ฮาร์วีย์ขมวดคิ้ว เขาสามารถบอกได้เลยว่านี่คือการกระทำของชาวอินเดียพวกนั้นโดยไม่ต้องทำการสอบสวนอะไรเลยพูดได้เลยว่าพวกเขากำลังวางอุบายโดยใช้เล่ห์กลสองอย่างพร้อมกันแต่ถึงกระนั้นฮาร์วีย์ก็รู้ว่าแอ็กเซลจะไม่กล้าฆ่าแอมเบอร์และคนอื่น ๆ เพื่อป้องกันไม่ให้ผู้คนในประเทศ H สาปแช่งเขา เพราะท้ายที่สุดแผนการนี้ก็ดูโจ่งแจ้งเกินไปนั่นคือเหตุผลว่าทำไมฮาร์วีย์ถึงไม่ได้ทุกข์ร้อนมากนัก“วันนี้มีใครที่ดูน่าสงสัยมาที่หอฝึกยุทธหรือเปล่า?” ฮาร์วีย์ถามหลังจากครุ่นคิดถึงสถานการณ์แล้ว“ไม่มีค่ะ มีแต่พวกก่อปัญหาจากโกลด์เด้น พาเลซ“แต่พวกเขาไม่ได้มาที่นี่เพื่อก่อปัญหาอะไร พวกเขามาขอโทษแอมเบอร์และคนอื่น ๆ ค่ะ“ผู้หญิงใจร้ายคนนั้นถึงกับคลานต่อหน้าเด็กทั้งสามคนนั้น…“โกลด์เด้น พาเลซเหรอ?”ฮาร์วีย์ขมวดคิ้ว เขารู้ทันทีว่ามีบางอย่างผิดปกติท้ายที่สุดแล้วพวกเขาเลือกเวลามาเยี่ยมได้แปลกประหลาดมากฮาร์วีย์รีบเรียกรถแท็กซี่ก่อนจะมุ่งหน้ากลับไปที่หอฝึกยุทธฮาร์วีย์ไปถึงหลังจากเวลาผ่านไปสามสิบนาที บรรยากาศที่นี่ดูตึงเครียดมาก แม้แต่สาวกของหน่วยงานบังคับใช้กฎหมายของหลงเหมินที่รับผิดชอบดูแลสถานที่ ก็มีสีหน้าจริงจัง
“แต่ยังไงก็ตามนี่คือยาที่เรากำลังพูดถึงอยู่จริง ๆ มีอยู่เพียงวิธีเดียวที่ทำให้แอมเบอร์และคนอื่น ๆ กลายเป็นอย่างนี้ก็คือพวกเขากินอะไรบางอย่างเข้าไป“แต่สาวกกองบังคับคดีของหลงเหมินทำหน้าที่ดูแลทุกสิ่งทุกอย่างที่เรากินและดื่มที่นี่ ไม่มีทางที่จู่ ๆ พวกเขาจะหันมาเล่นงานเรา“พวกเขากินหรือดื่มอะไรที่คนนอกนำเข้ามาหรือเปล่า?”“คนนอกนำเข้ามา…?”เลย์นมีสีหน้าเปลี่ยนไป"ชา…""อะไรนะ?"ฮาร์วีย์หันมองดูโดยสัญชาตญาณสีหน้าของเลย์นดูแย่ลงทันที“เป็นเรื่องของผู้คนที่มาทำการขอโทษนั่นแหละ ผู้หญิงใจร้ายคนนั้นรินชาสามถ้วยให้กับเด็กที่มีความสามารถในขณะนั่งคุกเข่าอยู่บนพื้น“เธอบอกว่าการดื่มชาหมายถึงพวกเขาให้อภัยเธอ ถ้าเด็กพวกนั้นไม่ได้ดื่มชาเธอก็คงจะนั่งคุกเข่าอยู่บนพื้นตลอดไป...“แต่ใบชาและน้ำเป็นของเรา ทำไม…?"สีหน้าของฮาร์วีย์ดูมืดมนก่อนจะถอนหายใจเฮือกใหญ่“เป็นเรื่องง่ายมากที่พวกเขาจะวางยาให้กับเด็กทั้งสามคนนั้น“ยกตัวอย่างเช่นพวกเขาสามารถจุ่มมือแช่ในยาชุบชีวิตเป็นเวลาหลายชั่วโมง แล้วจุ่มนิ้วลงในถ้วยชาโดยไม่มีใครสังเกตเห็น”เลย์นเริ่มโอนเอนไปมารอบ ๆ สถานที่แห่งนั้น“นี่เป็นความผิดของฉัน
