โซอี้ตัวแข็งทื่อคำพูดของฮาร์วีย์ทำให้เธอตกใจ เธอคิดอยู่ภายในใจว่าฮาร์วีย์จะต้องปฏิเสธข้อเสนอนี้อย่างแน่นอนเธอรีบฝืนยิ้มก่อนจะตอบอย่างเบา ๆ ว่า “ได้สิคะ!”“แต่ฉันยังไม่พร้อม ทำไมเราไม่ลองหาเวลาเหมาะ ๆ หลังจากวันพรุ่งนี้ดูล่ะคะคุณยอร์ก?”ฮาร์วีย์ดูหงุดหงิดเล็กน้อยหลังจากได้ยินคำพูดของโซอี้“คุณจะกลับคำพูดแล้วเหรอ?” ฮาร์วีย์ถามอย่างเย็นชาหลังจากหายใจเข้าลึก ๆ“คุณกำลังหลอกให้ผมทำงานโดยไม่ได้รับอะไรเป็นการตอบแทนเลยใช่ไหม?“แน่นอนว่าผมต้องการสิ่งดี ๆ ก่อนจะลงมือทำงาน!“ถ้าคุณไม่อยากให้ผมในตอนนี้ งั้นเราก็ใช้วิธีอื่นแทน!“นี่คือเลขบัญชีของผม โอนเงินให้ผมก่อน!”“คุณก็ไม่ต้องกลัวว่าผมจะหนีไปไหนหรอก!“ท้ายที่สุดแล้วผมก็มีความสนใจในตัวคุณมากขึ้นนะ!“ผมก็อยากสัมผัสเรือนร่างของคุณเหมือนกัน!”ฮาร์วีย์ดึงบัตรธนาคารของเขาออกมา ก่อนจะหยิบใส่มือของโซอี้โซอี้ยิ้มค้างทั้นที การกระทำของฮาร์วีย์ทำให้เธอไม่ทันระวังตัวเธอคิดอยู่ในใจว่าฮาร์วีย์จะต้องปฏิเสธข้อเสนอนั้นทั้งหมด และอาจถึงขั้นโกรธเคืองเธออย่างมากด้วยแต่เรื่องกลับกลายเป็นว่าชายที่อยู่ตรงหน้ากลับเป็นคนโลภมากและหื่นกาม“คง...จะเร
"เอาล่ะ วันนี้พอแค่นี้ก่อนนะคุณการ์เซีย“กลับไปบอกแอ็กเซลให้ผมหน่อย“แผนการนี้ใช้ไม่ได้ผลหรอก ถ้าเขาต้องการทำสัญญาที่ว่างเปล่า อย่างน้อย ๆ ก็ควรแสดงความจริงใจออกมาก่อน“คนสมัยนี้ไม่ได้โง่หรอก“ผมไม่ได้สนใจข้อเสนอของคุณตั้งแต่แรก แต่สนใจในตัวคุณ”ฮาร์วีย์จับมือโซอี้อย่างเงียบ ๆ ก่อนที่จะรับบัตรธนาคารคืนด้วยรอยยิ้มอันมีความหมาย“คุณการ์เซีย คำสัญญาบางอย่างที่ให้ไว้กับผมนั้นดีเกินกว่าจะเป็นจริงได้ สิ่งนั้นเป็นอะไรที่อยู่ไกลเกินเอื้อม...“แต่ไม่ใช่หอฝึกยุทธ“เราจะยังคงอ้าแขนต้อนรับคุณเสมอเมื่อคุณพร้อม!“ผมจะไม่กลับคำพูด...”จากนั้นฮาร์วีย์ก็หัวเราะเบา ๆ ก่อนจะเดินจากไปปากของโซอี้กระตุกด้วยความรู้สึกโกรธเกรี้ยว หลังจากนั้นไม่นานเธอก็สอดมือกลับเข้าไปในกระเป๋าอย่างเงียบ ๆมีนามบัตรเลื่อนหลุดออกมาโดยไม่มีเสียงทันทีที่ฮาร์วีย์ดึงบัตรธนาคารของเขากลับคืน เขาก็แอบเอานามบัตรอีกใบใส่เข้าไปในมือของโซอี้โซอี้เหลือบมองนามบัตรสีดำด้วยท่าทีลังเล***หลังจากทำเป็นทองไม่รู้ร้อนกับความยากลำบากในการตัดสินใจของโซอี้แล้ว ฮาร์วีย์ก็ออกจากโรงแรมอาซัน เขาโทรหาฟิชเชอร์ เบเน็ตต์เพื่อรายงานการประช
