ฮาร์วีย์ ยอร์กมองอย่างเย็นชาไปที่แองเจลิน่า จอห์นและเพื่อนสาวของเธอ“เห่าเสร็จแล้วหรือยัง?”“ถ้าเสร็จแล้วก็ถอยไป”ไคท์ วอล์คเกอร์ ไม่รู้ว่าฮาร์วีย์ ยอร์กกำลังจะทำอะไร แต่เธอไม่ได้หยุดเขาแองเจลิน่ามองฮาร์วีย์ด้วยสายตาแปลก ๆ แล้วอุทานเบา ๆ ว่า “หยุดมาวุ่นวายได้แล้ว คุณยอร์ก นี่ไม่ใช่สถานที่ที่คุณจะเข้ามายุ่งย่ามได้นะ“นายรู้ความลับของฉันแล้วมันทำไมล่ะ?“ความลับนี้ทำอะไรจัสติน วอล์กเกอร์ไม่ได้ด้วยซ้ำ!“ถ้าคิดที่จะขวางการขึ้นสู่อำนาจของเขาต้องขอบอกเลยว่าคุณน่ะมันฝันกลางวัน!แองเจลิน่ารู้จักจัสตินดีเกินไปจัสตินตั้งใจแน่วแน่ที่จะเข้ารับตำแหน่งเป็นหัวหน้าสาขาคนใหม่นั่นคือเหตุผลที่เขาจะได้รับสิ่งที่เขาต้องการในวันนั้นอย่างแน่นอน ถ้ามีใครมากขวางไม่ให้เขาทำเช่นนั้น เขาก็จะข้ามศพคนพวกนั้นไป ฮาร์วีย์มุ่งความสนใจไปที่ทิศทางของจัสติน ชายผู้ซึ่งฆ่าภรรยาของตัวเองเพื่อไม่ให้มีอะไรมาฉุดรั้งตัวเองไว้ กำลังเหล่มองสังเวียนตรงหน้า และดูราวกับไม่มีอะไรที่จะทำให้เขาประทับใจได้ ฮาร์วีย์ยิ้มจาง ๆ หลังจากนั้นครู่หนึ่ง เขาก็ตอบว่า “ในเมื่อผมบอกว่าเขาไม่สามารถรับตำแหน่งนี้ไว้ได้เขาก็ทำไม่ได้“เพร
บนสังเวียนการแกว่งดาบของไทสัน วูดส์ตามด้วยแสงจ้า หน้าอกของศิษย์ของหลงเหมินที่อยู่ตรงหน้าเขามีเลือดพุ่งออกมา จากนั้นเขาก็ล้มลงไปกองบนพื้นและแน่นิ่งไปในทันที พวกเขาสู้กันบนสังเวียน อย่างเอาเป็นเอาตาย ชัยชนะหรือความพ่ายแพ้ของพวกเขาย่อมหมายถึงชีวิตหรือความตายเป็นปกติจนถึงตอนนี้จัสติน วอล์กเกอร์แพ้ห้าเกมติดต่อกันเขาเหลือศิษย์ที่จะสู้แทนเขาอีกเพียงแค่คนเดียวแต่จัสตินไม่ได้แสดงท่าทีท้อแท้ในขณะนั้น เขาพินิจมองไทสันในขณะที่ความสนใจของเขากำลังพลุ่งพล่าน จากนั้นก็โบกมือเบา ๆ ฟุ่บ!ชายคนหนึ่งซึ่งสูงประมาณหกฟุตห้า ค่อย ๆ โผล่ออกมาจากทางเดินและกระโดดขึ้นไปบนสังเวียน“รอบต่อไป ไทสัน วูดส์ ปะทะ ยูจีน โบวี!”ฝูงชนต่างคลั่งไคล้หลังจากได้ยินชื่อของยูจีนยูจีน แม่ทัพใหญ่อันดับสูงสุดของจัสตินยังเป็นศิษย์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในหลงเหมินสาขามอร์ดูอีกด้วย!ผู้ชายอย่างเขามีชื่อเสียงสูงมากในหลงเหมินสาขามอร์ดูเขาซ่อนตัวอยู่ในภูเขาเป็นเวลานาน และเขาเพิ่งกลับมาในวันนั้นขณะที่เจ้าภาพกำลังแนะนำตัว ยูจีนก็กระโดดขึ้นเวทีพร้อมกับควงขวานในมือเขามีรูปร่างสูงเกินมนุษย์ทั้งยังมีกล้ามท้องที่ดูกำยำ ราวกับห
