"ไม่ต้อง ไม่จำเป็น" เควินบอกทันที “ใครบางคนอาจจะคิดว่ามีอะไรเลวร้ายเกิดขึ้นที่นี่ถ้าเธอโทรแจ้งตำรวจ อาจส่งผลกระทบต่อธุรกิจของเรา หากเราอธิบายสิ่งที่เกิดขึ้นไม่ได้…ฉันจะจัดการกับเขาเอง ฉันจะให้เงินเขาเพื่อให้จบ ๆ ไป มันไม่คุ้มเลยถ้ามาแลกกับคนแบบนี้…”เควินรู้สึกว่าเหงื่อเขากำลังจะเปียกชุ่มเสื้อไปหมดในขณะที่เขากำลังพูด‘มันเป็นความผิดของเธอ! ในฐานะเพื่อนที่ดีที่สุดของแมนดี้ แต่เธอกลับไม่รู้อะไรเกี่ยวกับตัวตนที่แท้จริงของสามีเลยและยังส่งเสริมให้ฉันตามติดเธออีก เธออยากให้ฉันตายเหรอ?'“เควิน ทำไมนายถึงเหงื่อออกเยอะขนาดนี้? นายร้อนหรอ?” แองเจิลไม่สังเกตเห็นอะไรผิดปกติและถามอย่างออกมาสงสัย“อากาศร้อนไปหน่อย…” เควินพูดอย่างประหม่า“โอ้ งั้นก็ไม่มีอะไร อย่างไรก็ตามนายไม่จำเป็นต้องให้เขามากเกินไป แค่เพียงสามสิบดอลลาร์ก็... นายมั่นใจได้เลยเรื่องของแมนดี้ ฉันอยู่ที่นี่ทั้งคนฉันจะช่วยนายแน่นอน!” แองเจิลให้กำลังใจแล้วบอกลาด้วยรอยยิ้ม เธอไม่ต้องการเข้าไปในห้องทำงานนั่นอีก เธอรู้สึกไม่สบายเรื้อสบายตัวเมื่อต้องมองไปที่ฮาร์วีย์ในตอนนี้เธอยังคงไม่ได้รับรู้ถึงใบหน้าที่บึ้งตึงของลูกพี่ลูกน้องของเธอ
"ครับ ๆ ได้ครับ!" เควินพยักหน้าตอบรับอย่างรวดเร็ว ในตอนนี้เขาไม่กล้าแม่แต่จะคิดในเรื่องของการทำงานร่วมกันหลังจากนั้นเขาก็เดินไปส่งฮาร์วี่ย์ออกจากโชว์รูมและมองดูเขาขับ ปอร์เช่ พานาเมร่า ออกไป ในตอนนั้นเขารับรู้ได้เพียงว่าร่างกายของเขาเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อทั้งร่าง“มิสเตอร์ควินน์ ฉันไม่เข้าใจเลยว่าทำไมคุณถึง…” หัวหน้าพนักงานขายมองเขาอย่างรู้สึกสับสนเพียะ!เควินตบเธออย่างต้องการระบายอารมณ์ “ฉันต้องอธิบายให้คุณฟังทุกครั้งที่ทำอะไรเหรอ? จำไว้! ใครก็ตามที่กล้าพูดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้แค่เพียงนิดเดียวฉันฆ่าแน่!”***หลังจากออกจากเมืองยานยนต์ ฮาร์วี่ย์เห็นว่ามันเย็นมากแล้ว เขาจึงไม่กลับไปที่บริษัทอีก แต่เขาไปที่ห้างสรรพสินค้าเพื่อซื้อของแทน เขาส่งข้อความหาแมนดี้และเตรียมจะพามันกลับบ้านอีกด้านหนึ่งแมนดี้รู้สึกเขินอายเล็กน้อยเมื่อรู้ว่าฮาร์วี่ย์กำลังจะกลับบ้านแล้ว และวันนี้เธอทำงานเสร็จเร็วและกำลังจะกลับบ้านเช่นกันในห้องนั่งเล่น ลิเลียนกำลังกำโทรศัพท์ของเธอแน่น และอยู่ในอาการหวาดกลัว ผู้อาวุโสซิมเมอร์เพิ่งโทรหาเธอและต่อว่าเธอ คืนนี้เขาสั่งให้เธอพาแมนดี้และฮาร์วี่ย์ไปพบตระกูลซิมเ
