LOGINShare
บทที่ 188
Related chapters
บ่วงดวงชะตา พระชายาหมอดูมือฉมัง บทที่ 189
ทั้งสองร่วมมือกันได้อย่างลงตัว ทุกครั้งที่งูตัวใหญ่มีแนวโน้มจะขยับ ซือเจ๋อเยว่ก็จะประสานมุทราสะกดมันเอาไว้เยียนเซียวหรานรับหน้าที่ตำแหน่งเจ็ดนิ้วหลังหัวของงูตัวใหญ่ เกล็ดงูตัวนั้นแม้จะแข็งแกร่ง แต่ก็ไม่ทนต่อการถูกฟันที่คล้ายดั่งว่ามันเป็นเพียงตอไม้เช่นนี้ได้หลังจากฟาดฟันหลายรอบเช่นนี้ แผลบนตัวงูตัวใหญ่ก็ลึกขึ้นเรื่อยๆงูตัวใหญ่ที่เคยดูถูกในตอนต้น ยามนี้กลับกลายเป็นหวาดกลัว เวลาผ่านไปเพียงชาครึ่งถ้วยเท่านั้นยามนี้มันรู้แล้วว่ามนุษย์สองคนนี้คือพวกคนบ้า โหดเหี้ยมจนน่ากลัว!หากเป็นเช่นนี้ต่อไป พวกเขาจะฆ่ามันได้จริง!ซือเจ๋อเยว่จ้องมองมันอย่างดูถูก "ดุนักหรือ ข้าจะฆ่าเจ้า!"งูตัวใหญ่สั่นกลัว เมื่อเทียบกับเยียนเซียวหราน มันกลัวซือเจ๋อเยว่มากกว่า นางชั่วร้ายเกินไป!เยียนเซียวหรานใช้กระบี่ฟันเข้าไปเต็มกำลัง กระบี่นี้ฟันเข้าที่ตำแหน่งเจ็ดนิ้วหลังหัวของงูตัวใหญ่จนเปิดเป็นรอยราวหนึ่งฉื่อเมื่อกระบี่นี้ฟันลงไป เขาแทบไม่มีแรงเหลือ เหงื่อเย็นไหลออกจากหน้าผากซือเจ๋อเยว่ใช้มือประสานมุทราหลายครั้ง กำลังของนางก็หมดไปไม่น้อยครั้งนี้นางประสานมุทราช้าไปเล็กน้อย เมื่องูตัวใหญ่สามารถขยับได้ ก
บ่วงดวงชะตา พระชายาหมอดูมือฉมัง บทที่ 190
ผลลัพธ์นี้ทำให้ทั้งสองคนรู้สึกท้อแท้ซือเจ๋อเยว่ลุกขึ้น "ในเมื่อออกไปไม่ได้ ไม่มีอันใดทำแล้ว ข้าจะทำลายค่ายกลนี้ก็แล้วกัน!"แม้ว่าวิญญาณของโครงกระดูกเหล่านี้จะถูกใช้เป็นเชื้อเพลิงจนหมดแล้ว แต่ในฐานะหัวหน้าของสำนักเต๋า เมื่อเห็นเรื่องเช่นนี้ ก็จะต้องทำอันใดสักอย่างวิญญาณเหล่านั้นไม่มีแล้ว นางไม่สามารถทำพิธีปลดปล่อยให้พวกเขาได้ แต่นางสามารถทำลายค่ายกลนี้ เพื่อสงบความอาฆาตแค้นที่กระจายอยู่โดยรอบเยียนเซียวหรานถามนาง "ร่างกายขององค์หญิงไหวหรือไม่?"ซือเจ๋อเยว่กะพริบตา "ดูคล้ายจะไม่ค่อยไหว น้องสามกอดข้าหน่อยได้หรือไม่ จะได้เป็นการมอบพลังให้กับข้าหน่อย?"เยียนเซียวหรานปรายตามองนาง แล้วหันหน้าไม่มองนางอีกนางไม่สนใจ หัวเราะออกมาเสียงเบาการทำลายค่ายกลต้องใช้เครื่องมือ นางรู้ว่าการมาที่จวนหนิงกั๋วกงวันนี้จะไม่สงบ จึงนำเครื่องมือบางอย่างมาด้วยกระบี่ไม้ท้อของนางใหญ่เกินไปจึงไม่สะดวกพกพา นางจึงนำระฆังเรียกวิญญาณและเครื่องมือเล็ก ๆ มาระฆังเรียกวิญญาณสามารถใช้ได้ แต่ยังไม่พอนางมองไปรอบ ๆ สิ่งที่สามารถใช้ได้ในที่แห่งนี้ก็มีเพียงท่อนไม้ที่ใช้เป็นอาวุธเท่านั้นซือเจ๋อเยว่ไปดึงไม้หลายอั
บ่วงดวงชะตา พระชายาหมอดูมือฉมัง บทที่ 191
