ทันทีที่พวกเขาจากไป แขกที่เต็มห้องโถงก็เริ่มพูดจาไม่ดีเกี่ยวกับซูหว่าน ดูเหมือนจะบอกว่าเธอยั่วยุคนประเภทนี้ได้อย่างไรซูหว่านไม่ได้เอาใจ แต่หันไปมองซานซานและเจียงยวู่ที่เดินมาหาเธอ"หว่านหว่าน นั่นใครล่ะ?"ซานซานมีสีหน้าเป็นห่วง และมองซูหว่าน ลางสังหรณ์บอกเธอว่า คนกลุ่มนั้นไม่ใช่คนดีซูหว่านตบมือเธอด้วยรอยยิ้ม "นั่นคือประธานของกลุ่มบริษัทหลิน เขามาหาฉันเพื่อขอเอกสารสัญญาที่สําคัญฉบับหนึ่งค่ะ"เมื่อเธอพูดแบบนี้ เธอจงใจเปิดเสียงให้สูงขึ้นมีไมโครโฟนเล็ก ๆ ติดอยู่บนชุดแต่งงานของซานซาน เธออยู่ใกล้ ๆ และเสียงจะออกมาจากไมโครโฟนตามธรรมชาติแขกเหรื่อได้ยินคําอธิบายของเธอและเริ่มพูดคุยกันอีกครั้งโดยบอกว่าเพื่อนของซานซานเก่งมากและแม้แต่ประธานของกลุ่มบริษัทหลินก็รู้จักบ้านเกิดของเจียงยวู่อยู่ชานเมืองของเมืองเอ ทุกคนไม่รู้จักคนใหญ่คนโตอะไร แต่ชื่อที่รวยที่สุดในเมืองเอก็ยังเคยได้ยินซูหว่านอธิบายนี้เพื่อปัดเป่าความคิดเห็นของทุกคนไม่งั้นญาติพี่น้องของเจียงยวู่ คงเข้าใจผิดคิดว่าเพื่อนของซานซานเป็นคนนอกลู่นอกทางเอาดีไม่ได้สักอย่างเพราะประโยคที่ว่ากาเข้าฝูงกา หงส์เข้าฝูงหงส์ ก็เพียงพอที่จ
เขียนมาสองหน้าแล้ว เขียนหวัด ๆมาก อธิบายสิ่งที่อยากพูดด้วยคําพูดทั้งหมดหลังจากเธอเขียนเสร็จ ก็หนีบบัตรธนาคารใบนั้นลงในจดหมายลาตาย แล้วเขียนคําว่า 'ส่งจดหมายถึงซานซาน'บนซองจดหมายคิดไปคิดมา หยิบกระดาษจดหมายอีกแผ่นออกมา หยิบปากกาอยากจะเขียนอะไรให้จี้ซือหาน แต่เธอก็ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรในที่สุดเธอก็เขียนเพียงสามคําซึ่งเป็นชื่อของเขา เธอวางปากกาลง พับกระดาษจดหมายและวางไว้ในลิ้นชักเมื่อเธอจากไป ซานซานจะมาทําความสะอาดพระธาตุของเธออย่างแน่นอน จากนั้นเธอจะพบสิ่งที่เธอทิ้งไว้ให้เธอหลังจากทําทั้งหมดนี้เสร็จ ซูหว่านก็คว้ายามากิน คืนนี้ภารกิจหนักมาก ต้องทําให้ร่างกายมั่นคง ไม่งั้นจะล้มเหลวหลังจากทานยาเสร็จ เธอก็เปิดลิ้นชักโต๊ะที่ล็อคไว้ หยิบยานอนหลับกระป๋องเล็ก ๆ ที่เก็บไว้ประมาณสิบวันออกมาจากข้างในหลังนำยานอนหลับใส่กระเป๋าพร้อมสัญญาปลอมที่เตรียมไว้ล่วงหน้า มีดสั้น หยิบโทรศัพท์มือถือออกมา และจองโรงแรมเธอไปที่โรงแรมเพื่อจัดการก่อน จึงส่งที่อยู่ให้หลินเจ๋อเฉินทางข้อความเธอไม่มีไลน์ของหลินเจ๋อเฉินและคิดว่าก่อนหน้านี้เขาส่งข้อความติดต่อเธอและส่งที่อยู่ให้เขาด้วยวิธีนี้[ประธานหลิน โรงแร
