บทที่ 9 คู่หมั้นของผม - 100%

ภีมพลพารวิชาเดินเข้าทางประตูสำหรับพนักงาน เพื่อจะพาหญิงสาวขึ้นไปยังชั้นสองซึ่งเป็นส่วนของออฟฟิศ ทุกครั้งที่เจอพนักงาน ชายหนุ่มจะแนะนำรวิชาให้ทุกคนรู้จักในฐานะคู่หมั้นโดยไม่ปิดบัง สร้างความแปลกใจให้กับทุกคนที่จู่ ๆ เจ้านายหนุ่มหล่อทั้งสองคนก็ประกาศตัวหมั้นหมายตามกันไปติด ๆ

มีเพียงวิคกี้ที่ยืนสูดลมหายใจเข้าปอดลึก ๆ เพื่อระงับอารมณ์กราดเกรี้ยวและมองหญิงสาวที่อยู่ในอ้อมแขนของภีมพลด้วยสายตาไม่เป็นมิตร เพราะไม่ว่ามองอย่างไรก็แค่เด็กเมื่อวานซืน แต่ทำไมถึงคว้าเอาชายหนุ่มที่เธอหมายปองไปครอบครองได้ อดคิดไม่ได้ว่าเด็กสาวคนนี้คงผ่านเรื่องอย่างว่ามาอย่างโชกโชนกระมังถึงได้จับเจ้าพ่อซุสได้อยู่หมัด

“อย่าเผลอเชียวนะนังเด็กน้อย” วิคกี้เหยียดยิ้มมุมปากเมื่อคิดว่าเด็กสาวอย่างรวิชาคงจะไม่คณามือของตนสักเท่าไร แค่เด็กสาวใจแตกคนหนึ่ง ถ้าเธอเป่าหูเสียหน่อยก็คงจับสองคนนี้แยกกันได้ไม่ยาก

“วันนี้ลูกค้าไม่ค่อยเยอะเท่าไรเพราะไม่ใช่คืนสุดสัปดาห์ อาสั่งให้เด็กเตรียมโต๊ะตรงโซนวีไอพีให้เรากับเพื่อนแล้วนะ แล้วเพื่อนเราจะมาถึงกี่ทุ่มล่ะ”

ภีมพลชวนคุยระหว่างที่เดินไปเปิดตู้เย็นตรงมุมห้องเพื่อหาเครื่องดื่มให้สาวน้อยของเขาที่กำลังยืนอยู่ตรงกระจกบานใหญ่มองไปยังฮอลล์ด้านล่างอย่างสนใจ

“น่าจะประมาณสามสี่ทุ่มค่ะ มุมตรงนี้สุดยอดไปเลยนะคะอาภีม เห็นทุกอย่างข้างล่างนั่นหมดเลย”

“ใช่ แต่คนข้างล่างมองขึ้นมาไม่เห็นหรอกนะ กระจกแบบพิเศษน่ะ อาไม่อยากให้พนักงานรู้สึกเกร็งว่ามีเจ้านายคอยยืนมองอยู่ตลอด” ภีมพลอธิบายให้หญิงสาวฟังพลางยื่นกระป๋องน้ำอัดลมเย็นฉ่ำส่งให้

“เห็นพิงค์บอกว่าพี่ม็อทเป็นนักร้องให้ที่นี่ด้วยใช่ไหมคะ” รวิชาเงยหน้าขึ้นถามคนที่ยืนข้าง ๆ

“เคยเป็น แต่ตอนนี้ลาออกจากวงแล้วมาช่วยทำงานในเรื่องเอกสารแทน พี่ม็อทเป็นเลขาฯ ส่วนตัวของพี่โอมด้วย จริงสิ ทำไมน้องอายเรียกเพื่อนอาว่าพี่ทุกคน แต่กลับเรียกอาว่าอาภีมล่ะ เรียกพี่ตามพวกนั้นไม่ได้หรือ”

ภีมพลยืนกอดอกเอาหลังพิงกระจกมองหน้าหญิงสาวอย่างค้นหา ตาคมมองลึกเข้าไปในดวงตากลมโตที่สุกสกาวราวกับมีดวงดาวนับร้อยอัดแน่นอยู่ในนั้นยามล้อเล่นกับแสงไฟ

“ก็...เอ่อ...” รวิชากำลังคิดหาคำพูดที่เธอเองก็ให้คำตอบเขาไม่ได้ ระหว่างนั้นเสียงโทรศัพท์มือถือของหญิงสาวก็ดังขึ้นเสียก่อน เธอจึงรีบหยิบขึ้นมาจากกระเป๋าสะพายใบเล็ก นึกดีใจที่โทรศัพท์ช่างส่งเสียงดังได้ถูกเวลา

