บทที่ 194

เดิมทีหนิงกั๋วกงก็ถูกหางงูตบจนได้รับบาดเจ็บไม่น้อยแล้ว เมื่อได้ยินคำพูดประโยคนี้ของนางก็รู้สึกหายใจไม่ออก ก็หมดสติไปทันที

เมื่ออวิ๋นเยว่ปิงเดินไปถึงข้างกายของเขาก็ประคองเขาลุกขึ้นมาแล้วยื่นมือไปกดตรงกลางริมฝีปากของเขา “ท่านพ่อ!”

มือของหนิงกั๋วกงสั่นเทาเล็กน้อยชี้ไปที่ซือเจ๋อเยว่กับเยียนเซียวหรานกล่าว “ฆ่าพวกมัน!”

เมื่ออวิ๋นเยว่ปิงเห็นคนรับใช้ที่นอนกองอยู่บนพื้นลุกขึ้นไม่ได้ ก็หันไปมองเยียนเซียวหรานกับซือเจ๋อเยว่ที่ยังสบายดีอยู่ แรงอาฆาตในดวงตาก็ยิ่งทวีความรุนแรงขึ้น

เขาไม่พูดพร่ำทำเพลง ประคองหนิงกั๋วกงลุกขึ้นมาแล้วเดินออกไปข้างนอก

เยียนเซียวหรานรีบลากซือเจ๋อเยว่เดินตามไปทันที

อวิ๋นเยว่ปิงกับหนิงกั๋วกงเดินออกมาก่อน ตอนที่พวกเขาเดินมาถึงหน้าประตู ก็กดปุ่มกลไกทีหนึ่ง

ตอนที่เขาลงไป ในใจของซือเจ๋อเยว่ก็เกิดสั่นเทาอย่างควบคุมไม่ได้ แรงกดดันมหาศาลก็เพิ่มขึ้นจากอุโมงค์ ขวางทางออกของพวกเขา

ตลอดหลายปีมานี้ซือเจ๋อเยว่ติดตามอาจารย์ทั้งหลายขึ้นเหนือล่องใต้ ประสบกับเรื่องราวแปลกประหลาดต่าง ๆ มากมาย แต่กลับไม่เคยรู้สึกถึงอันตรายที่รุนแรงขนาดนี้มาก่อน

ถึงแม้ว่าตอนนี้นางยังไม่รู้ว่าข้างในมีอะไ