โลแกน โบวี่ไม่กล้าที่จะอ้าปากตอบแม้แต่คำเดียวฮาร์วีย์ ยอร์กตบหน้าเขาเบา ๆ แล้วพูดว่า “ถ้าฉันเห็นนายเอาเปรียบคนแบบนี้อีก ถ้านายต่อต้านฉันอีก…“ฉันฆ่าแน่”“เข้าใจแล้ว! ฉันเข้าใจแล้ว!”โลแกนพยักหน้าอย่างกระวนกระวาย ใบหน้าของเขาซัดเผือดราวกับว่าเขาเป็นคนรับใช้ที่ต่ำต้อยของฮาร์วีย์ผู้คนต่างเงียบสนิท ร่างกายของพวกเขาแข็งทื่อไปหมด พวกเขาไม่สามารถเข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้าพวกเขาได้ดีแลน โบวี่เองก็ตกตะลึงโดยสิ้นเชิงฮาร์วีย์เหลือบมองเขาอย่างใจเย็นแล้วพูดอย่างเย็นชา “ฉันบอกนายแล้ว ลุงสองของนายก็ไม่สามารถช่วยนายได้หรอก“ลองถามเขาสิว่าเขากล้าที่จะพูดแม้แต่คำเดียวหรือเปล่า”ดีแลนรู้สึกหมดหนทางมาก เขาต้องการออกจากสถานการณ์เหลือเกินแม้แต่บุคคลที่มีสถานะใหญ่โตของตระกูลโบวี่ก็ยังถูกฮาร์วีย์ตบหน้าแล้วดีแลนจะทำอะไรได้อีก?นี่มันน่าอายจริง ๆ…ฮาร์วีย์เช็ดมือของเขาด้วยกระดาษทิชชู่แล้วจ้องไปที่โลแกน“คราวนี้ฉันจะไม่เอาเรื่องนายที่นายยังไม่ปล่อยลิเลียนและแมนดี้ นายไม่สามารถตัดสินใจเรื่องแบบนั้นได้อยู่แล้ว“แต่น้องเขยสุดที่รักของนายไม่เพียงแต่จะท้าทายฉันเท่านั้น เขายังคุกคามน้องสะใภ้ของฉ
ดีแลน โบวี่ทั้งโกรธและแค้นลุงของเขาเป็นถึงรองผู้บังคับบัญชาของสถานีตำรวจฟลัตเวลล์!เขามีสถานะอันยิ่งใหญ่และมีอำนาจอย่างยิ่ง! ทำไมเขาถึงต้องกลัวคนอย่างฮาร์วีย์ ยอร์กด้วย?นอกจากนี้ตระกูลของพวกเขายังมีนายน้อยคนที่สิบสามของตระกูลบาวเออร์สนับสนุนด้วย!ถ้าฮาร์วีย์จะมีความสามารถหน่อยแล้วจะทำไม?การทำร้ายดีแลนเพื่อทำให้เขาพอใจก็ไม่มีประโยชน์อะไร จริงไหม?ตระกูลโบวี่มีชื่อเสียงที่ต้องรักษา!หากเรื่องถูกแพร่ออกไป…ชื่อเสียงของตระกูลคงจะเสียหายจนหมด!นอกจากนี้ดีแลนอาจไม่ได้กลัวโลแกน โบวี่!ท้ายที่สุดแล้วเขาก็แค่ขอให้มืออาชีพจากตระกูลบาวเออร์มาช่วยเพียงเพื่อเผื่อเอาไว้“นายยังจะปากดีอีกเหรอ?!”โลแกนตัวสั่นด้วยความโกรธหลังจากที่ได้ยินคำพูดของดีแลน เขาตบหน้าดีแลนก่อนที่จะคุกเข่าลงเอง“คุกเข่าเดี๋ยวนี้!“ขอโทษนายน้อยยอร์กซะ!”ดีแลนตะเกียกตะกายขึ้นมาขณะที่กุมใบหน้าของตนเอง“ผมไม่มีวันคุกเข่าเด็ดขาด!”เพี๊ยะ!“นายยังไม่รู้ข้อผิดพลาดของตัวเองอีกเหรอ?!” โลแกนถามหลังจากที่ตบหน้าดีแลนอีกครั้งเพี๊ยะ!“กล้าพูดต่อหน้าฉันแบบนั้นได้ยังไง?!”เพี๊ยะ!“อยากโดนสั่งสอนหรือไง?!”เพี๊ยะ!“นา