เธอเครียดจนใจสั่น ทําไมผู้ชายคนนี้ถึงปลอมตัวเป็นชื่อหลินเจ๋อเฉินเพื่อเข้าใกล้ตัวเองทำไมไม่กล้าแสดงตัวตนด้วยสัจจะ เข้ามาแล้วจะปิดไฟให้หมดทำไม เขาคิดจะทำอะไรกันแน่สมองของเธอยุ่งเหยิงมาก ไม่รู้ว่าจะทําอย่างไรต่อไปเดิมทีแค่จัดการกับหลินเจ๋อเฉินตามแผนก็พอแล้ว ตอนนี้จู่ ๆ ก็มีคนแปลกหน้าเพิ่มขึ้นแล้ว เธอควรทําอย่างไรดีหัวใจของเธอรีบร้อนจนปั่นป่วน แต่ใบหน้าของเธอบังคับให้ตัวเองใจเย็นลงครั้งแล้วครั้งเล่าไม่ว่าผู้ชายคนนี้จะเป็นใคร แค่เข้ามาในห้องนี้ เธอต้องหาวิธีวางยาและทำให้เขาสลบเมื่อนึกถึงตรงนี้ ซูหว่านคลายฝ่ามือที่กําแน่นออกและแสร้งทําเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น "ประธานหลิน คุณต้องเล่นคอสเพลย์และอย่าปิดไฟนะ นี่มืดมาก มองไม่เห็นอะไรเลย"เธอพูดพลางคลําหาเดินไปที่โต๊ะ หยิบแก้วเหล้าเปล่าที่อยู่ข้าง ๆ มา ผสมเหล้าที่บรรจุยานอนหลับลงในแก้วเล็ก ๆเธอยกแก้วเหล้าองุ่นที่คลุกเคล้ากับเหล้าองุ่นได้ครึ่งหนึ่ง เดินไปหาชายคนหนึ่งและส่งน้ําองุ่นให้เขา"ประธานหลิน ดื่มเหล้าสักแก้วเพื่อช่วยสร้างความสุขก่อนเถอะ"ความตั้งใจเดิมของซูหว่านคือหลังจากหลินเจ๋อเฉินมาแล้ว ก็มอบสัญญาให้เขา และหลังจากได้รับส
หลังจากถูกปิดตา ดวงตาของเธอก็มืดสนิท มองไม่เห็นแม้แต่แสงเล็ก ๆ น้อย ๆความกลัวที่มืดมนทําให้เธอราวกับตกลงไปในเหวลึกที่ไม่มีที่สิ้นสุด ดิ้นรนอย่างไรก็หนีไม่พ้นจนกระทั่งวินาทีนี้ เธอจึงรู้ว่าเธอได้พบกับโรคจิตที่น่ากลัวและยากต่อการจัดการกว่าหลินเจ๋อเฉินด้วยความกลัว เธอจึงเหงื่อเย็นออกมาทั้งตัว แม้แต่ขาทั้งสองข้างก็หยุดอ่อนตัวไม่ได้ดวงตาของเธอถูกปิด ถูกมัดมือทั้งสองข้าง เธอเสียความคิดริเริ่มโดยสิ้นเชิง!สิ่งเดียวที่เธอทําได้ตอนนี้คือใจเย็นและพยายามสื่อสารกับเขา"สุภาพบุรุษท่านนี้"เธอกัดฟันและถามด้วยเสียงสั่นว่า "คุณจะทําอะไรกันแน่"ผู้ชายไม่ตอบคําพูดของเธอ กลับกอดเธอขึ้นขวางซูหว่านรู้สึกว่าร่างกายของเธอว่างขึ้นทันที จากนั้นก็หมุนไปรอบ ๆ เธอถูกโยนลงบนเตียงที่อ่อนนุ่มเธอคิดว่าผู้ชายพยายามรุกล้ำตัวเอง แต่เขาไม่ได้ทำสิ่งเลวร้ายต่อเธอและนั่งข้าง ๆ เธอรู้สึกว่าหน้าเตียงจมลงไปกองหนึ่ง ซูหว่านเดาว่าตัวเองนอนอยู่ตรงกลางเตียงเธอจําได้ว่าเพิ่งซ่อนมีดสั้นไว้หลังหมอนและเพียงแค่ย้ายไปที่ตําแหน่งหมอนเธอก็จะได้รับมีดสั้นตัดเข็มขัดรัดสายไฟเธอใช้แรงขาทั้งสองข้างขยับตัวขึ้นทันทีขณะที่
