บทที่ 76

แต่กู้จิ่งเซินเพิกเฉยต่อการแสดงออกของทุกคน และยกคางลงให้กับผู้บริหารที่กําลังอธิบาย PPT "ต่อไป"

ผู้บริหารคนนั้นได้แต่ทําต่อ แต่เมื่อรายงานรายได้ ก็ยังปกปิดบางอย่างอยู่ กลัวว่าซูหว่านจะขโมยข้อมูลไป

ซูหว่านเห็นแบบี้ ไม่ดีจะส่งเสียงขัดจังหวะอีก ได้แต่นั่งลงข้างกู้จิ่งเซินอย่างเชื่อฟัง

จนกระทั่งการประชุมสิ้นสุดลง ซูหว่านจึงรีบตามออกไปถามกู้จิ่งเซินว่า"ทําไมให้ฉันเข้าฟังนะ?"

กู้จิ่งเซินมองซูหว่านที่เตี้ยกว่าเขาหนึ่งหัว เสียงอุ่น ๆ ตอบว่า "รู้สึกว่าคุณดูโหยหามาก ก็ให้คุณฟังแล้วครับ"

ซูหว่านอึ้งไปครู่หนึ่ง ไม่คิดว่าจะเป็นเพราะเหตุผลนี้

"คุณ... ไม่กลัวว่าหลังจากฉันรู้ข้อมูลของตระกูลกู้แล้ว ฉันจะรายงานให้กลุ่มบริษัทหนิงทราบเหรอ?"

"ล้วนเป็นตัวเลขที่ไม่สําคัญ และ..."

กู้จิ่งเซินชะงักไปครู่หนึ่ง ทันใดนั้นก็ยิ้ม"ผมเชื่อนิสัยของคุณครับ"

รอยยิ้มของเขาไม่ต่างจากเมื่อก่อน สะอาดใส แสงแดดสดใส

ราวกับว่าเขายังเป็นซ่งซือเยว่ ไม่ใช่กู้จิ่งเซินที่เท้าเหยียบหัวใจเทียมของเธอให้หัก

"คุณซู เตรียมตัวให้พร้อม ผมพาไปงานเลี้ยงตอนเย็นครับ"

ซูหว่านฟื้นจากความตกตะลึง "งานเลี้ยง?"

กู้จิ่งเซินพยักหน้า "งานเลี