ตาของบอริสกระตุกอย่างบ้าคลั่ง โดยปกติแล้วเขาจะฆ่าใครก็ตามที่พูดกับพวกเขาแบบนี้...แต่ในขณะนี้ความกล้าหาญของเขาหายสาบสูญไปโดยสิ้นเชิงแต่เนื่องจากเขาได้ขู่เอาไว้แล้ว เขาจึงไม่สามารถถอยกลับได้ ท้ายที่สุดแล้วความภาคภูมิใจของเขาก็มีความสำคัญมากกว่าชีวิตของเขาเขาถูกบังคับให้ต้องจมมุมในขณะนี้...การยอมพ่ายแพ้เป็นสิ่งที่น่าละอายมากสำหรับพวกเขา!ความภาคภูมิใจของพวกเขาจะเสียหายไปตลอดกาล!พวกเขาจะกลายเป็นตัวตลกที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในเมือง!ประเทศของพวกเขาจะต้องอับอาย!ตาของดอนนี่ เบอร์ตันกระตุก เขาไม่สามารถเปล่งเสียงพูดอะไรได้ด้วยซ้ำฮาร์วีย์ ยอร์กไม่เสียเวลาและโบกมือ“เอาเลย!”เคย์เดน บัลเมอร์ตะโกนอย่างเกรี้ยวกราด ก่อนที่ผู้ชายจำนวนนับไม่ถ้วนที่อยู่ข้างหลังเขาจะแกว่งขวานไปรอบ ๆเสียงกรีดร้องแห่งความเจ็บปวดดังก้องไปทั่วสถานที่ บอดี้การ์ดต่างทรุดตัวลงเหมือนแมลงวันขณะที่ร้องและดิ้นรนเหมือนลูกแกะที่ต้องถูกฆ่า“ฉันจะฆ่าแกไอ้สารเลว!”ฮาร์วีย์กำลังจิบชาอย่างสงบขณะที่ศัตรูของเขาถูกเตะไปมาบนพื้นบอริสคำรามอย่างเกรี้ยวกราดขณะที่แกว่งมีดอีโต้ของเขาและพุ่งตรงมาหาฮาร์วีย์เขากำลังคิดที่จะล้มว
“ฮาร์วีย์ ยอร์ก!“นายทำเกินไปแล้ว!” ดอนนี่ เบอร์ตันตะคอกใส่หน้าทุกคนที่อยู่รอบตัวเขา“ฉันเป็นถึงผู้จัดการของสภาภารตะ! ฉันเป็นบุคคลสำคัญในฟลัตเวลล์!“ฉันจะไม่ยอมให้นายทำให้ฉันขายหน้าแบบนี้!”“คุกเข่าก่อนที่จะพูด!” ฮาร์วีย์สั่ง“อยากให้ฉันคุกเข่างั้นเหรอ?!”ดอนนี่เต็มไปด้วยความโกรธอย่างไร้การควบคุม“นายคิดว่านายเป็นใคร?!“ทั่วทั้งเมืองมีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่สามารถพูดกับฉันได้แบบนี้!“นายคิดว่าตัวเองมาจากตระกูลบาวเออร์หรือวังทองคำเหรอ?!“ฉันจะบอกอะไรนายให้นะ! ต่อให้นายจะเป็นของพวกเขา ฉันก็จะไม่ยอมให้นายทำให้ฉันอับอายแบบนี้!”ดอนนี่กัดฟันฮาร์วีย์ได้เปรียบด้านจำนวนคน...แต่นอกเหนือจากจะเป็นกษัตริยาและได้รับการสนับสนุนจากสภาภารตะแล้ว...เขายังเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านโยคะอีกด้วย!เขาทัดเทียมกับทหารชั้นสูง!เขามั่นใจในความแข็งแกร่งของตนเอง ต่อให้เขาจะไม่สามารถเอาชนะคนเหล่านั้นทั้งหมดได้ แต่เขาก็เชื่อว่าเขาจะหาทางให้ลูกชายตัวเองหลบหนีไปได้ท้ายที่สุดแล้วเขาก็เป็นศิษย์คนนอกของโคดี้ การ์เซียเขาปกปิดเรื่องนี้มาโดยตลอด ทักษะของเขาคือไม้ตายของเขาเขาไม่ได้ต้องการจะเปิดเผยตนเอง…แ
