แชร์

บทที่ 270

ผู้เขียน: มู่โร่ว
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2024-12-24 17:00:00
เขาให้ลูกน้องยกหอกตั้งตรง แล้วฟันฉับไปในแนวนอน

เสียงแกรกดังขึ้น หอกทองสัมฤทธิ์ยาวหักออกในทันที

ผู้บังคับบัญชาทั้งเก้าคนเบิกตากว้าง จ้องดาบเหิงเตาราชวงศ์ถังในมือของเฉิงจื่อเซียว

“นี่...นี่มันอาวุธแหลมคมรวมกับเฉือนเหล็กได้เหมือนโคลน!”

จ้านเฉิงอิ้นและเฉินขุยกับพรรคพวก ได้ยินเสียงการเคลื่อนไหวจากด้านนอก จึงพากันออกมาดู เมื่อเห็นเฉิงจื่อเซียวใบหน้าเต็มไปด้วยความตกตะลึง ดวงตาดูคล้ายมีความบ้าคลั่งเล็กน้อย พลางมองดาบในมือของเขา...

ไม่ใช่แค่เขา คนอื่น ๆ ในหมู่ผู้บังคับบัญชาเองก็ต้องตกตะลึงกับความคมกริบของดาบเหิงเตาราชวงศ์ถังเช่นกัน!

เมื่อเห็นจ้านเฉิงอิ้นเดินออกมา ผู้บังคับบัญชาทั้งเก้าคนจึงพากันยกกำปั้นขึ้นคารวะอย่างพร้อมเพรียง “ท่านแม่ทัพใหญ่!”

จ้านเฉิงอิ้นยิ้มเล็กน้อยพร้อมพยักหน้า “ทุกคนคิดว่าอาวุธชุดนี้เป็นอย่างไรบ้าง?”

เฉิงจื่อเซียวกำดาบเหิงเตาราชวงศ์ถังในมือแน่น ไม่ยอมปล่อยจากมือ

“ท่านแม่ทัพใหญ่ ดาบเล่มนี้คมกริบยิ่งนัก ทั่วต้าฉี่...ไม่สิ ทั่วทั้งหัวเซี่ยก็คงไม่มีดาบเล่มไหนเทียบได้~”

เขามองไปยังกองดาบหลายพันเล่มที่วางอยู่บนพื้น

ในใจก็ตื้นตัน

หากได้ติดอาวุธดาบเหล่านี้ให้กับทหารใต
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

  • ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ   บทที่ 271

    จ้านเฉิงอิ้นขี่ม้าไปที่คันนาของพื้นที่เพาะปลูก เมื่อชาวบ้านเห็นเขา ก็พากันคุกเข่าลง!จ้านเฉิงอิ้นรีบให้เหล่าราษฎรลุกขึ้นมาหลังทุกคนลุกขึ้นมา ก็แยกย้ายกันไปไถหว่านที่นาอย่างกระตือรือร้นจ้านเฉิงอิ้นเห็นมั่วฝานกำลังบุกตะลุยอย่างอิสรเสรีอยู่ในทุ่งหญ้ารกร้างเขาค้นพบเคล็ดลับในการขับรถไถแล้ว จึงใช้งานรถไถได้อย่างคุ้นเคยในรถมีแอร์ เย็นสบายอย่างมาก แถมยังสามารถเปิดเพลงได้ด้วยด้วยเหตุนี้ เขาจึงขับตะบึงรถไถไปในทุ่งนาอย่างรวดเร็วดั่งสายฟ้า พร้อมเสียงหัวเราะอันเบิกบาน!เมื่อจวงเหลียงเห็นจ้านเฉิงอิ้นมาตรวจการ ก็เดินเข้ามาด้วยรอยยิ้ม ประสานคารวะต่อเขา“ท่านแม่ทัพ ต่อให้พื้นที่ว่างทั้งหมดถูกเพาะปลูกแล้ว เสบียงอาหารที่เพาะปลูกออกมาก็ยังไม่เพียงพอให้คนในเมืองได้รับประทานขอรับ!”จ้านเฉิงอิ้นมองไปรอบ ๆ ที่เชิงเขามีพื้นที่ว่างอยู่บริเวณหนึ่งจำนวนคนในด่านเจิ้นกวนเพิ่มขึ้นไม่หยุด ต่อให้บุกเบิกที่ดินทั้งหมด เสบียงที่เพาะปลูกออกมาก็ยังไม่เพียงพอให้ราษฎรทั้งเมืองกิน“ท่านแม่ทัพ ข้าอยากจะขยายด่านเจิ้นกวนออกไปอีกสามเท่า! แต่จะกินบริเวณไปถึงอาณาเขตของเผ่าหมาน และแคว้นฉู่และฉีทั้งสองแคว้นขอรับ”จ้

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-25
  • ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ   บทที่ 272

