ตอนที่ 60 คุณไร้หัวใจเกินไปแล้ว

อาทิตย์ต่อมา น้ำหนึ่งมากรุงเทพแล้วโทรหาผู้ช่วยคัง ผู้ช่วยคังรับสายแล้วเอ่ย

" สวัสดีครับ "

เธอจึงเอ่ยขึ้น

" คุณคังฉันเองน้ำหนึ่ง พอดีฉันมาเที่ยวกรุงเทพค่ะ ตอนนี้อยู่สนามบิน คุณช่วยมารับฉันหน่อยได้มั้ยคะ "

ผู้ช่วยคังจึงเอ่ยตอบไปว่า

" ได้ครับ "

ได้ยินดังนั้นน้ำหนึ่งดีใจยิ้มหน้าระรื่นแล้วเอ่ย

" ขอบคุณค่ะ "

หลังจากวางสายผู้ช่วยคังก็เข้าไปในห้องของ

เตชินแล้วเอ่ยรายงาน

" คุณชายครับ คุณน้ำหนึ่งมากรุงเทพครับ

ตอนนี้อยู่สนามบิน เธอขอให้ผมไปรับครับ "

เตชินหยุดการเคลื่อนไหวทุกอย่างในมือ 

สายตาจับจ้องบนตัวผู้ช่วยคังที่เข้ามารายงานเรื่องน้ำหนึ่ง 

คล้ายว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ จากนั้นก็เอ่ยว่า

" ไปรับเธอเถอะ อย่าให้เธอรอนาน "

เอ่ยจบเตชินก็วางมือจากงานทุกอย่าง แล้วลุกจากเก้าอี้เดินออกมา

ทำเอาผู้ช่วยคังถึงกับงง ไม่เข้าใจ จึงเอ่ยถามขึ้น

" เอ่อ คุณชายกำลังจะไปไหนครับ "

เตชินมองผู้ช่วยคังแล้วเอ่ย

" ก็ไปรับคุณน้ำหนึ่งไง "

ผู้ช่วยคังยิ่งงงเข้าไปใหญ่ เขาจึงเอ่ยถามขึ้นอีกครั้งอย่างระมัดระวัง

" คุณชายจะไปรับด้วยตัวเองเลยเหรอครับ 

แล้วคุณพิม...จะว่าอะไรมั้ยครับ "

เตชินจึงเอ่ยว่า

" คุณไม่ต้องห่วงหรอก แค่อย่าให้คุณพิมรู้ว่าคุณน้ำหนึ่งมา ก็ไม่มีปัญหาอะไรแล้ว "

เอ่ยจบเตชินก็เดินออกไป ผู้ช่วยคังได้แต่ตามออกไป

น้ำหนึ่งนั่งรอที่สนามบินพอเห็นเตชินเดินมาเธอก็รีบไปหาเขาทันทีแล้วเอ่ย

" ไม่คิดว่าคุณเตชินจะมาด้วย "

เตชินยิ้มแล้วเอ่ย

" คุณน้ำหนึ่งมาทั้งที ผมก็ต้องมารับด้วยตัวเองสิครับ "

คำพูดของเตชินทำเอาน้ำหนึ่งและดีใจเป็นอย่างมาก เพราะมันชัดเจนมากว่าเตชินให้ความสำคัญกับเธอ

จากนั้นเตชินก็เอ่ยถามต่อว่า

" คุณน้ำหนึ่งได้จองโรงแรมไว้หรือยังครับ "

ได้โอกาสน้ำหนึ่งรีบเอ่ยทันทีว่า

" ยังค่ะ น้ำหนึ่งกะจะมารบกวนคุณเตชินสักอาทิตย์หนึ่งค่ะ คุณเตชินพอจะมีห้องว่างให้น้ำหนึ่งมั้ยคะ "

น้ำหนึ่งอ่อยเตชินทั้งคำพูดและแววตา 

ผู้ช่วยคังที่อยู่ห่างออกไปรู้สึกขนลุกถึงกับพึมพำออกมาเบาๆ

" ถ้าคุณพิมรู้จะว่ายังไงน้อ "

เตชินยิ้มแล้วเอ่ยว่า

" สำหรับคุณน้ำหนึ่งแล้ว มีแน่นอนครับ "

" แต่น้ำหนึ่งอยู่คนเดียวในห้องก็กลัวเหงาค่ะ 

ถ้าคุณเตชินว่าง มาอยู่เป็นเพื่อนน้ำหนึ่งได้มั้ยคะ "

