LOGINShare
ตอนที่ 7
Last Updated:
2025-04-16 20:18:25
Related chapters
ปฏิบัติการล่าของหลวง (You’re mine) ตอนที่ 8
ผมนั่งไขว่ห้างอยู่ที่โต๊ะริมกระจกของร้านอาหารสุดหรู มองดูคุณสารวัตรที่นั่งตรงข้ามด้วยท่าทางเรียบร้อยเป็นระเบียบอย่างกับพวกนายแบบที่ถูกจัดวางองค์ประกอบมาแล้วเป๊ะๆ เขายังคงมีสีหน้าราบเรียบเหมือนเดิม นิ่งขรึมและสุขุมจนน่าหมั่นไส้“คุณไม่ต้องทำหน้าตึงขนาดนั้นก็ได้นะครับ บรรยากาศมันอึดอัด”คุณสารวัตรเหลือบตาขึ้นมามองผมนิดหนึ่ง ก่อนจะกลับไปสนใจเมนูอาหารในมือ ผมถอนหายใจเฮือก นี่เป็นมื้อข้าวที่ผมขอแลกเปลี่ยนไว้เมื่อคืน แต่ดูเหมือนเจ้าตัวจะไม่ได้เต็มใจมาเท่าไหร่“ผมไม่ได้ทำหน้าตึง”“หืม? งั้นนี่คือหน้าปกติของคุณเหรอครับ?”“ใช่”“โห หน้าดุขนาดนี้ แล้วตอนมีความสุขหน้าคุณเป็นยังไงเหรอครับ?” ผมแกล้งเท้าคางถาม ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์คนถูกถามเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะวางเมนูอาหารลงแล้วมองผมนิ่งๆ “คุณอยากเห็นเหรอ?”ผมเลิกคิ้วแปลกใจกับคำพูดของอีกฝ่าย อะไรกัน อยู่ ๆ ก็โยนคำถามกลับมาซะงั้น?“แน่นอนสิครับ ผมชอบคนที่มีอารมณ์ความรู้สึกนะครับ ยิ่งถ้าคุณยิ้มออกมาได้ ผมจะถือว่าเป็นความสำเร็จของชีวิตเลย”“งั้นคงเป็นไปไม่ได้”“อ้าว?”“เพราะผมไม่ใช่คนที่ยิ้มง่ายขนาดนั้น”ผมหัวเราะเบาๆ “งั้นผมต้องพยายามมากขึ้นแล้วล่ะ”ค
Last Updated : 2025-04-16ปฏิบัติการล่าของหลวง (You’re mine) ตอนที่ 9
“ว่าไงมึง ได้ข่าวโดนไล่ตะเพิดมาอีกแล้วเหรอ” ฮิลล์ที่รู้เรื่องผมกำลังตามตื๊อคุณสารวัตรถามขึ้นเมื่อมาถึงผับของพวกเรา“หึ ข่าวเร็วนักนะมึง” ไอ้นี่น่ากลัวชะมัด ภายนอกเหมือนจะไม่สนใจ แต่กลับรู้ด้วยว่าผมโดนไล่ออกมาหลังจากที่ไปหาคุณสารวัตรมาเมื่อวาน“นั่งเป็นหมาหงอย ไม่ต้องสืบกูก็พอรู้” ฮิลล์แสยะยิ้มเยาะพลางกระดกเหล้าเข้าปากใครหงอยกัน แค่กำลังมานั่งคิดแผนอยู่ว่าจะเข้าหาคุณสารวัตรยังไงอีกดี“เออ กูสืบมาแล้ว เรื่องยาในคลับเรา”“รู้ตัวแล้วเหรอ”“ยัง เข้าถึงตัวบงการยาก แข็งพอตัว”“ระดับมึงเข้าถึงยาก คงต้องพึ่งไอ้รุยแล้วล่ะ” ไอ้นั่นมันหลบในที่มืดคงต้องใช้สายมืดแบบครอบครัวรุยจัดการ “แล้วมึงรู้อะไรมาบ้าง” ผมถามต่อ“ดูจากคุณภาพไม่ได้มาจากแถวนี้ ของนำเข้าราคาค่อนข้างแรงเลย” ฮิลล์ขมวดคิ้วเคร่งพลางพูดต่อ” พวกเรากำลังเจอกับของแข็งปั๊ก”“กูก็อยากรู้แข็งขนาดไหน แมร่งถึงกล้ามาเหยียบจมูกพวกเรา”“สงสัยมันคงไม่อยากอยู่ประเทศนี้แล้วมั้ง” รุยที่เพิ่งมาถึงสำทับเพิ่ม“ไอ้ไต้ฝุ่นล่ะ” ผมถามหาไอ้คนในกลุ่มที่ไม่ได้อยู่ที่นี่กับรุยรุยไหวไหล่เล็กน้อยพลางตอบ” ไม่รู้ กูก็ยังไม่เห็นมันเลย”“สงสัยมันคงไปหาเมียมั้ง” ฮิลล์
Last Updated : 2025-04-16ปฏิบัติการล่าของหลวง (You’re mine) ตอนที่ 10
