ที่ชั้นบนสุดของโรงแรมพอทโฮล ภายในห้องเพรซซิเดนเชิลสวีทหลังจากเปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่ ใบหน้าของซากุระ มิยาโมโตะยังคงไร้สีสันแม้จะอาบน้ำอุ่นแล้ว แต่ร่างกายของเธอก็ยังสั่นไม่หยุดเธอสัมผัสได้ถึงเจตนาสังหารของฮาร์วีย์ ยอร์กได้อย่างชัดเจน แม้ว่าเธอจะอยู่อีกด้านของหน้าจอก็ตาม“อายะ มิยาโมโตะ เธอต้องจำความอัปยศของวันนี้ไว้ให้ดี!“ฮาร์วีย์ หัวหน้าผู้ฝึกสอนในตำนานคือคนที่ทำให้ชินดัน เวย์ต้องพังพินาศลงแบบนี้!“ถ้ามีโอกาสเมื่อไหร่ ฉันจะฆ่าเขาซะ!”“เราจะทำให้ประเทศ H ต้องคุกเข่าต่อหน้าเรา! เมื่อนั้นเราจะได้ล้างอาย!”ซากุระตัวสั่นอยู่ตลอดเวลา แต่คำพูดของเธอเต็มไปด้วยความเกลียดชังเป็นเรื่องดีที่เธอและอายะผละออกจากไคท์ วอล์คเกอร์ทันทีและหนีมาได้หากไม่เป็นเช่นนั้น พวกเธอคงต้องลงเอยด้วยน้ำมือของสมาชิกหลงเหมินเช่นเดียวกับลิ่วล้อของตัวเองพูดได้เต็มปากว่าการเดินหมากผิดเพียงครั้งเดียวทำให้ธุรกิจของพวกเธอต้องพังทลายลงอย่างสิ้นเชิงน่าเสียดายที่ไม่มีอะไรจะเยียวยาความเสียใจนี้ได้ ถ้ารู้แบบนี้ ซากุระจะไม่มีวันยั่วโมโหฮาร์วีย์เลยแม้แต่น้อย“พี่ ฮาร์วีย์จะตามไล่ล่าพวกเราจริง ๆ เหรอ?“ในสายตาเขาเ
เมื่ออายะ มิยาโมโตะรู้สึกผ่อนคลายเล็กน้อย เธอก็คิดถึงเรื่องอื่น เธอมองไปที่สัญญาณไฟจราจรด้านนอกและพูดด้วยน้ำเสียงเป็นกังวล “พี่สาว ฉันนึกอะไรบางอย่างออกแล้ว!“ด้วยสถานะและอำนาจของฮาร์วีย์ ยอร์ก เขาน่าจะรู้ได้ว่าเราอยู่ที่นี่!“เขาจะตามมาฆ่าเราถึงหน้าประตูหรือเปล่า?!“เราควรจะหนีไปทางเรือดีไหม?!”“เธอยังเด็กเกินไป!” ซากุระ มิยาโมโตะตอบกลับด้วยเสียงแผ่วเบา“อย่าลืมสิว่าฮาร์วีย์มีอีกตัวตนหนึ่งซึ่งก็คือหัวหน้าสาขาหลงเหมินแห่งมอร์ดู!“หากเขาอยากฆ่าเรา เราก็หนีไปไม่ได้ง่าย ๆ หรอก ต่อให้จะพยายามขนาดไหนก็ตาม!“แผนการที่ดีที่สุดในตอนนี้คือการพักในโรงแรมของตระกูลทอมป์สันและตีตั๋วในเที่ยวบินแรกของเช้าวันพรุ่งนี้!“ไม่ต้องห่วง นายน้อยทอมป์สันปลอมแปลงข้อมูลส่วนตัวไว้ให้เราแล้ว“ที่สำคัญยิ่งกว่านั้นก็คือ เขาเป็นหนึ่งในนายน้อยทั้งสี่แห่งโวลซิ่ง ลูกพี่ลูกน้องของเขามีภูมิหลังที่แข็งแกร่งยิ่งกว่า และเธอยังได้รับการสนับสนุนจากคนของวังมังกรอีกด้วย!“ด้วยภูมิหลัง อิทธิพล และอำนาจที่ไม่ธรรมดาเหล่านี้ ไม่มีตาสีตาสาที่ไหนจะสามารถแตะต้องที่นี่ได้!“เว้นแต่ฮาร์วีย์จะเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงของเขา เขาไม
