LOGINShare
บทที่ 110
Related chapters
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 111
ยิ่งฉู่เฉินทำตัวเฉยเมยมากเท่าไร ก็ยิ่งกระตุ้นจิตวิญญาณแห่งการเอาชนะของโจวเทียนเฟิ่งมากขึ้นเท่านั้น“ปรมาจารย์ฉู่ มาสิคะ ฉันดื่มให้คุณหนึ่งแก้ว”โจวเทียนเฟิ่งพูดพร้อมกับในมือถือโรมาเน กงติไว้ เธอรินไวน์แดงครึ่งแก้วให้กับตัวเองและฉู่เฉินตามลำดับฉู่เฉินยิ้มและหยิบแก้วไวน์ขึ้นมา เขย่าเล็กน้อย พร้อมกับนำแก้วไปชนกับแก้วของโจวเทียนเฟิ่ง ในจังหวะที่เขากำลังจะดื่มให้หมดแก้วนั้น กลับถูกโจวเทียนเฟิ่งยกมือขึ้นมาขวางไว้ก่อน“ปรมาจารย์ฉู่คะ วิธีการดื่มแบบนี้มันออกจะดูห่างไกลไปนะคะ พวกเราคุ้นเคยกันซะขนาดนี้แล้ว ควรเปลี่ยนวิธีหน่อยนะคะ”ในขณะที่พูดร่างกายของโจวเทียนเฟิ่งก็ขยับมาข้างหน้า แนบชิดกับหน้าอกของฉู่เฉินฉู่เฉินสัมผัสได้อย่างชัดเจนว่าข้างในโจวเทียนเฟิ่งโล่งโจ้งความรู้สึกนี้แปลกจนบอกไม่ถูกทันใดนั้น โจวเทียนเฟิ่งก็คล้องแขนสวยของเธอเบาๆ และส่งแก้วไวน์ในมือของเธอไปที่ริมฝีปากของฉู่เฉินควงแขนดื่มเหรอ?ฉู่เฉินยิ้มอย่างเรียบนิ่งและคล้องแขนหยกของโจวเทียนเฟิ่งไว้ เอียงแก้วไวน์เล็กน้อย...ซ่า!ฉู่เฉินยังไม่ทันได้ตั้งตัว มือสั่นของโจวเทียนเฟิ่งทำให้ไวน์ที่อยู่ในมือหกใส่กางเกงของฉู่เฉิน“
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 112
ในสภาพแวดล้อมที่เต็มไปด้วยบรรยากาศฤดูใบไม้ผลิและทิวทัศน์ที่สวยงาม เวลาดูเหมือนจะผ่านไปเร็วมากโจวเทียนเฟิ่งล้มตัวนอนลง นำผ้าห่มพันส่วนเอวของเธอไว้แน่นๆ เธอถอยไปถึงขอบเตียงพร้อมส่ายหัวไม่หยุดกับฉู่เฉิน นั่นก็กลายเป็นเวลาพลบค่ำของวันที่สองแล้วหนึ่งคืนบวกหนึ่งวันเหรอแม้จะเป็นโจวเทียนเฟิ่งก็ชักจะรับไม่ไหวฉู่เฉินเห็นท่าทางที่น่าสงสารของโจวเทียนเฟิ่ง สายตาที่เต็มไปด้วยคำร้องขอความเมตตามองมาที่ตัวเขา จึงโอบเธอไว้ในอ้อมแขนของเขาและหายใจเข้าลึกๆ สองสามครั้งด้วยความพึงพอใจพูดตามตรง หลังจากการฝึกฝนอย่างหนักในคืนนี้ ตอนนี้ฉู่เฉินมีแนวโน้มที่จะทะลวงขั้นอีกแล้วแม้แต่ฉู่เฉินยังต้องยอมรับเลยว่าผลลัพธ์ของร่างหงส์หยกเหมันต์นั้นช่างน่ากลัวจริงๆหากเปลี่ยนเป็นช่วงเวลาปกติ แม้ว่าจะใช้ยาบำรุงปราณช่วย ฉู่เฉินก็ไม่สามารถใช้เวลาภายในวันเดียวที่จะทะลวงคอขวดนี้ไปได้แม้ว่าในหนึ่งวันหนึ่งคืนนี้ฉู่เฉินไม่แม้แต่จะหยุดเลย แต่ปราณแท้ในร่างของเขากลับไม่ได้สูญเสียไปแต่อย่างไร กลับเพิ่มขึ้นเสียอีกครั้งนี้เก็บของดีได้จริงๆ แล้วล่ะ!“ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ฉันสามารถเป็นผู้หญิงที่อยู่ข้างกายคุณได้แล้วใช่ไหม
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 113