ซือเจ๋อเยว่โบกมือกล่าว “พวกเจ้าไปเถอะ!”เมื่อนางพูดประโยคนี้จบ แสงดาวเหล่านั้นวนรอบตัวของนางสองรอบ จากนั้นก็กระจัดกระจายไปคนละทางหลังจากที่รอให้แสงดาวเหล่านั้นสลายจนหมดสิ้น เปลวไฟทั้งสี่ด้านของแท่นบูชาทั้งหมดก็สว่างขึ้นดัง ‘พรึ่บ’มือข้างหนึ่งของเยียนเซียวหรานกำลังค้ำซือเจ๋อเยว่ มืออีกข้าวหนึ่งถือกระบี่ชี้ไปทั่วทุกสารทิศซือเจ๋อเยว่จับมือของเขาเบา ๆ แล้วกล่าว “เปลวไฟเหล่านี้สว่างขึ้นพร้อมกัน วิชาที่ใช้ก็คือวิชาของสำนักเต๋า ที่นี่ไม่มีคน”นางพูดจบก็คลานขึ้นมาจากบนตัวของเยียนเซียวหราน จ้องมองไปรอบ ๆ อย่างละเอียด แค่นหัวเราะทีหนึ่งเยียนเซียวหรานถาม “ทำไมหรือ?”ซือเจ๋อเยว่ตอบ “คนพวกนี้ของจวนหนิงกั๋วกงช่างไร้คุณธรรมจริงๆ”“ก่อนหน้านี้ข้าไม่เข้าใจมาตลอดว่า หลังจากที่พวกเขาทำค่ายกลที่ชั่วร้ายเป็นอย่างยิ่งอันนั้น จะถ่ายโอนพลังงานอย่างไร”“เมื่อเห็นโลงศพเหล่านี้ข้าถึงเข้าใจ พวกเขาใช้วิญญาณของบรรพบุรุษของตนเองเป็นสื่อกลาง”เยียนเซียวหรานยังไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ มือของนางทำมุทราแล้ววาดผ่านที่ด้านหน้าของเขา “เจ้าดูเอาเองก็แล้วกัน”หลังจากมือของนางพาดผ่าน ภาพที่เขามองเห็นแตกต่างจากเมื่
บ่วงดวงชะตา พระชายาหมอดูมือฉมัง บทที่ 192
ซือเจ๋อเยว่เห็นลูกธนูแหลมดอกนั้นแล้ว เพียงแต่ด้วยฝีมือของนางไม่สามารถหลบได้พ้นมือข้างหนึ่งโอบเอวของนางจากทางด้านข้าง แล้วดึงนางไปทางด้านข้าง ธนูดอกนั้นเฉียดผ่านตัวนางแล้วลอยออกไป ปักเข้ากับกำแพงหินที่อยู่ด้านข้างมีคนวิ่งเข้ามาด้วยความรีบร้อน เมื่อเห็นสภาพโลงศพไม้ที่อยู่ตรงหน้าเละเทะ กระดูกกระจัดกระจายเต็มพื้น ก็กล่าวด้วยความตกใจเป็นอย่างมาก “เป็นเช่นนี้ได้อย่างไรกัน?”“ช่างไร้เหตุผลเสียจริง จับตัวพวกมันมาให้ข้า!”เป็นไปตามคาดซือเจ๋อเยว่วิ่งไปที่ข้างกายของเยียนเซียวหราน คนที่พุ่งตัวเข้ามาด้วยท่าทางดุร้ายพวกนั้นถูกเขาถีบจนกระเด็นออกไปในเวลานี้ ซือเจ๋อเยว่ก็มองเห็นท่าทางของพวกเขาอย่างชัดเจนคนหนึ่งเป็นผู้ชายอายุยี่สิบกว่าปีกับผู้ชายวัยกลางคนอายุประมาณสี่สิบปีคนหนึ่ง ข้างกายของพวกเขามีคนรับใช้ร่างกายกำยำอีกสิบกว่าคนติดตามมาด้วยผู้ชายสองคนนั้นมีหน้าตาคล้ายกับอวิ๋นเยว่หยาง บนตัวของสองคนนี้ปกคลุมไปด้วยพลังสีม่วง พลังสีม่วงประเภทนี้เห็นได้มากที่สุดในผู้ที่เป็นประมุขตระกูลเมื่อครู่นี้นางไม่เห็นพลังสีม่วงบนตัวของอวิ๋นเยว่หยางกับหนิงกั๋วกงฮูหยิน คงจะเป็นหนิงกั๋วกงกับซื่อจื่ออวิ๋นเยว่
บ่วงดวงชะตา พระชายาหมอดูมือฉมัง บทที่ 193