เวลาสี่ทุ่มตรง ณ โกลด์เด้น คอร์ทยาร์ดสถานที่แห่งนี้เป็นของโกลด์เด้น พาเลซ ซึ่งเป็นสถานที่ฝึกซ้อมศิลปะการต่อสู้อันศักดิ์สิทธิ์ของฟลัตเวลล์ และยังเป็นฐานที่มั่นที่สำคัญสำหรับบุคคลสำคัญของพวกเขาอีกด้วยฝนกำลังตกหนักอยู่ข้างนอก แต่บริเวณลานบ้านยังมีแสงไฟสว่างจ้าและผู้คนเดินไปเดินมาอยู่เต็มไปหมดมีการตกแต่งทั่วห้องโถงใหญ่ ช่างเป็นภาพที่ดูตื่นตาตื่นใจจริง ๆท้ายที่สุดแล้วนี่คืองานหมั้นของโคเอน เบียร์สตัดท์ ศิษย์วงนอกระดับสุดยอดของโกลด์เด้น พาเลซนั่นเองคู่หมั้นของเขาไม่ใช่ใครอื่นนอกจากเป็นลูกสาวของผู้อาวุโสจากโกลด์เด้น พาเลซพูดได้เลยว่านี่เป็นพันธมิตรที่ค่อนข้างแข็งแกร่งทีเดียวโคเอนเชิญเพื่อน ๆ ในโลกศิลปะการต่อสู้มาร่วมงานหมั้นนี้มากมายงานเลี้ยงแบบนี้เป็นที่ที่ผู้คนจากสังคมชั้นสูงมักใช้เป็นที่สังสรรค์และผูกมิตรถึงแม้ว่าผู้คนจำนวนมากที่นี่จะเป็นนักศิลปะการต่อสู้ แต่พวกเขาทั้งหมดก็เป็นคนทันสมัยพวกผู้หญิงสวมเสื้อผ้าแบรนด์หรูในขณะที่อวดกระเป๋าและเครื่องประดับรุ่นลิมิเต็ดเอดิชั่นพวกเขาต่างจ้องมองผู้ชายพร้อม ๆ กัน โดยหวังว่าจะดึงดูดความสนใจจากผู้ชายพวกนั้นได้พวกผู้ชายสวมนาฬิกาห
เอมิลี่ เบเน็ตต์ มีหุ่นเพรียวบางพร้อมกับมัดมวยผมเอาไว้ บนคอของเธอก็เต็มไปด้วยเครื่องประดับเพชรเม็ดใหญ่ขนาดเท่าไข่นกพิราบห้อยโชว์แสงวิบวับอยู่บนนิ้วของเธอ ทำให้ผู้หญิงที่รายล้อมตัวเธอทุกคนต่างตื่นตาตื่นใจหากไม่มองอย่างใกล้ชิด ผู้คนก็จะคิดว่าทั้งสองคนเป็นคู่รักที่เหมาะสมกันราวกับกิ่งทองใบหยกโคเอนระเบิดเสียงหัวเราะออกมาดังลั่น เมื่อผู้คนที่อยู่ตรงหน้าเขากำลังเอาอกเอาใจทั้งเขาและเอมิลี่ในขณะที่เข้ามาดื่มอวยพรให้“ทุกคนครับ! ฉันจะดื่มกับคุณเอง! กรุณาอย่าทำให้เอมิลี่ลำบากใจ!”“ฉันจะดื่มแทนเธอด้วย!”โคเอนดื่มไวน์สุดหรูในแก้วของเอมิลี่อย่างมีความสุขเอมิลี่ยิ้มหวานหลังจากเห็นภาพนั้น“คุณช่างใจดีเหลือเกินโคเอน ฉันเสียใจที่ไม่ได้เจอคุณให้เร็วกว่านี้”“ฮ่า ฮ่า ฮ่า! หยุดแสดงความรักต่อหน้าพวกเราทุกคนได้แล้ว!”"มา! มา! มาดื่มกันเถอะ! เราหวังว่าคุณจะมีความสุขในการแต่งงานนะ!”นายน้อยและสุภาพสตรีผู้มั่งคั่งต่างชนแก้วดื่มอวยพรกันก่อนที่จะจิบไวน์ด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม“มีเรื่องบางอย่างที่ฉันได้ยินมาก่อนหน้านี้ นายน้อยเบียร์สตัดท์”“ฮาร์วีย์ ยอร์ก ชายที่เป็นปรปักษ์กับคุณโดยใช้ตัวตนของเขาในฐานะน