เมื่อได้ยินคำนี้ โจวเทียนเฟิ่งถึงกับอึ้งไปเลย เธอรีบเข้าไปดูข้างในไม่ดูก็ไม่มีอะไร เมื่อมองแวบแรกโจวเทียนเฟิ่งก็อ้าปากค้างด้วยความประหลาดใจ และมองดูฉู่เฉินด้วยความไม่เชื่อ “ฉัน...ทำไมเวลาแค่คืนเดียว กำลังภายในของฉันถึงกลายเป็นระดับสูงได้ล่ะ?”“คงไม่ใช่เพราะว่าผลลัพธ์ที่ฉันทำ...ทำเรื่องอย่างว่ากับคุณหรอกใช่ไหมคะ?”ตอนที่เธอพูดคำนี้ออกมา โจวเทียนเฟิ่งก็ไม่อยากจะเชื่อเลยถ้าการฝึกมันสบายขนาดนี้ อย่างนั้นใครมันจะไปยอมลำบากลำบนนั่งสมาธิฝึกซ้อมหมัดมวยกันล่ะ?แบบนั้นไม่เสียสติไปแล้วเหรอ?ในเวลานั้นราวกับว่าโจวเทียนเฟิ่งได้เห็นหนทางที่จะเป็นปรมาจารย์ยุทธ์ หรือแม้กระทั่งเห็นลัดสู่ประตูวิถียุทธ์ชั้นยอดอีกด้วย“แน่นอนอยู่แล้วครับ แต่ว่านี่เป็นความลับระหว่างคุณกับผม ห้ามบอกคนอื่นเด็ดขาด”พรืด!โจวเทียนเฟิ่งหัวเราะออกมาอย่างช่วยไม่ได้ ยกกำปั้นสีชมพูขึ้นมาทุบที่หน้าอกของฉู่เฉิน พูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงออดอ้อน “แย่จริงๆ ใครจะนำเรื่องพวกนี้ไปโพนทะนาล่ะคะ”“เอ๊ะ?”พอพูดถึงตรงนี้ โจวเทียนเฟิ่งก็เหมือนคิดอะไรได้ ทันใดนั้นเธอก็เงยหน้าขึ้นและมองไปที่ฉู่เฉินแล้วพูดว่า “อย่างนั้นก็เท่ากับว่าคุณก็เหม
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 114
หลังจากนั้นเขารู้สึกได้ชัดราวกับว่าตัวเขาถูกกลิ่นอายที่น่าเกรงขามล็อกไว้ ทั้งร่างกาย ทุกรูขุมขน เหมือนกับมีใครบางคนใช้เครื่องสแกนเขา จับตามองเขาอย่างบ้าคลั่ง!แม่งเอ๊ย!อีกฝ่ายคงไม่ได้เป็นพวกถ้ำมองหรอกใช่ไหม!ฉู่เฉินก่นด่าในใจ แต่สีหน้ากลับนิ่งเรียบ โบกมือเรียกรถแท็กซี่ด้วยท่าทีที่ธรรมชาติสุดๆ ขึ้นรถไปราวกับไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้นเมื่อรถขับออกไปไกล สตรีศักดิ์สิทธิ์เหยาฉือกระทืบเท้าอย่างไม่พอใจ ปล่อยเจ้ามังกรลามกนั่นหนีไปได้อีกแล้ว!ครั้งหน้า!ครั้งหน้าข้าจะจับเจ้าให้ได้!เธอกัดฟันพูดสาบานในใจฉู่เฉินที่นั่งอยู่ในรถ หันไปมองที่เทียนเฟิ่งวิลล่า กลับไม่มีเงาของบุคคลต้องสงสัยเลย กลิ่นอายสยองขวัญนั่นมาจากไหนกันแน่นะ?ฉู่เฉินอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วครั้งแล้วครั้งเล่า ความรู้สึกที่ตกอยู่ในอันตรายนี้ทำให้ฉู่เฉินรู้สึกไม่สบอารมณ์เท่าไหร่นักโดยเฉพาะครั้งนี้ รบกวนการฝึกของเขา นี่มันจะเกินไปแล้ว!“ไม่ได้แล้วล่ะ จำเป็นต้องพัฒนาปราณโดยเร็วแล้วล่ะ ไม่ใช่ว่าทุกครั้งจะโชคดีแบบนี้”ฉู่เฉินแอบสาบานในใจ......อีกด้านหนึ่ง ตรงหน้าประตูบ้านใหญ่ตระกูลฉู่ จินหลิงเอ่อร์ที่เฝ้ามาทั้งคืนและทั้งวัน ตอน
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 115