ในช่วงเวลาเดียวกันนั้น รถโตโยต้า พราโด้จำนวนสิบสองคันก็ปรากฏตัวขึ้นที่หน้าโรงแรมพอทโฮลซึ่งกีดขวางช่องทางต้อนรับของโรงแรมโดยสิ้นเชิงฮาร์วีย์ ยอร์กลงจากรถอย่างใจเย็น โดยมีไทสัน วูดส์และราเชล ฮาร์ดีตามมาติด ๆรัศมีที่น่าประทับใจของฮาร์วีย์สามารถแพร่กระจายไปได้ไกลเราหนึ่งไมล์ ขณะที่เขาก้าวเดินไปไม่มีใครกล้าแม้แต่จะสบตาเขาเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของโรงแรมทุกคนเอื้อมมือไปจับอาวุธปืนหลังจากเห็นภาพดังกล่าวด้วยใบหน้าที่เคร่งขรึม“ทุกท่าน วันนี้เป็นพิธีเปิดโรงแรมพอทโฮล!“มีเพียงแขกที่ได้รับเชิญเท่านั้นที่จะได้รับอนุญาตให้เข้าไป!“ถ้าคุณไม่มีบัตรเชิญ ก็กรุณาออกไปเดี๋ยวนี้!”เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่เป็นผู้นำกลุ่มกำลังจะชักปืนออกมาขณะพูดได้ครึ่งประโยคเพี๊ยะ!ไทสันไม่ยอมให้คนเหล่านั้นมีโอกาสได้ชักอาวุธปืนออกมาด้วยซ้ำ เขาตบเจ้าหน้าที่คนดังกล่าวลงไปกองกับพื้นด้วยหลังมือในทันทีทุกก้าวที่ไทสันย่างก้าวไป เขาก็ตบเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยด้วยฝ่ามือของตัวเอง ไม่นานนัก เจ้าหน้าที่ทั้งหมดก็กระเด็นออกไปก่อนที่จะหล่นลงไปกองกับพื้น พวกเขาต่างใช้ฝ่ามือกอบกุมใบหน้าไม่มีแรงแม้แต่จะคลานกลับข
ปัง!เสียงอึกทึกดังขึ้นท่ามกลางความเอิกเกริกและความระยิบระยับภายใต้แสงจ้า ทันใดนั้นก็มีเสียงดังมากจากประตูไม้หนานมู่เนื้อทองราวกับมันถูกเตะทันใดนั้น เสียงเพลงและเสียงหัวเราะจากฝูงชนก็หยุดลงทันทีฮาร์วีย์เดินเข้าไปด้วยท่าทีเฉยเมยเขาไขว้มือไว้ที่ด้านหลังอย่างเรียบร้อยพร้อมกับกลุ่มคนที่ดูไม่แยแสต่อสิ่งใด เป็นที่แน่ชัดแล้วว่าผู้มาใหม่เหล่านี้เป็นคนบุกรุกเข้ามาที่นี่ฝูงชนที่กำลังตกตะลึงจ้องมองพวกเขาด้วยความประหลาดใจทุกคนมองไปที่ทางเดินนอกประตู พบเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยติดอาวุธหลายคนจากตระกูลทอมป์สันกำลังล้มลุกคลุกคลานอยู่ที่พื้น ไม่มีใครสามารถลุกขึ้นได้เลยภาพเหตุการณ์เช่นนั้นทำให้ทุกคนงุนงงฝูงชนไม่สามารถตัดสินใจได้ว่าชายที่เป็นผู้นำกลุ่มที่เพิ่งปรากฏตัวคนนี้นั้นเป็นคนที่ทรงพลังหรือเป็นคนโง่เขลากันแน่เพราะที่นี่คือโรงแรมห้าดาวพี่มีตระกูลทอมป์สันแห่งโวลซิ่งเป็นเจ้าของถึงกระนั้นกลับมีคนกล้าที่จะมาก่อความวุ่นวายในระหว่างพิธีเปิดทำการของโรงแรมพอทโฮลเขาคงอยากตายเต็มที!ตู้ม!ขณะที่ฝูงชนเริ่มเพิกเฉยและเริ่มเยาะเย้ยถากถางฮาร์วีย์ ยอดฝีมือของหลงเหมินจำนวนหนึ่งปรากฏตัวขึ้นแล