ลิเลียนรู้โดยทันทีว่าคนที่ลงจากรถมานั้นคือใคร แม้ว่าคน ๆ นั้นจะกลายเป็นขี้เถ้าเพราะเขาคนนั้นคือฮาร์วี่ย์ ไอ้ลูกเขยที่ไร้ประโยชน์! ไม่ใช่ว่าเธอไม่เคยเห็นรถปอร์เช่ แต่ก็เป็นแค่รุ่นเริ่มต้นซึ่งมีราคาประมาณแสนดอลลาร์แต่นี่ฮาร์วี่ย์ขับรถพานาเมร่ารุ่นพิเศษ ราคาอยู่ที่ประมาณสี่แสนดอลลาร์ เทียบกับรถของแมนดี้ที่มีราคาเพียงแค่เศษเสี้ยวของรุ่นนั้น แม้ว่าตระกูลซิมเมอร์จะทำธุรกิจขนาดใหญ่ แต่พวกเขาก็ยังคงเป็นตระกูลระดับสอง เป็นเรื่องยากที่คนทั่วไปที่จะจ่ายเงินจำนวนมากในคราวเดียวเพื่อซื้อรถแบบนี้รถคันนี้มันเป็นรถในฝันของลิเลียน เธอไม่สามารถออกอาการใด ๆ ได้เลยแม้ว่าลูกเขยที่ไร้ประโยชน์ของเธอเป็นคนที่ก้าวลงมาจากรถฮาร์วี่ย์ไม่สนใจท่าทีเหล่านั้น เขาเดินเข้าไปทักทายแมนดี้พร้อมของที่ถืออยู่ในมือ "ผมกลับมาแล้ว"แมนดี้มองไปที่ฮาร์วี่ย์แล้วมองไปที่รถปอร์เช่ที่จอดอยู่ข้างนอกด้วยสีหน้าสงสัยฮาร์วี่ย์ยิ้มและพูดขึ้นมาหลังจากเห็นแมนดี้กำลังมองมาที่เขา “ผมบอกไปแล้วไม่ใช่เหรอว่าผมช่วยเพื่อนไปเลือกซื้อรถเมื่อเช้านี้? ผมเลือกคันที่ผมชอบ แต่รถคันนี้ยังไม่ได้รับใบอนุญาต ผมเลยเอามาขับชั่วคราวแค่สองสามวันนี้”แมน
ในขณะเดียวกันฮาร์วี่ย์กำลังเข้าคิวรอรับชานม โทรศัพท์มือถือของเขาก็ดังขึ้น เสียงของอีวอนน์ต่อสายมาจากอีกด้านหนึ่ง “ท่านประธานคะ คนอัปโหลดวิดีโอของแซ็คที่ถูกขับไล่ออกจากบริษัทว่อนไปทั่วอินเทอร์เน็ต ชาวเน็ตก็ตั้งคำถามกับพวกเราว่าพวกเราทำเกินไปหรือเปล่า ท่านคิดว่าเราต้องจัดงานแถลงข่าวเพื่ออธิบายเรื่องนี้หรือไม่คะ?”ฮาร์วี่ย์ครุ่นคิดสักพักแล้วพูดว่า “วันนั้นมีภาพกล้องวงจรปิดที่ห้องประชุมอยู่อีกไหม เซ็นเซอร์ใบหน้าของพนักงานหญิงที่อยู่แผนกต้อนรับและตามหาคนโพสต์ในออนไลน์"รับทราบค่ะ!" ดวงตาของอีวอนน์เป็นประกายขึ้นเมื่อเธอได้ยินเช่นนั้น ‘ท่านประธานก็คือท่านประธาน เขาสามารถแก้ไขเรื่องใหญ่เช่นนี้ได้ด้วยประโยคเพียงสองประโยค ทำไมฉันถึงคิดแบบนั้นไม่ได้นะ?'ฮาร์วี่ย์วางสายโทรศัพท์แล้วโดยไม่รอรับคำชมจากอีวอนน์ เขาได้ชานมและพร้อมที่จะกลับบ้านจู่ ๆ เขาก็ได้ยินเสียงเบรกดังขึ้นทางด้านหลังทันทีที่เดินไปริมถนน ทันใดนั้น Audi A4 ก็หยุดอยู่ข้างหลังฮาร์วี่ย์ และได้ยินเสียงตะโกนจากรถออกมาวินาทีต่อมาหญิงสาวที่แต่งหน้าหนาเตอะ กลิ่นน้ำหอมที่ฉุนมากแม้จะอยู่ห่างออกไปสิบเมตร กระแทกประตูรถให้เปิดและลงมาจากรถ เธ
