"แกสร้างความเคืองขุ่นให้กับนายน้อยแพดโลว์เพียงเพราะเห็นแก่ชายแปลกหน้าที่ไหนก็ไม่รู้?”“แล้วแกยังมีหน้ามาบอกว่าเขาเป็นลูกเขยที่อาศัยอยู่กับครอบครัวของแกเหรอ?“ทำไมแกช่างไร้ยางอายได้ถึงขนาดนั้น?“แกไม่สนใจชื่อเสียงของตระกูลเลยหรือไง?!” อีเดนขึ้นเสียงด้วยความโกรธเกรี้ยว“แกไม่รู้เหรอว่าเรากลายเป็นตัวตลกสุดฮาของแบล็คเบิร์น ซิตี้ไปแล้ว ทั้งหมดนี้ก็เป็นเพราะแกคนเดียว?!”อีเดนไม่สามารถหยุดยั้งตัวเองได้ เขาลุกขึ้นแล้วตบหน้าเคทีทันทีเคทีไม่สามารถตอบโต้ได้เร็วพอ ซึ่งทำให้เธอรู้เจ็บแปลบหลังจากนั้นไม่นานรอยฝ่ามือสีแดงสดปรากฏให้เห็นบนใบหน้าที่งดงามแต่บวมเป่งของเธออย่างชัดเจนวาเลรี่และผู้อาวุโสอีกหลายคนไม่ได้หยุดยั้งอีเดนเอาไว้ได้เลย พวกเขาทำสีหน้าดีใจเมื่อเห็นเคทีโดนตบหน้า“ฉันจัดการกับปัญหาของตัวเองได้ แกไม่จำเป็นต้องมาสั่งสอนฉันหรอก"เคทีอดกลั้นความเจ็บปวดและความโกรธเกรี้ยวเอาไว้ แล้วหายใจเข้าลึก ๆ เธอรู้ว่าการกระทำของเธอคือสาเหตุที่ทำให้บ้านหลังที่สองและสามเข้ามาเล่นงานเธอ...แต่ถึงกระนั้นเธอก็ไม่คิดว่าอีเดนและคนอื่น ๆ จะลงมืออย่างรวดเร็วขนาดนี้“เราไม่ได้สั่งสอนให้แกทำอะไรหรอกนะ
ใบหน้าของเคทีดูบวมเป่งหลังจากที่โดนตบหน้าไปหลายครั้งตระกูลคอบบ์ต่างซุบซิบนินทากันยกใหญ่เมื่อเห็นภาพนั้น“เคทีเป็นคนสร้างปัญหา! เธอเคยทำร้ายพวกเรามาครั้งหนึ่งแล้วด้วยการไปซ่อนตัวในฮ่องกงและลาสเวกัส เพียงเพราะเธอไม่อยากแต่งงาน!“แล้วจากนั้นก็เกิดเหตุการณ์นี้ขึ้นมาอีก! เธออยากให้คนทั้งตระกูลต้องตายหรือยังไง?!”ด้วยเหตุนี้ผู้อาวุโสแพดโลว์จึงโกรธมาก! ถ้าหากเขาขัดขวางไม่ให้เราเข้าไปร่วมมือในการทำงานกับสหพันธ์ศิลปะการต่อสู้แห่งแบล็คเบิร์น ซิตี้ล่ะก็ เราจะต้องสูญเสียเงินหลายร้อยล้านดอลลาร์เป็นอย่างน้อย!“เมื่อมาถึงจุดนี้แล้วเคทีจะรับผิดชอบไหวเหรอ?“เราทุกคนเรียกเธอว่าหัวหน้าบ้านใหญ่ แต่นี่คือวิธีที่เธอตอบแทนเรา!”ฝูงชนส่ายหน้าอยู่เรื่อย ๆผู้อาวุโสสองสามคนของบ้านต่าง ๆ มีสีหน้าหน่ายระอา จึงเป็นธรรมดาที่พวกเขาต้องรู้สึกผิดหวังกับการกระทำของเคทีเคทีสูดหายใจเข้าลึก ๆ“ฉันจะจัดการเรื่องสิทธิ์ในการจัดหาสินค้าเองอีเดน ปล่อยพวกเขาไปซะ...”“แกจะจัดการเรื่องนั้นเหรอ?“ด้วยอะไรล่ะ? ด้วยใบหน้าหรือร่างกายอันเลวทรามของแกน่ะเหรอ?”อีเดนมีท่าทีหยิ่งผยองอย่างมากเมื่อเห็นเคทียังโดนมัดแขนอยู่เข