"ตายซะ!"ยูจีน โบวีส่งเสียงร้องกังวานราวกับว่ามันเป็นเสียงคำรามของสิงโตเสียงร้องคำรามของยูจีนแทนที่เสียงโห่ร้องของฝูงชน เจ้าถิ่นถึงกับกระอักออกมาเป็นเลือดและแทบจะหมดสติไปด้วยซ้ำแองเจลินา จอห์นและพรรคพวกหน้าซีดเพราะความกลัว บางคนแทบควบคุมตัวเองไม่อยู่ราเชล ฮาร์ดีและไอเดน บาวเออร์ มองหน้ากันและเห็นความตระหนกในดวงตาของกันและกันพวกเขารู้ว่ายูจีนแข็งแกร่ง แต่ไม่คิดว่าเขาจะแข็งแกร่งขนาดนี้ในทางกลับกัน จัสติน วอล์กเกอร์กำลังยิ้มแก้มปริ ยิ่งการปรากฏตัวของยูจีนน่าตกใจมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งแสดงให้เห็นว่าจัสตินมีคนอื่น ๆ อีกนับไม่ถ้วนที่เหมือนกับยูจีนอยู่ในกำมือของเขา จัสตินจะได้รับการพิจารณาว่าเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุดในฐานะหัวหน้าสาขายูจีนบั่นทอนไทสัน ร่างกายของเขาสั่นเล็กน้อยฟุ่บ!ยูจีนเด็ดขาด เขาเหวี่ยงขวานลงในทันทีที่เขาได้เปรียบ เขาเดินไปข้างหน้าด้วยรัศมีที่เปี่ยมไปด้วยเจตนาสังหาร พร้อมที่จะจบชีวิตของไทสันไทสันไม่มีทางเลือกอื่น ดาบที่เอวของเขาเปล่งประกายออกมาในทันทีแต่เมื่อเทียบกับยูจีนที่ทรงพลังที่สุดแล้ว ใบมีดของไทสันดูค่อนข้างอ่อนแอแม้ว่ามันจะไวกว่าที่ตามองเห็นก็ตามในสายต
“ฮาร์วีย์ ยอร์ก คุณไม่เห็นหรือว่าไทสัน วูดส์ซึ่งชนะการแข่งขันห้ารอบติดต่อกันถูกขวานของยูจีน โบวี่ฟันจนพ่ายแพ้ไป?“คุณไม่เห็นเหรอว่ายูจีนแข็งแกร่งแค่ไหน?“จัสติน วอล์กเกอร์กำลังเข้ารับตำแหน่งหัวหน้าสาขาหลงเหมินแห่งมอร์ดู และนั่นจะไม่มีอะไรเปลี่ยนไป แล้วนี่คุณพยายามจะทำอะไร?“คุณวางแผนที่จะหยุดเขา?“คุณมีค่าพอหรือไง”แองเจลิน่า จอห์นและคนอื่น ๆ จ้องมองฮาร์วีย์ด้วยความดูถูกเหยียดหยาม ‘ชายผู้ไม่มีหัวนอนปลายเท้าคนนี้ยังกล้าท้าทายจัสตินทั้งที่ก็เห็นกับตาแล้วว่ายูจีนเข้ามาอย่างแข็งแกร่งแล้วนี่เขายังทำราวกับว่ากำลังจะขึ้นไปต่อสู้บนสังเวียนอีก’'เขาคิดว่าตัวเองเป็นใคร''น่าขันอะไรอย่างนี้!'ฮาร์วีย์หัวเราะเบา ๆ แล้วตอบอย่างใจเย็นว่า “นายหญิงวอล์กเกอร์ ถ้าอย่างนั้นเรามาพนันกันไหมล่ะ”"หืม?"แองเจลิน่าตัวแข็งชื่อ“ผมสามารถทำให้ยูจีนลอยไปได้ด้วยการตบเพียงครั้งเดียว ถ้าผมทำไม่ได้ ผมยินดีที่จะคลานออกไปจากที่นี่ในวันนี้“แต่ถ้าผมทำได้ คนจะต้องเป็นคนคลานออกไปจากที่นี่ ฟังดูเป็นไงบ้าง”ฮาร์วีย์พูดด้วยท่าทีไม่ยืดอ่ะราวกับว่าเขากำลังพูดเรื่องที่ไม่เกี่ยวกับตัวเอง"คุณ…"แองเจลิน่าไม่รู้ว