“นายคิดจะทำอะไรฮาร์วีย์?!”อายะ มินาโมโตะกระทืบเท้าออกจากฝูงชนขณะที่เธอบังคับตัวเองให้สงบสติอารมณ์เอาไว้ เธอจ้องมองฮาร์วีย์ด้วยสายตาโกรธเกรี้ยว“นายรู้ใช่ไหมว่าที่นี่มันที่ไหน?”“นี่คือถิ่นของตระกูลทอมป์สัน วันนี้เป็นพิธีเปิดโรงแรมพอทโฮล!“แขกทุกคนที่มาที่นี่ล้วนเป็นบุคคลสำคัญจากแวดวงสังคมชั้นสูงและแวดวงธุรกิจทั่วโลก!“นายมีสิทธิ์อะไรมาที่นี่? กล้าดียังไงมาทำตัวกักขฬะแบบนี้!“ถึงนายจะอยากมีเอี่ยวในเรื่องนี้ แต่นายควรพิจารณาว่าตัวเองสามารถแข่งขันกับตระกูลทอมป์สันได้หรือไม่!“นายคิดว่าตำแหน่ง 'สิบตระกูลชั้นนำของประเทศ H อันยิ่งใหญ่' มีไว้โชว์เฉย ๆ หรือไง?"ฉันขอเตือนนายไว้เลยนะ! นายรีบปล่อยพี่สาวฉันมาจะดีกว่า!“ถ้านายทำให้นายน้อยทอมป์สันโกรธ จะเกิดเรื่องเลวร้ายตามมาได้!”ซากุระตะโกนเสริม “ใช่! ปล่อยฉันนะ นายยอร์ก! กล้าดียังไงมาอาละวาดที่นี่! นายน้อยทอมป์สันจะไม่ปล่อยให้นายรอดไปได้แน่!”แต่ฮาร์วีย์ยังคงยิ้มอยู่อย่างนั้น โดยไม่สนใจคำขู่ของเธอ “เธอวางยาภรรยาของฉันและลักพาตัวคนสนิทของฉันไป ซากุระเธอไปเอาความมั่นใจพวกนี้มาจากไหน? เธอคิดว่าฉันจะปล่อยเธอไปง่าย ๆ งั้นเหรอ?”หากฮาร์วี
ยิ่งพูดเขาก็ยิ่งร้อนรน เขากระโดดขึ้นและลงราวกับเจ้าเข้าขณะที่เขาตะโกนว่า “คุณมิยาโมโตะเป็นแขกต่างชาติ! เธอเป็นแขกผู้มีเกียรติ!“นายกล้าดียังไงถึงมาฉุดกระชากแขกต่างชาติไปแบบนี้!“นายไม่รู้หรือว่าสิ่งนี้อาจนำไปสู่ความขัดแย้งทางการทูตที่รุนแรงได้“หากชาวประเทศหมู่เกาะประท้วงต่อต้านพวกเราทุกคน นายจะทำยังไง?“ตอนนี้ฉันขอให้นายหยุดพฤติกรรมกักขฬะเช่นนี้ทันทีและกล่าวขอโทษต่อหน้าสาธารณชนซะ!“ฉันจะยื่นเรื่องร้องเรียนต่อรัฐบาลมอร์ดูด้วย!”ชายอ้วนเริ่มไม่พอใจมากขึ้นเรื่อย ๆ ในวินาทีถัดมา “ผู้บัญชาการสูงสุดของมอร์ดู เบนจามิน ลินช์จะจับอาชญากรอย่างนายแน่นอน! นายทำลายภาพลักษณ์ของประเทศและละเมิดกฎหมาย!”เพี๊ยะ!ไทสันขี้เกียจเกินกว่าจะพูดอะไรและเข้าไปตบชายอ้วนทันที"หนวกหู!"การกระทำที่รวดเร็วของเขาทำให้แขกที่มาร่วมงานสั่นสะท้านนี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาเห็นคนเย่อหยิ่งที่กล้าตะคอกและรุนแรงกับพวกเขา“จะมากเกินไปแล้วนะ!”ขณะที่ฮาร์วีย์และลูกน้องกำลังจะจากไปพร้อมกับซากุระ...เสียงตะโกนอันสง่างามดังกึกก้องจากลิฟต์ในห้องโถงประตูลิฟต์เลื่อนเปิดออกเผยให้เห็นสาวสวยในชุดราตรีสีม่วงที่ก้าวย่างช้า
ฮาร์วีย์ไม่ตอบ เขาเลือกที่จะไม่สนใจเชอริลหยิบโทรศัพท์ออกมาถ่ายรูปฮาร์วีย์ แล้วส่งไปให้คนของเธอไปตรวจสอบประวัติของเขาหลังจากนั้นไม่นาน โทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้นอีกครั้ง เธอรับสายแล้วหันไปจ้องฮาร์วีย์ด้วยความดูแคลน“ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่านายเป็นใคร ปรากฎว่านายเป็นสามีแต่งเข้าบ้านของแมนดี้ ซิมเมอร์ผู้นำตระกูลลำดับที่เก้าของตระกูลฌองแห่งมอร์ดูนี่เอง!