“พิงค์โทร. มาค่ะ สักครู่นะคะอาภีม” เงยหน้ายิ้มให้เขาพลางหันหลังเดินออกไปยืนอีกมุมหนึ่งของกระจก

ภีมพลได้แต่มองตามหญิงสาวที่ยืนหันหลังให้ด้วยแววตาอ่อนแสง มุมปากหยักยกยิ้มตลอดเวลา สายตาซุกซนอดกวาดมองเรือนร่างอรชรในเดรสพอดีตัวไม่ได้ รวิชากำลังเป็นสาวแรกแย้ม เพิ่งได้ใช้คำว่านางสาวมาเพียงไม่กี่ปี แต่ทรวดทรงองค์เอวนั้นไม่ได้เรียกว่าเด็กน้อยเลย ทรวงอกอวบอิ่มครัดเคร่งภายใต้ชุดสีน้ำตาลนั้น แค่มองด้วยตาเปล่าก็รู้แล้วว่าขนาดของมันไม่ต่างอะไรกับสาวสะพรั่ง...นั่นก็เพราะเขาเคยสัมผัสและทำความรู้จักกับทรวงงามคู่นั้นมาแล้ว ถึงแม้เขาจะเมามาย ทว่าความเต่งตึงยามเคล้าคลึงนั้น เขาจดจำได้เป็นอย่างดี

ไหนจะเอวบางอ้อนแอ้นรับกับสะโพกกลมกลึงกำลังงามนั่นอีกเล่า มันคอดกิ่วเสียจนสองมือของเขาคงกำได้รอบ เรียวขายาวสวยกับผิวขาวใสตามวัยนั่นก็ด้วย ทุกอย่างบนเรือนร่างนี้ทำเอาเขาสะบัดร้อนสะบัดหนาวมาหลายครั้งหลายครา

โอ๊ย! พอดีกว่า อย่าลืมสิว่าเขายังแตะต้องไม่ได้จนกว่าเธอจะเรียนจบ!

ภีมพลละสายตาจากความสวยงามเบื้องหน้าที่กำลังปลุกเร้าความต้องการในส่วนลึกของเขาจนแทบระเบิด จะว่าไปแล้ว พักหลังมานี้เขาแทบไม่ได้ปลดปล่อยกับผู้หญิงที่ไหนด้วยซ้ำ คงเพราะเหตุนี้กระมังจึงทำให้เขารู้สึกวูบวาบหวามไหวกับสาวน้อยตรงหน้าแม้ว่าเธอจะไม่ได้ยั่วยวนอะไรเลยก็ตาม

“พิงค์มาถึงแล้วค่ะ รู้สึกว่าจะพาเพื่อนมาด้วยคนหนึ่ง อาภีมไม่ว่าอะไรใช่ไหมคะ”

รวิชาหันมาบอกกับชายหนุ่มเจ้าของคลับด้วยน้ำเสียงออดอ้อน หญิงสาวช้อนตาขึ้นมองเขาอย่างเกรงใจที่พรรณรายพาเพื่อนมาโดยไม่บอกให้รู้ล่วงหน้า ทว่าคนที่คิดลึกซึ้งเป็นทุนเดิมอยู่แล้วกลับมองอากัปกิริยานั้นด้วยสายตาวาววับ ชายหนุ่มรู้สึกว่าเนื้อตัวร้อนรุ่ม ความต้องการบางอย่างตื่นเพริดขึ้นมาเพียงแค่หญิงสาวเข้ามาจับข้อมือของเขา

“อาจะว่าอะไรล่ะครับ ต่อให้น้องอายชวนเพื่อนมาทั้งห้องเรียนอาก็เลี้ยงไหว รีบลงไปหาเพื่อนเราเถอะ เดี๋ยวเขาจะคอยนาน”

ภีมพลพยักหน้าให้สาวน้อยออกเดินนำ พยายามอย่างยิ่งที่จะไม่แตะเนื้อต้องตัวรวิชามากนัก อีกทั้งหากขืนเขากับเธอยังอยู่ด้วยกันเพียงลำพังสองต่อสองในห้องนี้ต่อไป มีหวังเขาคงโดนข้อหาพรากผู้เยาว์เป็นแน่