"ยอมรับข้อตกลงนี้ซะ!”วาเลรี่ยังคงเฆี่ยนตีเธอไม่ยอมหยุด สายตาของเธอเต็มไปด้วยขุ่นเคืองและความโกรธแค้นเธอแอบอิจฉาริษยาเคทีมาตั้งแต่เด็ก ๆ เพราะเคทีดูสวยกว่าและโดดเด่นกว่าเธอมาตลอดตอนนี้เธอมีโอกาสที่จะได้ระบายความแค้นออกมา จึงเป็นธรรมดาที่เธอจะคว้าโอกาสนี้ไว้“เร็ว ๆ สิ!”เคทีโซซัดโซเซไปข้างหลังเมื่อโดนเฆี่ยนตีอีกหนึ่งรอบจนเธอเกือบจะล้มลงไปกองกับพื้น“ฉันจะไม่แต่งงานกับนายน้อยแพดโลว์...” เธอพูดซ้ำด้วยน้ำเสียงเด็ดเดี่ยวจากนั้นเธอก็มองไปที่สวนหลังบ้านอย่างเป็นกังวลเนื่องจากดีนพักฟื้นอยู่ที่นั่น คงไม่ดีแน่ถ้าคนพวกนี้ได้ทำการรบกวนการพักผ่อนของเขา“อะไรกัน? แกเป็นห่วงชายชราคนนั้นเหรอ? ทำไมไม่เป็นห่วงตัวเองก่อนล่ะ?”วาเลรี่หัวเราะอย่างเย็นชาเมื่อมองเข้าไปในดวงตาของเคทีเธอเดินเข้าไปข้าง ๆ เคทีแล้วกระซิบบอกอย่างมีเล่ห์เหลี่ยมว่า "ไม่ต้องเป็นห่วงนะ จะมีคนมาคอยดูแลชายชราคนนั้นในเร็ว ๆ นี้“พอเขาตายแล้วเราก็จะโยนความผิดไปให้แก! ฮ่า ๆ ๆ ๆ!”วาเลรี่ระเบิดเสียงหัวเราะออกมา เสียงนั้นฟังดูโหยหวนและน่ากลัวมาก“เพราะแกไม่ยอมรับข้อเสนอน้ัน ชายชราคนนั้นจึงต้องเป็นคนชดใช้! แน่นอนว่าแกจะต้อ
"ไอ้สารเลว!”เมื่อเห็นน้องสาวโดนตบหน้า อีเดนก็ร้องตะโกนด้วยความโกรธเกรี้ยวและพุ่งไปข้างหน้าอย่างเดือดดาลฮาร์วีย์คว้าคออีเดนอย่างใจเย็น แล้วศีรษะของอีเดนก็กระแทกลงบนโต๊ะหินโครม!เกิดเสียงกระแทกดังลั่นแล้วทำให้ชุดน้ำชาบนโต๊ะแตกเป็นเสี่ยง ๆมีเลือดมากมายปกคลุมอยู่บนใบหน้าของอีเดนฮาร์วีย์ดึงอีเดนออกไปโดยหัวของอีเดนหมุนอย่างต่อเนื่องจากการโดนโจมตี จากนั้นฮาร์วีย์ก็เตะอีเดนลอยกระเด็นออกไปด้วยการเตะเพียงครั้งเดียวตระกูลคอบบ์ตัวแข็งทื่อ วินาทีต่อมาพวกเขาก็พุ่งเข้าหาฮาร์วีย์พร้อมกับเก้าอี้หินฮาร์วีย์ตบพวกเขาออกไปทันทีโดยไม่ได้ให้เวลาพวกเขาได้เหลือบมองเลยเขาตบทุกคนที่อีเดนพามาลงไปกองกับพื้นอย่างต่อเนื่องในเวลาเพียงไม่ถึงหนึ่งนาที ผู้คนจากตระกูลคอบบ์หลายสิบคนก็ล้มลงไปกองกับพื้น พวกเขาต่างเอามือกุมหน้าในขณะที่ร่างกายกระตุกด้วยความเจ็บปวด“ฉันไม่สนหรอกว่าแกมาจากไหนหรือมีความสามารถอะไร ไอ้เด็กน้อย...“แต่นี่คืออาณาเขตของตระกูลคอบบ์“เราเป็นหนึ่งในตระกูลที่ยิ่งใหญ่แห่งทะเลใต้!“คนแปลกหน้าที่ไม่รู้หัวนอนปลายเท้าอย่างแกไม่สามารถทำอะไรตามอำเภอใจได้!”ผู้อาวุโสคนหนึ่งลุกขึ้นยืนพร้อม