หลังจากกลัวคนอื่นจะจับพิรุธได้ โคเอนก็รีบลุกขึ้นและอวดรอยยิ้มอันอบอุ่น“ความขัดแย้งระหว่างฮาร์วีย์กับผมไม่ได้ร้ายแรงขนาดนั้นหรอก"“ผมไม่อยากพูดถึงเหตุการณ์นั้นอีกต่อไปแล้ว"“นอกจากนี้คนอย่างเราก็ไม่สนใจเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ อย่างการแก้แค้นอะไรด้วย"“ไม่ว่าจะยังไงก็ตาม ฮาร์วีย์ก็ทำเพื่อประเทศมามากด้วยการเข้าแข่งขันการต่อสู้"“เพื่อเห็นแก่ผมก็ได้โปรดอย่าไปมองเขาว่าเป็นตัวปัญหาอีกเลย"“ส่วนเรื่องราวจะจบลงยังไงนั้นก็ให้เขาเป็นคนตัดสินใจเอง”เหล่านายน้อยและหญิงสาวผู้มั่งคั่งพยักหน้าพร้อมกันหลังจากได้ยินคำพูดของโคเอน“คุณใจดีมากค่ะ นายน้อยเบียร์สตัดท์!”“พวกเราต่างเป็นคนใจแคบที่พูดออกไปแบบนี้!”“ฮาร์วีย์ทำสิ่งที่เลวร้ายและเป็นปรปักษ์กับผู้คนมากมาย เขาสมควรถูกลงโทษอยู่แล้ว! คุณไม่จำเป็นต้องทำอะไรเลย!”"เอาล่ะ หยุดพูดเรื่องนี้ได้แล้ว มาดื่มกินกันให้จุใจไปเลยเถอะ!”เอมิลี่ยืนขึ้นเพื่อเปลี่ยนเรื่องก่อนจะผลักหน้าต่างให้เปิดออกเพื่อมองดูผู้คน“กินและดื่มกันให้สาแก่ใจได้เลย! วันนี้มีแต่ของฟรีทั้งนั้น!”ฝูงชนในห้องโถงใหญ่ส่งเสียงเชียร์ดังหลังจากได้ยินคำพูดเหล่านั้น"มา! มา! นายน้อยเบียร
ในการตกใจครั้งแรกนั้น ทุกคนต่างก็แสดงท่าทีดูถูกเหยียดหยามแต่พอรู้สึกคุ้น ๆ กับชื่อนั้น พวกเขาก็ได้สติหลังจากนั้นทันที'เขาไม่ใช่หนึ่งในผู้มีความสามารถชั้นยอดในการต่อสู้กับชาวอินเดียพวกนั้นใช่ไหม?'น่าเสียดายที่ทุกคนในฟลัตเวลล์เชื่อว่านอกจากแอมเบอร์ เลอวีนและเด็กที่มีความสามารถพวกนั้นแล้ว คนอื่น ๆ ก็ไม่มีประโยชน์อะไรเลยพวกเขาคิดว่าฮาร์วีย์โชคดีเพราะชาวอินเดียไม่เคยมาท้าทายเขาที่ฟลัตเวลล์มาก่อนถ้าไม่อย่างนั้นเขาก็คงจบเห่ไปแล้ว'เขากล้าดียังไงถึงมาสร้างปัญหาที่นี่?''เขาคิดว่าเขาเป็นใครกัน?''เทพสงครามเหรอ?'สีหน้าของโคเอนและเอมิลี่ดูอับเฉาลงทันทีเขาทั้งสองคนไม่คาดคิดว่าฮาร์วีย์จะมาปรากฏตัวในช่วงเวลาสำคัญเช่นนี้เขาไม่ท้าทายเฉพาะคู่รักสองคนนี้เท่านั้น แต่เขายังท้าทายไปถึงโกลด์เด้น พาเลซด้วย!ฮาร์วีย์กอดอกในขณะเดินฝ่าสายฝนเข้าไปข้างในหลังจากนั้นไม่นานสาวกแปดคนของกองบังคับคดีของหลงเหมินก็เดินเข้ามาอย่างสงบพวกเขาแบกโลงศพสีดำเข้ามาโดยไม่พูดอะไรเลย แต่รู้สึกได้ถึงความอาฆาตแค้นของพวกเขา หลังจากเห็นโลงศพแล้ว แขกในงานต่างกัดฟันพร้อมกับทำสีหน้าที่ดูแย่มาก โดยคิดว่าส่ิงนี้จะทำ
ฟุ่บ ฟุ่บ ฟุ่บ!ในเวลาเดียวกันนั้นก็มีมีดสีทองจำนวนหนึ่งพุ่งออกมาอย่างดุเดือดและต่อเนื่องเป็นการโจมตีที่รวดเร็วและโหดเหี้ยม!สาวกหลายคนของโกลด์เด้น พาเทซกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดในขณะที่ล้มลง โดยกลิ้งไปบนพื้นพร้อมเอามือกุมข้อมือเอาไว้ฮาร์วีย์รู้สึกประทับใจ ดูเหมือนว่าเลย์นจะฟื้นตัวขึ้นมาบ้างแล้วถ้าไม่อย่างนั้นเธอคงไม่สามารถสร้างปรากฏการณ์เช่นนี้ได้"อะไรกัน?!"สาวกที่เหลือของโกลด์เด้น พาเลซต่างตกตะลึงพวกเขาทุกคนรู้ว่าเลย์นเป็นใคร แต่พวกเขาไม่เคยคิดเลยว่าจริง ๆ เธอจะน่ากลัวขนาดนี้!