รอยยิ้มบนใบหน้าของจูเลียนแข็งทื่อในทันที เขาหันกลับไปโดยสัญชาตญาณ“วินซ์?!” เขาอุทานเสียงหลงโยอาน่าก็เหลือบมองไปข้างหลังเช่นกัน“ใช่แล้ว”“เขามาทำอะไรที่นี่?”ฮาร์วีย์ยิ้ม“นั่นไม่สำคัญหรอก แต่ในเมื่อคุณคิดจะแทนที่เขา…“ทำไมไม่เริ่มตอนนี้เลยล่ะ?“แสดงความกล้าของคุณให้ผมดูหน่อย“ถ้าคุณกล้าไปบอกเขาว่าเขาไม่คู่ควรที่จะได้เป็นหัวหน้าของตระกูล…“ผมอาจจะพิจารณาที่จะช่วยคุณก็ได้”ความกล้าหาญของจูเลียนหายไปโดยสิ้นเชิง เขากัดฟัน“ยินดีต้อนรับครับนายน้อยยอร์ก! เชิญทางนี้เลยครับ!” เขากลายเป็นคนประจบประแจงทันทีเมื่อได้ยินคำพูดของจูเลียน ฮาร์วีย์ก็มีสีหน้าดูถูกเหยียดหยามไม่กี่วินาทีที่แล้วเขายังทำตัวยิ่งใหญ่และดูมั่นใจมาก แถมยังคิดหาแผนการว่าจะแย่งตำแหน่งของวินซ์อย่างไร และว่าเขาสามารถควบคุมตระกูลได้แน่นอน...ถึงอย่างนั้น วินซ์ก็ยังมีพื้นที่พิเศษในหัวใจของคนรุ่นใหม่ของตระกูลแม้ว่าจูเลียนจะมีความทะเยอทะยานสูง สุดท้ายเขาก็ยังยอมแพ้...รอยยิ้มเล็ก ๆ ของฮาร์วีย์ทำให้จูเลียนรู้สึกอึดอัดใจอย่างยิ่งเขาแสร้งทำเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ตัวเขาเองรู้ดีว่าเขารู้สึกอย่างไรทันทีที่วินซ์ป
“ไม่ ๆ ไม่ อย่าพูดแบบนั้นสิครับ!“ในฐานะนายน้อยของตระกูลยอร์กแห่งฮ่องกง เป็นเรื่องปกติที่คุณจะคอยดูแลรุ่นน้องในตระกูล!“ผมจะรายงานสถานการณ์กับคุณหลังจากที่ผมเก็บกวาดเสร็จพอดี!“ผมไม่รู้ว่าคุณจะรู้ข่าวเร็วขนาดนี้…“เอาแบบนี้ดีไหม? ผมจะไปคุยกับคุณหลังจากที่ผมรายงานนายท่านยอร์กแล้ว!”วินซ์ยิ้มอย่างอบอุ่นให้กับคำเยินยอของจูเลียน ราวกับว่าเขามีความสุขอย่างยิ่งเขาก้าวไปข้างหน้าและตบไหล่ของจูเลียนเบา ๆ“อย่าลืมนะจูเลียน” เขากล่าว“ฉันไม่ใช่แค่นายน้อย แต่ฉันเป็นลูกพี่ลูกน้องของนายด้วย“ฉันไม่ได้รู้ข่าวเร็วหรอก นายเก็บภารกิจของนายเป็นความลับได้ดีแล้ว“แต่ทำไมนายถึงไม่บอกฉันเกี่ยวกับภารกิจอันตรายแบบนี้ล่วงหน้าล่ะ?“แม้ว่าฉันจะไปกับนายไม่ได้ แต่อย่างน้อยฉันก็สามารถส่งมืออาชีพสองสามคนไปดูแลความปลอดภัยของนายได้“นายจงใจปิดบังเรื่องนี้จากฉันเหรอ?“นายกลัวว่าฉันจะแย่งผลงานนายเหรอ?“หรือว่านายเองก็คิดที่จะแย่งตำแหน่งของฉันเหมือนกัน?”วินซ์ไม่ได้แสดงอารมณ์ใด ๆ แต่สีหน้าของจูเลียนเปลี่ยนไปทันทีหลังจากที่ได้ยินคำขู่ของวินซ์เขาไม่มีปัญหาในการปล่อยให้ฮาร์วีย์ได้ยิน ท้ายที่สุดเขาก็คิดเรื่อ
