Share
บทที่ 195
Related chapter
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 196
ปลาหยินหยางกับมังกรทองตัวเล็กนั้นคล้ายกับกำลังตอบสนองซึ่งกันและกันจากไกล ๆ ประสานพลังหยินหยางภายในร่างกายของฉู่เฉินไว้ เมื่อพลังวิญญาณมหาศาลทะลักเข้ามาในร่างกาย ทะเลปราณที่เคยว่างเปล่าของฉู่เฉินก็เต็มไปด้วยพลังวิญญาณเหลวสีทอง หลังจากสูดลมหายใจลึกติดต่อกันหลายครั้ง ระดับของฉู่เฉินก็หยุดอยู่ช่วงกลางของฝึกปราณชั้นหกอย่างมั่นคงแล้วส่วนสถานการณ์ของโจวเทียนเฟิ่งก็ใกล้เคียงกับฉู่เฉินเช่นกัน ขณะที่ปราณแท้ในร่างกายยิ่งเต็มเปี่ยม ตรงท้องน้อยของเธอก็ปรากฏลวดลายปลาหยินหยางในขณะที่โจวเทียนเฟิ่งตกตะลึง ทันใดนั้นก็มีเสียงต่อสู้ดังมาจากหน้าประตูฉู่เฉินขมวดคิ้ว ไม่สนใจเสียงด้านนอกประตู แต่อุ้มโจวเทียนเฟิ่งขึ้นมาแล้วกดเธอลงบนโซฟาทันที .....ปัง ๆๆ! เสียงดังสนั่นขึ้นหลายครั้ง บอดี้การ์ดหลายคนกระเด็นลอยเข้าไปในลานบ้านของเทียนเฟิ่งวิลล่า“ใครกัน!” หัวหน้าทีมบอดี้การ์ดได้ยินเสียงดังผิดปกติก็รีบพุ่งออกมาจากคฤหาสน์เมื่อเขาเห็นเพื่อนร่วมงานหลายคนนอนกองกับพื้นหายใจรวยริน เขาก็อดเดือดดาลไม่ได้!“แกบังอาจนักนะ กล้าทำตัวเหิมเกริมที่เทียนเฟิ่งวิลล่า ดูสิว่าฉันจะฆ่าแกไม่ได้!” เมื่อสิ้นคำพูด หั
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 197
“คุณฉู่...” จงอาหู่ฝืนข่มกลั้นความเจ็บปวดอย่างรุนแรง ลุกขึ้นมาอย่างโซเซ แต่วินาทีต่อมาเขาก็สูญเสียการทรงตัวอีกครั้งแล้วล้มลงไปกองกับพื้นทันที “เสียวหู่ ทำใจให้สบายรักษาอาการบาดเจ็บ ที่นี่ไม่มีเรื่องอะไรให้นายต้องยุ่งด้วยแล้ว” ฉู่เฉินสะบัดมือโยนขวดยาบำรุงปราณให้จงอาหู่ ก่อนจะเดินอยู่บนรองเท้าแตะไปหาฉินหล่างฉินหล่างนิ่วหน้าจ้องมองฉู่เฉิน อย่างไรก็ตามเขากลับมองพลังฝึกปรือของฉู่เฉินไม่ออกเลย กลิ่นอายของฉู่เฉินดูคลุมเครือเมื่ออยู่ต่อหน้าเขา บางครั้งเหมือนยอดฝีมือระดับสุดยอด บางครั้งก็เหมือนคนธรรมดา นี่มันเป็นไปได้อย่างไร? “แกก็คือฉู่เฉิน ตัวการที่สังหารซ่งหู่ศิษย์น้องของฉันใช่ไหม?” ฉินหล่างฝืนทำเป็นเยือกเย็น พอตั้งท่าเรียบร้อยแล้วก็ตะโกนเสียงดังด้วยความโกรธ “ซ่งหู่คือศิษย์น้องของนาย?”ฉู่เฉินขมวดคิ้วถามเมื่อคืนฉู่เฉินยังคงขบคิดว่าควรขุดสำนักของซ่งหู่ออกมาอย่างไร ถึงอย่างไรอาจารย์ของซ่งหู่ก็เป็นผู้บำเพ็ญตน จะเหลืออันตรายแอบแฝงแบบนี้ไว้ไม่ได้เด็ดขาด แต่คิดไม่ถึงว่าอีกฝ่ายจะใส่ใจขนาดนี้ ส่งตัวเองมาหาถึงที่เลย “ถูกต้อง ฉัน...”ฟิ้ว!ฉินหล่างเพิ่งพยักหน้าก็เห็นฉู่เฉินยกเ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 198
