Se connecterShare
chapter 63
Dernière mise à jour:
2024-11-29 12:57:40
Related chapter
บุพเพเล่ห์รักมาเฟีย chapter 64
ว่าเธอปากจัด เถียงคำไม่ตกฝาก ตัวเองล่ะ ปากคมยิ่งกว่ากรรไกรโรงพยาบาลอีก อย่างนี้สมควรเป็นอย่างยิ่งที่จะใช้มีดสับให้เละเป็นหมูบะช่อ แต่...อึดอัดโว้ย!! ทำไงเธอถึงจะเอาคืนอีตาคิงคองปากสุนัขนี่ได้นะ แล้วไอ้สมองนี่ทำไมถึงได้ตันขนาดนี้ด้วย หรือเป็นเพราะมึนศีรษะอยู่ก็ไม่รู้เลยคิดอะไรไม่ออกอันเจโล่โน้มหน้าไปแนบใบหูเล็ก “ฉันก็เบื่อ...และโละเธอทิ้งไปแล้วล่ะลูกไก่”ทนไม่ไหวแล้วโว้ย...ขอตบปากไอ้ผู้ชายเส็งเคร็งปากยิ่งกว่าอมไอ้ด่างสี่ขาไว้นี่สักทีเถอะ กรามเล็กขบกัดจนแก้มตอบนูนเด่น นึกหรือว่าเธอจะยอมให้เขาทำอย่างนั้น เธอไม่ยอมกลายเป็นคนถูกทิ้ง แต่จะเป็นคนทิ้งไอ้ผู้ชายปากหมาและหลงตัวเองนี่ด้วย ทำให้รู้เสียบ้างว่า อย่ามาดูถูกผู้หญิง อย่างนี้มันต้องฟาดปาก...ฝ่ามือเล็กยกขึ้น เป้าหมายคือหน้าอันเจโล่ แต่กลับถูกอีกฝ่ายจับเอาไว้ได้ทันก่อนที่ฝ่ามือนุ่มนิ่มจะฝาดลงบนวงหน้าคร้ามแกร่ง“โอ๊ะ...พูดความจริงเข้าหน่อย รับไม่ได้ ถึงจะตบหน้ากันเลยหรือลูกไก่”“เปล่า...” ตอบกลับเสียงสูงลิ่ว นัยน์ตาเจิดจ้าวาวแสง ถ้าหากมีเพลิงไฟลุกอยู่ยามที่ทอดสายตามองอันเจโล่ก็คงจะเผาไหม้ดำเป็นตอตะโกแล้ว“รับได้อยู่แล้ว ก็คุณพูดความจริงนี
Dernière mise à jour : 2024-11-29บุพเพเล่ห์รักมาเฟีย chapter 65
กายอรชรสะบัดให้พ้นจากมือใหญ่ ที่เคลื่อนไหวไปทั่วร่าง แม้พยายามสกัดกลั้นไม่ให้มีอารมณ์ร่วมกับเพลิงปรารถนาที่ถูกปลุกเร้าขึ้น แต่ก็ทำได้ยากเย็นเสียเหลือเกิน เมื่ออีกฝ่ายรู้ว่าควรจับต้องตรงจุดใดที่จะทำให้เธอตัวอ่อนระทวยเอนตัวอิงร่างหนาแกร่ง“หือ...พูดอะไรนะลูกไก่ ไม่รู้เรื่องเลย พูดให้มันชัด ๆ หน่อยสิ” เอ่ยถามเสียงกลั้วหัวเราะในลำคอ ขบกัดปากบนซอกคอนวลขาว นิ้วยาวตวัดไล้ไปบนผิวเนื้อนวลเนียนนุ่มราวแพรไหม“อื้อ ๆ...” (ก็คุณให้ฉันปิดปากไม่ใช่หรือไง) โต้กลับอย่างเริ่มสนุกแล้วที่อีกฝ่ายฟังเธอพูดไม่รู้เรื่อง เลยทำให้ค่อนไปทางหงุดหงิดรำคาญใจ ดี สมน้ำหน้า เธอจะเล่นให้ประสาทจับไปเลย