หนิงกั๋วกงคิดว่าหากนางใช้ชีวิตอยู่ที่สำนักเต๋าตลอด ไม่มีทางส่งผลกระทบรุนแรงกับจวนหนิงกั๋วกง การลอบสังหารยังล้มเหลวนับครั้งไม่ถ้วน เขาจึงคร้านที่จะสนใจนางอีกครั้งนี้อวิ๋นไท่เฟยให้นางกลับมายังเมืองหลวงก็เพื่อให้แต่งงานกับเยียนอ๋องซื่อจื่อแทนองค์หญิงสาม และไม่ได้ผ่านความเห็นชอบจากเขาด้วยเหตุนี้ เขาจึงไม่ค่อยพอใจสักเท่าใดนัก จึงระวังมาตลอดว่าซือเจ๋อเยว่จะส่งผลไม่ดีต่อจวนหนิงกั๋วกงหรือไม่นางกลับมายังเมืองหลวงหลายเดือนแล้ว จวนหนิงกั๋วกงไม่ได้รับผลกระทบอะไรเลย เขาจึงค่อย ๆ ปล่อยวางเรื่องนี้ลงเนื่องจากซือเจ๋อเยว่ก็เป็นเพียงสาวน้อยที่บอบบางคนหนึ่ง คงก่อเรื่องอะไรไม่ได้ดังนั้น เมื่อวันก่อนอวิ๋นเยว่หยางพูดว่าเขาเชิญซือเจ๋อเยว่มาที่จวนกั๋วกง หนิงกั๋วกงก็ไม่ได้สนใจสักเท่าใดนักจนกระทั่งเมื่อครู่นี้ตอนอยู่ในห้องเขารู้สึกเจ็บแปลบที่หน้าอก เทวรูปที่บูชาไว้ในจวนก็แตกอย่างกะทันหัน เขาถึงได้ตระหนักได้ว่าเกิดเรื่องขึ้นด้วยเหตุนี้เขาจึงรีบพาอวิ๋นเยว่ปิงมาที่นี่ด้วยความรีบร้อนคิดไม่ถึงว่าคำพูดของราชครูสวรรค์เมื่อหลายปีก่อนจะเป็นจริงในวันนี้ตอนนี้เขาอยากจะฟันเจ้าโง่อวิ๋นเยว่หยางที่ชักศึกเข้า
บ่วงดวงชะตา พระชายาหมอดูมือฉมัง บทที่ 194
เดิมทีหนิงกั๋วกงก็ถูกหางงูตบจนได้รับบาดเจ็บไม่น้อยแล้ว เมื่อได้ยินคำพูดประโยคนี้ของนางก็รู้สึกหายใจไม่ออก ก็หมดสติไปทันทีเมื่ออวิ๋นเยว่ปิงเดินไปถึงข้างกายของเขาก็ประคองเขาลุกขึ้นมาแล้วยื่นมือไปกดตรงกลางริมฝีปากของเขา “ท่านพ่อ!”มือของหนิงกั๋วกงสั่นเทาเล็กน้อยชี้ไปที่ซือเจ๋อเยว่กับเยียนเซียวหรานกล่าว “ฆ่าพวกมัน!”เมื่ออวิ๋นเยว่ปิงเห็นคนรับใช้ที่นอนกองอยู่บนพื้นลุกขึ้นไม่ได้ ก็หันไปมองเยียนเซียวหรานกับซือเจ๋อเยว่ที่ยังสบายดีอยู่ แรงอาฆาตในดวงตาก็ยิ่งทวีความรุนแรงขึ้นเขาไม่พูดพร่ำทำเพลง ประคองหนิงกั๋วกงลุกขึ้นมาแล้วเดินออกไปข้างนอกเยียนเซียวหรานรีบลากซือเจ๋อเยว่เดินตามไปทันทีอวิ๋นเยว่ปิงกับหนิงกั๋วกงเดินออกมาก่อน ตอนที่พวกเขาเดินมาถึงหน้าประตู ก็กดปุ่มกลไกทีหนึ่งตอนที่เขาลงไป ในใจของซือเจ๋อเยว่ก็เกิดสั่นเทาอย่างควบคุมไม่ได้ แรงกดดันมหาศาลก็เพิ่มขึ้นจากอุโมงค์ ขวางทางออกของพวกเขาตลอดหลายปีมานี้ซือเจ๋อเยว่ติดตามอาจารย์ทั้งหลายขึ้นเหนือล่องใต้ ประสบกับเรื่องราวแปลกประหลาดต่าง ๆ มากมาย แต่กลับไม่เคยรู้สึกถึงอันตรายที่รุนแรงขนาดนี้มาก่อนถึงแม้ว่าตอนนี้นางยังไม่รู้ว่าข้างในมีอะไ
บ่วงดวงชะตา พระชายาหมอดูมือฉมัง บทที่ 195
ทว่ากระบี่ในมือของเยียนเซียวหรานในเวลานี้แทงเข้าไปในเงาดำแล้ว จากนั้นก็แปะยันต์หลายแผ่นที่บนกระบี่ด้วยความรวดเร็วเงาดำนั่นมองเขาด้วยความดูถูกก่อนแวบหนึ่ง ไม่ได้เห็นยันต์พวกนั้นอยู่ในสายตาเพียงแต่ครู่ต่อมา ยันต์นั่นถูกกระตุ้น ฟ้าร้องและฟ้าผ่าผสมกับไฟและลมกระโชกแรงพัดเข้าใส่เขาอย่างบ้าคลั่งฟ้าร้องก่อให้เกิดไฟ และลมก็ช่วยให้เกิดฟ้าร้อง เพียงชั่วพริบตา พื้นที่ทั้งหมดก็เต็มไปด้วยสายฟ้าและเปลวเพลิงซือเจ๋อเยว่ “...”