MasukShare
บทที่ 278
Bab terkait
บ่วงรักนักโทษสาว บทที่ 279
”แล้วมือเธอเป็นอะไรไหม?” ฉินเหลียนอีถามอย่างเป็นห่วง“ไม่เป็นไร” หลิงอี้หรานตอบ “ที่จริงพอพันผ้ามันก็เลยดูเหมือนอาการหนัก วันนี้ฉันไม่ได้รู้สึกเจ็บอะไรแล้วฉันก็หยิบจับอะไรเองได้แล้วล่ะ”ฉินเหลียนอีหายใจโล่งอกและสั่งอาหารทั้งสองคนกินกันไปคุยกันไป ตอนนั้นเองที่หลิงอี้หรานรู้เรื่องที่เพื่อนเธอบอกเกี่ยวกับการหาพยานเจอในมือถือ มันมีวิดีโอที่เพื่อนร่วมงานในสำนักงานออกแบบของเหลียนอีโพสต์ลงในกลุ่มเพื่อนร่วมงาน และเหลียนอีก็รู้จากวิดีโอนั้น เธอจำพยานที่ให้การในปีนั้นได้ชายคนนั้นตอนนี้เพิ่งแต่งงานกับลูกสาวของญาติคนที่ทำงานของฉินเหลียนอี แล้วเขาก็อาศัยอยู่ที่เมืองเอสเหลียนอีก็ทำเป็นถามชื่อของเขาเผื่อไว้ แต่เพื่อนร่วมงานของเธอก็ไม่รู้ชื่อของเขารู้แต่ว่านามสกุลโหยวคนนามสกุลโหยวนั้นมีไม่มาก ฉินเหลียนอีเลยแน่ใจ 70-80% ตอนนี้แต่ฉินเหลียนอีก็เปิดวิดิโอให้หลิงอี้หรานดูเผื่อไว้ก่อนในวิดีโอนั้นเป็นงานที่บ้านใหม่ ทั้งคลิปมีแต่ความรื่นเริงและเสียงหัวเราะ ดวงตาหลิงอี้หรานจับจ้องอยู่ที่เจ้าบ่าวในวิดีโอใบหน้าของเจ้าบ่าวเต็มไปด้วยความรื่นเริง และเขาก็ทำตามเงื่อนไขและเสียงเชียร์ของคนโดยรอบวิดีโ
บ่วงรักนักโทษสาว บทที่ 280
เขาเป็นชายหนุ่มหล่อเหลา ดูระหว่างวัยรุ่นและวัยผู้ใหญ่ เขานั้นมีใบหน้าสวยหวานราวกับผู้หญิง ซึ่งตรงกับค่านิยมของสาว ๆ ในปัจจุบันใบหน้างดงามของเขาราวกับก้าวออกมาจากภาพวาด แต่ว่าตอนนี้ริมฝีปากบางของเขาเม้มแน่น ดวงตาดำขลับงดงามของเขาดูเหมือนจะฉายแววโทสะชายคนนั้น… โมโหเหรอ? หลิงอี้หรานยังคิดเรื่องนี้อยู่ และดูจากทิศทางที่คนผู้นั้นมองมาตอนนี้ ดูเหมือนคนที่ทำให้เขาโกรธจะอยู่ทางที่เธออยู่…“อี้หราน ฉันพูดกับเธออยู่นะ เธอได้ยินไหมเนี่ย?” เสียงฉินเหลียนอีดังข้างหูเธอ ทำให้หลิงอี้หรานหลุดจากภวังค์“เธอว่าอะไรนะ?” อี้หรานหันมามองเพื่อน“ฉันถามว่า หมอบอกเธอไหมว่ามือเธอจะหายเมื่อไร?” ฉินเหลียนอีถาม“ประมาณอาทิตย์หนึ่ง แล้วเราก็แค่ต้องรอให้เนื้อค่อย ๆ ฟื้นฟู” หลิงอี้หรานบอกจากนั้นก็เหลือบไปมองทิศทางที่ชายแปลก ๆ คนนั้นอยู่ แต่เมื่อเธอมองไปอีกครั้งรถคันนั้นพร้อมชายคนนั้นก้ไม่อยู่อีกแล้ว“เธอมองอะไรอยู่น่ะ?” ฉินเหลียนอีมองตามสายตาของเพื่อนและถามว่า “บนถนนมีอะไรเหรอ?”“ไม่มีอะไรหรอก” หลิงอี้หรานยิ้ม ก็แค่… เธอคงคิดมากไป แม้ว่าชายคนนั้นจะมองมาทางพวกเธอพร้อมสีหน้ามีโทสะ ก็ไม่ได้หมายความว่าเขามองมา
บ่วงรักนักโทษสาว บทที่ 281