แม้จะเป็นวัสดุที่ดีขนาดไหน ก็ไม่สามารถทำแบบนี้ได้นะ“คุณเรียกผมอยู่เหรอ?”ฉู่เฉินสีหน้าเต็มไปด้วยความสงสัยถามหยั่งเชิงจินหลิงเอ๋อร์ ขมวดคิ้วถามขึ้น“ไม่ใช่แกแล้วจะเป็นใครล่ะ!”จินหลิงเอ๋อร์โกรธอย่างถึงที่สุด!ไอ้ฉู่เฉินนี่มันสมควรตาย!กล้าให้เธอรอนานขนาดนี้ ถ้าไม่เห็นแก่ที่ฉู่เฉินยังมีประโยชน์ละก็ ฝ่ามือของเธอคงฟาดลงไปที่เขาแล้วล่ะ!เห็นจินหลิงเอ๋อร์หน้าตาสะสวยปานดอกไม้ หุ่นร้อนแรงแบบนี้ แต่เธอกลับเป็นพริกขี้หนูที่ขึ้นชื่อแม้แต่จางคุนและหลี่ก่านซึ่งเป็นหัวหน้าในสำนักมวยก็ยังถูกเธอซ้อมหนักแม้แต่จินเจิ้นหลงก็ทำอะไรไม่ถูกกับอารมณ์อันร้อนแรงของจินหลิงเอ๋อร์หากนับในเจียงจงทั้งหมด คนที่กล้าล่วงเกินเธอแบบนี้ นับได้ด้วยมือเดียวแต่คนพวกนี้ คนไหนไม่ได้มาจากตระกูลที่ร่ำรวย หรือแม้แต่ตระกูลข้าราชการบ้างล่ะ?แล้วฉู่เฉิน แกนับประสาอะไรล่ะ?ในมุมมองของจินหลิงเอ๋อร์ เธอยอมลดตัวที่จะมาขอเขาด้วยตนเองถึงที่ ฉู่เฉินควรฟังความต้องการของเธอ และรักษาความเจ็บป่วยและการบาดเจ็บของจินเจิ้นหลงอย่างเชื่อฟังซะ!ฉู่เฉินกวาดสายตาไปมองจินหลิงเอ๋อร์ หัวเราะออกมาเบาๆ พูดด้วยน้ำเสียงไม่สบอารมณ์ว่า “แม้ว
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 116
คำพูดนั้นสิ้นสุดลง จินหลิงเอ๋อร์ก็เตรียมตัวตั้งท่าต่อสู้!แควก!ชุดกี่เพ้าชุดนั้นที่เธอสวมใส่ก็รับไม่ไหว มันขาดเป็นรอยยาวตรงจุดแสกยาว ขอบลูกไม้สีชมพูปรากฏให้เห็นฉู่เฉินกวาดสายตามองไปที่ชุดกี่เพ้าที่ชำรุดของเธอ ยิ้มอย่างเย็นชาพร้อมพูดว่า “คุณหนูท่านนี้ ร่างกายของคุณเย็น ไม่ควรโกรธง่าย ไม่เช่นนั้นอาการของคุณจะยิ่งแย่ลง”“หากถึงเวลาประตูชีวิตปิดสนิท จะหมดทางเยียวยาแล้วนะ”เมื่อคำพูดนี้ออกไป จินหลิงเอ๋อร์ก็ดูไม่ดีฉู่เฉินไอ้เลวลามกนี่แอบสืบเรื่องเธออยู่เหรอ?แต่ปัญหาคือแม้แต่เธอก็ยังไม่เคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อน?“แก...แกอย่ามาพูดไร้สาระนะ คอยดูว่าฉันจะฉีกแกอย่างไร!”จินหลิงเอ๋อร์โกรธสุดขีด!ที่จริงตั้งแต่เธอยังเด็กก็พบจุดที่ตัวเองไม่เหมือนกับคนรุ่นเดียวกันคนอื่นทั้งบนและล่างพัฒนาการหมด มีแต่เธอที่พัฒนาการแค่ข้างบนเมื่อเธอโตเป็นผู้ใหญ่ เธอยิ่งแตกต่างจากผู้หญิงรุ่นเดียวกันขึ้นไปอีก โดยเฉพาะบางส่วนที่กระดากจะพูดบางทีอาจจะเป็นเพราะร่างกายที่แตกต่าง เมื่อเธอเห็นผู้ชายก็จะทำให้เธอรู้สึกขยะแขยง!แม้ว่าจะมีคนมาสู่ของถึงบ้าน หรือคนรวยจำนวนมากที่ตามจีบเธออย่างบ้าคลั่ง แต่จินหลิงเอ๋อ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 117
ฟิ้ว!เสียงทะลุอากาศดังขึ้นทันทีฉู่เฉินอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วขึ้นมา จินหลิงเอ๋อร์นี่จะโหดเหี้ยมไปแล้วมั้ง?หากเป็นคนอื่นคงถูกเธอฟาดจนตายไปแล้วผู้หญิงคนหนึ่งจิตใจต้องบิดเบี้ยวขนาดไหนถึงจะเป็นเหมือนจินหลิงเอ๋อร์ได้ ลงมือก็คือกระบวนท่าพิฆาต?