“อ๊าก!”ชายคนนั้นถูกตบลอยกระเด็นไปพร้อมกับกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด ก่อนจะกระแทกเข้ากับขอบห้องโดยสาร เขาเอามือกุมหน้าไว้ในขณะที่ไม่สามารถยันตัวลุกขึ้นยืนได้ในเวลานั้นเหล่าฝูงชนต่างตกใจมาก'ทำไมผู้ชายจากประเทศ H ถึงกล้าทำแบบนี้กับผู้ชายจากทะเลใต้ล่ะ?''เขาช่างไม่เคารพกฎหมายเอาซะเลย!'“ดูเหมือนแกจะเป็นนักท่องเที่ยวนะไอ้หนุ่ม...“แกไม่รู้เลยเหรอว่าการรักษาความสงบนั้นเป็นเรื่องสำคัญ เมื่อแกมาใช้ชีวิตอยู่ในต่างประเทศน่ะ?“แกไม่รู้เหรอ ว่าผู้คนในประเทศของแกเขาต้องให้ความเคารพยำเกรงผู้คนของประเทศนี้? เราจะไม่ให้แกต้องลำบากอะไรหรอกนะ ถ้าแกจ่ายเงินเล็ก ๆ น้อย ๆ ให้กับเราตอนที่มาถึงและเดินทางออกจากที่นี่!“ดูเหมือนว่าแกจะกำลังต่อสู้เพื่อตัวแกเอง แต่สร้างความฉิบหายให้กับพลเมืองของประเทศ H ทุกคนเลยนะ!“ไม่ว่าแกจะมีเหตุผลอะไรก็ตาม แกกำลังก่ออาชญากรรมด้วยการทำร้ายคนบนเขตน่านฟ้าของทะเลใต้!“ขอโทษสิ! ขอโทษที่ทำอะไรแบบนี้ซะ!”ชายในชุดสูทสองสามคนเริ่มตะโกนใส่หน้าฮาร์วีย์พร้อมกับชี้หน้าเขาผู้หญิงสองสามคนรีบพยุงผู้ชายคนนั้นขึ้นจากพื้นด้วยสีหน้าที่ดูเวทนาเป็นอย่างมากในเวลาเดียวกันพวกเขาก็จองม
“คุณอยากให้ผมขอโทษไอ้ตัวตลกคนนี้น่ะเหรอ? คุณล้อผมเล่นใช่ไหม?”ฮาร์วีย์จ้องมองฝูงชนอย่างเย้ยหยัน“แกกล้าดียังไง?!”ผู้หญิงที่แต่งหน้างดงามเดินออกมาจ้องฮาร์วีย์ด้วยท่าทีวางอำนาจ“แกไม่เพียงแต่ทำร้ายชายคนนี้เท่านั้น แต่แกยังดูถูกพวกเราซึ่งเป็นคนระดับสูงจากทะเลใต้ด้วย!“ถ้าแกไม่ให้คำชี้แจงอย่างยุติธรรมมาเดี๋ยวนี้ แกต้องเจอปัญหาใหญ่แน่!”“แกจะให้คำชี้แจงไหม?ฮาร์วีย์ทำสีหน้าเฉยเมย“คุณคิดว่าคุณเป็นใคร? คุณคิดว่าคุณสามารถมาขอคำชี้แจงแบบนี้ได้เหรอ?”“แกไม่ได้มอบกระเป๋าสตางค์ของแกให้กับพวกเราซึ่งเป็นผู้สูงศักดิ์! แกทำร้ายคนของเราคนหนึ่ง แล้วยังใส่ร้ายทุกคนที่นี่ด้วย! ตอนนี้แกคือตัวปัญหาชัด ๆ!สาวสวยคนนั้นก้าวไปข้างหน้าด้วยสีหน้าโกรธจัด“คุกเข่าขอโทษเดี๋ยวนี้!”ฮาร์วีย์หรี่ตามองผู้หญิงคนนั้นก่อนจะร้องบอกอย่างเย็นชา "แล้วถ้าผมไม่ทำล่ะ?”“ไม่ทำเหรอ?”“ถ้าแกไม่ทำ...ก็จะโดนตำรวจสนามบินจับไปขังเป็นเวลาสามวันเต็ม! แล้วจะไม่มีโอกาสได้เข้าไปในทะเลใต้ด้วย!“นี่คือสิ่งที่แกจะได้รับถ้าคิดจะต่อกรกับเรา!”ผู้หญิงคนนั้นก้าวไปข้างหน้าอย่างวางอำนาจ ในขณะที่หรี่ตามองด้วยท่าทีที่ดูภูมิอกภูมิใจในต