ระหว่างที่เดินผ่านโซฟาที่เขาเคยใช้เป็นสังเวียนรักกับสาว ๆ มากหน้าหลายตาแล้วก็อดมองคนที่เดินนำอยู่ข้างหน้าไม่ได้ จะว่าไปแล้วหากเขากับเธอจะทำ “อะไร” กันก็ไม่ใช่เรื่องผิดแปลก ในเมื่อเธอก็พ้นวัยมัธยมมาแล้ว อีกทั้งยังเป็นคู่หมั้นกันอีกต่างหาก เขาเองก็ไม่คิดจะถอนหมั้นเพราะงานนี้เขา “เอาจริง” แต่ติดที่ว่าเขารับปากบิดาของเธอไว้แล้ว และรวิชาอายุยังไม่เต็มยี่สิบปีเลยด้วยซ้ำ ขืนทำลงไปจะก็เป็นการผิดคำพูดที่เขาได้สัญญาไว้เป็นมั่นเป็นเหมาะกับบิดาของเธอ

แม้สมัยนี้เด็กวัยรุ่นบางคนมีความคิดแก่แดดไปถึงไหนต่อไหน ทั้งเรื่องมีเซ็กซ์กันก่อนวัยอันควร หรือแม้กระทั่งการขายตัวก็ยังมีเด็กมัธยมเป็นจำนวนมาก เพราะเขาเคยเห็นพวกนายหน้าจัดหาเด็กไซด์ไลน์จะมีเด็กสาววัยมัธยมในสังกัดแทบทุกคน ยังดีที่เขาไม่เคยใช้บริการเพราะไม่มีความคิดอยากมีอะไรกับเด็กวัยรุ่น

เขารู้สึกโชคดีเหลือเกินที่รวิชาไม่ได้เป็นเหมือนเด็กพวกนั้น อดภาคภูมิใจในตัวสาวน้อยคนนี้ไม่ได้ที่เจ้าตัวยังใฝ่ดี และคิดถึงหัวอกพ่อแม่อยู่

“น้องอาย ไปทางนั้นจ้ะ”

ภีมพลชี้ประตูทางออกที่จะไปสู่ฮอลล์แล้วเดินเคียงคู่ไปกับเธอ ครั้นพอเปิดประตูออกไป เสียงเพลงจังหวะสนุกสนานก็ดังกระหึ่มเข้ามาโอบล้อมคนทั้งคู่ไว้ทันที

รวิชาชะเง้อมองหาเพื่อนสาว ครั้นพอเจอแล้วหญิงสาวก็เผลอจูงคู่หมั้นหนุ่มเดินดิ่งเข้าไปหาทันที เธอเห็นพรรณรายกำลังยืนอยู่กับชายหนุ่มหน้าตาดีแต่ท่าทางตุ้งติ้ง พออีกฝ่ายหันมาเห็นรวิชาก็โบกมือเป็นการใหญ่

“สวัสดีค่ะอาภีม” พรรณรายยกมือไหว้คู่หมั้นของเพื่อน และถือวิสาสะเรียกเขาตามที่รวิชาเรียก ภีมพลรับไหว้ ก่อนจะก้มลงพูดบางอย่างจนริมฝีปากแทบแนบใบหูของหญิงสาว

“ไปนั่งที่โต๊ะกันก่อนนะ อาจะพาไป” พูดจบเขาก็หันไปพยักหน้าให้ลูกน้องทั้งสองคนที่ยืนอยู่เป็นการบอกให้เดินตามมา พลางใช้มือดันหลังรวิชาให้ออกเดินโดยไม่รู้เลยว่าตอนนี้คู่หมั้นสาวใบหน้าแดงก่ำด้วยความขัดเขินกับสัมผัสเมื่อครู่

เมื่อมาถึงที่โต๊ะ ภีมพลเรียกพนักงานสาวคนหนึ่งมาหาพร้อมกับสั่งการบางอย่างที่พวกเธอไม่ได้ยิน พอพนักงานคนนั้นเดินออกไปแล้ว เขาจึงก้มลงมากระซิบแนบชิดที่ใบหูของเธออีกครั้งจนรวิชาถึงกับสะดุ้งด้วยความจั๊กจี้

“น้องอายนั่งเล่นกับเพื่อนไปก่อนนะ อาจะขอขึ้นไปทำงานก่อน ถ้ามีอะไรเร่งด่วนก็โทร. หาอา หรือไม่ก็ฝากให้พนักงานขึ้นไปเรียกอาข้างบนก็ได้ อาจะรีบลงมาทันที”

ชายหนุ่มอาศัยจังหวะที่เพื่อนของหญิงสาวมัวแต่สนใจกับสิ่งรอบข้าง รีบฝังจมูกลงไปบนพวงแก้มนุ่มนั้นอย่างเต็มรัก จนคนถูกขโมยหอมแก้มเบิกตากว้างเพราะคาดไม่ถึง ขณะที่หัวขโมยนั้นลุกขึ้นเดินยิ้มกริ่มออกไปแล้ว

ภีมพลคลี่ยิ้มไปตลอดทาง...วันนี้เขาไต่ระดับลงมาต่ำอีกหนึ่งตำแหน่งแล้ว