ตอนที่  15 เจ้าเป็นของข้า!! (NC)

เขาเองก็สั่นไปทั้งตัวเพราะด้านในของนางนั้นทั้งแน่นและบีบรัดจนเขาแทบจะทนไม่ไหว ลี่หลินรู้สึกว่าเขาเองก็ทรมานไม่น้อยไปกว่านางแต่ก็ยัง….

“ท่านแม่ทัพ…”

“อย่าพึ่ง…. อย่าพึ่งพูดอะไรตอนนี้ อาา…”

ลี่หลินรู้แล้วว่ามิใช่แค่นางที่เจ็บ และตอนนี้นางก็เริ่มทุเลาลงแล้วเพราะเขาหยุดขยับแต่ร่างของบุรุษหนุ่มกำยำตรงหน้านางยังคงสั่นอยู่จนนางเริ่มสงสารเขา

“ท่านพี่จวินเซียว”

ท่ามกลางความสั่นสะท้านแล้วเสียวสุดหัวใจเมื่อถูกนางเรียกชื่อ เพียงเท่านั้นสติของเขาก็ตื่นขึ้นและหันมาสบตานาง ลี่หลินคลี่ยิ้มให้เขาเป็นครั้งแรกและยังค่อย ๆ ดึงใบหน้าของเขาลงไปหานางเพื่อจะจรดปลายริมฝีปากนั้นไปที่หน้าผากของเขา

“ลี่หลิน เจ้าเรียกข้าว่า…"

นางหันหน้าหนีเขาอีกครั้ง แต่การที่นางกล้าเรียกชื่อเขาตรง ๆ เช่นนี้ก็นับว่าเป็นการเริ่มต้นที่ดี เมื่อแม่ทัพหนุ่มเริ่มขยับกายเข้าใกล้นางก็เริ่มกัดฟันและใช้เล็บจิกไปที่ไหล่ของเขาเพราะความใหญ่คับแน่นนั้นทำให้นางเริ่มหายใจไม่ทัน และไม่นานก็เริ่มเปลี่ยนเป็นความรู้สึกอื่น

“อ๊ะ!”

แต่แม่ทัพหนุ่มกลับถอยไม่ได้แล้วเมื่อดันลึกเข้ามาจนสุดปลายด้าม เขาเริ่มขยับตัวและค่อย ๆ เร่งความเร็วขึ้น ลี่หลินหันไปจับผ้