เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่ 43 อย่าทิ้งฉันแบบนี้
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-12-11 04:32:32สิ่งที่เตชินเกลียดที่สุดคือการใช้ยาพวกนี้กับเขา
เขาผละเธอออกจากตัวแล้วบีบไหล่เธอแน่นพร้อมกับเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเดือดดาล " คุณบอกผมมา คุณเอายาบ้าๆนี่มาจากไหน " ตัวพิมสั่นเทาเทาแววตาสั่นไหวด้วยความกลัวแล้วเอ่ย " ฉัน ฉันเห็นในกระเป๋าเสื้อของคุณ " เธอที่ไม่รู้เรื่องอะไรมองว่าเป็นเรื่องปกติธรรมดาและคิดว่าเตชินคงใช้เป็นปกติในชีวิตประจำ ได้ยินดังนั้นเตชินได้แต่ผลักเธออกไปแล้วเคลื่อนมือมาเท้าเอว หันไปมองทางอื่นด้วยใบหน้าแดงก่ำจากความเดือดดาลแล้วเอ่ย " คุณรู้ได้ยังไงว่ามันคือยาปลุกเซ็กซ์ " " ฉันศึกษาจากในเว็บไซต์ " " คุณเลยคิดที่จะมามอมผมกับผู้หญิงคนอื่น " เธอรู้ว่าเตชินโกรธมาก เธอกลัวจนไม่รู้จะทำยังไงแล้ว จึงเข้าไปกอดเขาแน่นอีกครั้ง เพราะเธอไม่กล้าเผชิญหน้ากับแววตาดุดันคู่นั้นของเขาแล้ว " ฉันขอโทษ ฉันบอกแล้วว่าฉันสำนึกผิดแล้ว ฉันไม่รู้ว่าคุณจะเกลียดมันขนาดนี้ เป็นเพราะฉันเข้าใจผิดที่คิดว่าคุณใช้ประจำ ฉันสัญญาจะไม่ให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีก ฉันขอโทษ " แม้เธอจะเอ่ยขอโทษ สำนึกผิด ด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ แต่คำเหล่านั้นเธอไม่ได้เอ่ยออกมาจากใจ ไม่มีความจริงใจเลยสักนิด เป็นเพียงการเอาตัวรอดเท่านั้น เพราะเธอคิดว่ายานี้ถ้าเตชินไม่เก็บไว้ใช้กับผู้หญิงคนอื่น ก็อาจจะไว้ใช้กับเธอ เธอจึงคิดจะใช้แผนซ้อนแผนนานแล้ว เพียงแต่ยังไม่มีโอกาส แต่ไม่คิดว่า เมื่อมีโอกาสได้วางยาเขาแล้ว เรื่องราวจะกลายมาเป็นแบบนี้ เตชินที่โกรธจัด เคลื่อนมือไปจับไหล่เธอแล้วผละเธอออกจากตัวเขา มองหน้าเธอด้วยความผิดหวังและเสียใจแล้วเอ่ยเสียงเย็นชา " พิม คุณทำแบบนี้ทำไม คุณไม่ได้รู้สึกอะไรกับผมเลยจริงๆเหรอ " พิมเงยหน้าขึ้นไปสบตากับเขาแวบหนึ่ง จากนั้นเธอก็รีบก้มหน้าลงทันที สีหน้าหมองแล้วเอ่ยเสียงค่อย " ฉันขอโทษ ฉัน ฉันนึกว่าคุณใช้มันเป็นปกติ ฉันเห็นคุณกับผู้หญิงคนนั้นใกล้ชิดกันขนาดนั้น ฉันแค่คิดว่าจะช่วยให้คุณได้ทำเรื่องอย่างว่ากับ ผู้หญิงคนนั้นเร็วขึ้น " เธอเผลอหลุดปากพูดความจริงในใจออกมาอย่างไม่รู้ตัว พอรู้สึกตัวก็รีบแก้ตัวทันทีด้วยความตกใจ " อ๊ะ! ไม่ใช่ๆ ฉันหมายถึงฉันโมโหคุณมาก ทำไปเพราะความโกรธ ที่คุณไม่สนใจฉันเลย ฉันยอมรับว่าฉันไม่ชอบที่คุณยอมให้ ผู้หญิงพวกนั้นมาเกาะแกะ มาพูดจาน่าเกลียดแบบนั้น " สายตาเตชินจับจ้องบนตัวพิมแววตาผิดหวังและเศร้าหมอง ในช่วงชีวิตเขาแม้จะเคยเสียใจแต่เขาไม่เคยรู้สึกเจ็บปวดใจแบบนี้มาก่อน ไม่คิดว่าคนที่ตัวเองรัก จะผลักไสเขาไปให้คนอื่น ถึงขั้นต้องวางยาเขาแบบนี้ แม้เธอจะบอกว่าทำไปเพราะอารมณ์โกรธ แต่เขารู้ดีว่าในใจเธอแท้จริงแล้วไม่เคยหวั่นไหวกับเขาเลย เป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกเฟลเรื่องผู้หญิงและพิมก็คือผู้หญิงคนแรก และเป็นคนเดียวที่ทำให้เขารู้สึกแบบนี้ เขาจึงเอ่ยถามขึ้น " พิม ผมถามจริงๆตลอดเวลาที่เราอยู่ด้วยกัน ผมทำดีกับคุณมาตลอด หัวใจของคุณเคยหวั่นไหวกับผมบ้างมั้ย สักเศษเสี้ยวหนึ่งของหัวใจ คุณเคยคิดที่จะแบ่งมาให้ผมบ้างหรือเปล่า " พิมสบตากับเตชิน เธอรับรู้ได้ถึงความเศร้าเสียใจผ่านแววตาของเขา คล้ายถูกกลั่นออกมาจากใจส่งผ่านแววตา เธอไม่รู้จะตอบยังไง เธอจึงเอ่ยออกมาจากใจอย่างตรงไปตรงมาด้วยความใสซื่อ ที่เต็มไปด้วยความสงสารเขาจับใจ " ฉันขอโทษค่ะ ฉันไม่มีประสบการณ์ ไม่เข้าใจเรื่องพวกนี้อย่างลึกซึ้ง