“ไอ้… ไอ้…”โลแกน โบวี่ชี้ไปที่ดีแลน โบวี่อย่างโกรธจัดและสบถว่า “ไอ้เวรเอ๊ย!“พวกเราไม่เกี่ยวข้องกันอีกต่อไป!”ดีแลนหัวเราะอย่างเย็นชา“ไม่เกี่ยวข้องกันงั้นเหรอ?!“คุณไม่เคยมีอะไรเกี่ยวข้องกับผมด้วยซ้ำ!“ผมจะบอกอะไรคุณให้นะ! คุณไม่ใช่ลุงของผมตั้งแต่วินาทีที่คุณคุกเข่า ตบหน้าผม และทำให้ชื่อเสียงของตระกูลเสื่อมเสียแล้ว!“ผมจะรายงานเรื่องนี้ให้หัวหน้าทราบและให้เขาไล่คุณออกจากตระกูลด้วย!“ผมเรียกคุณมาที่นี่เพื่อช่วยผม! ไม่ใช่เพื่อที่คุณจะทำให้ผมต้องอับอาย!”ดีแลนรู้สึกละอายใจอย่างยิ่งเมื่อเขาพูดอย่างนั้นจากนั้นเขาก็ชี้ไปที่ฮาร์วีย์ ยอร์กด้วยสีหน้าที่โกรธแค้น“ฉันไม่กลัวนายหรอกฮาร์วีย์!“อีกไม่นานนายจะได้เจอดีแน่!“ฉันจะบอกอะไรนายให้นะ! อาจารย์ของฉัน…“รองหัวหน้ากองบังคับคดีของหลงเหมิน เอซร่า บาวเออร์ จะมาที่นี่เร็ว ๆ นี้!“ฉันท้าให้นายอวดดีต่อหน้าเขา!”‘อาจารย์ของดีแลน?’‘เอซร่า บาวเออร์ หนึ่งในสี่รองหัวหน้ากองบังคับคดีของหลงเหมิน?’ลือกันว่าหลังจากที่มิทเชล บาวเออร์ถูกปลดออกจากตำแหน่งหัวหน้ากองบังคับคดี...หัวหน้าคนใหม่ยังไม่เคยมาที่ฟลัตเวลล์เลยเอซร่า หนึ่งในสี่รองหั
บรรดาสาวสวยรู้สึกเย่อหยิ่งอย่างยิ่งอีกครั้งพวกเธอกอดอกขณะที่จ้องฮาร์วีย์ ยอร์กด้วยความเหยียดหยามฮาร์วีย์ไม่มีทางเอาชนะคนที่มีสถานะใหญ่โตอย่างเอซร่า บาวเออร์ได้มีเพียงไอเดน บาวเออร์เท่านั้นที่มองเหล่าคนโง่เขลาตรงหน้าเขาอย่างขบขัน‘คนพวกนี้กำลังล้อฉันเล่นใช่ไหม?’ฮาร์วีย์ดูไม่แยแส เขาไม่คิดที่จะอธิบายอะไรด้วยซ้ำแม้ว่าเขาจะไม่คิดว่าในวันนั้นจะมีเซอร์ไพรส์รอเขาอยู่เขาวางแผนที่จะไปจัดการกับกองบังคับของหลงเหมินในไม่ช้าก็เร็วอยู่แล้วเนื่องจากรองหัวหน้ากำลังจะมาอยู่แล้ว…ฮาร์วีย์ก็ตัดสินใจที่จะจัดการทั้งหมดในทีเดียววรู้มมม!ไม่กี่นาทีต่อมารถเลกซัส แอลเอ็ก 570 สองสามคันก็ขับเข้ามาหาพวกเขาก่อนที่จะจอดข้างหน้าดีแลน โบวี่และคนอื่น ๆเมื่อประตูรถเปิดออกก็มีชายฉกรรจ์ในชุดคลุมสามสิบหกลงจากรถพวกเขามีสีหน้าที่เคร่งขรึมและดุร้าย การเคลื่อนไหวของพวกเขาน่าเกรงขามในขณะที่พวกเขาเชิดหน้าชูคอ เพียงแค่มองแวบเดียวก็สามารถบอกได้ว่าพวกเขาล้วนเป็นยอดฝีมือแน่นอนชายวัยกลางคนที่สูงประมาณห้าฟุตเก้าก้าวลงจากรถเขาดูไม่แยแสขณะที่ออร่าของชนชั้นสูงเปล่งออกจากตัวเขา‘ใช่เขาจริง ๆ ด้วย!’‘คนที่ดูแล