ฮาร์วีย์ขมวดคิ้ว เขาสามารถบอกได้เลยว่านี่คือการกระทำของชาวอินเดียพวกนั้นโดยไม่ต้องทำการสอบสวนอะไรเลยพูดได้เลยว่าพวกเขากำลังวางอุบายโดยใช้เล่ห์กลสองอย่างพร้อมกันแต่ถึงกระนั้นฮาร์วีย์ก็รู้ว่าแอ็กเซลจะไม่กล้าฆ่าแอมเบอร์และคนอื่น ๆ เพื่อป้องกันไม่ให้ผู้คนในประเทศ H สาปแช่งเขา เพราะท้ายที่สุดแผนการนี้ก็ดูโจ่งแจ้งเกินไปนั่นคือเหตุผลว่าทำไมฮาร์วีย์ถึงไม่ได้ทุกข์ร้อนมากนัก“วันนี้มีใครที่ดูน่าสงสัยมาที่หอฝึกยุทธหรือเปล่า?” ฮาร์วีย์ถามหลังจากครุ่นคิดถึงสถานการณ์แล้ว“ไม่มีค่ะ มีแต่พวกก่อปัญหาจากโกลด์เด้น พาเลซ“แต่พวกเขาไม่ได้มาที่นี่เพื่อก่อปัญหาอะไร พวกเขามาขอโทษแอมเบอร์และคนอื่น ๆ ค่ะ“ผู้หญิงใจร้ายคนนั้นถึงกับคลานต่อหน้าเด็กทั้งสามคนนั้น…“โกลด์เด้น พาเลซเหรอ?”ฮาร์วีย์ขมวดคิ้ว เขารู้ทันทีว่ามีบางอย่างผิดปกติท้ายที่สุดแล้วพวกเขาเลือกเวลามาเยี่ยมได้แปลกประหลาดมากฮาร์วีย์รีบเรียกรถแท็กซี่ก่อนจะมุ่งหน้ากลับไปที่หอฝึกยุทธฮาร์วีย์ไปถึงหลังจากเวลาผ่านไปสามสิบนาที บรรยากาศที่นี่ดูตึงเครียดมาก แม้แต่สาวกของหน่วยงานบังคับใช้กฎหมายของหลงเหมินที่รับผิดชอบดูแลสถานที่ ก็มีสีหน้าจริงจัง
“แต่ยังไงก็ตามนี่คือยาที่เรากำลังพูดถึงอยู่จริง ๆ มีอยู่เพียงวิธีเดียวที่ทำให้แอมเบอร์และคนอื่น ๆ กลายเป็นอย่างนี้ก็คือพวกเขากินอะไรบางอย่างเข้าไป“แต่สาวกกองบังคับคดีของหลงเหมินทำหน้าที่ดูแลทุกสิ่งทุกอย่างที่เรากินและดื่มที่นี่ ไม่มีทางที่จู่ ๆ พวกเขาจะหันมาเล่นงานเรา“พวกเขากินหรือดื่มอะไรที่คนนอกนำเข้ามาหรือเปล่า?”“คนนอกนำเข้ามา…?”เลย์นมีสีหน้าเปลี่ยนไป"ชา…""อะไรนะ?"ฮาร์วีย์หันมองดูโดยสัญชาตญาณสีหน้าของเลย์นดูแย่ลงทันที“เป็นเรื่องของผู้คนที่มาทำการขอโทษนั่นแหละ ผู้หญิงใจร้ายคนนั้นรินชาสามถ้วยให้กับเด็กที่มีความสามารถในขณะนั่งคุกเข่าอยู่บนพื้น“เธอบอกว่าการดื่มชาหมายถึงพวกเขาให้อภัยเธอ ถ้าเด็กพวกนั้นไม่ได้ดื่มชาเธอก็คงจะนั่งคุกเข่าอยู่บนพื้นตลอดไป...“แต่ใบชาและน้ำเป็นของเรา ทำไม…?"สีหน้าของฮาร์วีย์ดูมืดมนก่อนจะถอนหายใจเฮือกใหญ่“เป็นเรื่องง่ายมากที่พวกเขาจะวางยาให้กับเด็กทั้งสามคนนั้น“ยกตัวอย่างเช่นพวกเขาสามารถจุ่มมือแช่ในยาชุบชีวิตเป็นเวลาหลายชั่วโมง แล้วจุ่มนิ้วลงในถ้วยชาโดยไม่มีใครสังเกตเห็น”เลย์นเริ่มโอนเอนไปมารอบ ๆ สถานที่แห่งนั้น“นี่เป็นความผิดของฉัน