ขอโทษที่ให้คำตอบคุณไม่ได้ค่ะ เธอเอ่ยออกมาจากใจแต่เตชินกลับมองว่ามันเป็นการหลีกเลี่ยงที่จะตอบคำถามเขา เขายิ่งรู้สึกเสียใจและโกรธมากขึ้นกว่าเดิม ที่ไม่สามารถเข้าไปอยู่ในหัวใจเธอได้เลย " ที่คุณตอบไม่ได้ เป็นเพราะในหัวใจของคุณ มีคนอื่นอยู่แล้วสินะ " เอ่ยจบเขาก็ก้าวเท้า เดินผ่านผ่านเธอไป พิมยืนนิ่งด้วยความสับสน เธอไม่เข้าใจว่าเขาชอบเธอเข้าแล้วจริงๆเหรอ หรือแค่ต้องการจะเอาชนะใจเธอเพราะต้องการให้เธอท้องลูกให้ แต่คำพูด น้ำเสียง แววตาและท่าทางของเขากลับดูจริงจังคล้ายกับออกมาจากส่วนลึกสุดของใจ เธอใช้สมองประมวลผลอย่างรวดเร็ว แล้วพึมพำออกมาในใจ [ หรือว่าปีศาจเตชินจะชอบเราเข้าแล้วจริงๆ หรือว่าที่เป็นแบบนี้เพราะโกรธที่ถูกเราวางยา เลยหาเรื่องมาพูดให้เรารู้สึกสงสาร ไม่ได้ๆ เราจะใจอ่อน เชื่อเขา ไว้ใจเขา ไม่ได้อีก คนอย่างเขาไม่มีทางมาชอบเราหรอก หรือต่อให้เขามาชอบเราจริงๆ เขาก็มองเราเป็นแค่นางบำเรอเหมือนที่เขาเคยพูดไว้เท่านั้นแหละ ] เมื่อคิดถึงประโยคสุดท้ายเธอรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจเจ็บจี๊ดขึ้นมาในอก จากนั้นเธอก็วิ่งตามเขาออกไปที่ลานจอดรถ เพราะเธอไม่อยากถูกทิ้งในที่แบบนี้คนเดียว เธอเห็นเขาขึ้นรถเธอก็ตะโกนเรียกเขา " คุณเตชิน!!! " เตชินขึ้นรถแล้วขับผ่านหน้าเธอไปด้วยสีหน้าเย็นชาไม่แม้แต่จะเหลียวไปมองเธอ ใจเธอรู้สึกหวิวขึ้นมา เมื่อรู้ว่าเขาไม่สนใจเธอและทิ้งเธอในที่แบบนี้จริงๆ ลานจอดรถก็เปลี่ยวจนเธอรู้สึกไม่ดี เธอมองไปรอบๆแล้ววิ่งตามรถเขาออกไป แววตาเธอสั่นไหวซึมไปด้วยน้ำตา เธอกลัวจนหัวใจสั่นอย่างแรง แล้วร้องเรียกจนสุดเสียงด้วยน้ำเสียงสั่นเครือที่แฝงไปด้วยความหวาดกลัว " คุณเตชิน รอฉันด้วย อย่าทิ้งฉันแบบนี้ ฉันกลัว คุณเตชิน " เธอวิ่งตามรถเขาไปอย่างสุดชีวิตจนรองเท้าพลิกทำให้ข้อเท้าเธอเจ็บจนทรงตัวไม่อยู่แล้วล้มลงไปกับพื้น ห่างออกไปสามร้อยเมตร มีแววตาชั่วร้ายคู่หนึ่งแอบซ่อนอยู่หลังเสา คอยจ้องมองเธออยู่ห่างๆแล้วยกโทรศัพท์ขึ้นมาคุยกับปลายสาย " ฉันมีของขวัญจะให้พวกนายสองคน รีบมาหาฉันที่ลานจอดรถตอนนี้เลย " พิมก้มลงไปจับข้อเท้าของตัวเอง เธอไม่รีรอรีบถอดร้องเท้าทิ้งทันที แล้วพยายามดันตัวเองลุกขึ้นมา พอทรงตัวได้ดีเธอก็รีบวิ่งกะเพลก ตามรถของเตชินไปทั้งน้ำตาพร้อมกับเอ่ย " คุณเตชิน! คุณเตชิน! อย่าทิ้งฉันไว้ในที่แบบนี้คนเดียว ฉันกลัว " เธอร้องเรียกอย่างสุดเสียงวิ่งตามต่อไปด้วยความหวาดกลัวจนใจแทบขาด เธอกลัวจะถูกทิ้งไว้ลำพัง โดยไม่สนใจความเจ็บที่ข้อเท้าเลยบทที่เกี่ยวข้อง
ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ตอนที่ 44 หัวใจของคุณทำด้วยอะไร
ข้อเท้าบวมเป่ง แข้งขาและหัวเข่าถลอก จนเลือดสีแดงสดซึมออกมา ตามรอยแผลสดเธอไม่สนใจ วิ่งตามต่อไป จนรถของเตชินลับสายตาไป สุดท้ายความเร็วในการวิ่งของคนก็แพ้ให้กับรถหรูที่แล่นไปอย่างรวดเร็วรถของเตชินหายเข้าไปท่ามกลางความืดมิดเหลือไว้เพียงความว่างเปล่าเธอยืนอยู่ท่ามกลางสถานที่อโคจร ผู้คนพลุกพล่านมากหน้าหลายตาเธอรู้สึกหวิววูบขึ้นมาในใจ เมื่อรู้ว่าถูกทิ้งให้โดดเดี่ยวในที่แบบนี้ในช่วงค่ำคืนแล้วจริงๆเธอได้แต่ยืนร้องให้ ใบหน้าเปื้อนไปด้วยน้ำตาราวกับเด็ก มองไปรอบๆไม่ว่าจะทางไหนใจเธอก็สั่นกลัวไปหมดสายตาทอดมองไปตามทางที่เตชินขับรถออกไป เธอไม่รู้จะเดินไปทางไหนแล้วตอนนี้เพราะเธอจำทางกลับบ้านไม่ได้ แถมเจ้าของบ้านก็มาทอดทิ้งเธอไว้อีกทำราวกับเธอเป็นสัตว์เลี้ยง ที่เจ้าของไม่ต้องการตัดหางแล้วปล่อยไป(ตัดหางปล่อยวัด)เธอยืนร้องให้แล้วบ่นพึมพำด้วยน้ำเสียงสั่นสะอื้นด้วยความหวาดกลัว" คุณเตชิน คุณเห็นฉันเป็นตัวอะไร คิดจะทิ้งก็ทิ้งไปเลยแบบนี้เหรอ จิตใจคุณทำด้วยอะไร ถึงทิ้งฉันไว้ในที่อโคจรแบบนี้ได้ลงคอ ฮือ... "เธอเดินไปตามทางด้วยเท้าเปล่าเนื้อตัวถลอกสภาพคล้ายคนเมา ผู้คนที่เดินผ่านไปมามองเธอด้วยสายตา