....ในรถ.....บรรยากาศในรถค่อนข้างเงียบ สารวัตรเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่ ผมเลยถือโอกาสแหย่เขาเล่นอีกสักหน่อย เพื่อไม่ให้บรรยากาศมันตึงเครียดเกินไป“จริงๆ คุณไม่ต้องฝืนก็ได้นะครับ”“ฝืนอะไร?”“ก็… ฝืนทำเป็นไม่สนใจผมไง”เขาหันมามองหน้าผมอย่างเอือมๆ “คุณนี่มัน… คิดไปเองเก่งจริงๆ”“หืม? หรือจะบอกว่าไม่ได้สนใจผมเลย?”“ใช่”“โอ้โห ตอบทันทีไม่มีลังเลเลยนะครับ” ผมหัวเราะเบาๆ “แต่แปลกนะครับ ถ้าคุณไม่ได้สนใจผมจริงๆ คุณคงไม่เสียเวลากับผมแบบนี้หรอก”สารวัตรเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะถอนหายใจ “ผมแค่ทำตามหน้าที่”“แน่ใจเหรอครับ?” ผมแกล้งยื่นหน้าเข้าไปใกล้เขาขมวดคิ้ว หันมามองผมด้วยสายตาดุๆ “ผมขับรถอยู่”“โอเคๆ ไม่แกล้งแล้วก็ได้” ผมหัวเราะ ก่อนปล่อยให้อีกฝ่ายตั้งใจขับรถต่อไป กวนแค่นี้ก็พอ มากกว่านี้เดี๋ยวเขาจะรำคาญเอาได้- คลับ M -เมื่อมาถึง ผมพาเขาเดินเข้าไปยังโซนห้องทำงานด้านหลัง ซึ่งเป็นจุดที่พวกผมใช้ประชุมกันเรื่องปัญหาภายในคลับฮิลล์กับรุยกำลังนั่งรออยู่ก่อนแล้ว พอเห็นผมพาคุณสารวัตรเข้ามา ฮิลล์ก็แสยะยิ้มทันที“โห ไม่อยากจะเชื่อว่ามึงพาตัวเขามาได้จริงๆ”“บอกแล้วไงว่ากูเก่ง” ผมยักคิ้ว ก่อนจะทิ้งตัวลงนั่
Last Updated : 2025-04-16ปฏิบัติการล่าของหลวง (You’re mine) ตอนที่ 11
สถานีตำรวจ – 3 วันหลังจากนั้น- สไนเปอร์ Talk -ผมนั่งอยู่ที่โต๊ะทำงาน ปรายตามองเอกสารตรงหน้าพลางถอนหายใจเล็กน้อย รู้สึกแปลกๆ เหมือนขาดอะไรไปสักอย่าง…เงียบเกินไป…สงบเกินไป…ปกติมันไม่ควรเป็นแบบนี้ผมขมวดคิ้ว กวาดสายตามองไปรอบๆ สถานี ก็ไม่มีอะไรผิดปกติ งานยังคงถาโถมเข้ามาเหมือนเดิม ลูกน้องยังเดินไปมา เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นเป็นระยะแต่… มันเงียบเกินไปจริงๆผมวางปากกาลง พยายามทบทวนความรู้สึกของตัวเอง…ช่วงนี้มีอะไรเปลี่ยนไป?“สารวัตรครับ” หมวดแชมป์ลูกน้องคนหนึ่งเดินเข้ามาพร้อมแฟ้มเอกสาร ผมหยิบมันขึ้นมาเปิดดู ข้อมูลเกี่ยวกับคดีที่กำลังสืบอยู่ ถูกส่งมาเพิ่มเติมยาเสพติดที่ระบาดในคลับของเขา มีเส้นทางลำเลียงที่เริ่มชัดเจนขึ้นแล้ว…เขา?ผมชะงักไปเล็กน้อยใช่แล้ว ปกติ… 'เขา'… หมอนั่นต้องมาหาผมทุกวันแต่วันนี้วันที่เท่าไหร่แล้ว?…3 วันแล้วที่ผมไม่เห็นหน้าเขา…ไม่มีสายโทรเข้าจากเบอร์คุ้นเคย ไม่มีข้อความกวนๆ ไม่มีการบุกมาถึงสถานีแบบที่ทำเป็นข้ออ้างเรื่องคดี แต่จริงๆ แล้วแค่อยากมาก่อกวนผมผมหลุบตาลงเล็กน้อย สะบัดความคิดพวกนั้นออกจากหัวมันไม่ใช่เรื่องสำคัญ…ไม่ใช่เรื่องสำคัญหรอกแต่ทำไมวันนี้เวลาผ
Last Updated : 2025-04-16ปฏิบัติการล่าของหลวง (You’re mine) ตอนที่ 12
