หลังจากถูกปิดตา ดวงตาของเธอก็มืดสนิท มองไม่เห็นแม้แต่แสงเล็ก ๆ น้อย ๆความกลัวที่มืดมนทําให้เธอราวกับตกลงไปในเหวลึกที่ไม่มีที่สิ้นสุด ดิ้นรนอย่างไรก็หนีไม่พ้นจนกระทั่งวินาทีนี้ เธอจึงรู้ว่าเธอได้พบกับโรคจิตที่น่ากลัวและยากต่อการจัดการกว่าหลินเจ๋อเฉินด้วยความกลัว เธอจึงเหงื่อเย็นออกมาทั้งตัว แม้แต่ขาทั้งสองข้างก็หยุดอ่อนตัวไม่ได้ดวงตาของเธอถูกปิด ถูกมัดมือทั้งสองข้าง เธอเสียความคิดริเริ่มโดยสิ้นเชิง!สิ่งเดียวที่เธอทําได้ตอนนี้คือใจเย็นและพยายามสื่อสารกับเขา"สุภาพบุรุษท่านนี้"เธอกัดฟันและถามด้วยเสียงสั่นว่า "คุณจะทําอะไรกันแน่"ผู้ชายไม่ตอบคําพูดของเธอ กลับกอดเธอขึ้นขวางซูหว่านรู้สึกว่าร่างกายของเธอว่างขึ้นทันที จากนั้นก็หมุนไปรอบ ๆ เธอถูกโยนลงบนเตียงที่อ่อนนุ่มเธอคิดว่าผู้ชายพยายามรุกล้ำตัวเอง แต่เขาไม่ได้ทำสิ่งเลวร้ายต่อเธอและนั่งข้าง ๆ เธอรู้สึกว่าหน้าเตียงจมลงไปกองหนึ่ง ซูหว่านเดาว่าตัวเองนอนอยู่ตรงกลางเตียงเธอจําได้ว่าเพิ่งซ่อนมีดสั้นไว้หลังหมอนและเพียงแค่ย้ายไปที่ตําแหน่งหมอนเธอก็จะได้รับมีดสั้นตัดเข็มขัดรัดสายไฟเธอใช้แรงขาทั้งสองข้างขยับตัวขึ้นทันทีขณะที่
"ค่ะ"ซูหว่านตอบเสียงเย็นชาและถูกผู้ชายวางสายเธอมองไม่เห็นสีหน้าของผู้ชายอย่างชัดเจน ได้แต่กระวนกระวาย อธิษฐานเขา"สุภาพบุรุษท่านนี้ ท่านก็ได้ยินแล้ว ชีวิตคนลําบาก ไม่ว่าคุณจะปลอมตัวเป็นหลินเจ๋อเฉินอยากจะทําอะไรกับฉันก็ได้ แต่รบกวนท่านเปลี่ยนเวลา คืนนี้ฉันต้องพบเขาและมอบสัญญาให้เขา ไม่งั้นเขาจะฆ่าเพื่อนฉัน!"เมื่อเทียบกับสีหน้าวิตกกังวลของซูหว่าน ผู้ชายกลับดูไม่รีบร้อนเขาถามเบาๆ ว่า"สัญญาอะไร"เมื่อพูดถึงเรื่องที่เกี่ยวข้องกับจี้ซือหาน ซูหว่านย่อมไม่พูดมากว่า "มันเป็นสัญญาโครงการค่ะ"ผู้ชายเล่นโทรศัพท์อยู่ ไม่รีบพูด "คุณไม่พูดให้ชัด งั้นก็ให้หลินเจ๋อเฉินพูดเถอะ"ซูหว่านต้องบอกเขาตั้งแต่ต้นจนจบถึงสาเหตุและผลที่หลินเจ๋อเฉินอยากนอนเธอและเธอหลุดพ้นจากกับดักได้อย่างไรแค่แผนการฆ่าหลินเจ๋อเฉินไม่ได้พูด แต่เรื่องการอธิบายสัญญาที่หลีกเลี่ยงความสําคัญ"ฉันไม่มีทางจริง ๆ ได้แต่หลอกเขาว่าจะได้โครงการด้านตะวันตกของเมืองมา จุดประสงค์ก็คืออยากลากเขาด้วยวิธีนี้ เพื่อให้เพื่อนฉันแต่งงานเสร็จอย่างราบรื่น แต่เขาจัดการยาก ฉันได้แต่สร้างสัญญาปลอมฉบับหนึ่งเพื่อให้เขามั่นคงก่อน"พอฝ่ายชายฟังจบก
