“ไม่เลว! ไม่เลวเลย!“ฉันต้องยอมรับเลยล่ะว่าไอ้ผู้ชายที่ชอบเกาะคนอื่นกินคนนั้นทำผลงานได้น่าประทับใจมาก..."แม้แต่ผมก็ยังรู้สึกสนใจที่อยากจะชิมผู้หญิงคนนี้เลย...“ฉันจะพาคุณไปหาหมอที่เก่งที่สุดในโกลด์เด้น แซนด์! ฉันจะหาผู้เชี่ยวชาญสองสามคนมาช่วยให้คุณฟื้นฟูตัวเองอย่างดีที่สุด!“และถ้าคุณทำไม่ได้ผมก็จะให้เงินคุณสิบห้าล้านดอลลาร์ เพื่อที่คุณจะได้ใช้ชีวิตที่เหลืออยู่อย่างสุขสบาย!“ไม่ว่าจะยังไงก็ตามฉันจะไม่ยอมให้ผู้คนที่คอยรับใช้ฉันต้องทุกข์ทรมาณไปเปล่า ๆ!“นอกจากนี้ฉันก็อยากไปอยู่กับแมนดี้ ซิมเมอร์ในเร็ววันด้วย!“ไม่อย่างนั้นแล้วความอับอายที่ฉันต้องฝืนทนเพราะฮาร์วีย์ก็จะต้องสูญเปล่า!”ไซลาสเลียริมฝีปากที่แห้งผากของเขาด้วยสีหน้าที่ดูตื่นเต้นเคย์ลีเผยให้เห็นรอยยิ้มจาง ๆ“ฉันเข้าใจค่ะ ฉันจะจัดการเรื่องนี้ทันที“ท้ายที่สุดแล้วตระกูลยีนจะไม่ส่งเธอไปที่โกลด์เด้น แซนด์ เพื่อจัดการกับปัญหาทั้งหมดนั้น ถ้าพวกเขาให้ความชื่นชมเธอจริง ๆ“เรามีเวลาเยอะแยะที่จะส่งเธอตรงดิ่งไปยังเตียงนอนของคุณ“ความโกรธเกรี้ยวของคุณจะมลายหายไปในไม่ช้านี้"ไซลาสระเบิดหัวเราะออกมาหลังจากได้ยินการตอบโต้อย่างมั
“ไม่ว่าจะยังไงก็ตาม ผมมาที่นี่ก็เพื่อเลี้ยงอาหารคุณย่าจริง ๆ“ท้ายที่สุดแล้วผมยังไม่เคยพูดคุยกับคุณย่าอย่างเป็นมิตรเลย“การรับประทานอาหารพร้อมกับพูดคุยกันเล็กน้อย เป็นวิธีการแสดงความเคารพของผม! คุณย่าไม่ควรปฏิเสธผมแบบนี้นะ!ฮาร์วีย์ยิ้มเบิกบาน“นอกจากนี้แม้แต่อาชญากรที่ชั่วร้ายที่สุดก็ยังได้อาหารมื้อสุดท้ายก่อนที่จะถูกประหารด้วยซ้ำไป“คุณย่าแน่ใจเหรอว่าไม่อยากกิน?“นี่เป็นอาหารชั้นเลิศ! ผมยังได้ไวน์รีสลิ่งปีแปดสองมาหนึ่งขวดด้วย!”จากนั้นฮาร์วีย์ก็เทไวน์ให้ตัวเองหนึ่งแก้ว แอลกอฮอล์สีอำพันมีรสหวานละมุนลิ้น ท้ายที่สุดแล้วนี่เป็นไวน์คุณภาพเยี่ยมคุณย่าคอบบ์ทำสีหน้าเย็นชาหลังจากเห็นการเสแสร้งของฮาร์วีย์ ที่ทำราวกับว่าเขาเป็นนายน้อยของตระกูลชั้นนำ“ถ้าอยากจะฆ่าฉันก็ฆ่าเลยสิ! แกทำแบบนี้เพื่ออะไรกัน?!“ไอ้สารเลว!“เมื่อมาถึงขั้นนี้แล้วฉันไม่กลัวที่จะบอกแกหรอก!“ฉันจ่ายเงินสามร้อยล้านดอลลาร์ให้กับเจ็ดนักฆ่าไร้เทียมทาน ฉันถึงกับสัญญาว่าจะมอบทรัพย์สินของตระกูลคอบบ์ให้พวกเขาครึ่งหนึ่ง ถ้าพวกเขาฆ่าดีนและแกได้!“น่าเสียดายที่แผนการมักจะล้มเหลวอยู่ตลอด!“เชิญลงมือในสิ่งที่แกต้องทำได้แล้
