ฮาร์วีย์รู้สึกได้ถึงความเย็นยะเยือกที่ที่เข้ามาทางเขาอย่างชัดเจนการฟันนั้นเต็มไปด้วยเจตนาฆ่าราวกับว่ามันเป็นการโจมตีจากปีศาจจากนรกนักดาบแห่งชินดัน เวย์ไม่ใช่ตำแหน่งเล่น ๆ อากิโอะมีความแข็งแกร่งของเทพสงครามอย่างแท้จริงในช่วงเวลาครู่เดียว ดาบก็พุ่งมาทางฮาร์วีย์โดยตรงฮาร์วีย์สะบัดนิ้วของเขาขณะที่เคลื่อนตัวไปข้างหลังโดยสัญชาตญาณเคร้ง!เสียงดังก้องไปทั่วสถานที่เมื่อทั้งสองฝ่ายปะทะกัน คลื่นอากาศพุ่งไปข้างหน้าและผลักฮาร์วีย์ถอยหลังไปสองสามก้าวแม้ว่าฮาร์วีย์จะไม่ได้ประเมินอากิโอะไว้ต่ำ แต่เขาก็ไม่คิดว่าความแข็งแกร่งของอากิโอะจะดุร้ายกว่าเมื่อก่อนมากอากิโอะคงฝึกฝนหนักขึ้นหลังจากที่พ่ายแพ้ครั้งก่อนเขาคงได้บรรลุขั้นที่สูงกว่าแล้วฮาร์วีย์หยิบดาบขึ้นมาจากพื้นโดยไม่ลังเลและส่ายหัว“คุณคงฝึกฝนมาอย่างหนักสินะอากิโอะ แต่นั่นไม่ได้มีค่าอะไรกับผม“แม้แต่เทพสงครามระดับสูงสุดก็จะไม่สามารถทำอะไรผมได้มากนัก”“งั้นเหรอ?“งั้นก็ลองนี่ซะ!”อากิโอะมองฮาร์วีย์ด้วยความโกรธ เขาไม่คิดว่าท่าที่เขาฝึกฝนมาเป็นเวลานานจะพลาดในช่วงเวลาสำคัญเช่นนี้ถึงจุดนี้เขาก็รู้แล้วว่าเขาจะไม่มีทางหวนกลับในเม
“คุณพูดมากเกินไป คนที่เก่งจริง ๆ จะไม่เปลืองน้ำลายตัวเองหรอก”ฮาร์วีย์ก้าวไปข้างหน้าและฟันดาบของเขาทันทีเขารวดเร็วดั่งสายฟ้า อากิโอะจึงไม่ทันได้มีเวลาที่จะโต้ตอบเพลงดาบของฮาร์วีย์แตกต่างกับอากิโอะอย่างมาก การโจมตีของเขารวดเร็วและร้ายแรงวินาทีต่อมาอากิโอะก็สัมผัสได้ถึงความรุนแรงจากการฟันนั้นอากิโอะ ซึ่งก่อนหน้านี้มีความมั่นใจอย่างยิ่ง เริ่มตื่นตระหนก เขาสามารถรับรู้ได้ว่าการโจมตีของฮาร์วีย์ทรงพลังมากแค่ไหนเหงื่อเริ่มหยดลงร่างกายของอากิโอะ เขาส่งเสียงในลำคออย่างโกรธเกรี้ยวและบังคับตัวเองให้ดึงดาบออกมาสกัดกั้นการโจมตีของฮาร์วีย์เคร้ง!ดาบของฮาร์วีย์พุ่งเข้ามาราวกับแสงสว่างลมพัดเข้าหาอากิโอะอย่างรุนแรง เขาไม่สามารถปกป้องตัวเองจากการโจมตีที่ดูเหมือนจะง่าย ๆ ได้เขาไม่เคยคิดเลยว่าการฟันธรรมดา ๆ ของฮาร์วีย์จะเป็นอันตรายถึงชีวิตได้ขนาดนี้อากิโอะตกใจมาก เขานึกย้อนถึงความแข็งแกร่งของฮาร์วีย์เมื่อตอนที่พวกเขาปะทะกันที่ฮ่องกงและตระหนักว่านั่นเป็นน้ำจิ้มเท่านั้นฮาร์วีย์แทบจะหลอมรวมกับธรรมชาติด้วยพลังของเขา“เป็นไปไม่ได้!“ต่อให้แกจะเริ่มฝึกตั้งแต่ที่อยู่ในท้องแม่ ก็ไม่มีทางที