โกดังร้าง – 22:35 น.เสียงปืนยังดังต่อเนื่อง ไอ้ตัวต้นเหตุที่หายไป 21 วันนั่งพิงลังไม้ข้างๆ ผม ท่ามกลางเสียงวุ่นวายของการปะทะ ลูกน้องของผมกระจายกำลังตามแผน ส่วนไอ้บ้านี่…“คิดถึงกันล่ะสิ” มันยิ้มกวนๆ พลางเหลือบตามองผม“หุบปากแล้วนั่งเงียบๆ” ผมกระชากคอเสื้อมันเข้ามาใกล้พลางมองสำรวจทั่วตัว “มีแผลตรงไหนไหม?”“ห่วงผมเหรอ?”ผมกลอกตา ก่อนจะกระแทกมันกลับไปนั่งพิงลังไม้เหมือนเดิม “ผมไม่อยากมีปัญหากับพ่อแม่ของคุณต่างหาก”เขาหัวเราะเบาๆ “หึ รู้ไหม ผมนั่งรอวันนี้มาตั้งแต่วันแรกที่ผมหายไปเลยนะ”“อะไร?” ผมหรี่ตา“วันที่คุณจะอดทนไม่ไหว จนต้องมาตามหาผมเอง”“ผมไม่ได้มาตามหา ผมมาทำคดี!”“โอเคๆ คดี” เขาพยักหน้าแบบไม่เชื่อ ก่อนจะยกมือขึ้นลูบคางตัวเอง “แต่ให้ตายสิ คุณดูโกรธมากเลยนะตอนเห็นผม”“ผมโกรธเพราะคุณโง่ที่เอาตัวเองมาเสี่ยงแบบนี้”เขาหัวเราะ “โหดจัง แต่ก็ขอบคุณที่เป็นห่วงนะครับ”ผมถอนหายใจ พยายามสงบสติอารมณ์ นี่มันไม่ใช่เวลามาคุยเรื่องไร้สาระ“อาวุธพวกมันมีแค่ปืนสั้น กับมีด ไม่ได้มีอะไรหนักเกินไป” เขาพูดขึ้นเสียงจริงจังขึ้นมานิดหน่อย “แต่พวกมันก็ระวังตัวกันมาก ผมต้องแกล้งตีสนิทตั้งหลายวันกว่าจะเข้า
Last Updated : 2025-04-16ปฏิบัติการล่าของหลวง (You’re mine) ตอนที่ 13
สถานีตำรวจ – เช้าวันรุ่งขึ้นผมยังคงนั่งอยู่ที่โต๊ะทำงาน ทบทวนรายงานคดีเมื่อคืน ทุกอย่างกำลังชี้ไปในทิศทางที่ชัดเจนขึ้น โกดังที่เราเข้าจับกุมเมื่อคืนเป็นเพียงหนึ่งในหลายจุดที่ขบวนการค้ายาใช้เป็นที่พักของกลาง และการที่พวกมันเลือกเล่นงานคลับของพวกไซโคลนหลังจากนั้น แสดงให้เห็นชัดเจนว่าพวกมันรู้แล้วว่าใครเป็นตัวปัญหาและแน่นอนว่า… หมอนั่นไม่ใช่คนที่จะปล่อยผ่านเรื่องนี้ไปง่ายๆผมกวาดสายตามองไปที่โทรศัพท์ที่วางอยู่บนโต๊ะ ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะถอนหายใจเฮือกแล้วหยิบมันขึ้นมากดโทรออกติ๊ด… ติ๊ด… ติ๊ด…“เฮ้ ว่าไงครับสารวัตร” เสียงที่ตอบรับมาทำให้ผมนิ่วหน้า เขายังใช้เสียงร่าเริงเหมือนเดิม ทั้งที่เมื่อคืนเพิ่งเจอกับเรื่องเสี่ยงตายมาแท้ๆ“คุณอยู่ไหน?”“เพิ่งตื่นครับ” เขาตอบเสียงอืดๆ แถมยังได้ยินเสียงผ้าปูที่นอนเสียดสีกันเบาๆ “โทรหาผมแต่เช้าแบบนี้ คิดถึงกันเหรอ?”“ผมมีเรื่องจะคุยด้วย”“โอ้โห… ฟังดูจริงจังเลยนะ”“เจอกันที่ร้านกาแฟใกล้สถานี อีกสิบห้านาที”“เดี๋ยวสิ”ติ๊ด~ผมกดตัดสาย ก่อนจะหยิบเสื้อคลุมขึ้นมาสวมแล้วเดินออกจากห้องทำงานร้านกาแฟ – 9:30 น.เขามาตรงเวลา อย่างที่คาดไว้ใส่เสื้อเชิ้ตสีขา
Last Updated : 2025-04-16ปฏิบัติการล่าของหลวง (You’re mine) ตอนที่ 14