เลย์นดึงดาบสีทองที่มีใบมีดยาวและบางออกมาเธอก้าวไปข้างหน้าแล้วกระโดดผ่านเหล่าสาวกไปด้วยความเร็วดุจสายฟ้า แต่แล้วก็ต้องผงะและกุมข้อมือเอาไว้ทันทีแค่เพียงกระบวนท่าเดียวพวกเขาทั้งหมดก็ต้องยอมแพ้!สาวกทุกคนล้วนมาจากสนามฝึกศิลปะการต่อสู้อันศักดิ์สิทธิ์แห่งเดียวกัน แต่เลย์นก็แค่แยกตัวออกมาจากกลุ่มเท่านั้น!หลังจากนั้นเธอก็โยนดาบทิ้งทันทีสาวกคนหนึ่งที่กำลังจะดึงอาวุธปืนออกมา แต่ก็ถูกมีดปักให้ตรึงอยู่กับพื้นทันทีทุกอย่างเกิดขึ้นในเวลาเพียงสามสิบวินาทีจากนั้นเลย์นก็เดินเข้าหาฮาร์วีย์อีกครั้ง“เร
หลายคนรู้ว่าเอเดรียนเป็นหนึ่งในสาวกที่โดดเด่นที่สุดในวงนอกของโกลด์เด้น พาเลซ และเขามีโอกาสที่จะเป็นนายน้อยแห่งสนามฝึกศิลปะการต่อสู้อันศักดิ์สิทธิ์เอเดรียนต้องส่งตัวสโม้คมาให้โคเอนแน่นอน เพื่อให้เขาได้รับการสนับสนุนตามที่ต้องการ และควบคุมวงนอกของโกลด์เด้น พาเลซได้อย่างสมบูรณ์พูดง่าย ๆ ก็คืองานหมั้นครั้งนี้เป็นการแสดงถึงความตั้งใจอันแน่วแน่ของเอเดรียนนี่ไม่เพียงแต่หมายความว่าเอเดรียนตั้งใจที่จะยึดครองวงนอกทั้งหมดเท่านั้น แต่เขายังพร้อมที่รับมือกับฮาร์วีย์และคนอื่น ๆ อย่างถาวรอีกด้วยถ้าพวกเขาทำลายการหมั้นหมายของโคเอนได้ พวกเขาก็คงยังมีโอกาสที่จะมีชีวิตรอด แต่พวกเขาถูกกำหนดให้ตายอย่างน่าสยดสยอง ถ้าเข้าไปยุ่งกับแผนการของเอเดรียน!ฟุ่บ!ชายสูงอายุในชุดคลุมสีเหลืองก้าวไปข้างหน้าจากมุมที่เขายืนอยู่แล้วจู่โจมอย่างรวดเร็วเขาดูเหมือนนกอินทรีที่พุ่งเข้าหาเหยื่อ โดยบินเข้าหาเลย์นก่อนที่จะตะปบด้วยกรงเล็บท่าสังหาร!ชายคนนั้นกำลังวางแผนที่จะทำร้ายเลย์นให้ดูเป็นตัวอย่างเขาต้องการให้ทุกคนรู้ว่าเอเดรียนจะควบคุมวงนอกของโกลด์เด้น พาเลซอย่างไม่มีอะไรมาหยุดยั้งเขาได้เขาอยากให้คนพวกนั้นรู้ว
“อย่างนั้นเหรอ?”ร็อดนีย์ทำเสียงเยาะเย้ยหลังจากได้ยินคำพูดของฮาร์วีย์“ฉันไม่ได้ต้องการดูหมิ่นอะไรแกหรอกนะไอ้หนู!“แกไปเอาความมั่นใจมาจากไหนเหรอ ถึงได้พูดอะไรออกมาแบบนั้น?“มา ๆ! บอกฉันหน่อยว่าแกเรียนที่ไหน ฉันจะได้ประเมินความสามารถของแกได้!“บอกตามตรงนะ ถึงแม้ว่าแกจะพาอาจารย์ซีเกลอร์มาที่นี่ โอกาสก็ยังคงมีเท่าเดิม!”