“นายท่านยอร์ก”“คุณพ่อคะ”เมื่อเล็กซี่และวินซ์ออกจากคฤหาสน์ยอร์ก ฮาร์วีย์และควินนี่ก็ไปถึงที่วิลล่าริมทะเลเซลีน่ากำลังหลับสนิทขณะที่มาร์เซลกำลังทำบาร์บีคิวอยู่ที่ชายหาดฮาร์วีย์และควินนี่ได้ยินเสียงฟู่ดังจากหอยนางรมบนตะแกรง กลิ่นหอมอันน่ารื่นรมย์ลอยอยู่ในอากาศฮาร์วีย์คว้าหอยนางรมมาตัวหนึ่งมาชิม“หอยนางรมน้ำจืดจากประเทศหมู่เกาะ ของดีเลยนะเนี่ย!” ฮาร์วีย์กล่าวด้วยความประทับใจ“ชาวเกาะอาจจะไม่ใช่คนดีเท่าไหร่ แต่อาหารของพวกเขานั้นแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง”มาร์เซลหัวเราะเบา ๆ กับการกระทำของฮาร์วีย์“คนชนชั้นสูงจะไม่ดูถูกดูแคลนผู้อ่อนแอ และจะมีความคิดเห็นที่เป็นกลางอยู่เสมอ”“เพียงเพราะคุณเกลียดประเทศ ๆ หนึ่ง ไม่ได้หมายความว่าคุณควรจะอคติต่อพวกเขา และแม้ว่าคุณจะชื่นชมประเทศใดประเทศหนึ่ง คุณก็ไม่ควรจะชื่นชมมันจนไม่ลืมหูลืมตาเช่นกัน“คุณจะบรรลุทุกสิ่งได้ด้วยมุมมองที่เปิดกว้างเท่านั้น”ฮาร์วีย์ยิ้มกับคำพูดของมาร์เซลก่อนที่จะหันไปมองควินนี่“ได้ยินไหม? นายท่านยอร์กกำลังสอนวิธีการเป็นชนชั้นสูงที่แท้จริงให้เธอ”ควินนี่ยิ้มโดยไม่ตอบอะไรหลังจากที่เห็นฮาร์วีย์พยายามเปลี่ยนเรื่อง มาร์เซ
“ถ้าจะให้เจาะจงมากขึ้นก็คือ ชินดัน เวย์”มาร์เซลยื่นปีกไก่ให้ฮาร์วีย์“ถ้าเป็นที่อื่น ผมจะขอให้คนอื่นช่วย“แต่ผมรู้ว่าคุณมีความหลังกับชินดัน เวย์ ดังนั้นผมควรจะฝากเรื่องนี้ไว้กับคุณจะดีที่สุด“ผมจะให้กองทหารของตระกูลยอร์กติดตามคุณไปด้วย จูเลียนจะเป็นผู้นำกลุ่ม“คุณแค่ต้องร่วมมือกับเขา“ถ้าคุณพารินกลับมาได้ ผมจะยกโทษให้จูเลียนสำหรับความผิดพลาดในอดีตของเขา“และแน่นอนว่าผมจะไม่ลืมน้ำใจของคุณเช่นกัน”ฮาร์วีย์หรี่ตาลงก่อนจะยิ้มอย่างอบอุ่น“ถ้าเป็นที่อื่นผมอาจจะปฏิเสธ…“แต่เนื่องจากมันคือชินดัน เวย์ ผมจะที่นั่นให้“ผมบอกอากิโอะก่อนที่เขาจะหนีไปแล้วว่าผมจะไปที่นั่นด้วยตัวเอง“ตอนนี้ผมมีเหตุผลที่จะไปที่นั่นแล้ว ผมจะไม่พลาดโอกาสนี้แน่นอน“คุณอยากให้ผมไปเมื่อไหร่?”มาร์เซลยิ้มก่อนที่จะปรบมือ เรือยอทช์สีดำที่เต็มไปด้วยเจ้าหน้าที่ในเครื่องแบบปรากฏตัวขึ้นจากทะเล“โดยเร็วที่สุด“ถ้าคุณไปเดี๋ยวนี้ คุณก็จะสามารถกลับมาทันพระอาทิตย์ขึ้น ผมขอฝากเรื่องนี้ด้วยนะ”ฮาร์วีย์ยิ้มก่อนที่จะลุกขึ้นยืนแล้วเริ่มเดินไปที่เรือยอชท์ควินนี่ชะงักเล็กน้อยเมื่อเห็นฮาร์วีย์เดินจากไป“ก็แค่ชินดัน เวย์ไม่