พอคิดถึงตอนนี้ ฉู่เฉินก็ไม่ยั้งมืออีกต่อไป เบี่ยงตัวเล็กน้อยเพื่อหลบการโจมตีถึงชีวิตของจินหลิงเอ๋อร์ ยกฝ่ามือขึ้นมา เสียงตบดังขึ้น ฝ่ามือนั่นฟาดเข้าไปอย่างแรงที่บั้นท้ายอันแอ่นงอนอวบอิ่มของจินหลิงเอ๋อร์แม้ว่าฝ่ามือของฉู่เฉินจะออกแรงแค่สองส่วนเท่านั้น แต่นั่นก็ไม่ใช่แรงที่จินหลิงเอ๋อร์ที่มีกำลังภายในแค่ระดับต้นสามารถรับได้พร้อมตามมาด้วยความปวดแสบปวดร้อนตรงบั้นท้าย ร่างกายของจินหลิงเอ๋อร์เซ ก้าวเดินไปข้างหน้าไม่สิบกว่าก้าวก็เกือบจะล้มลงไป“แก...”จินหลิงเอ๋อร์โกรธจนหน้าเขียวไปหมด ทั้งอายทั้งโกรธ เธอกัดฟันจนฟันแทบจะแหลกหมดแล้วคนแซ่ฉู่ไร้คุณธรรมในการต่อสู้!มันมีใครที่ไหนที่กล้าลงมือจงใจตีบั้นท้ายของผู้หญิงต่อหน้าต่อตาคนมากมายขนาดนี้ ?“นี่เป็นแค่การสั่งสอนคุณ ผมเคยบอกแล้ว ว่าคนอื่นไม่ใช่พ่อของคุณ ไม่มีใครตามใจคุณหรอกนะ!”สายตาเย็นชาของฉู
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 118
“จะฆ่าผมงั้นเหรอ?”ฉู่เฉินส่ายหัวเล็กน้อย หัวเราะอย่างเรียบนิ่งพร้อมพูดว่า “ให้เวลาคุณอีกร้อยปี คุณก็ฆ่าผมไม่ได้หรอก เชื่อผม มาทางไหนกลับไปทางนั้นเถอะ”ในระหว่างที่พูด ฉู่เฉินก็ดึงมือที่พยุงจินหลิงเอ๋อร์ออกแต่ว่าเนื่องจากเขาและจินหลิงเอ๋อร์อยู่ในตำแหน่งที่ประจวบเหมาะ ในตอนที่เขาดึงฝ่ามือออก มือของเขาจึงถูกับหน้าอกของจินหลิงเอ๋อร์โดยไม่ได้ตั้งใจอ๊ะ!!จินหลิงเอ๋อร์โกรธจนแทบจะระเบิดแล้ว!ไอ้เจ้าฉู่เฉินนี่ มันต้องจงใจแน่ๆ!แต่ว่านอกจากที่เธอจะทำได้แค่กระทืบเท้าเล็กอย่างบ้าคลั่ง เธอก็ทำอะไรอย่างอื่นไม่ได้แล้วจากการต่อสู้สั้นๆ เมื่อกี้นี้ เธอรู้ดีอยู่แล้วว่าถึงแม้จะใช้กำลังของเธออีกสิบเท่า เธอก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของฉู่เฉินหากยังต่อสู้ต่อไปก็มีแต่เธอที่จะอับอาย กระทั่งว่าแตะปลายก้อยของฉู่เฉินไม่ได้“แก...แกมีสิทธิ์อะไรมารังแกคนอื่น...ฉันจะไม่ปล่อยแกไปทั้งชาติแน่! ฮือๆๆ...”ในขณะที่พูดน้ำตาของจินหลิงเอ๋อร์ไหลลงมาราวกับไข่มุกที่สายขาดตั้งแต่เล็กจนโต เป็นครั้งแรกที่เธอรู้สึกไร้หนทางแบบนี้ทั้งๆ ที่ในใจโกรธมากๆ และทั้งที่ไอ้ฉู่เฉินที่สมควรตายนั่นก็ยืนอยู่ตรงหน้าเธอ แต่เธอกลับทำอะไ
Latest chapter
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 952
คนที่มีคุณสมบัตินั่งอยู่ที่โต๊ะตัวนี้ มีเพียงเฉียวเทียนฉี่และโฮ่วเจี้ยนอิงสองคนเท่านั้นแม้แต่โจวอวี้หมิงก็ได้แต่นั่งดื่มเป็นเพื่อนที่โต๊ะด้านข้างเท่านั้นเมื่อนับรวมเฉินเยว่เอ๋อร์ที่เป็นรองขุนพลของซ่งหนิงซวง ทั้งโต๊ะก็มีแค่สี่คนเท่านั้นฉู่เฉินไม่เกรงใจเช่นกัน เขานั่งลงตรงข้ามซ่งหนิงซวงทันที ก่อนจะยิ้มให้ซ่งหนิงซวงแล้วพูดว่า “คิดว่าถึงยังไงวันนี้ขุนพลหญิงเรียกผมมา คงไม่ได้เชิญผมมาเพื่อดื่มเหล้าแน่นอนหรอกใช่ไหม?”