ใบหน้าของไคลด์ดูมืดมนลงทันทีเขานึกภาพไม่ออกว่าเรื่องบังเอิญเช่นนี้จะเกิดขึ้นมาได้อย่างไรในช่วงเวลาสำคัญเช่นนี้ สหพันธ์ศิลปะการต่อสู้ได้จัดการประชุมและเสนอชื่อของสหพันธ์ศิลปะการต่อสู้ของประเทศ H เข้าเป็นหนึ่งในผู้บัญชาการที่ยิ่งใหญ่'เป็นไปได้ยังไงกัน?!''เรื่องที่เกิดขึ้นนี้ช่างเหมือนที่ไอ้สารเลวฮาร์วีย์พูดเอาไว้เลย!'เขาวางแผนเรื่องราวทั้งหมดนี้ไว้หรือเปล่านะ!ความคิดนั้นแวบเข้ามาหัวไคลด์ราวกับกระแสน้ำที่ซัดเข้าหาชายฝั่งเขาสงบสติอารมณ์อย่างรวดเร็ว โดยคิดว่าไม่น่าจะเป็นอย่างนั้นได้'พวกปลาซิวปลาสร้อยอย่างฮาร์วีย์ไม่สามารถทำอะไรกับสหพันธ์ศิลปะการต่อสู้ของโลกได้หรอก'ทั้งหมดนี้เป็นเพียงเรื่องบังเอิญเท่านั้น'“ไม่ต้องกลัวไปนะทุก ๆ คน!” ไคลด์ร้องบอก“เขาต้องรู้เรื่องพวกนี้มาจากแหล่งข่าวของเขาอย่างแน่นอน!“นั่นคือเหตุผลว่าทำไมเขาถึงตั้งเงื่อนไขแบบนี้ขึ้นมา!“อย่าไปยอมรับเงื่อนไขของเขา!“พวกเราซึ่งเป็นพลเมืองของประเทศ H รู้ถึงข้อจำกัดของพวกเรา เราไม่มีสิทธิ์ไปนั่งในตำแหน่งที่ทรงอำนาจเช่นนี้ได้"ก่อนที่ไคลด์จะทันได้พูดจบ เอมิลิโอและฮารุก็วางโทรศัพท์ลงพวกเขาทำสีหน้าที่ดูแย่
กอร์ดอนและคนอื่น ๆ ไม่อยากให้มีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้น พวกเขายังคงส่งเสียงเอะอะโวยวายใส่ฮาร์วีย์ในช่วงก่อนจะมีการโค้งคำนับไม่กี่วินาทีเจ้านายของพวกเขาได้ต่อสายโทรศัพท์ไปแล้วโดยไม่มีทางเลือกอื่นด้วยความที่ผู้บัญชาการที่ยิ่งใหญ่สามในสี่คนของสหพันธ์ศิลปะการต่อสู้ของโลกเห็นด้วยกับเงื่อนไขนี้ เหล่าตัวแทนพวกนั้นจะทำอะไรได้อีกล่ะ?โคลตันตัวแข็งทื่อด้วยความตกใจเดนและคนอื่น ๆ ก็รู้สึกตกใจเช่นกันเมื่อมาถึงจุดนี้พวกเขาแทบไม่เชื่อตาตัวเองด้วยซ้ำในเรื่องราวที่เกิดขึ้นต่อหน้าต่อตาพวกเขา“ฉันขอคัดค้านในเรื่องนี้! สหพันธ์ศิลปะการต่อสู้ของประเทศ H ไม่ได้รับอนุญาตให้เป็นหนึ่งในผู้บัญชาการที่ยิ่งใหญ่!” ไคลด์ตะโกนออกไปอย่างโกรธเกรี้ยว“เรารู้ถึงศักยภาพของเราดี! สหพันธ์ศิลปะการต่อสู้ของประเทศ H ไม่เหมาะกับตำแหน่งนั้นเลย!“นายไม่เพียงแต่ผลักดันให้เราเป็นปรปักษ์ต่อภูมิภาคตะวันออกไกลและทะเลใต้เท่านั้น...“แต่นายยังพยายามที่จะฆ่าสหพันธ์ศิลปะการต่อสู้ของประเทศ H ที่นี่ด้วย!“ฉันไม่มีวันเห็นด้วยกับเรื่องนี้!"จากนั้นไคลด์ก็จ้องมองเอมิลิโอและฮารุด้วยสายตาเย็นชาเขามีความตั้งใจที่ชัดเจน เขาอยากให้ท