เตชินมองน้ำหนึ่งด้วยแววตาเจ้าเล่ห์ เธอมาอ่อยขนาดนี้ ถ้าเขาปฏิเสธก็เสียน้ำใจแย่ 

แล้วเขาก็เอ่ยตอบว่า

" ได้ครับ "

น้ำหนึ่งยิ้มอ่อยแววตาราวกับจะเขมือบเตชิน

ราวเขาเป็นเหยื่อของเธอ

[ พิมสำหรับคุณเตชินแล้วฉันจะไม่แย่งธรรมดา แต่ฉันจะเอาตัวเข้าแลก 

อยากจะรู้นัก ว่าถ้าคุณเตชินมาหลงฉัน

เธอจะเป็นยังไง ]

แม้เธอจะชอบเตชินแต่เธอก็อยากจะเห็นพิมอกแตกตาย

จากนั้นเตชินกับน้ำหนึ่งก็เดินมาที่รถ พอเอากระเป๋าใส่ท้ายรถเสร็จ

เตชินก็เปิดประตูให้น้ำหนึ่ง แล้วเขาก็เดินอ้อมไปเปิดประตูอีกฝั่ง แล้วเข้ามานั่งในรถ 

เมื่อรถขับออกไปเตชินจึงเอ่ยกับผู้ช่วยคังว่า

" ไปโรงแรม T-CHIN "

ผู้ช่วยคังจึงเอ่ยตอบว่า

" ครับ "

แล้วรถก็แล่นออกไปมุ่งหน้าไปยังโรงแรมที่เตชินเป็นเจ้าของอยู่

เมื่อไปถึงโรงแรม เตชินก็พาน้ำหนึ่งไปพัก

ห้องที่ดีที่สุด

โดยมีผู้ช่วยคังไปติดต่อจัดการทำเรื่องให้น้ำหนึ่งโดยที่น้ำหนึ่งไม่ต้องทำอะไรเลย

เมื่อเข้าไปในห้อง น้ำหนึ่งก็ยื่นแขนเรียวยาวไปโอบรอบคอเตชินอ่อยแบบถึงเนื้อถึงตัวทีเดียว

แล้วเอ่ย

" น้ำหนึ่ง จะรอคุณเตชินมาหานะคะ "

ผู้ช่วยคังเปิดประตูเข้ามาเห็นฉากนี้อย่างไม่ตั้งใจ เขาจึงเอ่ยด้วยสีหน้านิ่งๆ

" ขอโทษครับ "

จากนั้นเขาก็เปิดประตูออกไป เตชินเอามือของน้ำหนึ่งออกแล้วเอ่ย

" คุณน้ำหนึ่งใจเย็นๆสิครับ เรายังมีเวลาที่จะได้อยู่ด้วยกันตั้งหลายวัน ไม่ต้องรีบครับ "

น้ำหนึ่งจึงเอ่ยว่า

" ระหว่างที่อยู่ที่นี่ คุณเตชินมาหาน้ำหนึ่งทุกคืนได้มั้ยคะ น้ำหนึ่งเหงาค่ะ "

เตชินพยักหน้าแล้วเอ่ยว่า

" ได้ ครับผมจะมาหาคุณทุกคืนเลย "

ได้ยินดังนั้นน้ำหนึ่งดีใจมากที่อ่อยเตชินสำเร็จ เธอเขย่งเท้าขึ้นจะจูบเตชิน

แต่เตชินกลับจับไหล่เธอไว้แล้วเอ่ย

" ใจเย็นๆสิครับ ไว้ถึงเวลาผมจะให้คุณเต็มที่เลย "

น้ำหนึ่งยอมถอยห่างออกมาด้วยสีหน้าผิดหวังเล็กน้อยแล้วเอ่ยว่า

" ได้ค่ะ "

พิมนั่งในห้องนั่งเล่น มองดูนาฬิกาในมือถือ

ครั้งแล้วครั้งเล่า

เวลาก็ล่วงเลย เวลาเลิกงานของเตชิน มาสองชั่วโมงแล้ว เธอก็ยังไม่เห็นเตชินกลับมาสักที

เธอจึงตัดสินใจโทรหาผู้ช่วยคัง ผู้ช่วยคังรับสายเธอแล้วเอ่ย

" ครับคุณพิม "

พิมจึงเอ่ยถามขึ้นว่า

" คุณเตชินยังทำงานอยู่เหรอคะ "