ฮาร์วีย์เหลือบมองที่หัวของเวส ดูเหมือนว่าพลังชั่วร้ายที่อยู่ในตัวเขากำลังจะปรากฏออกมาแล้ว ความทุกข์ทรมานที่เขารู้สึกอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน คงเป็นเรื่องยากสำหรับเขาการนอนไม่หลับอาจเป็นเรื่องจิ๊บจ๊อยสำหรับเขาไปเลยก็ได้ถ้าเขาสามารถข่มใจให้นอนหลับได้ เขาก็จะต้องสะดุ้งตื่นเพราะฝันร้ายอยู่ดีณ จุดนี้ เขาคงมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่กี่สัปดาห์เท่านั้นฮาร์วีย์รู้สึกสงสารอย่างไม่ต้องคิดทบทวนอะไรเลยฮาร์วีย์หันไปมองร็อดนีย์“ผมไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญด้านการดูฮวงจุ้ยหรอก ผมไม่ได้เรียนรู้เรื่องนี้จากอาจารย์คนไหนทั้งนั้น”ร็อดนีย์ตกตะลึง ก่อนจะหัวเราะออกมาอย่างเย็นชา"แล้วยังมีหน้ามั่นใจได้ถึงขนาดนี้อีกเหรอ?”“แต่ผมรู้เรื่องศิลปะการฆ่านะ” ฮาร์วีย์ตอบ“ยกตัวอย่างเช่น เมื่ออยู่ต่อหน
“อะไรนะ!”อาร์เล็ตตกใจมากกับอาการของคุณปู่ แต่เธอรู้สึกประหลาดใจมากกว่าที่ฮาร์วีย์สรุปอาการได้แม่นยำร็อดนีย์ก็สรุปอาการเหมือนเขาเป๊ะเวสทำสีหน้าแปลก ๆ เมื่อเขามองไปที่ฮาร์วีย์ เขาไม่คาดคิดว่าฮาร์วีย์จะเก่งกาจได้ถึงขนาดนั้นไคริทำสีหน้าแสดงความชื่นชมเธอเชื่อมั่นในความสามารถของฮาร์วีย์มาโดยตลอด นั่นคือเหตุผลที่เธอพาเขามาที่นี่ตั้งแต่แรกเป็นไปตามคาด เขาทำได้อย่างที่เธอคาดหวังเอาไว้เวสมองฮาร์วีย์ก่อนจะหันไปมองร็อดนีย์“เรารู้จักกันมาหลายปีแล้วนะ ร็อดนีย์“ลองทำตามวิธีการของคุณก็แล้วกัน แล้วดูซิว่าคุณจะรักษาผมได้หรือเปล่า”“ผมจะขอพูดตรง ๆ กับคุณนะเวส มีแหล่งพลังงานชั่วร้ายอยู่ในตัวคุณ วิธีเดียวที่จะช่วยคุณได้คือต้องกำจัดแหล่งพลังงานนั้นออกไป” ร็อดนีย์ตอบอย่างเคร่งขรึม“แต่ถึงกระนั้นผมก็มีอะไรอยากจะบอกคุณ“ขั้นตอนนี้มีความเสี่ยงมาก“ถ้าเราไม่ระวัง พลังงานชั่วร้ายในคุณก็จะปรากฏตัวออกมา แล้วฆ่าคุณทันที”อาร์เล็ตตัวแข็งทื่อ“มั่นใจแค่ไหนคะ คุณปู่ฟอสเตอร์?”ร็อดนีย์ขมวดคิ้วอยู่ครู่หนึ่ง“ผมบอกไม่ได้ว่าแหล่งพลังงานนั้นอยู่ตรงไหนกันแน่ ดังนั้นตอนนี้โอกาสสำเร็จมีเพียงยี่สิบถึงส
“นานสุดแค่สองสามสัปดาห์เหรอ?อาร์เล็ตตัวแข็งทื่อก่อนที่จะระเบิดความโกรธเกรี้ยวออกมา“ไอ้สารเลว! แกไม่เพียงแต่ไม่เก่งอะไรสักอย่างแล้ว แต่ยังกล้าสาปแช่งคุณปู่ของฉันอีกเหรอ?!“แกนี่มันช่างชั่วช้าจริง ๆ!“ไอ้คนไร้มนุษยธรรม!“ออกไป! ออกไปเดี๋ยวนี้เลย!“เลิกพยายามสร้างภาพที่นี่ได้แล้ว!“ถ้าฉันไม่เห็นแก่ไคริล่ะก็ฉันจะหักขาแกด้วยมือของฉันเองแล้ว!”เห็นได้ชัดว่าคำเตือนของฮาร์วีย์ทำให้อาร์เล็ตโกรธเคืองอย่างมากบรืน!มีเสียงเครื่องยนต์ดังขึ้นก่อนที่รถโตโยต้า อัลพาร์ดสีเหลืองจะแล่นมาจอดอยู่ข้างนอกมีคนหนุ่มสาวสองสามคนกระโดดลงมาจากรถ พร้อมทั้งถือกล่องโบราณอยู่ในมือหลังจากนั้นก็มีชายสูงอายุคนหนึ่งเดินออกมาเขาสวมเสื้อคลุมที่เปล่งรังสีออร่าของผู้ปราดเปรื่องออกมา เห็นได้ชัดว่าเขาคือผู้เชี่ยวชาญด้านการดูฮวงจุ้ยฮาร์วีย์ทำหน้าสงสัยก่อนจะจดจำใบหน้านั้นได้ชายคนนั้นไม่ใช่ใครอื่นนอกจากผู้เชี่ยวชาญด้านการดูฮวงจุ้ยระดับสุดยอดของโกลด์เด้น แซนด์“ในที่สุดคุณปู่ฟอสเตอร์ก็มาถึงแล้ว!อาร์เล็ตเดินออกไปรับด้วยสีหน้าเบิกบานใจ“คุณปู่มาถูเวลาพอดีเลย! ไม่อย่างนั้นครอบครัวของเราคงโดนนักต้มตุ่นหลอกเอา
