หลังจากถอนหายใจออกมาแล้ว ฮาร์วีย์โทรบอกราเชลให้ส่งผู้มีความสามารถชั้นยอดสามคนนั้นไปที่สวนหลังบ้านในขณะที่ราเชลกำลังจะปฏิบัติตามคำสั่งอยู่นั้น รถโตโยต้า อัลฟาร์ดก็แล่นผ่านประตูทางเข้ามาอย่างรวดเร็วก่อนจะหยุดแบบทันทีทันใดหลังจากนั้นไม่นานผู้คนหลายสิบคนในชุดโบราณก็ลงจากรถด้วยสีหน้ามาดมั่นและภาคภูมิใจพวกเขาผลักฝูงชนออกไปทันที และพุ่งไปข้างหน้าโดยไม่สนเหล่าพนักงานรักษาความปลอดภัยที่กำลังตะโกนใส่พวกเขา“นายน้อย!”มีผู้หญิงใจร้ายในวัยสามสิบกว่า ๆ ทำเพิกเฉยต่อเสียงด่าทอของฝูงชนเมื่อเธอก้าวออกไปข้างหน้า เธอผลักเด็กสาวคนหนึ่งล้มลงในขณะที่กำลังปรึกษาแอมเบอร์เกี่ยวกับความรู้ด้านศิลปะการต่อสู้“ฉันเห็นข่าวทางออนไลน์ว่ามีนายน้อยที่น่าประทับใจสองสามคนมาที่หอฝึกยุทธ!” ผู้หญิงคนนั้นส่งเสียง“ฉันได้ยินมาว่าคุณมีความแข็งแกร่งและมีพรสวรรค์อย่างท่วมท้น…“แต่ที่สำคัญกว่านั้นคือคุณสอนแบบไม่ปิดบังอะไรเลย! คุณไม่เรียกร้องเงินจากพวกเขาเลยด้วยซ้ำ!“ฉันกำลังมองหาครูผู้สอนแบบอยู่ประจำสองคน เพื่อไปสอนศิลปะการต่อสู้ให้กับลูกชายวัย 3 ขวบของฉัน!“นั่นคือเหตุผลที่ฉันมาที่นี่ เพื่อว่าจ้างนายน้อยไปทำงาน!"ไ
“คุณผู้หญิง! คุณผู้หญิง!”ผู้คนที่อยู่ข้างหลังผู้หญิงคนนั้นต่างตื่นตระหนกผู้ชายที่ดูเหมือนเป็นพ่อบ้านของที่นั่นก้าวไปข้างหน้า และบีบปากของหญิงสาวผู้ร่ำรวยจอมเหวี่ยงคนนั้นไว้“ได้โปรดระวังอย่าให้อะไรเกิดขึ้นกับตัวคุณเองนะ คุณผู้หญิง!“ครอบครัวของเราต้องพึ่งพาคุณ!“ไอ้เด็กสารเลว! แกไม่รู้หรือว่าคุณผู้หญิงให้ความเคารพแกมาก ถึงอยากให้แกไปสอนลูกของเธอ!“แกกล้าปฏิเสธคำขอร้องของเธอได้ยังไง!“แกจะต้องชดใช้ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับเธอ!”พ่อบ้านก้าวไปข้างหน้าแล้วตบเข้าที่ใบหน้าอันสวยงามของแอมเบอร์แรงตบนั้นทำให้เกิดเสียงดังชัดเจนด้วยความตกใจเมื่อเห็นผู้หญิงกระอักออกมาเป็นเลือด แอมเบอร์จึงลืมไปเลยว่าเธอเป็นนักศิลปะการต่อสู้ เธอไม่สามารถตอบสนองต่อการตบนั้นได้เลยเธอรู้สึกเฉื่อยชาไปหมดในอดีตผู้คนมักจะขอร้องให้เธอทำอะไรอย่างสุภาพ...นี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้พบกับคนไร้เหตุผลเช่นนี้ในที่โล่งแจ้งฟิลิปและอัลบัสก็เหมือนกัน พวกเขาเป็นผู้มีความสามารถชั้นยอดและมีความแข็งแกร่งที่น่าประทับใจแต่ท้ายที่สุดแล้วพวกเขาแทบไม่มีประสบการณ์อะไรเลยหลังจากเห็นแอมเบอร์ถูกตบหน้า คนทั้งสองก็ก้าวไปข้างหน้าเพื่