“กะ...แกลอบโจมตี...” ฉินหล่างกุมใบหน้าด้านขวาที่โดนกระแทกใส เขากลิ้งตัวก่อนจะลุกพรวดขึ้นมาจากพื้น เวลานี้ใบหน้าครึ่งหนึ่งของเขามีรอยรองเท้าสีดำสนิท แถมยังมีเลือดไหลซึมจากในรอยรองเท้าไม่หยุด สมองส่งเสียงดังวิ้ง ๆ “ปัง!”สิ่งที่ตอบเขามีเพียงการตบใบหน้าฉาดใหญ่อย่างไร้เสียงของฉู่เฉินเท่านั้นแค่ตบหน้าทีเดียว ฉินหล่างก็ล้มคว่ำลงกับพื้นอีกครั้งเวลานี้ฉินหล่างมึนงงโดยสิ้นเชิงแล้ว เขาอยู่ระดับฝึกปราณชั้นห้านะ ความสามารถเทียบเท่ากับปรมาจารย์!มองไปทั่วทั้งเจียงจงก็หายอดฝีมือระดับปรมาจารย์เจอได้ไม่กี่คนใช่หรือเปล่า? แต่ว่าเมื่ออยู่ต่อหน้าฉู่เฉิน เขาเหมือนกับเป็นเด็กสาวขวบที่โดนฉู่เฉินจัดการได้ตามใจชอบ ถึงขนาดไม่มีโอกาสแม้แต่จะต่อต้านเลย หรือว่าฉู่เฉินคนนี้คือ...จนกระทั่งตอนนี้เอง เขาถึงสังเกตเห็นว่ากลิ่นอายรอบตัวฉู่เฉินคล้ายคลึงกับอาจารย์ของตนเองอย่างน่าประหลาด ใช่แล้ว!มันดูเหมือนคนธรรมดา แต่ความจริงแล้วน่ากลัวสุดขีด เขาก็อยู่ระดับฝึกปราณชั้นหกเหรอ? พอคิดถึงความเป็นไปได้เช่นนี้ นัยน์ตาของฉินหล่างพลันหดลง ลอบตะโกนว่าแย่แล้ว แต่ในตอนนี้เอง เท้าขนาดใหญ่ของฉู่เฉินเหยียบบ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 199
“จินเจิ้นหลงล่ะ?” ฉู่เฉินเดินกลับไปที่ห้องโถงพลางเอ่ยปากถามอย่างเฉยชา“คุณฉู่ ช่วยด้วยครับ”จินอ้าวเทียนคุกเข่าต่อหน้าฉู่เฉินดังตุบ แล้วอ้อนวอนด้วยสีหน้าเคารพนอบน้อมฉู่เฉินกวาดตามองจินอ้าวเทียนแวบหนึ่ง แต่ไม่สนใจเขาเลย ทว่านั่งลงบนโซฟาตามจินหลิงเอ๋อร์ตอนนี้ทั่วทั้งตัวของจินหลิงเอ๋อร์มีเพียงเสื้อคลุมตัวเดียวเท่านั้น หน้าอกอวบอิ่มสองข้างอยู่ในสภาพปกปิดไว้เพียงครึ่งเดียว ท่อนล่างก็เปลือยเปล่า เผยให้เห็นขาขาวนวลดุจหิมะสองข้างกับสะโพกกลมกลึงโดดเด่นกลางอากาศเช่นนี้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งดวงหน้าเล็กที่ร้องไห้จนเหมือนดอกสาลี่ต้องหยาดฝน ยิ่งเห็นแล้วชวนให้รู้สึกสงสาร“คุณฉู่ พ่อของฉันขะ...เขาโดนทำร้ายจนบาดเจ็บสาหัส แถมหลี่ก่านก็ยังทรยศตระกูลจิน ตอนนี้พ่อของฉันกำลังโดนเขาคุมตัวอยู่ค่ะ” จินหลิงเอ๋อร์ก็เล่าเรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้นให้ฉู่เฉินฟังขณะที่พูด หลังจากพูดจบ จินหลิงเอ๋อร์อดหลั่งน้ำตาอีกครั้งไม่ได้ เธอโผเข้าไปอยู่ในอ้อมแขนของฉู่เฉินแล้วส่งเสียงร้องไห้ด้วยความเจ็บปวดครั้งนี้เธอตกใจกลัวแล้วจริง ๆ ตั้งแต่เด็กจนโต ไม่ว่าอยู่ในบ้านหรืออยู่ข้างนอก เธอคือคุณหนูที่ทรงอำนาจอยู่เสมอ ท
