เป็นครั้งคราวที่ดอนจะเข้าถึงตัวไทสัน!ครั้งหนึ่งดอนไปที่โรงแรมแพลตตินั่ม เขาบังเอิญชนกับสาวสวยและเกือบถูกฆ่า ไทสันบังเอิญผ่านมาและไม่ต้องการให้ใครมาสร้างความเดือดร้อนในร้านของเขา ดังนั้นเขาจึงเข้ามาช่วยดอนตั้งแต่นั้นมาดอนรู้ดีว่าแค่รวยก็ยังไม่เพียงพอ เขาต้องการเพื่อนดังนั้นเขาจึงคิดหาวิธีในการผูกมิตรกับไทสันและเสนอตัวช่วยจัดการการเงินของเขา เขาช่วยไทสันได้รับเงินก้อนโตจำนวนหนึ่งในช่วงสองปีที่ผ่านมา นั่นเป็นเหตุผลที่ทำให้เขากล้าโทรหาไทสันในคืนนี้อย่างไรก็ตามการลงทุนนั้นมีความเสี่ยง มีอยู่สองสามครั้งที่ไทสันต้องเสียเงินในการลงทุนและดอนต้องกัดฟันช่วยเขานี่เป็นเพราะเขารู้ว่าถ้าเขากล้าทำให้ไทสันสูญเสียเงิน ไทสันคงจะทำลายเขาตามจริงแล้วเนื่องจากดอนมีไทสันคอยหนุนหลัง ชื่อเสียงของเขาในหมู่คนรุ่นใหม่ในนิอัมมี่ก็เพิ่มขึ้นเช่นกันแม้แต่ทายาทของตระกูลชนชั้นสูงบางคนก็ไม่กล้าที่จะยั่วยุเขา ทำให้สองสามปีที่ผ่านมาเขามีความหยิ่งยโสในตอนนี้เองไทสันที่คาบบุหรี่อยู่ที่ปากยืนอยู่ห่างจากฮาร์วี่ย์เพียงแค่ 10 เมตร อย่างไรก็ตามไฟในห้องโถงค่อนข้างสลัวและเมื่อรวมกับควันไฟตรงหน้าเขา เขาไม่สามารถจำฮาร
ฮาร์วี่ย์ยิ้มและไม่พูดอะไรอย่างไรก็ตามไทสันซึ่งอยู่ตรงข้ามกลับตัวสั่นโดยไม่รู้ตัวนักเลงคนนี้ที่มักจะฆ่าคนอย่างโหดเหี้ยมรู้สึกว่าเขาเริ่มมือเท้าเย็นและกำลังจะเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อเมื่อมาถึงจุดนี้โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเขาได้สบตาฮาร์วี่ย์ สายคู่นั้นทำให้เขาเหงื่อแตกและไม่สามารถพูดอะไรได้ไปชั่วขณะหนึ่งดอนซึ่งอยู่ข้างหลังไทสันรู้สึกกังวลเล็กน้อยเมื่อเห็นเขาหยุดนิ่ง จากนั้นเขาก็พูดว่า “บราเทอร์ไทสัน ไม่ต้องกังวล เขาเป็นเพียงไอ้สวะและเป็นลูกเขยที่ไร้ค่าจัดการมันซะ! ตัดมือของมัน!”ดอนโวยวายอย่างต่อเนื่อง ดวงตาของเขาเริ่มเป็นสีแดงและเขาแทบจะทนรอไม่ไหวที่จะเห็นฮาร์วี่ย์ถูกฟันจนตาย“คนที่คุณต้องการกำจัดคือเขางั้นเหรอ?” ในที่สุดไทสันก็ได้สติตอบ เขาหันหน้าไปมองดอนอย่างขมขื่นไทสันน้ำตาแทบไหล ‘ดอน คุณยอมรับไปจะดีกว่าว่าคุณจำคนผิด ไม่งั้น…’“ใช่ คือมันนั่นแหละ! บราเทอร์ไทสันจัดการมันเลยครับ!” ดอนชี้ไปที่ฮาร์วี่ย์และตะโกนออกมาสำหรับคนตระกูลซิมเมอร์ ทุกคนดูฉากนี้ด้วยความตื่นเต้นที่ฉายชัดบนใบหน้าของพวกเขา พวกเขาทุกคนรู้ว่าไอ้คนงี่เง่าคนนี้จะต้องตายในวันนี้อย่างแน่นอน แต่พวกเขาก็อยากรอดูว่า