ท่าทางแบบนี้ หลิงอี้หรานมองเพื่อนอย่างสงสัย “แสดงว่ามีเหรอ?”“ช่างมันเถอะ” ฉินเหลียนอีหัวเราะ “ฉันไปชอบเขาก่อน แต่คนนั้นเขาดูเด็กไป เวลาที่ฉันอยู่กับเขาแล้วเหมือนเป็นโคแก่กินหญ้าอ่อนเลย แต่ว่าก็ยังมีเวลาอยู่ การได้เจอใครสักคนโดยบังเอิญ มันก็… ดีไม่ใช่เหรอ?”“...” โคแก่กินหญ้าอ่อนเหรอ? หลิงอี้หรานพูดไม่ออก เพื่อนเธอเพิ่งจะอายุ 27 “ผู้ชายคนนั้นเด็กอยู่เหรอ?” เธอถาม“ใช่สิ เด็กเลยล่ะ” เธอยักไหล่ “ฉันเจอเขาที่ต่างประเทศ… แต่ว่าตอนนั้น นี่ฉันไม่พูดเรื่องนี้แล้ว ฉันว่าตอนนี้หมอนั่นคงลืมแล้วว่าหน้าตาฉันเป็นยังไง”อย่างไรก็ต้องมีสาวมากมายล้อมรอบหนุ่มหล่อแบบนั้น แล้วเขาจะจำคนที่เคยอยู่ด้วยแค่ไม่กี่วันอย่างเธอได้อย่างไร?ฉินเหลียนอีคิดกับตัวเองว่าเป็นแค่ประสบการณ์ของชีวิตก็พอแล้วส่วนหลิงอี้หรานนั้นเปลี่ยนสีหน้าไปเล็กน้อยเมื่อได้ยินเพื่อนพูดว่า “ต่างประเทศ” เธอจำได้ว่าฉินเหลียนอีเคยไปต่างประเทศหนหนึ่ง ตอนนั้นก่อนที่เธอจะเกิดอุบัติเหตุ เหลียนอีวางแผนจะสมัครเรียนต่อมหาวิทยาลัยที่ต่างประเทศดังนั้นเธอจึงไปสมัครเข้าสัมภาษณ์แต่ต่อมาเพราะว่ามีเรื่องเกิดขึ้นกับเธอ เหลียนอีก็ไม่ได้ไปสัมภาษณ์และกล
บ่วงรักนักโทษสาว บทที่ 282
เขาจ้องเธอสายตาลึกล้ำ “ฉันจะเชื่อหรือไม่เชื่อมันสำคัญด้วยเหรอ?”เธออึ้งไป จากนั้นก็หัวเราะกับตัวเอง นั่นสิจะเชื่อหรือไม่ก็ไม่เกี่ยวอะไรกับเธอเลยสักนิด ทำไมเธอต้องกระวนกระวายด้วยเวลาที่เขามองเธอตอนนี้?“ฉันจะกลับห้องก่อนนะ” หลิงอี้หรานบอก พยายามจะเดินผ่านอี้จิ่นหลีไปที่บันไดเธอเดินไปได้แค่สองก้าวเมื่อจู่ ๆ แขนเธอก็โดนเขาดึงไว้ อึดใจต่อมาเธอก็เกือบจะล้มเข้าใส่อ้อมแขนเขาเพราะแรงดึงนั้น“ฉันเชื่อว่าเธอบริสุทธิ์” เขาก้มลงมากระซิบข้างหูเธอ “แต่ถ้าตอนนี้เธอไปสืบหาด้วยตัวเอง เธอคิดจริง ๆ หรือว่าจะเจออะไร? เมื่อสามปีก่อน ถ้าเธอมาสืบคดีเอาตอนนี้ เธอคิดไหมว่าบางทีความจริงที่เธอต้องการอาจจะไม่มีทางได้พบ”หลิงอี้หรานเบิกตารูปอัลมอนด์ของเธอมองกลับไปที่อี้จิ่นหลี จากนั้นเธอก็ยิ้มบาง “คนมีเงินมีอำนาจอย่างคุณคงคิดว่าฉันคงไม่มีปัญญาพลิกคดีได้ด้วยความสามารถของตัวเอง แต่… คนตัวเล็ก ๆ แบบฉันก็ยังรู้สึกว่าบางทีสักวัน ฉันจะกอบกู้ชื่อเสียงตัวเองได้”รอยยิ้มของเธอทำให้เขารู้สึกต้องมนต์ และหัวใจก็เหมือนโดนอะไรบางอย่างต่อย หลังผ่านไปอึดใจเขาก็บอกว่า “แล้วถ้าฉันอยากช่วยเธอล่ะ? ถ้า… ฉันช่วยเธอหาความจริงที่เ
บ่วงรักนักโทษสาว บทที่ 283