แล้วกฤติกาก็เริ่มก็ก่อกวนอันเจโล่อย่างสนุกสนาน ทว่าเมื่อถูกอีกฝ่ายเอาคืน ปลายเท้าบอบบางก็ต้องจิกลงบนพื้นอ่าง ลำตัวแบบบางแอ่นโค้งเข้าหามือหนาซึ่งไต่ขึ้นมาจนได้ครอบครองก้อนเนื้อนุ่มซึ่งไหวกระเพื่อมแรงเร็ว“หยุดนะไอ้มาเฟียเฮงซวย อย่ามาแตะตัวฉันนะ” กัดฟันไล่ทั้งที่เสียวซ่านไปทั่วทุกรูขุมขน เบี่ยงส่ายวงหน้าหนีปากร้อนผ่าวที่ขบเม้มเคลื่อนขึ้นไปซุกไซ้ขบกัดติ่งหูสลับเรียวลิ้นอุ่นชื้น ดึงกายอรชรหนีฝ่ามือใหญ่ที่ไล้ลูบไปบนเรือนร่างอ
Dernière mise à jour : 2024-11-29บุพเพเล่ห์รักมาเฟีย chapter 66
“ไอ้มาเฟียเฮงซวย!” ทุบสลับจิกลากเล็บบนแผ่นหลังกว้าง ลมหายใจเริ่มอ่อนไหวสลับแรงเร็ว “คิดจะแกล้งฉันไปถึงไหน” ลำตัวกลมกลึงไปด้านหลัง ส่งยื่นกายสาวให้แนบชิดกับกายแกร่งได้ลิ้มรสความหวานอย่างถนัดถนี่ แต่ก็ยังไม่เพียงพอปลดเปลื้องเพลิงอารมณ์ซึ่งได้ลุกเป็นไฟไปแล้วในยามนี้“แล้วเธออยากได้อะไรล่ะลูกไก่” ปากร้อนผ่าวแนบไต่ลงไปบนผิวเนื้อนวลนุ่มหอมกรุ่นด้วยกลิ่นกายสาวและกลิ่นสบู่หอม ฝ่ามืออุ่นร้อนลูบไล้ผิวเนื้อนวลนุ่ม จับรั้งลำขาเสลาพาดบนบ่ากว้าง มือช้อนบั้นท้ายให้มาแนบชิด เพื่อดมดอมดอกไม้สาวอย่างถนัดถนี่อยากบอกให้เขาปล่อยเธอไป ทว่าเพลิงดำฤษณาที่รุมเร้าอยู่ทำให้พูดไม่ออก ครั้นจะบอกว่าต้องการให้เขาช่วยคลายความร้อนรุ่มปั่นป่วนราวกับเรือนกายตกอยู่ในท้องทะเลเพลิงหรือก็พูดไม่ออกอีกเหมือนกัน‘ยังจะปากแข็งอยู่อีกหรือลูกไก่ ได้สิตัวเล็ก เรามาดูกัน เธอจะทนได้กี่นานเท่าไหร่’ มือใหญ่โลมไล้นวดเฟ้นทรวงอกกลมกลึง ปากอุ่นระอุแนบชิดดอกไม้อ่อนเยาว์ ลิ้นอุ่นชื้นเริ่มตวัดไล้คลึงเคล้นเกสรดอกไม้ สอดไซร้รุกล้ำเข้าไปกวาดไล้โถน้ำผึ้งหวานเนิบนาบหนักหน่วง รุกเร้าโรมรันอย่างกับกฤติกาคือศัตรูที่เขาต้องเข่นฆ่าให้อาสัญกฤติกาขบก
Dernière mise à jour : 2024-11-29บุพเพเล่ห์รักมาเฟีย chapter 67
