บทที่ 51

ลิเลียนรู้โดยทันทีว่าคนที่ลงจากรถมานั้นคือใคร แม้ว่าคน ๆ นั้นจะกลายเป็นขี้เถ้าเพราะเขาคนนั้นคือฮาร์วี่ย์ ไอ้ลูกเขยที่ไร้ประโยชน์! ไม่ใช่ว่าเธอไม่เคยเห็นรถปอร์เช่ แต่ก็เป็นแค่รุ่นเริ่มต้นซึ่งมีราคาประมาณแสนดอลลาร์

แต่นี่ฮาร์วี่ย์ขับรถพานาเมร่ารุ่นพิเศษ ราคาอยู่ที่ประมาณสี่แสนดอลลาร์ เทียบกับรถของแมนดี้ที่มีราคาเพียงแค่เศษเสี้ยวของรุ่นนั้น แม้ว่าตระกูลซิมเมอร์จะทำธุรกิจขนาดใหญ่ แต่พวกเขาก็ยังคงเป็นตระกูลระดับสอง เป็นเรื่องยากที่คนทั่วไปที่จะจ่ายเงินจำนวนมากในคราวเดียวเพื่อซื้อรถแบบนี้

รถคันนี้มันเป็นรถในฝันของลิเลียน เธอไม่สามารถออกอาการใด ๆ ได้เลยแม้ว่าลูกเขยที่ไร้ประโยชน์ของเธอเป็นคนที่ก้าวลงมาจากรถ

ฮาร์วี่ย์ไม่สนใจท่าทีเหล่านั้น เขาเดินเข้าไปทักทายแมนดี้พร้อมของที่ถืออยู่ในมือ "ผมกลับมาแล้ว"

แมนดี้มองไปที่ฮาร์วี่ย์แล้วมองไปที่รถปอร์เช่ที่จอดอยู่ข้างนอกด้วยสีหน้าสงสัย

ฮาร์วี่ย์ยิ้มและพูดขึ้นมาหลังจากเห็นแมนดี้กำลังมองมาที่เขา “ผมบอกไปแล้วไม่ใช่เหรอว่าผมช่วยเพื่อนไปเลือกซื้อรถเมื่อเช้านี้? ผมเลือกคันที่ผมชอบ แต่รถคันนี้ยังไม่ได้รับใบอนุญาต ผมเลยเอามาขับชั่วคราวแค่สองสามวันนี้”

แมน