คืนนั้น – คลับ Mบรรยากาศที่คลับยังคงเหมือนเดิม แต่ผมรู้ดีว่าตอนนี้ทุกคนอยู่ในโหมดระวังตัวมากขึ้นกว่าปกติ ดูจากการ์ดที่เป็นตำรวจนอกเครื่องแบบแฝงตัวมาเดินตรวจตราตลอดเวลา แล้วไหนจะพวกไซโคลนแต่ละคนก็มีบอดี้การ์ดคอยประกบห่างๆ โดยไม่ละสายตา พ่อแม่ของเด็กพวกนี้คงไม่ยอมให้ลูกตัวเองเป็นอะไรไปง่ายๆ แต่ละคนทายาทบริษัทแนวหน้าของประเทศทั้งนั้น“เหมือนว่าพวกมันรู้ตัวแล้ว” ผมพึมพำขณะยืนมองการเคลื่อนไหวในคลับ“ใช่” เขาพยักหน้า “แต่พวกมันไม่กล้าทำอะไรโจ่งแจ้งอีก เพราะรู้ว่าตำรวจกำลังจับตาดูอยู่”“งั้นก็ดี”“แต่มันแปลกไปอีกแบบนะ” เขายิ้มพลางจิบวิสกี้ “ปกติคลับผมไม่ค่อยมีตำรวจมาดูแลขนาดนี้หรอก”“ฉันมาเพราะคดี”“อ้อเหรอ”“ใช่”“ไม่ได้มาเพราะห่วงผม?”“…”“ไม่เถียงแฮะ”ผมหรี่ตา “นายอยากโดนจับข้อหาก่อกวนเจ้าพนักงานไหม?”เขาหัวเราะออกมาดังๆ “โอเคๆ ผมหยุดแซวก็ได้”“ดี”เขามองหน้าผมเงียบๆ อยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะพูดเสียงอ่อนลง “ขอบคุณนะ ที่ช่วยผม”“…”“ไม่ว่าในฐานะอะไรก็ตาม ผมดีใจที่คุณอยู่ข้างผม”ผมชะงักไปนิดหนึ่ง ก่อนจะเบือนหน้าหนี “อย่ามาทำเสียงซึ้ง”“โอเค” เขาหัวเราะเบาๆ ก่อนจะยื่นแก้วมาชนกับแก้วน้ำของผม“งั้
Last Updated : 2025-04-16ปฏิบัติการล่าของหลวง (You’re mine) ตอนที่ 15
ผมสบถในใจเมื่อเห็นร่างของไซโคลนเดินอยู่ในโกดัง ท่ามกลางพวกมันที่กำลังขนลังสินค้าลงจากรถกระบะหมอนี่มันบ้าหรือไง?ผมหรี่ตา มองเขาเดินเข้าไปใกล้ชายคนหนึ่งที่ดูเหมือนจะเป็นหัวหน้ากลุ่มค้า มันจับมือกับไซโคลนก่อนจะพูดอะไรบางอย่าง ใบหน้าของพวกมันดูจริงจัง ราวกับกำลังทำข้อตกลงผมหันไปกระซิบกับลูกทีมที่ซุ่มอยู่ข้างๆ“มีใครรู้ไหมว่าหมอนั่นทำอะไรอยู่?”“ไม่น่าจะเป็นไปได้ที่เขาจะเป็นพวกเดียวกับพวกมันนะครับ” ลูกน้องผมตอบเสียงเบา “เขาเป็นคนแจ้งเบาะแสเองด้วย”ผมกำมือแน่น ดวงตาจับจ้องไปที่ร่างสูงนั้น เขากำลังพูดอะไรบางอย่างกับหัวหน้ากลุ่มค้า ก่อนที่มันจะพยักหน้า และหันไปสั่งลูกน้องให้เปิดลังไม้ผมมองลอดกล้องส่องทางไกล เห็นภายในลังบรรจุถุงพลาสติกซีลแน่นเต็มไปหมด ยาเสพติดล็อตใหญ่แน่นอน“รอให้พวกมันเคลื่อนย้ายของก่อน เราถึงจะบุก” ผมกระซิบสั่งลูกทีม “อย่าให้พวกมันรู้ตัวก่อนเวลา”ลูกทีมพยักหน้า ทุกคนพร้อมรับคำสั่งแต่ยังไม่ทันที่ผมจะออกคำสั่งต่อ จู่ๆ หนึ่งในลูกน้องของพวกมันก็เลื่อนปืนขึ้นมา เล็งไปที่ไซโคลนผมชะงัก!ไซโคลนเองก็ดูตกใจ เขาขยับตัวช้าๆ ขณะที่ชายคนที่ดูเหมือนหัวหน้าพูดอะไรบางอย่าง มันยิ้มเย็นแ
Last Updated : 2025-04-16
Latest chapter
ปฏิบัติการล่าของหลวง (You’re mine) SPECIAL RYU x TYPHOON (2)