อันเจโล่ดึงเอาคนตัวเล็กให้ร่วงกลับลงมา โลมไล้ปากจูบปากอิ่มหวาน ขบกัดตวัดไล้กวาดเคล้าดื่มด่ำความหวานจากโพรงปากนุ่ม แขนแกร่งกอดรัดร่างอรชรแนบสนิท ฝ่ามือใหญ่ทาบทับฟอนเฟ้นทรวงอกกลมกลึง ให้ความอบอุ่นระอุร้อนโอบล้อมรอบภูเขาไฟที่ลาวาไหลล้นมารอประทุยังปากอ่าว เมื่อเพลิงพิศวาสถึงเวลาสิ้นสุด...หลอมรวมสองกายเป็นหนึ่ง เชื้อเพลิงไฟถูกจุดราวกับพลุไฟถูกจุดไประเบิดบนฟ้า สายธาราปรารถนาอุ่นระอุปรี่ไหลอาบรดไม้ดอกงามแม้ยังมีดาวน้อยใหญ่พร่างพรายอยู่เต็มสมอง กฤติกาก็ยังเลือกกลบฝังความรู้สึกนั้นเอาไว้ “ออกไปให้ไกล ๆ ฉันเลยนะไอ้คนเฮงซวย” ไม่แค่ไล่ด้วยปาก มือเล็กยังทาบผลักไหล่กว้างของคนที่ซบซุกอยู่บนทรงออกด้วย“หือ...ไม่อยากนอนพักหรือลูกไก่ ถึงยังคิดยั่วฉันอยู่อย่างนี้นะฮึ!” ชายหนุ่มเอ่ยถามกลั้วหัวเราะในลำคอ ผงกศีรษะ ทอดนัยน์ตาเข้มพร่างพราวระยิบระยับมองคนตัวเล็ก นิ้วยาวไต่บนลำแขนเสลา โลมไล้ลำตัวกลมกลึง ทาบฝ่ามือบนหน้าท้องแบนราบเรียบ “บ้า!! ใครยั่วคุณกัน ฉันไม่บ้ายั่วผู้ชายโคตรเลว หน้าไม่อายรังแกผู้หญิงอย่างคุณหรอก” อึดอัดจนอยากร้องไห้เสียงดัง เพราะร่างกายถูกตรึงไว้ด้วยกายแกร่ง อย่าว่าแต่จะพาตัวหนีรอดจากเงื้
Dernière mise à jour : 2024-11-29บุพเพเล่ห์รักมาเฟีย chapter 68
“ไม่! ไม่ต้อง ฉันกินเองได้” กฤติกาตวัดค้อนขวับพร้อมยู่ปากและจมูกใส่คนตัวใหญ่ที่ไม่เคยหยุดคิดหาค้ากำไรให้กับตัวเอง ก่อนเดินไปเปิดหยิบน้ำในตู้เย็นอย่างกระแทกกระทั้น แล้วปากอิ่มก็คลี่ยิ้มขณะทรุดตัวลงนั่งบนเก้าอี้หน้ากระจก แกล้งบ่นพึมพำตอนแกะถุงขนมปังทาน อย่างกับว่านั่นคือเนื้อหนาของอันเจโล่ที่อยู่ในมือให้เธอจิกทึ้งด้วยฟันคมๆ และนัยน์ตาราวกับคมมีดที่ตวัดไปยังคนตัวใหญ่ซึ่งนอนเอกเขนก“ลูกไก่!!” “อะไร” ตวาดถามเสียงดุ รีบเก็บยาใส่ถุงอย่างรีบเร่ง “จะกินเอง หรือว่าให้ฉันป้อน”“ก็กินแล้วไง ไม่เห็นหรือ” เอ่ยถามเสียงขุ่น กลีบปากอิ่มนุ่มขมุบขมิบอย่างสงสัย ด้วยว่าเธอน่ะไม่ได้ทานหรอกนะยาน่ะ เพียงแค่ทำเหมือนทานเข้าไปเท่านั้น ก็แหม...แต่ละเม็ดใหญ่จะตาย กลัวติดคอตอนกำลังกลืนนะสิ“ต้องให้นับเม็ดยืนยันไหมว่ายังไม่ได้กินน่ะ”รู้ได้ไงหว่า? ปากอิ่มขมุบขมิบเปรยถามกับตัวเอง คิ้วเข้มขมวดเข้าหากัน เหลียวมองไปยังคนตัวใหญ่ที่ยังนอนอยู่บนเตียงแล้วไฟร้อนผ่าวก็แล่นพล่านไปทั่ววงหน้า เมื่อหันมากฤติกาก็ได้เห็นดวงพักตร์ของตัวเองแดงปลั่งในกระจกเงา ทำให้เธอได้รู้ว่าอันเจโล่จับตามองอย่างไม่กระพริบ เออ...เธอผิดเองแหละที่ดั
