มาร์เซลชะงักกับคำพูดของควินนี่“เธอกำลังจะบอกว่าฮาร์วีย์อาจแข็งแกร่งกว่าแจ็กไนฟ์งั้นเหรอ?” เขาถามเบา ๆ“คุณพ่อลืมไปแล้วเหรอคะว่าเขาฆ่านักดาบจากชินคาเงะเวย์ด้วยตัวเอง และอากิโอะก็กลัวเขาเหมือนกัน?“ถ้าเขาไม่แข็งแกร่งจริง ๆ เขาจะทำทั้งหมดนั้นด้วยตัวเองได้ยังไง?”มาร์เซลครุ่นคิดเกี่ยวกับสถานการณ์ก่อนที่จะหัวเราะ“ถ้าเป็นอย่างนั้นก็ดีเลย!“ถ้าเขาแข็งแกร่งอย่างที่เธอว่าและพารินกลับมาหลังจากที่จัดการกับชินดัน เวย์…“มันก็จะเป็นเรื่องที่ดีสำหรับเราทุกคน“คุณย่าของเธอเป็นคนที่มีอิทธิพล แต่หล่อนมักมั่นใจเกินไปหน่อย“แม้จะผ่านมานานหลายปี เธอก็ยังคิดว่าเธอสามารถข่มได้ทั้งตระกูลด้วยแจ็คไนฟ์เพียงลำพัง…“เราจะทำให้หล่อนได้รู้ว่าเรื่องราวมันเปลี่ยนไปแล้ว…”…สามชั่วโมงต่อมา ณ เวลาตีสี่บนเกาะที่โดดเดี่ยวนอกประเทศหมู่เกาะ...ชายฝั่งตะวันออกเฉียงใต้ของเกาะนั้นเป็นพื้นที่ส่วนตัวมาตั้งแต่สมัยโบราณอาคารที่ตั้งเหนือระดับน้ำทะเลตระหง่านในกลุ่มเมฆราวกับว่ามันลอยอยู่ในอากาศ มันเป็นภาพที่น่าทึ่งมากนอกเหนือจากอาคารโบราณเหล่านั้นแล้วบนเกาะยังมีสถานที่ที่ทันสมัยมากมายอีกด้วย เช่น สนามกอล์ฟ ท่าเรือ
จูเลียนมีสีหน้าเย็นชาขณะที่เขายืนข้างหน้าคนของเขาตรงหน้าเขามีชายคนหนึ่งยืนนิ่งขณะกอดอกด้วยสีหน้าไม่แยแสชายคนนั้นก็คือฮาร์วีย์แววตาของจูเลียนแอบเผยความหวาดกลัวเมื่อเขาเห็นสีหน้าของฮาร์วีย์ท้ายที่สุดแล้วชายคนนี้ก็คือคนที่เคยเนรเทศเขาไปลงนรกหากมาร์เซลไม่ได้ให้โอกาสกองทหารของตระกูลยอร์กอีกครั้ง จูเลียนก็คงจะไม่มีโอกาสได้นำกองทหารของเขาอีกนี่เป็นโอกาสของจูเลียนที่จะกู้ชื่อเสียงอีกครั้งหากเขาทำภารกิจสำเร็จ เขาเชื่อว่าเขาจะมีสิทธิ์ได้รับตำแหน่งหัวหน้าตระกูล...แม้ว่าเหตุการณ์ปัจจุบันจะไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรกับมันก็ตามเมื่อละสายตาจากฮาร์วีย์ จูเลียนก็มองไปที่อาคารที่อยู่ไม่ไกลจากเขาอาคารเหล่านั้นอยู่ใกล้ฮาร์วีย์และทหารคนอื่น ๆ มาก พวกเขาอยู่ห่างไม่ถึงหนึ่งไมล์เนื่องจากฮาร์วีย์และคนอื่น ๆ ปีนขึ้นมาจากด้านหลังของภูเขา กำแพงด้านนอกจึงไม่เป็นอุปสรรคต่อพวกเขาแต่อย่างใดแม้แต่ชินดัน เวย์ก็ไม่คาดคิดว่าจะมีใครเสี่ยงปีนขึ้นมาที่เกาะจากหน้าผาสำนักงานใหญ่ของพวกเขาไม่เคยถูกโจมตีนับตั้งแต่ที่ชินดัน เวย์ถูกก่อตั้งเมื่อหลายร้อยปีก่อนด้วยความมั่นใจจนเผลอตัวของพวกเขาทำให้พวกเขาคิด