เพียะ เพียะ เพียะ!ดอนถูกตบหน้าสองสามทีโดยไม่มีสัญญาณเตือนใด ๆ ทำให้หน้าของเขาบวม กลายเป็นหัวหมูในทันที!ดอนเกิดอาหารมึนงง “บราเทอร์ไทสัน ผมขอให้คุณจัดการไอ้ขยะนั่น…ทำไมคุณถึง…”ในตอนนี้ทุก ๆ คน รวมทั้งดอนต่างงงงวยกับสิ่งที่เกิดขึ้นเกิดอะไรขึ้น?ไทสันไม่ใช่พี่ชายที่แสนดีของดอนหรอกหรือ?เขาจะเลิกคบดอนง่ายๆได้ยังไง?“คุณกำลังจะฆ่าตัวเองตายและกำลังจะทำให้ผมเดือดร้อนด้วยซ้ำ วันนี้ผมต้องได้ทำลายคุณให้ย่อยยับ…” ไทสันเตะดอนจนเขาไถลไปไกลหลายเมตร จากนั้นเขาก็พูดอย่างโหดเหี้ยม “ซ้อมมัน จัดการมันให้หนัก!"ลูกน้องที่ติดตามเขาในตอนแรกรู้สึกงุนงงเล็กน้อย แต่ตอนนี้พวกเขาต้องทำตามคำสั่ง เมื่อเจ้านายพูดแล้วพวกเขาจะแค่ดู และอยู่นิ่ง ๆ ได้อย่างไร?จัดการเขาซะ!ในวินาทีถัดมาชายฉกรรจ์หลายสิบคนก็เข้ามารุมเตะดอน "ทำไม?! บราเทอร์ไทสัน ทำไมคุณถึงให้พวกเขาทำร้ายผม!”ดอนร้องโหยหวนและกลิ้งไปมา นี่ไม่ใช่สิ่งที่ฉันต้องการ!สมาชิกทุกคนในตระกูลซิมเมอร์ มองกันไปมา ดอนคงไม่ถูกรุมซ้อมจนตายที่นี่ใช่ไหม?ผู้อาวุโสใหญ่แห่งตระกูลซิมเมอร์ไม่สามารถทนได้อีกต่อไป เขากระแอมไอและพูดว่า “บราเทอร์ไทสัน ได้โปรด…”“ฉ
นี่คือสิ่งที่พวกเขาเห็นจริง ๆ หรือเป็นเพียงแค่ความฝัน? เหตุใดไทสัน วูดส์ - เจ้าพ่อธุรกิจจึงให้ความเคารพต่อลูกเขยที่ไร้ประโยชน์ ท่าทีของเขาราวกับว่าเขากำลังเห็นพ่อบังเกิดเกล้าของเขาเสียอย่างนั้นไอ้สวะที่ไร้ประโยชน์นี้สามารถทำได้อย่างไร?หลายคนอดไม่ได้ที่จะหยิกตัวเอง นี่พวกเขาต้องฝันไปแน่! มันต้องเป็นอย่างนั้นสิ!แมนดี้ก็ตะลึงเช่นกัน ความกังวลของเธอในแรกเริ่มกลายเป็นความตกใจอย่างสิ้นเชิง สิ่งนี้เกิดขึ้นได้อย่างไร?ไทสันไม่ได้สนใจท่าทีของคนในตระกูลซิมเมอร์เลย ในตอนนี้เขาได้ทำทุกอย่างแล้วยกเว้นแค่เพียงการคุกเข่าเท่านั้น จากนั้นเขาก็กระซิบว่า “ผมไม่รู้ว่าเป็นท่าน ผมไม่มีวันมาที่นี่อย่างแน่นอนหากรู้ว่าเป็นท่าน ได้โปรด…อย่าโกรธเคืองผมนะครับท่าน…”"พอแล้ว" ฮาร์วี่ย์ขมวดคิ้วและพูดอย่างเยือกเย็นออกมา “หลังจากผ่านไปหลายปีคุณยังคงพัวพันกับเรื่องวุ่นวายเล็ก ๆ น้อย ๆ นี้ คุณตกต่ำขนาดนี้ได้ยังไง” “เป็นเพราะไอ้สารเลวคนนี้ช่วยให้ผมได้ลงทุนในหุ้นบางตัว…” ไทสันไม่กล้าปิดบังซ่อนมันจากฮาร์วีย์ฮาร์วีย์ส่ายหัวและพูดอย่างใจเย็น “ตอนนี้เขาล้มละลายแล้ว เอาล่ะ คุณคงรู้แล้วสินะว่าต้องทำอย่างไร”เข
