บทที่ 610

"เลือด!"

หม่ากัวหมิงใช้มือสัมผัสใบหน้า รู้สึกเหนียว ๆ จ้องมองอย่างตั้งใจและทันใดนั้นก็ร้องด้วยความตกใจ

มีบาดแผลยาวกว่าหนึ่งนิ้วบนใบหน้าของเขา และมีเลือดไหลออกมาอย่างต่อเนื่อง

"ใคร ใครลอบโจมตีฉัน"

หม่ากัวหมิงนึกถึงเงาสีขาวเมื่อกี้ แต่เนื่องจากความเร็วเร็วเกินไป เขาจึงไม่สามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจนว่ามันคืออะไร

เขารีบถามเพื่อนร่วมทีม ทุกคนก็งงเหมือนกันและหลายคนไม่ได้สังเกตเห็นอะไรเลย

"พวกคุณสองคนเป็นคนทำใช่ไหม?"

หม่ากัวหมิงปิดหน้าแล้วตะโกนใส่ลั่วอู๋ฉางกับหนิงซินถง "พวกคุณรู้ไหมว่าการโจมตีสมาชิกผู้พิทักษ์มีความผิดอะไร?"

"แค่เรื่องนี้เพียงอย่างเดียว ผมสามารถให้พวกคุณติดคุกได้ เชื่อไหม?"

หนิงซินถงชี้ไปที่อุปกรณ์บังคับใช้กฎหมายที่พวกเขาสวมอยู่บนหน้าอกและถามกลับว่า "คุณรู้หรือไม่ว่าเจ้าหน้าที่ของรัฐใส่ร้ายผู้อื่นอย่างป่าเถื่อนจะถูกลงโทษอย่างรุนแรงเช่นกัน"

"ตาข้างไหนของคุณเห็นว่าพวกเราเป็นคนลงมือ หลักฐานล่ะ?"

ความเย่อหยิ่งของหม่ากัวหมิงลดลงไปครึ่งหนึ่งทันที เขาอัดอั้นตันใจจะตายแล้ว ใบหน้าของเขาเกือบจะเสียโฉม แต่เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าใครเป็นคนทำ!

"ใส่กุญแจมือพวกเขา เร็วเข้า!" หม่ากัวหม