หลังจากปลอบใจเคทีเสร็จแล้ว ฮาร์วีย์กันหันไปหาอีเดนและคนอื่น ๆ ด้ายสายตาที่ดูสงบนิ่งในที่สุดเขาก็รู้ว่าทำไมเคทีถึงอยากให้เขาออกจากประเทศนี้ไปเธอรู้ว่าคนในตระกูลของเธอเป็นคนหัวแข็ง และกลัวว่าฮาร์วีย์จะตกอยู่ในอันตรายก็เพราะเธอ“ผู้ชายคนนี้มาจากไหน? กล้าดียังไงมาทำร้ายเราแบบนี้?!”วาเลรี่ได้สติเธอโซซัดโซเซล้มลงกับพื้นพร้อมกับเอามือกุมหน้าที่บาดเจ็บเอาไว้“ฉันจะฆ่าแก"ฉันอยากให้แกสองคนอยู่ในห้องขังไปตลอดชีวิตเลย! ซึ่งถ้าเป็นอย่างนั้นจะทำให้แกจะต้องอยากตายแน่ ๆ!“แกเป็นผู้ชายของเคทีใช่ไหม?!”อีเดนคลานขึ้นมาจากพื้น ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยเลือด เขากัดฟันกรอด“แกสองคนเป็นคู่ต่อสู้ที่สวรรค์บันดาลให้เป็นคนไร้ยางอายและหยิ่งผยอง!”อีเดนอยากจะต่อสู้กลับแต่เขาทำได้เพียงจ้องมองฮาร์วีย์ด้วยความโกรธเกรี้ยว เขารู้สึกหวาดกลัวท่าทีที่ดูมีอำนาจและดุดันของฮาร์วีย์ ดังนั้นการจ้องมองจึงเป็นสิ่งเดียวที่เขาทำได้“พอเถอะ! หยุดพูดคุยกับไอ้สารเลวนั่นได้แล้ว โทรเรียกตำรวจมาดีกว่า!”วาเลรี่กรีดร้องเหมือนคนบ้า แล้วสะบัดผมด้วยท่าทีหยิ่งผยอง “ฉันจะไม่หยุดจนกว่าไอ้สองคนนี่จะเข้าไปอยู่ในห้องขังไปตลอดชีวิ
ฮาร์วีย์เหลือบมองเคที เขาไม่คิดว่าเธอจะยอมรับเงื่อนไขที่เลวร้ายเช่นนี้เคทีถอนหายใจ“พวกเขาเอาชีวิตของคุณปู่มาต่อรองกับฉัน เขาบีบบังคับฉัน"ฮาร์วีย์พยักหน้า จากนั้นเขาก็จ้องมองอีเดนและคนอื่น ๆ อย่างเย็นชาเขาไม่คิดว่าตระกูลคอบบ์จะไร้ยางอายได้ถึงขนาดนี้ถ้าฮาร์วีย์นั่งเครื่องบินกลับบ้านไป เคทีก็คงจะโดนบงการตามที่พวกเขาต้องการได้ทุกเรื่องดวงตาของอีเดนกระตุกหลังจากเห็นสีหน้าที่ดูเย็นชาของฮาร์วีย์“อะ-อะไรนะ? เธอทำให้ตระกูลของเราต้องเดือดร้อน! ก็เป็นธรรมดาที่เธอจะต้องชดใช้!“อีเดนและคนอื่น ๆ อาจต้องลำบากใจนิดหน่อย แต่เรื่องราวที่หมดนี้เป็นความผิดของเคทีตั้งแต่แรกเริ่ม!” ผู้อาวุโสที่ไว้เคราคนนั้นร้องบอกอย่างสิ้นหวัง“ตระกูลคอบบ์ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปแล้ว!“ในที่สุดเราก็สามารถทำงานร่วมกับสหพันธ์ศิลปะการต่อสู้แห่งแบล็คเบิร์น ซิตี้ได้ แล้วจากนั้นเธอก็กลับมาทำลายทุกสิ่งทุกอย่างจนพังพินาศ!“ฉันก็สงสารเธออยู่หรอกนะตอนที่เธอถูกทำร้ายน่ะ!“แล้วจากนั้นเกิดอะไรขึ้นล่ะ? แกปรากฎตัวออกมาจากที่ไหนก็ไม่รู้ แล้วก็ทำร้ายคนของเรา!“ถ้าเธอเลือกผู้ชายอย่างแกแล้วชีวิตจะดีขึ้นได้ขนาดไหนกัน?!“ไอ้พว