ไทสันตบหน้าดอนและพูดเอ่ยบอกเสียงเย็น "คุณไม่รู้งั้นเหรอว่าทำไมผมถึงสั่งให้ซ้อมคุณ คุณไม่รู้ว่าท่านฮาร์วี่ย์คือใครงั้นเหรอ? คุณกล้าทำให้ท่านขุ่นเคืองได้ยังไง”“เขา…เขาเป็นลูกเขยที่มาเกาะคนอื่นกินทั้งยังไร้ประโยชน์ของตระกูลซิมเมอร์ไม่ใช่เหรอ?”ตอนนี้ดอนเสียใจมากจนแทบจะอาเจียนเป็นเลือด คนที่เขาเรียกมากลับทุบตีเขาแบบนี้และเป็นเพราะฮาร์วี่ย์ไอ้สารเลวนั่น เขาไม่เข้าใจ!“ลูกเขยที่มาเกาะคนอื่นกินงั้นเหรอ” ไทสันหัวเราะเยาะ เมื่อเขากำลังจะเปิดเผยตัวตนของฮาร์วี่ย์ เขาบังเอิญเห็นฮาร์วี่ย์เหลือบมองมายังเขา เขาสั่นสะท้านและและเหมือนถูกสาปไปโดยไม่รู้ตัว “ผมขอถามคุณ คุณล้มละลายงั้นเหรอ? งั้นมันหมายความว่าผมสูญเสียเงินห้าล้านที่ผมให้คุณไปนั้นเหรอ”ทุกคนในตระกูลซิมเมอร์ไม่กล้าที่จะโน้มน้าวเขา ในตอนนี้พวกเขาทั้งหมดกำลังตกตะลึงในสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้น โดยเฉพาะผู้อาวุโสใหญ่แห่งตระกูลซิมเมอร์ ท่าทีของเขาเปลี่ยนไปเล็กน้อยเมื่อพวกเขาได้ยินคำพูดของไทสันเขาก้าวเดินไปข้างหน้าโดยไม่รู้ตัวและพูดว่า “บราเทอร์ไทสัน…คุณบอกว่ามิสเตอร์แซนเดอร์ล้มละลายงั้นเหรอ? นั่นเป็นความจริงหรือไม่”คนอย่างผู้อาวุโสใหญ่แห่ง
"มิสเตอร์แซนเดอร์ คุณช่วยอธิบายหน่อยได้ไหม? ผมเพิ่งขอให้คนตรวจสอบ เช็คของคุณไม่สามารถขึ้นเงินได้”ผู้อาวุโสใหญ่แห่งตระกูลซิมเมอร์วางสายโทรศัพท์และเดินออกเข้ามา เขาแกว่งมือไปมาและโยนเช็คลงบนใบหน้าของดอนอย่างเยือกเย็นในตอนแรกเขาคิดว่าเขามีเงินทุนหมุนเวียนประมาณสิบล้านดอลลาร์ แต่โดยไม่คาดคิดคำพูดของไทสันเมื่อกี้นี้กระตุกเข้า เขารีบถามใครคนหนึ่งเพื่อสอบถามเกี่ยวกับเรื่องนี้ เพียงแค่นั้นเขาก็รู้ความจริงผู้อาวุโสใหญ่แห่งตระกูลซิมเมอร์ในตอนนี้นั้นรู้สึกเกลียดดอนมากนั่นเพราะเขาห่วงเรื่องหน้าตาทางสังคมของเขามากที่สุดในชีวิต ทางเลือกของเขาคือดอน แต่ตอนนี้ดอนไม่เหลืออะไรแล้วและกลายเป็นคนไร้ประโยชน์ทันที เขาจะต้องพบเจอกับคนเหล่านั้นได้อย่างไร ...ดอนเช็ดเลือดบนใบหน้าและยิ้มอย่างอึกอัก “ท่านซิมเมอร์อย่าลืมสิครับว่าผมยังทำงานที่ ยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์ แม้ว่าตอนนี้ผมจะล้มละลาย แต่ผมก็ยังสามารถลุกขึ้นมาได้อีกในทุกนาที…”ผู้อาวุโสใหญ่แห่งตระกูลซิมเมอร์ขมวดคิ้วออกมาโดยไม่รู้ตัวทันทีที่เขาพูดแบบนี้ ดอนกำลังข่มเขา!ยอร์ก เป็นตระกูลอันดับต้น ๆ ในเซาท์ไลท์ เป็นตระกูลที่อยู่เบื้องหลัง ยอร์ก เอ็นเทอร์ไ