เมื่อครู่นี้นางนำยันต์ให้เยียนเซียวหรานครึ่งหนึ่ง เป็นเพราะสถานการณ์คับขัน นางไม่ได้มองว่าเป็นยันต์อะไรบ้างยันต์ที่นางวาดอานุภาพทรงพลัง แต่ละแผ่นประสิทธิผลดียิ่ง ต่อให้เป็นตัวนางเอง ปกติก็ไม่ค่อยได้ใช้ยันต์สักเท่าไหร่ร่างกายของนางในเวลานี้โงนเงน ออกแรงตะโกน “หมอบลงไป!”เยียนเซียวหรานมองเห็นเปลวเพลิงและสายฟ้าที่โหมกระหน่ำนั่นไม่จำเป็นต้องให้ซือเจ๋อเยว่บอก ก็หันหลังกระโจนตัวเข้ามา กดนางเอาไว้ใต้ตัว ใช้ร่างกายของเขาขวางสายฟ้าและเปลวเพลิงที่ทรงพลังให้นางซือเจ๋อเยว่ “...”นางให้เขาหมอบลง ไม่ได้ให้เขาหมอบลงแบบนี้แต่ว่าเป็นเพราะการเข้าใกล้ของเขา นางสัมผัสได้ชัดเจนว่าพล
บ่วงดวงชะตา พระชายาหมอดูมือฉมัง บทที่ 196
เยียนเซียวหรานตัวแข็งทื่ออยู่ตรงนั้น เขามองซือเจ๋อเยว่ด้วยความเหลือเชื่อเล็กน้อยในตอนนี้นางกำลังลืมตาทั้งสองข้างมองเขา มองอย่างค่อนข้างชัดเจน ท่าทางไม่เหมือนกับเสียสตินางลงมือกับภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ จะเกินไปหน่อยหรือไม่?เขากล่าวเสียงเย็นชา “องค์หญิง โปรดระวังการกระทำของท่านด้วย”เขาพูดจบก็ยื่นมือออกไปกำลังจะผลักนางออก แต่นางกลับโอบลำคอของเขาเอาไว้แน่นกล่าวใกล้กับริมฝีปากของเขา “รอเดี๋ยว ข้าอธิบายได้!”เยียนเซียวหรานไม่รู้ว่าภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ นางจะอธิบายอะไรได้หรือจะพูดอีกอย่างว่า ไม่ว่านางจะอธิบายอย่างไร ทั้งสองคนใกล้ชิดกันขนาดนี้นั้นคือเรื่องจริงเขากำลังสับสน ว่าจะสะบัดนางออกไปตรง ๆ เลยดีหรือไม่ซือเจ๋อเยว่รู้สึกถึงความแน่นตึงของร่างกายเขารวมทั้งอารมณ์ที่ใกล้จะระเบิด นางยกมือขึ้นมาทันทีเยียนเซียวหรานไม่เข้าใจเหตุผลอยู่เล็กน้อย นางกล่าวออกมาทันที “ดูเส้นสีแดง”สายตาของเยียนเซียวหรานหยุดอยู่ที่เส้นสีแดงบนข้อมือของนาง ในเวลานี้เส้นสีแดงนั้นมีเพียงท่อนสั้น ๆ เท่านั้นก่อนหน้านี้เขารู้ว่านางจะมีชีวิตอยู่ไม่ถึงอายุสิบแปดปี เส้นสีแดงเส้นนี้มีความเกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิด
Latest chapter
บ่วงดวงชะตา พระชายาหมอดูมือฉมัง บทที่ 274
นางสวมรองเท้ามือเป็นระวิง เพียงแต่ยิ่งลนลาน ก็ยิ่งทำได้ไม่ดีเดิมทีรองเท้าที่สวมได้อย่างง่ายดายมากเป็นเพราะนางตกตะลึงสวมห้าหกครั้งก็ยังไม่เข้าเยียนเซียวหรานยื่นมือออกไปจับข้อเท้าของนางเอาไว้ นางหันหน้าไปมองเขา เขากลับไม่ได้มองนาง แต่ยกรองเท้าข้างหนึ่งขึ้นมา ค่อย ๆ สวมเข้าไปที่เท้าของนางซือเจ๋อเยว่ “...”นางรู้สึกว่าตนเองในเวลานี้โง่นิด ๆหลังจากเยียนเซียวหรานสวมรองเท้าในนางเสร็จข้างหนึ่งแล้ว ก็สวมอีกข้างอีกให้นางนางกระโดดลงจากเตียงอย่างว่องไว “ลำบากเจ้าแล้ว”นางพูดจบคิดจะหนี กลับถูกเยียนเซียวหรานจับข้อมือขาวเล็กเอาไว้นางมองเขาแล้วถาม “ยังมีธุระอะไรอีกหรือ?”