“ว่ากันว่าแม้แต่ประเทศตะวันตกที่ทรงอำนาจมากที่สุดก็ยังเคยได้ยินเรื่องนี้มาตั้งแต่สมัยโบราณ“กลายเป็นตำนานตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา...“ชีวิตชั่วนิรันดร์“การศึกษาขั้นพื้นฐานและสภาพเศรษฐกิจขยายตัวอย่างรวดเร็ว โลกตะวันตกถือครองทรัพยากรเกือบเก้าสิบเปอร์เซ็นต์ของโลก“เป็นธรรมดาที่ผู้ปกครองประเทศของพวกเขาจะอยากมีชีวิตที่ยืนยาว เพื่อที่เขาจะได้ครองอำนาจได้ตลอดไป และกลายเป็นพระเจ้าที่ยังมีชีวิตอยู่!“นั่นคือสาเหตุว่าทำไมจึงเกิดเรื่องวุ่นวายในราชวงศ์ยุคโบราณมาเป็นเวลาหนึ่งร้อยปีแล้ว“แต่ถึงกระนั้น โลกตะวันตกก็ไม่เคยประสบความสำเร็จในการมีอายุยืนยาวได้เลย“และเนื่องจากการกดขี่ของคนพวกนั้น ในที่สุดประเทศ H ก็ลุกขึ้นและอ้างสิทธิ์ในความรุ่งโรจน์หลังจากผ่านไปห้าพันปี“โลกตะวันตกถูกกวาดล้างด้วยความโลภของพวกเขาเอง“หนึ่งร้อยปีต่อมาการต่อสู้ระหว่างยุโรปกับอเมริกาก็เกิดขึ้น การต่อสู้ดูเหมือนจะแตกต่างยุคราชวงศ์แส้ แต่เกิดขึ้นจากเหตุผลเดียวกัน“นี่เป็นความอัปยศอดสู ห้าประเทศที่แข็งแกร่งที่สุดประสบกับความล้มเหลวมากยิ่งขึ้น“หัวหน้าผู้ฝึกสอนได้บดขยี้คนพวกนั้นเพียงลำพัง และทำให้ประเทศ H ยืนอยู่ในตำแหน่
"เสแสร้งต่อไปเถอะ!”คุณย่าคอบบ์ทำสีหน้าดูถูกเหยียดหยาม“แกคิดว่าแกจะใส่ร้ายฉันด้วยข่าวลือที่ได้ยินมาเหรอ?!“ฉันจะบอกอะไรให้นะ! ที่ฉันทำทั้งหมดนี้ก็เพื่ออำนาจเท่านั้น!”ฮาร์วีย์ทำสีหน้าเคร่งขรึม“ไม่หรอก คุณย่าไม่ได้สนใจในเรื่องนั้นหรอก“สิ่งที่คุณย่ากำลังค้นหาอยู่ก็คือชีวิตชั่วนิรันดร์“องค์กรที่คุณย่าเข้าไปร่วมด้วยก็ไม่ใช่ใครอื่นนอกจาก 'เอเวอร์มอร์' นั่นเองดวงตาของคุณย่าคอบบ์กระตุกหลังจากได้ยินชื่อองค์กรแห่งนั้นฮาร์วีย์ฉีกยิ้ม“เอาอย่างนี้ไหม? นี่คือข้อตกลง...“ถ้าคุณย่าเล่าเรื่องเอเวอร์มอร์ให้ผมฟังทั้งหมด ผมก็จะปล่อยให้คุณย่ามีชีวิตอยู่ต่อไป คุณย่าว่าดีไหม?“ผมจะให้ผู้อาวุโสคอบบ์เป็นคนตัดสินชะตากรรมของคุณย่าด้วย“บางทีคุณย่าอาจชอบวิธีนี้มากกว่าก็ได้?“ท้ายที่สุดแล้วเขาอาจให้โอกาสคุณย่าเปลี่ยนใจ เพื่อเห็นแก่ความสัมพันธ์ของคุณย่ากับเขา"คุณย่าคอบบ์ปล่อยหัวเราะออกมาอย่างเย็นชา“แกช่างไร้เดียงสาจริงนะฮาร์วีย์! แกคิดว่าแกสามารถจะเอาทุกอย่างไปจากฉันด้วยวิธีแบบนี้เหรอ?!“แกไม่มีสิทธิ์หรอก!“เอเวอร์มอร์ได้ทำสงครามโดยบีบบังคับกองกำลังภายนอกจำนวนมาก ให้มาต่อสู้กับประเทศ H เ