“ถ้าฉันจำไม่ผิด นายน่าจะเคยพบกับตระกูลซาเวียร์ในบัควู้ดมาก่อนใช่ไหม?“คุณย่าซาเวียร์น่าจะเตือนให้นายอยู่ให้ห่างจากอีวอนน์ ลูกพี่ลูกน้องของฉันแล้วนี่“ทำไมไม่อยู่เฉย ๆ และทำตัวเป็นลูกเขยที่ดีต่อไปล่ะ? นายมาสร้างปัญหาในพิธีเปิดโรงแรมพอทโฮลซึ่งเป็นการดำเนินการร่วมกันระหว่างตระกูลซาเวียร์และตระกูลทอมป์สันแห่งโวลซิ่ง!“นายกล้ามากนะ!"ให้ฉันเดา นายคงเคยได้ยินเรื่องความขัดแย้งระหว่างนายน้อยเฮกเตอร์ ทอมป์สันและอีวอนน์ที่รักของนาย นายถึงได้มาที่นี่เพื่อสร้างปัญหา?“ไม่ต้องห่วงหรอก อีวอนน์ก็เป็นแค่บุตรนอกสมรส เธอไม่คู่ควรที่จะได้แต่งงานกับนายน้อยทอมป์สันสักนิด!“ในตระกูลซาเวียร์แห่งโวลซิ่ง คน ๆ เดียวที่มีสิทธิ์แต่งงานกับนายน้อยทอมป์สันคือฉัน เชอร
“คุณย่าซาเวียร์จะรู้เรื่องนี้หรือเปล่าก็ไม่เกี่ยวกับนาย!”“ฉันรู้แค่ว่าวันนี้นายเสร็จแน่!”ใบหน้าสวยของเชอริลเต็มไปด้วยความเย่อหยิ่งเธอหยิบแชมเปญที่บริกรนำมาให้ขึ้นจิบ จากนั้นเธอก็หรี่ตามองฮาร์วีย์ ท่าทางของเธอบอกให้เขารู้ว่าเขาต้องทำอะไรทันทีที่เชอริลพูดจบ เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหลายสิบคนกรูกันออกมาจากทุกทิศทางของโรงแรมพร้อมกับอาวุธปืนในมือ พวกเขาดูพร้อมที่จะปลิดชีวิตใครต่อใครผู้คนจำนวนมากวิ่งออกไป เสียงฝีเท้าของพวกเขาอึกทึกไปทั่วชายอ้วนก่อนหน้านี้และแขกคนอื่น ๆ เงยหน้าขึ้นมองด้วยท่าทางเย้ยหยันลูกเขยแต่งเข้าบ้านกล้าท้าทายเชอริลได้ยังไง?ในไม่ช้าเชอริลอาจโยนหมอนี่ให้ไปเป็นอาหารปลาในทะเลก็เป็นได้!เขาคิดว่าเขาเป็นผู้ยิ่งใหญ่ในมอร์ดูหลังจากได้เข้าร่วมตระกูลฌองหรือไม่?ทุกวันนี้ลูกเขยแต่งเข้าบ้านมีปัญหาทางสมองหรือไง?ไทสันและราเชลยังคงนิ่งเฉย ไม่ว่าคนเหล่านี้จะหยิ่งยโสและทำตัวเผด็จการเพียงใด พวกเขาไม่มีค่าอะไรในสายตาของฮาร์วีย์ไม่ต้องมีตำแหน่งอื่นใดอีก แค่ได้ชื่อว่าเป็นหัวหน้าสาขาหลงเหมินแห่งมอร์ดูก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้ทุกคนในที่นั้นต้องกลัวจนหัวหดแล้วฮาร์วีย์มองไ
“อย่างนั้นเหรอ?”ร็อดนีย์ทำเสียงเยาะเย้ยหลังจากได้ยินคำพูดของฮาร์วีย์“ฉันไม่ได้ต้องการดูหมิ่นอะไรแกหรอกนะไอ้หนู!“แกไปเอาความมั่นใจมาจากไหนเหรอ ถึงได้พูดอะไรออกมาแบบนั้น?“มา ๆ! บอกฉันหน่อยว่าแกเรียนที่ไหน ฉันจะได้ประเมินความสามารถของแกได้!“บอกตามตรงนะ ถึงแม้ว่าแกจะพาอาจารย์ซีเกลอร์มาที่นี่ โอกาสก็ยังคงมีเท่าเดิม!”