เยียนเซียวหรานไม่ได้พูดอะไร เพียงแค่ยื่นมือออกไปแล้วช่วยติดจัดปกคอเสื้อให้นาง ช่วยนางปรับสายคาดเอวให้เรียบร้อย ซือเจ๋อเยว่ “!!!!!”นางหน้าแดงก่ำขึ้นมาทันทีเยียนเซียวหรานหวีผมให้นางอีก กล่าวเสียงเรียบ “เสร็จแล้ว”ซือเจ๋อเยว่หันหน้าไปมองเขา ดวงตาของเขาล้ำลึกตามเดิม นางมองเห็นเงาสะท้อนของตนเองในดวงตาของเขาการเต้นของหัวใจนางเริ่มเต้นรัวขึ้นอีกครั้ง นางรู้ว่าขืนเป็นแบบนี้ต่อไปจะไม่เข้าท่า จึงรีบกระโดดหนีออกทางหน้าต่า
บ่วงดวงชะตา พระชายาหมอดูมือฉมัง บทที่ 273
ตอนนี้สมองของซือเจ๋อเยว่ไม่พอใช้แล้ว เมื่อได้ยินเขาถามแบบนี้ นางตอบว่า‘อืม’ทีหนึ่ง ไม่ได้เข้าใจความหมายของเขาจริง ๆเยียนเซียวหรานจับมือของนาง ดึงแขนเสื้อของนางขึ้น เส้นแดงที่อยู่ภายในก็ปรากฏขึ้นเขาขมวดคิ้วเล็กน้อยกล่าว “ดูเหมือนจะยังไม่ค่อยชัดเท่าไหร่”ในที่สุดซือเจ๋อเยว่ก็เข้าใจความหมายของเขา นางอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่เขากลับกล่าวขึ้น “อาจจะเป็นเพราะห่างกันไปหน่อย”ครู่ต่อมา มือของเขาประคองเอวนาง ทันทีที่ออกแรงเพียงเล็กน้อย ก็อุ้มนางขึ้นมาวางไว้บนต้นขาของเขาซือเจ๋อเยว่ “...”ซือเจ๋อเยว่ “!!!!!”อยู่ ๆ เขากลายเป็นคนที่เร่าร้อนจนเกินไป นางรับมือไม่ค่อยไหว!เยียนเซียวหรานสูงกว่านางมาก แล้วก็แข็งแรงกว่านางมาก ถูกเขากอดไว้ในอ้อมแขน ชุดนอนของเขาคลุมไว้แค่ครึ่งเดียว นางรู้สึกเหมือนกับถูกฝังอยู่ในอ้อมอกของเขาภายในหัวใจของซือเจ๋อเยว่มีความตื่นตระหนกเล็กน้อย แต่เขากลับไม่ได้พูดอะไร ทั้งยังจูบลงมาบนริมฝีปากนางนางใช้มือดันแผ่นออกของเขาอย่างไม่รู้ตัว เขาหันไปมองนาง ภายในดวงตาที่ดำขลับคู่นั้นสะท้อนให้เห็นถึงแววตาที่เขามองไม่ออกน้ำเสียงของเขาแหบแห้งเล็กน้อย “มีขั้นตอนไหนที่ข้าทำไม
บ่วงดวงชะตา พระชายาหมอดูมือฉมัง บทที่ 272
ซือเจ๋อเยว่หันหน้ากลับมาเผชิญหน้ากับใบหน้าอันหล่อเหลาของเขา ถาม “เจ้ามีธุระอะไรอีกอย่างนั้นหรือ?”มุมปากของเยียนเซียวหรานยกขึ้นเล็กน้อย “ไหน ๆ คืนนี้องค์หญิงก็มาแล้ว ไม่เติมอายุขัยสักหน่อยแล้วค่อยไปหรือ?”ซือเจ๋อเยว่ “...”นางร้อง‘หา’ทีหนึ่ง แล้วก็ไม่ได้สติอยู่ครู่หนึ่งเยียนเซียวหรานเหลือบตาขึ้น สายตาจดจ้องไปที่นางกล่าว “องค์หญิงอยากจะอายุยืนยาวร้อยปีไม่ใช่หรือ?”“ข้าเกรงว่าข้าไม่ให้ความร่วมมือ วันข้างหน้าองค์หญิงจะมาหาเรื่องข้า”ซือเจ๋อเยว่ “...”