ฮาร์วีย์ยิ้มจาง ๆ หลังจากได้ยินข้อสงสัยของอาร์เล็ต“สถานการณ์ของคุณเพแกนไม่ได้มีความซับซ้อนอะไร แค่ร่างกายของเขาโดนพลังงานชั่วร้ายเล่นงานเท่านั้นเอง“ปัญหานั้นจะได้รับการแก้ไขทันทีที่มีการจัดการที่ต้นเหตุ"“พลังงานชั่วร้ายเหรอ?”เวสชะงักไปครู่หนึ่ง“แต่ฉันก็ระวังตัวอยู่เสมอนะ ฉันไม่เคยเหยียบย่างเข้าไปในสถานที่ที่จะมีพลังชั่วร้ายแบบนั้นเลย“ผู้เชี่ยวชาญด้านการดูฮวงจุ้ยก็ยังออกแบบคฤหาสน์ทั้งหลังนี้ให้ฉันด้วย ที่ดินก็มีความบริสุทธิ์ผุดผ่องด้วย แล้วทำไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้ล่ะ?“นอกจากนี้เราก็อยู่ที่นี่มาหลายปีแล้วด้วย แต่ไม่เคยเกิดเรื่องร้าย ๆ อะไรกับเราเลยจวบจนกระทั่งเมื่อไม่นานมานี้“นั่นเป็นเพราะเมื่อเร็ว ๆ นี้แหล่งพลังงานชั่วร้ายนั้นได้เพิ่งหาทางเข้ามาที่นี่ได้" ฮาร์วีย์ตอบอย่างตรงไปตรงมา“เมื่อเร็ว ๆ นี้มันเจอหนทางที่เข้ามาที่นี่ได้เหรอ?'อาร์เล็ตหัวเราะอย่างเย็นชา“คุณคิดว่าเราโง่หรือไง?“พลังชั่วร้ายมีแต่ในบ้านผีสิงเท่านั้นแหละ!“บ้านของเราอยู่ในสภาพเดิมมาตั้งแต่แรกเริ่มแล้ว! ทำไมถึงเกิดขึ้นได้ล่ะ?!“คุณอ้างว่ามันมาที่นี่เมื่อไม่นานมานี้เหรอ?“ก็บอกมาเลยสิว่าปู่
อาร์เล็ตเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้เวสฟังอีกครั้ง ก่อนจะกัดฟันกรอดต่อหน้าฮาร์วีย์“ทำไมคุณถึงทำอะไรตามใจชอบโดยที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลยล่ะ?!“ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับคุณปู่ของฉัน คุณก็คงตายแน่!“คุณคิดที่จะช่วยใครเพียงให้ได้ค่าขนมนิด ๆ หน่อย ๆ เท่านั้นเองน่ะเหรอ?!“คุณช่างเป็นคนน่ารังเกียจจริง ๆ!"ในดวงตาของอาร์เล็ตมีแต่ความดูถูกเหยียดหยาม“ถ้าไม่ใช่เพราะผมที่ยกโครงเหล็กของรถเอาไว้ ป่านนี้คุณเพแกนก็คงกลายเป็นเศษเนื้อเละ ๆ ไปแล้วล่ะ”ใบหน้าของอาร์เล็ตดูมืดมนลงทันที“คุณกล้าดียังไงมาสาบแช่งคุณปู่ของฉันแบบนั้น ไอ้สารเลว!?!“ยอมรับออกมาต่อหน้าทุกคนซะว่าคุณพูดล้อเล่น!“ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ คุณปู่ของฉันก็คงไม่ต้องเข้าไปอยู่ในโรงพยาบาลในช่วงสองสามวันที่ผ่านมาหรอก!”สีหน้าของอาร์เล็ตดูเย็นชาราวกับน้ำแข็งในตอนนี้เธอรู้สึกอกสั่นขวัญแขวนเมื่อคิดว่าฮาร์วีย์อาจเป็นสาเหตุที่ทำให้ปู่ของเธอต้องเสียชีวิต“ฮาร์วีย์เป็นนักศิลปะป้องกันตัวนะอาร์เล็ต เขามีความแข็งแกร่งกว่าผู้ชายธรรมดาทั่วไปหลายเท่า เขาต้องมั่นใจที่จะช่วยคุณปู่ของคุณได้ ถึงได้ลงมือทำไปอย่างนั้น"ไคริก้าวไปข้างหน้าพร้อมกับขมวดคิ้ว“ฉันไม่รู้ร