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-11ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ตอนที่ 45 รอยเลือดนี่ของใคร
พิมที่มีอาการมึนๆ แทบจะไม่มีแรงแล้ว เธอรวบรวมเรี่ยวแรงทั้งหมดที่มีใช้เท้าถีบสองคนนั้นออกไปแล้วแบกร่างที่สายตาเริ่มพร่ามัวหัวหมุนจากฤทธิ์แอลกอฮอล์เดินสะเปะสะปะออกไป มือเรียวเล็กยังไม่ทันได้สัมผัสลูกบิดประตู ชายหนุ่มก็มารวบตัวเธอแล้วอุ้มกลับมาอย่างสบายๆเพราะเธอตัวเล็ก" ช่วยด้วย! ช่วยด้วย! "เสียงตะโกนแผ่วเบา ร้องเรียกให้คนช่วย แต่โชคร้ายที่ห้องพวกนี้เป็นห้องเก็บเสียงต่อให้เธอตะโกนเสียงดัง ก็ไม่มีใครได้ยิน ชายหนุ่มทิ้งเธอลงบนเตียง มองเธอด้วยสายตาหื่นกามชายหนุ่มหันไปเอ่ยกับเพื่อนว่า" เดี๋ยวมึงคอยถ่ายวีดีโอให้กูก่อน เสร็จแล้วกูจะถ่ายให้มึง "ชายหนุ่มอีกคนเอ่ยว่า" ทำไมมึงไม่ตั้งกล้องเอาวะ "" ตั้งกล้องมันจะไปเห็นทุกมุมได้ไงวะ สาวน้อยคนนี้ งานดี ดูสดใหม่ สวยตั้งแต่หัวจรดเท้า ต้องถ่ายให้ได้ครบทุกมุมเว้ย งานดีเงินดีมึงจำไม่ได้หรือไง "" เออๆ ได้กูจะถ่ายให้มึงก่อน "พิมได้ยินชัด ทุกถ้อยคำหยาบคายและน่ารังเกียจ น่าขยะแขยงพวกนั้นสติเธอเริ่มเลือนลาง เธอกลัวจนน้ำตาไหลพราก[ คุณเตชิน ถ้าฉันเป็นอะไรไป ล้วนเป็นเพราะคุณ ฉันจะจดจำคุณไว้ชั่วชีวิตจะไม่มีวันลืมคุณแน่นอน ]แม้เธอจะรู้สึกโกรธแค้นเ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-11ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ตอนที่ 46 ตอนนี้อาจจะไม่รัก แต่...
เตชินอุ้มพิมขึ้นมา แล้วเดินออกจากห้องไป ป๊อบจึงเดินตามเขาไป แล้วเอ่ยถาม" คุณเตชินจะพาพิมไปโรงพยาบาลใช่มั้ย "เตชินหยุด เดินแล้วเอ่ยอย่างเย็นชา โดยไม่หันมามองป๊อบ" เธอเป็นภรรยาของผม ผมรู้ว่าควรจะดูแลเธอยังไง ขอบคุณเรื่องวันนี้ เรื่องอื่นคุณไม่ต้องเข้ามายุ่ง "ด้วยความที่หวงและห่วงพิมมาก ป๊อบจึงเอ่ยอย่างหนักแน่น ไม่มีทีท่าว่าจะยอม คำพูดแฝงการขู่เล็กน้อย" ก็เพราะเธอเป็นภรรยาคุณ ผมกลัวคุณจะใช้วิธีรักษาแบบคนพวกนี้ ทางที่ดี คุณควรพาเธอไปหาหมอ จะได้รู้ว่าเธอถูกวางยาชนิดไหน ไม่อย่างงั้น ต่อให้เธอเป็นภรรยาคุณ ผมก็ไม่เกรงใจคุณแล้ว "เตชินมองพิมที่ไม่มีเรี่ยวแรงในอ้อมอก ริมฝีปากอวบอิ่มพึมพำเสียงแผ่วเบาเขาคิดว่าคำพูดของป๊อบก็มีเหตุผลพอ ที่เขาสามารถรับฟังได้เขาจึงเดินออกจากห้องไป โดยไม่เอ่ยอะไรป๊อบเดินตามไม่ห่างเพราะเป็นห่วงพิมผู้จัดการร้านตามเตชินมา แล้วเอ่ยถามความเห็นขอคำสั่งอย่างกล้าๆกลัวๆเพราะเขาเห็นเตชินโกรธจัดจนอัดคน กระทืบจนน่วม จนผู้ถูกกระทำหมดสติไป เพราะทนความเจ็บปวดไม่ไหว มีแผลเต็มหน้าเต็มตัว" เอ่อ คุณเตชินครับ แล้ว แล้วคนพวกนั้นจะให้ทำยังไงต่อครับ "เตชิ้นอุ้มพิมในอ้อมอก แล
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-14ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ตอนที่ 47 คุณตัดใจจากเธอเถอะ