ผู้ช่วยคังกระอักกระอ่วนใจที่จะตอบเพราะไม่รู้ว่าควรจะบอกคุณพิมว่ายังไง

พิมเห็นผู้ช่วยคังนิ่งไปเธอรู้สึกว่ามันผิดปกติ 

เธอเริ่มรู้สึกสังหรณ์ใจไม่ดีบางอย่าง จึงเอ่ยถามขึ้นอีกครั้ง

" มีอะไรหรือเปล่าคะคุณคัง สรุปคุณเตชินยังทำงานอยู่หรือเปล่า

หรือว่าเขากำลังอยู่กับผู้หญิงของเขา คุณเลยไม่กล้าบอกฉันใช่หรือเปล่าคะ "

ผู้ช่วยคังจึงตอบว่า

" ครับ "

ได้ยินดังนั้นพิมเองก็ถึงกับไปไม่เป็น

เธอนิ่งเงียบไปเลย

ผู้ช่วยคังกลัวเธอจะเสียใจ เลยเอ่ยถามเธอเบาๆ

" คุณพิม คุณยังโอเคอยู่มั้ยครับ "

พอได้ยินผู้ช่วยคังเรียกเธอจึงเอ่ยว่า

" ก็ต้องโอเคอยู่แล้ว งั้นฉันไม่รบกวนคุณแล้วนะคะ ถ้าคุณเตชินเสร็จธุระกับผู้หญิงของเขาแล้ว

ก่อนจะกลับมา คุณช่วยส่งข้อความมาบอกหน่อยนะคะ "

" ครับ "

ผู้ช่วยคังเอ่ยตอบพิมจากนั้นก็วางสายไปด้วย

สีหน้าซึมๆ ในอกเต็มไปด้วยความรู้สึกเห็นใจพิม

เขารู้สึกว่าการที่จะเป็นคุณหญิงของคุณชายเขามันไม่ง่ายเลย

เตชินออกมาจากห้องเห็นผู้ช่วยคังสีหน้าดูไม่ดีเลยเขาจึงเอ่ยถามขึ้น

" คุณคัง คุณเป็นอะไร "

ผู้ช่วยคังจึงเอ่ยรายงานว่า

" เมื่อกี้คุณพิมโทรมาครับ "

" แล้วเธอว่าไงบ้าง "

เตชินเอ่ยถามผู้ช่วยคังด้วยความอยากรู้ 

ผู้ช่วยคังจึงบอกกับเขาว่า

" ไม่ได้ว่าอะไรครับ คุณพิมแค่บอกว่า

ถ้าคุณชายเสร็จธุระกับผู้หญิงของคุณชายแล้ว

ก่อนกลับให้ผมส่งข้อความไปบอกครับ "

ได้ยินดังนั้นเตชินก็รู้สึกหงุดหงิดใจขึ้นมาทันที แล้วเดินออกไปพร้อมกับเอ่ยว่า

" ไม่ต้องบอกคุณพิมว่าผมจะกลับแล้วเข้าใจมั้ย "

" ครับ "

ผู้ช่วยคังเอ่ยตอบแล้วพึมพำในใจอย่างรู้สึกผิดต่อพิม

[ ขอโทษครับคุณพิม ผมไม่อาจขัดคำสั่งคุณชายได้จริงๆ ]

เตชินโมโหมากที่พิมพูดแบบนั้น เขาดีใจที่รู้ว่าเธอโทรมา นึกว่าเธอจะหึง จะโวยวาย

แต่เธอกลับบอกว่า เมื่อเสร็จธุระกับผู้หญิงคนอื่นแล้วก่อนจะกลับให้โทรบอก

[ คุณไร้หัวใจเกินไปแล้วนะพิม คุณเป็นภรรยาแบบไหนกัน ถึงไม่รู้สึกรู้สาอะไรเลย  ]

เตชินเดินออกจากโรงแรมไปด้วยท่าทางน่ากลัวหน้าเคร่งขรึมบึ้งตึง

พิมลุกจากโซฟาแล้วเดินเข้าไปในครัว หยิบน้ำในตู้เย็นขึ้นมาเปิดฝาดื่ม

จากนั้นก็หยิบยานอนหลับขึ้นมาดูแล้วพึมพำเบาๆ

" ใช้มาเป็นเดือนแล้ว หวังว่าจะไม่มีผลข้างเคียงอะไรนะ "

เอ่ยจบเธอก็ใส่เข้าไปในกระเป๋าเสื้อดังเดิม 

แล้วถือน้ำดื่มกับแก้วขึ้นไปบนห้อง