“ผมเป็นคนชอบพูดจาตรงไปตรงมา มีเรื่องอะไรก็ขอให้ขุนพลหญิงพูดให้ชัดเจน”ถึงแม้ว่าฉู่เฉินจะเอ่ยคำพูดนี้ด้วยความเกรงใจมาก แต่ใบหน้ากลับไม่ได้ดูเอาอกเอาใจเลยแม้แต่น้อยซ่งหนิงซวงพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะกล่าวว่า “ฉันก็ชอบพูดคุยกับคนฉลาดเหมือนกัน” ซ่งหนิงซวงพูดพลางล้วงใบสั่งยาแผ่นหนึ่งออกมาจากในอก แล้วส่งให้เฉินเยว่เอ๋อร์เฉินเยว่เอ๋อร์รับใบสั่งยาก่อนจะลุกขึ้นมาเดินไปหาฉู่เฉิน จากนั้นก็กางใบสั่งยาออกแล้ววางไว้ตรงหน้าฉู่เฉิน“ฉันได้ยินว่าคุณฉู่ค่อนข้างเชี่ยวชาญด้านวิชาแพทย์ ฉันคิดว่าคุณฉู่จะต้องเข้าใจใบสั่งยานี้แน่นอนเลยใช่ไหม”ซ่งหนิงซวงพูดพลางดื่มน้ำชา ฉู่เฉินกวาดตามองใบส
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 951
เมื่อคำพูดนี้ออกมา โฮ่วเจี้ยนอิงกับเฉียวเทียนฉี่ รวมไปถึงทุกคนในที่แห่งนี้ล้วนทอดสายตาไปยังฉู่เฉิน“น้องฉู่ การมองท่านขุนพลตรง ๆ มันเป็นการไม่เคารพอย่างมากเลยนะ รีบ...” ฉู่เฉินไม่รอให้ฟางอวี่เจิ้งกล่าวจบก็เอ่ยด้วยรอยยิ้มจาง ๆ ว่า “ขอโทษด้วยครับ ผมป่วยเป็นโรคข้อกระดูกสันหลังอักเสบ โค้งตัวไม่ได้ อีกอย่าง คุณให้พวกเขาโทรเชิญผมมาซ้ำแล้วซ้ำเล่า ไม่ใช่ผมอยากมาเองนะครับ” “คุณคงไม่ได้เชิญผมมาเพื่อให้ผมกราบไหว้หรอกใช่ไหม? คุณไม่ใช่เจ้าพ่อหลักเมืองเสียหน่อย”เชี่ย!เมื่อฉู่เฉินเอ่ยคำพูดนี้ออกม ทุกคนในงานต่างตกตะลึงจนตาค้าง เฉียวเทียนฉี่กับโฮ่วเจี้ยนอิงหลั่งเหงื่อเย็น ๆ ออกมาแล้ว ส่วนหลิ่วชิงเหอที่ยืนอยู่ข้างหลังซ่งหนิงซวงก็ตกใจกลัวจนดวงหน้าเล็กซีดเผือด กระทืบเท้าไม่หยุด ฉู่เฉินบุ่มบ่ามเกินไปแล้วมั้ง?กล้าใช้น้ำเสียงแบบนี้พูดกับขุนพลเทียนเฟิ่งได้อย่างไร?ฟางอวี่เจิ้งที่อยู่ข้าง ๆ ฉู่เฉินยิ่งตกใจกลัวจนขาสองข้างอ่อนแรง กระตุกชายเสื้อของฉู่เฉินไม่หยุดซ่งหนิงซวงหรี่นัยน์ตาหงส์ลงเล็กน้อย จ้องมองฉู่เฉินอย่างพิจารณาก่อนจะเอ่ยว่า “คุณก็คือฉู่เฉินสินะ?” “ถูกต้อง”ฉู่เฉินยืดหลังตรง ตอบ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 950
ฉู่เฉินก้าวเข้ามาใกล้ฟางอวี่เจิ้ง จับมือกับฟางอวี่เจิ้ง หลังจากนั่งลงจึงกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ประธานฟาง เรื่องยาบำรุงสวรรค์หลี่จิงจิงทางนั้นจัดการให้เรียบร้อยแล้วใช่ไหมครับ?”ฟางอวี่เจิ้งยิ้มประจบ รินน้ำชาให้ฉู่เฉินไปพลาง พยักหน้าและกล่าวไปพลาง “เรียบร้อยแล้ว ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด เดือนสิบปีนี้ ฉันก็อาจได้เลื่อนตำแหน่งไปที่ที่ว่าการมณฑลแล้ว”“เรื่องนี้ ต้องขอบคุณน้องฉู่ที่ช่วยเหลืออย่างเต็มที่ ต่อไป ถ้ามีอะไรที่ฉันฟางอวี่เจิ้งช่วยได้ น้องฉู่แค่เอ่ยปากมา”ทั้งสองพูดคุยกันไปพลาง ฉู่เฉินมองไปรอบๆ ไปพลาง ก่อนจะกล่าวว่า “ประธานฟางครับ งานเลี้ยงคืนนี้ดูเหมือนจะไม่ธรรมดาเลย ขุนพลเทียนเฟิ่งคนนี้มีที่มายังไงกันแน่ครับ?”พอได้ยินคำนี้ ฟางอวี่เจิ้งรีบยกนิ้วขึ้นหนึ่งนิ้วแล้วกล่าวว่า “ชู่... เบาเสียงหน่อย”“ขุนพลเทียนเฟิ่งไม่ธรรมดาเลย นับตั้งแต่เข้ากองทัพเมื่อห้าปีก่อน ก็สร้างผลงานทางการรบมานับครั้งไม่ถ้วน และยังเป็นหนึ่งในแปดยอดขุนพลดินแดนมังกร ฉันได้ยินมาว่าอีกสามเดือนให้หลัง เธอยังต้องเข้าร่วมการแข่งขันศิลปะการต่อสู้ของสี่ยอดขุนพลพิทักษ์ชาติด้วย”“ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด เธอควรจะเป็นคนรุ่นใหม่เพียงค