นางคิดว่าเขาค่อนข้างผูกพยาบาทวันนั้นนางก็แค่พูดเล่นกับเขาต่อหน้าของเหล่าไท่จวินเท่านั้น เขากลับจำได้อย่างแม่นยำในเวลานี้นางรู้ว่านางมีตัวเลือกอยู่สองข้อ ข้อแรกคืออยู่ต่อเสียเลย ข้อสองคือรีบหนีไปอย่างแรกจะน่าอายเกินไปหน่อย อย่างหลังจะขี้ขลาดเกินไปหน่อยนางครุ่นคิดครู่หนึ่ง คิดว่าถึงอย่างไรก็เป็นแบบนี้แล้ว ถ้าอย่างนั้นก็ควรจะเริ่มจากทำอะไรเพื่อผลประโยชน์ระยะยาวของตัวเองหากทำตัวขี้ขลาดในเวลาแบบนี้ ต่อไปนางจะมาหาเขาได้อย่างไร? ต่อให้มาหาเขาด้วยอย่างหน้าด้านอีก คิดว่าก็อาจจะถูกเขาหัวเราะเยาะเอาได้ดังนั้นนางจึงถอดรองเท้า แล้วกระโ
บ่วงดวงชะตา พระชายาหมอดูมือฉมัง บทที่ 271
ตอนที่นางได้ยินก็ไม่ได้ประหลาดใจมากเท่าใดนัก ดวงสมรสของลู่จิ่นเหนียง นั่นก็ทำได้เพียงเป็นอนุของคนอื่นเท่านั้นปกติการเป็นอนุ ขอเพียงแค่ฝั่งผู้ชายชอบนาง ทุกอย่างจะปรากฏขึ้นในดวงสมรสสิ่งเหล่านี้สามารถยืนยันได้ว่า อวิ๋นเยว่หยางรับลู่จิ่นเหนียงเป็นอนุเพราะมีจุดประสงค์อื่น เขาไม่ได้ชอบลู่จิ่นเหนียงเมื่อซือเจ๋อเยว่นึกถึงท่าทางที่หยิ่งผยองเกินความเป็นจริงของลู่จิ่นเหนียง รู้ว่าหากครั้งนี้ลู่จิ่นเหนียงไม่เอาชีวิตไปทิ้งที่จวนหนิงกั๋วกง ก็ต้องได้รับบาดเจ็บทางร่างกายหรือจิตใจเพียงแต่เรื่องนี้ตามที่เหล่าไท่จวินได้กล่าว ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับจวนอ๋องแล้ว นางก็คร้านจะช่วยเป็นธุระให้ลู่จิ่นเหนียงบัดนี้สิ่งที่นางเป็นกังวลยิ่งกว่าก็คือเรื่องที่อวิ๋นเยว่หยางขโมยดวงชะตาของเยียนเซียวหรานไปสองครั้งก่อนนางได้ตามหาค่ายกลนั่นแต่ก็จบลงด้วยความล้มเหลว แล้วก็ตามหาค่ายกลอันนั้นไม่เจออีก เกรงว่าดวงชะตาของเยียนเซียวหรานจะถูกขโมยไปจนหมดแล้วหลายวันมานี้ซือเจ๋อเยว่คิดอยู่หลายวิธี หลังจากตัดออกไปจำนวนหนึ่ง ก็รู้สึกว่าถ้ามีปัญหาแบบนี้หรือว่าแบบนั้น ความเสี่ยงก็มากทั้งนั้นนางคิดอยู่หลายตลบ คิดว่าบางทีอาจจะสาม
บ่วงดวงชะตา พระชายาหมอดูมือฉมัง บทที่ 270
ซุ่ยซุ่ยของนางยังไม่ออกเรือน สถานการณ์ของจวนเยียนอ๋องเป็นแบบนี้ นางต้องปลุกใจให้ฮึกเหิมเสียหน่อย อย่างน้อยก็ไม่ควรเป็นภาระของพวกเขาเหล่าไท่จวินที่อยู่ข้าง ๆ กล่าว “แม้ว่าวันนี้เวินชิงจะรับปากองค์หญิง ต้องทำตามที่รับปาก”“ต่อไปเจ้ามีเวลาว่าง ก็มาอยู่เป็นเพื่อนคนแก่อย่างข้า”เบ้าตาของจู้อี๋เหนียงแดงเล็กน้อย คุกเข่าลงบนพื้นกล่าวเสียงเบา “ลูกอกตัญญู ทำให้เหล่าไท่จวินต้องเป็นห่วง”เหล่าไท่จวินยื่นมือออกไปประคองนางลุกขึ้น จับมือของนางแล้วตบเบา ๆ “เรื่องในอดีตก็ให้ผ่านไป พวกเราต้องมองไปข้างหน้า”จู้อี๋เหนียงเช็ดน้ำตากล่าว “ข้าเชื่อฟังเหล่าไท่จวิน”ซือเจ๋อเยว่ชอบบรรยากาศของจวนเยียนอ๋องที่สุด เหล่าไท่จวินเป็นคนชราที่เฉลียวฉลาด ถึงแม้คนในจวนจะมากมาย แต่นางกลับน่าเลื่อมใสเป็นอย่างยิ่งตอนที่จวนเยียนอ๋องเกิดเรื่อง คนที่ได้รับความกระทบกระเทือนมากที่สุดไม่ใช่เหล่าไท่จวิน แล้วก็ไม่ใช่พระชายาเยียนอ๋อง แต่ทว่าเป็นจู้อี๋เหนียงก่อนหน้านี้จู้อี๋เหนียงเป็นคนอมทุกข์มาตลอด ออกจากเรือนน้อยมากเหล่าไท่จวินไปปลอบใจจู้อี๋เหนียงเป็นประจำในจวนมีของของดีอะไร เหล่าไท่จวินก็จะคิดถึงนาง ไม่ใช่เพราะว่านางเป็