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 200
การเสียชีวิตของซ่งหู่กระทบกระเทือนใจหลี่เต้าผิงไม่น้อยจริง ๆ แต่ยังไม่ถึงขั้นทำให้เขาโศกเศร้าใจ แต่ฉินหล่างเป็นคนที่เขาเลี้ยงดูตั้งแต่เด็กจนโต พูดได้ว่าความรู้สึกระหว่างทั้งสองคนเป็นทั้งศิษย์อาจารย์และเหมือนกับพ่อลูก “ศิษย์เอ๋ยค่อย ๆ เดินนะ รออาจารย์แก้แค้นให้แก!”สิ้นคำพูด กลิ่นอายรอบตัวหลี่เต้าผิงเปลี่ยนเป็นโหดเหี้ยมดุดันอย่างยิ่ง นัยน์ตาสองข้างก็เต็มไปด้วยเส้นเลือดฝอย!วินาทีต่อมา หลี่เต้าผิงหยิบกระดาษยันต์ที่วาดยันต์ไว้เรียบร้อยแล้วออกมาจากตัว ก่อนจะพับเป็นนกกระเรียนกระดาษอย่างรวดเร็ว“ทะยานฟ้าค้นหาร่องรอย คำสั่งเร่งด่วน ปลุก!”จากนั้นหลี่เต้าผิงพูดพึมพำและจิ้มนกกระเรียนกระดาษเบา ๆ ราวกับสั่งการนกกระเรียนกระดาษตัวนั้นค่อย ๆ บินขึ้นสูงกว่าหนึ่งเมตร ก่อนจะไปตามห้องของโรงแรมเพื่อติดตามร่องรอยนกกระเรียนกระดาษตัวนี้จะค้นหากลิ่นอายของฉินหล่าง ตามรอยไปตลอดทาง ขอเพียงเป็นสถานที่ที่ฉินหล่างเคยไป กลิ่นอายของฉินหล่างก็จะยังหลงเหลืออยู่ภายในหนึ่งวัน นกกระเรียนกระดาษจึงพาหลี่เต้าผิงไปที่สำนักมวยตระกูลจินก่อน หลังจากเก็บนกกระเรียนกระดาษกลับมาแล้ว หลี่เต้าผิงได้ตรวจสอบบริเวณใกล้เ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 201
อินซู่ซู่ถูกหลี่เต้าผิงที่โผล่มากะทันหันทำให้ตกใจ เธอสงบสติอารมณ์ของเธอก่อน ถึงจะขมวดคิ้วแล้วถามขึ้นมาว่า “คุณเป็นใคร? ลูกศิษย์ของคุณคือใคร?”“ฉันจะรู้ได้อย่างไรว่าใครฆ่าลูกศิษย์ของคุณหลีกไป ไม่อย่างนั้น... ไม่อย่างนั้นฉันจะแจ้งความแล้วนะ”หลี่เต้าผิงหัวเราะขึ้นมาอย่างเย็นชา โบกแส้ปัดสองครั้ง ยิ้มขึ้นมาอย่างมีเลศนัย “แจ้งความเหรอ? คนสวย อย่ามาแสร้งเป็นไม่รู้เรื่องหน่อยเลย ผู้ที่สามารถร่างยันต์พรางกายในบ้านนี้ ต้องเป็นผู้ที่สังหารลูกศิษย์ของฉัน”“บอกมา เจ้าของบ้านหลังนี้อยู่ที่ไหน!”คำพูดนั้นกำลังสิ้นสุดลง หลี่เต้าผิงเพียงแค่ก้าวเดินเข้ามา ร่างของเขาที่ดูเหมือนวิญญาณอยู่ห่างจากอินซู่ซู่ไม่ถึงห้าสิบเมตรจิๆ !อย่าคิดว่าปราณของอินซู่ซู่ไม่สูง แต่ประสบการณ์ที่เธอพบเจอมาก็ไม่น้อย นี่มันวิชาย่อพสุธาชัดๆ !แม้แต่ศิษย์อาวุโสในสำนัก ล้วนแต่ได้ยินแค่วิชาย่อพสุธา อย่าพูดถึงแสดงวิชาออกมาเลยแต่ว่าตาแก่เจ้าเล่ห์นี่สามารถใช้วิชาย่อพสุธาออกมาได้ถึงขั้นสูงเช่นนี้เลยเหรอ?แบบนี้ก็แสดงว่าตาแก่เจ้าเล่ห์ที่อยู่ตรงหน้าเธอตอนนี้ อย่างน้อยต้องอยู่ระดับเดียวกับอาจารย์ของเธอใช่ไหม?เมื่อเห็นว่าอิน