พิมฟื้นขึ้นมา แล้วกวาดสาตามองไปรอบๆห้อง ก็รู้ทันทีว่าตัวเองอยู่โรงพยาบาลเธอนั่งนิ่งทบทวนเรื่องที่เกิดขึ้น นึกถึงสภาพที่ตัวเองวิ่งตามรถของเตชินด้วยความหวาดกลัวก็รู้สึกโกรธเตชินจนไม่อยากให้อภัยแล้วแล้วภาพที่ผู้ชายลูบไล้บนตัวเธอ มองเธอด้วยสายตาหื่นกาม ริมฝีปากน่าขยะแขยงสัมผัสลงบนตัวเธอ ก็ลอยเข้ามาในหัวเธอรู้สึกรังเกียจ ขยะแขยงจนถอดสายน้ำเกลือทิ้งแล้ววิ่งเข้าห้องน้ำไปด้วยสภาพจิตใจที่ย่ำแย่อารมณ์อยากจะฆ่าคนอีกใจหนึ่งเธอรู้สึกหวาดผวากับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นที่ตัวเองเกือบจะถูกข่มขืนเธอเปิดน้ำแล้วถูร่องรอยพวกนั้นออกแรงๆ ตามมือ ตามแขน ซอกคอ ที่ถูกสัมผัส เธอรู้สึกเหมือนมันติดอยู่บนตัวเธอ เธอขยะแขยงจนน้ำตาไหลอาบแก้มร้องให้ด้วยความรังเกียจ เธอถูจนผิวบวมแดง เธอรู้สึกว่าถูเท่าไหร่ก็ถูไม่ออก เธอใช้มือตีตัวเองแล้วกรี๊ดขึ้นเสียงดัง" กรี๊ด!!! "ป๊อบกับเตชินเดินเข้ามาได้ยินพอดี ก็รีบวิ่งเข้ามาดูตามเสียงกรี๊ดที่ดังลั่นเห็นพิมนั่งในห้องน้ำทั้งถูทั้งตีตัวเองด้วยความรังเกียจและขยะแขยงใบหน้าเปรอะเปื้อนไปด้วยคราบน้ำตาพร้อมกับพึมพำด้วยความโกรธแค้น" ฉันจะฆ่ามัน ฉันจะฆ่ามัน กรี๊ด! "จิตใจพิมที่ห
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-14ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ตอนที่ 48 กลับไปเป็นฉันคนเดิม
พิมเดินกะเผลกออกมาจากห้องน้ำก็ไม่เห็นป๊อบแล้ว แม้เธอไม่อยากคุยกับเตชินเลยแต่มันก็ไม่มีคนอื่นที่เธอพอจะพูดคุยหรือถามไถ่ได้ เธอเลยฝืนใจเอ่ยปากถามเตชินว่า" คุณป๊อบไปไหนแล้ว "เตชินไม่ค่อยพอใจที่เธอถามหาป๊อบแต่ก็ไม่ได้ว่าอะไรจึงเอ่ยตอบเธอไปอย่างไม่เต็มใจ" เขากลับไปแล้ว คงมีธุระด่วน "แล้วเขาก็เดินไปหยิบไดร์เป่าผมมาเสียบปลั๊กแล้วเอ่ยขึ้น" คุณมาเป่าผมเถอะ เดี๋ยวจะไม่สบาย "พิมเดินเข้าไปหาเขาแล้วยื่นมือไปจับไดร์เป่าผมในมือเตชิน แต่เขากลับไม่ยอมให้ เธอจึงเอ่ยด้วยสีหน้าบึ้งตึงแฝงความเย็นชาในน้ำเสียง" เอาไดร์เป่าผมมา "เตชินจึงเอ่ยว่า" คุณนั่งลงเถอะ เดี๋ยวผมจะเป่าให้ "พิมจึงเอ่ยว่า" ไม่ต้อง ผมของฉัน ฉันจะเป่าเอง "แววตาและน้ำเสียงของพิมเย็นชา ท่าทางห่างเหิน ทำให้เตชินไม่ชอบใจ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่เอ่ยอย่างใจเย็น" พิมผมขอโทษ ผมรู้ว่าผมผิด คุณอย่าทำหน้างอใส่กันแบบนี้อีกเลยได้มั้ย ต่อไปผมจะไม่ทำแบบนี้อีก "พิมจึงเอ่ยอย่างเย็นชาถ้อยคำเต็มไปด้วยความประชดประชัน" คุณขอโทษฉันทำไม คุณไม่ได้ทำอะไรผิด รถของคุณ คุณจะให้ใครขึ้นหรือทิ้งใครก็ได้ มันเป็นสิทธิ์ของคุณ อีกอย่างฉันเป็นแค่ลูกจ้าง
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-14ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ตอนที่ 49 คงต้องหย่า
แล้วเตชินก็หมุนตัวออกไปเปิดประตู เดินออกไป พร้อมกับกดรับโทรศัพท์ทันที" ครับแม่ "เตชินเดินออกไปคุยที่ระเบียงที่ไม่ค่อยมีผู้คนเดินเพ่นพ่าน ผ่านไปผ่านมาคุณหญิงจารวีที่อยู่ปลายสายก็เอ่ยถามขึ้น" ช่วงนี้ลูกกับสาวใช้ของลูกสบายดีมั้ย "" ครับ พวกเราสบายดี "เตชินเอ่ยตอบ จากนั้นผู้เป็นแม่ก็เอ่ยถามต่อด้วยน้ำเสียงกังวลใจ" นี่ก็สองเดือนแล้ว ลูกกับหล่อนคืบหน้าไปถึงไหนแล้ว แม่หมายถึง หล่อนท้องหรือยัง "เตชินจึงเอ่ยตอบผู้เป็นแม่ว่า" เธอยังไม่ท้องครับ คุณแม่ไม่ต้องห่วง คุณแม่จัดการในส่วนของคุณแม่ให้เรียบร้อยเถอะ ส่วนทางผม คุณแม่สบายใจได้ ไม่นานผมจะทำให้เธอท้องลูกของผมให้ได้ครับ "คุณหญิงจารวีได้ยินดังนั้นก็ยิ้มอย่างสบายใจรู้สึกเบาใจขึ้นมาหน่อยแล้วเอ่ยถามลูกชายต่อ" ถ้าหล่อนคลอดลูกแล้ว แล้วหลังจากนั้นล่ะ ลูกจะเอายังไงกับหล่อน "เตชินจึงเอ่ยตอบไปว่า" หลังจากนั้นเหรอ ผมยังไม่ได้คิดครับ ยังไม่ได้วางแผนอะไร คงต้องหย่า ให้เธอกลับไปใช้ชีวิตอิสระของเธอ "คุณหญิงจารวีเอ่ยถามด้วยความสงสัย" แล้วลูกไม่ได้รู้สึกอะไรกับหล่อนเลยเหรอ "เตชินถอนหายใจแล้วตอบไปว่า" ไม่ครับ คุณแม่ก็รู้ว่าผมไม่สามารถให้ความรู้
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-14ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ตอนที่ 50 เกิดเป็นพิมนี่เหนื่อยเหลือเกิน