"ดูเหมือนว่าคุณยังมีความสามารถอยู่บ้างครับ"หลินเจ๋อเฉินกอดเอวของซูหว่านและจูบหน้าเธออย่างแรง "พูดเถอะ ที่รัก คุณอยากได้รางวัลอะไรนะ"ซูหว่านกุมแก้มที่ถูกหอมไว้ หน้าไม่เปลี่ยนสี พูดว่า "ประธานหลิน ฉันไม่อยากได้รางวัลอะไร คุณให้คนของคุณออกจากเรือนหอของเพื่อนฉันก็พอแล้วค่ะ""ไม่มีปัญหาครับ"หลินเจ๋อเฉินหยิบโทรศัพท์ออกมาทันทีและโทรออกไปและให้ลูกน้องของเขาถอนออกไปซูหว่านจึงถอนหายใจด้วยความโล่งอก หันหลังกลับ หยิบไวน์ที่วางยาแก้วนั้นขึ้นมา ส่งให้หลินเจ๋อเฉิน"ประธานหลิน ไวน์ที่ฉันตั้งใจนํามาให้คุณ ดื่มกับฉันสักแก้วเถอะ""ดื่มเหรอ?"หลินเจ๋อเฉินเลิกคิ้วเล็กน้อย แต่ไม่คิดว่าเธอจะชวนตัวเองดื่มหลินเจ๋อเฉินที่ประหลาดใจเล็กน้อย ยังคิดว่าซูหว่านคิดเข้าใจได้แล้ว จึงรีบแปะหูเธอและถามว่า"ทําไม คิดเข้าใจได้แล้วเหรอ? ยอมให้ผมสัมผัสได้เหรอ?"ซูหว่านกลัวว่าหลินเจ๋อเฉินจะสงสัย แต่ก็ยังคงรักษานิสัยเดิมไว้ พูดอย่างเย็นชาว่า "ประธานหลิน คุณคิดอะไรล่ะ ฉันบอกคุณไปนานแล้วว่า ฉันไม่อยากให้คุณนอน นี่ถึงเอาโครงการมาแลกเปลี่ยนกับคุณ คุณจะคำไหนคำนั้นไม่ได้อย่างไรล่ะ?"หลินเจ๋อเฉินได้ยินแบบนี้ ก็ไม่พอใจบ้
เธอแน่นใจว่าหลังจากหลินเจ๋อเฉินได้รับสัญญาแล้ว จะไม่ปล่อยเธอไปแต่นั่นอยู่ภายใต้สมมติฐานของตื่นยานอนหลับหมดทั้งหมดนี้โทษผู้ชายในห้องน้ำ!!!ถ้าไม่ใช่เพราะเขาปลอมตัวเป็นหลินเจ๋อเฉิน มากวนประสาทก่อน เขาก็จะไม่เครียดจนมือสั่น ถูกหลินเจ๋อเฉินเห็นเบาะแสสถานการณ์ตอนนี้ เธอจะทํายังไงดี ต้องถูกหลินเจ๋อเฉินนอนจริง ๆ เหรอ?เมื่อเธอกังวลมากจนเหงื่อออกมาก เสียงโทรศัพท์สั่นก็ขัดจังหวะมือที่ทำลังคลำของหลินเจ๋อเฉิน"ประธานหลิน โทรศัพท์ของคุณมาแล้ว คุณรับสายก่อนนะ"ซูหว่านถือโอกาสนี้ผลักหลินเจ๋อเฉินออกไปอย่างรวดเร็วและลุกขึ้นจากเขาหลินเจ๋อเฉินรู้สึกว่าคืนนี้เธอวิ่งไม่ได้ เลยไม่สนใจเธอแล้วเขาหยิบโทรศัพท์ออกมาดู เมื่อเห็นหมายเลขที่แสดงอยู่ด้านบน ก็รีบรับสายหลังจากซูหว่านได้ยินเพียงว่าเขาต่อสาย น้ำเสียงของเขาก็กลายเป็นความเคารพอย่างมาก ประพฤติตัวเชื่อฟังมากเกินไปก็เดาว่าคนที่โทรมา เป็นคนใหญ่คนโตที่แม้แต่หลินเจ๋อเฉินยังไม่สามารถยั่วยุได้ ก็ไม่รู้ว่าเป็นใครแต่เธอก็ขี้เกียจเกินไปที่จะสนใจว่าใครโทรมา สิ่งที่เธอคิดตอนนี้คือ จะแก้ปัญหาที่ยากในตอนนี้ได้อย่างไรหลินเจ๋อเฉินรับโทรศัพท์ไปพลางหยิ