สายตาของจัสติน วอล์คเกอร์เปลี่ยนไปที่ฮาร์วีย์ ยอร์ก จากนั้นเขาก็ตัวแข็ง“ฉันบอกให้ชายคนนี้ออกไปแล้วไม่ใช่เหรอ?“ทำไมเขาถึงยังอยู่ในสังเวียน?“เขาคู่ควรงั้นหรือ”ในเวลานั้น จัสตินไม่ต้องการให้ใครมาทำลายช่วงเวลาของเขาแม้ว่าเขาจะดูหมิ่นฮาร์วีย์ แต่เขาต้องยอมรับว่าฮาร์วีย์นั้นมีฝีมือดีทีเดียวแต่หลังจากคิดว่านี่เป็นสังเวียนของหลงเหมิน จัสตินก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกผู้ที่ไม่ได้มาจากหลงเหมินจะไม่สามารถเข้าไปในสังเวียนได้แม้แต่ไทสัน วูดส์ก็ถูกสันนิษฐานว่าเป็นสาวกของหลงเหมิน ก่อนที่จะเข้าสู่สังเวียน“เฮ้ เฮ้ เฮ้ เด็กนี่มาจากไหน?”“ไม่ว่าใครก็เข้าไปเดินเล่นในสังเวียนของหลงเหมินสาขามอร์ดูได้งั้นหรือ?”“เขาไม่มีสมองหรือไง? เขาไม่รู้หรือไงว่าถ้าเขาขึ้นสังเวียนในตอนนี้ ก็เท่ากับว่าเขากำลังท้าทายยูจีน โบวีและหัวหน้าวอล์คเกอร์”“เขาทำแบบนี้ไปเพื่ออะไร! เขากำลังรนหาที่ตาย!”หลายคนแสดงความสงสาร ชายที่อยู่ ๆ ก็โผล่มาอย่างเขากำลังขีดเส้นตายของตัวเองทันทีที่เขาปีนขึ้นไปบนสังเวียนแต่ที่ฝั่งตรงข้ามของอัฒจรรย์สูง ราเชล ฮาร์ดี และไอเดน บาวเออร์ยืนขึ้นโดยไม่รู้ตัวในขณะที่แสดงความชื่นชมเมื่อพว
ด้วยเสียงตบที่ดังสนั่น ยูจีน โบวีกระแทกกับใต้สังเวียนหลังจากถูกส่งตัวลอยไปฝูงชนตัวแข็งค้าง!ทุกคนตกตะลึงเมื่อเห็นภาพนั้น พวกเขาคิดว่าพวกเขาตาฝาดไป'หนึ่งตบ?!''เขาสามารถส่งยูจีนให้ลอยออกไปได้ด้วยการตบเพียงครั้งเดียวราวกับว่าเขาเป็นเทพแห่งสงคราม!'ในขณะนี้ฝูงชนต่างพากันเงียบกริบจัสติน วอล์กเกอร์สั่นสะท้าน เขาไม่อาจควบคุมการสั่นของมือขวาได้หัวหน้าลีโอนาร์ด เบรย์ซึ่งนั่งอยู่ข้าง ๆ เขาสะดุ้งเล็กน้อย ในขณะที่รู้สึกเจ็บปวดเล็กน้อยบนใบหน้าของเขา เห็นได้ชัดว่าฮาร์วีย์ ยอร์กต้องการเตือนให้เขานึกถึงช่วงเวลาที่เขาถูกตบหน้าร่างกายของแองเจลิน่า จอห์นและเพื่อน ๆ ของเธอแข็งทื่อ มีคนตบหน้าตัวเองอย่างแรงเพื่อให้แน่ใจว่าเธอไม่ได้ฝันไปฮาร์วีย์ตบยูจีนจนลอยออกจากสังเวียนได้จริง ๆแม้แต่พิธีกรเองก็ไม่รู้ว่าจะตอบสนองอย่างไรหลังจากเห็นสิ่งนี้แปะ แปะ แปะ!หลังจากนั้นไคท์ วอล์คเกอร์ก็ปรบมือทันที เธอกระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจและตื่นเต้นเธอรู้ว่าฮาร์วีย์แข็งแกร่ง แต่เธอไม่คิดว่าเขาจะแข็งแกร่งขนาดนี้!การกระทำของไคท์ทำให้ฝูงชนทั้งหมดตื่นตะลึง ในไม่ช้าเสียงปรบมือดังกึกก้องภายในบูโดกันแม้แต่สาว
หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง ก็ได้ยินเสียงซุบซิบไปทั่วบริเวณทุกคนรู้สึกว่าชื่อของฮาร์วีย์ ยอร์กฟังดูคุ้น ๆ แต่แล้วพวกเขาก็นึกอะไรบางอย่างออก“ฮาร์วีย์ ยอร์ก หัวหน้าสาขายอร์ก”“เขาเป็นคนที่เกี่ยวข้องกับการตายของหัวหน้าบาวเออร์ไม่ใช่หรือ”"โอ้พระเจ้า! ไอเดน บาวเออร์ เป็นลูกชายของเขาไม่ใช่เหรอ?! ราเชล ฮาร์ดีเองก็เป็นศิษย์เอกของเขาเช่นกัน!”“ทำไมพวกเขาถึงช่วยคนที่ฆ่าหัวหน้าบาวเออร์ให้ก้าวขึ้นสู่อำนาจล่ะ?!”