ผู้ที่ได้ชื่อว่ามีวรรณะสูงส่งกลายเป็นเพียงตัวตลกเมื่ออยู่ต่อหน้าฮาร์วีย์ ยอร์กฮาร์วีย์ตบดอนนี่ เบอร์ตันไปเรื่อย ๆ อย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย ขณะที่ทุกคนมองภาพเหล่านั้นด้วยความตกตะลึงอย่างยิ่ง ใบหน้าของดอนนี่บวมอย่างกับหมูในตอนนั้นอีไล เบอร์ตันตกตะลึงจนทำอะไรไม่ถูกคนอื่นอาจจะไม่ได้ล่วงรู้ในเรื่องความแข็งแกร่งของดอนนี่ แต่อีไลรู้ดีดอนนี่ไม่เพียงแต่เป็นหนึ่งในสามนักบวชปีศาจเท่านั้น แต่ยังเป็นศิษย์นอกสำนักของโคดี้ การ์เซียอีกด้วยแถมยังเชี่ยวชาญวิชาหมัดแห่งปรัชญาอีกในอดีต อีไลเคยเห็นพ่อของเขาเล่นงานบอดี้การ์ดชาวอินเดียชนิดสิบต่อหนึ่งได้อย่างง่ายดาย...แล้วทำไมเมื่อเผชิญหน้ากับฮาร์วีย์เขาถึงได้ดูอ่อนแอเช่นนี้?เขาไม่ต่างอะไรจากกระสอบทรายที่ไร้ชีวิตเลย!อีไลตบหน้าตัวเองเพื่อให้แน่ใจว่าเขาไม่ได้ฝันไปโดยอัตโนมัติเพียะ!ดอนนี่ถูกตบอีกจนกระเด็นไปอีกครั้งหลังจากกระอักเลือดออกมา เขาก็ตะเกียกตะกายอยู่บนพื้น พยายามที่จะหยัดกายขึ้นอย่างสุดกำลังฮาร์วีย์เดินไปหาเขาอย่างใจเย็นก่อนจะยกฝ่ามือขึ้นปึก!ดอนนี่กลัวอีกฝ่ายมากจนต้องทิ้งตัวคุกเข่าลงกับพื้นในตอนนี้ เกียรติภูมิและสถานะที่
ฮาร์วีย์ ยอร์ก ยิ้ม"ก็ไม่มีอะไรนี่ คนพวกนี้คือคนที่ทำร้ายแมนดี้ ซิมเมอร์ ที่พวกเขาคุกเข่าอยู่ข้างนอกก็เพื่อจะขอโทษและยอมรับผิด“ก็แค่นั้น!”การแสดงออกของลิเลียน เยตส์ดูแย่ลง“นายไม่ควรทำแบบนี้ฮาร์วีย์! เราควรจะเรียกเงินจากพวกเขาแทนสิ! เราต้องเรียกร้องอะไรสักอย่างจากพวกเขามาบ้าง!“ให้พวกเขามาคุกเข่าอยู่ข้างนอกแบบนี้ก็ไม่เห็นจะมีประโยชน์อะไร!“คนพวกนั้นไม่ใช่คนดี! พวกนั้นต้องผูกใจเจ็บแน่!“และนายก็กำลังทำให้พวกเขาอับอาย!“พวกเขาไม่มีทางสำนึกผิดหรอก!“มีแต่จะคอยสร้างปัญหาให้แมนดี้ในอนาคตยิ่งกว่านี้!“แค่ให้คนพวกนั้นจ่ายค่าเสียหายให้เราหนึ่งหรือสองล้านแทนก็ได้! เลิกให้พวกเขาคุกเข่าได้แล้ว!”ลิเลียนเฝ้าดูเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมาระยะหนึ่งแล้ว เธอรู้สึกขนลุกเมื่อเห็นดอนนี่ เบอร์ตัน อีไล เบอร์ตัน และคนอื่น ๆ คุกเข่าอยู่ข้างนอก“คุณกลัวพวกนั้นขนาดนี้เลยเหรอ?” ฮาร์วีย์ถามขณะรินชาให้ตัวเอง“คนพวกนั้นคิดว่าตัวเองสามารถทำทุกอย่างที่ต้องการในประเทศของเราได้ เพียงเพราะพวกเขามีภูมิหลังที่ค่อนข้างดี“ถ้าไม่ให้พวกเขาคุกเข่าแบบนี้ พวกเขาก็จะไม่มีวันได้เรียนรู้”“ส่วนเรื่องที่พวกเขาจะต้องผูก