Dernière mise à jour : 2024-11-29บุพเพเล่ห์รักมาเฟีย chapter 69
“แต่ก็มันก็จริง คุณชายอันเจโล่หน้าที่การงานก็หนัก แล้วยังมีผู้หญิงที่ทั้งสวยและรวยรายล้อมอย่างกับดาวล้อมเดือน ฉันแค่ผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ไม่ได้โดดเด่นอะไรเลย มีหรือค่ะที่คุณชายอันเจโล่จะหันมองด้วยความสนใจน่ะ” หญิงสาวปลายสายยังคงตัดพ้อต่อว่าเสียงเศร้าด้วยความน้อยอกน้อยใจ “นั่นสิ ฉันจะไปสนใจผู้หญิงไร้ค่า อุตส่าห์ลงทุนโทรมา เพื่อเรียกความสนใจทำไมกันล่ะ” เชื่อว่าที่อีกฝ่ายลงทุนโทรมาไม่ใช่เรื่องนี้แน่ “ถึงฉันจะชอบใช้ผู้หญิงปลดเปลื้องความอยาก ผ่อนคลายอารมณ์ของมนุษย์ปุถุชนคนเดินดิน แต่ก็ไม่เคยคิดใช้เปลืองถึงขนาดมีหนึ่งแล้วจะมีอีกหนึ่ง กลัวติดโรคจากพวก...ไม่เลือก เห็นเป็นผู้ชายก็ยั่วให้อยาก...ขึ้นเตียงซะทุกคน” ก็บอกแล้วเขาไม่ใช่คนมีความอดทนสูงใบหน้านวลเนียนใสแดงระเรื่อขึ้น สั่นสะท้านไปทั้งเรือนกาย ริ้วลมร้อนผ่าวไหลลามไปทั่วร่าง กรามหนาขบกัดกลีบปากจนห้อเลือด มือบางปัดท่อนแขนใหญ่ที่ลูบไล้สีข้างออกด้วยความหงุดหงิด จากวาจาสามหาวของอันเจโล่“ฉันนี่หรือคะ อยากขึ้นเตียงกับคุณชาย แหม...หลงตัวเองมากไปแล้วมั่งคะคุณชายขา ฉันแค่โทรมาสอบถามสารทุกข์สุขดิบเท่านั้นเอง เห็นว่าคุณชายน่ะงานยุ่ง นี่ก็ยังตามหาตัวหั
Dernière mise à jour : 2024-11-29บุพเพเล่ห์รักมาเฟีย chapter 70
กฤติกาหยุดชะงัก เมื่อเดินออกจากห้องน้ำแล้วเจอกับสายตาวามวาวหื่นกระหายจากคนตัวใหญ่ซึ่งทอดตัวนอนเอกเขนกสบายอุราอยู่ ถ้าจำไม่ผิดตอนที่เธอตื่นลืมตาขึ้นมาเพราะปวดท้องอยากเข้าห้องน้ำนั้น อันเจโล่ไม่ได้นอนอยู่บนเตียง ทว่าเธอก็ไม่คิดสนใจมองหาว่าอีกฝ่ายไปอยู่ที่ไหน ถ้าจะไปตกน้ำตกทะเลตายเสียได้ก็ดี ไอ้คนปากเสีย คนใจร้ายใจดำ ชอบทำให้คนอื่นเขาเสียใจ“มองอะไรไอ้มาเฟียบ้า” รีบยกมือขึ้นปิดเนินทรวงและช่วงขาเรียวยาวจากสายตาช่างซอกแซก ที่แม้มีผ้าขนหนูผืนใหญ่ก็ปกปิดไม่มิดอันเจโล่พลิกกายนอนตะแคง