“ถึงแม้ว่ามันจะเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้สำหรับคุณย่า แต่ผมก็สามารถขุดคุ้ยสมาชิกขององค์กรเอเวอร์มอร์ที่อยู่ในประเทศของผมได้ทุกคน“แล้วทำไมถึงไม่บอกรายละเอียดมาให้หมดล่ะ?”คุณย่าคอบบ์ได้แต่หัวเราะอย่างเย็นชา“ฉันคงจะกลายเป็นผีไม่มีหลุมถ้าฉันพูดอะไรออกไปมากกว่านี้!“ศพของฉันจะถูกเผาจนกลายเป็นเถ้าถ่าน!จากนั้นเธอก็เทไวน์ให้ตัวเองก่อนจะยกขึ้นจิบ“จะยังไงก็ตาม ฉันก็ตายไปแล้ว! ทำไมฉันต้องบอกแกเรื่องทั้งหมดนี้ด้วยล่ะ?!”ความงดงามของชีวิตสามารถสัมผัสได้จากรสชาติหวานอมขมของไวน์ คุณย่าคอบบ์มีแต่ความรู้สึกคิดถึงบ้านเมื่อเธอจิบไวน์เข้าไปท้ายที่สุดแล้วเธอก็เป็นคนของเอเวอร์มอร์ แล้วก็ค้นหาชีวิตอันเป็นนิรันดร์ด้วยฮาร์วีย์ยิ้มอีกครั้ง“ก็เพราะคุณย่าจะได้อะไรมากขึ้นถ้าทำอย่างนั้นน่ะสิ!“ยกตัวอย่างเช่น ผมได้ทำลายแผนการของคุณย่าไปหมดแล้วเมื่อมาถึงจุดนี้ ผมจะทำข้อตกลงกับเอเวอร์มอร์ ถ้าคุณย่าเล่าให้ผมฟังทุกอย่าง...“บางทีคุณย่าอาจฆ่าผมด้วยวิธีนี้ เพื่อเป็นการแก้แค้นผมก็ได้“หรือบางทีผมอาจคิดปล่อยคุณย่าและคนในตระกูลต้องตาย โดยศพของพวกคุณย่าจะไม่บุบสลายและถูกฝังในพื้นทีดี ๆ"คุณย่าคอบบ์ตัวแข็ง
“เลิกพูดอะไรอ้อมค้อมกันได้แล้ว!“บอกข้อมูลของเอเวอร์มอร์มาซะ!“แล้วผมจะให้โอกาสพวกคุณได้มีชีวิตอยู่ต่อไป“แต่ถ้าไม่บอกผมก็จะเอาพวกคุณทั้งคู่ไปโยนให้ปลากิน!”ฮาร์วีย์ไม่คิดที่จะสงบนิ่งอีกต่อไป เขาได้พูดสิ่งที่เขาต้องการออกไปทุกอย่างแล้วใบหน้าของคุณย่าคอบบ์ดูมืดมนลงทันที“แกคิดว่าฉันรู้อะไรมากมายเพียงเพราะฉันเป็นพวกเดียวกับเขาเหรอ?“สุดท้ายแล้วฉันก็เป็นเพียงแค่คนนอกเท่านั้น!“ฉันไม่ได้รู้อะไรมากมายขนาดนั้นหรอก!“ฉันได้บอกแกไปหมดแล้ว!”ฮาร์วีย์ยิ้มในขณะที่ที่หยิบเนื้อราดซอสขึ้นมาชิ้นหนึ่ง“ผมเชื่อว่าถ้าคุณย่าเป็นคนอื่น...“แต่คุณย่าก็ยังเป็นคุณย่าคอบบ์อยู่นั่นเอง!“คุณย่าปล่อยให้ท่านอาวุโสคอบบ์ค้นหาสุสานโบราณโดยไม่มีข้อมูลเพียงพอได้ยังไงกัน? ผมแน่ใจว่าคุณย่าได้วางแผนเอาไว้แล้ว“ถ้าไม่มีตำแหน่งของคุณย่าแล้วล่ะก็ ทำไมคุณย่าถึงพยายามฆ่าเทพสงครามอย่างต่อเนื่องตั้งแต่แรกล่ะ?“พูดง่าย ๆ ก็คือคุณย่าจะไม่ทำอะไรมากมายให้เอเวอร์มอร์หรอก ถ้าพวกเขาไม่ให้การช่วยเหลือคุณย่าอย่างเต็มที่"ฮาร์วีย์ยิ้ม เขารู้เรื่องราวเกี่ยวกับเอเวอร์มอร์ค่อนข้างน้อย การคาดเดาของเขาส่วนใหญ่ก็เป็นการเก็บโน่