ครึ่งชั่วโมงต่อมาเครื่องบินก็ลงจอดที่สนามบินแบล็คเบิร์น ซิตี้อย่างปลอดภัยฮาร์วีย์และคนอื่น ๆ ที่นั่งในชั้นเฟิร์สคลาสได้ออกจากเครื่องบินเร็วกว่าใคร นอกจากนี้ก็ยังมีรถมาคอยรับผู้คนพวกนั้นด้วยผู้คนที่โดนฮาร์วีย์ตบก็รีบขึ้นรถที่มารอรับนั้นทันที หัวขโมยคนนั้นหยิบโทรศัพท์ออกมาถ่ายรูปฮาร์วีย์สองสามรูปอย่างไม่กลัวเกรง ก่อนจะหัวเราะเบา ๆ อย่างเย็นชาสิบนาทีต่อมารถรับส่งคันนั้นก็แล่นมาถึงจุดตรวจคนเข้าเมืองด้านนอกห้องโถงสำหรับยืนรอต่อคิว“แก! หยุดอยู่ตรงนั้น!”มีการตรวจสอบผู้โดยสารหลายร้อยคนก่อนจะปล่อยตัวออกไป...แต่พอถึงคิวของฮาร์วีย์ คนในเครื่องแบบก็หยุดเขาเอาไว้ทันทีเธอมองสำรวจฮาร์วีย์ด้วยสายตาเอาเรื่องก่อนจะแสดงความดูถูกเหยียดหยามออกมาไม่ไกลจากตรงนั้นนักไอ้หัวขโมยคนนั้นก็ยิ้มเยาะอย่างเย็นชาตามกฎหมายน่านฟ้าระหว่างประเทศ ทะเลใต้ไม่มีสิทธิ์ตามล่าฮาร์วีย์ในเรื่องที่เกิดขึ้นบนเครื่องบิน...แต่พวกเขาก็มีวิธีจัดการกับเขาอยู่ดีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยรูปร่างสูงใหญ่สองสามคนเรียกฮาร์วีย์เข้าไปในพื้นที่กักกัน เพื่อทำการตรวจสอบอีกครั้งฮาร์วีย์ดูเหมือนไม่ได้แยแสอะไรนัก เมื่อผู้โดยสาร
มีผู้หญิงอีกคนส่งเสียงหัวเราะออกมาอย่างเย็นชา“คุณอย่าอวดเบ่งมาบอกนะว่าคุณเป็นนายน้อยของบริษัทใหญ่ หรือเป็นลูกชายของผู้บังคับบัญชาระดับสูง“ตำแหน่งอะไรแบบนั้นไม่มีค่าอะไรที่นี่เลย!“ฉันขอเตือนคุณเอาไว้นะ! คุณควรจะให้ความร่วมมือและมอบรหัสผ่านกับเราซะ!“เราจำเป็นต้องตรวจสอบโทรศัพท์ของคุณเพื่อหาเอกสารต้องห้าม!“ถ้าไม่อย่างนั้นเราจะกักตัวคุณไว้เป็นเวลาสี่สิบแปดชั่วโมง ก่อนที่จะส่งตัวคุณกลับประเทศไป!“เราจะไม่รับผิดชอบต่อสิ่งที่เกิดขึ้นในระหว่างนั้น"หลังจากได้ยินคำพูดเหล่านั้น คนงานคนอื่น ๆ รวมทั้งเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยก็ทำสีหน้าขบขันตามปกติแล้วพวกเขาได้ทำการข่มขู่ผู้คนที่ได้ชื่อว่าเป็นนายน้อยและเจ้าชายทั้งหลายด้วยกลอุบายแบบเดียวกันไม่ว่าพวกเขาจะอวดเบ่งกันขนาดไหน พวกเขาก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากยอมแพ้บางคนถึงกับเสนอเงินสด นาฬิกา และเครื่องประดับต่าง ๆ ให้กับเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยอย่างไม่ลังเลอะไรเลยไม่อย่างนั้นพวกเขาก็จะถูกส่งตัวไปให้ตำรวจสนามบิน“ดี ในเมื่อคุณต้องการจะรับผิดชอบในเรื่องนี้ ผมก็จะให้โอกาสคุณ" ฮาร์วีย์บอกอย่างใจเย็น“เอาโทรศัพท์ของคุณมา ผมจะโทรหาใคร