”ไม่ว่าเธอจะใช่หรือไม่ ชีวิตนี้เธอก็อยู่กับฉันได้เท่านั้น และจะไม่มีคนอื่นเด็ดขาด”เขาจ้องรูปถ่ายและพูดอย่างเย็นชาในน้ำเสียงแฝงความมีอำนาจเด็ดขาดเขาจะไม่มีวันปล่อยเธอไป ไม่มีทางให้คนอื่นได้มีโอกาสแน่……ในห้องส่วนตัวของคลับหรู หลิงลั่วอินกำลังพยายามอย่างมากที่จะเอาใจกู้ลี่เฉินเธอไม่สามารถได้รับคำรับรองอะไรมาจากหลิงอี้หราน ดังนั้นเธอจึงทำได้เพียงทุ่มเทกับกู้ลี่เฉินแต่สิ่งที่ทำให้เธอโมโหมากตอนนี้ก็คือ ตั้งแต่ที่เธอก้าวเข้ามาในคลับ เขาก็เอาแต่ถามถึงหลิงอี้หราน ถามถึงตอนที่เธอเป็นเด็ก ตอนที่เรียนหนังสือแบบนั้นทุกเรื่องไม่ว่าอะไรที่เกี่ยวข้องกับอี้หราน ไม่ว่าจะเรื่องเล็กหรือเรื่องใหญ๋นี่มันอะไรกัน เห็นอยู่ชัด ๆ ว่าตอนนี้เธอต่างหากที่เป็นแฟนของเขา หลิงลั่วอินโอดครวญในใจอย่างหนัก แต่เธอก็ทำได้เพียงปั้นหน้ายิ้มอ่อนโยน และคุยเรื่องที่เกี่ยวข้องกับอี้หรานในความทรงจำของเธอ ด้วยสีหน้าท่าทางอย่างคนเป็นพี่น้องที่จริงเรื่องที่เธอพูดถึงตอนนี้ก็เป็นแค่เรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ ในชีวิตแต่กู้ลี่เฉินก็ฟังอย่างตั้งใจ ซึ่งทำให้หลิงลั่วอินยิ่งรู้สึกขายหน้าในที่สุดหลังจากที่คุยหลายเรื่องเกี่ยวก
บ่วงรักนักโทษสาว บทที่ 284
”พูดเรื่องของพี่สาวคุณต่อสิ” กู้ลี่เฉินกระซิบ“คะ? นี่คือ… ให้พูดเรื่องนั้นเหรอ?” หลิงลั่วอินถามประชด“ใช่เอาแบบนั้นแหละ” กู้ลี่เฉินบอกหลิงลั่วอินทำได้เพียงพูดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นกับหลิงอี้หรานที่อยู่ในความทรงจำของเธอ ขณะที่ในใจนั้นก็สาปแช่งหลิงอี้หรานให้ตาย ๆ ไปซะหลิงอี้หรานก็เป็นแค่คนงานสุขาภิบาล แถมยังเคยติดคุก แม้ว่าพื้นเพจะไม่ได้แย่แต่คนที่ไปติดคุกมาสามปีจะมาเทียบคนที่ดูแลตัวเองอย่างพิถีพิถันได้อย่างไร?ว่าแต่… นี่ลี่เฉินตกหลุมรักหลิงอี้หรานหรืออย่างไร?ยิ่งไปกว่านี้ หลิงลั่วอินรู้สึกได้ว่า เหตุผลที่กู้ลี่เฉินยังไม่เลิกกับเธอก็อาจจะเป็นเพราะว่าเธอเป็นน้องสาวของหลิงอี้หรานแน่นอนว่า ความคิดนี้ผุดขึ้นมาชั่วแวบ และเธอก็รีบปัดมันทิ้งทันที“ต่อมาพี่สาวของฉันก็เจอเซียวจื่อฉี เขาตามจีบเธออยู่พักหนึ่ง มีครั้งหนึ่งพี่สาวของฉันทำเท้าพลิกตอนไปปีนเขา แล้วเซียวจื่อฉีก็อุ้มเธอลงเขามาตลอดทาง ต่อมาพี่ฉันก็เลยตกลงคบกับเซียวจื่อฉี ตอนนั้นพวกเขาหวานแหววกันมาก พี่สาวฉันจะทำกล่องข้าวกลางวันไปให้เซียวจื่อฉี…”หลิงลั่วอินพยายามเต็มที่เพื่อจะอธิบายความหวานของหลิงอี้หรานและเซียวจื่อฉี เธออยากให
บ่วงรักนักโทษสาว บทที่ 285