“แต่ถ้าฮาร์วีย์ไม่ใช่หัวหน้าสาขา ทำไมพวกเขาถึงเคารพเขามากขนาดนี้?”“ฉันได้ยินข่าวลือว่ามีหัวหน้าสาขาที่ได้รับเลือกสำหรับสาขาหลงเหมินแห่งมอร์ดูอยู่แล้ว ไม่ใช่เขาจริง ๆ ใช่ไหม?”“การต่อสู้ก่อนหน้านี้ไม่ใช่เพียงแค่เรื่องตลกฉากใหญ่ใช่ไหม?!”“ไม่ ไม่ ไม่ ไม่ใช่หรอก อย่างน้อยเราทุกคนก็ได้รู้ว่าแม้แต่คนอย่างยูจีนก็ตบหน้าหัวหน้ายอร์กไม่ได้...”การซุบซิบแพร่กระจายไปทั่วสถานที่ในขณะที่จัสตินและผู้ติดตามของเขาแสดงท่าทีไม่เชื่ออย่างที่สุดพวกเขาต้องตกตะลึงเพียงใดที่เห็นฮาร์วีย์ยืนอยู่กลางเวทีในขณะที่ราเชลและไอเดนโค้งคำนับด้วยความเคารพแม้แต่คนไร้สมองก็ยังรู้ว่าชายคนนี้น่าจะเป็นหัวหน้าสาขามาก
จากนั้นฮาร์วีย์ ยอร์กก็พูดต่อ“สำหรับการตายของเก๊บ โบวี และเรื่องที่ว่าใครเป็นคนทำนั้น ผมคิดว่าในตอนนั้นมีสาวกหลงเหมินจำนวนมากที่อยู่กับผมด้วย พวกเขาน่าจะสามารถให้คำอธิบายที่สมเหตุสมผลได้“ผมคิดว่าผมไม่จำเป็นต้องอธิบายให้คุณฟังเกี่ยวกับสิ่งเหล่านี้“แต่นายท่านแห่งหลงเหมินขอให้ผมรับตำแหน่งหัวหน้าสาขาหลงเหมินแห่งมอร์ดู“นั่นคือเหตุผลที่อย่างน้อยผมก็ควรอธิบายเกี่ยวกับสถานการณ์นั้นโดยคร่าว ๆ“ตอนนี้ราเชล ฮาร์ดี และไอเดน บาวเออร์ ได้เข้าใจสถานการณ์ทั้งหมดแล้ว และเชื่อในคำอธิบายของผม ปัจจุบันพวกเขาทำงานให้ผม“รองหัวหน้าสาขาวอล์คเกอร์และผู้ติดตามของเขาคือคนที่จะต้องฟังคำอธิบายของผม“เนื่องจากผมมาที่นี่เพื่อรับตำแหน่งหัวหน้าสาขา และจะไม่มีอะไรหยุดผมจากการทำเช่นนั้นได้“ผมมายืนอยู่ตรงนี้ ตอนนี้ ถ้าใครหน้าไหนไม่พอใจ ก็ขึ้นสังเวียนมาแล้วมาสู้กับผม! ฉันจะสละตำแหน่งให้กับใครก็ตามที่สามารถเอาชนะผมได้!”ฮาร์วีย์พูดอย่างใจเย็น แต่น้ำเสียงของเขาสื่อได้ถึงอำนาจที่แท้จริงของเขาเช่นกันฝูงชนทั้งหมดอ้าปากค้าง พวกเขาไม่คาดคิดว่าฮาร์วีย์ ยอร์กจะเป็นหัวหน้าสาขามอร์ดูที่ได้รับการแต่งตั้งของหลงเหมิน
“อย่างนั้นเหรอ?”ร็อดนีย์ทำเสียงเยาะเย้ยหลังจากได้ยินคำพูดของฮาร์วีย์“ฉันไม่ได้ต้องการดูหมิ่นอะไรแกหรอกนะไอ้หนู!“แกไปเอาความมั่นใจมาจากไหนเหรอ ถึงได้พูดอะไรออกมาแบบนั้น?“มา ๆ! บอกฉันหน่อยว่าแกเรียนที่ไหน ฉันจะได้ประเมินความสามารถของแกได้!“บอกตามตรงนะ ถึงแม้ว่าแกจะพาอาจารย์ซีเกลอร์มาที่นี่ โอกาสก็ยังคงมีเท่าเดิม!”