    มือของเขาสั่นเล็กน้อยเป็นความตื่นเต้น!เมื่อก่อนทำตัวเป็นเต่าหดหัว ถูกเผ่าหมานรังแกมาหนึ่งปียามนี้ได้โอกาสเชิดหน้าชูตาแล้ว!สาแกใจยิ่งนัก!หลังเถียนฉินออกจากจวนแม่ทัพ เฉินขุย เฉินอู่ เฉินจวิ้นหลิน แม้แต่มั่วฝานก็มาแล้วแม่ทัพทั้งหลายหายใจหอบ พุ่งตรงไปที่ห้องหนังสือของจวนแม่ทัพทันทีที่เฉินขุยเข้าไปในห้องหนังสือ ก็ตะโกนว่า “ท่านแม่ทัพ ไม่ดีแล้วขอรับ ฮ่องเต้มีราชโองการลงมา!”มั่วฝานที่ลงมาจากรถไถนา วิ่งมาจนสีหน้าแดงก่ำเขาหาเก้าอี้มานั่งลงอย่างไม่ใส่ใจ เปิดพัดลมตัวน้อยออก แล้วพูดวัตถุประสงค์ที่มาออกมา“ข้าเดาไม่ผิด ฮ่องเต้น้อยสั่งให้เจ้านำทัพกลับเมืองหลวง เพื่อปราบกองทัพธงเหลือง!”จ้านเฉิงอิ้นขมวดคิ้วถามว่า “แม่ทัพลู่เล่า? เหตุใดจึงต้องให้ข้ากลับเมืองหลวงด้วย?”“เขาแพ้อีกแล้ว กองทัพธงเหลืองมีห้าแสนคนแล้ว!”ทันใดนั้น ไม่เพียงเฉินขุยและเฉินอู่ ทว่าแม้แต่เฉินจวิ้นหลินและเหอหงก็ประหลาดใจแล้ว…กองทัพตระกูลจ้านของพวกเขาต่อสู้อย่างยากลำบากมานานเพียงนี้ ก็ยังมีกำลังทหารเพียงแสนสี่หมื่นนายเท่านั้นกองทัพธงเหลืองเพิ่งจัดตั้งได้เพียงสามเดือน จู่ ๆ ก็ขยายกำลังทหารไปถึงห้าแสนนายแล้ว!

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-25
  • ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ   บทที่ 273

    แม้แต่เฉินจวิ้นหลินก็อดกล่าวกับจ้านเฉิงอิ้นไม่ได้ว่า “ท่านแม่ทัพ ท่านยังคงอย่าเพิ่งกลับเมืองหลวงเลยขอรับ หากไม่วางใจเรื่องคนที่บ้าน สามารถส่งคนไปที่เมืองหลวง เพื่อรับญาติของท่านกลับมาได้ขอรับ”เฉินจวิ้นหลินซึ่งเป็นจอหงวนบู๊ผู้นี้ เคยเข้าประชุมราชสำนักเพียงครั้งเดียวจึงไม่รู้ว่าวังหลวงมีการคุ้มกันแน่นหนา ต่อให้ส่งคนกลับเมืองหลวงก็ไม่สามารถรับคนกลับมาได้มั่วฝานโน้มน้าวว่า “ไทเฮาจะดูแลพวกเขาให้ปลอดภัยเอง!”ห้องหนังสือตกอยู่ในความเงียบงันกองทัพตระกูลจ้านสามารถขับไล่กองทัพพันธมิตรของเผ่าหมาน และแคว้นฉู่แคว้นฉีได้ ก็ย่อมสามารถปราบปรามกองทัพธงเหลืองได้เช่นกันแต่ จะต้องจ่ายในราคามหาศาลต่อให้กองทัพธงเหลืองไม่เคยได้รับการฝึกฝนอย่างมืออาชีพ แต่อาวุธของพวกเขาก็ไม่ใช่ของที่กองทัพแคว้นฉู่และฉีจะเปรียบได้ อีกทั้งจำนวนคนยังเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ ด้วยส่วนทางด่านเจิ้นกวน จ้านเฉิงอิ้นก็ไม่อาจถอนตัวได้ ทันทีที่ข่าวเรื่องเขาพาคนจากไปลือไปถึงแคว้นฉู่และแคว้นฉีสองแคว้นจะต้องวกกลับมาอีกแน่มีเพียงรับสมัครทหารและซื้อม้าต่อไป ขยายจำนวนคนให้ถึงสามแสน แล้วระดมกำลังสองแสนนายเข้าปราบกองทัพธงเหลืองอีกห

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-25
  • ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ   บทที่ 274