ซูหว่านไม่เคยคิดว่าจะถูกคนแปลกหน้าข่มขืนแล้ว!และชายคนนี้ เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาหน้าตาเป็นยังไงเธอสิ้นหวังมาก!ครั้งนี้ เธอไม่สะอาดจริงจี้ซือหานน่าจะเกลียดจนตายเธอใช่ไหม?จี้ซือหาน จี้ซือหาน จี้ซือหาน...เธอเรียกชื่อเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่าในใจ และน้ำตาก็ไหลลงมาตามหางตาของเธอผู้ชายตระหนักถึงว่าเธอกําลังร้องไห้ กอดคางของเธอและถามด้วยเสียงเย็นว่า“ร้องไห้เพื่อใคร?!”ซูหว่านเจิมริมฝีปากและไม่พูด น้ำตาก็หลั่งไหลและทําให้เน็คไทนั้นเปียกอย่างรวดเร็วความเงียบของเธอทําให้ผู้ชายไม่พอใจมาก "คุณต้องเป็นของผมเท่านั้น"ผู้ชายกัดริมฝีปากสีแดงของเธอและตะโกนเกือบสองชั่วโมงกว่าที่ผู้ชายจะปล่อยเธอไปร่างกายของเธอไร้พลังไปนานแล้ว ประกอบกับก่อนหน้านี้เคยดื่มเหล้าที่มียานอนหลับผสมอยู่ 1 อึก มีอาการเซื่องซึมเล็กน้อยผู้ชายไม่ได้จากไปหลังจากประสบความสําเร็จ แต่อุ้มเธอลงไปในอ่างอาบน้ำหลังจากใช้น้ำอุ่นล้างให้เธอสะอาดแล้ว ก็อุ้มเธอขึ้นไปบนเตียงสัมผัสเตียงนุ่ม ๆ ซูหว่านยิ่งอยากหลับไปแต่คิดว่าหลินเจ๋อเฉินจะกลับมา ก็กัดลิ้นตัวเองอย่างเอาเป็นเอาตายเพื่อให้ตัวเองตื่นขึ้นมาปากได้ลิ้มรสคาวหวาน เธอจึง
เธอไม่มีมีดแล้วและร่างกายถูกชายคนหนึ่งจำคุกความรู้สึกเฉยๆแบบนี้ทําให้เธอไร้พลังมากเธอนั่งยอง ๆ คุกเข่าลงบนพื้น ปิดหน้าร้องไห้อย่างขมขื่น"หยุดร้องไห้"เสียงเย็นชาของผู้ชายปลอบประโลมประโยคหนึ่งซูหว่านไม่ได้ยินเลย หมอบลงกับพื้น ร้องไห้จนตาย ดูทุลักทุเลมากผู้ชายดูเหมือนจะถอนหายใจจนใจ เขานั่งยอง ๆ และสัมผัสผมของซูหว่านหลังจากถูกเธอต่อต้านและผลักออกไป เขาก็พูดเบา ๆ ว่า "ผมคิดถึงคุณมานานแล้ว ทนไม่ไหวสักพัก ผมขอโทษครับ"คิดถึงเธอมานานแล้วเหรอ?ซึ่งหมายความว่าโรคจิตนี้ไม่ได้มีความปรารถนาไม่ดีต่อเธอชั่วคราว แต่มีการวางแผนมานานแล้วหรือ?เขาปลอมตัวเป็นหลินเจ๋อเฉินเพื่อส่งข้อความถึงเธอโดยระบุว่าเขารู้ว่าเธอเป็นผู้หญิงของหลินเจ๋อเฉินและหลินเจ๋อเฉินประกาศว่าเธอเป็นผู้หญิงของเขา ในคืนนั้นที่ไนท์คลับซูหว่านคิดอย่างรอบคอบ ในเวลานั้นมีผู้ชายรูปร่างสูงแบบนี้นอกจากจี้ซือหานแล้ว ยังมีจี้เหลียงชวนและลูกหลานของคนรวยมากมายพี่น้องตระกูลจี้ต่างก็ดูถูกเธอ เป็นไปไม่ได้ที่จะทําเรื่องแบบนี้ดังนั้น ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าคนนี้ น่าจะเป็นพี่น้องที่หลินเจ๋อเฉินพามาเขาคุ้นเคยกับหลินเจ๋อเฉิน ดังนั
