บทที่ 3157

โลแกน โบวี่ไม่กล้าที่จะอ้าปากตอบแม้แต่คำเดียว

ฮาร์วีย์ ยอร์กตบหน้าเขาเบา ๆ แล้วพูดว่า “ถ้าฉันเห็นนายเอาเปรียบคนแบบนี้อีก ถ้านายต่อต้านฉันอีก…

“ฉันฆ่าแน่”

“เข้าใจแล้ว! ฉันเข้าใจแล้ว!”

โลแกนพยักหน้าอย่างกระวนกระวาย ใบหน้าของเขาซัดเผือดราวกับว่าเขาเป็นคนรับใช้ที่ต่ำต้อยของฮาร์วีย์

ผู้คนต่างเงียบสนิท ร่างกายของพวกเขาแข็งทื่อไปหมด พวกเขาไม่สามารถเข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้าพวกเขาได้

ดีแลน โบวี่เองก็ตกตะลึงโดยสิ้นเชิง

ฮาร์วีย์เหลือบมองเขาอย่างใจเย็นแล้วพูดอย่างเย็นชา “ฉันบอกนายแล้ว ลุงสองของนายก็ไม่สามารถช่วยนายได้หรอก

“ลองถามเขาสิว่าเขากล้าที่จะพูดแม้แต่คำเดียวหรือเปล่า”

ดีแลนรู้สึกหมดหนทางมาก เขาต้องการออกจากสถานการณ์เหลือเกิน

แม้แต่บุคคลที่มีสถานะใหญ่โตของตระกูลโบวี่ก็ยังถูกฮาร์วีย์ตบหน้า

แล้วดีแลนจะทำอะไรได้อีก?

นี่มันน่าอายจริง ๆ…

ฮาร์วีย์เช็ดมือของเขาด้วยกระดาษทิชชู่แล้วจ้องไปที่โลแกน

“คราวนี้ฉันจะไม่เอาเรื่องนายที่นายยังไม่ปล่อยลิเลียนและแมนดี้ นายไม่สามารถตัดสินใจเรื่องแบบนั้นได้อยู่แล้ว

“แต่น้องเขยสุดที่รักของนายไม่เพียงแต่จะท้าทายฉันเท่านั้น เขายังคุกคามน้องสะใภ้ของฉ