ฮาร์วีย์เหลือบมองที่หัวของเวส ดูเหมือนว่าพลังชั่วร้ายที่อยู่ในตัวเขากำลังจะปรากฏออกมาแล้ว ความทุกข์ทรมานที่เขารู้สึกอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน คงเป็นเรื่องยากสำหรับเขาการนอนไม่หลับอาจเป็นเรื่องจิ๊บจ๊อยสำหรับเขาไปเลยก็ได้ถ้าเขาสามารถข่มใจให้นอนหลับได้ เขาก็จะต้องสะดุ้งตื่นเพราะฝันร้ายอยู่ดีณ จุดนี้ เขาคงมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่กี่สัปดาห์เท่านั้นฮาร์วีย์รู้สึกสงสารอย่างไม่ต้องคิดทบทวนอะไรเลยฮาร์วีย์หันไปมองร็อดนีย์“ผมไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญด้านการดูฮวงจุ้ยหรอก ผมไม่ได้เรียนรู้เรื่องนี้จากอาจารย์คนไหนทั้งนั้น”ร็อดนีย์ตกตะลึง ก่อนจะหัวเราะออกมาอย่างเย็นชา"แล้วยังมีหน้ามั่นใจได้ถึงขนาดนี้อีกเหรอ?”“แต่ผมรู้เรื่องศิลปะการฆ่านะ” ฮาร์วีย์ตอบ“ยกตัวอย่างเช่น เมื่ออยู่ต่อหน
“อะไรนะ!”อาร์เล็ตตกใจมากกับอาการของคุณปู่ แต่เธอรู้สึกประหลาดใจมากกว่าที่ฮาร์วีย์สรุปอาการได้แม่นยำร็อดนีย์ก็สรุปอาการเหมือนเขาเป๊ะเวสทำสีหน้าแปลก ๆ เมื่อเขามองไปที่ฮาร์วีย์ เขาไม่คาดคิดว่าฮาร์วีย์จะเก่งกาจได้ถึงขนาดนั้นไคริทำสีหน้าแสดงความชื่นชมเธอเชื่อมั่นในความสามารถของฮาร์วีย์มาโดยตลอด นั่นคือเหตุผลที่เธอพาเขามาที่นี่ตั้งแต่แรกเป็นไปตามคาด เขาทำได้อย่างที่เธอคาดหวังเอาไว้เวสมองฮาร์วีย์ก่อนจะหันไปมองร็อดนีย์“เรารู้จักกันมาหลายปีแล้วนะ ร็อดนีย์“ลองทำตามวิธีการของคุณก็แล้วกัน แล้วดูซิว่าคุณจะรักษาผมได้หรือเปล่า”“ผมจะขอพูดตรง ๆ กับคุณนะเวส มีแหล่งพลังงานชั่วร้ายอยู่ในตัวคุณ วิธีเดียวที่จะช่วยคุณได้คือต้องกำจัดแหล่งพลังงานนั้นออกไป” ร็อดนีย์ตอบอย่างเคร่งขรึม“แต่ถึงกระนั้นผมก็มีอะไรอยากจะบอกคุณ“ขั้นตอนนี้มีความเสี่ยงมาก“ถ้าเราไม่ระวัง พลังงานชั่วร้ายในคุณก็จะปรากฏตัวออกมา แล้วฆ่าคุณทันที”อาร์เล็ตตัวแข็งทื่อ“มั่นใจแค่ไหนคะ คุณปู่ฟอสเตอร์?”ร็อดนีย์ขมวดคิ้วอยู่ครู่หนึ่ง“ผมบอกไม่ได้ว่าแหล่งพลังงานนั้นอยู่ตรงไหนกันแน่ ดังนั้นตอนนี้โอกาสสำเร็จมีเพียงยี่สิบถึงส
“นานสุดแค่สองสามสัปดาห์เหรอ?อาร์เล็ตตัวแข็งทื่อก่อนที่จะระเบิดความโกรธเกรี้ยวออกมา“ไอ้สารเลว! แกไม่เพียงแต่ไม่เก่งอะไรสักอย่างแล้ว แต่ยังกล้าสาปแช่งคุณปู่ของฉันอีกเหรอ?!“แกนี่มันช่างชั่วช้าจริง ๆ!“ไอ้คนไร้มนุษยธรรม!“ออกไป! ออกไปเดี๋ยวนี้เลย!“เลิกพยายามสร้างภาพที่นี่ได้แล้ว!“ถ้าฉันไม่เห็นแก่ไคริล่ะก็ฉันจะหักขาแกด้วยมือของฉันเองแล้ว!”เห็นได้ชัดว่าคำเตือนของฮาร์วีย์ทำให้อาร์เล็ตโกรธเคืองอย่างมากบรืน!