เมื่อได้ยินคำพูดของไคริ ผู้คนที่ยืนอยู่ข้างหลังผู้ชายคนนั้นก็ทำสีหน้าที่ดูแย่มากเห็นได้ชัดว่าพวกเขาทั้งหมดต่างรู้ว่าผู้ชายคนนี้มีโอกาสที่จะตายสูงมาก เมื่อดูจากสภาพร่างกายของเขาแล้ว“ขอบคุณที่เป็นห่วงลุงนะ"ชายคนนั้นแค่ยิ้มให้เฉย ๆ ราวกับว่าเขารู้ว่าความตายของเขาเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้“โอ้ ไคริ… หลานไม่ต้องเศร้าเสียใจกับเรื่องปู่หรอก ปู่รู้ว่ามีชีวิตก็ย่อมมีตายเป็นธรรมดา“เออจริงสิ ปู่ได้ยินมาว่าหลานถูกลอบทำร้ายในระหว่างบินมาที่นี่เมื่อไม่กี่วันก่อนนี่นา“หลานสบายดีไหม?“ปู่มีหัวไชเท้าร้อยปีอยู่สองสามหัว เอาไปกินเพื่อเพิ่มพลังได้นะ"แน่นอนว่าชายคนนี้เป็นห่วงเรื่องสุขภาพของไคริไคริยิ้ม“ขอบคุณค่ะลุง!“หนูไม่เป็นอะไรค่ะ มีคนบนเที่ยวบินเดียวกันได้ช่วยหนูเอาไว้ นั่นคือเหตุผลที่หนูยังมายืนอยู่ตรงนี้ได้"จากนั้นไคริก็ชี้ไปที่ฮาร์วีย์“หนูขอแนะนำให้ลุงรู้จักกับฮาร์วีย์ค่ะ เขาเป็นคนที่ช่วยชีวิตหนูไว้ในตอนนั้น“ฮาร์วีย์ นี่คือลุงของฉันค่ะ เวส เพแกน“ตระกูลเพแกนเป็นหนึ่งในตระกูลที่ตัดขาดจากโลกภายนอกที่อยู่ในโกลด์เด้น แซนด์แห่งนี้ พวกเขาถือเป็นหนึ่งในตระกูลลึกลับของเมืองนี้
บรืน!สิบห้านาทีต่อมาก็มีเฟอร์รารี่สีแดงคันหนึ่งเข้ามาจอดตรงหน้าวิลล่าเมื่อกระจกรถเลื่อนลงมาก็เห็นใบหน้าอันงดงามของไคริแถมเธอยังใส่แว่นกันแดดด้วย เลยทำให้เธอดูทันสมัยและงามพริ้งเป็นพิเศษไคริเหลือบมองฮาร์วีย์ก่อนจะส่งยิ้มให้จาง ๆ“เชิญค่ะคุณยอร์ก"ฮาร์วีย์ไม่มีโอกาสได้มองหน้าไคริอย่างใกล้ชิดมาก่อน...แต่เมื่อได้มองภายใต้แสงแดดอันสดใส เขาบอกได้เลยว่าไครินั้นดูสวยราวกับภาพวาด แค่ความสวยดุจเทพธิดาเพียงอย่างเดียว ก็ทำให้ตึกรามบ้านช่องพังถล่มด้วยการมองเพียงแวบเดียวได้แล้วแมนดี้ก็มีหน้าตางดงามเช่นกัน แต่ไคริก็สวยไม่ได้ด้อยไปกว่าเธอเลยทั้งสองคนนี้เป็นดั่งดอกไม้ที่สวยงดงาม เธอทั้งคู่ต่างก็มีรูปลักษณ์ที่น่าดึงดูดในแบบฉบับของตัวเอง ซึ่งยากจะบอกได้ว่าใครสวยกว่าใครโดยทั่วไปแล้วไม่ว่าผู้ชายคนไหนก็เลือกไม่ได้หรอกว่าอยากจะได้คนไหนมากกว่ากันพวกเขาทั้งหมดคงอยากได้ทั้งสองคนนั่นแหละฮาร์วีย์สงบสติอารมณ์ตัวเองด้วยการหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนก้าวเข้าไปในรถทันทีที่เปิดประตูเข้าไปก็มีกลิ่นหอมภายในรถโชยเข้าจมูกทันที แล้วเมื่อมองเห็นขาอันเรียวเล็กของไคริเข้าไปอีก ฮาร์วีย์ก็อดที่จะรู้สึกวิงเวียนคล