    เย่มู่มู่นำกล่องสีดำมิดหมีใบหนึ่ง มาถึงถนนย่านวัตถุโบราณเธอเพิ่งจอดรถเสร็จ ผู้อาวุโสมู่ก็ออกมาจากร้านมารับด้วยตนเอง พร้อมกับรอยยิ้มที่เต็มใบหน้าแล้วในตอนที่เขาเห็นเย่มู่มู่อุ้มกล่องสีดำสนิท ตัวกล่องแกะสลักลวดลายโบราณไว้ มีการปิดทองประดับไว้ ดวงตาก็เปล่งประกายขึ้นมาในฉับพลันกล่องนี้ ก็เป็นของเก่าเช่นกัน!หากเดาไม่ผิด ก็น่าจะเป็นของยุคของแคว้นต้าฉี่เช่นเดียวกันผู้อาวุโสมู่หัวเราะเสียงดังพลางกล่าวกับเย่มู่มู่ว่า “รีบมาเร็วเข้า นักออกแบบรอคุณอยู่นานแล้ว”เย่มู่มู่มาถึงร้านวัตถุโบราณการตกแต่งของร้านเปลี่ยนใหม่ทั้งหมด ประตูโค้งทรงพัด โคมไฟระย้าแบบโบราณ เฟอร์นิเจอร์ไม้ดำ…ร้านขายวัตถุโบราณได้รับการตกแต่งให้มีกลิ่นอายของประวัติศาสตร์เป็นอย่างมากทั้งตู้โชว์ โต๊ะโชว์ แท่นโชว์…ล้วนออกแบบตามสไตล์โบราณ!เธอพอใจอย่างมากนักออกแบบแนะนำแรงบันดาลใจในการออกแบบ และโต๊ะโชว์ ตู้โชว์ ให้เธอฟังทีละรายการเมื่อขึ้นมาด้านบน ชั้นบนมีพื้นที่รับแขกส่วนตัวอยู่ด้านหลังห้องหนึ่ง และเหลืออีกห้องหนึ่งไว้เป็นห้องเก็บของที่ติดตั้งระบบกันขโมยระดับธนาคารนี่เป็นคำแนะนำจากผู้อาวุโสมู่ยังไม่ได้ติดตั้ง ร

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-25
  • ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ   บทที่ 275

    เมื่อเห็นตัวอักษรที่ถูกสลักไว้ แม้แต่มือของผู้อาวุโสสวี่ก็สั่นแล้ว เขาหยิบกล่องแว่นตาออกมาจากอกเสื้อกล่องหนึ่ง แล้วสวมแว่นสายตายาวอย่างสั่นเทาเขาหยิบชามกระเบื้องเคลือบไปส่องดูใต้แสงไฟอย่างละเอียด ด้านข้างของตราประทับมีตัวอักษรเล็ก ๆ“จวนรัฐทายาทแห่งตระกูลมั่ว”น้ำเสียงของผู้อาวุโสสวี่ตื่นเต้นขึ้นมาทันที“ตระกูลมั่ว เป็นตระกูลที่เก่าแก่ที่สุดของแคว้นต้าฉี่ ฮองเฮาแห่งแคว้นต้าฉี่ล้วนมาจากตระกูลมั่ว ลูกหลานและชนรุ่นหลังล้วนปรากฏผู้มีชื่อเสียงสืบต่อมา…”“ในอดีต ตอนที่แคว้นฉี่ล่มสลาย ตระกูลมั่วกลับได้รับการปกปักรักษาไว้อย่างสมบูรณ์ หลายร้อยปีให้หลัง สถานศึกษาของตระกูลมั่วก็เป็นที่โด่งดังไปทั่วดินแดน”“เย่มู่มู่ไม่กล้าเชื่อ ก็คือตระกูลมั่วอันนั้นหรือคะ?”“ใช่แล้ว!”ว่ากันว่ามั่วฝานอายุยี่สิบ รุ่นราวคราวเดียวกับจ้านเฉิงอิ้นความประทับใจที่เย่มู่มู่มีต่อเขา เอนไปทางจอมเสเพลตัวน้อยที่ไร้เดียงสาอยู่บ้างเงินเยอะและยังใจกว้างด้วย!เป็นคนที่ให้เงินเยอะที่สุดนอกจากจ้านเฉิงอิ้น!“ชามใบนี้ผมเอาแล้ว!” ผู้อาวุโสสวี่พูดอย่างเริงร่าและตรงไปตรงมาผู้อาวุโสยื่นมือออกมา บังชามเอาไว้“ไม่ได้ ต้

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-26
  • ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ   บทที่ 276

    “เพราะพวกเขาโจมตีแคว้นต้าฉี่ ทำให้ความแข็งแกร่งของแว่นแคว้นเสื่อมถอย หลายปีถัดมา ก็ถูกความวุ่นวายภายในเปลี่ยนราชวงศ์”“แคว้นฉู่ ยังคงชื่อฉู่ เพียงแต่ฮ่องเต้ไม่ใช่ฉู่อ๋องในรัชสมัยก่อนแล้ว”“ส่วนแคว้นฉีล่มสลาย ถูกแคว้นเยี่ยนและแคว้นอวี่กลืนกิน”“เผ่าหมาน ยังคงเป็นชนเผ่าเร่ร่อน มีชาวบ้านของแคว้นต้าฉี่จำนวนมากถูกพวกเขากินไป ทำให้รอดจากยุคแห่งทุพภิกขภัยมาได้”เย่มู่มู่ขมวดคิ้วฟังกองทัพธงเหลืองร้ายกาจ ถึงกับทำลายกองทัพแคว้นฉู่ลงได้ลง!ถ้าอย่างนั้น กองกำลังกบฏนี้ ไม่เท่ากับอยู่รอดถึงตอนสุดท้ายเหรอ“ในหนังสือประวัติศาสตร์มีเขียนไว้ไหมคะว่า ยุคแห่งทุพภิกขภัยนานแค่ไหน”“ผมลองนึกดูก่อน ช่วงเวลาแห่งความอดอยากแร้นแค้นที่คนกินคนเป็นอาหาร ก็น่าจะนานประมาณสามปี”เย่มู่มู่อ้าปากกว้าง น้ำเสียงเต็มไปด้วยความตกตะลึง“สามปี? นานขนาดนั้นเลยเหรอคะ?”ผู้อาวุโสมู่จิบน้ำชาคำหนึ่ง ค่อย ๆ เล่าอย่างละเอียดต่อไปว่า“นี่ยังไม่จบนะ หลังจากสามปีนั้นก็เป็นภัยหิมะอีก…ทำให้จำนวนประชากรในหัวเซี่ยลดลงอย่างรวดเร็ว เหลือไม่ถึงหนึ่งในสิบเท่านั้น!“หลายแคว้นล่มสลาย แต่แคว้นอวี่ แคว้นเยี่ยน กับแคว่นฉู่รอดมาได้ ส่ว

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-26
  • ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ   บทที่ 277

    เย่มู่มู่กล่าวว่า “ได้ค่ะ คุณแนะนำมาได้เลย ฉันจะสัมภาษณ์ดูสักรอบ ถ้าคนไม่เลวก็จะรับตัวไว้ แต่คุณก็รู้ว่า ร้านของฉันเล็ก คงเสนอค่าจ้างสูงเหมือนโรงงานใหญ่ไม่ได้หรอกนะคะ”ผู้อาวุโสจางพูดพร้อมรอยยิ้มว่า “ไม่เป็นไร ไม่หิวตายก็พอแล้ว เรื่องเงินเดือนคุณให้ตามที่เห็นสมควรเถอะ!”“อีกครู่ ผมจะให้เขาส่งเรซูเม่มาให้คุณ พรุ่งนี้คุณสัมภาษณ์ดู ถ้าใช้ได้คุณก็เก็บคนไว้ได้เลย”“ได้ค่ะ คนที่ผู้อาวุโสจางแนะนำมา ฉันวางใจอยู่แล้ว!”เมื่อผู้อาวุโสมู่กลับมาก็พบว่า ไอ้เฒ่าเจ้าเล่ห์เอ้ย ตาเฒ่าที่ไร้ยางอายสองคนนี้ ถึงกับจองตำแหน่งผู้จัดการร้านกับนักบัญชีไปแล้วแม้แต่แม่บ้านทำความสะอาดก็ไม่เว้น จะแนะนำคนมาด้วย!ผู้อาวุโสมู่รีบหยุดพวกเขาไว้ มองสหายเก่าทั้งสองคนด้วยแววตาที่ไม่เกรงใจแม้แต่น้อย“หาแม่บ้านทำความสะอาดมาทำไม นักเรียนสองคนนั้น ให้พวกเขาเช็ดโต๊ะกวาดพื้นไปสิ ร้านวัตถุโบราณไม่ใช่ห้างสักหน่อย ที่จะได้มีคนมาตลอดทั้งวัน ตั้งแต่เช้าจรดค่ำ”“ต้องให้พวกเขาทำงาน จะได้ไม่อยู่ว่างเกินไป!”ผู้อาวุโสสวี่และผู้อาวุโสจางปิดปากไปแล้วชามใบนี้ สุดท้ายถูกผู้อาวุโสจางซื้อไปในราคาสามร้อยล้านคนทั้งหลายสนทนากับเย่ม

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-26
  • ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ   บทที่ 278

    เถ้าแก่โรงสีข้าวเป็นชายวัยกลางคนที่พุงค่อนข้างโต เขาสวมนาฬิกาข้อมือโรเล็กซ์ หนีบกระเป๋าเอกสารท่าทางเหมือนพวกข้าราชการที่ออกมาปฏิบัติหน้าที่ในเสี้ยววินาทีที่เถ้าแก่หลินเห็นเย่มู่มู่ แววตาของเขาก็เป็นประกาย แล้วจับมือกับเย่มู่มู่อย่างกระตือรือร้น“คุณหนูเย่ ร้อยคำกล่าวไม่เท่ากับได้เห็นด้วยตนเองจริง ๆ ในที่สุดผมก็ได้เจอตัวจริงแล้ว”“คิดไม่ถึงว่าคุณอายุน้อยขนาดนี้ก็สร้างธุรกิจจนใหญ่โตแบบนี้แล้ว ภูเขาทั้งลูกล้วนเป็นของคุณ”“แถมบ้านพักตากอากาศสำหรับการหยุดพักผ่อนที่โด่งดังในอินเทอร์เน็ตไปทั่วประเทศ ก็กำลังขยายเพิ่มอีกอีก กิจการนี้ของคุณทำจนใหญ่กว่าของผมมากเลยนะครับ!”เย่มู่มู่เผยยิ้มทางธุรกิจออกมาบาง ๆ ว่า “ที่ไหนกันคะ ที่ไหนกัน”คนขับรถบรรทุกหันท้ายรถเข้าไปที่ประตูโกดังเธอดูคนงานเอาของลง เจ้าของร้านขายข้าวให้เธอดูน้ำหนักรวมทั้งหมดของสินค้า เมื่อตรวจสอบแล้วไม่มีข้อผิดพลาดจึงจ่ายเงินงวดสุดท้ายหน้างานเลยพี่เขยของเขาดูกระบวนการตั้งแต่ต้นจนจบ เธอไม่ได้กดราคา หรือผัดผ่อนเวลาการชำระเงินหลังการชำระเงินเสร็จสิ้น เถ้าแก่หลินก็ยิ้มอย่างเบิกบานว่า “คุณหนูเย่เป็นคนที่ทำอะไรรวดเร็ว ตรงไป