ฮาร์วีย์หัวเราะ“คุกเข่าขอร้องผมสิ“แล้วผมจะลองพิจารณาดู”ทุกคนอึ้งหลังจากที่ได้ยินคำพูดเหล่านั้นจูเลียนต้องการจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ทันทีที่เขาอ้าปากเขาก็ตระหนักว่าไม่ว่าเขาจะพูดอะไร คำพูดของเขาก็จะช่วยอะไรไม่ได้อยู่ดีภายนอกวินซ์และฮาร์วีย์ดูค่อนข้างจะสุภาพและเคารพซึ่งกันและกัน...แต่หากฮาร์วีย์พูดอะไรผิดไป ทั้งสองฝ่ายจะต้องทะเลาะกันแน่นอนให้ฮาร์วีย์หยุดขัวขวางวินซ์เหรอ?ไม่มีทาง!จูเลียนเพิ่งจะได้อยู่กับฮาร์วีย์ไม่นาน แต่เขาเข้าใจอย่างชัดเจนผู้ชายอย่างวินซ์ไม่ได้มีค่าอะไรในสายตาของฮาร์วีย์หากยังเป็นเช่นนี้ต่อไป ทั้งสองจะต้องสู้กันจนตายไปข้างแน่นอนควินตัน ซึ่งยืนอยู่หลังสุด ทำอะไรไม่ถูก เขาไม่คิดว่าฮาร์วีย์จะยังหาเรื่องวินซ์ทั้ง ๆ ที่วินซ์อยู่ข้างหน้าเขาทั้งในฮ่องกงและลาสเวกัส มีเพียงฮาร์วีย์เท่านั้นที่กล้าคุยกับวินซ์หยาบคายอย่างนั้น“ฮ่า ๆ ฮ่า!“แค่นั้นเหรอ?“คุณต้องการแค่นั้นเหรอ?”เมื่อเทียบกับความตกใจของแมทธิว ควินตัน และคนอื่น ๆ แล้ว วินซ์ดูจะไม่แยแสเลยราวกับว่าเขารู้อยู่แล้วว่าฮาร์วีย์จะต้องหาเรื่องเขาต่อไปไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม“น่าเสียดายที่ผมไม่สามารถท
“อดีตนายน้อยงั้นเหรอ?“ต่างคนต่างอยู่งั้นเหรอ?”วินซ์แสยะยิ้มเมื่อมองฮาร์วีย์“นายน้อยยอร์ก! คุณพูดราวกับว่าคุณไม่อยากคุยกับผมซะงั้น“คุณเดินทางไปที่ประเทศหมู่เกาะกับจูเลียนและจับคนร้ายที่อยู่เบื้องหลังสิ่งที่เกิดขึ้นกับลูกชายของอาสี่เมื่อสิบปีก่อน…“คุณยังจัดการกับเจสันรวมถึงวิกฤตที่เขาก่อทั้งในฮ่องกงและลาสเวกัสหลังจากที่เขากลับมา“คุณไม่เพียงแค่ช่วยพวกเราอย่างมาก…“แต่ทุกสิ่งที่คุณทำยังเป็นผลประโยชน์ของประเทศและประชาชนด้วย!“ผมจึงเห็นคุณเป็นแขกคนสำคัญในแวดวงสังคมของผม“จะไม่มีใครกล้าขัดคุณด้วยซ้ำ“ตราบใดที่คุณออกไปจากที่นี่ภายในยี่สิบสี่ชั่วโมง…”วินซ์เหลือบมองนาฬิกาปาเต็ก ฟิลีปป์ของเขาแล้วยิ้มอีกครั้ง“โอ้ โทษที! ตอนนี้คุณเหลือเวลาเพียงสิบสองชั่วโมงเท่านั้น…“ถ้าคุณออกไปจากที่นี่ภายในสิบสองชั่วโมงและไม่กลับมาอีกเลย ผมสัญญากับคุณว่าผมจะรับประกันทุกอย่างที่ผมเพิ่งพูดไป“ไม่ต้องคิดมากนะ สุดท้ายผมก็คือนายน้อยของตระกูลยอร์กแห่งฮ่องกง อย่างน้อยผมก็ควรจะเห็นใจคุณ”วินซ์ยิ้มและดีดนิ้ว คน ๆ หนึ่งนำแชมเปญมาให้พวกเขาสองแก้ว“เอาล่ะนายน้อยยอร์ก ผมขอให้คุณโชคดีและพบแต่ความราบรื่น