มีเสียงเครื่องยนต์ดังขึ้นก่อนที่รถโตโยต้า อัลพาร์ดสีเหลืองจะแล่นมาจอดอยู่ข้างนอกมีคนหนุ่มสาวสองสามคนกระโดดลงมาจากรถ พร้อมทั้งถือกล่องโบราณอยู่ในมือหลังจากนั้นก็มีชายสูงอายุคนหนึ่งเดินออกมาเขาสวมเสื้อคลุมที่เปล่งรังสีออร่าของผู้ปราดเปรื่องออกมา เห็นได้ชัดว่าเขาคือผู้เชี่ยวชาญด้านการดูฮวงจุ้ยฮาร์วีย์ทำหน้าสงสัยก่อนจะจดจำใบหน้านั้นได้ชายคนนั้นไม่ใช่ใครอื่นนอกจากผู้เชี่ยวชาญด้านการดูฮวงจุ้ยระดับสุดยอดของโกลด์เด้น แซนด์“ในที่สุดคุณปู่ฟอสเตอร์ก็มาถึงแล้ว!อาร์เล็ตเดินออกไปรับด้วยสีหน้าเบิกบานใจ“คุณปู่มาถูเวลาพอดีเลย! ไม่อย่างนั้นครอบครัวของเราคงโดนนักต้มตุ่นหลอกเอา
ฮาร์วีย์ยิ้มจาง ๆ หลังจากได้ยินข้อสงสัยของอาร์เล็ต“สถานการณ์ของคุณเพแกนไม่ได้มีความซับซ้อนอะไร แค่ร่างกายของเขาโดนพลังงานชั่วร้ายเล่นงานเท่านั้นเอง“ปัญหานั้นจะได้รับการแก้ไขทันทีที่มีการจัดการที่ต้นเหตุ"“พลังงานชั่วร้ายเหรอ?”เวสชะงักไปครู่หนึ่ง“แต่ฉันก็ระวังตัวอยู่เสมอนะ ฉันไม่เคยเหยียบย่างเข้าไปในสถานที่ที่จะมีพลังชั่วร้ายแบบนั้นเลย“ผู้เชี่ยวชาญด้านการดูฮวงจุ้ยก็ยังออกแบบคฤหาสน์ทั้งหลังนี้ให้ฉันด้วย ที่ดินก็มีความบริสุทธิ์ผุดผ่องด้วย แล้วทำไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้ล่ะ?“นอกจากนี้เราก็อยู่ที่นี่มาหลายปีแล้วด้วย แต่ไม่เคยเกิดเรื่องร้าย ๆ อะไรกับเราเลยจวบจนกระทั่งเมื่อไม่นานมานี้“นั่นเป็นเพราะเมื่อเร็ว ๆ นี้แหล่งพลังงานชั่วร้ายนั้นได้เพิ่งหาทางเข้ามาที่นี่ได้" ฮาร์วีย์ตอบอย่างตรงไปตรงมา“เมื่อเร็ว ๆ นี้มันเจอหนทางที่เข้ามาที่นี่ได้เหรอ?'อาร์เล็ตหัวเราะอย่างเย็นชา“คุณคิดว่าเราโง่หรือไง?“พลังชั่วร้ายมีแต่ในบ้านผีสิงเท่านั้นแหละ!“บ้านของเราอยู่ในสภาพเดิมมาตั้งแต่แรกเริ่มแล้ว! ทำไมถึงเกิดขึ้นได้ล่ะ?!“คุณอ้างว่ามันมาที่นี่เมื่อไม่นานมานี้เหรอ?“ก็บอกมาเลยสิว่าปู่
อาร์เล็ตเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้เวสฟังอีกครั้ง ก่อนจะกัดฟันกรอดต่อหน้าฮาร์วีย์“ทำไมคุณถึงทำอะไรตามใจชอบโดยที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลยล่ะ?!“ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับคุณปู่ของฉัน คุณก็คงตายแน่!“คุณคิดที่จะช่วยใครเพียงให้ได้ค่าขนมนิด ๆ หน่อย ๆ เท่านั้นเองน่ะเหรอ?!“คุณช่างเป็นคนน่ารังเกียจจริง ๆ!"ในดวงตาของอาร์เล็ตมีแต่ความดูถูกเหยียดหยาม“ถ้าไม่ใช่เพราะผมที่ยกโครงเหล็กของรถเอาไว้ ป่านนี้คุณเพแกนก็คงกลายเป็นเศษเนื้อเละ ๆ ไปแล้วล่ะ”ใบหน้าของอาร์เล็ตดูมืดมนลงทันที“คุณกล้าดียังไงมาสาบแช่งคุณปู่ของฉันแบบนั้น ไอ้สารเลว!?!“ยอมรับออกมาต่อหน้าทุกคนซะว่าคุณพูดล้อเล่น!“ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ คุณปู่ของฉันก็คงไม่ต้องเข้าไปอยู่ในโรงพยาบาลในช่วงสองสามวันที่ผ่านมาหรอก!”