ฮาร์วีย์ ยอร์กไม่อยากจะคุยกับผู้หญิงหน้าเงินคนนี้อีกแล้วฮาร์วีย์ออกจากโรงพยาบาลและนั่งแท็กซี่ไปยังโรงยิมฟลัตเวลล์ เขาจะเข้าร่วมในงานรวมตัวสุดยอดหลงเหมินเขาไม่สนใจเรื่องพวกนี้เลย แต่ก็ไม่มีเหตุผลให้ปฏิเสธหลังจากถูกโคลตัน ตอร์เรสบังคับตั้งแต่เมื่อเช้าราเชล ฮาร์ดีส่งเอกสารบางอย่างให้ฮาร์วีย์ขั้นตอนเบื้องต้นของงานรวมตัวสุดยอดหลงเหมินถูกอธิบายไว้ในเอกสารเหล่านั้นมันเป็นพิธีการง่าย ๆ เหล่าสมาชิกจากหลงเหมินของแต่ละสาขา ตระกูลบาวเออร์ หรือผู้ฝึกศิลปะยุทธทั้งหลายต่างก็มีสิทธิ์เข้าร่วมงานนี้รอบคัดเลือกจะจัดขึ้นในจังหวัดแต่ละมณฑลในรอบแรกจะมีผู้ผ่านการคัดเลือกผ่านการสอบภาคทฤษฎีจำนวนหนึ่งร้อยคนในรอบที่สองจะมีผู้เข้าแข่งขันทางการทดสอบจำนวนสิบคนและในรอบที่สามจะมีผู้เข้าแข่งขันเพียงคนเดียวที่จะได้รับเลือกให้เข้าร่วมงานรวมตัวสุดยอดหลงเหมินผู้ชนะไม่เพียงแต่จะกลายเป็นผู้มีความสามารถระดับแนวหน้าของหลงเหมินและได้รับชื่อเสียงอันยิ่งใหญ่เท่านั้น แต่พวกเขายังมีโอกาสได้ขึ้นเป็นผู้นำคนต่อไปของหลงเหมินอีกด้วยผู้ชนะในรายการแข่งขันดังกล่าวมีโอกาสจะได้อยู่ในจุดสูงสุดของอาณาจักรโลกใต้ดินแห่งป
ฮาร์วีย์ ยอร์กหัวเราะเบา ๆ“ขอบคุณที่ไว้วางใจผมถึงขนาดนั้น ในเมื่อผมรับปากว่าจะจัดการเรื่องนี้ให้ผมจะต้องรักษาคำพูดไว้ให้ได้อย่างแน่นอน “แต่ในอีกสองสามวันข้างหน้าผมจะต้องขอความช่วยเหลือจากอันเซล ตอร์เรสสักหน่อย”“อย่างเช่น ให้ผู้คนที่กำลังคุกเข่าอยู่หน้าโรงพยาบาลเพื่อประชาชนในตอนนี้อยู่ที่นั่นต่อไป“พวกเขาไม่ได้รับอนุญาตให้ขยับไปไหนแม้แต่นิ้วเดียวก่อนจะครบสามวัน”ฮาร์วีย์หยิบยกประเด็นนี้ขึ้นมาล่วงหน้า เพราะเขาคิดว่าโคลตัน ตอร์เรสคงจะอยากพูดเรื่องนี้อยู่เหมือนกันโคลตันถึงกับพูดไม่ออก ก่อนจะถอนหายใจตอนแรกเขาก็นึกสนใจอยู่หรอก แต่ดอนนี่ เบอร์ตันและลูกชายของเขาเป็นชาวอินเดีย ทั้งยังเป็นคนของโคดี การ์เซียอีกตอนนี้เขายิ่งไม่จำเป็นจะต้องเป็นปรปักษ์กับโคดี้เลยแต่เนื่องจากฮาร์วีย์ยกเรื่องนี้ขึ้นมาพูด โคลตันจึงไม่รู้สึกว่าเขาจำเป็นจะต้องพูดอะไรอีก“ในเมื่อนายตัดสินใจไปแล้ว ฉันก็ไม่มีอะไรจะพูดหรอก” โคลตันพูดด้วยน้ำเสียงสิ้นหวัง หลังจากถอนหายใจเฮือกใหญ่อีกรอบ“แต่ฉันต้องขอเตือนนายเอาไว้! โคดี้เป็นตัวอันตราย!“ถ้านายต้องสู้กับพวกเขา ก็ต้องระวังเอาไว้ให้มาก!”“ผิดแล้ว ผู้อาวุโสตอร์เ