เวลาสี่ทุ่มตรง ณ โกลด์เด้น คอร์ทยาร์ดสถานที่แห่งนี้เป็นของโกลด์เด้น พาเลซ ซึ่งเป็นสถานที่ฝึกซ้อมศิลปะการต่อสู้อันศักดิ์สิทธิ์ของฟลัตเวลล์ และยังเป็นฐานที่มั่นที่สำคัญสำหรับบุคคลสำคัญของพวกเขาอีกด้วยฝนกำลังตกหนักอยู่ข้างนอก แต่บริเวณลานบ้านยังมีแสงไฟสว่างจ้าและผู้คนเดินไปเดินมาอยู่เต็มไปหมดมีการตกแต่งทั่วห้องโถงใหญ่ ช่างเป็นภาพที่ดูตื่นตาตื่นใจจริง ๆท้ายที่สุดแล้วนี่คืองานหมั้นของโคเอน เบียร์สตัดท์ ศิษย์วงนอกระดับสุดยอดของโกลด์เด้น พาเลซนั่นเองคู่หมั้นของเขาไม่ใช่ใครอื่นนอกจากเป็นลูกสาวของผู้อาวุโสจากโกลด์เด้น พาเลซพูดได้เลยว่านี่เป็นพันธมิตรที่ค่อนข้างแข็งแกร่งทีเดียวโคเอนเชิญเพื่อน ๆ ในโลกศิลปะการต่อสู้มาร่วมงานหมั้นนี้มากมายงานเลี้ยงแบบนี้เป็นที่ที่ผู้คนจากสังคมชั้นสูงมักใช้เป็นที่สังสรรค์และผูกมิตรถึงแม้ว่าผู้คนจำนวนมากที่นี่จะเป็นนักศิลปะการต่อสู้ แต่พวกเขาทั้งหมดก็เป็นคนทันสมัยพวกผู้หญิงสวมเสื้อผ้าแบรนด์หรูในขณะที่อวดกระเป๋าและเครื่องประดับรุ่นลิมิเต็ดเอดิชั่นพวกเขาต่างจ้องมองผู้ชายพร้อม ๆ กัน โดยหวังว่าจะดึงดูดความสนใจจากผู้ชายพวกนั้นได้พวกผู้ชายสวมนาฬิกาห
เอมิลี่ เบเน็ตต์ มีหุ่นเพรียวบางพร้อมกับมัดมวยผมเอาไว้ บนคอของเธอก็เต็มไปด้วยเครื่องประดับเพชรเม็ดใหญ่ขนาดเท่าไข่นกพิราบห้อยโชว์แสงวิบวับอยู่บนนิ้วของเธอ ทำให้ผู้หญิงที่รายล้อมตัวเธอทุกคนต่างตื่นตาตื่นใจหากไม่มองอย่างใกล้ชิด ผู้คนก็จะคิดว่าทั้งสองคนเป็นคู่รักที่เหมาะสมกันราวกับกิ่งทองใบหยกโคเอนระเบิดเสียงหัวเราะออกมาดังลั่น เมื่อผู้คนที่อยู่ตรงหน้าเขากำลังเอาอกเอาใจทั้งเขาและเอมิลี่ในขณะที่เข้ามาดื่มอวยพรให้“ทุกคนครับ! ฉันจะดื่มกับคุณเอง! กรุณาอย่าทำให้เอมิลี่ลำบากใจ!”“ฉันจะดื่มแทนเธอด้วย!”โคเอนดื่มไวน์สุดหรูในแก้วของเอมิลี่อย่างมีความสุขเอมิลี่ยิ้มหวานหลังจากเห็นภาพนั้น“คุณช่างใจดีเหลือเกินโคเอน ฉันเสียใจที่ไม่ได้เจอคุณให้เร็วกว่านี้”“ฮ่า ฮ่า ฮ่า! หยุดแสดงความรักต่อหน้าพวกเราทุกคนได้แล้ว!”"มา! มา! มาดื่มกันเถอะ! เราหวังว่าคุณจะมีความสุขในการแต่งงานนะ!”นายน้อยและสุภาพสตรีผู้มั่งคั่งต่างชนแก้วดื่มอวยพรกันก่อนที่จะจิบไวน์ด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม“มีเรื่องบางอย่างที่ฉันได้ยินมาก่อนหน้านี้ นายน้อยเบียร์สตัดท์”“ฮาร์วีย์ ยอร์ก ชายที่เป็นปรปักษ์กับคุณโดยใช้ตัวตนของเขาในฐานะน