พิมเดินผ่อนคลายอารมณ์คนเดียวอย่างเงียบๆพร้อมกับพึมพำในใจ[ เกิดเป็นพิมนี่เหนื่อยเหลือเกิน นอกจากเรียนดีเรียนเก่งแล้วอย่างอื่นล้วนไม่ดีสักอย่างต้องกัดปากตีนถีบตั้งแต่เด็ก อดทนกับความยากลำบากมาตลอด จนโตมาถึงตอนนี้ได้ไม่ใช่ง่ายๆเลย ]เธอเดินพึมพำกับตัวเองในใจเดินไปตามทางฟุตบาท ข้างทางร่มรื่นไปด้วยต้นไม่ใหญ่เรียงรายไปตลอดทางแล้วเธอก็เดินไปที่เก่า นั่นก็คือเกาะลอยที่เธอชอบมาปั่นจักรยานน้ำรูปเป็ด เธอไปจ่ายตังค์แล้วเดินลงไปนั่งในเรือหยิบไม้พายขึ้นมาแล้วทอดสายตามองไปยังอีกฝั่งแล้วเอ่ยอย่างฮึดสู้อีกครั้ง" เราจะมาท้อแท้ใจกับเรื่องแค่นี้ไม่ได้เด็ดขาด เมื่อลงไปนั่งในเรือแล้ว เดินเรือเส้นทางนี้แล้ว ต่อให้มีลม มีฝนตกลงมากระหน่ำใส่ ต่อให้เรือชำรุด ต่อให้เหนื่อยหรือเจออะไรที่ยากลำบากแค่ไหนเราก็ต้องพาตัวเองไปให้รอด พายไปให้ถึงฝั่งให้ได้ "จากนั้นเธอก็ยกไม้พายขึ้นแล้วส่งเสียงดังออกมาน้ำเสียงฮึกเหิมราวกับพร้อมที่จะออกรบ" สู้...สู้ !!! "ทำเอาคนที่อยู่รอบๆ ที่อยู่แถวนั้นและคนที่เดินผ่านไปผ่านมา ต่างหันมามองเธออย่างงงงันบางคนแอบขำให้กับท่าทางของเธอเวลานี้เธอไม่สนใจใครหน้าไหนแล้วไม่แม้แต่จะแคร
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-14ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ตอนที่ 51 มีวิธีอื่นที่ทำให้หลับสบาย...
เตชินเกิดมาในตระกูลที่ร่ำรวย คนที่จะมาเป็นคุณหญิงของเขาในอนาคต ไม่ใช่จะเลือกใครก็ได้ เขาเองก็เลือกคนที่เหมาะสมกับเขาเช่นกัน และเขาอาจจะมีตัวเลือกที่ดีกว่าพิมแล้ว ก็ไม่มีใครรู้ได้แต่ถึงแม้เตชินจะเก่ง จะฉลาด รอบคอบแค่ไหน แต่บางเรื่องเขาก็มองข้ามไปโดยไม่รู้สึกเอะใจอะไรส่วนหนึ่งอาจจะเป็นเพราะเขาไม่ได้ใส่ใจอะไรมากนัก เกี่ยวกับเรื่องเล็กน้อยของพิมเลยไม่เคยนึกสงสัยว่าเธอรู้จักและสนิทสนมกับป๊อบที่มีฐานะร่ำรวยได้ยังไงพิมนอนแช่น้ำในอ่างอย่างสบายใจ ฟองสบู่ลอยเหนือน้ำอุ่นๆส่งกลิ่นหอมอ่อนๆทำให้เธอรู้สึกผ่อนคลายเมื่ออาบน้ำเสร็จเธอก็ลุกขึ้นมาจากอ่างแล้วเปิดฝักบัวล้างตัวอีกครั้งจากนั้นก็หยิบผ้าเช็ดตัวมาปกปิดเรือนร่างแล้วสวมใส่เสื้อผ้าเรียบร้อยเดินออกมาจากห้องน้ำ แล้วเดินไปนั่งเป่าผม เตชินเห็นว่าเธออาบน้ำเสร็จแล้วเขาจึงจากจากเก้าอี้ เดินออกมาจากห้องน้ำงานแล้วไปหยิบผ้าเช็ดตัวเข้าไปอาบน้ำต่อพิมไปเปิดตู้เสื้อผ้า แล้วหยิบเอายานอนหลับที่เธอซ่อนไว้ในกระเป๋ามายัดใส่ลงในกระเป๋าเสื้อของชุดนอนที่เธอสวมใส่อยู่ จากนั้นก็กลับมานั่งเป่าผมที่เดิมเป่าผมเสร็จเธอก็ออกจากห้องแล้วเดินลงไปชั้นล่างเธอเดินเ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-15
บทล่าสุด
ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ตอนที่ 110 ขอแค่คุณกลับมามีชีวิตอีกครั้ง
ในห้องผ่าตัดหลังจากผ่าตัดเสร็จอยู่ๆพิมก็หยุดหายใจไป เนื่องจากเธอเสียเลือดมากและแท้งบุตรในขณะที่ประสบอุบัติเหตุทำให้ร่างกายไม่สามารถทนพิษบาดแผลไหวในตอนที่เธอยังมีลมหายใจโรยริน จิตสุดท้ายของเธอคล้ายกับรับรู้ได้ว่าตัวเองสูญเสียลูกไปแล้ว คลื่นความเศร้าโศกถาถมความเสียใจเข้ามาสาดใส่ ทำให้เธอไม่มีกำลังใจที่จะอยากมีชีวิตอยู่ต่อ เพราะเธอตั้งใจจะพาลูกของเธอหนีไปอยู่ในที่ปลอดภัย ไม่คิดว่าจะเป็นการพาเขามาตายจากแล้วหมอก็รีบทำการช่วยชีวิตเธออีกครั้งอย่างสุดความสามารถใช้เวลาอยู่นานเธอก็ไม่กลับมาหายใจ คลื่นหัวใจเป็นเส้นตรงไม่ขยับเขยื้อนเลยสีหน้าหมอแสดงถึงความจนปัญหาด้วยความผิดหวังแล้วเอ่ยเสียงเศร้า" แจ้งญาติคนไข้เถอะ "" ค่ะ "พยาบาลเอ่ยตอบแล้วเดินออกไปจากห้องผ่าตัด" ผ่าตัดเสร็จแล้วแท้ๆ ไม่คิดว่าคนไข้จะมาเสียชีวิตในขณะที่เราเพิ่งจะมีความหวังขึ้นมา "พยาบาลสาวคนหนึ่งเอ่ยอย่างผิดหวัง เพราะในตอนแรกพวกเขาก็ทำใจไว้แล้วว่าคนไข้อาจจะไม่รอดแต่พวกเขาต่างก็ตั้งใจช่วยชีวิตพิมอย่างสุดความสามารถมากจนเธอกลับมาหายใจอีกครั้งความจริงพิมหยุดหายใจตั้งแต่ตอนเกิดเหตุแล้วหมอจึงเอ่ยอย่างสุขุมว่า" บางทีจิตสุ
ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ตอนที่ 109 อย่ามาเสียใจทีหลัง
" ไม่ได้นะคุณเตชิน คุณอย่าทำแบบนี้ ปล่อยฉันกับลูกไปเถอะนะ "พิมขอร้องอ้อนวอนให้เขาปล่อยเธอไม่หยุด แต่เขากลับนิ่งเฉย รตีลงจากรถแล้วแอบเดินถามเตชินเข้ามาในโรงพยาบาลก่อนหน้านี้เธอไปหาเตชินที่บ้าน เห็นเตชินขับรถออกจากบ้าน เธอจึงให้คนขับรถ ขับตามเตชินเธอใส่แว่นสีดำปกปิดดวงตาและใส่แมสก์ปกปิดหน้าเอาไว้ไม่ให้เตชินรู้ว่าเป็นเธอพิมที่อยู่ในอ้อมแขนของเตชินเธอทั้งตีทั้งข่วนเขาจนเธอน้ำตาไหลพรากแล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่นเครืออย่างจนปัญญาด้วยความหวาดกลัว" คุณเตชิน คุณจะฆ่าเขาไม่ได้ เขาเป็นลูกของคุณไม่ใช่ลูกของคุณป๊อบอย่างที่คุณเข้าใจ เขาเป็นลูกของคุณจริงๆ "ได้ยินดังนั้นเตชินก็หยุดชะงักไป รตีได้ยินก็ช็อกไปเช่นกัน แล้วแววตาของเธอก็กลายเป็นดุร้ายเต็มไปด้วยความอิจฉาริษยาเตชินมองหน้าพิมแล้วเอ่ยถามขึ้นมาอีกครั้ง" คุณพูดว่าไงนะ "พิมมองเขาแล้วเอ่ยเสียงสั่น" เขาเป็นลูกของคุณ คุณวางฉันลงก่อนได้มั้ยแล้วฉันจะอธิบายให้ฟัง "เตชินวางเธอลง พอเธอเป็นอิสระจากมือของเขาเธอก็วิ่งหนีไปทันทีเตชินเห็นเธอวิ่งหนีไปเขารู้สึกเจ็บใจมากที่ถูกหลอกจึงวิ่งตามเธอออกไปแล้วคว้าข้อมือเธอมาจับไว้นำตัวเธอกลับมาอีกครั้งพร้อ
ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ตอนที่ 108 มารหัวขน
เมื่อป๊อบเห็นพิมกลับมา เขาก็ปลีกตัวออกจากกลุ่มนักเรียนแล้วเดินมาหาพิมพร้อมกับเอ่ยถามขึ้น" พิมเขาทำอะไรคุณหรือเปล่า "พิมส่ายหน้าแล้วเอ่ย" ไม่ค่ะ "ป๊อบพยักหน้าแล้วเอ่ย" เช่นนั้นก็ดีแล้ว ปิดเทอมนี้เราก็ว่างบ้างแล้วเดี๋ยวผมจะให้เขาเซ็นหย่าให้คุณให้ได้ ต่อไปเขาจะได้ไม่ต้องมายุ่งวุ่นวายกับคุณอีก "พิมมองป๊อบด้วยสีหน้าเหนื่อยใจนึกถึงคำพูดของเตชินก่อนหน้านี้เธอไม่อยากได้แล้วใบหย่า เธอจึงเอ่ยว่า" จะหย่าหรือไม่หย่าฉันไม่สนใจแล้วค่ะ แค่ใบหย่าใบเดียวไม่มีผลอะไรกับชีวิตฉันหรอกค่ะ ฉันไม่อยากข้องเกี่ยวกับเขาอีกแล้วเราอย่าไปใส่ใจกับใบหย่านั่นอีกเลยค่ะ "" ก็ได้ครับ ไว้คุณคลอดลูกแล้วค่อยมาตัดสินใจอีกที "เขาก็ไม่อยากให้พิมติดอยู่กับสถานะสมรสนี้เพราะเขาอยากจะจดทะเบียนสมรสกับเธอใช้ชีวิตฉันสามีภรรยาอย่างถูกต้องเตชินเดินเข้ามาเห็นทั้งสองยืนคุยกันอยู่ เขาจึงเดินผ่านทั้งสองไป แล้วเดินไปยังกลุ่มของนักเรียนถ่ายรูปกับพวกเขา จากนั้นเขาก็เอ่ยถามเด็กนักเรียนว่า" เด็กๆพวกคุณปิดเทอมกันเมื่อไหร่ครับ "" พวกเราปิดเทอมแล้วครับ กลับไปพวกเราจะฉลองแชมป์ปิดเทอมกันครับ คุณเตชินไปฉลองกับพวกเรามั้ยครับ "" โอ้ว
ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ตอนที่ 107 อย่าปล่อยให้ตัวเองบ้าผู้ชาย