ลิเลียนพยักหน้า จากนั้นเธอก็รีบเดินไปหาฮาร์วี่ย์และเอ็ดเขา “แกได้ยินแล้วใช่ไหม? รีบไปเป็นตัวประกันสิ มันยิ่งไม่มีประโยชน์อะไร ถ้าขยะอย่างแกไม่ได้เป็นตัวประกัน แกอยู่ในตระกูลซิมเมอร์มาสามปีแล้วและเราได้ให้ข้าวให้น้ำและปฏิบัติต่อแกด้วยความเมตตา แล้วตอนนี้แกกำลังทำให้เราตกต่ำไปกับแก ถ้าแกยังปฏิเสธที่จะเป็นตัวประกัน ฉันจะไม่ปล่อยแกไปแน่!”ฮาร์วี่ย์ดูเฉยชา แต่เมื่อเขาเห็นใบหน้าซีดเซียวของแมนดี้หัวใจของเขาก็อ่อนลง ใครบอกให้เขาตกหลุมรักเธออย่างหมดหัวใจเช่นนี้?"ตกลง!" เขาหายใจเข้าลึก ๆ และไม่สนใจลิเลียน เขาเดินไปหาดอนและพูดเบา ๆ ว่า “ดอน ผมจะเป็นตัวประกันของคุณ ปล่อยภรรยาของผมไป”แมนดี้ตกใจมาก เธอมองไปที่ฮาร์วี่ย์อย่างไม่อยากจะเชื่อและพูดว่า “ไม่ อย่าทำแบบนี้…”“ไม่ต้องกังวล คุณเป็นภรรยาของผมและผมจะปกป้องคุณเอง” ฮาร์วี่ย์ยิ้มอย่างอ่อนโยนและเดินเข้าไปหาดอน เขาปล่อยให้ดอนถือมีดจ่อคอเขา “ตอนนี้คุณจะปล่อยเธอไปได้แล้วใช่ไหม”แมนดี้รู้สึกว่าตอนนี้น้ำตาของเธอเอ่อคลอเต็มดวงตาของเธอ แม้ว่าชายคนนี้ไม่มีความมั่งคั่งร่ำรวยและอำนาจมากมาย แถมยังไร้ประโยชน์ แต่เขาก็เต็มใจที่จะรับเป็นตัวประกันแทนเธอ“
“ทำไม” ดอนกำลังจะบ้าตาย คืนนี้เขาได้รับโทรศัพท์และเขาก็ล้มละลายอย่างหาคำอธิบายไม่ได้ เขาก็อยากรู้เหมือนกันว่าทำไมฮาร์วี่ย์ยิ้มและหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาเพื่อโทรซ้ำไปที่หมายเลขนั้น ตอนนี้อีวอนน์ส่งหมายเลขโทรศัพท์ของเธอให้เขาแล้วโทรศัพท์ได้รับการติดต่ออย่างรวดเร็วและเสียงของอีวอนน์ก็ดังออกมาจากปลายสายของโทรศัพท์ “ท่านประธานคะ ดิฉันดำเนินการไล่ ดอน แซนเดอร์ ตามคำสั่งของคุณแล้ว ในตอนนี้ดิฉันกำลังให้ทนายความติดตามเงินโครงการของบริษัทที่เขายักยอกไป”“คุณ…คุณซาเวียร์…” ดอนสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงที่คุ้นเคย ในตอนนี้เขารู้สึกมึนงงและสายตาของเขาเริ่มพล่ามัวมีดในมือของเขาร่วงหล่นลงบนพื้น เขาพึมพำออกมา “เป็นไปได้ยังไง? คนไร้ประโยชน์อย่างแกจะเป็นประธานบริษัทคนใหม่ได้อย่างไร? มันเป็นไปไม่ได้! มันเป็นไปไม่ได้!" “เป็นไปไม่ได้! รุ่นปัจจุบันของตระกูลยอร์กต่างก็รู้จักกันดี แกไม่มีทางเป็น…” ดอนส่ายหัวไปมา ตอนนี้เขากำลังจะบ้าตายแล้ว เขาเดาถูกแล้ว แต่เขาปฏิเสธที่จะเชื่อ ไอ้ขยะที่เขาดูถูกอาจทำลายเขาได้อย่างง่ายดายเช่นเดียวกับการบดขยี้มดตัวเล็ก ๆ“ขอเถอะ ช่วยบอกฉันทีว่าแกเป็นใคร? แม้ว่าแกต้องการให้ฉั