มาร์เซลชะงักกับคำพูดของควินนี่“เธอกำลังจะบอกว่าฮาร์วีย์อาจแข็งแกร่งกว่าแจ็กไนฟ์งั้นเหรอ?” เขาถามเบา ๆ“คุณพ่อลืมไปแล้วเหรอคะว่าเขาฆ่านักดาบจากชินคาเงะเวย์ด้วยตัวเอง และอากิโอะก็กลัวเขาเหมือนกัน?“ถ้าเขาไม่แข็งแกร่งจริง ๆ เขาจะทำทั้งหมดนั้นด้วยตัวเองได้ยังไง?”มาร์เซลครุ่นคิดเกี่ยวกับสถานการณ์ก่อนที่จะหัวเราะ“ถ้าเป็นอย่างนั้นก็ดีเลย!“ถ้าเขาแข็งแกร่งอย่างที่เธอว่าและพารินกลับมาหลังจากที่จัดการกับชินดัน เวย์…“มันก็จะเป็นเรื่องที่ดีสำหรับเราทุกคน“คุณย่าของเธอเป็นคนที่มีอิทธิพล แต่หล่อนมักมั่นใจเกินไปหน่อย“แม้จะผ่านมานานหลายปี เธอก็ยังคิดว่าเธอสามารถข่มได้ทั้งตระกูลด้วยแจ็คไนฟ์เพียงลำพัง…“เราจะทำให้หล่อนได้รู้ว่าเรื่องราวมันเปลี่ยนไปแล้ว…”…สามชั่วโมงต่อมา ณ เวลาตีสี่บนเกาะที่โดดเดี่ยวนอกประเทศหมู่เกาะ...ชายฝั่งตะวันออกเฉียงใต้ของเกาะนั้นเป็นพื้นที่ส่วนตัวมาตั้งแต่สมัยโบราณอาคารที่ตั้งเหนือระดับน้ำทะเลตระหง่านในกลุ่มเมฆราวกับว่ามันลอยอยู่ในอากาศ มันเป็นภาพที่น่าทึ่งมากนอกเหนือจากอาคารโบราณเหล่านั้นแล้วบนเกาะยังมีสถานที่ที่ทันสมัยมากมายอีกด้วย เช่น สนามกอล์ฟ ท่าเรือ
จูเลียนมีสีหน้าเย็นชาขณะที่เขายืนข้างหน้าคนของเขาตรงหน้าเขามีชายคนหนึ่งยืนนิ่งขณะกอดอกด้วยสีหน้าไม่แยแสชายคนนั้นก็คือฮาร์วีย์แววตาของจูเลียนแอบเผยความหวาดกลัวเมื่อเขาเห็นสีหน้าของฮาร์วีย์ท้ายที่สุดแล้วชายคนนี้ก็คือคนที่เคยเนรเทศเขาไปลงนรกหากมาร์เซลไม่ได้ให้โอกาสกองทหารของตระกูลยอร์กอีกครั้ง จูเลียนก็คงจะไม่มีโอกาสได้นำกองทหารของเขาอีกนี่เป็นโอกาสของจูเลียนที่จะกู้ชื่อเสียงอีกครั้งหากเขาทำภารกิจสำเร็จ เขาเชื่อว่าเขาจะมีสิทธิ์ได้รับตำแหน่งหัวหน้าตระกูล...แม้ว่าเหตุการณ์ปัจจุบันจะไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรกับมันก็ตามเมื่อละสายตาจากฮาร์วีย์ จูเลียนก็มองไปที่อาคารที่อยู่ไม่ไกลจากเขาอาคารเหล่านั้นอยู่ใกล้ฮาร์วีย์และทหารคนอื่น ๆ มาก พวกเขาอยู่ห่างไม่ถึงหนึ่งไมล์เนื่องจากฮาร์วีย์และคนอื่น ๆ ปีนขึ้นมาจากด้านหลังของภูเขา กำแพงด้านนอกจึงไม่เป็นอุปสรรคต่อพวกเขาแต่อย่างใดแม้แต่ชินดัน เวย์ก็ไม่คาดคิดว่าจะมีใครเสี่ยงปีนขึ้นมาที่เกาะจากหน้าผาสำนักงานใหญ่ของพวกเขาไม่เคยถูกโจมตีนับตั้งแต่ที่ชินดัน เวย์ถูกก่อตั้งเมื่อหลายร้อยปีก่อนด้วยความมั่นใจจนเผลอตัวของพวกเขาทำให้พวกเขาคิด