“ฮาร์วีย์ ยอร์ก?“แกเป็นเจ้าของหอฝึกยุทธใช่ไหม?”พ่อบ้านมองสำรวจฮาร์วีย์ก่อนจะหัวเราะอย่างเย็นชา“แกเป็นชายหนุ่มในตำนานที่แสวงหาชื่อเสียง ผู้ที่เรียกได้ว่าอาจารย์ที่ทำทุกอย่างเพื่อเงินน่ะเหรอ?“ฉันเคยได้ยินเรื่องนี้มาแล้ว แกเพิ่มค่าธรรมเนียมเป็นอย่างน้อยหนึ่งหมื่นสี่พันดอลลาร์สำหรับการลงทะเบียนเรียนที่นี่!“แกยังจำกัดจำนวนคนที่จะลงทะเบียนต่อภาคการศึกษาอีกด้วย!“แกแค่ตั้งราคาขึ้นมาตามอำเภอใจจนมีราคาแพงเกินความเป็นจริง!“แกกำลังรีดนาทาเร้นจากผู้คน!“ในฐานะอาจารย์ แกไม่เพียงแต่ไม่คำนึงถึงผู้คนเท่านั้น แต่แกยังไม่พยายามเผยแพร่ศิลปะการต่อสู้ให้แพร่หลายไปทั่วโลกด้วย…“แกใช้แต่สมองของแกเพียงเพื่อหารายได้อย่างรวดเร็วเท่านั้น!“พวกแกมันน่ารังเกียจ!”พ่อบ้านถ่มน้ำลายลงบนพื้น“แกรู้ไหมว่าคุณผู้หญิงคือใคร?!“เธอเป็นญาติของนายน้อยเบียร์สตัดท์จากโกลด์เด้น พาเลซ ซึ่งเป็นสนามฝึกศิลปะการต่อสู้อันศักดิ์สิทธิ์!“หากเกิดอะไรขึ้นกับคุณผู้หญิงล่ะก็ นายน้อยเบียร์สตัดท์จะไล่ล่าแกไปจนสุดขอบโลก!”ทุกคนต่างอ้าปากค้างด้วยความตกใจเมื่อได้ยินชื่อโกลด์เด้น พาเลซในทางทางตรงข้ามฮาร์วีย์ทำสีหน้าสงสัยใน
“ฉันขอปฏิเสธ” ฮาร์วีย์พูดอย่างหนักแน่น"แกพูดอะไรนะ?!"ผู้หญิงคนนั้นขึ้นเสียงทันทีหลังจากได้ยินคำพูดเหล่านั้น“แกมีสิทธิอะไรมาปฏิเสธฉัน!"ฉันขอบอกอะไรให้นะ! แกไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องจ่ายเงินให้ฉันไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น! จะมีคนตามมาถล่มแกแน่ ถ้าแกไม่ทำ!”ผู้หญิงคนนั้นรู้สึกเดือดดาลด้วยความโกรธเมื่อเห็นฮาร์วีย์ดูหมิ่นเธออย่างโจ่งแจ้งจากนั้นเธอก็ชี้ไปที่แอมเบอร์ ฟิลิป และอัลบัสอย่างฉุนเฉียว ในขณะที่ไอออกมาเป็นเลือด“และพวกแกทั้งสามคน!“ยอมรับมาเถอะว่าแกอ่อนแอแล้ว!“แกคิดว่าแกสามารถเริ่มสอนผู้คนได้ เพราะแกมีความรู้เกี่ยวกับศิลปะการต่อสู้มาบ้างนิดหน่อยน่ะเหรอ?!“จริง ๆ แล้ว แกไม่มีอะไรเลย!“แกกำลังสอนนักเรียนในเรื่องไร้ประโยชน์มากมาย แล้วยังจู้จี้จุกจิกกับพวกเขาด้วย!"แกคิดว่าแกเป็นใครกัน?!“ถ้าฉันเป็นแก ฉันจะเอาหัวโขกกับพื้น แล้วฆ่าตัวตายไปเดี๋ยวนี้เลย!“ฉันจะรายงานเรื่องของแกต่อสหพันธ์ศิลปะการต่อสู้ เมื่อฉันกลับออกไปจากที่นี่แล้ว!“นี่คือการหลอกลวง! ฉันจะทำให้ชื่อเสียงของแกต้องเสื่อมเสีย!”กลุ่มเด็กที่มีความสามารถสามคนผู้ไม่ค่อยมีประสบการณ์ในโลกภายนอกมากนักต่างยืนตัวแข็