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 949
ฉู่เฉินหัวเราะเบาๆ หนึ่งเสียง ก่อนจะฟาดฝ่ามือลงบนก้นของหลี่จิงจิงอย่างแรงครั้ง จากนั้นเปิดหน้าต่างระบายอากาศออกและจะกระโดดลงไปทันทีซี้ด!หลี่จิงจิงเห็นฉู่เฉินกระโดดลงจากหน้าต่าง ทันใดนั้นก็ตกใจจนใบหน้าเล็กซีดเผือดนี่ชั้นหกเลยนะ!แต่ในวินาทีถัดมา เมื่อฉู่เฉินเดินไปที่ลานจอดรถเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น หลี่จิงจิงจึงเบิกตากว้างอย่างไม่เชื่อสายตา“ปัง!”ขณะที่หลี่จิงจิงยังตกใจจนพูดไม่ออก ประตูห้องทำงานก็ถูกคนผลักเปิดอย่างแรงชายวัยกลางคนอายุราวสามสิบสี่หรือสามสิบห้าปี ทันทีที่ผลักประตูเข้ามา คนทั้งคนก็ชะงักไปทั่วทั้งห้องทำงานอบอวลไปด้วยกลิ่นฮอร์โมน และหลี่จิงจิงสวมเพียงกางเกงชั้นในตัวเล็กตัวเดียว กำลังยืนอยู่ริมหน้าต่างชะเง้อมองออกไปด้านนอกภาพนี้ทำให้ชายวัยกลางคนพลันสัมผัสได้ถึงลางร้าย เหมือนกับถูกคนสวมเขาโดยเฉพาะในห้องทำงาน เครื่องออกกำลังกายที่แม้แต่เขายังไม่รู้จักชื่อ และเสื้อผ้าที่กระจัดกระจายอยู่บนนั้น ยิ่งทำให้ความคิดในใจเขาชัดเจนขึ้น“จิงจิง! คุณกำลังทำอะไรอยู่!”ชายวัยกลางคนโกรธจัด รีบก้าวไปที่ริมหน้าต่าง ก่อนจะยื่นมือผลักเปิดหน้าต่างระบายอากาศออก แล้วโผล่ตัวออกไปชะเง
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 948
......อีกด้านหนึ่ง ภายในห้องทำงานของผู้อำนวยการหลี่จิงจิงย้ายเครื่องออกกำลังกายที่ตนจัดเตรียมไว้อย่างดีออกมา ขณะเดียวกันก็หยิบรองเท้าบาเลนเซียกาคู่ใหม่สองคู่จากลิ้นชักเหลือบมองนาฬิกาข้อมือ นี่ก็ผ่านไปเกือบครึ่งชั่วโมงแล้ว ทำไมฉู่เฉินยังไม่มาสักที?เธอร้อนใจมากจริงๆเวลาเป็นเงินเป็นทอง เวลาคือชีวิตสิ่งสำคัญก็คือบ่ายวันนี้สามีของเธอจะมารับเธอไปร่วมงานเลี้ยงของตระกูลอีกด้วยรอไปอีกเกือบครึ่งชั่วโมง หลี่จิงจิงรีบร้อนจนรอไม่ไหว สุดท้ายจึงหยิบโทรศัพท์ออกมาโทรไปหาฉู่เฉินผ่านไปเกือบครึ่งนาที ฉู่เฉินถึงจะรับสาย แต่ในวินาทีถัดมา หลี่จิงจิงก็ได้ยินเสียงหอบหายใจคุ้นเคย และเสียงการปะทะที่รุนแรงคงไม่ใช่มั้ง?ร่างของหลี่จิงจิงแทบจะกลายเป็นหิน เพื่อการพบกันครั้งนี้ เธออุตส่าห์ตั้งใจเตรียมตัวอย่างดีมาแล้วหลายวัน แต่กลับถูกลีน่าชิงตัดหน้าไปก่อน?“รอผมอยู่ในออฟฟิศ อีกเดี๋ยวก็ถึง”ฉู่เฉินพูดจบ โดยไม่รอให้หลี่จิงจิงเอ่ยปาก ก็ตัดสายโทรศัพท์ไปขณะที่หลี่จิงจิงรออย่างกระวนกระวายใจ ทันใดนั้นประตูห้องทำงานก็ถูกผลักเปิดออก และฉู่เฉินก็ผลักประตูก้าวเข้ามา“คุณก็กล้าเกินไปแล้ว ในห้องผู้ป่วยก็..