บ่วงดวงชะตา พระชายาหมอดูมือฉมัง บทที่ 269
“อย่างไรเสียจวนหนิงกั๋วกงก็ดีกว่าจวนเยียนอ๋อง สิ่งที่เรียกว่าชื่อเสียงของจวนเยียนอ๋อง ไม่ว่าอย่างไรก็ไม่ยินดีช่วยพี่ชายของเจ้าให้เลื่อนตำแหน่ง”“ตามที่ข้ามอง จวนเยียนอ๋องที่ไม่มีน้ำใจ ไม่รู้จักปรับตัวเช่นนี้ก็สมควรล่มสลาย!”ลู่จิ่นเหนียงได้ฟังคำพูดพวกนี้ก็ไม่ได้รู้สึกมีตรงไหนผิดปกติ เดิมทีจวนเยียนอ๋องก็ยึดติดกับหลักการมากเกินไปต่อให้เยียนซื่อจะปฏิบัติต่อนางดีมากแค่ไหน ทันทีที่นางพูดเรื่องที่ให้เขาช่วยเหลือ เขาก็จะชักสีหน้าทันทีเมื่อเปรียบเทียบกัน จวนหนิงกั๋วกงมีความเปิดกว้างมากกว่า แล้วก็เต็มไปด้วยความจริงใจอย่างเห็นได้ชัดเมื่อมีเรื่องนี้ เมื่อนางมองเห็นเครื่องประดับและผ้าเหล่านี้ ก็ไม่รู้สึกว่าเป็นแบบเก่าอีกแล้วลู่ฮูหยินกล่าวอีกว่า “คุณชายรองให้ความสำคัญกับเจ้าเป็นอย่างมาก อยากจะให้เจ้ารีบเจ้าจวนเร็วหน่อย”“วันนี้ข้าได้ปรึกษากับท่านพ่อของเจ้าแล้ว พรุ่งนี้จะส่งตัวเจ้าเข้าจวนหนิงกั๋วกง ตามความต้องการของจวนกั๋วกง”ลู่จิ่นเหนียงตกตะลึงไปทันที “ไปจวนหนิงกั๋วกงวันพรุ่งนี้? นี่มันจะรีบเกินไปหน่อยหรือไม่?”ลู่ฮูหยินตอบ “รีบที่ไหนกัน นี่เห็นได้ชัดเจนว่าจวนหนิงกั๋วกงให้ความสำคัญกับ
บ่วงดวงชะตา พระชายาหมอดูมือฉมัง บทที่ 268
นางพ่นลมหายใจกล่าว “องค์หญิงอย่างไรเสียก็จัดการเรื่องของตนเองให้ดีเถอะ เลิกริษยาคนอื่น ใจกว้าง บางทีอาจจะสามารถมีชีวิตได้ถึงสิบแปดปี!”เมื่อซือเจ๋อเยว่ได้ยินคำพูดถากถางของลู่จิ่นเหนียงไม่เพียงไม่โกรธ ทั้งยังรู้สึกน่าขันเล็กน้อยนางทำอะไรด้วยใจมาตลอด ในเวลานี้เตือนสติลู่จิ่นเหนียงก็เป็นเพราะเยียนซื่อแต่น่าเสียดายที่ผู้หญิงคนนี้ความคิดบิดเบี้ยวตั้งแต่ภายใน กระเสือกกระสนรนหาที่ตาย ต่อให้เทพต้าหลัวมาที่นี่ เกรงว่าก็คงจะช่วยชีวิตนางเอาไว้ไม่ได้นางพยักหน้ากล่าว “ข้าคิดว่าที่เจ้าพูดนั้นมีเหตุผลมาก คนที่จิตใจคับแคบ จะมีชีวิตอยู่ได้ไม่นานจริง ๆ”นางพูดจบก็คร้านจะสนใจลู่จิ่นเหนียงอีก กล่าวกับเยียนเซียวหราน “น้องสาม พวกเราไปกันเถอะ!”ลู่จิ่นเหนียงยังอยากจะพูดอะไรบางอย่างอีก เยียนเซียวหรานมองนางด้วยสายตาเย็นยะเยือกแวบหนึ่งสายตานั้นเย็นยะเยือกเข้ากระดูก ความน่าสะพรึงกลัวเต็มเปี่ยม ลู่จิ่นเหนียงเห็นก็รู้สึกกลัวจนขนลุกขนพอง คำพูดที่กำลังจะพูดออกมาก็ตกตะลึงจนพูดไม่ออกแม้แต่คำเดียวทันใดนั้นนางก็พบว่า เยียนเซียวหรานแตกต่างไปจากเมื่อก่อนโดยสิ้นเชิง บนร่างกายของเขามีพลังอำนาจอันแข็งแกร่ง ที่ไม