เอซร่า บาวเออร์กอดอกเมื่อก้าวไปข้างหน้าเขากำลังจะไปที่บ้านของโจเซฟ บาวเออร์เพื่อจัดการธุระบางอย่าง แต่ทันใดนั้นเขาก็ถูกเรียกให้มาที่นี่ไม่ว่าจะอย่างไร ดีแลน บาวเออร์ก็ยังถือว่าเป็นญาติของตระกูลบาวเออร์ เขาเป็นนักเรียนที่โดดเด่นและยังชอบให้ของขวัญดี ๆ มากมายอีกด้วย แน่นอนว่าเอซร่าจะต้องมาจัดการกับสถานการณ์นี้ให้เขาหลังจากที่เห็นสีหน้าที่เคร่งขรึมของเอซร่า ดีแลนก็ชี้ไปที่ฮาร์วีย์ ยอร์กด้วยสีหน้าที่บูดเบี้ยว“เขาเอาเปรียบผมครับอาจารย์!“เขาคิดว่าเขาสามารถทำอะไรกับผมก็ได้เพียงเพราะเขามีทักษะมากกว่าผมหน่อยและได้เปรียบในจำนวนคน!“สารเลว!”สีหน้าของเอซร่าเคร่งขรึมขึ้นทันทีที่เขาเห็นใบหน้าที่บวมของดีแลนเต็มไปด้วยรอยฝ่ามือลูกศิษย์ของเขาจะต้องเป็นคนที่เอาเปรียบคนอื่น ไม่ใช่ตรงกันข้าม!เขาจะยอมให้เป็นแบบนี้ไม่ได้!“ลุงไร้ประโยชน์ของผมก็ช่วยอะไรผมไม่ได้! เขายังเรียกร้องให้ผมคุกเข่าต่อหน้าไอ้คนนอกเวรนั่นด้วยซ้ำ!”ดีแลนโกรธมาก การโดนตบจากโลแกนเป็นช่วงเวลาที่น่าอับอายที่สุดในชีวิตของเขา!ผัวะ!หลังจากที่ได้ยินคำบ่นของดีแลน เอซร่าก็เตะโลแกน โบวี่ลงกับพื้นทันทีก่อนที่โลแกนจะทันได้อธิ
“ฉันจะไม่ถามในสิ่งที่ฉันไม่จำเป็นต้องรู้”เอซร่า บาวเออร์กอดอกแล้วก้าวไปข้างหน้าด้วยแววตาที่เยือกเย็น“สิ่งเดียวที่ฉันต้องรู้ก็คือนายทำร้ายศิษย์ของฉัน“นายทำร้ายคนของกองบังคับคดีของหลงเหมิน!”“อาจารย์ครับ! ไอ้สารเลวนี่ยังกับบอกว่าเขาจะฆ่าคุณถ้าคุณขวางเขา!” ดีแลน โบวี่เสริม“ใช่! เขาพูดอย่างนั้นจริง ๆ!” คนอื่น ๆ ตะโกน“ไอ้สารเลวนี่ไม่เคารพคุณด้วยซ้ำท่านบาวเออร์!”“เขาไม่สนใจคุณเลย!”“ไม่ต้องยั้งมือนะครับ! ฆ่าเขาเลย!”“โอ้? นายจะฆ่าฉัน?“ในฟลัตเวลล์งั้นเหรอ?”เอซร่าถามด้วยความเยาะเย้ยอย่างเย็นชา“ไอ้เวร… ดูเหมือนว่านายจะไม่รู้จักขีดจำกัดของตัวเองถ้าฉันไม่สั่งสอนนายก่อน!”“คุณจะไร้เหตุผลไปถึงไหน?” ฮาร์วีย์ถามอย่างใจเย็น“ไร้เหตุสมผล?”เอซร่าหัวเราะ“อำนาจคือทุกอย่างในฟลัตเวลล์!“พวกกระจอกจะสามารถทำได้เพียงอ้อนวอนขอความเมตตาไม่ว่าพวกมันจะถูกหรือผิด!“ทำไมนายไม่ลองถามไอ้คนนี้ดูล่ะว่าเขาจะกล้าขัดฉันไหม?”เอซร่าชี้ไปที่โลแกนด้วยสีหน้าภาคภูมิใจ“ดูเหมือนว่านายคิดที่จะเล่นงานฉันด้วย“นั่นแหละคือสิ่งที่ฉันกำลังจะทำกับนาย“กราบขอความเมตตาฉันเดี๋ยวนี้และยอมรับการลงโทษซะดี ๆ ห