สีหน้าของอาร์เล็ตดูเย็นชาราวกับน้ำแข็งในตอนนี้เธอรู้สึกอกสั่นขวัญแขวนเมื่อคิดว่าฮาร์วีย์อาจเป็นสาเหตุที่ทำให้ปู่ของเธอต้องเสียชีวิต“ฮาร์วีย์เป็นนักศิลปะป้องกันตัวนะอาร์เล็ต เขามีความแข็งแกร่งกว่าผู้ชายธรรมดาทั่วไปหลายเท่า เขาต้องมั่นใจที่จะช่วยคุณปู่ของคุณได้ ถึงได้ลงมือทำไปอย่างนั้น"ไคริก้าวไปข้างหน้าพร้อมกับขมวดคิ้ว“ฉันไม่รู้ร
เมื่อได้ยินคำพูดของไคริ ผู้คนที่ยืนอยู่ข้างหลังผู้ชายคนนั้นก็ทำสีหน้าที่ดูแย่มากเห็นได้ชัดว่าพวกเขาทั้งหมดต่างรู้ว่าผู้ชายคนนี้มีโอกาสที่จะตายสูงมาก เมื่อดูจากสภาพร่างกายของเขาแล้ว“ขอบคุณที่เป็นห่วงลุงนะ"ชายคนนั้นแค่ยิ้มให้เฉย ๆ ราวกับว่าเขารู้ว่าความตายของเขาเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้“โอ้ ไคริ… หลานไม่ต้องเศร้าเสียใจกับเรื่องปู่หรอก ปู่รู้ว่ามีชีวิตก็ย่อมมีตายเป็นธรรมดา“เออจริงสิ ปู่ได้ยินมาว่าหลานถูกลอบทำร้ายในระหว่างบินมาที่นี่เมื่อไม่กี่วันก่อนนี่นา“หลานสบายดีไหม?“ปู่มีหัวไชเท้าร้อยปีอยู่สองสามหัว เอาไปกินเพื่อเพิ่มพลังได้นะ"แน่นอนว่าชายคนนี้เป็นห่วงเรื่องสุขภาพของไคริไคริยิ้ม“ขอบคุณค่ะลุง!“หนูไม่เป็นอะไรค่ะ มีคนบนเที่ยวบินเดียวกันได้ช่วยหนูเอาไว้ นั่นคือเหตุผลที่หนูยังมายืนอยู่ตรงนี้ได้"จากนั้นไคริก็ชี้ไปที่ฮาร์วีย์“หนูขอแนะนำให้ลุงรู้จักกับฮาร์วีย์ค่ะ เขาเป็นคนที่ช่วยชีวิตหนูไว้ในตอนนั้น“ฮาร์วีย์ นี่คือลุงของฉันค่ะ เวส เพแกน“ตระกูลเพแกนเป็นหนึ่งในตระกูลที่ตัดขาดจากโลกภายนอกที่อยู่ในโกลด์เด้น แซนด์แห่งนี้ พวกเขาถือเป็นหนึ่งในตระกูลลึกลับของเมืองนี้
บรืน!สิบห้านาทีต่อมาก็มีเฟอร์รารี่สีแดงคันหนึ่งเข้ามาจอดตรงหน้าวิลล่าเมื่อกระจกรถเลื่อนลงมาก็เห็นใบหน้าอันงดงามของไคริแถมเธอยังใส่แว่นกันแดดด้วย เลยทำให้เธอดูทันสมัยและงามพริ้งเป็นพิเศษไคริเหลือบมองฮาร์วีย์ก่อนจะส่งยิ้มให้จาง ๆ“เชิญค่ะคุณยอร์ก"ฮาร์วีย์ไม่มีโอกาสได้มองหน้าไคริอย่างใกล้ชิดมาก่อน...แต่เมื่อได้มองภายใต้แสงแดดอันสดใส เขาบอกได้เลยว่าไครินั้นดูสวยราวกับภาพวาด แค่ความสวยดุจเทพธิดาเพียงอย่างเดียว ก็ทำให้ตึกรามบ้านช่องพังถล่มด้วยการมองเพียงแวบเดียวได้แล้วแมนดี้ก็มีหน้าตางดงามเช่นกัน แต่ไคริก็สวยไม่ได้ด้อยไปกว่าเธอเลยทั้งสองคนนี้เป็นดั่งดอกไม้ที่สวยงดงาม เธอทั้งคู่ต่างก็มีรูปลักษณ์ที่น่าดึงดูดในแบบฉบับของตัวเอง ซึ่งยากจะบอกได้ว่าใครสวยกว่าใครโดยทั่วไปแล้วไม่ว่าผู้ชายคนไหนก็เลือกไม่ได้หรอกว่าอยากจะได้คนไหนมากกว่ากันพวกเขาทั้งหมดคงอยากได้ทั้งสองคนนั่นแหละฮาร์วีย์สงบสติอารมณ์ตัวเองด้วยการหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนก้าวเข้าไปในรถทันทีที่เปิดประตูเข้าไปก็มีกลิ่นหอมภายในรถโชยเข้าจมูกทันที แล้วเมื่อมองเห็นขาอันเรียวเล็กของไคริเข้าไปอีก ฮาร์วีย์ก็อดที่จะรู้สึกวิงเวียนคล