"ค่ะ"ซูหว่านตอบเสียงเย็นชาและถูกผู้ชายวางสายเธอมองไม่เห็นสีหน้าของผู้ชายอย่างชัดเจน ได้แต่กระวนกระวาย อธิษฐานเขา"สุภาพบุรุษท่านนี้ ท่านก็ได้ยินแล้ว ชีวิตคนลําบาก ไม่ว่าคุณจะปลอมตัวเป็นหลินเจ๋อเฉินอยากจะทําอะไรกับฉันก็ได้ แต่รบกวนท่านเปลี่ยนเวลา คืนนี้ฉันต้องพบเขาและมอบสัญญาให้เขา ไม่งั้นเขาจะฆ่าเพื่อนฉัน!"เมื่อเทียบกับสีหน้าวิตกกังวลของซูหว่าน ผู้ชายกลับดูไม่รีบร้อนเขาถามเบาๆ ว่า"สัญญาอะไร"เมื่อพูดถึงเรื่องที่เกี่ยวข้องกับจี้ซือหาน ซูหว่านย่อมไม่พูดมากว่า "มันเป็นสัญญาโครงการค่ะ"ผู้ชายเล่นโทรศัพท์อยู่ ไม่รีบพูด "คุณไม่พูดให้ชัด งั้นก็ให้หลินเจ๋อเฉินพูดเถอะ"ซูหว่านต้องบอกเขาตั้งแต่ต้นจนจบถึงสาเหตุและผลที่หลินเจ๋อเฉินอยากนอนเธอและเธอหลุดพ้นจากกับดักได้อย่างไรแค่แผนการฆ่าหลินเจ๋อเฉินไม่ได้พูด แต่เรื่องการอธิบายสัญญาที่หลีกเลี่ยงความสําคัญ"ฉันไม่มีทางจริง ๆ ได้แต่หลอกเขาว่าจะได้โครงการด้านตะวันตกของเมืองมา จุดประสงค์ก็คืออยากลากเขาด้วยวิธีนี้ เพื่อให้เพื่อนฉันแต่งงานเสร็จอย่างราบรื่น แต่เขาจัดการยาก ฉันได้แต่สร้างสัญญาปลอมฉบับหนึ่งเพื่อให้เขามั่นคงก่อน"พอฝ่ายชายฟังจบก
"ดูเหมือนว่าคุณยังมีความสามารถอยู่บ้างครับ"หลินเจ๋อเฉินกอดเอวของซูหว่านและจูบหน้าเธออย่างแรง "พูดเถอะ ที่รัก คุณอยากได้รางวัลอะไรนะ"ซูหว่านกุมแก้มที่ถูกหอมไว้ หน้าไม่เปลี่ยนสี พูดว่า "ประธานหลิน ฉันไม่อยากได้รางวัลอะไร คุณให้คนของคุณออกจากเรือนหอของเพื่อนฉันก็พอแล้วค่ะ""ไม่มีปัญหาครับ"หลินเจ๋อเฉินหยิบโทรศัพท์ออกมาทันทีและโทรออกไปและให้ลูกน้องของเขาถอนออกไปซูหว่านจึงถอนหายใจด้วยความโล่งอก หันหลังกลับ หยิบไวน์ที่วางยาแก้วนั้นขึ้นมา ส่งให้หลินเจ๋อเฉิน"ประธานหลิน ไวน์ที่ฉันตั้งใจนํามาให้คุณ ดื่มกับฉันสักแก้วเถอะ""ดื่มเหรอ?"หลินเจ๋อเฉินเลิกคิ้วเล็กน้อย แต่ไม่คิดว่าเธอจะชวนตัวเองดื่มหลินเจ๋อเฉินที่ประหลาดใจเล็กน้อย ยังคิดว่าซูหว่านคิดเข้าใจได้แล้ว จึงรีบแปะหูเธอและถามว่า"ทําไม คิดเข้าใจได้แล้วเหรอ? ยอมให้ผมสัมผัสได้เหรอ?"ซูหว่านกลัวว่าหลินเจ๋อเฉินจะสงสัย แต่ก็ยังคงรักษานิสัยเดิมไว้ พูดอย่างเย็นชาว่า "ประธานหลิน คุณคิดอะไรล่ะ ฉันบอกคุณไปนานแล้วว่า ฉันไม่อยากให้คุณนอน นี่ถึงเอาโครงการมาแลกเปลี่ยนกับคุณ คุณจะคำไหนคำนั้นไม่ได้อย่างไรล่ะ?"หลินเจ๋อเฉินได้ยินแบบนี้ ก็ไม่พอใจบ้