ฮาร์วีย์ ยอร์กขมวดคิ้วก่อนจะหันไปมองสาวสวยสองสามคนที่กำลังมองมาที่เขาหญิงสาวที่อยู่ข้างหน้ากำลังมัดผมหางม้าสวมชุดกีฬาเรียบง่าย ถึงกระนั้น การแต่งหน้าของเธอก็ยังคงงดงาม เธอเป็นผู้หญิงที่จะทำให้ผู้คนต้องหันมามองเธออย่าอดใจไม่ไหวหลายต่อหลายครั้งฮาร์วีย์รู้สึกว่าผู้หญิงคนนั้นดูคุ้น ๆ ในตอนที่เห็นเธอ“คุณคือ…”"อะไรกัน? นายลืมฉันไปแล้วเหรอเนี่ย?ผู้หญิงคนนั้นแสดงรอยยิ้มเย่อหยิ่งขึ้นบนใบหน้าของเธอ“นี่ฉัน โคริ จอห์นไง…”“โคริ จอห์น?ฮาร์วีย์ยืนตัวแข็งก่อนจะหัวเราะออกมา"ฉันจำได้แล้ว! เธอเป็นดาวของมหาวิทยาลัยนี่เอง!”ในที่สุดเขาก็จำผู้หญิงคนนั้นได้ เธออยู่อีกชั้นเรียนระหว่างที่เขาเรียนอยู่ที่มหาวิทยาลัยว่ากันว่าตระกูลของเธอค่อนข้างพิเศษ โคริมาจากตระกูลซึ่งเชี่ยวชาญศิลปะการต่อสู้ ตั้งแต่ที่เธอกลับมาอยู่ที่ฟลัตเวลล์ พวกเขาก็ไม่เคยพบกันอีกฮาร์วีย์รู้จักเธอเพียงเพราะเธอทำอุปกรณ์บางอย่างซึ่งมีราคาหลายพันดอลลาร์พังระหว่างการฝึกงานเหตุการณ์นี้ทำให้เธอได้รับบาดเจ็บอีกด้วยฮาร์วีย์ยังพยุงเธอขึ้นด้วยความเมตตาอีกต่างหาก...แต่โคริเอาแต่บอกทุกคนว่าอุปกรณ์ชิ้นนั้นพังเพราะฝีมือของฮาร์วี
นี่มันบ้าอะไรกัน?!ฮาร์วีย์ ยอร์กถึงกับพูดไม่ออกไปเลยเขาไม่ได้เต็มใจจะมาที่นี่ และนี่ไม่เกี่ยวอะไรกับโคริ จอห์นเลยด้วย!แต่ก่อนที่ฮาร์วีย์จะทันได้พูดอะไรออกไป โคริก็รีบตัดบทเขาพร้อมกับถอนหายใจ“ฉันเข้าใจ ฮาร์วีย์“เพื่อน ๆ ฉันเอาแต่บอกว่านายชอบฉันมาตั้งแต่สมัยมหาวิทยาลัยแล้ว! นายไปวิ่งแถวหอพักของเราทุกเช้าก็เพื่อเรียกร้องความสนใจจากฉัน!“นายไปวิ่งตลอด แม้ว่าฝนจะถล่มราวกับฟ้ารั่วก็ตาม!โคริสะบัดปลายผมหางม้าอย่างนึกสนุก กลิ่นหอมโชยมาจากปลายผมของเธอ“บอกตามตรงว่าฉันไม่เคยเชื่อเรื่องพวกนั้นเลย!“ฉันรู้ว่าฉันดูดีที่สุดและมีความสามารถมากที่สุดในมหาวิทยาลัย แต่ฉันไม่เคยคิดว่าจะมีใครให้ความสนใจกับฉันขนาดนั้นเลย“ตั้งแต่เรียนจบนี่ก็ผ่านมาตั้งหลายปีแล้ว แต่นายก็ยังอุตส่าห์ดั้นด้นมาจากบัควู้ดเพียงเพื่อจะได้พบฉัน!“นี่นายเที่ยวไล่สอบถามเรื่องที่อยู่ของฉันไปทั่วเลยสินะ!“นี่ฉันถึงกับพูดไม่ออกเลยนะ”ในขณะนี้ โคริรู้สึกดีกับตัวเอง“ฉันรู้ว่านายตกหลุมรักฉันหมดหัวใจ แต่ฉันจะบอกนายเป็นครั้งสุดท้าย นายไม่มีโอกาสนั้นหรอก!“ลืมเรื่องนี้ไปเสียเถอะ! เลิกมาเสียเวลากับฉันได้แล้ว!”เพื่อนของโคร