คนอื่น ๆ ต่างตัวชากันเป็นอย่างมากหลังจากได้ยินคำพูดเหล่านั้นไม่มีใครคาดคิดว่าไคลด์ซึ่งดูเหมือนเป็นผู้ยุยงจะถูกกอร์ดอนตบไปรอบ ๆ ห้อง'เกิดอะไรขึ้นที่นี่เนี่ย…?'“แกกล้าดียังไงมาแตะต้องตัวฉัน ไอ้สารเลว…?”ไคลด์อยากจะฆ่ากอร์ดอนนัก แต่เขาก็หักห้ามใจตัวเองเอาไว้เขาสามารถกำจัดคนอย่างกอร์ดอนได้ในเวลาชั่วเพียงอึดใจเดียว...แต่เขามีสหพันธ์ศิลปะการต่อสู้แห่งทะเลใต้คอยหนุนหลังอยู่ ไคลด์จึงไม่สามารถต่อกรกับพวกเขาได้"อะไรกัน? คุณคิดว่าคุณเป็นคนน่าประทับใจเพียงเพราะเราเรียกคุณว่า 'เจ้าชาย' อย่างนั้นเหรอ?“คุณจะเข้ามาเล่นงานผมตอนนี้เลยใช่ไหม?!กอร์ดอนผลักไคลด์ออกไปอย่างดูหมิ่นเหยียดหยาม“คุณไม่มีประโยชน์อะไรเลย! ดีแต่พูดพล่ามในเรื่องไร้สาระ!“ฉันจะบอกอะไรให้นะ ไม่ว่าการตัดสินใจจะยากเย็นสักเพียงไหน หรือมีคนมาต่อต้านเรามากมายเพียงไร สหพันธ์ศิลปะการต่อสู้แห่งตะวันออกไกลและทะเลใต้ก็ยืนหยัดอยู่ฝ่ายเดียวกับประเทศ H!“เราจะให้สมาชิกของเราลงนามในสัญญา เพื่อเสนอชื่อสหพันธ์ศิลปะการต่อสู้ของประเทศ H เป็นผู้บัญชาการที่ยิ่งใหญ่คนที่ห้า!”ในขณะที่ไคลน์กัดฟันกรอดอยู่นั้น กอร์ดอนก็ก้าวเข้าไปหาโคลตันแ
สามวันต่อมา ฮาร์วีย์ก็ต้องเข้าไปจัดการกับเรื่องของสหพันธ์ศิลปะการต่อสู้ของประเทศ H ร่วมกับโคลตันพร้อมทั้งการเสนอชื่อของสหพันธ์ศิลปะการต่อสู้แห่งตะวันออกไกลและทะเลใต้...สหพันธ์ศิลปะการต่อสู้ของประเทศ H ได้เป็นหนึ่งในผู้บัญชาการที่ยิ่งใหญ่จนได้นอกจากนี้ไม่เพียงแต่การโจมตีต่อพลเมืองของประเทศ H ที่อยู่ในต่างประเทศจะหยุดลงเท่านั้น แต่พวกเขายังได้รับค่าชดเชยความเสียหายทั้งหมดด้วยหลังจากจัดการในเรื่องนี้เสร็จแล้ว ฮาร์วีย์ก็บอกให้ราเชลและคนอื่น ๆ คอยให้ความร่วมมือกับแมนดี้ เพื่อบริหารงานบริษัทฮาร์ทสโตน คอร์ปอเรชั่นอยู่ในฟลัตเวลล์ส่วนหอฝึกยุทธนั้นมีเอลานอร์และเลย์นเป็นคนรับผิดชอบเมื่อทั้งสองคนอยู่ด้วยกันก็จะทำให้มีทั้งสายสัมพันธ์และความแข็งแกร่งที่จะทำอะไรก็ได้การพัฒนาของหอฝึกยุทธก็จะดำเนินไปอย่างเป็นปกติ โดยมีตระกูลตอร์เรสคอยให้การสนับสนุนหลังจากนั้นฮาร์วีย์ก็บอกให้ราเชลซื้อตั๋วเครื่องบินให้เขาก่อนจะออกเดินทางหลังจากต่อสู้กับจูลิโอมานั้นอาการบาดเจ็บของดีนก็ยังไม่ได้รับการรักษาในจุดนี้ฮาร์วีย์ก็ต้องรับผิดชอบต่ออาการบาดเจ็บของเขาด้วยนั่นคือเหตุผลที่ฮาร์วีย์ไม่นั่งอยู่เฉย ๆ