บรืน!สิบนาทีต่อมาก็ได้ยินเสียงเครื่องยนต์ดังมาจากด้านนอก รถเอสยูวีจำนวนหนึ่งได้เข้ามาจอดอยู่ตรงทางเข้ากลุ่มชายรูปร่างกำยำในชุดคลุมสีทองกระโดดลงจากรถพวกเขาทั้งหมดพกดาบไว้ที่เอว และมีสีหน้าดุร้ายชายหนุ่มที่ดูเป็นคนอันธพาลได้เดินแยกออกมาจากกลุ่มคนพวกนั้นเขาสูงประมาณร้อยเจ็ดสิบเซ็นติเมตร ย้อมผมสีบลอนด์ และมีผิวสีแดงระเรื่อเหมือนคนเมาเขามีสีหน้าเศร้าหมองแต่ก็ดูสง่างามผู้หญิงใจร้ายคนนั้นและผู้คนที่อยู่ข้างหลังเธอต่างเข้าไปรุมล้อมชายหนุ่มที่มีสีหน้าเรียบเฉยนั้นทันที“ในที่สุดคุณก็มาถึงแล้ว นายน้อยเบียร์สตัดท์!“ไอ้สารเลวพวกนั้นไม่ให้ความเคารพยำเกรงคุณเลย! พวกเขาไม่สนใจโกลด์เด้น พาเลซด้วยซ้ำไป!“คุณต้องช่วยพวกเรานะคะ!”“ฉันบอกไปหลายครั้งแล้วให้คุณเอ่ยถึงชื่อของฉันเวลาที่มีปัญหา?“ไม่มีใครในฟลัตเวลล์กล้าต่อกรกับฉัน…โคเอน เบียร์สตัดท์!”"อะไรนะ?! เขาคือโคเอน เบียร์สตัดท์เหรอ?!”เมื่อได้ยินชื่อนี้ฝูงชนก็ตกตะลึงทันทีโคเอนเป็นเพียงสาวกวงนอกของโกลด์เด้น พาเลซ แต่เขามีพี่ใหญ่ที่เป็นศิษย์ที่แท้จริงขององค์กรแห่งนั้นด้วยเหตุนี้เขาจึงมีความหยิ่งผยองมากเขารู้ว่าเขาไม่สามารถไปได้
“หยุดพูดเรื่องไร้สาระนี้ได้แล้ว!“เธอคิดว่าฉันจะสนใจรายละเอียดงี่เง่าอย่างถูกหรือผิดเหรอ?“ไม่มีอะไรจะยิ่งใหญ่ไปกว่าชื่อเสียงของฉันแล้ว!”โคเอนรู้สึกหงุดหงิดอย่างเห็นได้ชัด“เนื่องจากเธอก็มาจากโกลด์เด้น พาเลซเหมือนกัน ฉันจะให้โอกาสเธอ”โคเอนได้รับการแจ้งข่าวถึงเรื่องที่เกิดขึ้นแล้ว“ข้อหนึ่ง…ให้เงินญาติของฉันตามที่เธอต้องการ!“ข้อสอง…ให้ไอ้เด็กสารเลวสามคนนั้นไปทำงานให้เธอฟรี ๆ! แล้วต้องทำอย่างนั้นเป็นเวลาสามปีเต็ม“ข้อสาม…บอกให้พวกเขาคุกเข่าลงตรงจุดนั้น!“หลังจากนั้นเธอก็มากับฉัน! ฉันจะปล่อยให้เรื่องนี้ผ่านไปเมื่อทำตามเงื่อนไขนี้ทั้งหมด!“ถ้าไม่… ก็อย่ามาโทษฉันในสิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อไปล่ะ”“คุณต่างหากที่เป็นคนผิด! คุณทำอย่างนี้ไม่ได้!” เลย์นประกาศลั่นด้วยเสียงอันสั่นเทา"อะไรนะ? เธอมาพูดเรื่องเหตุผลกับฉันเหรอ?!”โคเอนโวยวายขึ้นมาทันที“เธอคิดว่าฉันกลัวที่จะจัดการกับพวกเธอเหรอ?!”“ถึงแม้ว่าฉันจะถล่มสถานแห่งนี้ และทำให้ไอ้เด็กสารเลวนั่นพิการ เธอก็ยังคงต้องทำทุกอย่างตามที่ฉันบอกอยู่ดี!“โกลด์เด้น พาเลซคือทุกสิ่งทุกอย่างในฟลัตเวลล์“และฉันคือพระราชา!”“แม้แต่นายท่านแห่งโกล