ไม่รู้ว่านานแค่ไหนที่ผมนอนเหม่ออยู่อย่างนั้น แต่แล้วเสียงข้อความแจ้งเตือนก็ดังขึ้นติ๊ง!ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูทันที และแน่นอนว่ามันไม่ใช่ใครอื่นนอกจากริว: “ว่างไหม?”หัวใจผมกระตุกวูบแปลก ๆ ก่อนจะรีบพิมพ์ตอบกลับไปฝุ่น: “มีอะไร?”รออยู่ครู่หนึ่ง ข้อความถัดไปก็เด้งขึ้นมาริว: “มาหาหน่อย”ผมนิ่วหน้า อะไรของเขาวะ?ฝุ่น: “นายอยู่บ้าน?”ริว: “หน้าห้องนาย”หน้าห้อง?!ผมเด้งตัวลุกขึ้นจากเตียงทันที กวาดตามองนาฬิกา…จะเที่ยงคืนแล้วหมอนี่มันคิดอะไรอยู่ถึงมาโผล่แถวนี้เวลานี้วะ?ผมหยิบเสื้อคลุมขึ้นมาสวมก่อนจะเดินออกไปตามที่เขาบอกผมเปิดประตูออกไปก็เจอเขายืนล้วงกระเป๋ากางเกงอยู่ ใบหน้านิ่งเฉยเหมือนทุกครั้ง แต่มีบางอย่างในแววตาที่ดูไม่เหมือนเดิม“มาทำไม?” ผมถามพลางกอดอก“คุยกันหน่อย”“เรื่องอะไร?”“เรื่องของเรา”คำว่า ‘เรา’ ทำให้ผมชะงักไปนิดหน่อย“ไม่มีอะไรให้คุย” ผมบอกเสียงเรียบ “ฉันพูดไปหมดแล้ว”ริวไม่ได้ตอบอะไรในทันที เขาแค่ยกบุหรี่ขึ้นมาคาบไว้แล้วจุดไฟ สูดมันเข้าปอดก่อนจะพ่นควันออกมาช้า ๆ“…ฉันไม่ชอบความไม่แน่นอน” เขาพูดขึ้นในที่สุด“หืม?”“ฉันไม่ชอบอะไรที่คลุมเครือ” เขาเอียงหน้ามองผม “แล้วฉัน
ปฏิบัติการล่าของหลวง (You’re mine) SPECIAL RYU x TYPHOON (1)
ผมกอดอกมองสองพี่น้องเถียงกันอย่างไม่รู้จะทำยังไง เรื่องระหว่างผมกับริวมันซับซ้อนเกินกว่าจะอธิบายให้รุยเข้าใจได้"กูสองคนแค่จูบกันไอ้รุย ยังไม่ได้เอากัน"พวกยากูซ่านี่เชื่อถือไม่ได้จริงๆ ไม่ได้เอาพ่อง!"ถ้าจูบกันแล้วก็ต้องเป็นแฟนกันสิ จะมาแอบกินกันเฉยๆ เหมือนไอ้ฮิลล์ไม่ได้นะ" รุยเถียงต่อ"เราแค่จูบกันรุย นายอย่างี่เง่า" น้ำเสียงของไอ้ยากูซ่าขี้เก๊กเริ่มระอา"นายอย่ามาโมโหกลบเกลื่อน" รุยยังคงไม่ยอม"วุ้ยย! มึงจะอะไรนักหนากะอีแค่จูบ ใครๆ เขาก็จูบกันได้ตอนเมา" ผมพูดแทรกขึ้นมา ถ้าผมไม่มีปัญหาทุกอย่างก็น่าจะจบสินะ"พ่องมึงดิ จะมีกี่คนที่จูบพี่ของเพื่อนตอนเมา"มากกว่าจูบกูก็ทำกันมาล่ะ"เออ…มันก็แค่อุบัติเหตุ ใช่ไหม?" ประโยคหลังผมหันไปหาริว เพื่อขอกำลังสนับสนุน"อือ…" ริวพยักหน้า“กูไม่ใช่เด็กแล้วนะริว!"ปั่ก!"ฉันเป็นเพื่อนเล่นนายเหรอ..." ริวตบหัวรุย"อู้ยยส์...เจ็บนะ พะ..พี่" ไอ้รุยเริ่มกลัวเมื่อเห็นสายตาของพี่ชายตัวเองริวถอนหายใจก่อนล้วงกระเป๋าหยิบบุหรี่ขึ้นมาจุด เขาพ่นควันออกจากปากก่อนพูดประโยคที่สิ้นคิดที่สุดออกมา"คบก็คบสิ""ชะ...ช่ายย ห๊ะ!! เดี๋ยวๆ คบอะไร ใครคบกัน" ผมถามด้วยความตกใจ"
ปฏิบัติการล่าของหลวง (You’re mine) ตอนที่ 55
…ไซโคลน Talk…ผมยืนอยู่ริมหน้าต่างห้องพักในโรงแรม มองแสงไฟของโตเกียวที่ส่องสว่างอยู่เบื้องล่าง แต่ความคิดของผมกลับไม่ได้อยู่ที่ทิวทัศน์เหล่านั้นเลยโทรศัพท์ในมือสั่นอีกครั้ง แจ้งเตือนข้อความจากไต้ฝุ่น“มาถึงแล้ว”ผมกลืนน้ำลายลงคอช้า ๆ หัวใจเต้นแรงอย่างห้ามไม่อยู่ นิ้วโป้งแตะไปบนหน้าจอโดยไม่รู้ตัว ก่อนจะรีบชักมือกลับราวกับของร้อนสารวัตร… มาถึงญี่ปุ่นแล้วจริง ๆผมถอนหายใจแรง กดโทรศัพท์ปิดเสียงก่อนจะโยนมันลงบนโต๊ะ ผมเงยหน้ามองตัวเองในกระจกเงาบานใหญ่ เห็นภาพสะท้อนของชายหนุ่มที่พยายามทำเป็นไม่สนใจอะไร แต่แววตากลับเต็มไปด้วยความว้าวุ่นผมคิดว่า… ถ้าออกมาห่างไกลขนาดนี้แล้ว ทุกอย่างจะดีขึ้นผมคิดว่า… ถ้าหายไปจากสายตาเขาแล้ว อีกฝ่ายก็คงไม่รู้สึกอะไรแต่เปล่าเลย…สารวัตรตามมาถึงที่นี่และที่สำคัญกว่านั้นคือ ผมไม่ได้แน่ใจว่าตัวเองอยากให้เขาหาเจอหรือไม่…สไนเปอร์ Talk…ผมยืนอยู่หน้าโรงแรมหรูใจกลางโตเกียว มองขึ้นไปยังชั้นบนสุดที่เป็นห้องพักของไซโคลนไต้ฝุ่นเป็นคนบอกผมว่าไซโคลนอยู่ที่นี่ และถึงแม้เขาจะไม่ได้บอกเลขห้องตรง ๆ แต่แค่มีข้อมูลนี้ก็มากพอแล้วผมกำโทรศัพท์แน่น สูดหายใจเข้าลึก ๆถ้าผมขึ้นไป
ปฏิบัติการล่าของหลวง (You’re mine) ตอนที่ 54
…สไนเปอร์ Talk…ผมมองจอคอมพิวเตอร์ตรงหน้า แต่มันกลับเบลอไปหมดคดียังคงเดินหน้า งานทุกอย่างยังคงต้องทำเหมือนเดิม แต่มีบางอย่างในใจที่คอยฉุดรั้งให้ผมไม่มีสมาธิไซโคลนไม่อยู่แล้วจริง ๆเขาหายไปจากชีวิตผมแบบสมบูรณ์แบบ… ไม่มีร่องรอย ไม่มีการติดต่อกลับ ไม่มีแม้แต่เงาของเขาให้เห็นผมถอนหายใจ กวาดสายตามองโทรศัพท์ที่วางอยู่ข้างตัวจะโทรไปดีไหม?นิ้วผมเลื่อนไปที่ชื่อของเขา ก่อนจะชะงัก… และกดปิดหน้าจอไปถ้าเขาอยากให้ผมตามหา… เขาคงจะทิ้งอะไรไว้ให้ผมบ้างแต่เขาเลือกที่จะหายไปอย่างสมบูรณ์ แปลว่าเขาคงต้องการแบบนั้นจริง ๆ“เฮ้อ…” ผมเอนหลังพิงเก้าอี้อย่างเหนื่อยล้า ก่อนจะได้ยินเสียงเคาะประตูห้องทำงาน“เข้ามา”จ่าแชมป์โผล่หน้าเข้ามา “สารวัตร ผมมีข่าวบางอย่าง”ผมเลิกคิ้ว “ข่าวอะไร?”“คนของเราสืบมาให้แล้วครับ…” จ่าแชมป์ส่งแฟ้มเอกสารให้ผม “คุณไซโคลนอยู่ที่ญี่ปุ่นจริง ๆ และดูเหมือนเขาจะตั้งใจอยู่ที่นั่นอีกนาน”ผมนิ่งไป ก่อนจะเปิดแฟ้มออกดู รายละเอียดที่ระบุอยู่ตรงหน้ามันชัดเจนจนผมปฏิเสธไม่ได้และมีรูปที่ไซโคลนไปไหนมาไหนกับริวอย่างสนิทสนม…ใจผมคล้ายๆ มีอะไรหนักๆ กดทับไว้จนเจ็บผม… กำลังจะเสียเขาไปแล้วจริง ๆ
ปฏิบัติการล่าของหลวง (You’re mine) ตอนที่ 53
…ไซโคลน Talk…ผมไม่ได้หลบหน้าเล่น ๆ แต่ผมเอาจริงหลังจากวันนั้น ผมไม่ได้ติดต่อกลับไปหาสารวัตรอีกเลย ไม่มีการส่งกาแฟ ไม่มีการไปหา ไม่มีแม้แต่ข้อความทิ้งไว้เหมือนทุกทีผมเคยคิดว่าตัวเองเป็นคนดื้อรั้นและไม่เคยยอมแพ้ แต่ครั้งนี้… บางทีผมอาจต้องเป็นฝ่ายปล่อยมือจริง ๆตอนแรกมันก็ยากอยู่หรอก กว่าจะห้ามตัวเองไม่ให้คิดถึง ไม่ให้เผลอกดโทรหาหรือส่งข้อความไป ผมต้องข่มใจตัวเองอยู่หลายครั้ง ต้องดื่มให้หนักขึ้น ต้องเอางานมากลบความคิด แต่สุดท้ายแล้ว… มันก็ไม่ได้ช่วยอะไรมากนักทุกคืนก่อนนอน ผมยังคงเผลอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา หวังว่าบางทีสารวัตรอาจจะเป็นฝ่ายส่งข้อความมาก่อน