ขณะที่เธอทุลักทุเลแบกเขาลงมา เธอก็พูดไม่หยุดว่า “ไม่ต้องกลัวนะ ฉันจะแบกนายลงเขาเอง แล้วก็จะพานายไปหาคุณลุงตำรวจ”ไม่ต้องกลัวนะ…แต่เห็นอยู่ว่าตอนนั้นเธอตัวสั่นเทา และแม้แต่เสียงก็สั่นด้วยเธอนั่นแหละที่อาจจะกลัว แต่ว่าก็ปลอบเขาไม่หยุด“นายหนักจังเลย…” บางทีเธอก็อดบ่นเป็นระยะ ๆ ไม่ได้“ฉันขอโทษ” พอได้ยินเธอบอกแบบนั้น เขาก็ขอโทษเธอ“ฮิฮิ ตอนที่นายหายเจ็บแล้ว นายก็มาแบกฉันขึ้นหลังสิ แบบนี้เราก็จะหายกันแล้ว” เธอพูดด้วยรอยยิ้มและยังคงเดินไปข้างหน้าอย่างยากลำบากเขาไม่คิดเลยว่าวันหนึ่งเขาจะโดนเด็กผู้หญิงที่อายุน้อยกว่ามาปกป้อง“งั้นฉันจะแบกเธอเอง” เขาบอกเธอเหมือนเป็นข้อตกลงเขาบอกตัวเองว่าจากนี้ไปเขาจะต้องแบกเธอขึ้นหลัง ไม่ว่าจะยากลำบากเพียงใด เขาก็จะแบกเธอไปให้สุดทางแต่ว่าแล้วเธออยู่ที่ไหนกัน?ตลอดหลายปีที่ผ่านมา เขานึกเสียใจนับครั้งไม่ถ้วนที่เขาปล่อยมือเธอไปตอนนั้นถ้าเขาไม่ยอมปล่อยมือเธอไป เธอจะยังคงอยู่ข้างกายเขาไหมตอนนี้?เพียงแต่ว่าคำตอบนี้ไม่มีทางรู้เพราะมันคือคำว่า “ถ้า”หลิงอี้หรานไม่ใช่คนที่เขาตามหา ดังนั้น… “เธออยู่ที่ไหนกัน?” เขาถามเสียงเบาสิ่งที่ตอบเขามาก็มีแต่ค
บ่วงรักนักโทษสาว บทที่ 286
ถ้าเธอยังทำงานอยู่ที่นี่ต่อไปในอนาคต ก็อาจจะถูก ‘ปฏิบัติตัวด้วยอย่างดี” แต่หลังจากนั้นก็จะต้องเจอกับสายตาของคนอื่นแบบเดียวกัน“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันอยากเปลี่ยนสภาพแวดล้อมทำงาน” หลิงอี้หรานเอ่ย“อย่างนั้นเหรอ” ผู้อำนวยการยังคงคิดว่าคนใหญ่คนโตที่อยู่เบื้องหลังหลิงอี้หรานจะมอบงานใหม่ที่เหมาะสมกว่าให้กับเธอ ดังนั้นจึงไม่ได้พูดอะไรออกมาเพื่อเหนี่ยวรั้งให้เธออยู่ต่อ เขายอมรับในการลาออกของหลิงอี้หราน และไม่ได้หักเงินในส่วนที่เธอได้ลาไป รวมถึงให้ฝ่ายการเงินจัดการเงินเดือนทั้งเดือนที่เธอได้ทำงานไปหลังจากที่ออกมาจากศูนย์สุขาภิบาล หลิงอี้หรานก็หายใจเข้าลึก ๆ เต็มปอด เงินเดือนพิเศษในหนึ่งเดือนนี้ก็เป็นสินน้ำใจจากผู้อำนวยการ ถ้าให้พูดตรง ๆ ก็มีส่วนเกี่ยวข้องกับอี้จิ่นหลีถ้าเธอยังมีน้ำพักน้ำแรงเหลือมากพอ คงจะปฏิเสธไปแล้วแต่ตอนนี้เธอไม่สามารถปฏิเสธมันได้จริง ๆ คุณยายยังคงรักษาตัวอยู่ในโรงพยาบาล เงินที่ขอยืมจากเหลียนอีครั้งที่แล้วก็คงช่วยค้ำจุนได้ไม่นาน และอาจจะมีค่าใช้จ่ายเพิ่มเติมอีกทีในภายหลัง เมื่อถึงตอนนั้นเธอคงได้มีหนี้ใหม่เพิ่มโดยที่หนี้เก่ายังจ่ายไม่หมดแน่หลิงอี้หรานเดินไปยังจุดที่พี่ซู
Bab terbaru
บ่วงรักนักโทษสาว บทที่ 424
เสียงจัวเชียนอวิ๋นดังมาจากปลายสาย “นี่ การผ่าตัดของเสี่ยวเหยียนเป็นไปด้วยดีนะ หมอบอกว่าเสี่ยวเหยียน หลังจากผ่านไปสองสามวันเสี่ยวเหยียนปรับตัวได้ เขาก็จะเริ่มการฝึกเรื่องของการแยกแยะเสียงแล้ว”“ดีมากเลยค่ะ” หลิงอี้หรานดีใจที่ได้ยิน “ถ้างั้นตอนบ่ายฉันจะแวะไปเยี่ยมเสี่ยวเหยียนนะคะ”จากนั้นหลิงอี้หรานก็ถามอีกครั้งถึงเลขห้องผู้ป่วยของเสี่ยวเหยียนในโรงพยาบาลก่อนจะวางสายไป“นี่เรื่องของเด็กที่หูหนวกนั่นเหรอ?” อี้จิ่นหลีมองหลิงอี้หรานก่อนถาม“การผ่าตัดของเสี่ยวเหยียนเป็นไปด้วยดี ยังไงตอนบ่ายฉันก็มีเวลาว่าง ฉันเลยจะไปเยี่ยมเขาที่โรงพยาบาล” หลิงอี้หรานบอก“ให้ฉันไปกับเธอแล้วกัน” อี้จิ่นหลีพูด“คุณจะไปกับฉันเหรอคะ?” หลิงอี้หรานเบิกตาโตอย่างประหลาดใจ “แต่… คุณไม่มีงานต้องทำเหรอ?”