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 947
ฉึก!ขณะที่ลีน่ากำลังส่ายก้นอวบอิ่มและโพสท่าเย้ายวน ทันใดนั้นฉู่เฉินก็ดึงเข็มเงินออกมา แทงเข้าที่ภายในจุดฝังเข็มกลางยอดศีรษะของแรนด์แรนด์เพียงรู้สึกว่าเลือดลมทั้งหมดในร่างกาย ราวกับจะพุ่งไปที่ยอดศีรษะพร้อมๆ กันในทันที และสมองที่มึนงงก็เปลี่ยนเป็นตื่นตัวขึ้นไม่น้อยบางทีอาจเป็นเพราะเลือดลมสูบฉีด แรนด์เพียงรู้สึกว่าปากและลิ้นแห้งผาก ภายในปากราวกับว่ามีไฟลุกโชนอยู่“ลีน่า…”เดิมที แรนด์คิดจะขอให้ลีน่าช่วยเทน้ำให้เขาสักแก้ว แต่เมื่อหันศีรษะไป กลับเห็นก้นกลมกลึงและอวบอิ่มของลีน่า ทันใดนั้นก็สับสนไปหมด“โอ้ พระเจ้า คุณ...คุณกำลังทำอะไรอยู่!”ในวินาทีถัดมา ดวงตาของแรนด์ก็แดงก่ำเขาเกือบจะพิการแล้ว ลีน่าหญิงโสมมนี่ ถึงกับถกชายกระโปรงขึ้นและส่ายก้นงั้นเหรอ?อ๊าย?!เมื่อได้ยินเสียงของแรนด์ ลีน่าก็ตกใจเหมือนกันไม่ใช่ว่าเพิ่งวางยาชาทั้งตัวมางั้นเหรอ?ทำไมถึงฟื้นตัวเร็วขนาดนี้ล่ะ?ไม่มีเวลาคิดมาก ลีน่ารีบร้อนดึงชายกระโปรงลง หันกลับมาแล้วกล่าวกับแรนด์ว่า “เอ่อ... ฉัน... ฉันรู้สึกร้อนนิดหน่อย จึงคลายร้อนสักหน่อยน่ะ”เมื่อเห็นเข็มเงินแทงลงบนไปที่จุดไป่ฮุ่ยบนยอดศีรษะของแรนด์ ลีน่าจึงเหล
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 946
เมื่อถูกสองก้อนเนื้ออ่อนนุ่มถูไปไถมาบนแขน ฉู่เฉินก็อดไม่ได้ที่จะตีสะโพกอวบของหลี่จิงจิงหนึ่งครั้ง“แหมๆ ชั่วร้ายจังเลย ไปดูคนไข้ก่อนเถอะค่ะ อีกเดี๋ยวฉันจะไปรอคุณอยู่ที่ออฟฟิศนะ”พูดถึงตอนนี้ หลี่จิงจิงจึงกัดริมฝีปากสีแดงโดยไม่รู้ตัวอย่างอดใจไม่ไหว ดวงตาคู่สวยเป็นประกาย ยิ่งเต็มไปด้วยสีสันแห่งฤดูใบไม้ผลิ“ไปเถอะ ไปดูคนไข้กัน”ฉู่เฉินโอบรอบเอวของหลี่จิงจิง แล้วเดินไปยังตึกผู้ป่วยในเมื่อมาถึงหน้าห้องผู้ป่วยพิเศษชั้นห้า พบว่าหน้าประตูรายล้อมไปด้วยแพทย์และพยาบาลของโรงพยาบาลประชาชน“ทุกคนหลีกทางหน่อยค่ะ”ทันทีที่เสียงของหลี่จิงจิงดังขึ้น เหล่าแพทย์พยาบาลต่างพากันถอยออกไปด้านหนึ่งมีเพียงผู้เชี่ยวชาญอาวุโสสวมแว่นกรอบดำวัยประมาณห้าสิบกว่าปี เขาใช้คีมคีบส่วนนั้นที่เฉาใกล้ตายของแรนด์ ก่อนจะถอนหายใจและกล่าวว่า “จากประสบการณ์ทางการแพทย์กว่าสามสิบปีของผม ทางที่ดีที่สุดคือการตัดออกครับ”“ไม่งั้น เนื้อเยื่อที่ตายแล้วอาจลุกลามไปทั่ว ซึ่งอาจเป็นอันตรายถึงชีวิตได้”แรนด์ที่นอนอยู่บนเตียงผู้ป่วย เมื่อได้ยินคำพูดนี้ถึงกับหมดอาลัยตายอยากแม้แต่ตัวเขาเองก็รู้สึกสับสน ตอนกินข้าวกับฉู่เฉินยังดีๆ อ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 945