ฮาร์วีย์ยักไหล่อย่างไม่ใส่ใจ“เครื่องดื่มนี้มีราคาอย่างน้อยสองสามร้อยดอลลาร์ จะให้ผมทิ้งมันง่าย ๆ ได้ยังไง?”“อะไรนะ? นี่มันไม่ได้เกี่ยวกับแชมเปญ!”จูเลียนอึ้งจนเกือบจะพูดไม่ออก“ผมเพิ่งได้ข่าว!“คุณย่ายอร์กได้ออกคำสั่งให้บีบบังคับคุณออกไปจากที่นี่เมื่อคืนนี้! คุณจะไม่สามารถกลับมาอีกได้!“ยังเหลือเวลาอีกสิบสองชั่วโมง!“ถ้าคุณไม่ไปภายในเวลาที่กำหนด…”สีหน้าของจูเลียนไม่สู้ดีความอยากรู้อยากเห็นของฮาร์วีย์ถูกกระตุ้น“จะเกิดขึ้นอะไรขึ้นงั้นเหรอ?”“แจ็คไนฟ์!”“ถ้าคุณไม่ออกไปจากที่นี่ภายในเวลาที่กำหนด แจ็คไนฟ์ ลูกน้องที่เก่งที่สุดของคุณย่ายอร์ก ซึ่งลือกันว่ามีอิทธิพลมากกว่านายท่านยอร์ก จะตามล่าคุณ!“ถ้าคุณไม่ไปจากที่นี่เอง ก็จะมีคนไปส่งคุณ!“และเขาจะไม่ส่งคุณทั้งเป็นแน่นอน…!”“แจ็คไนฟ์?”ฮาร์วีย์หัวเราะเบา ๆ ก่อนที่จะตบไหล่ของจูเลียนเบา ๆ“ไปส่งข่าวให้ผมหน่อย“บอกแจ็คไนฟ์ว่าถ้าเขาคิดที่จะฆ่าผมก็ให้เขารีบ ๆ หน่อยนะ“ผมยังมีเรื่องอื่นที่ต้องจัดการ ผมไม่ได้มีเวลาทั้งวัน”…ห้านาทีต่อมาวินซ์ก็นั่งอยู่บนรถโตโยต้า เซ็นจูรี และได้เย็นลงอีกครั้งเคทลิน ซึ่งนั่งอยู่ข้างหน้าเขา
หลังจากที่วินซ์จากไป ฮาร์วีย์ก็เข้าไปในขบวนรถของโยอาน่าโดยคิดว่าจะหาสถานที่พักผ่อนขณะจัดการกับเหตุการณ์นั้นทันทีที่สตาร์ทเครื่องยนต์ จูเลียนก็วิ่งเข้ามา เขาเคาะหน้าต่างฝั่งฮาร์วีย์“คุณพ่อผมอยากพบคุณครับนายน้อยยอร์ก” เขากล่าว“เพื่ออะไร?”ฮาร์วีย์ขมวดคิ้วเขาเคยพบกับโนอาห์มาก่อน…แต่เห็นได้ชัดว่าพวกเขาไม่ชอบหน้ากันอย่างมากฮาร์วีย์คิดว่าพวกเขาไม่ได้มีความจำเป็นที่จะต้องพบกัน“คุณพ่อบอกว่าเขาอยากจะขอบคุณคุณสำหรับเมื่อคืนนี้“เขายังถามด้วยว่าคุณต้องการความช่วยเหลือในเรื่องใดหรือเปล่า“หากมี เขาก็จะช่วยคุณอย่างเต็มที่“ผมหวังว่าคุณจะไปพบเขานะครับ…”จูเลียนดูสับสนกับคำพูดของเขาเอง ตัวเขาเองยังไม่คิดว่าพ่อของเขาจะสุภาพกับฮาร์วีย์ขนาดนี้ใบหน้าของฮาร์วีย์มีสีหน้าสงสัยขณะที่เขาฟังจูเลียนเขาโบกมือเพื่อส่งสัญญาณให้โยอาน่าและคนอื่น ๆ กลับไปก่อน จากนั้นเขาก็เข้าไปในรถของจูเลียน…ครึ่งชั่วโมงต่อมา…ขบวนรถมาถึงที่วิลล่าแห่งหนึ่งซึ่งตั้งอยู่บนถนนที่พลุกพล่านเขตนอกเมืองวิลล่าหลังนี้ไม่ได้ใหญ่มากแต่อยู่ในทำเลที่ดีมาก สถานที่นี้ค่อนข้างเงียบสงบแม้จะมีถนนที่พลุกพล่านอยู่รอบ ๆการท