“ใช่ค่ะ พี่โฮเวิร์ด พี่ยอดเยี่ยมที่สุดแล้ว พี่เพิ่งได้งานที่มีเงินเดือนเจ็ดหมื่นหกพันดอลลาร์ต่อปี ลูกเขยที่ไปเกาะเขากินจะเข้าใจอะไรแบบนี้ได้ยังไง!” ผู้หญิงที่แต่งหน้าหนาเตอะยิ้มแย้มแจ่มใสด้วยความภาคภูมิใจราวกับว่าเธอมีสามีที่ร่ำรวยฮาร์วี่ย์มองไปที่โฮเวิร์ดด้วยความประหลาดใจ ดูเหมือนว่าผู้ชายคนนี้มีความสามารถมากทีเดียวโฮเวิร์ดคิดว่าฮาร์วี่ย์กำลังอิจฉาเมื่อเห็นว่ากำลังมองมาที่เขา เขาถ่อมตัวลงและพูดว่า “อย่าทำให้เพื่อนร่วมชั้นของฉันหงุดหงิดสิ ฉันก็แค่โชคดี ดอน แซนเดอร์ ลูกพี่ลูกน้องของฉันก็เป็นผู้บริหารระดับสูงของ ยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์ เขาส่งประวัติของฉันไปที่บริษัทก่อนหน้านี้และบริษัทคิดว่าฉันยอดเยี่ยมมาก พวกเขาตัดสินใจรับฉันเข้าทำงาน ก็แค่นั้น”โฮเวิร์ดยิ้มด้วยความภาคภูมิใจเมื่อเขากล่าวถึง ยอร์กเอ็นเทอร์ไพรส์ ท้ายที่สุดทุกคนก็รู้ว่าตระกูลยอร์กซึ่งเป็นครอบครัวอันดับต้น ๆ ในนิอัมมี่คือคนที่อยู่เบื้องหลัง ยอร์ก เอ็นเทอร์ไพร์ เขาจะมีอาชีพที่ดีถ้าเขาสามารถทำงานกับตระกูลที่มีอิทธิพลเช่นนี้ได้ฮาร์วี่ย์นิ่งงันเพราะดูเหมือนโฮเวิร์ดจะยังไม่รู้ว่าดอนถูกไล่ออกแล้ว เขาคิดว่าจะได้ทุกอย่างที่ต้อง
“นั่นเป็นเพราะเขาเป็นลูกเขยที่ได้ชื่อว่าไปอาศัยอยู่บ้านคนอื่น ไร้ประโยชน์ สำหรับผู้ชายแล้วมันช่างน่าอายที่สุด!”“เฮ้ หนุ่มหล่อคนนี้กำลังบอกว่าลูกเขยคนนี้ล่อลวงเพื่อนร่วมชั้นของเขาให้ซื้อไวน์ราคาแพงในงานเลี้ยงสังสรรค์เหรอ แต่ถึงอย่างนั้นเขากลับทำมันไม่สำเร็จ แถมยังมาคุยโวว่าเขาให้คนยกเว้นการเรียกเก็บเงินสำหรับพวกเขาอีก”“ทำไมถึงเป็นคนแบบนี้? เสียชื่อผู้ชายที่สุด!”“ช่างเป็นขยะไร้ค่าอะไรแบบนี้! ทำไมเขาถึงไม่ถูกรถชนตาย ๆ ไปซะ?!”ผู้คนกำลังซุบซิบนินทาเกี่ยวกับเรื่องนี้และฮาร์วี่ย์เริ่มรู้สึกโกรธทันที‘วันนี้ผมอารมณ์ดี ผมเพิ่งออกมาซื้อชานมให้ภรรยาของผม ทำไมผมต้องมาเจอคนโง่แบบนี้? ทำไมผมถึงไม่รู้ว่านายช่างเป็นคนงี่เง่าน่ารังเกียจแบบนี้?ผู้หญิงที่อยู่ข้าง ๆ โฮเวิร์ดในตอนนี้ยิ่งแสดงอาการหยิ่งผยองแต่เมื่อโฮเวิร์ดกำลังจะได้ทำไรอะไร ฮาร์วี่ย์ก็วางชานมลงบนพื้นอย่างระมัดระวัง จากนั้นเขาก็พูดอย่างเย็นชาว่า “โฮเวิร์ด ผมเตือนคุณแล้วนะในฐานะที่คุณเป็นเพื่อนร่วมชั้นของผม หยุดเรื่องนี้ซะ!”"ทำไม? นายทำอะไรกับฉันได้? ฉันพูดในสิ่งที่นายทำไม่ได้เหรอ?” แม้ว่าโฮเวิร์ดจะเห็นแล้วว่าฮาร์วี่ย์มีสีหน้าที