“ฉันก็แค่บอกให้เลขาเลื่อนงานตอนบ่ายออกไป ยังไงก็ไม่ได้มีอะไรเร่งด่วน” อี้จิ่นหลีพูดเรียบ ๆแต่หลิงอี้หรานรู้ดีว่าในบริษัทใหญ่แบบนี้ สำหรับคนเป็นประธานไม่มีอะไรที่ “เร่งด่วน” สำหรับเขา“ทำไม เธอไม่อยากให้ฉันไปด้วยเหรอ?” เขาถาม“เปล่า ไม่ใช่แบบนั้น” พูดตามตรงการที่เขาเต็มใจจะไปเป็นเพื่อนเธอ ทำให้เธอประหลาดใจแต่ก็ร
บ่วงรักนักโทษสาว บทที่ 423
และเพราะว่าเธอฟังเข้าใจ จู่ ๆ เธอก็ยิ่งรู้สึกอายสุดท้ายอี้จิ่นหลีก็ตอบว่า “เธอนั่นแหละ”“โอ้ จิน คุณเป็นอะไรกับเธอเหรอ? เป็นคนรักกันไหม?” คนต่างชาติมักจะชอบถามอะไรตรง ๆหากว่าเป็นพนักงานชาติเดียวกัน ไม่มีใครกล้าถามอี้จิ่นหลีตรง ๆ แบบนี้แน่จากนั้นหลิงอี้หรานก็ได้ยินอี้จิ่นหลีตอบเป็นภาษาอังกฤษ “เธอเป็นคนโปรดของฉัน”ฉับพลันหลิงอี้หรานก็รู้สึกราวกับว่าหัวใจของเธอมีมือที่มองไม่เห็นมาบีบรัดไว้ แม้แต่จังหวะการเต้นของหัวใจก็เหมือนจะสะดุดหลังจากที่การประชุมทางวิดีโอจบลง อี้จิ่นหลีก็เดินเข้ามาหาเธอและถามว่า “เป็นอะไรไป? ทำไมหน้าแดงแบบนั้น?”“เปล่า…ไม่มีอะไรค่ะ” เธอรีบตอบแต่เขาก็เอามือมาจับหน้าเธอไว้แล้วพิจารณาหน้าแดงก่ำของเธอ “นี่เพราะว่าเรื่องที่พวกนั้นพูดเมื่อกี้เหรอ?”เธอไม่ได้ตอบอะไร แต่เธอก็ใช้ความเงียบเป็นการยอมรับ“ไว้อนาคตมีโอกาส ฉันจะแนะนำเธอกับพวกเขา” เขาบอก“แนะนำเหรอคะ?” เธอร้องเขาเลิกคิ้วเล็กน้อย “ทำไม เธอไม่อยากเหรอ?”เอ่อ… เธออึ้งไป ตอนนั้นดวงตาสีดอกท้อคู่นั้นฉายแววบีบคั้น เหมือนว่าหากเธอตอบว่าไม่อยาก เธอก็คงเหมือนเป็นตัวจุดประกายให้ไฟโทสะเขาลุกท่วมเธอคิดอยู่พั
บ่วงรักนักโทษสาว บทที่ 422
“แต่ถึงกู้ลี่เฉินอยากจะแย่งเธอไปจริง ๆ เขาก็ทำไม่ได้ใช่ไหม? เพราะว่าคนที่เธอชอบก็คือฉัน และคนที่เธอมีชะตาต้องตกหลุมรักในอนาคตก็คือฉันใช่ไหม?”เสียงของเขาพึมพำและลมหายใจอุ่นร้อนก็เป่ารดใบหน้า เมื่อพูดจบเขาก็จูบเธอที่ริมฝีปากเขาไม่มีทางยกเธอให้ใคร เธอจะเป็นของเขาเท่านั้น……ตอนที่หลิงอี้หรานตื่นขึ้นมาให้วันต่อมา อี้จิ่นหลีก็ไปทำงานแล้ว หลังจากที่กินอาหารเช้าเสร็จเธอก็เตรียมอาหารกลางวันให้อี้จิ่นหลีที่คฤหาสน์อี้มีกล่องอาหารกลางวันและวัตถุดิบ และก็มีพ่อครัวอยู่ใกล้ ๆ เห็นชัดว่าพ่อครัวก็ได้รับคำสั่งมา หากว่าหลิงอี้หรานมีปัญหาหรือต้องการความช่วยเหลือ พ่อครัวก็พร้อมช่วยถึงขนาดที่ว่าหลังจากทำกล่องอาหารกลางวันแล้ว หลิงอี้หรานรู้สึกว่าฝีมือของตัวเองนั้นพัฒนาสูงขึ้นเลยทีเดียวเธอนำกล่องอาหารมาที่อี้กรุ๊ป แต่เพราะว่าวันนี้คนขับรถของตระกูลอี้เป็นคนพาเธอมา ยามที่หน้าประตูก็ตัวแข็งทื่อเมื่อเห็นเธอลงมาจากรถแม้ว่าพนักงานหลายคนในบริษัทเริ่มที่จะลือกันว่าพนักงานส่งอาหารลึกลับคนนี้น่าจะไม่ใช่คนธรรมดา แต่ก็ไม่มีใครคิดว่าพนักงานคนนี้จะเปลี่ยนจากรถไฟฟ้าเล็ก ๆ มาเป็นรถส่วนตัวเร็วแบบนี้โดยเฉพาะรถ
บ่วงรักนักโทษสาว บทที่ 421
ช่วงนี้เขามักจะมาค้างในห้องของเธอ นอนร่วมเตียงกับเธอ แม้ว่าพวกเขาทั้งสองจะไม่ได้ทำอะไรกัน แต่มันก็เหมือนว่าการนอนร่วมเตียงเดียวกันนั้นกลายเป็นนิสัยไปโดยไม่รู้ตัวแล้วเพราะว่าเธอต้องเปิดไฟนอน เธอก็พูดเสียงอ่อนว่า “คุณจะชินกับการเปิดไฟนอนตลอดเวลาไปแล้ว ทำไมคุณไม่กลับไปนอนห้องคุณล่ะคะ”สุดท้ายเขาก็บอกว่า “ฉันอยากนอนกับเธอนี่ พี่สาว ถึงจะเปิดไฟไว้ก็ไม่เป็นไรหรอก”ดังนั้นคำพูดที่เหลือของเธอจึงโดนกลืนกลับลงไป“เธอจะนอนแล้วเหรอ?” อี้จิ่นหลีถามขณะที่มองหลิงอี้หรานเดินไปที่เตียง“ใช่” หลิงอี้หรานพูดพร้อมหน้าแดงเรื่อหลิงอี้หรานเลิกผ้าห่มและเข้าไปนอนเตียง มือของอี้จิ่นหลีก็มาโอบรอบเอวเธอ เขากอดเธอแนบแน่นและฝังใบหน้าซุกกายเธอราวเก็บเด็กที่อยากจะออดอ้อนเขาดูราวกับเด็กเล็กน้อยซึ่งต่างไปจากท่าทางปกติของเขา แต่ด้วยเหตุผลบางประการ หลิงอี้หรานรู้สึกว่าชอบอี้จิ่นหลีที่มีท่าทางเป็นเด็ก ๆ แบบนี้“ว่าแต่กู้ลี่เฉินหมายความว่าอะไรตอนที่คุยกับคุณวันนี้? พวกคุณทะเลาะกันเหรอ?”จู่ ๆ หลิงอี้หรานก็คิดขึ้นมาได้“ประโยคไหนล่ะ?” อี้จิ่นหลีถาม พลางรู้สึกว่าการกอดเธอมันชวนให้เสพติดมาก เมื่อเขากอดเธอแล้วก็ไม
บ่วงรักนักโทษสาว บทที่ 420
“ฉันเข้าใจค่ะ ฉันจะไม่พูดอะไรกับเธอ” จัวเชียนอวิ๋นลังเลและบอกว่า “ถึงตอนนี้ฉันจะรู้ว่าเธอเป็นแฟนของคุณ ฉันไม่เคยบอกอะไรเธอมาตั้งแต่แรก และฉันก็ไม่คิดว่าจะบอกอะไร ไม่คิดจะหาประโยชน์จากเธอ แน่นอนว่าในอนาคตฉันก็ไม่คิดจะทำแบบนั้น ที่ตอนแรกฉันจ้างเธอก็เพราะว่าฉันรู้สึกว่าเธอเหมือนกับฉัน เคยติดคุกมาก่อน และรู้สึกว่าเราลงเรือลำเดียวกัน ฉันก็เลยอยากให้โอกาสเธอได้ทำงาน”ความเย็นชาในตาของอี้จิ่นหลีหายไป “ผมไม่สนหรอกว่าระหว่างคุณกับเย่เหวินหมิงมีเรื่องอะไร แต่ตราบใดที่เธอยังทำงานที่นี่กับคุณ เธอก็จะทำงานอย่างปลอดภัย หากว่ามีอะไรเกิดขึ้นกับเธอ ไม่ว่าจะอะไร คุณโทรหาผมได้ตลอด”เมื่อพูดจบ เขาก็เอาเบอร์มือถือให้จัวเชียนอวิ๋นจัวเชียนอวิ๋นรีบจดลงไป เธอเกรงว่าคงมีไม่กี่คนที่สามารถมีเบอร์นี้ได้ในเมืองเสิ่น แต่ตอนนี้เธอได้มาภายใต้เงื่อนไขแต่ที่อี้จิ่นหลีบอกว่าเขาไม่สนว่าระหว่างเธอกับเย่เหวินหมิงมีเรื่องอะไร ก็แปลว่าเขาคงไม่บอกเย่เหวินหมิงว่าเธออยู่ที่ไหน ซึ่งนี่ก็ทำให้จัวเชียนอวิ่นหายใจได้อย่างโล่งอกอี้จิ่นหลียังอยู่ในร้านและกินมื้อเย็นกับหลิงอี้หรานดังนัั้นเมื่อเลิกงาน เพื่อนร่วมงานทุกคนเลยได้รู