หลังจากกลัวคนอื่นจะจับพิรุธได้ โคเอนก็รีบลุกขึ้นและอวดรอยยิ้มอันอบอุ่น“ความขัดแย้งระหว่างฮาร์วีย์กับผมไม่ได้ร้ายแรงขนาดนั้นหรอก"“ผมไม่อยากพูดถึงเหตุการณ์นั้นอีกต่อไปแล้ว"“นอกจากนี้คนอย่างเราก็ไม่สนใจเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ อย่างการแก้แค้นอะไรด้วย"“ไม่ว่าจะยังไงก็ตาม ฮาร์วีย์ก็ทำเพื่อประเทศมามากด้วยการเข้าแข่งขันการต่อสู้"“เพื่อเห็นแก่ผมก็ได้โปรดอย่าไปมองเขาว่าเป็นตัวปัญหาอีกเลย"“ส่วนเรื่องราวจะจบลงยังไงนั้นก็ให้เขาเป็นคนตัดสินใจเอง”เหล่านายน้อยและหญิงสาวผู้มั่งคั่งพยักหน้าพร้อมกันหลังจากได้ยินคำพูดของโคเอน“คุณใจดีมากค่ะ นายน้อยเบียร์สตัดท์!”“พวกเราต่างเป็นคนใจแคบที่พูดออกไปแบบนี้!”“ฮาร์วีย์ทำสิ่งที่เลวร้ายและเป็นปรปักษ์กับผู้คนมากมาย เขาสมควรถูกลงโทษอยู่แล้ว! คุณไม่จำเป็นต้องทำอะไรเลย!”"เอาล่ะ หยุดพูดเรื่องนี้ได้แล้ว มาดื่มกินกันให้จุใจไปเลยเถอะ!”เอมิลี่ยืนขึ้นเพื่อเปลี่ยนเรื่องก่อนจะผลักหน้าต่างให้เปิดออกเพื่อมองดูผู้คน“กินและดื่มกันให้สาแก่ใจได้เลย! วันนี้มีแต่ของฟรีทั้งนั้น!”ฝูงชนในห้องโถงใหญ่ส่งเสียงเชียร์ดังหลังจากได้ยินคำพูดเหล่านั้น"มา! มา! นายน้อยเบียร
ในการตกใจครั้งแรกนั้น ทุกคนต่างก็แสดงท่าทีดูถูกเหยียดหยามแต่พอรู้สึกคุ้น ๆ กับชื่อนั้น พวกเขาก็ได้สติหลังจากนั้นทันที'เขาไม่ใช่หนึ่งในผู้มีความสามารถชั้นยอดในการต่อสู้กับชาวอินเดียพวกนั้นใช่ไหม?'น่าเสียดายที่ทุกคนในฟลัตเวลล์เชื่อว่านอกจากแอมเบอร์ เลอวีนและเด็กที่มีความสามารถพวกนั้นแล้ว คนอื่น ๆ ก็ไม่มีประโยชน์อะไรเลยพวกเขาคิดว่าฮาร์วีย์โชคดีเพราะชาวอินเดียไม่เคยมาท้าทายเขาที่ฟลัตเวลล์มาก่อนถ้าไม่อย่างนั้นเขาก็คงจบเห่ไปแล้ว'เขากล้าดียังไงถึงมาสร้างปัญหาที่นี่?''เขาคิดว่าเขาเป็นใครกัน?''เทพสงครามเหรอ?'สีหน้าของโคเอนและเอมิลี่ดูอับเฉาลงทันทีเขาทั้งสองคนไม่คาดคิดว่าฮาร์วีย์จะมาปรากฏตัวในช่วงเวลาสำคัญเช่นนี้เขาไม่ท้าทายเฉพาะคู่รักสองคนนี้เท่านั้น แต่เขายังท้าทายไปถึงโกลด์เด้น พาเลซด้วย!ฮาร์วีย์กอดอกในขณะเดินฝ่าสายฝนเข้าไปข้างในหลังจากนั้นไม่นานสาวกแปดคนของกองบังคับคดีของหลงเหมินก็เดินเข้ามาอย่างสงบพวกเขาแบกโลงศพสีดำเข้ามาโดยไม่พูดอะไรเลย แต่รู้สึกได้ถึงความอาฆาตแค้นของพวกเขา หลังจากเห็นโลงศพแล้ว แขกในงานต่างกัดฟันพร้อมกับทำสีหน้าที่ดูแย่มาก โดยคิดว่าส่ิงนี้จะทำ