ฮาร์วีย์ก้มศีรษะลงอย่างไม่ลังเล ก่อนจะตัดสินใจยอมแพ้ในเรื่องนี้จากนั้นเขาก็ยิ้มจาง ๆ ก่อนจะเดินออกจากห้องไปแมนดี้ทำเสียงเยาะเย้ยอย่างเย็นชา เธอคิดว่าฮาร์วีย์ดูแปลก ๆ ไปในตอนนั้น***ในเช้าตรู่วันรุ่งขึ้น ฮาร์วีย์กำลังจะออกไปข้างนอกเพื่อทำการสอบสวนคนในตระกูลจอห์นก่อนที่เขาจะเดินออกไปนั้นก็มีสายโทรศัพท์เข้ามาฮาร์วีย์เหลือบมองก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา“คุณไม่โทรหาฉันเลยนะคะ? ฉันเป็นเพื่อนของคุณนะฮาร์วีย์"มีเสียงนุ่ม ๆ ดังขึ้นจากปลายสายอีกด้านหนึ่ง เธอคือไครินั่นเอง“คุณพาเทลเหรอ?”ฮาร์วีย์ตัวแข็งทื่อ เขาไม่คาดคิดว่าไคริจะโทรหาเขาในช่วงเช้าตรู่ขนาดนี้“คุณเรียกแต่ชื่อฉันไม่ได้เหรอคะ?” ไคริถามด้วยน้ำเสียงร่าเริง“ก็ได้ครับไคริ"ฮาร์วีย์ไม่อ้อมค้อม“คุณมีเรื่องอะไรจะคุยกับผมในช่วงเช้าตรู่ขนาดนี้เหรอ?”ฮาร์วีย์รู้ดีว่าคนอย่างไคริจะไม่มีวันทำอะไรโดยไม่มีเหตุผลไม่มีทางที่เธอจะแค่โทรมาเชิญฮาร์วีย์ไปดื่มชาด้วยกันเท่านั้น“บอกตามตรงนะคะว่าฉันได้สืบหาข้อมูลของคุณนับตั้งแต่วันที่เราเจอกันที่สนามบิน“ฉันได้ส่งคนไปติดตามคุณด้วย“ฉันไม่ได้ตั้งใจจะปิดบังอะไร“เพราะยังไงก็ตามฉันต
แมนดี้ขมวดคิ้วหลังจากได้ยินน้ำเสียงอันชอบธรรมชองอัลม่า“ฉันไม่เคยเห็นหน้าพี่ชายเธอเลยนะอัลม่า“เลิกพยายามจับคู่ให้เราสักทีได้ไหม?”อัลม่าเงยหน้าขึ้นก่อนจะทำเสียงเยาะเย้ย“พี่ชายฉันเป็นผู้ชายที่มีความโดดเด่น! เขาเป็นลูกน้องที่นายน้อยคนโตให้ความไว้วางใจมากที่สุด!“ผู้หญิงในเมืองนี้ต่างก็อยากได้เขาเป็นแฟน!“ฉันให้โอกาสเธอก็เพราะเธอเป็นเพื่อนที่ดีของฉัน! ฉันเก็บผู้ชายที่มีความโดดเด่นเอาไว้ให้เธอโดยเฉพาะ!“ไม่มีใครได้รับโอกาสนี้หรอก!อัลม่าทำสีหน้าที่ดูหยิ่งผยอง“เธอควรจะรู้ว่าอะไรดีสำหรับเธอนะแมนดี้!”แมนดี้ทำสีหน้าเหมือนทำอะไรไม่ถูก ก่อนจะเอาหัวพิงหมอนพร้อมกับเอามือก่ายหน้าผาก“เอาล่ะพอแค่นี้ก่อนนะ ฉันมีเรื่องต้องทำในวันพรุ่งนี้ ฉันต้องขอตัวก่อนละนะ" แน่นอนว่าเธอไม่อยากจะโต้เถียงกับอัลม่าในเรื่องนี้“ราตรีสวัสดิ์นะ!”อัลม่ายิ้มจาง ๆ“แต่ยังไงก็ตามฉันได้สัญญากับพี่ชายไว้แล้วนะแมนดี้...“ฉันบอกเขาไปว่าเธอยังเป็นสาวบริสุทธิ์อยู่ ถึงแม้ว่าเธอจะคบหากับไอ้ตัวโสโครกที่เป็นสามีเก่าของเธอมาสามปีเต็มแล้วก็ตาม!“อย่าทำอะไรโง่ ๆ นะ!“ไม่อย่างนั้นฉันก็ไม่รู้ว่าพี่ชายฉันจะจัดการกับเข