บ่วงรักนักโทษสาว บทที่ 419
จัวเชียนอวิ๋นจำได้ว่าตอนที่เธอดึงหลิงอี้หรานมาถาม อีกฝ่ายก็ให้คำตอบที่ชัดเจนหนักแน่นกับเธอ“ก็พี่จัว คนที่ว่าก็คืออี้จิ่นหลีของอี้กรุ๊ป” โอเค ก็ถือว่าเป็นคำตอบแล้วกันจัวเชียนอวิ๋นรู้สึกว่าเหมือนมีฟ้าผ่าลงมากลางหัวเธอ ซึ่งทำให้เธอมึนไม่หายพนักงานส่งอาหารให้ร้านของเธอเป็นแฟนกับอี้จิ่นหลีจริงเหรอ? ถ้าบอกไปแล้วใครจะเชื่อ?โดยเฉพาะหลิงอี้หรานบอกว่ายังมีอาหารที่ต้องออกไปส่งอีก อี้จิ่นหลีก็บอกว่า “ถ้างั้นฉันจะรอเธอที่นี่ วันนี้ยังไงก็ว่าง”ดังนั้นคนหนึ่งก็ออกไปส่งอาหาร ส่วนอีกคนก็… เอ่อ อ่านหนังสือจัวเชียนอวิ๋นรู้สึกว่าเธอประสบคลื่นลมโหมกระหน่ำ แต่ตอนนี้เธอสับสนมากทำไมอี้หรานถึงได้ยังมาทำงานที่ร้านของเธอหากว่ามีแฟนแบบนี้? แล้วอี้จิ่นหลีจริงจังกับอี้หรานเหรอ?แต่เมื่อมองเหตุการณ์ก่อนหน้าระหว่างทั้งสอง ก็ไม่ดูเหมือนว่าเป็นเรื่องหลอกลวง อย่างน้อยท่าทีของอี้จิ่นหลีที่มีต่ออี้หรานด้วยสายตาคนนอกอย่างเธอก็เห็นได้ว่าเขารักอี้หรานมากเมื่อเห็นว่าอี้จิ่นหลีกินกาแฟหมดแล้ว จัวเชียนอวิ๋นก็เดินเข้าไปหาและถามว่า “คุณอี้ ต้องการอะไรเพิ่มไหมคะ?”“ขอน้ำให้ผมแก้วหนึ่งพอครับ” อี้จิ่นหลีบอกดังนั้น
บ่วงรักนักโทษสาว บทที่ 418
หลิงอี้หรานอดหน้าแดงไม่ได้ เธอกัดปากเล็กน้อยและบอกกับจัวเชียนอวิ๋น “เขาเป็นแฟนฉันค่ะ”“แฟนเธอเหรอ?” จัวเชียนอวิ๋นตาเบิกกว้างทันที แม้เธอจะรู้สึกได้ว่าระหว่างทั้งสองคนมีบรรยากาศแปลก ๆ ขณะที่พูดคุยกันก็ตามแต่… แฟนเหรอ? อี้หรานมีแฟนเหรอ? แถมยังเป็นผู้ชายที่ดูลึกล้ำยากจะหยั่งถึงนี่คือสิ่งที่จัวเชียนอวิ๋นรู้สึก ตอนนั้นเองแม้ว่าชายคนนั้นจะมีรอยยิ้มบนใบหน้าและดูไม่มีพิษภัย แต่เธอไม่คิดว่าชายคนนี้จะไร้พิษภัยจริง ๆ ตรงกันข้ามสัญชาตญาณบอกเธอว่าชายคนนี้อันตรายมากทั้งร่างของเขาแผ่กลิ่นอายของคนที่สูงส่งออกมา“ค่ะ แฟนฉัน” หลิงอี้หรานตอบ“สวัสดีค่ะ… ฉันเป็นเจ้าของร้านที่นี่ จัวเชียนอวิ๋น” จัวเชียนอวิ๋นแนะนำตัวเอง“สวัสดีครับ ผมอี้จิ่นหลี” อี้จิ่นหลีบอกสีหน้าจัวเชียนอวิ๋นตะลึงอีกครั้ง จากนั้นแววตาประหลาดใจของเธอก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้นเรื่อย ๆอี้จิ่นหลี… คงไม่ใช่… คงไม่ใช่คนที่เธอคิดหรอกนะ ตอนนี้จัวเชียนอวิ๋นรู้สึกเวียนหัวขึ้นมาร้านของเธอมีกู้ลี่เฉินมา แล้วก็มีอี้จิ่นหลีมาอีก ผู้ชายทั้งสองคนต่างก็มาหาอี้หรานแล้ว… ตัวตนที่แท้จริงของเธอมันยังไงกันแน่? ใช่แบบที่เขียนในใบสมัครงานจริงเหรอ?ตอน