เธอแน่นใจว่าหลังจากหลินเจ๋อเฉินได้รับสัญญาแล้ว จะไม่ปล่อยเธอไปแต่นั่นอยู่ภายใต้สมมติฐานของตื่นยานอนหลับหมดทั้งหมดนี้โทษผู้ชายในห้องน้ำ!!!ถ้าไม่ใช่เพราะเขาปลอมตัวเป็นหลินเจ๋อเฉิน มากวนประสาทก่อน เขาก็จะไม่เครียดจนมือสั่น ถูกหลินเจ๋อเฉินเห็นเบาะแสสถานการณ์ตอนนี้ เธอจะทํายังไงดี ต้องถูกหลินเจ๋อเฉินนอนจริง ๆ เหรอ?เมื่อเธอกังวลมากจนเหงื่อออกมาก เสียงโทรศัพท์สั่นก็ขัดจังหวะมือที่ทำลังคลำของหลินเจ๋อเฉิน"ประธานหลิน โทรศัพท์ของคุณมาแล้ว คุณรับสายก่อนนะ"ซูหว่านถือโอกาสนี้ผลักหลินเจ๋อเฉินออกไปอย่างรวดเร็วและลุกขึ้นจากเขาหลินเจ๋อเฉินรู้สึกว่าคืนนี้เธอวิ่งไม่ได้ เลยไม่สนใจเธอแล้วเขาหยิบโทรศัพท์ออกมาดู เมื่อเห็นหมายเลขที่แสดงอยู่ด้านบน ก็รีบรับสายหลังจากซูหว่านได้ยินเพียงว่าเขาต่อสาย น้ำเสียงของเขาก็กลายเป็นความเคารพอย่างมาก ประพฤติตัวเชื่อฟังมากเกินไปก็เดาว่าคนที่โทรมา เป็นคนใหญ่คนโตที่แม้แต่หลินเจ๋อเฉินยังไม่สามารถยั่วยุได้ ก็ไม่รู้ว่าเป็นใครแต่เธอก็ขี้เกียจเกินไปที่จะสนใจว่าใครโทรมา สิ่งที่เธอคิดตอนนี้คือ จะแก้ปัญหาที่ยากในตอนนี้ได้อย่างไรหลินเจ๋อเฉินรับโทรศัพท์ไปพลางหยิ
ซูหว่านไม่เคยคิดว่าจะถูกคนแปลกหน้าข่มขืนแล้ว!และชายคนนี้ เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาหน้าตาเป็นยังไงเธอสิ้นหวังมาก!ครั้งนี้ เธอไม่สะอาดจริงจี้ซือหานน่าจะเกลียดจนตายเธอใช่ไหม?จี้ซือหาน จี้ซือหาน จี้ซือหาน...เธอเรียกชื่อเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่าในใจ และน้ำตาก็ไหลลงมาตามหางตาของเธอผู้ชายตระหนักถึงว่าเธอกําลังร้องไห้ กอดคางของเธอและถามด้วยเสียงเย็นว่า“ร้องไห้เพื่อใคร?!”ซูหว่านเจิมริมฝีปากและไม่พูด น้ำตาก็หลั่งไหลและทําให้เน็คไทนั้นเปียกอย่างรวดเร็วความเงียบของเธอทําให้ผู้ชายไม่พอใจมาก "คุณต้องเป็นของผมเท่านั้น"ผู้ชายกัดริมฝีปากสีแดงของเธอและตะโกนเกือบสองชั่วโมงกว่าที่ผู้ชายจะปล่อยเธอไปร่างกายของเธอไร้พลังไปนานแล้ว ประกอบกับก่อนหน้านี้เคยดื่มเหล้าที่มียานอนหลับผสมอยู่ 1 อึก มีอาการเซื่องซึมเล็กน้อยผู้ชายไม่ได้จากไปหลังจากประสบความสําเร็จ แต่อุ้มเธอลงไปในอ่างอาบน้ำหลังจากใช้น้ำอุ่นล้างให้เธอสะอาดแล้ว ก็อุ้มเธอขึ้นไปบนเตียงสัมผัสเตียงนุ่ม ๆ ซูหว่านยิ่งอยากหลับไปแต่คิดว่าหลินเจ๋อเฉินจะกลับมา ก็กัดลิ้นตัวเองอย่างเอาเป็นเอาตายเพื่อให้ตัวเองตื่นขึ้นมาปากได้ลิ้มรสคาวหวาน เธอจึง