หรืออย่างน้อยอาจจะมีมิสคอลสักสายแต่ไม่มีเลย…เหมือนเขาหายไปจากชีวิตของผมโดยสมบูรณ์ผมเอนตัวพิงกระจกห้องพักโรงแรมในโตเกียว มองแสงไฟของเมืองที่ยังคงสว่างไสว ทว่าความเงียบในห้องมันกลับกดดันผมยิ่งกว่าความวุ่นวายข้างนอกผมคิดถึงสารวัตร…คิดถึงคนที่เอาแต่ทำหน้าเรียบเฉยเวลาถูกแหย่ คิดถึงคนที่บ่นว่าผมกวนประสาทแต่ก็ยังยอมให้มากวนอยู่ทุกวันผมไม่ได้อยากหนีมาไกลขนาดนี้หรอก แต่ผมรู้ว่า ถ้ายังอยู่ที่เดิม ผมคงไม่มีวันอดใจไม่ไหวแล้วกระโจนไปหาเขาอีกตาม
ปฏิบัติการล่าของหลวง (You’re mine) ตอนที่ 52
…สไนเปอร์ Talk…ไซโคลนไม่ได้พูดเล่น เขาเอาจริงหลังจากวันนั้น ผมก็ไม่ได้รับข้อความหรือสายโทรศัพท์จากไซโคลนอีกเลย ไม่มีการแวะมาหา ไม่มีใครส่งกาแฟมาให้ที่โรงพักตอนเช้า และแน่นอน… ไม่มีใครมารอผมเลิกงานอีกเลยผมคิดว่าตัวเองควรจะโล่งใจ เพราะนี่ไม่ใช่สิ่งที่ผมต้องการเหรอ? ผมอยากให้ไซโคลนออกไปจากชีวิต อยากให้ไซโคลนอยู่ห่างจากปัญหาทั้งหมด เขาอยากปกป้องไซโคลนจากความวุ่นวายนี้…แต่ทำไมมันถึงรู้สึกไม่ใช่แบบนั้นวะ?ในช่วงแรกผมพยายามไม่คิดอะไรมาก มันก็ดีแล้วที่เขาได้ไปใช้ชีวิตปกติของตัวเอง ไม่ต้องมาลำบากกับผมแต่พอผ่านไปเป็นอาทิตย์ ไซโคลนก็ยังไม่ติดต่อมา“หมอนั่นคงจะลืมฉันไปแล้วจริง ๆ” ผมพึมพำช่วงเวลาที่ไม่มีไซโคลนอยู่รอบตัว ทำให้รู้ว่า… ชีวิตของผมขาดอะไรบางอย่างไปจริง ๆไม่ว่าจะเป็นช่วงเช้าที่ปกติจะมีกาแฟจากร้านประจำส่งมาให้พร้อมโน้ตแซว ๆ จากไซโคลน หรือแม้แต่ช่วงเย็นที่ผมมักจะเจอเขามานั่งรออยู่ในห้อง พอไม่มีสิ่งเหล่านี้แล้ว วันเวลาของผมกลับดูเงียบเหงาอย่างน่าประหลาดผมทำงานเหมือนเดิม ใช้ชีวิตแบบเดิม ออกไปสืบคดีเหมือนเดิม แต่กลับรู้สึกว่าอะไรบางอย่างมันผิดแปลกไปหมด“สารวัตร… คุณโอเคหรือเปล่า?”เส
ปฏิบัติการล่าของหลวง (You’re mine) ตอนที่ 51
…ด้านไซโคลน….ผมเดินออกจากห้องทำงานของสารวัตรด้วยความรู้สึกที่เต็มไปด้วยความขัดแย้งในใจ ทุกอย่างมันชัดเจนในหัวของผม แต่ในขณะเดียวกันมันก็สับสนจนแทบจะทำให้ผมหายใจไม่ออก ทุกๆ อย่างที่ทำไปมันยังไม่ดีพออย่างนั้นเหรอ“ผมเหนื่อย…มาก…” เสียงของผมดังในหัวผมเหนื่อยกับการวิ่งตามเขาแล้ว…เขาทำให้ผมรู้สึกว่าตัวเองเป็นแค่คนไร้ค่าที่วันๆ เอาแต่วิ่งตามเขา ผมมักจะเป็นคนแรกที่เขาเลือกจะตัดทิ้งง่ายๆ นั่นมันก็แสดงชัดเจนแล้วว่าผมควรหยุดได้แล้ว…ผมเดินไปที่ลิฟต์โดยที่ไม่คิดจะหันกลับไปมองห้องทำงานนั้น ผมไม่ต้องการให้ใครเห็นความเจ็บปวดในแววตาของผมในตอนนี้ ความรู้สึกที่คล้ายกับการถูกทอดทิ้ง มันร้อนรุ่มอยู่ในอก ผมรู้สึกเหมือนกับว่าเขากำลังวิ่งตามอะไรบางอย่างที่ไม่มีทางจะถึงผมกดปุ่มลิฟต์และยืนรอจนประตูเปิดออก ความรู้สึกข้างในมันเหมือนมีบางอย่างที่กำลังแหลกสลายไปกับทุกก้าวที่เดิน ใจผมมันโหวงและว่างเปล่าบอกไม่ถูกเมื่อถึงชั้นล่างผมเดินออกจากอาคารโดยไม่คิดจะหยุดกลับไปมอง หัวใจของผมมันบีบคั้นจนรู้สึกว่าหายใจไม่ออก ผมหยุดตรงมุมถนนและมองไปที่ท้องฟ้า เหมือนกับกำลังมองหาคำตอบจากสิ่งที่ไม่สามารถมองเห็นได้ สิ่งที่ทำล