“อะไรนะ?! คุณคือริน?”จูเลียนชะงัก สีหน้าของเขางุนงง“คุณคือผู้มีอำนาจสูงสุดแห่งชินดัน เวย์ และหนึ่งในนักดาบผู้ยิ่งใหญ่แห่งประเทศหมู่เกาะ!“คุณจะเป็นหัวหน้าองค์กรรุกฆาตได้ยังไง?!”อากิโอะหัวเราะอย่างขมขื่น“ถ้าฉันไม่ใช่ริน แล้วฉันจะรู้เหตุผลที่พวกแกมาที่นี่ได้ยังไง?”ฮาร์วีย์ขมวดคิ้ว เขาได้สังหรณ์สิ่งนี้ไว้แล้ว แต่เขาก็ยังพบว่ามันยากที่จะเชื่อเล็กน้อยแม้ว่าอากิโอะจะเปิดเผยตัวตนของเขาแล้วก็ตาม“ได้ ถ้าคุณคือรินจริง ๆ คุณก็ต้องตอบคำถามของผมได้”จากนั้นจูเลียนก็ถามด้วยสีหน้าเย็นชา “คุณคือคนที่ฆ่าลูกชายของนายท่านยอร์กหรือเปล่า?”ตาของอากิโอะกระตุกอย่างรุนแรง“จูเลียน ยอร์กใช่ไหม?“แกอยากได้ยินคำตอบแบบไหนล่ะ? ใช่หรือไม่ใช่?”ปัง!จูเลียนเหนี่ยวไกไปที่มือของอากิโอะโดยไม่ลังเลแม้แต่นิดเดียวเลือดกระเซ็นไปทั่วพื้นดิน อากิโอะเพียงหายใจฮึดฮัดอย่างรุนแรง แต่ไม่มีเสียงร้องคร่ำครวญจากเขาเลยแน่นอนว่าเขาจะสามารถหลบกระสุนได้อย่างง่ายดาย แต่มันจะมีประโยชน์อะไร?ฮาร์วีย์ไม่ได้ทำอะไร เขาเพียงแค่จับจ้องไปที่อากิโอะหากอากิโอะขยับตัวแม้แต่นิ้วเดียว เขาจะตายอย่างสยดสยองนับตั้งแต่วินาทีที
จูเลียนอึ้งกับคำพูดของอากิโอะ“ไอ้สารเลว! แกจะไม่รู้ได้ยังไงว่าใครจ้างแก?!” เขาตะโกน“ถ้าแกคือริน แกจะไม่รู้ได้ยังไง?!“ไอ้…”เพี๊ยะ!ก่อนที่จูเลียนจะระเบิดด้วยความโมโห ฮาร์วีย์ก็เหวี่ยงฝ่ามือไปที่ศีรษะของอากิโอะทันที ส่งผลให้อากิโอะหมดสติไปฮาร์วีย์เช็ดมือของเขาด้วยกระดาษทิชชู่“ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะถามเขา“เราจะมีเวลาอีกเยอะเมื่อกลับถึงฮ่องกง“เขาแค่พยายามถ่วงเวลาพวกเรา“ไปกันเถอะ!”จูเลียนกลับมาสงบอีกครั้งเมื่อได้ยินคำพูดของฮาร์วีย์เมื่อเหล่ายอดฝีมือของชินดัน เวย์ล้อมสถานที่ไว้หมดแล้ว ฮาร์วีย์และจูเลียนจึงถอยกลับไปทางด้านหลังของภูเขาพร้อมกับกองทหารของตระกูลยอร์กในขณะเดียวกัน กับดักที่โยอาน่าและคนของเธอวางไว้ก่อนหน้ากำลังจะเป็นประโยชน์อย่างยิ่งทันทีที่ฮาร์วีย์และคนอื่น ๆ หนีไปได้ ระเบิดก็ถูกจุดชนวนทันทีเมื่อชาวชินดัน เวย์มารวมตัวกันที่หน้าผา ฮาร์วีย์และคนอื่น ๆ ก็ได้จากไปแล้ว…เมื่อเวลาเจ็ดโมงเช้าณ ท่าเทียบเรือประมงของอ่าววิคตอเรียเช้าตรู่เช่นนี้จะมีคนไม่มากนักเมื่อเรือยอทช์สีดำมาถึงฝั่งจึงไม่มีใครสังเกตเห็นเลยกองทหารของตระกูลยอร์กจากไปในทันทีราวกับว่าพว