ไม่อย่างนั้นจูเลียนจะยอมรับภารกิจภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ทำไม?ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังไม่เข้าใจว่าฮาร์วีย์จะมาที่นี่ด้วยทำไมเขาหรี่ตามองฮาร์วีย์ครู่หนึ่งก่อนที่จะพูดเบา ๆ ว่า “พูดตามตรงนะนายน้อยยอร์ก…“คุณมีความสัมพันธ์กับตระกูลยอร์กแห่งฮ่องกงมาก และคุณก็เป็นญาติพวกเราด้วย“แต่ความขัดแย้งภายในตระกูลเกี่ยวข้องกับคุณยังไง?“ทำไมคุณถึงต้องเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย?“คุณกำลังพยายามที่จะไต่อันดับภายในตระกูลอย่างที่ทุกคนเขาพูดกันเหรอ?”“ไต่อันดับ?”ฮาร์วีย์หัวเราะ“บัลลังก์ที่พวกคุณปรารถนากันนักไม่ได้มีความหมายอะไรกับผมเลย“ผมไม่สนใจด้วยว่าคุณจะเชื่อผมหรือไม่“แต่ที่ผมเข้ามามีส่วนร่วมเป็นเพียงเพราะเรื่องนี้อาจส่งผลกระทบต่อความปลอดภัยของประชาชนของประเทศ H “ตราบใดที่คนที่นั่งบนนั้นสามารถรับประกันความปลอดภัยของประเทศได้…“ผมไม่สนด้วยว่าจะเป็นวินซ์ ควินนี่ หรือคุณ“คุณอาจจะไม่เข้าใจสิ่งที่ผมพูดในตอนนี้…“แต่ถ้าคุณได้ขึ้นไปคุณจะเข้าใจมันเอง”ฮาร์วีย์ตบไหล่ของจูเลียนเบา ๆ “เอาล่ะ พวกเราคุยกันมาเยอะแล้ว“ไปกันเถอะ เราไม่ได้มีเวลามาก“มันจะสายเกินไปถ้าพระอาทิตย์ขึ้นก่อน”หลังจากที่เขาพู
ตึก ตึก ตึก!เสียงอู้อี้ภายในอาคารดังขึ้นเป็นครั้งคราวเหล่ายอดฝีมือของชินดัน เวย์ที่ตระหนักว่ามีบางอย่างผิดปกติถูกฆ่าทันทีก่อนที่พวกเขาจะทันได้ตั้งตัวชินดัน เวย์ไม่มีทางรับมือกับสิ่งนี้ได้ แม้แต่ชาวยอร์กแห่งฮ่องกงก็ไม่ได้เตรียมตัวสำหรับภารกิจดังกล่าวด้วยซ้ำหลังจากที่จัดการกับผู้คนข้างนอกแล้ว ฮาร์วีย์และคนอื่น ๆ ก็เริ่มเดินไปที่ใจกลางเกาะซึ่งเป็นแหล่งรวมอาคารโบราณต่าง ๆแผ่นหินโบราณที่มีข้อความเกี่ยวกับประเทศหมู่เกาะตั้งอยู่ข้างหน้าพวกเขานักดาบสองคนที่นั่งขัดสมาธิอยู่หน้าแผ่นหินตื่นขึ้นทันที“พวกคุณเป็นใคร?!”“รหัสผ่านคืออะไร?!”นักดาบสองคนลุกขึ้นยืนทันที สีหน้าของพวกเขาดุร้ายก่อนที่พวกเขาจะทันโต้ตอบ ฮาร์วีย์ก็ได้ก้าวไปข้างหน้าและเหวี่ยงฝ่ามือของเขาไปแล้วเสียงตบดังก้องและนักดาบทั้งสองก็กระเด็นไปทันที เมื่อพวกเขาตกลงพื้นอีกครั้ง พวกเขาก็แทบจะหายใจไม่ออกเพียงการตบหน้าง่าย ๆ ก็สามารถทำให้ทหารชั้นสูงเหล่านี้ไร้ประโยชน์ได้แล้วความแข็งแกร่งอันน่าสะพรึงกลัวของฮาร์วีย์ปรากฏชัดเจนมาก ม่านตาของจูเลียนหดตัวลงหลังจากที่เขาเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้าฮาร์วีย์ไม่คิดที่จะเสียเวลา
“อากิโอะอยู่ไหม?” ฮาร์วีย์ถามด้วยความสงบ“ถ้าเขาอยู่ก็ไปลากเขามาเดี๋ยวนี้”“แกกล้าพูดถึงหัวหน้าแบบนั้นได้ยังไง?!”สีหน้าของชายในชุดคลุมเปลี่ยนไปเมื่อเขาตั้งใจมองฮาร์วีย์“ฮาร์วีย์ ยอร์ก?!“ฆ่าเขาเดี๋ยวนี้!”ชายคนนั้นออกคำสั่งทันทีเมื่อจำฮาร์วีย์ได้แต่น่าเสียดายที่มันสายเกินไปแล้วฮาร์วีย์สะบัดร่างกายตัวเองเล็กน้อยก่อนที่จะกระโจนไปข้างหน้าทหารชั้นสูงทั้งแปดร่ำร้องคร่ำครวญด้วยความเจ็บปวด พวกเขาไม่ทันได้ดึงดาบออกมาก่อนที่จะกระเด็นออกไป พวกเขากระอักเป็นเลือดอย่างมากเมื่อตกลงพื้น ความสงบถูกทำลายไปทันทีสีหน้าของชายในชุดคลุมเปลี่ยนเป็นหวาดกลัว เขาพยายามจะหนีไป แต่เขาก็ช้าเกินไปฮาร์วีย์มาปรากฏตรงหน้าเขาและเหวี่ยงหลังมือไปบนใบหน้าเขาเสียงตบอันรุนแรงดังก้องไปทั่ว ชายคนนั้นล้มลงพื้นก่อนที่จะหมดสติไปในทันทีสีหน้าของจูเลียนเคร่งขรึมเมื่อเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น แต่ก่อนที่เขาจะทันได้พูดอะไร ฮาร์วีย์ก็เตะประตูวิหารเข้าไปแล้วรอบสถานที่มีเงาปรากฏตัวขึ้นมากมายและบ่งบอกถึงการมาถึงของนินจาหลายคนที่กระโจนเข้าหาฮาร์วีย์และคนอื่น ๆ ทันทีจูเลียนโบกมือแล้วชักปืนออกมา เขาเหนี่ยวไกทันทีโดยไม่ลั
“พอได้แล้ว!”ฮาร์วีย์ตะโกนพลางหรี่ตาลงเขาคว้าปืนของจูเลียนมาและเหนี่ยวไกไปที่หัวของศัตรูปัง ปัง ปัง!กระสุนลอยไปทั่วสถานที่ จากนั้นนินจาคนหนึ่งก็ปรากฏตัวบนเพดานด้วยความงุนงง บนหน้าผากของเขามีจุดสีแดงเมื่อเขาตกลงพื้นขณะที่เลือดไหลไปทุกทิศทาง ฮาร์วีย์ก็เหนี่ยวไกปืนไปข้างหลังเขาอย่างรวดเร็วนินจาอีกคนที่พยายามจะย่องเข้าหาเขาล้มลงกับพื้นก่อนที่นินจาที่เหลือจะทันได้โต้ตอบ ฮาร์วีย์ก็เหนี่ยวไกปืนไม่หยุดและฆ่านินจาทุกคนที่เข้ามาขวางทางเขาปัง!เหล่านินจามองเขาด้วยสีหน้าตกตะลึงและความเหลือเชื่อก่อนที่จะถูกยิงตายพวกเขาทุกคนถูกฆ่าโดยที่ฮาร์วีย์ไม่แม้แต่จะเสียเหงื่อเลยฮาร์วีย์ส่งปืนคืนจูเลียนอย่างไม่แยแสก่อนที่จะก้าวไปข้างหน้าปัง!ประตูภายในวิหารที่ดูมีค่าอย่างยิ่งลอยออกไปด้วยการเตะเพียงครั้งเดียวปัง!ประตูถูกตัดครึ่งขณะที่มีแสงแฟลชเคลื่อนไหวในอากาศอากิโอะยืนนิ่งขณะที่ถือดาบอยู่ในมือ ภายในห้องนั้นเต็มไปด้วยความอาฆาต“ใครมันกล้าบุกรุกพื้นที่ศักดิ์สิทธิ์ของชินดัน เวย์?“อยากตายหรือไง?”“ผมบอกคุณแล้วไงว่าผมจะมาหา อากิโอะ” ฮาร์วีย์กล่าว“ฮาร์วีย์?!”สีหน้าของอากิโอะเปลี่ย