มาร์เซลส่งข้อความกลับมา โดยบอกว่าภรรยาของเขามีลูกอีกคนแล้ว และได้จากมาเพื่อหลบหลีกตระกูลยอร์กแห่งฮ่องกงที่อาจจะมาสร้างปัญหาหนักข้อขึ้นได้ เพื่อที่พวกเขาจะเลี้ยงลูกได้อย่างสงบฮาร์วีย์รู้สึกดีใจกับทั้งสองคนอย่างมาก เขารีบลบประวัติการส่งข้อความทันที เพื่อป้องกันข้อมูลรั่วไหลโดยไม่ได้ตั้งใจหลังจากกล่าวคำอำลาพวกเขาแล้ว ฮาร์วีย์ก็ขอให้ควินนี่ไปส่งเขาที่สนามบิน เขาวางแผนที่จะเดินทางไปยังโกลด์เด้น แซนด์ในคืนนั้นเลยภายในรถโรลส์รอยซ์รุ่นฐานล้อยาวนั้น ควินนี่สวมถุงน่องสีดำยื่นแก้วแชมเปญให้กับฮาร์วีย์“คุณจะไม่อยู่ต่ออีกสักสองสามวันจริง ๆ เหรอ?“นายท่านบอกฉันเอาไว้แล้ว คุณได้รับอนุญาตให้อยู่ที่นี่ได้อย่างถาวรถ้าคุณต้องการ”“ตระกูลยอร์กแห่งฮ่องกงนั้นเป็นของผม แต่คุณก็เป็นเจ้าของได้เช่นกัน...”จู่ ๆ สีหน้าที่ดูเย็นชาและเหินห่างของควินนี่ก็แปรเปลี่ยนเป็นสีแดงสดทันทีเธอรีบหันหน้ากลับเพื่อซ่อนสีหน้าของเธอเอาไว้ฮาร์วีย์อวดร้อยยิ้มจาง ๆ ราวกับว่าเขามองไม่เห็นอะไรเลย“นั่นก็ดีอยู่หรอก แต่คุณย่ายอร์กไม่ค่อยต้อนรับผมที่นี่สักเท่าไหร่“ในที่สุดคุณก็สามารถยุติเรื่องราวที่นี่ได้ ถ้าผมอยู่ต่อก็ม
"อะไรนะ? คุณรู้เรื่องพวกเขาด้วยเหรอ?”ตระกูลยอร์กแห่งฮ่องกงเป็นส่วนหนึ่งของห้าตระกูลลี้ลับ จึงเป็นเรื่องธรรมดาที่พวกเขาจะรู้จักเอเวอร์มอร์ เนื่องจากพวกเขาอยู่แถวนี้มาเป็นเวลานานมากแล้วควินนี่เงียบเสียงไปก่อนจะตอบเบา ๆ "ไม่มีใครรู้ว่าองค์กรแห่งนี้มาจากไหนอีกต่อไป...“นับตั้งแต่ราชวงศ์แส้เป็นต้นมา เอเวอร์มอร์ก็มีบทบาทให้ประเทศ H มากที่สุด“ประเทศหมู่เกาะตามมาเป็นอันดับสอง“เป้าหมายของพวกเขาก็เป็นอะไรง่าย ๆ นั่นคือการมีชีวิตอยู่ชั่วนิรันดร์“พวกเขาได้ทำสิ่งชั่วร้ายมามากมายก็เพื่อเป้าหมายนี้เพียงอย่างเดียว”พวกเขากลายเป็นนักฆ่าและผู้ทรงอำนาจ ร่องรอยของพวกเขายังปรากฏให้เห็นอยู่ในประเทศเล็ก ๆ บางประเทศ พร้อมกับกองกำลังของรัฐบาลในทะเลใต้“พูดง่าย ๆ ก็คือเอเวอร์มอร์จะไม่หยุดยั้งในการหาหนทางที่จะได้มีชีวิตอยู่ชั่วนิรันดร์”แต่ยังไงก็ตามด้วยความที่พวกเขาซ่อนตัวอยู่ในด้านมืดของประวัติศาสตร์ พวกเขาจึงมีอิทธิพลต่อประเทศนี้มาหลายปีแล้ว“ทั้งห้าตระกูลลึกลับลับและสิบตระกูลชั้นนำจะกล้าเป็นศัตรูกับเอเวอร์มอร์ก็ต่อเมื่อเราจำเป็นต้องทำ“แต่ถึงกระนั้นหลังจากที่ปักหลักอยู่ในฮ่องกงและลาสเวกัสแล้ว