แววตาของจูเลียนลุกวาวก่อนที่เขาจะเงยหน้าขึ้น“นายน้อยยอร์ก ถ้าผมบอกคุณว่าผมสามารถรับประกันความมั่นคงของฮ่องกงและลาสเวกัสได้ถ้าผมได้เป็นหัวหน้าตระกูลล่ะ?“ผมรับประกันได้ว่าจะไม่มีใครสามารถแตะต้องที่นี่ได้! ดินแดนพระอาทิตย์ฯ และประเทศหมู่เกาะก็เช่นเดียวกัน!“แบบนั้นผมจะมีโอกาสได้ขึ้นสู่อำนาจไหม?”ฮาร์วีย์ค่อนข้างสงสัยหลังจากที่เห็นท่าทางกระตือรือร้นของจูเลียน“อะไรทำให้คุณกล้าพูดแบบนั้น? อะไรทำให้คุณคิดว่าคุณมีคุณสมบัติพอที่จะทำแบบนั้นได้?“แม้แต่วินซ์ก็อาจจะไม่สามารถทำอย่างนั้นได้”จูเลียนขมวดคิ้ว“ผมไม่เหมือนเขา!“วินซ์ชอบวางแผนล่วงหน้า“เขาต้องการให้ทุกอย่างอยู่ภายใต้การควบคุมของเขา เขาจึงต้องพึ่งความช่วยเหลือจากกองกำลังภายนอก!“ใครก็ตามที่กล้าขัดเขาจะถูกเก็บโดยกองกำลังเหล่านั้นอย่างง่ายดาย“ถ้าเขาได้ขึ้นสู่อำนาจ เขาจะทำให้ตระกูลยอร์กแห่งฮ่องกงล่มสลายพร้อมกับทั้งฮ่องกงและลาสเวกัส!“ของที่ถูกยืมมา สักวันหนึ่งก็จะต้องถูกคืน“แต่ผมไม่ได้เป็นอย่างนั้น“ถ้าเป็นผม ผมจะไม่ใช้ทางลัดในการยึดอำนาจ ผมจะทำมันอย่างช้า ๆ และมั่นคง มันอาจจะใช้เวลาหน่อย แต่ผมก็จะมีรากฐานที่แข็งแรง…”ฮ
รอยยิ้มบนใบหน้าของจูเลียนแข็งทื่อในทันที เขาหันกลับไปโดยสัญชาตญาณ“วินซ์?!” เขาอุทานเสียงหลงโยอาน่าก็เหลือบมองไปข้างหลังเช่นกัน“ใช่แล้ว”“เขามาทำอะไรที่นี่?”ฮาร์วีย์ยิ้ม“นั่นไม่สำคัญหรอก แต่ในเมื่อคุณคิดจะแทนที่เขา…“ทำไมไม่เริ่มตอนนี้เลยล่ะ?“แสดงความกล้าของคุณให้ผมดูหน่อย“ถ้าคุณกล้าไปบอกเขาว่าเขาไม่คู่ควรที่จะได้เป็นหัวหน้าของตระกูล…“ผมอาจจะพิจารณาที่จะช่วยคุณก็ได้”ความกล้าหาญของจูเลียนหายไปโดยสิ้นเชิง เขากัดฟัน“ยินดีต้อนรับครับนายน้อยยอร์ก! เชิญทางนี้เลยครับ!” เขากลายเป็นคนประจบประแจงทันทีเมื่อได้ยินคำพูดของจูเลียน ฮาร์วีย์ก็มีสีหน้าดูถูกเหยียดหยามไม่กี่วินาทีที่แล้วเขายังทำตัวยิ่งใหญ่และดูมั่นใจมาก แถมยังคิดหาแผนการว่าจะแย่งตำแหน่งของวินซ์อย่างไร และว่าเขาสามารถควบคุมตระกูลได้แน่นอน...ถึงอย่างนั้น วินซ์ก็ยังมีพื้นที่พิเศษในหัวใจของคนรุ่นใหม่ของตระกูลแม้ว่าจูเลียนจะมีความทะเยอทะยานสูง สุดท้ายเขาก็ยังยอมแพ้...รอยยิ้มเล็ก ๆ ของฮาร์วีย์ทำให้จูเลียนรู้สึกอึดอัดใจอย่างยิ่งเขาแสร้งทำเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ตัวเขาเองรู้ดีว่าเขารู้สึกอย่างไรทันทีที่วินซ์ป
