ฮาร์วีย์ยักไหล่อย่างไม่ใส่ใจ“เครื่องดื่มนี้มีราคาอย่างน้อยสองสามร้อยดอลลาร์ จะให้ผมทิ้งมันง่าย ๆ ได้ยังไง?”“อะไรนะ? นี่มันไม่ได้เกี่ยวกับแชมเปญ!”จูเลียนอึ้งจนเกือบจะพูดไม่ออก“ผมเพิ่งได้ข่าว!“คุณย่ายอร์กได้ออกคำสั่งให้บีบบังคับคุณออกไปจากที่นี่เมื่อคืนนี้! คุณจะไม่สามารถกลับมาอีกได้!“ยังเหลือเวลาอีกสิบสองชั่วโมง!“ถ้าคุณไม่ไปภายในเวลาที่กำหนด…”สีหน้าของจูเลียนไม่สู้ดีความอยากรู้อยากเห็นของฮาร์วีย์ถูกกระตุ้น“จะเกิดขึ้นอะไรขึ้นงั้นเหรอ?”“แจ็คไนฟ์!”“ถ้าคุณไม่ออกไปจากที่นี่ภายในเวลาที่กำหนด แจ็คไนฟ์ ลูกน้องที่เก่งที่สุดของคุณย่ายอร์ก ซึ่งลือกันว่ามีอิทธิพลมากกว่านายท่านยอร์ก จะตามล่าคุณ!“ถ้าคุณไม่ไปจากที่นี่เอง ก็จะมีคนไปส่งคุณ!“และเขาจะไม่ส่งคุณทั้งเป็นแน่นอน…!”“แจ็คไนฟ์?”ฮาร์วีย์หัวเราะเบา ๆ ก่อนที่จะตบไหล่ของจูเลียนเบา ๆ“ไปส่งข่าวให้ผมหน่อย“บอกแจ็คไนฟ์ว่าถ้าเขาคิดที่จะฆ่าผมก็ให้เขารีบ ๆ หน่อยนะ“ผมยังมีเรื่องอื่นที่ต้องจัดการ ผมไม่ได้มีเวลาทั้งวัน”…ห้านาทีต่อมาวินซ์ก็นั่งอยู่บนรถโตโยต้า เซ็นจูรี และได้เย็นลงอีกครั้งเคทลิน ซึ่งนั่งอยู่ข้างหน้าเขา
หลังจากที่วินซ์จากไป ฮาร์วีย์ก็เข้าไปในขบวนรถของโยอาน่าโดยคิดว่าจะหาสถานที่พักผ่อนขณะจัดการกับเหตุการณ์นั้นทันทีที่สตาร์ทเครื่องยนต์ จูเลียนก็วิ่งเข้ามา เขาเคาะหน้าต่างฝั่งฮาร์วีย์“คุณพ่อผมอยากพบคุณครับนายน้อยยอร์ก” เขากล่าว“เพื่ออะไร?”ฮาร์วีย์ขมวดคิ้วเขาเคยพบกับโนอาห์มาก่อน…แต่เห็นได้ชัดว่าพวกเขาไม่ชอบหน้ากันอย่างมากฮาร์วีย์คิดว่าพวกเขาไม่ได้มีความจำเป็นที่จะต้องพบกัน“คุณพ่อบอกว่าเขาอยากจะขอบคุณคุณสำหรับเมื่อคืนนี้“เขายังถามด้วยว่าคุณต้องการความช่วยเหลือในเรื่องใดหรือเปล่า“หากมี เขาก็จะช่วยคุณอย่างเต็มที่“ผมหวังว่าคุณจะไปพบเขานะครับ…”จูเลียนดูสับสนกับคำพูดของเขาเอง ตัวเขาเองยังไม่คิดว่าพ่อของเขาจะสุภาพกับฮาร์วีย์ขนาดนี้ใบหน้าของฮาร์วีย์มีสีหน้าสงสัยขณะที่เขาฟังจูเลียนเขาโบกมือเพื่อส่งสัญญาณให้โยอาน่าและคนอื่น ๆ กลับไปก่อน จากนั้นเขาก็เข้าไปในรถของจูเลียน…ครึ่งชั่วโมงต่อมา…ขบวนรถมาถึงที่วิลล่าแห่งหนึ่งซึ่งตั้งอยู่บนถนนที่พลุกพล่านเขตนอกเมืองวิลล่าหลังนี้ไม่ได้ใหญ่มากแต่อยู่ในทำเลที่ดีมาก สถานที่นี้ค่อนข้างเงียบสงบแม้จะมีถนนที่พลุกพล่านอยู่รอบ ๆการท