ฮาร์วีย์เหลือบมองที่หัวของเวส ดูเหมือนว่าพลังชั่วร้ายที่อยู่ในตัวเขากำลังจะปรากฏออกมาแล้ว ความทุกข์ทรมานที่เขารู้สึกอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน คงเป็นเรื่องยากสำหรับเขาการนอนไม่หลับอาจเป็นเรื่องจิ๊บจ๊อยสำหรับเขาไปเลยก็ได้ถ้าเขาสามารถข่มใจให้นอนหลับได้ เขาก็จะต้องสะดุ้งตื่นเพราะฝันร้ายอยู่ดีณ จุดนี้ เขาคงมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่กี่สัปดาห์เท่านั้นฮาร์วีย์รู้สึกสงสารอย่างไม่ต้องคิดทบทวนอะไรเลยฮาร์วีย์หันไปมองร็อดนีย์“ผมไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญด้านการดูฮวงจุ้ยหรอก ผมไม่ได้เรียนรู้เรื่องนี้จากอาจารย์คนไหนทั้งนั้น”ร็อดนีย์ตกตะลึง ก่อนจะหัวเราะออกมาอย่างเย็นชา"แล้วยังมีหน้ามั่นใจได้ถึงขนาดนี้อีกเหรอ?”“แต่ผมรู้เรื่องศิลปะการฆ่านะ” ฮาร์วีย์ตอบ“ยกตัวอย่างเช่น เมื่ออยู่ต่อหน
“อะไรนะ!”อาร์เล็ตตกใจมากกับอาการของคุณปู่ แต่เธอรู้สึกประหลาดใจมากกว่าที่ฮาร์วีย์สรุปอาการได้แม่นยำร็อดนีย์ก็สรุปอาการเหมือนเขาเป๊ะเวสทำสีหน้าแปลก ๆ เมื่อเขามองไปที่ฮาร์วีย์ เขาไม่คาดคิดว่าฮาร์วีย์จะเก่งกาจได้ถึงขนาดนั้นไคริทำสีหน้าแสดงความชื่นชมเธอเชื่อมั่นในความสามารถของฮาร์วีย์มาโดยตลอด นั่นคือเหตุผลที่เธอพาเขามาที่นี่ตั้งแต่แรกเป็นไปตามคาด เขาทำได้อย่างที่เธอคาดหวังเอาไว้เวสมองฮาร์วีย์ก่อนจะหันไปมองร็อดนีย์“เรารู้จักกันมาหลายปีแล้วนะ ร็อดนีย์“ลองทำตามวิธีการของคุณก็แล้วกัน แล้วดูซิว่าคุณจะรักษาผมได้หรือเปล่า”“ผมจะขอพูดตรง ๆ กับคุณนะเวส มีแหล่งพลังงานชั่วร้ายอยู่ในตัวคุณ วิธีเดียวที่จะช่วยคุณได้คือต้องกำจัดแหล่งพลังงานนั้นออกไป” ร็อดนีย์ตอบอย่างเคร่งขรึม“แต่ถึงกระนั้นผมก็มีอะไรอยากจะบอกคุณ“ขั้นตอนนี้มีความเสี่ยงมาก“ถ้าเราไม่ระวัง พลังงานชั่วร้ายในคุณก็จะปรากฏตัวออกมา แล้วฆ่าคุณทันที”อาร์เล็ตตัวแข็งทื่อ“มั่นใจแค่ไหนคะ คุณปู่ฟอสเตอร์?”ร็อดนีย์ขมวดคิ้วอยู่ครู่หนึ่ง“ผมบอกไม่ได้ว่าแหล่งพลังงานนั้นอยู่ตรงไหนกันแน่ ดังนั้นตอนนี้โอกาสสำเร็จมีเพียงยี่สิบถึงส
“นานสุดแค่สองสามสัปดาห์เหรอ?อาร์เล็ตตัวแข็งทื่อก่อนที่จะระเบิดความโกรธเกรี้ยวออกมา“ไอ้สารเลว! แกไม่เพียงแต่ไม่เก่งอะไรสักอย่างแล้ว แต่ยังกล้าสาปแช่งคุณปู่ของฉันอีกเหรอ?!“แกนี่มันช่างชั่วช้าจริง ๆ!“ไอ้คนไร้มนุษยธรรม!“ออกไป! ออกไปเดี๋ยวนี้เลย!“เลิกพยายามสร้างภาพที่นี่ได้แล้ว!“ถ้าฉันไม่เห็นแก่ไคริล่ะก็ฉันจะหักขาแกด้วยมือของฉันเองแล้ว!”เห็นได้ชัดว่าคำเตือนของฮาร์วีย์ทำให้อาร์เล็ตโกรธเคืองอย่างมากบรืน!มีเสียงเครื่องยนต์ดังขึ้นก่อนที่รถโตโยต้า อัลพาร์ดสีเหลืองจะแล่นมาจอดอยู่ข้างนอกมีคนหนุ่มสาวสองสามคนกระโดดลงมาจากรถ พร้อมทั้งถือกล่องโบราณอยู่ในมือหลังจากนั้นก็มีชายสูงอายุคนหนึ่งเดินออกมาเขาสวมเสื้อคลุมที่เปล่งรังสีออร่าของผู้ปราดเปรื่องออกมา เห็นได้ชัดว่าเขาคือผู้เชี่ยวชาญด้านการดูฮวงจุ้ยฮาร์วีย์ทำหน้าสงสัยก่อนจะจดจำใบหน้านั้นได้ชายคนนั้นไม่ใช่ใครอื่นนอกจากผู้เชี่ยวชาญด้านการดูฮวงจุ้ยระดับสุดยอดของโกลด์เด้น แซนด์“ในที่สุดคุณปู่ฟอสเตอร์ก็มาถึงแล้ว!