ฮาร์วีย์พูดอย่างสงบขณะที่ยิ้มจาง ๆ อยู่เสมอโนอาห์ชะงักไปครู่หนึ่งก่อนที่จะหัวเราะอย่างขบขัน“ประทับใจ! น่าประทับใจมาก!“ฉันลืมไปเลยว่าฉันเองก็เคยสูญเสียครั้งใหญ่เพราะนาย!“ถ้าวินซ์คิดว่าเขาสามารถโค่นนายได้ด้วยการมีคนที่แข็งแกร่งกว่าอยู่ข้างเขา…“เขาคงจะประเมินนายต่ำไปไม่น้อย“ถ้ามีนาย ควินนี่คงจะสามารถขึ้นสู่อำนาจได้อย่างง่ายดาย“เขาคงฝันไปถ้าเขาคิดว่าเขาจะสามารถไล่นายออกไปจากที่นี่ได้ง่าย ๆ”จากนั้นโนอาห์ก็รินชาให้ฮาร์วีย์ด้วยความทึ่งและชื่นชมฮาร์วีย์ยิ้ม“คุณก็พูดเกินไป ในเมื่อวินซ์มีคุณย่ายอร์กคอยช่วยเหลือเขา…“ผมก็ต้องเคารพพวกเขาบ้าง“เพราะฉะนั้นผมจึงต้องคิดหาวิธีจัดการกับเธอ”“ฮ่า ฮ่า ฮ่า! ฉันมั่นใจว่านายทำได้แน่นอน”โนอาห์หรี่ตาลงอย่างมีเลศนัย“ทำไมไม่จัดการกับพวกเขาอย่างที่นายเคยทำกับฉันล่ะ?“ฉันรอดูชัยชนะของนายนะ ฉันจะคอยสนับสนุนนายอยู่เบื้องหลังเอง!”ฮาร์วีย์จ้องโนอาห์“มีบางอย่างที่คุณยังไม่รู้นายท่านยอร์ก“ผมไม่ได้มาที่นี่เพื่อต่อต้านใคร“แต่ตอนนี้มีคนกำลังมุ่งเป้ามาที่ผม“ผมถูกบังคับให้ต้องสู้กลับ”“ฉันเข้าใจ!”โนอาห์หัวเราะอีกครั้ง จากนั้นเขาก็ดึงก
โนอาห์หน้าเสียทันทีที่ได้ยินคำพูดของฮาร์วีย์“นายกำลังล้อเล่นใช่ไหมนายน้อยยอร์ก?” เขาตอบหลังจากที่ฝืนหัวเราะ“คนอย่างฉันไม่คิดไปไกลขนาดนั้นหรอก!“ฉันยังบอกให้จูเลียนเลิกคิดแบบนั้นเลยหลังจากที่รู้ว่าน้องสี่สนับสนุนควินนี่“ฉันไม่ได้เรียกนายมาหาเพราะมีเจตนาอะไรทั้งนั้น“ฉันเพียงจะอวยพรให้นายพบแต่ความราบรื่นทั้งในฮ่องกงและลาสเวกัส“ยังไงบ้านเราก็อยู่ข้างเดียวกันกับน้องสี่“ถูกไหม?”ฮาร์วีย์ลุกขึ้นและเขวี้ยงแก้วชาในมือทิ้งเสียงดังเพล้งดังก้อง ทันใดนั้นก็มีปืนที่ซ่อนอยู่อย่างดีบนหลังคาของอาคารอีกหลังปรากฏขึ้นทันทีมีคนกำลังควบคุมปืนนั้นจากระยะไกลด้วยอุปกรณ์ไฮเทคสีหน้าของโนอาห์เปลี่ยนไปอย่างกระวนกระวายเมื่อเขาตระหนักถึงสิ่งที่เกิดอะไรขึ้นไม่มีอะไรพ้นสายตาของฮาร์วีย์ได้เลย!ฮาร์วีย์ยิ้มอ่อน ๆ ให้โนอาห์ก่อนที่จะเดินไปตบไหล่ของเขาเบา ๆ“ที่นี่ไม่มีใครโง่นะนายท่านยอร์ก” เขาเริ่มพูด“คุณสามารถหลอกใช้ผมได้“แต่คุณควรพร้อมที่จะรับมือกับผลที่จะตามมาด้วย“คุณไม่มีสิทธิ์ที่จะรับหน้าหากคุณแค่นั่งอยู่เบื้องหลังและไม่ทำอะไรเลยในขณะที่ทุกอย่างดำเนินไป”ฮาร์วีย์หันหลังกลับและจากไปทันที