บ่วงดวงชะตา พระชายาหมอดูมือฉมัง บทที่ 267
นางกับเยียนเซียวหรานตรงไปยังร้านขายเสื้อผ้าที่ใหญ่ที่สุดในเมืองหลวง ซึ่งด้านในร้านมีผ้าหลากหลายที่สุดเยียนเซียวหรานกลัวว่านางจะเกิดเรื่อง จึงเดินตามหลังนางตลอดทุกฝีก้าวซือเจ๋อเยว่เลือกผ้าให้แต่ละคน รวมกันทั้งหมดสิบกว่าพับ พวกเขาไม่สะดวกถือไปด้วย จึงให้เถ้าแก่มอบหมายให้คนส่งไปที่จวนเยียนอ๋องทันทีที่ซือเจ๋อเยว่จ่ายเงินเสร็จ ก็เห็นลู่จิ่นเหนียงพาสาวใช้เดินเข้ามาหา ทั้งสองคนพบกันโดยบังเอิญ จึงมีความประหลาดใจเล็กน้อยลู่จิ่นเหนียงเป็นเพราะครั้งก่อนซือเจ๋อเยว่เคยฉีกหน้านาง นางจึงไม่ชอบซือเจ๋อเยว่เป็นอย่างยิ่งในเวลานี้เมื่อเจอกัน นางยังคงกล่าวด้วยใบหน้าที่เปื้อนยิ้ม “องค์หญิง ไม่เจอกันนานเลย”ซือเจ๋อเยว่คุ้นเคยกับการมองหน้านางแวบหนึ่ง ใต้ตาของนางดำคล้ำ คาดว่านางน่าจะเอาเด็กออกแล้ว ต่อไปก็คงจะไม่มีลูกของตัวเองอีกนอกจากนี้แล้ว ชีวิตในวังหลวงของนางมีเต็มความซับซ้อน เมื่อเห็นฉากนี้ ต่อไปลู่จิ่นเหนียงคงจะใช้ชีวิตอย่างค่อนข้างขรุขระสีหน้าของนางยังนับว่าพอถูไถไปได้ ใบหน้าเหมือนว่ายังพอมีความสุขอยู่บ้างในเมื่ออีกฝ่ายยอมรับผิดแล้วก็ย่อมให้อภัย ซือเจ๋อเยว่ยิ้มตอบ ตั้งใจที่จะออกไปพร้อมกั
บ่วงดวงชะตา พระชายาหมอดูมือฉมัง บทที่ 266
ซือเจ๋อเยว่ลุกขึ้นยืนพร้อมกล่าว “อวิ๋นไท่เฟยหมดสติไปเพราะตื่นเต้นเกินไป พวกท่านส่งนางกลับไปเถอะ”คำพูดที่นางพูดกับอวิ๋นไท่เฟยเมื่อครู่นี้ บรรดาคนในวังหลวงที่อยู่ใกล้ต่างก็ได้ยินกันหมดพวกเขามองซือเจ๋อเยว่ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัว ในเวลานี้มีคนหลายคนร่วมแรงกันประคองอวิ๋นไท่เฟยขึ้นมา แล้วรีบวิ่งออกไปคนของวังหลวงที่ถูกวิญญาณรายล้อมคนนั้น ในเวลานี้วิญญาณปล่อยนางไปแล้ว ทันทีที่นางได้รับอิสระ ก็รีบวิ่งหนีอย่างโซซัดโซเซกลางวันแสก ๆ เลยนะ!พวกเขาเจอเรื่องแบบนี้ น่ากลัวมากเกินไปจริง ๆ!ฮองเฮามองไม่เห็นวิญญาณ เห็นเพียงซือเจ๋อเยว่เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว ทำให้อวิ๋นไท่เฟยตกใจจนหมดสติไปทันที จากนั้นกลุ่มคนก็วิ่งหนีกันฉี่ราดสารรูปเช่นนี้ของพวกเขา ตอนที่มาอวดดีมากขนาดไหน ตอนกลับไปก็ดูไม่จืดมากเท่านั้นฮองเฮากับอวิ๋นไท่เฟยประมือกันมาหลายครั้ง ถึงแม้นางจะชนะมากกว่าแพ้ แต่นั่นก็เป็นเพียงการสู้กันด้วยวาจา ไฉนเลยจะมีความสุขเท่าครั้งนี้?นางมองซือเจ๋อเยว่กล่าว “เมื่อครู่นี้เจ้าทำอะไรพวกเขา?”ซือเจ๋อเยว่ตอบ “หม่อมฉันก็อาศัยอยู่ในสำนักเต๋ามาเป็นเวลานาน ถึงอย่างไรก็ยังพอมีความสามารถเป็นของ