ฮาร์วีย์พูดอย่างสงบขณะที่ยิ้มจาง ๆ อยู่เสมอโนอาห์ชะงักไปครู่หนึ่งก่อนที่จะหัวเราะอย่างขบขัน“ประทับใจ! น่าประทับใจมาก!“ฉันลืมไปเลยว่าฉันเองก็เคยสูญเสียครั้งใหญ่เพราะนาย!“ถ้าวินซ์คิดว่าเขาสามารถโค่นนายได้ด้วยการมีคนที่แข็งแกร่งกว่าอยู่ข้างเขา…“เขาคงจะประเมินนายต่ำไปไม่น้อย“ถ้ามีนาย ควินนี่คงจะสามารถขึ้นสู่อำนาจได้อย่างง่ายดาย“เขาคงฝันไปถ้าเขาคิดว่าเขาจะสามารถไล่นายออกไปจากที่นี่ได้ง่าย ๆ”จากนั้นโนอาห์ก็รินชาให้ฮาร์วีย์ด้วยความทึ่งและชื่นชมฮาร์วีย์ยิ้ม“คุณก็พูดเกินไป ในเมื่อวินซ์มีคุณย่ายอร์กคอยช่วยเหลือเขา…“ผมก็ต้องเคารพพวกเขาบ้าง“เพราะฉะนั้นผมจึงต้องคิดหาวิธีจัดการกับเธอ”“ฮ่า ฮ่า ฮ่า! ฉันมั่นใจว่านายทำได้แน่นอน”โนอาห์หรี่ตาลงอย่างมีเลศนัย“ทำไมไม่จัดการกับพวกเขาอย่างที่นายเคยทำกับฉันล่ะ?“ฉันรอดูชัยชนะของนายนะ ฉันจะคอยสนับสนุนนายอยู่เบื้องหลังเอง!”ฮาร์วีย์จ้องโนอาห์“มีบางอย่างที่คุณยังไม่รู้นายท่านยอร์ก“ผมไม่ได้มาที่นี่เพื่อต่อต้านใคร“แต่ตอนนี้มีคนกำลังมุ่งเป้ามาที่ผม“ผมถูกบังคับให้ต้องสู้กลับ”“ฉันเข้าใจ!”โนอาห์หัวเราะอีกครั้ง จากนั้นเขาก็ดึงก
โนอาห์หน้าเสียทันทีที่ได้ยินคำพูดของฮาร์วีย์“นายกำลังล้อเล่นใช่ไหมนายน้อยยอร์ก?” เขาตอบหลังจากที่ฝืนหัวเราะ“คนอย่างฉันไม่คิดไปไกลขนาดนั้นหรอก!“ฉันยังบอกให้จูเลียนเลิกคิดแบบนั้นเลยหลังจากที่รู้ว่าน้องสี่สนับสนุนควินนี่“ฉันไม่ได้เรียกนายมาหาเพราะมีเจตนาอะไรทั้งนั้น“ฉันเพียงจะอวยพรให้นายพบแต่ความราบรื่นทั้งในฮ่องกงและลาสเวกัส“ยังไงบ้านเราก็อยู่ข้างเดียวกันกับน้องสี่“ถูกไหม?”ฮาร์วีย์ลุกขึ้นและเขวี้ยงแก้วชาในมือทิ้งเสียงดังเพล้งดังก้อง ทันใดนั้นก็มีปืนที่ซ่อนอยู่อย่างดีบนหลังคาของอาคารอีกหลังปรากฏขึ้นทันทีมีคนกำลังควบคุมปืนนั้นจากระยะไกลด้วยอุปกรณ์ไฮเทคสีหน้าของโนอาห์เปลี่ยนไปอย่างกระวนกระวายเมื่อเขาตระหนักถึงสิ่งที่เกิดอะไรขึ้นไม่มีอะไรพ้นสายตาของฮาร์วีย์ได้เลย!ฮาร์วีย์ยิ้มอ่อน ๆ ให้โนอาห์ก่อนที่จะเดินไปตบไหล่ของเขาเบา ๆ“ที่นี่ไม่มีใครโง่นะนายท่านยอร์ก” เขาเริ่มพูด“คุณสามารถหลอกใช้ผมได้“แต่คุณควรพร้อมที่จะรับมือกับผลที่จะตามมาด้วย“คุณไม่มีสิทธิ์ที่จะรับหน้าหากคุณแค่นั่งอยู่เบื้องหลังและไม่ทำอะไรเลยในขณะที่ทุกอย่างดำเนินไป”ฮาร์วีย์หันหลังกลับและจากไปทันที