ฮาร์วีย์รู้สึกได้ถึงความเย็นยะเยือกที่ที่เข้ามาทางเขาอย่างชัดเจนการฟันนั้นเต็มไปด้วยเจตนาฆ่าราวกับว่ามันเป็นการโจมตีจากปีศาจจากนรกนักดาบแห่งชินดัน เวย์ไม่ใช่ตำแหน่งเล่น ๆ อากิโอะมีความแข็งแกร่งของเทพสงครามอย่างแท้จริงในช่วงเวลาครู่เดียว ดาบก็พุ่งมาทางฮาร์วีย์โดยตรงฮาร์วีย์สะบัดนิ้วของเขาขณะที่เคลื่อนตัวไปข้างหลังโดยสัญชาตญาณเคร้ง!เสียงดังก้องไปทั่วสถานที่เมื่อทั้งสองฝ่ายปะทะกัน คลื่นอากาศพุ่งไปข้างหน้าและผลักฮาร์วีย์ถอยหลังไปสองสามก้าวแม้ว่าฮาร์วีย์จะไม่ได้ประเมินอากิโอะไว้ต่ำ แต่เขาก็ไม่คิดว่าความแข็งแกร่งของอากิโอะจะดุร้ายกว่าเมื่อก่อนมากอากิโอะคงฝึกฝนหนักขึ้นหลังจากที่พ่ายแพ้ครั้งก่อนเขาคงได้บรรลุขั้นที่สูงกว่าแล้วฮาร์วีย์หยิบดาบขึ้นมาจากพื้นโดยไม่ลังเลและส่ายหัว“คุณคงฝึกฝนมาอย่างหนักสินะอากิโอะ แต่นั่นไม่ได้มีค่าอะไรกับผม“แม้แต่เทพสงครามระดับสูงสุดก็จะไม่สามารถทำอะไรผมได้มากนัก”“งั้นเหรอ?“งั้นก็ลองนี่ซะ!”อากิโอะมองฮาร์วีย์ด้วยความโกรธ เขาไม่คิดว่าท่าที่เขาฝึกฝนมาเป็นเวลานานจะพลาดในช่วงเวลาสำคัญเช่นนี้ถึงจุดนี้เขาก็รู้แล้วว่าเขาจะไม่มีทางหวนกลับในเม
“คุณพูดมากเกินไป คนที่เก่งจริง ๆ จะไม่เปลืองน้ำลายตัวเองหรอก”ฮาร์วีย์ก้าวไปข้างหน้าและฟันดาบของเขาทันทีเขารวดเร็วดั่งสายฟ้า อากิโอะจึงไม่ทันได้มีเวลาที่จะโต้ตอบเพลงดาบของฮาร์วีย์แตกต่างกับอากิโอะอย่างมาก การโจมตีของเขารวดเร็วและร้ายแรงวินาทีต่อมาอากิโอะก็สัมผัสได้ถึงความรุนแรงจากการฟันนั้นอากิโอะ ซึ่งก่อนหน้านี้มีความมั่นใจอย่างยิ่ง เริ่มตื่นตระหนก เขาสามารถรับรู้ได้ว่าการโจมตีของฮาร์วีย์ทรงพลังมากแค่ไหนเหงื่อเริ่มหยดลงร่างกายของอากิโอะ เขาส่งเสียงในลำคออย่างโกรธเกรี้ยวและบังคับตัวเองให้ดึงดาบออกมาสกัดกั้นการโจมตีของฮาร์วีย์เคร้ง!ดาบของฮาร์วีย์พุ่งเข้ามาราวกับแสงสว่างลมพัดเข้าหาอากิโอะอย่างรุนแรง เขาไม่สามารถปกป้องตัวเองจากการโจมตีที่ดูเหมือนจะง่าย ๆ ได้เขาไม่เคยคิดเลยว่าการฟันธรรมดา ๆ ของฮาร์วีย์จะเป็นอันตรายถึงชีวิตได้ขนาดนี้อากิโอะตกใจมาก เขานึกย้อนถึงความแข็งแกร่งของฮาร์วีย์เมื่อตอนที่พวกเขาปะทะกันที่ฮ่องกงและตระหนักว่านั่นเป็นน้ำจิ้มเท่านั้นฮาร์วีย์แทบจะหลอมรวมกับธรรมชาติด้วยพลังของเขา“เป็นไปไม่ได้!“ต่อให้แกจะเริ่มฝึกตั้งแต่ที่อยู่ในท้องแม่ ก็ไม่มีทางที