เตชินลากพิมมาที่รถ จากนั้นก็เปิดประตูให้เธอขึ้นไปบนรถ พิมทำตามที่เขาต้องการโดยไม่บ่นอะไรแล้วเตชินก็เข้าไปนั่งข้างๆเธอพร้อมกับเอ่ยถามขึ้นอย่างไม่รีรออีกต่อไป" เด็กในท้องเป็นลูกของใคร "พิมกระเถิบห่างออกไปอย่างระมัดระหวังพร้อมกับเอามือจับท้องของตัวเองไว้แล้วมองเตชินอย่างดุดันด้วยแววตาสู้คนเมื่อเตชินเลื่อนสายตามาจับจ้องท้องของเธอ[ เตชินถามแบบนี้หมายความว่ายังไง หรือเขาจะสงสัยว่าเด็กในท้องเป็นลูกของเขากันนะ ]เมื่อคิดได้ดังนั้นเธอจึงลองถามหยั่งเชิงดู" เขาก็เป็นลูกของคนที่คุณคิดไง แล้วคุณคิดว่าเขาเป็นลูกใครล่ะ "เธอไม่รู้หรอกว่าเตชินคิดว่าเด็กในท้องเป็นลูกของป๊อบ เธอแค่อยากรู้ความคิดของเขา จึงพูดออกไปแบบนั้นเธอคิดว่าถ้าเขาบอกว่าเด็กในท้องเป็นลูกเขาเธอก็จะได้ปฏิเสธอย่างไม่น่าสงสัยแต่เมื่อเตชินได้ยินเธอพูดดังนั้น เขากลับรู้สึกเหมือนถูกเธอตบหน้าแรงๆ แล้วให้คำตอบอย่างเยาะเย้ยแต่เขาก็พยายามปฏิเสธความคิดของตัวเอง พยายามคิดว่าเด็กในท้องไม่ใช่ลูกของป๊อบแต่เป็นลูกของเขา แต่การคิดแบบนี้ กับระยะเวลาที่ไม่ได้เจอพิมบวกกับภาพความสนิทสนมชิดใกล้กันของพิมกับป๊อบทำให้เขารู้สึกเหมือนกำลังหลอกต
ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ตอนที่ 106 คนไม่ได้เจอกันนานคงคิดถึงกัน
" สวัสดีค่ะคุณป๊อบ คุณพิม คุณเทเท่ "ณัชชาเอ่ยทักขึ้น เทเท่ยิ้มแล้วสวัสดีกลับ" สวัสดีค่ะคุณณัชชาไม่คิดว่าจะได้เจอกันที่นี่ "แล้วป๊อบก็หันมาพร้อมกับเอ่ย" คุณณัชชารู้ได้ยังไงครับว่าวันนี้เรามีแข่งที่นี่ "ป๊อบแค่ถามไปตามมารยาทของคนรู้จักกันส่วนพิมแค่หันมามองแล้วหันกลับไปสนใจเด็กของตัวเองต่อเมื่อทีมก่อนหน้าแข่งจบลง พิธีกรบนเวทีก็เอ่ยขึ้น" จบลงไปแล้วนะคะ ทีม SS ตัวแทนจากภาคใต้ ต่อไปจะเป็นทีม JK ตัวแทนจากภาคเหนือค่ะ ขอให้ทีม JK เตรียมตัวเลยนะคะ ในปีนี้ต้องบอกเลยว่าแต่ละทีมนั้น ทำให้คณะกรรมการของเราหนักใจมากเลยทีเดียว "" ใช่แล้วครับ ในตอนนี้ทีม JK คงจะพร้อมกันแล้วต่อไปเชิญพบกับทีม JK ตัวแทนจากภาคเหนือได้เลยครับ "พิมเรียกนักเรียนให้มายืนเป็นวงหันหน้าเข้าหากันจากนั้นเธอก็แบมือแล้วคว่ำฝ่ามือลงยื่นแขนออกไปข้างหน้า เทเท่ก็วางฝ่ามือทับซ้อนลงบนหลังมือเธอแล้วนักเรียนก็วางมือทับต่อๆกัน" ขอให้พวกเราตั้งใจทำให้ดีที่สุด เพื่อคว้าชัยชนะที่อยู่แค่เอื้อม สู้มั้ย! "" สู้!!! "พิมเอ่ยกระตุ้นสร้างกำลังใจให้นักเรียนมีใจฮึกเหิม แล้วทุกคนก็เก็บมือเตรียมตัว จากนั้นก็เดินขึ้นไปบนเวทีจากนั้นทีมขอ
ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ตอนที่ 105 ตอแหลเก่งจริงๆ
พิมกับเทเท่นัดแนะกับเด็กในห้องนาฏศิลป์ แล้วแจกใบขออนุญาตเดินทางไปแข่งขัน ให้กับนักเรียนทุกคน ให้เอาไปให้ผู้ปกครองเซ็นอนุญาตยินยอม จากนั้น พิมก็เริ่มเอ่ยกับนักเรียนของตัวเองว่า" นักเรียนคะ พรุ่งนี้เราจะเดินทางไปแข่งที่กรุงเทพแล้ว วันนี้ซ้อมแค่รอบเดียวพอแล้วเก็บแรงไว้เดินทางพรุ่งนี้ จำไว้ว่าเราเป็นตัวแทนของภาคขอให้เราตั้งใจทุ่มเททำให้ดีที่สุดจะได้ไม่เสียใจภายหลัง แต่สิ่งสำคัญคือ เราอย่าลืม ว่ากว่าแต่ละทีมจะมาถึงจุดนี้ได้ทุกทีมล้วนเป็นคู่แข่งที่เก่งและน่ากลัว ผ่านการฝึกฝนมาอย่างดีที่สุดทุกทีมเราจะประมาทหรือเหลิงโอ้อวดว่าเราเก่งเหนือคนอื่นไม่ได้ในโลกนี้ ในประเทศนี้ยังมีคนที่เก่งกว่าเราอีกตั้งมากมาย ไม่ว่าเราจะได้แชมป์หรือไม่ก็อย่าไปท้อแท้น้อยใจหรือเสียใจเด็ดขาดขอให้เรายอมรับและแสดงความยินดีกับคนที่ได้แชมป์อย่างจริงใจครูเชื่อว่าทุกความตั้งใจทุกความสามัคคีจะนำเราไปสู่ความสำเร็จขอให้เราตั้งใจทำให้เต็มที่ ทำให้สุดกำลังความสามารถเข้าใจมั้ยคะ "" เข้าใจค่ะ/ เข้าใจครับ "นักเรียนทุกคนตอบรับอย่างพร้อมเพรียมเสียงดังชัดเจน แล้วเทเท่ก็นัดแนะเวลามาขึ้นรถที่โรงเรียนต่อ" แล้วพรุ่งนี้นะคะ
ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ตอนที่ 104 คิดๆแล้วยังเจ็บใจไม่หายเลย