ฉู่เฉินฝืนใจกล่าวว่า “ก็ได้ ก็ถือว่าให้เกียรติผู้ว่าการเฉียวแล้วกัน”“เฮ้อ น้องฉู่ เกรงใจกันเกินไปแล้ว เรียกพี่ใหญ่สิ บอกนายกี่ครั้งแล้วว่าให้เรียกพี่!”เฉียวเทียนฉี่วางสายด้วยความโล่งอกฉู่เฉินเพิ่งเดินกลับมาที่ห้องโถงหน้า โทรศัพท์ก็ดังขึ้นมาอีกครั้งเมื่อเห็นว่าหลี่จิงจิงโทรมา ฉู่เฉินก็ขมวดคิ้วโดยไม่รู้ตัว ขุนพลเทียนเฟิ่งท่านนี้ นี่คือสืบลำดับวงศ์ตระกูลของตนมาจนหมดแล้วสินะ?แม้แต่ความสัมพันธ์ของหลี่จิงจิงล้วนงัดมาใช้แล้ว!“ผมตอบรับคำเชิญผู้ว่าการเฉียวแล้ว คืนนี้จะไปร่วมงานเลี้ยง”ฉู่เฉินรับสายด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดหลี่จิงจิงที่ปลายสายเงียบไปถึงสามวินาที ก่อนจะเอ่ยขึ้นด้วยความสงสัย “คุณฉู่ คุณพูดเรื่องอะไรคะ? ฉันไม่เข้าใจเลย?”ฉู่เฉินก็กล่าวด้วยความสับสน “คุณไม่ได้โทรมาเชิญผมไปเข้าร่วมงานเลี้ยงต้อนรับอะไรนั่นเหรอ?”“ไม่ใช่นะคะ! ฉันตั้งใจโทรมาขอความช่วยเหลือจากคุณต่างหาก”หลี่จิงจิงกล่าวด้วยน้ำเสียงร้อนรน“เกิดอะไรขึ้น? พูดเถอะครับ”ฉู่เฉินกล่าวไปพลาง ดื่มชาหนึ่งอึกไปพลาง“คุณฉู่ เราเพิ่งรับคนไข้เข้ามา อาการวิกฤตอย่างมาก ด้วยระดับการแพทย์ของโรงพยาบาลเรา เกรงว่า… เกรงว่าจะท
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 944
งานเลี้ยง?ฉู่เฉินขมวดคิ้วแล้วกล่าวว่า “คงไม่ใช่งานเลี้ยงของหอการค้ากิเลนอีกใช่ไหม? ถ้าใช่ล่ะก็ งั้นก็ช่างเถอะ”ในเมื่อทุกคนเปิดไพ่แล้ว ก็ไม่มีความจำเป็นต้องมาพูดจาเกรงใจกันให้มากความอีก ใช้พลังพูดแทนก็พอ“หอการค้ากิเลน? ไม่ใช่หรอก ฉู่เฉิน แกเข้าใจผิดแล้ว เป็น... งานเลี้ยงต้อนรับของขุนพลเทียนเฟิ่ง เมื่อถึงเวลา ผู้มีชื่อเสียงมากมายในเจียงจง แม้กระทั่งเจ้าเมืองต่างจะมาร่วมงานเหมือนกัน”“ฉันคิดว่า… ถ้าสามารถผูกมิตรกับขุนพลเทียนเฟิ่งได้ ก็น่าจะเป็นการข่มขวัญหอการค้ากิเลนได้ด้วย แกคิดว่าอย่างไร?”ฉู่เฉินหัวเราะเสียงเย็นแล้วกล่าวว่า “ถ้าจะแกร่งก็ต้องแกร่งให้ได้ด้วยตัวเอง การผูกมิตรกับเธอจะให้อะไรฉันได้บ้าง? โทษทีนะ ฉันไม่สนใจ”พูดจบ ฉู่เฉินก็ตัดสายโทรศัพท์ทันที......ขณะนั้น บนทางด่วนข้ามมณฑล หลิ่วชิงเหอมองโทรศัพท์ที่สายไม่ว่าง มองไปซ่งหนิงซวงด้วยสีหน้าไม่เป็นธรรมชาติอย่างยิ่ง แล้วกล่าวว่า “ท่านขุนพลคะ ฉู่เฉินเขา...”ซ่งหนิงซวงแค่นเสียงเบาหนึงเสียง ฉู่เฉินคนนี้ช่างบ้าบิ่นไร้ขอบเขตจริงๆเมื่อกี้บทสนทนาระหว่างหลิ่วชิงเหอกับฉู่เฉิน เธอได้ยินอย่างชัดเจนทั้งหมดถ้าเป็นคนอื่น ป่านนี้คง