ฮาร์วีย์ก้มศีรษะลงอย่างไม่ลังเล ก่อนจะตัดสินใจยอมแพ้ในเรื่องนี้จากนั้นเขาก็ยิ้มจาง ๆ ก่อนจะเดินออกจากห้องไปแมนดี้ทำเสียงเยาะเย้ยอย่างเย็นชา เธอคิดว่าฮาร์วีย์ดูแปลก ๆ ไปในตอนนั้น***ในเช้าตรู่วันรุ่งขึ้น ฮาร์วีย์กำลังจะออกไปข้างนอกเพื่อทำการสอบสวนคนในตระกูลจอห์นก่อนที่เขาจะเดินออกไปนั้นก็มีสายโทรศัพท์เข้ามาฮาร์วีย์เหลือบมองก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา“คุณไม่โทรหาฉันเลยนะคะ? ฉันเป็นเพื่อนของคุณนะฮาร์วีย์"มีเสียงนุ่ม ๆ ดังขึ้นจากปลายสายอีกด้านหนึ่ง เธอคือไครินั่นเอง“คุณพาเทลเหรอ?”ฮาร์วีย์ตัวแข็งทื่อ เขาไม่คาดคิดว่าไคริจะโทรหาเขาในช่วงเช้าตรู่ขนาดนี้“คุณเรียกแต่ชื่อฉันไม่ได้เหรอคะ?” ไคริถามด้วยน้ำเสียงร่าเริง“ก็ได้ครับไคริ"ฮาร์วีย์ไม่อ้อมค้อม“คุณมีเรื่องอะไรจะคุยกับผมในช่วงเช้าตรู่ขนาดนี้เหรอ?”ฮาร์วีย์รู้ดีว่าคนอย่างไคริจะไม่มีวันทำอะไรโดยไม่มีเหตุผลไม่มีทางที่เธอจะแค่โทรมาเชิญฮาร์วีย์ไปดื่มชาด้วยกันเท่านั้น“บอกตามตรงนะคะว่าฉันได้สืบหาข้อมูลของคุณนับตั้งแต่วันที่เราเจอกันที่สนามบิน“ฉันได้ส่งคนไปติดตามคุณด้วย“ฉันไม่ได้ตั้งใจจะปิดบังอะไร“เพราะยังไงก็ตามฉันต
แมนดี้ขมวดคิ้วหลังจากได้ยินน้ำเสียงอันชอบธรรมชองอัลม่า“ฉันไม่เคยเห็นหน้าพี่ชายเธอเลยนะอัลม่า“เลิกพยายามจับคู่ให้เราสักทีได้ไหม?”อัลม่าเงยหน้าขึ้นก่อนจะทำเสียงเยาะเย้ย“พี่ชายฉันเป็นผู้ชายที่มีความโดดเด่น! เขาเป็นลูกน้องที่นายน้อยคนโตให้ความไว้วางใจมากที่สุด!“ผู้หญิงในเมืองนี้ต่างก็อยากได้เขาเป็นแฟน!“ฉันให้โอกาสเธอก็เพราะเธอเป็นเพื่อนที่ดีของฉัน! ฉันเก็บผู้ชายที่มีความโดดเด่นเอาไว้ให้เธอโดยเฉพาะ!“ไม่มีใครได้รับโอกาสนี้หรอก!อัลม่าทำสีหน้าที่ดูหยิ่งผยอง“เธอควรจะรู้ว่าอะไรดีสำหรับเธอนะแมนดี้!”แมนดี้ทำสีหน้าเหมือนทำอะไรไม่ถูก ก่อนจะเอาหัวพิงหมอนพร้อมกับเอามือก่ายหน้าผาก“เอาล่ะพอแค่นี้ก่อนนะ ฉันมีเรื่องต้องทำในวันพรุ่งนี้ ฉันต้องขอตัวก่อนละนะ" แน่นอนว่าเธอไม่อยากจะโต้เถียงกับอัลม่าในเรื่องนี้“ราตรีสวัสดิ์นะ!”อัลม่ายิ้มจาง ๆ“แต่ยังไงก็ตามฉันได้สัญญากับพี่ชายไว้แล้วนะแมนดี้...“ฉันบอกเขาไปว่าเธอยังเป็นสาวบริสุทธิ์อยู่ ถึงแม้ว่าเธอจะคบหากับไอ้ตัวโสโครกที่เป็นสามีเก่าของเธอมาสามปีเต็มแล้วก็ตาม!“อย่าทำอะไรโง่ ๆ นะ!“ไม่อย่างนั้นฉันก็ไม่รู้ว่าพี่ชายฉันจะจัดการกับเข