แชร์

บทที่ 24

ซานซานได้ยินเสียงร้องที่ดังขึ้นต่อเนื่องของซูหว่าน ก็ตกใจจนรีบปลุกให้ตื่น

"หว่านหว่าน เป็นอะไร?"

สติสัมปชัญญะของซูหว่านค่อยๆกลับเข้าที่ เธอเบิกตาโพล่ง ทั้งจี้ซือหานและซ่งซือเยว่ที่อยู่ตรงหน้าหายวับไป เหลือแค่ใบหน้าเป็นกังวลของซานซาน

เธอจึงตระหนักได้ว่าเมื่อกี้นี้เป็นเพียงแค่ฝันร้าย เธอฝันเห็นเหตุการณ์ในอดีต แล้วก็ฝันเห็นคนที่เธอไม่อยากพบเจอ

เธอสลัดภาพในหัวทิ้งไป พยายามกลืนน้ำลายเพราะคอที่แห้งผาก เมื่อยกมือขึ้นหวังจะหยิบน้ำมาดื่ม ก็พบว่าข้อมือของเธอมีสายน้ำเกลืออยู่

"เธอไข้สูง ฉันก็เลยพามาโรงพยาบาล"

ซานซานเห็นเธอมึนๆเพราะพิษไข้ จึงอธิบายให้ฟังด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน จากนั้นก็รินน้ำที่วางอยู่ข้างๆ พยุงตัวเธอให้ลุกขึ้นดื่มน้ำ

รสชาติหวานของน้ำไหลลงสู่คอ ทำให้ซูหว่านค่อยๆกลับมามีชีวิตอีกครั้ง...

"ซานซาน..."

"หืม?"

ซานซานขานรับด้วยความอ่อนโยน เธอลูบเส้นผมปรกตรงหน้าผากที่เปียกได้ด้วยเหงื่อ ไปทัดไว้ที่หูของเพื่อนรัก แล้วถามเบาๆ "หิวหรือเปล่า?"

ซูหว่านรู้สึกเหนื่อยง่าย เธอส่ายหน้า "หมอได้บอกอะไรเธอหรือเปล่า?"

โรคหัวใจล้มเหลวที่เป็นอยู่ เธอยังไม่ได้คิดเลยว่าจะบอกซานซานยังไงดี จู่ๆดันไข้ข
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status