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-26

บทล่าสุด

  • ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ   บทที่ 320

    สิบกว่าคนเอิกเกริกอย่างยิ่ง!แต่ละคนหน้าบึ้งถลึงตาจ้องเย่มู่มู่!พวกเขาถูกจับขังครึ่งเดือน ความโมโหที่เก็บสะสมมานาน ระบายออกหมดเมื่อพบเย่มู่มู่!เย่มู่มู่ช่วยเกษตรกรถ่ายทอดสดเป็นเวลาหนึ่งเดือนกว่าสั้น ๆ หาเงินได้ถึงหลายร้อยล้านบ้านพักตากอากาศเซียนหยวนขยายการสร้างเพิ่มขึ้นหลายสิบหลัง แต่ละหลังต้นทุนรวมค่าตกแต่งสูงมากกว่าหลายล้าน!เธอมีสิทธิ์อะไรที่จะหาเงินได้เป็นกอบเป็นกำมากถึงเพียงนี้พวกเขากลับกินไม่ได้นอนไม่หลับอยู่ในห้องขัง ฟังเสียงกรีดร้องและคร่ำครวญด้านข้างตลอดทั้งวันสาเหตุที่พวกเขามาก่อความวุ่นวาย ไม่มีเหตุผลอื่นเย่มู่มู่หาเงินเก่งเกินไป!ถ่ายทอดสดช่วยเหลือเกษตรกรดังเป็นพลุแตกในโลกออนไลน์มีคนทำสถิติเกี่ยวกับเงินหมุนเวียนของห้องถ่ายทอดสดสิบอันดับแรกโดยเฉพาะ ว่ามีกี่ร้อยล้าน!เย่มู่มู่เพิ่งให้สัมภาษณ์ข่าวเมื่อไม่กี่วันก่อนเกี่ยวกับความหมายเบื้องหลังการถ่ายทอดสดช่วยเหลือเกษตรกรในสายตาของสาธารณชน เจ้าของที่อยู่เบื้องหลังการถ่ายทอดสด ล้วนเป็นวัยกลางคนพุงพลุ้ยหรือเป็นผู้หญิงประดิษฐ์สวยและฉลาดแต่เย่มู่มู่ยังสาวและสวย สวยกว่าหญิงถ่ายทอดสดในห้องถ่ายทอดสดเธอเพิ่งจะอายุ

  • ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ   บทที่ 319

    วันนี้เย่มู่มู่ส่งหนังสือ “สี่ยอดสิ่งประดิษฐ์จีน” ยี่สิบเล่มให้จ้านเฉิงอิ้นการผลิตกระดาษต้องใช้น้ำกับท่อนไม้จำนวนมาก ใต้ฟ้าเกิดภัยแล้ง ต้นไม้เหี่ยวเฉา!หรือไม่ก็ถูกพลเมืองผู้หิวโหยบดละเอียดเป็นผงกินเข้าไปต้าฉี่หรือหัวเซี่ยมีต้นไม้เหลืออยู่ไม่มากสำหรับทำกระดาษ มีแต่ไม้เฉินเก่า ๆ ที่นำมาใช้ได้แต่พวกเขาต้องเรียนรู้ก่อนหากวันหนึ่งรอดพ้นจากภัยแล้ง ใต้ฟ้าเกิดความสันติ พลเมืองอยู่เย็นเป็นสุขสี่ยอดสิ่งประดิษฐ์จะทำให้อารยธรรมหัวเซี่ยก้าวหน้าเร็วขึ้นถึงหลายร้อยปีจ้านเฉิงอิ้นเปิดหนังสือเกี่ยวกับการพิมพ์เชิงเรียงพิมพ์หนึ่งในนั้น พลางรู้สึกประหลาดใจมาก เขาจึงอ่านต่อไปอย่างดื่มด่ำ!แท้จริงแล้วการพิมพ์หนังสือ พิมพ์ออกมาเช่นนี้นี่เอง!*เย่มู่มู่เตรียมตัวกลับไปเรียนหนังสือที่วิทยาลัยในเมืองหลวง เธออยากเช่าบ้านหนึ่งหลังใกล้ ๆ วิทยาลัยล่วงหน้าต้องเป็นคฤหาสน์เดี่ยวที่มีความเป็นส่วนตัวสูงและมีชั้นใต้ดินในเมืองหลวง โดยเฉพาะบ้านที่อยู่ใกล้วิทยาลัย การเช่าคฤหาสน์เป็นเรื่องที่ยากเธอเข้าเรียนในวิทยาลัยสาขาศิลปะ ในวิทยาเขตมีคนรวยรุ่นสองจากทั่วประเทศอยู่ทุกหนทุกแห่งพวกเขาหรือไม่ก็ซื้อบ้าน

  • ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ   บทที่ 318

    “หนิงกวนโหวจ้านเฉิงอิ้นชิดใกล้ฉี่ ข้าไม่อาจหลับนอนหลายคืนวัน กินไม่ได้นอนไม่หลับ ฝันถึงกองทัพธงเหลืองบุกทะลวงพระราชวัง เลือดไหลดั่งธารา เพลิงไฟสูงเสียดฟ้า”“ราชวงศ์ต้าฉี่ดับสูญ!”“หากวันนั้นมีจริง ช่วยดูแลมั่วฝานให้ดี อย่ากลับเมืองหลวง ต่อให้หนีไปแคว้นอื่น ก็อย่าได้ช่วยคนในครอบครัวที่เมืองหลวง จงปกป้องเขาและมีชีวิตต่อไป!”ลายมือลงนามเป็นของซวนเต๋อไทเฮา มีตราประทับไทเฮาประทับไว้มั่วฝานหงุดหงิดมาก!“ข้าไม่ควรนำทิศทางของประวัติศาสตร์บอกเล่าแก่ท่าน ข้าเพียงเขียนจดหมายกล่าวถึงคำทำนายท่านเทพ ในอีกไม่กี่วันข้างหน้ากองทัพธงเหลืองจะบุกเข้าเมืองหลวง ขอให้ไทเฮารีบออกจากเมืองหลวง…”“ไม่คิดเลยว่าท่านจะกังวลกลัว กินไม่ได้นอนไม่หลับ!”จ้านเฉิงอิ้นเผาสารลับทิ้งพร้อมพูดกับมั่วฝานที่กำลังโทษตัวเองอย่างหนัก “ในใจของผู้อาวุโสไทเฮานั้นเข้าใจดี กองทัพธงเหลืองพัฒนาเร็วไปมาก ในเวลาสี่เดือนรับสมัครคนกับม้าได้ถึงห้าแสนกว่าคน มีอาวุธทันสมัยและยังมีเสบียงอาหาร…”“ครั้นกองกำลังสองแสนของแม่ทัพลู่พ่ายแพ้ ไทเฮาคงเข้าใจ กองทัพธงเหลืองบุกเข้าเมืองหลวงเป็นเรื่องที่จะเกิดขึ้นในไม่ช้า บังคับข้ากลับเมืองหลวงมาปราบ

  • ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ   บทที่ 317

    เหล่านายทหารลุกขึ้นและคุกเข่าพร้อมกัน “ขอรับ แม่ทัพ!”“ไม่มีอะไรแล้ว พวกเจ้าออกไปได้”“ภายในสามวัน ถ้ายอมกลับเมืองหลวงกับแม่ทัพข้า สามารถแจ้งก่อนได้ ถ้าไม่ยินยอม ก็ไม่ต้องฝืนตนเอง”“ผู้ที่อยู่ต่อ ต้องรักษาด่านเจิ้นกวนด้วยชีวิต!”จ้านเฉิงอิ้นกล่าวประโยคนี้ มีน้ำหนักเป็นอย่างยิ่งผู้ที่นั่งอยู่ไม่มีใครโง่เขลา ใต้ฟ้าเกิดภัยแล้ง แต่มีเพียงด่านเจิ้นกวนมีเสบียงอาหารก็เหมือนหมาป่าที่หิวกระหายไส้แทบขาด ไม่ง่ายเลยที่จะพบคอกลาและอยากตะครุบกินเนื้อลาและดื่มเลือดลาอย่างทนรอไม่ไหว!เพียงแต่หมาป่าหารู้ไม่ว่า ลาก็กระทืบหมาป่าตายได้เช่นกัน!พวกเขาต้องใช้ชีวิตพิทักษ์ด่านเจิ้นกวน จึงจะสร้างความน่าตกใจให้กับแคว้นต่าง ๆ ที่จ้องตาเป็นมันได้เหล่านายทหารตอบเสียงพร้อมกัน “ขอรับ ข้าน้อยน้อมรับคำสั่ง!”จ้านเฉิงอิ้นให้พวกเขาออกไปก่อนเฉินขุยเฉินอู่และคนอื่น ๆ อยู่ต่อสองพี่น้องยังอยู่ในอาการโมโห ตระกูลเฉินเป็นถึงครอบครัวตระกูลขุนนางที่มีผลงาน ในตอนนั้นปู่ตระกูลเฉินบุกเหนือตีใต้ร่วมกับฮ่องเต้ต้าฉี่ สร้างความดีความชอบในการรบไว้อย่างเกรียงไกรครั้นมีการสถาปนาแคว้นต้าฉี่ ปู่ส่งคืนอำนาจทางทหารและถอยกลั

  • ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ   บทที่ 316

    “มารดามันเถอะ ข้าออกรบฆ่าศัตรูอย่างยากลำบาก เพื่อมาปกป้องสิ่งของที่เทียบกับสัตว์เดรัจฉานยังไม่ได้ผู้นี้งั้นรึ”“เขาทำอะไรเพื่อพลเมืองบ้าง? วัน ๆ อยู่แต่กับเสนาบดีซูคอยกำจัดผู้ที่คิดต่าง ทำร้ายขุนนางผู้จงรักภักดีอย่างโหดเหี้ยม เขาไม่คู่ควรที่จะเป็นจักรพรรดิด้วยซ้ำ!”“ไม่ได้การล่ะ ข้ายิ่งคิดยิ่งโมโห เรื่องนี้จะปล่อยผ่านเช่นนี้ไม่ได้!”นายทหารอื่น ๆ รู้สึกผิดหวังด้วยเช่นกันตีพ่ายกองทัพศัตรูห้าแสนกว่า ไม่เพียงแต่ไม่มีรางวัล ไม่มีการเลื่อนขั้นเลื่อนตำแหน่งบิดาและมารดาที่อยู่ในเมืองหลวงกลับยังถูกข่มขู่และแขวนคอเสียชีวิตบนกำแพงเมืองใครจะทนไหว?พวกเขาต่างรู้สึกแค้นเคืองต่อความไม่เป็นธรรมและสบถด่าฮ่องเต้น้อย!มีคนกล่าวว่า บังคับเขาสละตำแหน่ง แล้วเลือกองค์ชายผู้มีคุณธรรมมาดำรงตำแหน่งแทนยังมีคนกล่าวว่า สนับสนุนฮ่องเต้น้อยที่เชื่อฟังอีกครั้ง ดีที่สุดคือเด็กเกิดใหม่ เพราะควบคุมค่อนข้างง่าย จากนั้นมอบให้ไทเฮาเป็นผู้เลี้ยงดูแม้กระทั่งการเสนอชื่อคนใหม่ ก็หารือกันว่าจะเป็นบุตรแห่งมังกรอย่างองค์ชายสาม องค์ชายห้าของฮ่องเต้คนก่อนหรือองค์ชายน้อยในครรภ์ของกุ้ยเฟย…แน่นอนว่า ทหารเก่าของสวีหวย

  • ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ   บทที่ 315

    “ครึ่งเดือนหลังจากนี้…”มั่วฝานรู้ว่าจะได้กลับเมืองหลวง ก็ดีใจมากเมื่อเขารู้ทิศทางของประวัติศาสตร์ จึงเริ่มยอมรับความจริงที่ว่าราชสำนักของต้าฉี่หมดสิ้นอำนาจต้าฉี่ไม่อาจพลิกสถานการณ์ได้อีก!ไม่ต้องพูดถึงกองทัพธงเหลือง แม้เป็นกองทัพตระกูลจ้านก็พลิกคว่ำราชวงศ์ต้าฉี่ได้!เขาต้องเตรียมความพร้อมล่วงหน้า ด้วยการอพยพตระกูลมั่วออกจากเมืองหลวงและให้ซ่อนตัวตามที่ต่าง ๆ ในต้าฉี่รักษาอำนาจของครอบครัว เอาชีวิตให้รอดและผ่านพ้นภัยหิมะในอีกสองปีก่อนจากนั้น จ้านเฉิงอิ้นถามมั่วฝาน “แหล่งซ่อนเหมืองที่ค้นพบในอาณาเขตต้าฉี่ มีเหมืองแร่เหล็กกี่แห่ง?”ถ้าตรวจสอบตามหนังสือที่ท่านเทพส่งมา เหมืองแร่เหล็กจะอยู่ในฮั่นจงกับซังลั่วมีแหล่งซ่อนเหมืองแร่เหล็กในหมู่บ้านต้าซีโกวเขตจ้าสุ่ย แหล่งซ่อนเหมืองแร่เหล็กในหมู่บ้านอวี๋ต้งจื่อ แหล่งซ่อนเหมืองแร่เหล็กในคูน้ำปี้จีโกว…มั่วฝานกล่าว “เท่าที่ข้ารู้ ตอนนี้พบว่ามีแหล่งซ่อนเหมืองแร่เหล็กหลายแห่ง…”“ตำแหน่งที่แน่ชัดยังเป็นความลับ คนนอกไม่สามารถรู้ได้ง่าย ๆ”ต้องหาวิธีหาแผนที่ให้ได้!จ้านเฉิงอิ้นถาม “คนสำรวจพื้นที่ในเวลานั้นยังอยู่หรือไม่?”“ยังอยู่ แม้ค้นพ

  • ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ   บทที่ 314

    ในแคว้นฉี่ เดิมทีกองทัพธงเหลืองเป็นผู้มีชัยเหนือกว่าใคร ถ้ากองทัพลู่เจ๋อเผาพลาญกำลังต่อสู้ของกองทัพธงเหลือง นับว่าเป็นเรื่องดีสำหรับฮ่องเต้และยังช่วยยืดเวลาให้กับจ้านเฉิงอิ้น ทำให้เขามีเวลาว่างไปเพาะปลูกต่อดินแดนแห่งน้ำและหญ้าที่เคยอุดมสมบูรณ์ของชนเผ่าหมาน เขาอยากยึดครองมาไว้เช่นกันถ้ายึดมาได้ ด้วยนิสัยของม่อเป่ยอ๋องหลัวซู่ ย่อมไม่มีทางให้อภัยแน่เขากล้านำกองทัพเปิดศึกอีก…จ้านเฉิงอิ้นก็จะใช้โอกาสนี้จัดการชนเผ่าหมานให้ล่มสลาย!ครั้นคิดถึงตรงนี้ จ้านเฉิงอิ้นจึงถาม “ตรวจพบการเคลื่อนไหวของหลัวซู่บ้างหรือไม่??”“ไม่เลย อากาศยานไร้คนขับของเราไม่สามารถบินไกลขนาดนั้น!”จ้านเฉิงอิ้นเข้าใจดี ในเมื่อหลัวซู่ไม่อยู่ตามเขตชายแดน เช่นนั้นก็ขยายพื้นที่เพาะปลูกไปทางพื้นที่ของชนเผ่าหมานแล้วกันปลูกถึงบริเวณใด บริเวณนั้นจะตกเป็นของด่านเจิ้นกวน!ในเวลานี้ จวงเหลียงพูดขึ้นมาในกาลเวลาที่เหมาะสม “แม่ทัพ ถ้าฮ่องเต้น้อยนำมารดาของท่านรวมถึงบิดามารดาตระกูลเฉินแขวนไว้บนกำแพง ท่านก็จะไม่กลับเมืองหลวงหรือ?”ฮ่องเต้น้อยข่มขู่เขาอย่างเปิดเผยถ้าเขาออกจากเมือง ต้องถูกลอบสังหารด้วยวิธีต่าง ๆ ระหว่างทางก

  • ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ   บทที่ 313

    มั่วฝานสบถเย็นชา “ฝันไปเถอะ!”ผู้ที่ขึ้นมาอยู่ในตำแหน่งผู้บัญชาการสูงสุดของหนึ่งกองกำลัง ไม่มีใครเป็นคนโง่เขลาอาทิเช่น อู๋ลี่มองแล้วเป็นคนซื่อบื่อโง่เขลาใช่ไหม?ครั้นเข้ามาถึงค่ายทหาร เขาเห็นทหารผ่านศึกทุกคนมีเครื่องแบบทหาร ดาบเหิงเตาราชวงศ์ถัง ดาบม่อเตาราชวงศ์ถัง รวมถึงเสื้อเกราะกันกระสุนที่ให้การป้องกันชั้นสูงและชุดเกราะ…เขาต้องการอุปกรณ์อย่างครบครันเช่นนี้ด้วยเช่นกัน ทหารใหม่จะต้องไม่ขาดอย่างใดอย่างหนึ่งในค่ายทหารมีการติดตั้งไฟกับพัดลมพลังงานแสงอาทิตย์ เขาต้องการติดตั้งให้เสร็จภายในวันนั้นด้วยเขายังพยายามร้องขอตำแหน่งทางทหารระดับเดียวกับเฉินขุยต่อหน้าจ้านเฉิงอิ้นเขาดูเป็นคนซื่อ แต่เขาไม่โง่เลยสักนิด!พยายามร้องขอสิ่งดีมีผลประโยชน์อย่างกระตือรือร้นสมาชิกครอบครัวที่กองกำลังกบฏของเขาพามาด้วยกระตือรือร้นยิ่งกว่า พวกเขาพยายามจนได้นาข้าวที่มีดินอุดมสมบูรณ์ง่ายต่อการเพาะปลูกที่ยังไม่ถูกจัดสรรลูกน้องที่อยู่ใต้ล่างเขา หลายคนที่มีความสามารถโดดเด่น จ้านเฉิงอิ้นมอบตำแหน่งทางทหารให้กับทุกคนมีหกคนได้รับการแต่งตั้งให้เป็นรองแม่ทัพ ถูกจัดให้เป็นลูกมือของอู๋ลี่คนเหล่านี้เป็นกองก

  • ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ   บทที่ 312

    จ้านเฉิงอิ้นถามมั่วฝาน “มู่ฉีซิวผู้นี้มีประวัติอย่างไร?”“กองทัพธงเหลืองตั้งตนขึ้นจากการสนับสนุนของกลุ่มตระกูลผู้มีอำนาจ เขามาจากตระกูลผู้มีอำนาจที่ใหญ่ที่สุดในลั่วจิง เป็นลูกหลานในตระกูลมู่ที่ฉายแววมากที่สุด ได้ยินว่าเป็นคนฉลาดปราดเปรื่องตั้งแต่เกิด ห้าขวบอ่านหนังสือได้อย่างคล่องแคล่ว เจ็ดขวบเริ่มอ่านคัมภีร์ประวัติศาสตร์ คัมภีร์ทางทหารและคัมภีร์สะสมของตระกูลต่าง ๆ”“สิบขวบสอบเข้าสำนักศึกษาที่หนึ่งของเมืองฉางเหอ เป็นข้อสอบที่ออกโดยอาจารย์ของจวงเหลียง เขาสอบได้อันดับหนึ่งในชั้นที่หนึ่ง!”แม้แต่จวงเหลียงยังกล่าว “ท่านอาจารย์เคยกล่าวว่า บุคคลผู้นี้ฉลาดเหนือข้า!”เมื่อฉลาดปราดเปรื่องเพียงนี้และมาจากต้นตระกูลมีชื่อเสียง วงศ์ตระกูลจึงตั้งความหวังไว้ที่เขาสูงมากเขาถึงกระทั่งสามารถสร้างกองทัพธงเหลืองขึ้นมา เสนอแบ่งที่ดินทำกินให้พลเมืองทุกคนเท่ากันและยกเว้นภาษีเป็นเวลาสามปี จนได้รับการสนับสนุนจากผู้คนมากมายสารลับที่ส่งมาครั้งแรก เขายอมยกตำแหน่งแม่ทัพใหญ่ซือหม่าให้เพียงเท่านั้นสารลับที่ส่งมาครั้งนี้ กล่าวว่าจะปกครองร่วมกันในใต้ฟ้าเขาวาดขนมแป้งใหญ่ให้สัญญาลอย ๆ ไม่เป็นจริงหรือ?ไม่ เ

DMCA.com Protection Status