วางศีรษะบนมือแกร่ง ยิ้มกรุ่มกริ่ม สายตาคมเข้มแฝงเร้นไว้ด้วยความปรารถนาขณะทอดมองกายอรชร กำลังจะผุดลุกไปคว้าแม่เนื้อนุ่มหวานมานอนกอดมอบเสน่หาให้แล้ว ทว่ากลับมีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นขัดจังหวะเสียก่อน คิ้วหนาเป็นปื้นขมวดมุ่นเข้าหากัน เสียงที่ดังอยู่บ่งบอกว่าไม่ใช่เครื่องของเขาแน่นอน งั้นก็ต้องเป็นของกฤติกา แล้วดึกดื่นป่านนี้ใครกันที่โทรหาหญิงสาวแม้เธอจะเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วแล้ว แต่ก็ยังช้ากว่าอันเจโล่ที่คว้าไปเสียก่อน กฤติกาเลยได้แต่ยืนกระฟัดกระเฟียด กระทืบเท้าปึงปัง “เอาโทรศัพท์ฉันคืนมานะไอ้มาเฟียเฮงซวย!” เอ่ยขอเพร
Dernière mise à jour : 2024-11-29บุพเพเล่ห์รักมาเฟีย chapter 71
“แสงกล้า อือ...ฉันอยู่ไหนก็ช่างเถอะ แกนั่นแหละ มีอะไร ทำไมถึงได้โทรมาหาดึก ๆ ดื่น ๆ อย่างนี้หือ” หญิงสาวกัดฟันข่มกลั้นความเสียวซ่านที่แล่นพล่านไปตามกระแสเลือด เพราะรู้ว่าคนโทรคือแสงกล้าแหง ๆ อันเจโล่เลยลงทัณฑ์ด้วยเพลิงเสน่หาแสนเร่าร้อนและดุดัน จนกายาน้อยๆ ราวกับกิ่งไม้ใบหญ้าที่ได้รับหยาดฝน“แกคิดว่าฉันไม่รู้หรือไง ถ้าไม่มีเรื่องสำคัญฉันไม่โทรมาหากแกดึกดื่นค่อนไปทางเที่ยงคืนอย่างนี้หรอกโว้ยยายลูกเจี๊ยบ” แสงกล้าโวยวายเสียงเข้มจัดด้วยความร้อนรนเคร่งเครียดระคนหงุดหงิด “รู้ไหมฉันกดโทรศัพท์หาแกจนมือหงิกแล้วนะยายเพื่อนบ้า แกทำอะไรอยู่หา...ถึงได้รับช้าอย่างนี้” เตะลมเต็มแรง ยกมือเท้าสะเอวทอดสายตาไปยังร้านของเพื่อนสาวที่ตอนนี้...เสียหายต้องใช้เงินในการซ่อมแซมตกเป็นหมื่นบาทเลยทีเดียว“อือ...แล้วแกมีอะไร” หญิงสาวขบกัดฟันข่มกลั้นริ้วความเสียวซ่านจากฝีมือพ่อหนุ่มร่างยักษ์ที่ปลุกเร้าอย่างหนัก หยอกเย้าอกอิ่มเต่งตึง ก่อนส่งเรียวลิ้นอุ่นระอุตวัดไล้ดูดดึงยอดบัวทั้งสองฝากฝั่ง อ้าปากงับดูดดุนเม็ดบัวนุ่มอย่างหลงใหล ปลายนิ้วเพชฌฆาต เย้าหยอกสอดล้ำล่วงไปในหุบเหวอ่อนนุ่ม ถาโถมโรมรันรัวเร็วเนิบนาบสลับรัวเร็ว ส
Dernière mise à jour : 2024-11-30
Latest chapter
บุพเพเล่ห์รักมาเฟีย chapter 90 (จบ)