“ไม่ ๆ ไม่ อย่าพูดแบบนั้นสิครับ!“ในฐานะนายน้อยของตระกูลยอร์กแห่งฮ่องกง เป็นเรื่องปกติที่คุณจะคอยดูแลรุ่นน้องในตระกูล!“ผมจะรายงานสถานการณ์กับคุณหลังจากที่ผมเก็บกวาดเสร็จพอดี!“ผมไม่รู้ว่าคุณจะรู้ข่าวเร็วขนาดนี้…“เอาแบบนี้ดีไหม? ผมจะไปคุยกับคุณหลังจากที่ผมรายงานนายท่านยอร์กแล้ว!”วินซ์ยิ้มอย่างอบอุ่นให้กับคำเยินยอของจูเลียน ราวกับว่าเขามีความสุขอย่างยิ่งเขาก้าวไปข้างหน้าและตบไหล่ของจูเลียนเบา ๆ“อย่าลืมนะจูเลียน” เขากล่าว“ฉันไม่ใช่แค่นายน้อย แต่ฉันเป็นลูกพี่ลูกน้องของนายด้วย“ฉันไม่ได้รู้ข่าวเร็วหรอก นายเก็บภารกิจของนายเป็นความลับได้ดีแล้ว“แต่ทำไมนายถึงไม่บอกฉันเกี่ยวกับภารกิจอันตรายแบบนี้ล่วงหน้าล่ะ?“แม้ว่าฉันจะไปกับนายไม่ได้ แต่อย่างน้อยฉันก็สามารถส่งมืออาชีพสองสามคนไปดูแลความปลอดภัยของนายได้“นายจงใจปิดบังเรื่องนี้จากฉันเหรอ?“นายกลัวว่าฉันจะแย่งผลงานนายเหรอ?“หรือว่านายเองก็คิดที่จะแย่งตำแหน่งของฉันเหมือนกัน?”วินซ์ไม่ได้แสดงอารมณ์ใด ๆ แต่สีหน้าของจูเลียนเปลี่ยนไปทันทีหลังจากที่ได้ยินคำขู่ของวินซ์เขาไม่มีปัญหาในการปล่อยให้ฮาร์วีย์ได้ยิน ท้ายที่สุดเขาก็คิดเรื่อ
ฮาร์วีย์หัวเราะ“คุกเข่าขอร้องผมสิ“แล้วผมจะลองพิจารณาดู”ทุกคนอึ้งหลังจากที่ได้ยินคำพูดเหล่านั้นจูเลียนต้องการจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ทันทีที่เขาอ้าปากเขาก็ตระหนักว่าไม่ว่าเขาจะพูดอะไร คำพูดของเขาก็จะช่วยอะไรไม่ได้อยู่ดีภายนอกวินซ์และฮาร์วีย์ดูค่อนข้างจะสุภาพและเคารพซึ่งกันและกัน...แต่หากฮาร์วีย์พูดอะไรผิดไป ทั้งสองฝ่ายจะต้องทะเลาะกันแน่นอนให้ฮาร์วีย์หยุดขัวขวางวินซ์เหรอ?ไม่มีทาง!จูเลียนเพิ่งจะได้อยู่กับฮาร์วีย์ไม่นาน แต่เขาเข้าใจอย่างชัดเจนผู้ชายอย่างวินซ์ไม่ได้มีค่าอะไรในสายตาของฮาร์วีย์หากยังเป็นเช่นนี้ต่อไป ทั้งสองจะต้องสู้กันจนตายไปข้างแน่นอนควินตัน ซึ่งยืนอยู่หลังสุด ทำอะไรไม่ถูก เขาไม่คิดว่าฮาร์วีย์จะยังหาเรื่องวินซ์ทั้ง ๆ ที่วินซ์อยู่ข้างหน้าเขาทั้งในฮ่องกงและลาสเวกัส มีเพียงฮาร์วีย์เท่านั้นที่กล้าคุยกับวินซ์หยาบคายอย่างนั้น“ฮ่า ๆ ฮ่า!“แค่นั้นเหรอ?“คุณต้องการแค่นั้นเหรอ?”เมื่อเทียบกับความตกใจของแมทธิว ควินตัน และคนอื่น ๆ แล้ว วินซ์ดูจะไม่แยแสเลยราวกับว่าเขารู้อยู่แล้วว่าฮาร์วีย์จะต้องหาเรื่องเขาต่อไปไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม“น่าเสียดายที่ผมไม่สามารถท