หลังคุยโทรศัพท์กับเคที่เสร็จแล้ว ฮาร์วีย์ก็โทรหาควีนนี่ ยอร์กและโยอันนา เมนโดซ่าเขากำลังไปที่แบล็คเบิร์น ซิตี้เพื่อไปช่วยดีน เคทีน่าจะจัดการเรื่องทุกอย่างให้เขาได้เป็นอย่างดีแน่...แต่ก็ยังต้องเตรียมการณ์เผื่อเอาไว้ในกรณีที่เกิดเหตุการณ์ไม่ดีเอาไว้ด้วย เพราะท้ายที่สุดแล้วแบล็คเบิร์น ซิตี้ก็อยู่นอกประเทศฮาร์วีย์โทรหาควีนนี่และโยอันนาเนื่องจากฮ่องกงและลาสเวกัสเป็นเขตแดนของประเทศ H ในภูมิภาคทะเลใต้ จึงส่งกองกำลังเพิ่มเติมไปที่แบล็คเบิร์น ซิตี้ได้ง่ายกว่า เมื่อเทียบกับมอร์ดูและบัควู้ดจากนั้นฮาร์วีย์เดินไปตามทางเดินสำหรับผู้โดยสารวีไอพีก่อนจะขึ้นเครื่องเขาพักสายตาอยู่ประมาณสิบชั่วโมงก่อนเครื่องบินจะลงจอดเมื่อเขาลืมตาขึ้นอีกครั้งเขาก็สัมผัสได้ถึงสายลมอันอบอุ่นและเงียบสงบของทะเลใต้ตอนนี้เป็นเวลาราว ๆ เก้าโมงเช้า เครื่องบินกำลังจะลงจอดที่แบล็คเบิร์น ซิตี้ผู้โดยสารบนเครื่องบินเริ่มเก็บข้าวของของตนเองฮาร์วีย์ไม่ได้นำอะไรติดตัวไปด้วยมากนัก จากนั้นเขาก็อยากทำให้ตัวเองรู้สึกสดชื่นในห้องน้ำท้ายที่สุดแล้วอย่างน้อย ๆ เขาก็อยากทำตัวเองให้ดูน่ามองเพื่อไปกับพบกับเคทีหลังจากนั้นพักใหญ่
“อ๊าก!”ชายคนนั้นถูกตบลอยกระเด็นไปพร้อมกับกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด ก่อนจะกระแทกเข้ากับขอบห้องโดยสาร เขาเอามือกุมหน้าไว้ในขณะที่ไม่สามารถยันตัวลุกขึ้นยืนได้ในเวลานั้นเหล่าฝูงชนต่างตกใจมาก'ทำไมผู้ชายจากประเทศ H ถึงกล้าทำแบบนี้กับผู้ชายจากทะเลใต้ล่ะ?''เขาช่างไม่เคารพกฎหมายเอาซะเลย!'“ดูเหมือนแกจะเป็นนักท่องเที่ยวนะไอ้หนุ่ม...“แกไม่รู้เลยเหรอว่าการรักษาความสงบนั้นเป็นเรื่องสำคัญ เมื่อแกมาใช้ชีวิตอยู่ในต่างประเทศน่ะ?“แกไม่รู้เหรอ ว่าผู้คนในประเทศของแกเขาต้องให้ความเคารพยำเกรงผู้คนของประเทศนี้? เราจะไม่ให้แกต้องลำบากอะไรหรอกนะ ถ้าแกจ่ายเงินเล็ก ๆ น้อย ๆ ให้กับเราตอนที่มาถึงและเดินทางออกจากที่นี่!“ดูเหมือนว่าแกจะกำลังต่อสู้เพื่อตัวแกเอง แต่สร้างความฉิบหายให้กับพลเมืองของประเทศ H ทุกคนเลยนะ!“ไม่ว่าแกจะมีเหตุผลอะไรก็ตาม แกกำลังก่ออาชญากรรมด้วยการทำร้ายคนบนเขตน่านฟ้าของทะเลใต้!“ขอโทษสิ! ขอโทษที่ทำอะไรแบบนี้ซะ!”ชายในชุดสูทสองสามคนเริ่มตะโกนใส่หน้าฮาร์วีย์พร้อมกับชี้หน้าเขาผู้หญิงสองสามคนรีบพยุงผู้ชายคนนั้นขึ้นจากพื้นด้วยสีหน้าที่ดูเวทนาเป็นอย่างมากในเวลาเดียวกันพวกเขาก็จองม