ฮาร์วีย์วางโทรศัพท์สายนั้นลงอย่างใจเย็น ก่อนจะชูสามนิ้วบอกดาฟนี่ว่าเขาขอเวลาสามนาทีเท่านั้น“สามนาทีเหรอ?”ดาฟนี่ทำเสียงเยาะเย้ยหลังจากเห็นการเคลื่อนไหวของฮาร์วีย์“คุณคิดว่าจะอวดเบ่งได้เพียงเพราะมีคนมาร่วมแสดงโชว์กับคุณด้วยน่ะเหรอ?! “ไม่มีประโยชน์หรอก!“เราเคยเห็นคนบ้านนอกอย่างคุณมาก่อน! เราจะไม่โดนหลอกด้วยอุบายห่วย ๆ แบบนั้นหรอก!”“ถ้าคุณมีความมั่นใจขนาดนั้น เราก็แค่รอดูไปก่อนสิ" ฮาร์วีย์ตอบด้วยใบหน้านิ่ง“ดี! ฉันจะรอ!“ถ้าถึงเวลานั้นแล้วคุณยังออกจากสถานการณ์นี้ไม่ได้ล่ะก็ ฉันจะจัดการกับคุณเอง!”ดาฟนี่เอามือกอดอกในขณะมองฮาร์วีย์อย่างเหยียด ๆฮาร์วีย์เล่นโทรศัพท์อย่างไม่ใส่ใจเมื่อเขาเห็นข่าวว่าสหพันธ์ศิลปะการต่อสู้ของประเทศ H จะได้เป็นผู้บัญชาการที่ยิ่งใหญ่คนใหม่ของสหพันธ์ศิลปะการต่อสู้ของโลกเวลาผ่านไปสามนาทีโดยไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงดาฟนี่แสดงท่าทีเหยียดหยามออกมาเมื่อเขามองดูนาฬิกาคาร์เทียร์ของเธอ ซึ่งไม่มีใครรู้ว่าเธอได้นาฬิกาเรือนนั้นมาจากไหน“หมดเวลาแล้วไอ้บ้านนอก คุณโชคไม่ดีเลยนะ“ฉันจะบอกอะไรให้นะ! ฉันจะส่งคุณไปให้กับตำรวจสนามบินเดี๋ยวนี้แหละ! ฉันจะให้บทเรียนที่คุณ
ใบหน้าของซีอีโอลีดูมืดมนลงทันทีที่เขาได้ยินคำพูดของฮาร์วีย์เมื่อฮาร์วีย์พูดจบแล้ว เขาก็รีบตอบพร้อมกับโค้งคำนับด้วยความเคารพ "ไม่ต้องเป็นห่วงครับคุณยอร์ก"“ผมจะให้คำชี้แจงที่ยุติธรรมเกี่ยวกับเรื่องนี้เอง“ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปผมจะทำให้แน่ใจว่าไม่ว่าใครก็ตามที่มาจากประเทศ H จะไม่ได้รับการปฎิบัติอย่างไม่ยุติธรรมเช่นนี้!” ก่อนที่ฮาร์วีย์จะพูดอะไรออกมา ซีอีโอก็รีบเหวี่ยงฝ่ามือไปออกไปทันทีการเคลื่อนไหวของเขาช่างเป็นอะไรที่โหดเหี้ยมทว่าแม่นยำ โดยตบหน้าดาฟนี่และคนอื่น ๆ ไปรอบ ๆ ห้องจนหน้าบวมเป่งไปตาม ๆ กันผัวะ!จากนั้นซีอีโอลีก็เตะดาฟนี่ลงไปกองกับพื้น แล้วกระทืบใบหน้าที่สวยงามของเธอหลังจากนั้นจมูกของดาฟนี่หักครึ่ง มีเลือดเปรอะเปื้อนใบหน้าอันน่าเกลียดของเธอในตอนนี้ ช่างเป็นอะไรที่ดูน่าเวทนานักซีอีโอลีหันกลับมามองฮาร์วีย์อย่างให้ความเคารพยำเกรง“คุณยอร์กครับ! แค่นี้พอไหมครับ?”“ไม่พอ"ฮาร์วีย์ยิ้มอย่างใจเย็นเช่นเคย“คุณจะจัดการกับไอ้หัวขโมยที่ใช้กฎหมายของแบล็คเบิร์น ซิตี้ยังไง?”“ผมเข้าใจแล้วครับ"ซีอีโอลีพยักหน้าแล้วโบกมือ เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยรูปร่างสูงใหญ่หลายคนรีบ
เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยพร้อมอาวุธครบมือกำลังตรวจตราความปลอดภัยอยู่ตรงบริเวณทางเข้าทุกจุดหลังจากเอลเลนต่อสายโทรศัพท์ไปไม่กี่ครั้ง เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเหล่านั้นก็ยกไม้กั้นขึ้นเพื่อให้รถแล่นเข้าไปข้างในได้รถแล่นเข้ามาถึงทางเข้าอาคารหลักแล้ว เคทีรออยู่ในบริเวณนั้นมาระยะหนึ่งแล้วเคทีเดินไปข้างหน้าพร้อมกับส่งยิ้มให้หลังจากเอลเอนจอดรถแล้ว“ขอบคุณที่อุตส่าห์มานะคะคุณยอร์ก“ฉันขอโทษที่ต้องโทรเรียกคุณมาแบบนี้"เคทีรู้เรื่องที่สหพันธ์ศิลปะการต่อสู้อันยิ่งใหญ่ทั้งสี่มาสร้างความกดดันให้กับประเทศ H รวมทั้งความพยายามในการช่วยเหลือของฮาร์วีย์ทุกอย่าง เธอจึงรู้สึกขอบคุณเป็นอย่างมากที่ฮาร์วีย์เดินทางมาที่นี่อย่างรีบเร่ง ฮาร์วีย์ยิ้ม“มันไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรเลยหัวหน้าคอบบ์ เราเป็นเพื่อนกัน ไม่ต้องเกรงใจหรอก“ไม่ต้องพิธีรีตองอะไรให้มากหรอกครับ“อาการของผู้อาวุโสคอบบ์แย่ลงใช่ไหม? ให้ผมเข้าไปดูหน่อย"เคทีขมวดคิ้วเมื่อฮาร์วีย์เอ่ยถึงเรื่องนั้น“บอกตามตรงนะคะฉันได้เชิญคนในตระกูลดัง ๆ เพื่อให้มาช่วยดูอาการคุณปู่“ไม่ว่าจะเป็นนักศิลปะการต่อสู้ แพทย์ชื่อดัง และจอมขมังเวทย์ทั้งหลาย“แต
“คุณคอบบ์!”ชายหนุ่มที่สวมเสื้อยืดสีขาวได้ก้าวไปข้างหน้าเพื่อทักทายเคที และพยักหน้าให้เอลเลนดวงตาของเขาดูล่อกแล่กเล็กน้อยเพื่อจ้องมองไปทางฮาร์วีย์“ขอบคุณค่ะนายน้อยแพดโลว์ ขอบคุณทุก ๆ คน"เคทีพยักหน้ากับฝูงชนกลุ่มนั้นก่อนจะหันไปหาชายหนุ่มที่สวมเสื้อยืดสีขาว“นี่คือกาเอล แพดโลว์ ผู้ที่อยู่ในความคุ้มครองของสหพันธ์ศิลปะการต่อสู้แห่งทะเลใต้“เขาค่อนข้างทรงอำนาจและมีภูมิหลังที่แข็งแกร่งด้วย"ฮาร์วีย์พยักหน้าโดยไม่ได้พูดอะไรมาก เขาหันกลับไปมองเอลเลน ใบหน้าของเธอดูแดงก่ำและดูไม่ค่อยสบายใจหลังจากมองไปที่เอลเลนแล้วมองไปที่เคทีและกาเอล ฮาร์วีย์ก็ยิ้มจาง ๆเขาก็นึกอะไรบางอย่างได้แต่ก่อนที่เขาจะจ่อมจมอยู่กับความคิดนั้น เคทีก็หายใจเข้าลึก ๆ แล้วพูดว่า "ขอขอบคุณทุก ๆ คนที่ทุ่มเทกำลังทั้งหมดให้กับอาการป่วยของคุณปู่ในช่วงสองสามวันที่ผ่านมานี้“แต่ถึงกระนั้นอาการของท่านก็ยังไม่ดีขึ้นเลย แต่กลับอยู่ในสภาพที่แย่กว่าเดิม“ฉันไม่ขอตำหนิใครในเรื่องนี้ แต่ฉันคิดว่าเราควรหยุดความพยายามเอาไว้เพียงแค่นี้“กลับไปพักผ่านที่บ้านกันเถอะค่ะ ตระกูลคอบบ์จะจ่ายค่าชดเชยให้กับความพยายามของพวกคุณ"เคทีเอา