“ฉันไม่เหมือนนาย”ฮาร์วีย์มองดูโคเอนอย่างใจเย็น“ฉันกระทืบนายน้อยด้วยความอาฆาตแค้นมานับไม่ถ้วนแล้ว เรื่องนี้ทำให้ฉันรำคาญใจมาก“แต่ก็ไม่รังเกียจที่จะกระทืบอีกสักคนหรอกนะ ถ้านายมีความประสงค์ที่อยากจะตาย“ที่นี่ แม้แต่โกลด์เด้น พาเลซก็ไม่สามารถช่วยนายได้”ฮาร์วีย์ชี้ไปที่ผู้หญิงใจร้ายคนนั้น ใบหน้าของเขาดูเย็นชา“อีกอย่าง ฉันเปลี่ยนใจแล้ว“ฉันอยากให้ผู้หญิงคนนั้นคลานต่อหน้าเพื่อน ๆ เพื่อเป็นการขอโทษ ฉันอยากให้เธออ้อนวอนขอความเมตตา“ถ้าเธอไม่ทำอย่างนั้น ฉันก็จะทำให้เธอพิการเอง นายเชื่อคำพูดของฉันได้เลย!“แม้แต่พระเจ้าก็พาเธอหนีออกไปจากเรื่องนี้ไม่ได้!”"โอ้?"โคเอนหัวเราะเบา ๆ แต่อัดแน่นไปด้วยความรู้สึกโกรธแค้นที่ไม่อาจควบคุมได้“ช่างกล้าหาญจริงนะ ไอ้หนุ่ม!“แกกำลังบอกว่าแกจะเข้ามาต่อสู้กับฉันเหรอ?!“ฉันเข้าใจดีว่าพอแกทำอะไรสำเร็จหน่อย ก็มีอีโก้เกิดขึ้นมาเล็กน้อย…“แต่มีคนอวดดีอย่างแกอยู่ไม่มากนักหรอก!”“ฉันสามารถทำให้แกกลายเป็นตัวเม่นบัดซบได้ถ้าแกต้องการ! เชื่อฉันไหมล่ะ?!”โคเอนโบกมือส่งสัญญาณ และผู้คนที่อยู่ข้างหลังเขาก็ชี้หน้าไม้ไปที่ฮาร์วีย์อย่างบ้าคลั่งหน้าไม้เหล่าน
"น่าสนใจ น่าสนใจจริง ๆ…"โคเอนตบมือ ใบหน้าของเขาดูเย็นชา"ไม่เลว ไม่เลวเลย”“นี่เป็นครั้งแรกที่มีคนมาดูถูกฉัน และตบคนของฉันในฟลัตเวลล์!"ประทับใจจริง ๆ!"“หยุดพูดพล่อย ๆ ได้แล้ว นายจะทำให้เธอคุกเข่าหรือเปล่า?” ฮาร์วีย์พูดโดยไม่อยากเสียเวลาแม้แต่วินาทีเดียว“หรือนายอยากให้ฉันเป็นคนสอนเธอทำแบบนั้นเอง?”“อะไรกันวะเนี่ย! ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าแกจะมาทำอวดดีกับฉัน!”โคเอนส่งเสียงออกมาด้วยความโกรธแค้นอย่างหนัก สีหน้าของเขาดูบิดเบี้ยวในขณะที่หัวเราะออกมาดังลั่น“ฉันจะบอกอะไรให้นะ เด็กน้อย! คนของฉันจะไม่ขอโทษแก!“ในทางตรงกันข้าม แกนั่นแหละที่ต้องคุกเข่าอยู่หน้าบ้านของเธอเป็นเวลาสามวันเต็ม!“ถ้าไม่…ฉันก็จะมาจัดการกับแกไม่ช้าก็เร็ว!“แกไม่มีทางหนีได้ไม่ว่าแกจะมีแรงสนับสนุนที่แข็งแกร่งสักแค่ไหนก็ตาม!“ฉันให้เวลาแกสามสิบวินาทีในการไตร่ตรองถึงเรื่องนี้ คุกเข่าแล้วคลานออกออกไป จากนั้นนั่งคุกเข่าอยู่ตรงนั้น!“ถ้าแกไม่ทำฉันก็จะหักแขนหักขาของแกให้หมด!“และถ้าแกต่อต้าน ฉันก็จะฆ่าแกทันที!”ผู้ติดตามที่ยืนอยู่รอบ ๆ โคเอนต่างก้าวออกไปข้างหน้าและยกหน้าไม้ใส่ฮาร์วีย์อีกครั้งช่างเป็นภาพที่ด