บ่วงรักนักโทษสาว บทที่ 417
อี้จิ่นหลียังคงดื่มกาแฟในมือสบาย ๆ เหมือนกับว่าเขากำลังเพลิดเพลินกับเวลาน้ำชา และเขาก็แค่มาพูดคุยเล่นกับกู้ลี่เฉินไม่ได้คุยเรื่องที่สามารถเขย่าเมืองเสิ่นให้สั่นสะเทือนได้กู้ลี่เฉินค่อย ๆ สงบความคุกรุ่นในแววตาลงและก็หยิบกาแฟขึ้นมาจิบอีกครั้งทั้งสองต่างก็ไม่มีบรรยากาศน่าตึงเครียดเหมือนก่อนหน้าแล้ว และตอนนี้ก็เหมือนเป็นการกินข้าวกันระหว่างเพื่อนเท่านั้นจัวเชียนอวิ๋นรู้สึกทำตัวไม่ถูกไปชั่วขณะลูกค้าคนอื่น ๆ ในร้านโดยเฉพาะลูกค้าสาว ๆ ต่างก็มองทั้งสองเป็นระยะ อย่างไรพวกเขาคนหนึ่งก็ดูเหมือนดารา ไม่ต้องนับพวกลูกค้าสาวหรอก ขนาดจัวเชียนอวิ๋นเองยังอยากหยิบมือถือมาถ่ายเลยตอนที่ลูกค้าสาวยกมือถือส่องไปทางอี้จิ่นหลีและกู้ลี่เฉิน ก่อนที่เธอจะทันได้กดปุ่มถ่ายรูปก็มีมือใหญ่มาขวางเอาไว้เขาก็คือบอดี้การ์ดของอี้จิ่นหลี เขาพูดกับลูกค้าสาวว่า “ท่านประธานไม่ชอบโดนถ่ายรูปครับ ถ้าคุณยืนกรานจะถ่ายให้ได้ ผมก็คงทำได้แค่ต้องเชิญคุณออกไป”ลูกค้าสาวอึ้งงันไป นี่มัน…ขู่กันเหรอ? แต่เมื่อเธอเห็นสีหน้าไร้อารมณ์ของบอดี้การ์ดและ… ร่างกายกำยำของเขา คำพูดที่เธอเตรียมจะเอ่ยประท้วงก็โดนกลืนกลับลงท้องไปจิตสำนึกบอก
บ่วงรักนักโทษสาว บทที่ 416
นิ้วมือของกู้ลี่เฉินที่จับแก้วกาแฟอยู่บีบแน่นเล็กน้อย “แล้วถ้าฉันเสียใจล่ะ?” ตอนนั้นเขาประเมินน้ำหนักของหลิงอี้หรานที่มีในใจตัวเองต่ำไปเขาคิดว่าหลิงอี้หรานเหมือนคนที่เขาตามหา ดังนั้นเขาก็เลยสนใจเธอแค่นั้นแต่ต่อมาเขาก็พบว่ามันมากกว่านั้น เมื่อเขาเห็นคนอื่นทำร้ายเธอ ทำอันตรายเธอ เขาก็รู้สึกหัวใจบีบรัดและรีบเข้าไปช่วยโดยไม่รู้ตัวเหมือนว่าแค่เห็นเธอบาดเจ็บเพียงเล็กน้อยก็ทำให้เขาใจสลายได้ และตอนที่เธอจะจากไป เขาก็คิดเรื่องเธอมาก เหมือนว่าเขาอยากให้เธอมองเขานานอีกหน่อยแค่เพียงนิดเดียวก็ยังดีนานแค่ไหนแล้วที่เขาสนใจผู้หญิงสักคนมากขนาดนี้? ยกเว้นเด็กผู้หญิงที่เคยช่วยเขาตอนนั้น เธอเป็นแค่คนเดียวเท่านั้นเขาถึงกับคิดว่า บางทีเขาไม่น่ายอมปล่อยเธอให้อี้จิ่นหลีง่ายเกินไปเลย หากว่าเธออยู่ข้างกายเขา จะทำให้เขาคิดถึงคนที่ตามหาอยู่น้อยลงไหม? แล้วจะช่วยบรรเทาความเจ็บปวดจากการไม่ได้สิ่งที่เขาต้องการมาบ้างไหม?แววตาอี้จิ่นหลีมืดครึ้มทันที เขาจ้องกู้ลี่เฉินเย็นชา “นายไม่มีโอกาสแน่ และฉันก็จะไม่ให้นายมีโอกาสด้วย”“งั้นเหรอ?” กู้ลี่เฉินสบตาอีกฝ่าย “งั้นฉันคงต้องขอลองดูและดูว่าทำไมฉันถึงได้ไม่มีโอ
