวงผู่เจิ้งซิ่นเบิกตากว้าง ประหลาดใจราวกับเห็นเทพเจ้าส่วนใบหน้าของหูเยว่ซีก็เต็มไปด้วยความชื่นชมมากขึ้นเรื่อยๆ"ลองอีกครั้งสิ!" หวงผู่เจิ้งซิ่นยังคงไม่ยอมแพ้คราวนี้ ลั่วอู๋ฉางไม่ทำตามเขาอีกต่อไป เขาเก็บแท่งคริสตัลสวรรค์ที่เหลือทันที"หมายความว่าไง?" หวงผู่เจิ้งซิ่นถามตาโตลั่วอู๋ฉางลุกขึ้นเดินออกไป ทิ้งคำพูดไว้โดยไม่หันกลับมา "ขอบคุณนะ!""เดี๋ยวสิ นายแน่ใจแล้วเหรอว่านายเข้าใจทั้งหมด?"หวงผู่เจิ้งซิ่นรีบไล่ตามไป "ถ้าไม่สำเร็จล่ะ ฉันจะได้ช่วยหาสาเหตุไง!""ไม่จำเป็นแล้ว ถ้านายท่านของฉันคิดว่าไม่มีปัญหา มันก็ไม่มีปัญหาแน่" หูเยว่ซีขวางเขาไว้ พร้อมพูดอย่างหนักแน่นในตอนนี้ สีหน้าหวงผู่เจิ้งซิ่นเต็มไปด้วยความซับซ้อนศิษย์ที่เก่งเกินไปทำให้ครูรู้สึกอับอาย"ไหนว่าราชันมังกรลั่วเทียนก็เป็นแค่คนธรรมดา เขาเป็นปีศาจชัดๆ!"หวงผู่เจิ้งซิ่นยอมแพ้อย่างหมดท่า พูดอย่างเศร้าๆ "คิดว่า
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1051
หวงผู่เจิ้งซิ่นเชิดคอขึ้น พยายามทำสีหน้าให้ดูปกติที่สุดเพื่อปกปิดความเขินอายของตัวเองเนื่องจากการสาธิตเมื่อครู่นั้นจบลงด้วยความล้มเหลวแม้ว่าเขาจะรู้วิธี แต่เพราะไม่ได้ปฏิบัติมาเป็นเวลานาน ความผิดพลาดจึงถือเป็นเรื่องปกติ"หาว..."หูเยว่ซีอ้าปากหาวครั้งใหญ่ ราวกับเปลือกตาถูกกดด้วยน้ำหนักมหาศาลใช่แล้ว เธอง่วงจริงๆ!การสอนของหวงผู่เจิ้งซิ่นทำให้เธอง่วงได้สำเร็จส่วนเนื้อหาที่พูดในภายหลัง แทบไม่ได้เข้าหัวของหูเยว่ซีเลย ผ่านหูซ้ายออกหูขวา ไม่มีอะไรในหัวเลย"พวกคุณ...ทำต่อไปเลย!"หูเยว่ซียืดแขนบิดขี้เกียจ และส่งสัญญาณให้ทั้งคู่ไม่ต้องสนใจเธอสิ่งนี้ทำให้หวงผู่เจิ้งซิ่นรู้สึกว่าตัวเองล้มเหลวมาก!รู้สึกเหมือนโดนตบหน้าฉาดใหญ่!การทำให้นักเรียนง่วงถือเป็นเรื่องที่น่าอับอายอยู่แล้ว ที่สำคัญคือการสาธิตของตัวเองยังล้มเหลวอีกด้วย"ไม่เป็นไร ฉันขอลองเอง" ลั่วอู๋ฉางเสนอตัวขึ้นอย่างกล้าหาญ"คุณจำทั้งหมดได้แล้วเหรอ?"หวงผู่เจิ้งซิ่นพูดด้วยสีหน้าจริงจังทันที "อย่าเพิ่งรีบร้อนปฏิบัติเลย ลองทบทวนสิ่งที่ฉันพูดสักรอบก่อน มีจุดไหนที่ไม่เข้าใจก็ถามให้แน่ชัด แล้วค่อยลงมือ"เพราะจำนวนของแท่งค