เมื่อทุกคนคิดว่าทุกอย่างจบลงแล้ว...เหตุการณ์ก็พลิกผันอย่างไม่อาจบรรยายได้!ฮาร์วีย์ ยอร์กเหวี่ยงฝ่ามือไปข้างหน้าเพี๊ยะ!ดีแลน โบวี่ไม่ทันได้ตั้งตัวและถูกตบจนเซอีกครั้ง“นายเป็นใคร?“นายคิดว่านายมีสิทธิ์ที่จะสั่งฉันเหรอ?”ฮาร์วีย์จ้องดีแลนด้วยรอยยิ้มเหยียดหยาม“อาจารย์ครับ!”ดีแลนล้มคะมำกับพื้นในขณะที่กุมใบหน้าตนเองก่อนที่จะกระอักเลือดออกมาเต็มปากพร้อมกับฟันที่หักสองสามซี่เขาโกรธมากเขาไม่เคยคิดว่าฮาร์วีย์จะบ้าระห่ำขนาดนี้!ผู้คนต่างตกตะลึงจนอ้าปากค้างมองฮาร์วีย์ พวกเขาตอบสนองต่อสถานการณ์ไม่ถูกด้วยซ้ำไม่มีใครสามารถยอมรับสิ่งที่เพิ่งจะเกิดขึ้นได้เอซร่า บาวเออร์อยู่ที่นี่แท้ ๆ!แต่ฮาร์วีย์ยังคงกล้าที่จะลงมือต่อแม้ว่าจะมียอดฝีมือด้านศิลปะการต่อสู้มากมายอยู่เต็มไปหมดก็ตามเขาอยากตายหรือไง?เอซร่าตกใจ เขาพูดไม่ออกหลังจากที่เห็นสิ่งที่เกิดขึ้น เขาเองก็ตกตะลึงอย่างสมบูรณ์เขาเชื่อว่าคนที่ไม่โง่จะต้องยอมจำนนแน่นอนเมื่อตกอยู่ในสถานการณ์เช่นนี้ท้ายที่สุดเอซร่าก็เป็นถึงรองหัวหน้ากองบังคับคดีของหลงเหมิน สถานะของเขาสูงที่สุดในหลงเหมินเขาค่อนข้างแข็งแกร่งด้วย ตัวเขาเองก็เป็
เอซร่า บาวเออร์เมินดีแลน โบวี่โดยสิ้นเชิง หลังจากนั้นไม่นานเขาก็กลับได้สติอีกครั้งก่อนที่จะเดินไปหาฮาร์วีย์ ยอร์ก“ไอ้สารเลว!” เอซร่าอุทานขณะที่จ้องฮาร์วีย์ด้วยความเย็นชา“แกไปเอาตรานี้มาจากไหน?!“ทำไมมันถึงอยู่กับแก?!”“คุณยังไม่เข้าใจอีกเหรอ?” ฮาร์วีย์ตอบอย่างใจเย็น“เลิกเล่นได้แล้ว! แกไปเอามันมาจากไหน!?”เอซร่าเห็นความเป็นไปได้เพียงอย่างเดียว แต่เขาปฏิเสธที่จะเชื่อมัน“ถ้าแกไม่พูด ฉันจะฆ่าแกเดี๋ยวนี้!”“คนกระจอกคนหนึ่งหาเรื่องผมตอนที่ผมอยู่ที่ฮ่องกงและลาสเวกัส ผมจึงตบเขาจนตาย“หลังจากนั้นตรานี้มันก็มาอยู่กับผม” ฮาร์วีย์อย่างเฉยเมย“มีคนบอกว่าผมสามารถใช้สิ่งนี้เพื่อควบคุมกองบังคับคดีของหลงเหมินได้ ไม่รู้เหมือนกันว่าจริงหรือเท็จ”สีหน้าของเอซร่าเคร่งขรึมทันที ในที่สุดเขาก็เข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้น!ฮ่องกงและลาสเวกัส ตราสัญลักษณ์นั้น หนุ่มที่อยู่ตรงหน้าเขา...เบาะแสทั้งหมดนั้นรวมกันมีเพียงคำตอบเดียวเท่านั้นชายที่อยู่ตรงหน้าเขาคือหัวหน้าคนใหม่ของกองบังคับคดีของหลงเหมิน!แต่โจเซฟ บาวเออร์ไม่ได้ส่งคนไปจัดการเขาแล้วหรอกเหรอ?แล้วทำไมเขาถึงยังมีชีวิตและกำลังยืนอยู่ต่อหน้าเอซร่า