ไม่อย่างนั้นจูเลียนจะยอมรับภารกิจภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ทำไม?ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังไม่เข้าใจว่าฮาร์วีย์จะมาที่นี่ด้วยทำไมเขาหรี่ตามองฮาร์วีย์ครู่หนึ่งก่อนที่จะพูดเบา ๆ ว่า “พูดตามตรงนะนายน้อยยอร์ก…“คุณมีความสัมพันธ์กับตระกูลยอร์กแห่งฮ่องกงมาก และคุณก็เป็นญาติพวกเราด้วย“แต่ความขัดแย้งภายในตระกูลเกี่ยวข้องกับคุณยังไง?“ทำไมคุณถึงต้องเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย?“คุณกำลังพยายามที่จะไต่อันดับภายในตระกูลอย่างที่ทุกคนเขาพูดกันเหรอ?”“ไต่อันดับ?”ฮาร์วีย์หัวเราะ“บัลลังก์ที่พวกคุณปรารถนากันนักไม่ได้มีความหมายอะไรกับผมเลย“ผมไม่สนใจด้วยว่าคุณจะเชื่อผมหรือไม่“แต่ที่ผมเข้ามามีส่วนร่วมเป็นเพียงเพราะเรื่องนี้อาจส่งผลกระทบต่อความปลอดภัยของประชาชนของประเทศ H “ตราบใดที่คนที่นั่งบนนั้นสามารถรับประกันความปลอดภัยของประเทศได้…“ผมไม่สนด้วยว่าจะเป็นวินซ์ ควินนี่ หรือคุณ“คุณอาจจะไม่เข้าใจสิ่งที่ผมพูดในตอนนี้…“แต่ถ้าคุณได้ขึ้นไปคุณจะเข้าใจมันเอง”ฮาร์วีย์ตบไหล่ของจูเลียนเบา ๆ “เอาล่ะ พวกเราคุยกันมาเยอะแล้ว“ไปกันเถอะ เราไม่ได้มีเวลามาก“มันจะสายเกินไปถ้าพระอาทิตย์ขึ้นก่อน”หลังจากที่เขาพู
ตึก ตึก ตึก!เสียงอู้อี้ภายในอาคารดังขึ้นเป็นครั้งคราวเหล่ายอดฝีมือของชินดัน เวย์ที่ตระหนักว่ามีบางอย่างผิดปกติถูกฆ่าทันทีก่อนที่พวกเขาจะทันได้ตั้งตัวชินดัน เวย์ไม่มีทางรับมือกับสิ่งนี้ได้ แม้แต่ชาวยอร์กแห่งฮ่องกงก็ไม่ได้เตรียมตัวสำหรับภารกิจดังกล่าวด้วยซ้ำหลังจากที่จัดการกับผู้คนข้างนอกแล้ว ฮาร์วีย์และคนอื่น ๆ ก็เริ่มเดินไปที่ใจกลางเกาะซึ่งเป็นแหล่งรวมอาคารโบราณต่าง ๆแผ่นหินโบราณที่มีข้อความเกี่ยวกับประเทศหมู่เกาะตั้งอยู่ข้างหน้าพวกเขานักดาบสองคนที่นั่งขัดสมาธิอยู่หน้าแผ่นหินตื่นขึ้นทันที“พวกคุณเป็นใคร?!”“รหัสผ่านคืออะไร?!”นักดาบสองคนลุกขึ้นยืนทันที สีหน้าของพวกเขาดุร้ายก่อนที่พวกเขาจะทันโต้ตอบ ฮาร์วีย์ก็ได้ก้าวไปข้างหน้าและเหวี่ยงฝ่ามือของเขาไปแล้วเสียงตบดังก้องและนักดาบทั้งสองก็กระเด็นไปทันที เมื่อพวกเขาตกลงพื้นอีกครั้ง พวกเขาก็แทบจะหายใจไม่ออกเพียงการตบหน้าง่าย ๆ ก็สามารถทำให้ทหารชั้นสูงเหล่านี้ไร้ประโยชน์ได้แล้วความแข็งแกร่งอันน่าสะพรึงกลัวของฮาร์วีย์ปรากฏชัดเจนมาก ม่านตาของจูเลียนหดตัวลงหลังจากที่เขาเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้าฮาร์วีย์ไม่คิดที่จะเสียเวลา