อาร์เล็ตเดินออกไปรับด้วยสีหน้าเบิกบานใจ“คุณปู่มาถูเวลาพอดีเลย! ไม่อย่างนั้นครอบครัวของเราคงโดนนักต้มตุ่นหลอกเอา
ฮาร์วีย์ยิ้มจาง ๆ หลังจากได้ยินข้อสงสัยของอาร์เล็ต“สถานการณ์ของคุณเพแกนไม่ได้มีความซับซ้อนอะไร แค่ร่างกายของเขาโดนพลังงานชั่วร้ายเล่นงานเท่านั้นเอง“ปัญหานั้นจะได้รับการแก้ไขทันทีที่มีการจัดการที่ต้นเหตุ"“พลังงานชั่วร้ายเหรอ?”เวสชะงักไปครู่หนึ่ง“แต่ฉันก็ระวังตัวอยู่เสมอนะ ฉันไม่เคยเหยียบย่างเข้าไปในสถานที่ที่จะมีพลังชั่วร้ายแบบนั้นเลย“ผู้เชี่ยวชาญด้านการดูฮวงจุ้ยก็ยังออกแบบคฤหาสน์ทั้งหลังนี้ให้ฉันด้วย ที่ดินก็มีความบริสุทธิ์ผุดผ่องด้วย แล้วทำไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้ล่ะ?“นอกจากนี้เราก็อยู่ที่นี่มาหลายปีแล้วด้วย แต่ไม่เคยเกิดเรื่องร้าย ๆ อะไรกับเราเลยจวบจนกระทั่งเมื่อไม่นานมานี้“นั่นเป็นเพราะเมื่อเร็ว ๆ นี้แหล่งพลังงานชั่วร้ายนั้นได้เพิ่งหาทางเข้ามาที่นี่ได้" ฮาร์วีย์ตอบอย่างตรงไปตรงมา“เมื่อเร็ว ๆ นี้มันเจอหนทางที่เข้ามาที่นี่ได้เหรอ?'อาร์เล็ตหัวเราะอย่างเย็นชา“คุณคิดว่าเราโง่หรือไง?“พลังชั่วร้ายมีแต่ในบ้านผีสิงเท่านั้นแหละ!“บ้านของเราอยู่ในสภาพเดิมมาตั้งแต่แรกเริ่มแล้ว! ทำไมถึงเกิดขึ้นได้ล่ะ?!“คุณอ้างว่ามันมาที่นี่เมื่อไม่นานมานี้เหรอ?“ก็บอกมาเลยสิว่าปู่
อาร์เล็ตเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้เวสฟังอีกครั้ง ก่อนจะกัดฟันกรอดต่อหน้าฮาร์วีย์“ทำไมคุณถึงทำอะไรตามใจชอบโดยที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลยล่ะ?!“ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับคุณปู่ของฉัน คุณก็คงตายแน่!“คุณคิดที่จะช่วยใครเพียงให้ได้ค่าขนมนิด ๆ หน่อย ๆ เท่านั้นเองน่ะเหรอ?!“คุณช่างเป็นคนน่ารังเกียจจริง ๆ!"ในดวงตาของอาร์เล็ตมีแต่ความดูถูกเหยียดหยาม“ถ้าไม่ใช่เพราะผมที่ยกโครงเหล็กของรถเอาไว้ ป่านนี้คุณเพแกนก็คงกลายเป็นเศษเนื้อเละ ๆ ไปแล้วล่ะ”ใบหน้าของอาร์เล็ตดูมืดมนลงทันที“คุณกล้าดียังไงมาสาบแช่งคุณปู่ของฉันแบบนั้น ไอ้สารเลว!?!“ยอมรับออกมาต่อหน้าทุกคนซะว่าคุณพูดล้อเล่น!“ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ คุณปู่ของฉันก็คงไม่ต้องเข้าไปอยู่ในโรงพยาบาลในช่วงสองสามวันที่ผ่านมาหรอก!”สีหน้าของอาร์เล็ตดูเย็นชาราวกับน้ำแข็งในตอนนี้เธอรู้สึกอกสั่นขวัญแขวนเมื่อคิดว่าฮาร์วีย์อาจเป็นสาเหตุที่ทำให้ปู่ของเธอต้องเสียชีวิต“ฮาร์วีย์เป็นนักศิลปะป้องกันตัวนะอาร์เล็ต เขามีความแข็งแกร่งกว่าผู้ชายธรรมดาทั่วไปหลายเท่า เขาต้องมั่นใจที่จะช่วยคุณปู่ของคุณได้ ถึงได้ลงมือทำไปอย่างนั้น"ไคริก้าวไปข้างหน้าพร้อมกับขมวดคิ้ว“ฉันไม่รู้ร