โนอาห์จิบชาอีกครั้งก่อนจะพูดต่อ “เมื่อพิจารณาจากสถานการณ์ปัจจุบันก็เท่ากับว่าชาวยอร์กแห่งฮ่องกงกำลังสู้กันเอง“ด้านหนึ่งคือกองกำลังของน้องสี่ จากทั้งตระกูลพวกเขามีทรัพยากรมากที่สุด พวกเขายังมีอำนาจมากที่สุดด้วย“พวกเขาแค่ใช้เหตุการณ์เมื่อสิบปีที่แล้วเพื่อเป็นข้ออ้างในการโค่นล้มวินซ์“เพียงหลังจากนั้นควินนี่ถึงจะสามารถไต่อันดับได้“และน้องสี่จะดำรงตำแหน่งหัวหน้าตระกูลต่ออีกสองสามปี“ในขณะเดียวกันอีกด้านหนึ่งก็คือตัวแทนของคุณย่ายอร์ก“นายคิดว่าเธอชื่นชมและห่วงใยวินซ์จริง ๆ เหรอ?“ไม่มีทาง“คุณย่ายอร์กรักพี่คนโตมากที่สุด แต่ทำไมเธอถึงปล่อยให้น้องสี่เข้ารับตำแหน่งหัวหน้าตระกูลแทนล่ะ?“และถึงแม้คุณย่ายอร์กจะรักวินซ์ แต่เขากลับไม่ได้มีคุณค่าหรือความสามารถที่น่าประทับใจเลย“ทั้งหมดเป็นเพราะเขาเป็นหลานชายคนโตของชาวยอร์กแห่งฮ่องกง!“และเพราะน้องสี่ไม่มีทายาท“คุณย่ายอร์กต้องการให้อำนาจคงอยู่ในตระกูล ไม่ใช่คนนอก“และยังไงควินนี่ก็เป็นคนนอก!“ฮาร์วีย์เป็นตัวแทนของกองกำลังภายนอกของฮ่องกงและลาสเวกัส และยังเป็นคนที่สนับสนุนควินนี่มากที่สุด“คุณย่ายอร์กเลยต้องการให้ฮาร์วีย์ออกไปจากที่น
“เอาล่ะ! เลิกคุยเรื่องนี้กันเถอะ”โนอาห์ถอนหายใจ หลังจากที่อบรมจูเลียนแล้วเขาก็เปลี่ยนเรื่อง“แม้ว่าน้องสี่จะเป็นคนที่ออกคำสั่งให้โจมตีประเทศหมู่เกาะ…“นายและกองทหารของตระกูลยอร์กคือคนที่สู้ในแนวหน้า“มันจะเป็นประโยชน์ต่อนายอย่างมากหากนายได้รับเครดิตสำหรับภารกิจนี้“แต่ฉันเกรงว่านายคงจะต้องคุยกับฮาร์วีย์เกี่ยวกับเรื่องนี้“ถ้าเขายินดีให้นายรับเครดิตในเรื่องนี้ นายจะได้มีความสำเร็จอันยิ่งใหญ่เป็นของตนเอง“แต่ถ้าเขาไม่ยอมก็อย่าพยายามบังคับเขา“ในเมื่อเราเลือกที่จะเข้าข้างน้องสี่ เราก็ไม่ควรจะบาดหมางกับฮาร์วีย์ เข้าใจไหม?”“เข้าใจแล้วครับคุณพ่อ ไม่ต้องห่วง” จูเลียนพูดพร้อมกับรอยยิ้ม“อันที่จริงเราได้คุยกันเรื่องนี้แล้ว“นายน้อยยอร์กบอกว่าเขาเป็นเพียงหัวหน้างาน และผมคือผู้ประกอบการ“เขาไม่สนใจเรื่องนี้เลย เครดิตจะเป็นของผมคนเดียว”จูเลียนยิ้มกว้างจากหูถึงหูด้วยความพอใจในตนเองตั้งแต่ที่เขาได้เป็นหัวหน้ากองทหารของตระกูลยอร์ก เขาก็ไม่เคยประสบความสำเร็จที่โดดเด่นใด ๆ เลยหากเขาได้เครดิตสำหรับความสำเร็จในภารกิจนี้ เขาจะสามารถรักษาตำแหน่งของเขาในฐานะหัวหน้าของกองทหารของตระกูลยอร์