หลังจากหลินเจ๋อเฉินออกมาจากกลุ่มบริษัทจี้ เขาถือสัญญาด้วยสีหน้าร่าเริงเขาเอารถจากห้องใต้ดินและวางแผนที่จะตรงไปที่โรงแรมตี้หาวหาซูหว่านใครจะรู้ว่ารถเพิ่งมาถึงครึ่งทาง จู่ ๆ ก็วิ่งรถเอสยูวีหลายสิบคันออกมาล้อมรอบเขาหลินเจ๋อเฉินรู้สึกไม่ดีทันทีและรีบทิ้งรถและหนีไปแต่เพิ่งวิ่งออกไปไม่กี่เมตร รถหรูรุ่นลิมิเต็ดอิดิชั่นชั้นนําคันหนึ่งเหมือนสูญเสียการควบคุมและขับตรงเข้ามาหาเขาเขากลัวจนหนีไปทุกที่ แต่ยิ่งเขาหนีไปเท่าไหร่ รถก็ยิ่งจะทับเขา ดูเหมือนจะอยากชนเขาตายด้วยวิธีนี้หลังจากรถบังคับให้เขาถอยเข้ามุม ประตูคนขับหลักจึงค่อย ๆ เปิดชายสวมหน้ากากอนามัยสีบรอนซ์ทอง เดินลงมาจากรถไฟรถสองลําที่สั่นไหวมากด้านหน้ารถส่องไปที่ดวงตาของหลินเจ๋อเฉินทําให้เขามองไม่เห็นหน้าตาของผู้ชายอย่างชัดเจน ได้แต่แยกแยะราง ๆ ว่าเป็นวัยรุ่นที่สวมชุดลําลองหลวม ๆเหตุผลที่รู้สึกว่าเป็นวัยรุ่น ก็เพราะทรงผม การแต่งตัว เต็มไปด้วยความเป็นวัยรุ่นหลินเจ๋อเฉินมองไปที่วัยรุ่นคนนั้นและคาดเดาว่าอีกฝ่ายจะต้องเป็นสำรวยของบ้านไหนในเมืองเอ ตระกูลหลินเป็นบุคคลสำคัญ สำรวยคนหนึ่งจะกล้าเรียกรถมากมายมาล้อมเขาได้หรือนี่กล้
เขาโตขนาดนี้ ไม่มีใครกล้าตัดนิ้วเขาเลย!เขาประมาทและกังวลมากที่จะมากลุ่มบริษัทจี้แก้ไขสัญญาจนเขาลืมนำบอดี้การ์ดของเขามาด้วยไม่งั้นตอนนี้ยังสามารถต่อสู้กับอีกฝ่ายได้ แต่ตอนนี้เขาอยู่คนเดียว ได้แต่กลายเป็นนักโทษของชายหน้ากากเท่านั้นไม่ว่าผู้ชายคนนี้ต้องการทําอะไร เมื่อเขาหนีไปแล้ว ความแค้นนี้จะต้องแก้แค้นกลับมาแน่นอนสิ่งที่หลินเจ๋อเฉินคิดคือ ยังสามารถหลบหนีออกไปได้ สิ่งที่ผู้ชายคิดก็คือ ให้เขาตายที่นี่ผู้ชายเชิดคางเงยขึ้น บอดี้การ์ดที่ขังอยู่ข้างหลังหลินเจ๋อเฉิน ยกเท้าขึ้นทันที เตะเข่าของหลินเจ๋อเฉินก้มลงเขาก้มลงกับพื้นโดยไม่ทันตั้งตัว มือทั้งสองข้างถือพื้น ก้มลงกราบต่อหน้าผู้ชายอย่างทุลักทุเลอย่างยิ่งความอัปยศอดสูครั้งใหญ่จึงโกรธที่เขาไม่สนใจอะไร เงยหน้าขึ้นขบเขี้ยวเคี้ยวฟันมองผู้ชายตรงหน้าตะโกน"ไอ้สารเลว กล้าทําแบบนี้กับกูแบบนี้ พอกูกลับไปแล้ว ต้องฆ่าแกแน่""ฮ่าๆ"ผู้ชายหัวเราะเยาะและเลิกไร้สาระกับเขา หยิบมีดในมือของเขาและกรีดข้อมือของเขาเมื่อทําทั้งหมดนี้ ผู้ชายไม่ได้กระพริบตาตลอดการเดินทางจ้องมองเย็นชาเสมอ ช้าและสง่างาม จัดการกับหลินเจ๋อเฉิน"คุณเคยจูบเธอ เคยอุ้