เมื่อได้ยินคำพูดของไคริ ผู้คนที่ยืนอยู่ข้างหลังผู้ชายคนนั้นก็ทำสีหน้าที่ดูแย่มากเห็นได้ชัดว่าพวกเขาทั้งหมดต่างรู้ว่าผู้ชายคนนี้มีโอกาสที่จะตายสูงมาก เมื่อดูจากสภาพร่างกายของเขาแล้ว“ขอบคุณที่เป็นห่วงลุงนะ"ชายคนนั้นแค่ยิ้มให้เฉย ๆ ราวกับว่าเขารู้ว่าความตายของเขาเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้“โอ้ ไคริ… หลานไม่ต้องเศร้าเสียใจกับเรื่องปู่หรอก ปู่รู้ว่ามีชีวิตก็ย่อมมีตายเป็นธรรมดา“เออจริงสิ ปู่ได้ยินมาว่าหลานถูกลอบทำร้ายในระหว่างบินมาที่นี่เมื่อไม่กี่วันก่อนนี่นา“หลานสบายดีไหม?“ปู่มีหัวไชเท้าร้อยปีอยู่สองสามหัว เอาไปกินเพื่อเพิ่มพลังได้นะ"แน่นอนว่าชายคนนี้เป็นห่วงเรื่องสุขภาพของไคริไคริยิ้ม“ขอบคุณค่ะลุง!“หนูไม่เป็นอะไรค่ะ มีคนบนเที่ยวบินเดียวกันได้ช่วยหนูเอาไว้ นั่นคือเหตุผลที่หนูยังมายืนอยู่ตรงนี้ได้"จากนั้นไคริก็ชี้ไปที่ฮาร์วีย์“หนูขอแนะนำให้ลุงรู้จักกับฮาร์วีย์ค่ะ เขาเป็นคนที่ช่วยชีวิตหนูไว้ในตอนนั้น“ฮาร์วีย์ นี่คือลุงของฉันค่ะ เวส เพแกน“ตระกูลเพแกนเป็นหนึ่งในตระกูลที่ตัดขาดจากโลกภายนอกที่อยู่ในโกลด์เด้น แซนด์แห่งนี้ พวกเขาถือเป็นหนึ่งในตระกูลลึกลับของเมืองนี้
บรืน!สิบห้านาทีต่อมาก็มีเฟอร์รารี่สีแดงคันหนึ่งเข้ามาจอดตรงหน้าวิลล่าเมื่อกระจกรถเลื่อนลงมาก็เห็นใบหน้าอันงดงามของไคริแถมเธอยังใส่แว่นกันแดดด้วย เลยทำให้เธอดูทันสมัยและงามพริ้งเป็นพิเศษไคริเหลือบมองฮาร์วีย์ก่อนจะส่งยิ้มให้จาง ๆ“เชิญค่ะคุณยอร์ก"ฮาร์วีย์ไม่มีโอกาสได้มองหน้าไคริอย่างใกล้ชิดมาก่อน...แต่เมื่อได้มองภายใต้แสงแดดอันสดใส เขาบอกได้เลยว่าไครินั้นดูสวยราวกับภาพวาด แค่ความสวยดุจเทพธิดาเพียงอย่างเดียว ก็ทำให้ตึกรามบ้านช่องพังถล่มด้วยการมองเพียงแวบเดียวได้แล้วแมนดี้ก็มีหน้าตางดงามเช่นกัน แต่ไคริก็สวยไม่ได้ด้อยไปกว่าเธอเลยทั้งสองคนนี้เป็นดั่งดอกไม้ที่สวยงดงาม เธอทั้งคู่ต่างก็มีรูปลักษณ์ที่น่าดึงดูดในแบบฉบับของตัวเอง ซึ่งยากจะบอกได้ว่าใครสวยกว่าใครโดยทั่วไปแล้วไม่ว่าผู้ชายคนไหนก็เลือกไม่ได้หรอกว่าอยากจะได้คนไหนมากกว่ากันพวกเขาทั้งหมดคงอยากได้ทั้งสองคนนั่นแหละฮาร์วีย์สงบสติอารมณ์ตัวเองด้วยการหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนก้าวเข้าไปในรถทันทีที่เปิดประตูเข้าไปก็มีกลิ่นหอมภายในรถโชยเข้าจมูกทันที แล้วเมื่อมองเห็นขาอันเรียวเล็กของไคริเข้าไปอีก ฮาร์วีย์ก็อดที่จะรู้สึกวิงเวียนคล