“อากิโอะอยู่ไหม?” ฮาร์วีย์ถามด้วยความสงบ“ถ้าเขาอยู่ก็ไปลากเขามาเดี๋ยวนี้”“แกกล้าพูดถึงหัวหน้าแบบนั้นได้ยังไง?!”สีหน้าของชายในชุดคลุมเปลี่ยนไปเมื่อเขาตั้งใจมองฮาร์วีย์“ฮาร์วีย์ ยอร์ก?!“ฆ่าเขาเดี๋ยวนี้!”ชายคนนั้นออกคำสั่งทันทีเมื่อจำฮาร์วีย์ได้แต่น่าเสียดายที่มันสายเกินไปแล้วฮาร์วีย์สะบัดร่างกายตัวเองเล็กน้อยก่อนที่จะกระโจนไปข้างหน้าทหารชั้นสูงทั้งแปดร่ำร้องคร่ำครวญด้วยความเจ็บปวด พวกเขาไม่ทันได้ดึงดาบออกมาก่อนที่จะกระเด็นออกไป พวกเขากระอักเป็นเลือดอย่างมากเมื่อตกลงพื้น ความสงบถูกทำลายไปทันทีสีหน้าของชายในชุดคลุมเปลี่ยนเป็นหวาดกลัว เขาพยายามจะหนีไป แต่เขาก็ช้าเกินไปฮาร์วีย์มาปรากฏตรงหน้าเขาและเหวี่ยงหลังมือไปบนใบหน้าเขาเสียงตบอันรุนแรงดังก้องไปทั่ว ชายคนนั้นล้มลงพื้นก่อนที่จะหมดสติไปในทันทีสีหน้าของจูเลียนเคร่งขรึมเมื่อเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น แต่ก่อนที่เขาจะทันได้พูดอะไร ฮาร์วีย์ก็เตะประตูวิหารเข้าไปแล้วรอบสถานที่มีเงาปรากฏตัวขึ้นมากมายและบ่งบอกถึงการมาถึงของนินจาหลายคนที่กระโจนเข้าหาฮาร์วีย์และคนอื่น ๆ ทันทีจูเลียนโบกมือแล้วชักปืนออกมา เขาเหนี่ยวไกทันทีโดยไม่ลั
“พอได้แล้ว!”ฮาร์วีย์ตะโกนพลางหรี่ตาลงเขาคว้าปืนของจูเลียนมาและเหนี่ยวไกไปที่หัวของศัตรูปัง ปัง ปัง!กระสุนลอยไปทั่วสถานที่ จากนั้นนินจาคนหนึ่งก็ปรากฏตัวบนเพดานด้วยความงุนงง บนหน้าผากของเขามีจุดสีแดงเมื่อเขาตกลงพื้นขณะที่เลือดไหลไปทุกทิศทาง ฮาร์วีย์ก็เหนี่ยวไกปืนไปข้างหลังเขาอย่างรวดเร็วนินจาอีกคนที่พยายามจะย่องเข้าหาเขาล้มลงกับพื้นก่อนที่นินจาที่เหลือจะทันได้โต้ตอบ ฮาร์วีย์ก็เหนี่ยวไกปืนไม่หยุดและฆ่านินจาทุกคนที่เข้ามาขวางทางเขาปัง!เหล่านินจามองเขาด้วยสีหน้าตกตะลึงและความเหลือเชื่อก่อนที่จะถูกยิงตายพวกเขาทุกคนถูกฆ่าโดยที่ฮาร์วีย์ไม่แม้แต่จะเสียเหงื่อเลยฮาร์วีย์ส่งปืนคืนจูเลียนอย่างไม่แยแสก่อนที่จะก้าวไปข้างหน้าปัง!ประตูภายในวิหารที่ดูมีค่าอย่างยิ่งลอยออกไปด้วยการเตะเพียงครั้งเดียวปัง!ประตูถูกตัดครึ่งขณะที่มีแสงแฟลชเคลื่อนไหวในอากาศอากิโอะยืนนิ่งขณะที่ถือดาบอยู่ในมือ ภายในห้องนั้นเต็มไปด้วยความอาฆาต“ใครมันกล้าบุกรุกพื้นที่ศักดิ์สิทธิ์ของชินดัน เวย์?“อยากตายหรือไง?”“ผมบอกคุณแล้วไงว่าผมจะมาหา อากิโอะ” ฮาร์วีย์กล่าว“ฮาร์วีย์?!”สีหน้าของอากิโอะเปลี่ย