ปฏิบัติการล่าของหลวง (You’re mine) ตอนที่ 50
คดีของพ่อผมถูกปิดลงอย่างเงียบๆ ไม่ว่าผลของมันจะเป็นเช่นไร เราทุกคนต่างรู้ดีว่าเขาไม่ได้ทำสิ่งเหล่านี้เพียงลำพัง เขามีใครบางคนที่อยู่เบื้องหลังการตัดสินใจของเขา พ่อผมอาจจะไม่ได้ซัดทอดใครออกมา แต่มันก็ไม่สามารถปิดบังความจริงบางอย่างได้ พวกเรายังเอื้อไปไม่ถึงตัวการใหญ่นั้นพี่ชายของผมทุกคนก็เข้าใจดีถึงสิ่งที่พ่อทำ แม้ว่ามันจะเจ็บปวดแค่ไหน พวกเขาก็ยังคงพยายามช่วยเหลือพ่อในทุกทางที่ทำได้ ไม่มีใครโกรธผมที่ต้องทำหน้าที่จับพ่อ แม้ความรู้สึกจะหนักหน่วงแค่ไหน พวกเขาก็ยอมรับมันได้พวกเขาเห็นสิ่งที่พ่อเคยสอนและปลูกฝังในตัวผมมาตลอดชีวิต….แต่เรื่องมันยังไม่จบแค่นั้น ข่าวของพ่อที่เคยเป็นประเด็นใหญ่ในสังคมก็ถูกกลบไปอย่างเงียบๆ ทุกอย่างถูกเบี่ยงเบนความสนใจด้วยข่าวใหม่ ที่มันเหมือนจะกระทบกับทุกคนรอบตัว ข่าวนั้นเป็นเรื่องของการชิงตัวนักโทษระหว่างที่กำลังจะถูกนำไปฝากขังสองคน และเหมือนจะเป็นการกระทำของแก๊งต่างชาติที่มีอิทธิพลข่าวนี้มันกลบข่าวของพ่อไปจนเกือบจะไม่มีใครพูดถึงอีกเลย ตำรวจถูกเหยียบย่ำอีกครั้ง หลังจากการสืบสวนคดีของพ่อผมคดีที่มันทำให้พวกเราเปิดเผยถึงบางอย่างที่ไม่อยากให้ใครรู้… แต่ตอนนี้…ทุ
ปฏิบัติการล่าของหลวง (You’re mine) ตอนที่ 49
….สไนเปอร์ Talk….ผมพยายามเจรจากับผู้บังคับบัญชาจนตัวเองยังสามารถอยู่ในคดีนี้ต่อได้ และตอนนี้พวกเราก็กำลังรอให้คนพาพ่อมาสอบสวนสักพักเจ้าหน้าที่สองนายก็พาตัวพ่อซึ่งถูกสวมกุญแจมือ เข้ามายังห้องสอบสวน เขายังคงใส่ชุดของเมื่อคืนอยู่แววตาของเขาดูล้าเล็กน้อย…“พ..พ่อ…” มันยากมากที่เสียงจะหลุดออกจากลำคอของผมตั้งแต่เกิดผมไม่เคยเห็นเขาโทรมแบบนี้มาก่อน แม้เขาจะอายุเยอะแล้ว แต่ก็ยังดูกระปรี้กระเปร่าอยู่เสมอแล้วดูสิ….วันนี้เขากลับอยู่ในสภาพแบบนี้ คนเป็นลูกแบบผมควรทำอย่างไรระหว่างความถูกต้องกับความถูกใจ ผมควรเลือกสิ่งไหน…พ่อมองผมนิ่งๆ แล้วพูดช้าๆ“ฉันเห็นแกแล้วเหมือนเห็นตัวเองในอดีตเลย”ประโยคสุดท้ายที่เขาพูด ทำให้ผมรู้สึกเหมือนถูกบีบคั้นจากข้างในบุคลิก ความคิด นิสัย ผมล้วนสืบทอดมาจากเขาทั้งนั้น…พ่อมองผมด้วยแววตาที่อ่านไม่ออก ก่อนจะเอนตัวไปด้านหลัง เท้าแขนลงบนพนักเก้าอี้ที่ดูจะเล็กไปสำหรับเขา“แกจะไม่ถามอะไรหน่อยเหรอ?” เขาเอ่ยเมื่อเห็นเงียบผมเม้มปากแน่น สายตาจับจ้องไปที่กุญแจมือที่ล่ามเขาไว้“…ทำไม?” ผมถามเสียงแผ่ว “ทำไมพ่อต้องทำเรื่องพวกนี้?”พ่อหัวเราะเบาๆ ก่อนจะเอนตัวไปด้านหลัง ดวงตาคม