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 202
เมื่อคิดได้ดังนั้น หลี่เต้าผิงก็ร้อนรนขึ้นมา กัดฟันพูดขึ้นมาด้วยความโมโห ซัดฝ่ามือเข้าไปที่หน้าอกของอินซู่ซู่ปัง!ฝ่ามือเดียวนี้ฟาดอินซู่ซู่ไปไกลถึงสามสี่เมตร กระแทกลงไปที่พื้นอย่างแรงหลี่เต้าผิงกวาดสายตาไปที่อินซู่ซู่ที่สลบอยู่ กัดฟันพร้อมพูดขึ้นมาว่า “รอก่อนเดี๋ยวฉันจะมาจัดการเธอ นังเลว!”พูดเสร็จ ก็รีบหันศีรษะ หลบหลีกเขาไปในป่าที่ไม่ไกลในขณะที่หลี่เต้าผิงกำลังหลบหนีเข้าไปในป่า อินซู่ซู่แม้ว่าจะสะลึมสะลือ แต่เธอก็ฝืนตัวเองลืมตาทั้งสองขึ้นมา ในขณะที่เธอกำลังจะพยายามลุกขึ้น ก็กระอักเลือดสีแดงสดออกมาคำใหญ่เนื่องด้วยบาดแผลที่สาหัส ความร้อนรุ่มภายในร่างกายเธอก็ยิ่งรุนแรงขึ้นอินซู่ซู่ตัวสั่นขึ้นมาโดยไม่ได้ตั้งใจ ดูเหมือนเธอกำลังจะถูกความร้อนกัดกินในทันที“ไม่ได้ ต้องพยายาม... ต้องรีบรายงานนายท่านให้เร็วที่สุด...”กัดฟันแล้วกัดฟันอีก อินซู่ซู่ใช้ความปรารถนาที่แรงกล้าเฮือกสุดท้าย คลานขึ้นมาจากพื้น โซเซไปจนถึงทางแยก ยื่นมือไปโบกรถแท็กซี่คันหนึ่ง แล้วรีบไปยังเทียนเฟิ่งวิลล่าในป่า หลี่เต้าผิงที่เห็นว่าอินซู่ซู่วิ่งหนีขึ้นแท็กซี่ไป ก็โกรธจัดหากเขารู้ว่าจะเป็นแบบนี้ตั้งแต่แรก เม
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 203
“นายท่าน... ตาแก่นั่นเหมือนต้องการจะทำร้ายคุณ เขาเอาแต่พูดว่าจะแก้แค้นให้ลูกศิษย์ของเขา ฉัน... ฉันต้องการรีบมาแจ้งให้คุณทราบ แต่กลับถูกตาแก่นั่น...”เมื่อพูดถึงตรงนี้ อินซู่ซู่ก็สำลักทันที พ่นเลือดสีดำออกมาอีกครั้ง“ไม่ต้องพูดแล้ว”ฉู่เฉินรีบตรวจสอบที่กระเป๋าเสื้อของอินซู่ซู่ พบว่าตรงหน้าอกของอินซู่ซู่มีรอยฝ่ามือสีดำปรากฏขึ้น!อีกทั้งรอยฝ่ามือนั้นยังขยายขอบเขตไปอย่างกว้างขวางไม่หยุดซี้ด!ฝ่ามือวายุทมิฬ?!แม้แต่ฉู่เฉินยังอดไม่ได้ที่จะสูดลมหายใจเย็นขึ้นมา หากไม่ได้รับการรักษาที่เหมาะสม ภายในสามยามนี้ หากรอยฝ่ามือนี้แพร่กระจายไปยังทั่วทั้งร่างกาย อินซู่ซู่ก็จะตายทันทีไม่มีเวลาให้คิดมากมาย ฉู่เฉินก็รีบสั่งให้สาวใช้เตรียมห้องที่สงบให้เขาห้องหนึ่ง พร้อมส่งคนให้ไปหยิบเข็มเงินมา เขาใช้เข็มเงินปิดจุดใหญ่ๆ หลายจุดของอินซู่ซู่ไว้ก่อน เพื่อป้องกันการแพร่กระจายของสารพิษจากฝ่ามือวายุทมิฬ......อีกด้านหนึ่ง หลี่เต้าผิงตามนกกระเรียนกระดาษ มาถึงป่าซึ่งห่างจากเทียนเฟิ่งวิลล่าเพียงหนึ่งร้อยเมตร เขาถึงโน้มตัวลงมา สายตาเย็นยะเยือกมองไปทางเทียนเฟิ่งวิลล่าในตอนนั้นเอง ก็มีลูกศิษย์สองคนจากสำนั
Latest chapter