โฮเวิร์ดรู้สึกภาคภูมิใจและตั้งใจเปิดลำโพงโดยให้ทุกคนได้รับรู้เมื่อได้ยินจากปลายสาย จากนั้นเขาก็กระแอ่มไอและพูดออกมาเสียงดังว่า “ผู้จัดการครับ คุณกำลังบอกว่าท่านประธานของ ยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์ ได้ลงนามในจดหมายแต่งตั้งของผมแล้วงั้นเหรอ”เมื่อโฮเวิร์ดกำลังพูดเรื่องนั้นออกมาเหล่านั้นเหล่าไทยมุงกำลังมองไปที่เขาด้วยสายตาชื่นชม“คุณชายสูงส่งคนนี้บอกว่าเขาได้ทำงานใน ยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์ ด้วยเงินเดือนเจ็ดหมื่นหกพันดอลลาร์!”“เขาคงเป็นผู้บริหารระดับสูงแน่นอน ดูแล้วเขาจะมีอนาคตที่สดใส!”“นี่สิคือความหมายของการประสบความสำเร็จตั้งแต่เป็นวัยรุ่น ว่ากันว่า ยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์ เป็นที่สนใจอยากเข้าทำงานด้วย แม้กระทั่งตำแหน่งเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย ยิ่งไปกว่านั้น บริษัทนี้มีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งหลากหลายองค์กร ผู้ที่สามารถเข้าทำงานในบริษัทนี้ได้ต้องเป็นคนมีระดับในภาคอุตสาหกรรม!”ในตอนนี้หลาย ๆ คนเริ่มอิจฉาและวาดฝันว่าสักวันพวกเขาจะมาแทนที่เขาหญิงสาวที่แต่งหน้าจัดจ้านยืนข้างโฮเวิร์ดและมองเขาด้วยสายตาชื่นชม ผู้ชายที่เธอเลือกเป็นคนที่ยอดเยี่ยมที่สุด เป็นผู้ชายในชนชั้นคนระดับสูง ไม่มีผู้ชายธรรมดาค
ลิเลียนออกอาการเบื่อหน่ายทันทีเมื่อเธอเห็นฮาร์วี่ย์เดินเข้ามาในบ้าน “ไอ้ขยะ ทำไมนายใช้เวลาซื้อของนานแบบนี้ นายคิดว่าจะไปคลอดลูกหรือไง? นายไม่รู้หรือไงว่าผู้อาวุโสซิมเมอร์ส่งคนมารับนายและแมนดี้?”เมื่อฟังคำดูถูกของลิเลียนและใบหน้าที่เบื่อหน่ายของเธอ ฮาร์วี่ย์รับรู้ดีว่าการร่วมมือระหว่างตระกูลซิมเมอร์ กับ ยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์ ล้มไม่เป็นท่า ตระกูลซิมเมอร์อาจทำให้แมนดี้ต้องอับอายอีกครั้ง ไม่อย่างนั้นลิเลียนคงจะไม่ดูแย่ขนาดนี้ในตอนนี้แมนดี้ก็รู้สึกเป็นกังวลเช่นกัน เมื่อเธอเห็นฮาร์วี่ย์กลับมาเธอก็รีบเข้าไปนั่งในรถปอร์เช่ของเขาทันที เธอไม่มีเวลาแม้แต่จะกินชานมที่เขาซื้อกลับมา ฮาร์วี่ย์ไม่พูดอะไรให้มากความและรีบสตาร์ทรถอย่างรวดเร็วไม่นานฮาร์วี่ย์ แมนดี้และลิเลียนก็มาถึงคฤหาสน์ซิมเมอร์ในตอนนี้ผู้อาวุโสซิมเมอร์ได้เรียกเฉพาะคนที่มีสิทธิ์ออกเสียงในตระกูลซิมเมอร์แล้วใบหน้าของทุกคนเต็มไปด้วยความโกรธและไม่พอใจ เมื่อช่วงบ่ายแซ็คได้บอกพวกเขาเกี่ยวกับสัญญาปลอมที่แมนดี้นำกลับมา สามีขยะของเธอช่วยเธอปลอมสัญญาด้วยเช่นกัน ครอบครัวของแมนดี้คงจะต้องถูกขับไล่ออกไปพวกเขาคงจะยอมลดความโกรธลงได้ไม่นานแมน