ฮาร์วีย์ก้มศีรษะลงอย่างไม่ลังเล ก่อนจะตัดสินใจยอมแพ้ในเรื่องนี้จากนั้นเขาก็ยิ้มจาง ๆ ก่อนจะเดินออกจากห้องไปแมนดี้ทำเสียงเยาะเย้ยอย่างเย็นชา เธอคิดว่าฮาร์วีย์ดูแปลก ๆ ไปในตอนนั้น***ในเช้าตรู่วันรุ่งขึ้น ฮาร์วีย์กำลังจะออกไปข้างนอกเพื่อทำการสอบสวนคนในตระกูลจอห์นก่อนที่เขาจะเดินออกไปนั้นก็มีสายโทรศัพท์เข้ามาฮาร์วีย์เหลือบมองก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา“คุณไม่โทรหาฉันเลยนะคะ? ฉันเป็นเพื่อนของคุณนะฮาร์วีย์"มีเสียงนุ่ม ๆ ดังขึ้นจากปลายสายอีกด้านหนึ่ง เธอคือไครินั่นเอง“คุณพาเทลเหรอ?”ฮาร์วีย์ตัวแข็งทื่อ เขาไม่คาดคิดว่าไคริจะโทรหาเขาในช่วงเช้าตรู่ขนาดนี้“คุณเรียกแต่ชื่อฉันไม่ได้เหรอคะ?” ไคริถามด้วยน้ำเสียงร่าเริง“ก็ได้ครับไคริ"ฮาร์วีย์ไม่อ้อมค้อม“คุณมีเรื่องอะไรจะคุยกับผมในช่วงเช้าตรู่ขนาดนี้เหรอ?”ฮาร์วีย์รู้ดีว่าคนอย่างไคริจะไม่มีวันทำอะไรโดยไม่มีเหตุผลไม่มีทางที่เธอจะแค่โทรมาเชิญฮาร์วีย์ไปดื่มชาด้วยกันเท่านั้น“บอกตามตรงนะคะว่าฉันได้สืบหาข้อมูลของคุณนับตั้งแต่วันที่เราเจอกันที่สนามบิน“ฉันได้ส่งคนไปติดตามคุณด้วย“ฉันไม่ได้ตั้งใจจะปิดบังอะไร“เพราะยังไงก็ตามฉันต
แมนดี้ขมวดคิ้วหลังจากได้ยินน้ำเสียงอันชอบธรรมชองอัลม่า“ฉันไม่เคยเห็นหน้าพี่ชายเธอเลยนะอัลม่า“เลิกพยายามจับคู่ให้เราสักทีได้ไหม?”อัลม่าเงยหน้าขึ้นก่อนจะทำเสียงเยาะเย้ย“พี่ชายฉันเป็นผู้ชายที่มีความโดดเด่น! เขาเป็นลูกน้องที่นายน้อยคนโตให้ความไว้วางใจมากที่สุด!“ผู้หญิงในเมืองนี้ต่างก็อยากได้เขาเป็นแฟน!“ฉันให้โอกาสเธอก็เพราะเธอเป็นเพื่อนที่ดีของฉัน! ฉันเก็บผู้ชายที่มีความโดดเด่นเอาไว้ให้เธอโดยเฉพาะ!“ไม่มีใครได้รับโอกาสนี้หรอก!อัลม่าทำสีหน้าที่ดูหยิ่งผยอง“เธอควรจะรู้ว่าอะไรดีสำหรับเธอนะแมนดี้!”แมนดี้ทำสีหน้าเหมือนทำอะไรไม่ถูก ก่อนจะเอาหัวพิงหมอนพร้อมกับเอามือก่ายหน้าผาก“เอาล่ะพอแค่นี้ก่อนนะ ฉันมีเรื่องต้องทำในวันพรุ่งนี้ ฉันต้องขอตัวก่อนละนะ" แน่นอนว่าเธอไม่อยากจะโต้เถียงกับอัลม่าในเรื่องนี้“ราตรีสวัสดิ์นะ!”อัลม่ายิ้มจาง ๆ“แต่ยังไงก็ตามฉันได้สัญญากับพี่ชายไว้แล้วนะแมนดี้...“ฉันบอกเขาไปว่าเธอยังเป็นสาวบริสุทธิ์อยู่ ถึงแม้ว่าเธอจะคบหากับไอ้ตัวโสโครกที่เป็นสามีเก่าของเธอมาสามปีเต็มแล้วก็ตาม!“อย่าทำอะไรโง่ ๆ นะ!“ไม่อย่างนั้นฉันก็ไม่รู้ว่าพี่ชายฉันจะจัดการกับเข