โนอาห์จ้องคนที่เพิ่งเข้ามาเขม็ง“ฉันบอกไปกี่ครั้งแล้ว?!“เราต้องใช้ความอดทนเพื่อบรรลุสิ่งที่ยิ่งใหญ่!”“ตะ-แต่…”ชายคนนั้นทุกข์ใจอย่างยิ่ง“ไอ้สวะเอ๊ย!” โนอาห์ตะคอก“มีอะไรก็พูดมาสิ!”ชายคนนั้นรีบเปิดโทรศัพท์และยื่นข่าวให้พวกเขาดู“แขกคนสำคัญของตระกูลยอร์กแห่งฮ่องกงและผู้ทรงเกียรติประจำเมือง ฮาร์วีย์ ยอร์ก ได้บุกโจมตีประเทศหมู่เกาะและจับผู้กระทำผิดจากเหตุการณ์เลวร้ายเมื่อสิบปีก่อน!”หัวข่าวเป็นเพียงข้อความสีดำล้วน แต่เพียงพอที่จะส่องให้เห็นปัญหามากมายจากสถานการณ์ปัจจุบันของฮ่องกงและลาสเวกัสสีหน้าของจูเลียนมืดลงทันทีเมื่อเห็นสิ่งนี้“ไอ้สารเลวนั่น!“นั่นควรจะเป็นความสำเร็จของผม!“ตอนนี้ทุกอย่างพังหมดแล้ว!“มีคนคิดจะขัดขวางผมทั้งชีวิต!“บอกมา! นี่มันฝีมือใคร?!”จูเลียนเดือดพล่านด้วยความโกรธ ความโกรธไหลออกมาจากทุกรูขุมขนของเขา ความสงบของเขาก่อนหน้านี้หายไปโดยสิ้นเชิงเขาตั้งใจจะใช้ความสำเร็จของเขาที่ประเทศหมู่เกาะเพื่อสร้างความมั่นคงให้กับตำแหน่งของเขาในฐานะหัวหน้าของกองทหารของตระกูลยอร์ก บางทีเขาอาจได้ใช้มันเป็นสะพานเพื่อก้าวขึ้นเป็นหัวหน้าของตระกูล...แต่ตอนนี้ทุกอย่า
น้ำเสียงของเคทลินดูสงบ แต่คำพูดของเธอแทงใจดำของจูเลียนราวกับมีดสั้นที่แหลมคมจูเลียนถูกผลักจนจมมุมในขณะนี้เขาไม่กล้ายอมรับต่อหน้าวินซ์ว่าเขาต้องการเข้ามาแทนที่วินซ์และเขาก็ไม่อาจยอมรับต่อหน้าคนจำนวนมากได้ว่าเขากลัววินซ์ สุดท้ายเขาก็เงียบและไม่พูดอะไรบรรยากาศระหว่างพวกเขาตึงเครียดอย่างมากแมทธิวและควินตันสบตากันพลางยิ้มให้กันขณะที่ดูเหตุการณ์ตรงหน้าพวกเขารู้ว่ากลอุบายเล็ก ๆ น้อย ๆ ของพวกเขาจะทำอะไรวินซ์ไม่ได้ แต่...พวกเขาก็ยังคงหวังว่ามันจะเกิดขึ้น แม้จะมีโอกาสเพียงเล็กน้อยหากจูเลียนสามารถขัดขวางแวดวงของวินซ์และสร้างความขัดแย้งให้ทุกคน พวกเขาคงจะมีโอกาสที่จะได้แทนที่วินซ์จูเลียนหายใจเข้าลึก ๆ และบังคับตัวเองให้สงบสติอารมณ์เขาหรี่ตามองวินซ์ก่อนที่จะพูดเบา ๆ ว่า “ผมผิดเองที่จู่ ๆ ก็เข้ามาแบบนั้น นายน้อยยอร์ก“แต่ผมห้ามตัวเองไม่ได้จริง ๆ”เขาเหวี่ยงแล็ปท็อปไปข้างหน้าวินซ์“คุณเป็นคนที่ส่งเรื่องนี้ให้ฮ่องกง เดลินิวส์ใช่ไหม?”ทุกคนเหลือบมองแล็ปท็อปอย่างรวดเร็ว จากนั้นพวกเขาก็ยิ้มอย่างสนุกสนานให้กันพวกเขาทุกคนรู้ดีว่าความสำเร็จนี้มีความหมายต่อจูเลียนมากแค่ไหนทว่า มัน