“คุณอยากให้ผมขอโทษไอ้ตัวตลกคนนี้น่ะเหรอ? คุณล้อผมเล่นใช่ไหม?”ฮาร์วีย์จ้องมองฝูงชนอย่างเย้ยหยัน“แกกล้าดียังไง?!”ผู้หญิงที่แต่งหน้างดงามเดินออกมาจ้องฮาร์วีย์ด้วยท่าทีวางอำนาจ“แกไม่เพียงแต่ทำร้ายชายคนนี้เท่านั้น แต่แกยังดูถูกพวกเราซึ่งเป็นคนระดับสูงจากทะเลใต้ด้วย!“ถ้าแกไม่ให้คำชี้แจงอย่างยุติธรรมมาเดี๋ยวนี้ แกต้องเจอปัญหาใหญ่แน่!”“แกจะให้คำชี้แจงไหม?ฮาร์วีย์ทำสีหน้าเฉยเมย“คุณคิดว่าคุณเป็นใคร? คุณคิดว่าคุณสามารถมาขอคำชี้แจงแบบนี้ได้เหรอ?”“แกไม่ได้มอบกระเป๋าสตางค์ของแกให้กับพวกเราซึ่งเป็นผู้สูงศักดิ์! แกทำร้ายคนของเราคนหนึ่ง แล้วยังใส่ร้ายทุกคนที่นี่ด้วย! ตอนนี้แกคือตัวปัญหาชัด ๆ!สาวสวยคนนั้นก้าวไปข้างหน้าด้วยสีหน้าโกรธจัด“คุกเข่าขอโทษเดี๋ยวนี้!”ฮาร์วีย์หรี่ตามองผู้หญิงคนนั้นก่อนจะร้องบอกอย่างเย็นชา "แล้วถ้าผมไม่ทำล่ะ?”“ไม่ทำเหรอ?”“ถ้าแกไม่ทำ...ก็จะโดนตำรวจสนามบินจับไปขังเป็นเวลาสามวันเต็ม! แล้วจะไม่มีโอกาสได้เข้าไปในทะเลใต้ด้วย!“นี่คือสิ่งที่แกจะได้รับถ้าคิดจะต่อกรกับเรา!”ผู้หญิงคนนั้นก้าวไปข้างหน้าอย่างวางอำนาจ ในขณะที่หรี่ตามองด้วยท่าทีที่ดูภูมิอกภูมิใจในต
ครึ่งชั่วโมงต่อมาเครื่องบินก็ลงจอดที่สนามบินแบล็คเบิร์น ซิตี้อย่างปลอดภัยฮาร์วีย์และคนอื่น ๆ ที่นั่งในชั้นเฟิร์สคลาสได้ออกจากเครื่องบินเร็วกว่าใคร นอกจากนี้ก็ยังมีรถมาคอยรับผู้คนพวกนั้นด้วยผู้คนที่โดนฮาร์วีย์ตบก็รีบขึ้นรถที่มารอรับนั้นทันที หัวขโมยคนนั้นหยิบโทรศัพท์ออกมาถ่ายรูปฮาร์วีย์สองสามรูปอย่างไม่กลัวเกรง ก่อนจะหัวเราะเบา ๆ อย่างเย็นชาสิบนาทีต่อมารถรับส่งคันนั้นก็แล่นมาถึงจุดตรวจคนเข้าเมืองด้านนอกห้องโถงสำหรับยืนรอต่อคิว“แก! หยุดอยู่ตรงนั้น!”มีการตรวจสอบผู้โดยสารหลายร้อยคนก่อนจะปล่อยตัวออกไป...แต่พอถึงคิวของฮาร์วีย์ คนในเครื่องแบบก็หยุดเขาเอาไว้ทันทีเธอมองสำรวจฮาร์วีย์ด้วยสายตาเอาเรื่องก่อนจะแสดงความดูถูกเหยียดหยามออกมาไม่ไกลจากตรงนั้นนักไอ้หัวขโมยคนนั้นก็ยิ้มเยาะอย่างเย็นชาตามกฎหมายน่านฟ้าระหว่างประเทศ ทะเลใต้ไม่มีสิทธิ์ตามล่าฮาร์วีย์ในเรื่องที่เกิดขึ้นบนเครื่องบิน...แต่พวกเขาก็มีวิธีจัดการกับเขาอยู่ดีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยรูปร่างสูงใหญ่สองสามคนเรียกฮาร์วีย์เข้าไปในพื้นที่กักกัน เพื่อทำการตรวจสอบอีกครั้งฮาร์วีย์ดูเหมือนไม่ได้แยแสอะไรนัก เมื่อผู้โดยสาร