บ้านพักครูเป็นบ้านปูนเล็กๆมีเพียงสองห้องนอนหนึ่งห้องน้ำ ตอนกลางคืน ณัชชากับเทเท่ก็ปูเสื่อนอนหน้าทีวี ในห้องที่จัดเป็นห้องนั่งเล่น อยู่ติดกับบันไดที่จะขึ้นไปชั้นสองเมื่อทุกคนเข้านอนแล้วบรรยากาศกลางดึกที่เงียบสงบ เทเท่ก็ลุกขึ้นมา ยื่นมือไปลูบไล้เรียวขาของณัชชาด้วยความหื่นกระหายเขาลูบไล้ขึ้นลงได้สักพัก ณัชชาก็เริ่มรู้สึกตัวเพราะรับรู้ได้ถึงสิ่งผิดปกติเธอค่อยๆขยับแพขนตาแล้วลืมตาขึ้นช้าๆอย่างงัวเงียเทเท่เห็นว่าเธอรู้สึกตัวแล้วเขาก็ขึ้นคร่อมบนตัวเธอทันทีแล้วจับมือเธอไว้ ก้มหน้าลงจูบไปตามคอพร้อมกับเอ่ยเสียงกระเส่า" คุณณัชชาผมต้องการคุณ ผมอดใจไม่ไหวแล้ว ฮอร์โมนส์เพศชายของผมมันกำเริบอีกแล้ว ผมต้องการคุณ "ทีแรกณัชชายังงงๆอยู่ว่าเทเท่คิดจะเล่นอะไร พอได้สติ เธอก็กรีดร้องขึ้นดิ้นรนขัดขืนอย่างสุดชีวิต" กรี๊ด!...ช่วยด้วยๆ ไอ้บ้าออกไปจากตัวฉันนะ ออกไป กรี๊ด... "" ไม่แน่นอนครับ ตอนนี้ฮอร์โมนส์เพศชายของผมมันกำลังคุกรุ่นต้องการร่างกายผู้หญิง "เทเท่เอ่ยพร้อมกับมองหน้าณัชชาด้วยสีหน้าหื่นกระหาย" กรี๊ด...ไม่เอาๆ ปล่อย ไอ้เทเท่ ไอ้บ้า ออกไปจากตัวฉัน ออกไป "แววตาณัชชากลัวจนสั่นไหว เธอกลัวจนหน้าข
ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ตอนที่ 103 งงเป็นไก่ตาแตก
ในเช้าวันต่อมา ขณะที่พิมกำลังสอนอยู่ ก็มีเพื่อนครูคนหนึ่งเดินมาบอกว่า" ครูพิมจ๊ะ มีคนมาหาครูพิมจ้ะ ตอนนี้รออยู่ที่หน้าบ้านพักครูพิมแล้ว "" อ้อ ค่ะ "พิมเอ่ยตอบ แล้วแอบพึมพำในใจ[ ใครกันที่มาหาเรา ช่างเถอะให้รอไปก่อนเดี๋ยวค่อยไปดู ]จากนั้นเธอก็หันมาสอนนักเรียนต่อ พอหมดคาบเรียน เธอก็เดินกลับไปที่บ้านพักเห็นหญิงสาวรูปร่างดีนั่งหันหลังให้เธอบนโต๊ะหินอ่อนหน้าบ้านพัก[ ใครกัน? ]เธอเดินเข้าไปใกล้แล้วเอ่ยถามขึ้น" คุณมาขอพบฉัน มีธุระอะไรหรือเปล่าคะ "ณัชชาหันหน้ามามองเธอแล้วยิ้มขึ้นพร้อมกับเอ่ย" เซอร์ไพรส์ค่ะ คุณพิม "เมื่อเห็นว่าเป็นณัชชาเธอก็รู้สึกแปลกใจจนแสดงออกมาทางสีหน้าและแววตา แล้วเอ่ยถามขึ้น" คุณณัชชา! คุณมาทำอะไรที่นี่ "ไม่ต้องถามก็รู้ว่าณัชชารู้ที่อยู่เธอได้ยังไง เพราะเธอรู้อยู่แล้วว่าต้องเป็นเตชินส่งมาแน่ๆแต่เธอก็ไม่ได้กังวลอะไร เพราะคิดว่าอย่างน้อยดีกว่าเตชินมาเอง เธอแค่อยากรู้ว่าณัชชามาด้วยจุดประสงค์อะไรก็เท่านั้นณัชชาได้ยินพิมยิงคำถามมาแบบนี้ เธอจึงลุกขึ้นยืนแล้วเอ่ย" ฉันมาเที่ยวน่ะ แล้วรู้มาจากพี่เตชินว่าคุณสอนอยู่ที่โรงเรียนนี้ เลยอยากจะแวะมาทักทาย ขอค้างคืนด้วยสั
ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ตอนที่ 102 เติมเต็มชีวิตของเธอ
ป๊อบพาพิมกลับมานอนพักบนบ้านพัก เขาค่อยๆประคองเธอขึ้นห้องไปอย่างช้าๆเมื่อเข้าไปในห้องเขาก็ประคองเธอไปที่เตียงแล้วพิมก็ขึ้นไปนอนบนเตียงป๊อบเป็นห่วงเธอมาก เพราะเธอพักบ้านพักครูคนเดียวเขาจึงเอ่ยว่า" คืนนี้ผมจะมานอนเป็นเพื่อนคุณนะ "" ไม่เป็นไรหรอกค่ะ พิมอยู่คนเดียวได้ หากคุณมาอยู่ดูแลพิม เดี๋ยวคนอื่นจะมองไม่ดี จะพากันเข้าใจผิดกันไปใหญ่ "พิมรีบปฏิเสธ เพราะเธอแคร์สายตาและแคร์ความคิดของสังคมภายนอก มากกว่าความความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นภายในกายของตนเองอาจจะเป็นเพราะเธอถูกเลี้ยงมาแบบนี้ อยู่ในสังคมที่แคร์คนอื่น เธอจึงวางตัวดีมาเสมอและไม่ทำให้ตัวเองเสียชื่อเสียงเหมือนที่พ่อแม่เธอสอนไว้ว่า" ให้เป็นคนดี เป็นที่นับถือ ยำเกรง ทำอะไรคิดไตร่ตรองให้รอบคอบ อย่าทำตัวให้เป็นที่ครหานินทา "ป๊อบมองเธอแล้วเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงทุ้มนุ่มพร้อมกับจัดผ้าห่มมาห่มให้เธออย่างดี" พิมเวลานี้คุณไม่ควรแคร์คนอื่นนะ คุณต้องห่วงสุขภาพตัวเองกับลูกในท้องก่อนการที่ผมมาดูแลคุณแล้วเป็นที่ครหา ผมว่าดีซะอีก คนอื่นจะได้รู้ว่าคุณท้องลูกของผมอยู่ "พิมจ้องหน้าป๊อบที่คิดวางแผนเพื่อปกป้องเธอไม่ให้ถูกคนอื่นกล่าวหาว่าท้องไม่มีพ่อแ