ครึ่งชั่วโมงต่อมาฮาร์วีย์พร้อมกับคนอื่น ๆ ก็ไปยังห้องประชุมของตระกูลคอบบ์ที่อยู่ภายในวิลลว่าแห่งนั้นสถานที่ทั้งหมดนี้ถูกสร้างขึ้นรอบ ๆ ภูเขาและแม่น้ำ อาคารทั้งหมดสร้างขึ้นในสไตล์วินเทจวัฒนธรรมแบบต่าง ๆ ถูกผสมผสานกันเป็นหนึ่งเดียวอย่างลงตัว การออกแบบอย่างไร้ที่ติสะท้อนให้เห็นถึงความใฝ่ฝันของผู้สร้างได้เป็นอย่างดีน่าเสียดายที่ตระกูลคอบบ์ใกล้จะถึงกาลล่มสลายแล้วห้องประชุมนี้กว้างประมาณสามพันสองร้อยฟุต มีเก้าอี้ราคาแพงตัวหนึ่งตั้งอยู่กลางห้องโถงมีเก้าอี้ไม้วางเรียงกันเป็นแถวทั้งสองด้าน ช่างเป็นภาพที่ดูฟุ่มเฟือยอย่างมากฮาร์วีย์และคนอื่น ๆ ยืนนิ่งในขณะที่ได้ยินเสียงฝีเท้าดังขึ้นจากทางด้านหลังมีผู้คนจำนวนหกคนปรากฎตัวขึ้นจากทางด้านหลังห้องโถง หลังจากนั้นครู่หนึ่งหญิงชราผมขาวก็เดินออกมาเธอเป็นคนตัวเล็ก หลังโค้งงอเล็กน้อย และมีไม้เท้าอยู่ในมือ เธอดูค่อนข้างผอมแห้ง แต่สายตาของเธอดูเฉียบคมมากเธอมีสีหน้าเย็นชาในขณะจ้องมองฮาร์วีย์ เขาขมวดคิ้วทันทีด้วยความรู้สึกเหมือนโดนเข็มทิ่มแทงอยู่ไม่ต้องสงสัยเลยว่านี่คือคุณย่าคอบบ์ ซึ่งเป็นภรรยาของดีนนั่นเองหลังจากนั้นก็มีคนอีกหลายสิบคนปรากฏต
"เรื่องนี้จะส่งผลเสียต่อผลประโยชน์หลักของเรา หนูกับพี่ชายเป็นห่วงในเรื่องนี้มาก!“นั่นคือเหตุผลที่เราไปที่บ้านของเคที โดยหวังว่าเธอจะให้คำอธิบายกับเราได้ หรือแสดงความขอโทษต่อสหพันธ์ศิลปะการต่อสู้แห่งแบล็คเบิร์น ซิตี้...“แต่ตลอดเวลาที่เราให้บทเรียนกับเคทีนั้น เราได้ทำอะไรบุ่มบ่ามไปนิดหน่อยจนไม่ควบคุมอารมณ์ได้อย่างเหมาะสม “แต่ทุกอย่างที่เราทำลงไปนั้นก็ทำเพื่อตระกูลของเราทั้งหมด!“แล้วเกิดอะไรขึ้นน่ะเหรอ?! คู่หูที่แสนจะป่าเถื่อนของเธอได้ทำร้ายพวกเราทุกคนเพียงเพราะเขาต่อสู้ได้!“ที่สำคัญกว่านั้นคือเขาได้ตบหน้าผู้อาวุโสของเราอย่างไม่ลังเล! เขาดูหมิ่นพวกเราเป็นอย่างมาก!”ผู้อาวุโสที่หน้าบวมเป่งสองคนนั้นลุกขึ้นยืนเพื่อโชว์ให้เห็นสิ่งที่ฮาร์วีย์ได้ทำกับเขาเคทีก้าวออกมาหลังจากได้ยินคำพูดเหล่านั้น“เรื่องราวไม่ได้เป็นแบบนั้นนะคะคุณย่าคอบบ์...”“นางสารเลว!”คุณย่าคอบบ์ไม่ให้โอกาสเคทีได้แก้ตัวอะไรเลย แล้วเหวี่ยงไม้เท้าฟาดไปที่ขาของเคที“ผ่านมาหลายปีแล้วแต่เธอก็ยังไม่ให้ความสนใจตระกูลของเราแม้แต่น้อย!“ตระกูลของเราต้องพบกับความสูญเสียอย่างมากเพราะแกหนีการแต่งงานกับราชวงศ์!“แล้วตอนน