“ใคร...มันเป็นใครกล้ามาอยู่ห้องลูกไก่” คิ้วเข้มขมวดมุ่นเข้าหากัน “ทำอย่างนี้ได้ยังไงลูกไก่ ไหนสัญญาแล้วไง เธอจะรอฉันน่ะ” ชายหนุ่มแสร้งถามทั้งที่ก็รู้ดีว่าไม่มีผู้ชายคนไหนเข้าใกล้แม่ลูกไก่น้อยของเขาได้ในระยะห้าเมตร ด้วยเขามีผู้ช่วยมือดีคอยดูแลให้อยู่ ซึ่งถ้าหากเธอรู้ละก็...มีหวังคนส่งข่าวคงกลายเป็นกระสอบทรายไม่แพ้เขานัยน์ตาเข้าสีเทาปนเขียวขี้ม้าเป็นประกายแพรวพราวระยับอย่างน่าสงสัยเป็นอย่างยิ่ง “เป็นใครแล้วคุณยุ่งอะไรด้วยละ ไม่ได้เป็นอะไรกับฉันสักหน่อย” ตอบกลับอย่างยียวน คอยจับตามองคนตัวใหญ่ที่เต็มไปด้วยพิรุธมากมาย “อีกอย่างถ้าฉันแต่งงานมีสามีเป็นตัวเป็นตน มันผิดแปลกตรงไหน คนมันสวยนี่น่า” หญิงสาวเอ่ยพร้อมเชิดหน้าขึ้นสูงอันเจโล่เกือบจะกลั้นหัวเราะเอาไว้ไม่ไหว นี่คงไม่รู้สิน่าว่าเขารู้การเคลื่อนไหวของเธอตลอดเวลานะ “ไม่จริง ก็ไหน...” แสร้งเอ่ยถามอย่างร้อนรน แต่กลับหลุดบางอย่างออกไปจนคนตัวเล็กจับพิรุธมองมาอย่างจ้องจับผิด“ไหนอะไร” กฤติกายกมือเท้าสะเอว จ้องเข้าไปในดวงตาซ่อนความเจ้าเล่ห์ไว้ไม่มิด “บอกมานะ ไม่งั้นลูกไก่โกรธจริง ๆ ด้วย” เธอพยายามขู่เสียงเข้มให้อีกฝ่ายกลัว ทว่าแปลกยิ่งนักที่อั
บุพเพเล่ห์รักมาเฟีย chapter 89
“ใคร...มันเป็นใครกล้ามาอยู่ห้องลูกไก่” คิ้วเข้มขมวดมุ่นเข้าหากัน “ทำอย่างนี้ได้ยังไงลูกไก่ ไหนสัญญาแล้วไง เธอจะรอฉันน่ะ” ชายหนุ่มแสร้งถามทั้งที่ก็รู้ดีว่าไม่มีผู้ชายคนไหนเข้าใกล้แม่ลูกไก่น้อยของเขาได้ในระยะห้าเมตร ด้วยเขามีผู้ช่วยมือดีคอยดูแลให้อยู่ ซึ่งถ้าหากเธอรู้ละก็...มีหวังคนส่งข่าวคงกลายเป็นกระสอบทรายไม่แพ้เขานัยน์ตาเข้าสีเทาปนเขียวขี้ม้าเป็นประกายแพรวพราวระยับอย่างน่าสงสัยเป็นอย่างยิ่ง “เป็นใครแล้วคุณยุ่งอะไรด้วยละ ไม่ได้เป็นอะไรกับฉันสักหน่อย” ตอบกลับอย่างยียวน คอยจับตามองคนตัวใหญ่ที่เต็มไปด้วยพิรุธมากมาย “อีกอย่างถ้าฉันแต่งงานมีสามีเป็นตัวเป็นตน มันผิดแปลกตรงไหน คนมันสวยนี่น่า” หญิงสาวเอ่ยพร้อมเชิดหน้าขึ้นสูงอันเจโล่เกือบจะกลั้นหัวเราะเอาไว้ไม่ไหว นี่คงไม่รู้สิน่าว่าเขารู้การเคลื่อนไหวของเธอตลอดเวลานะ “ไม่จริง ก็ไหน...” แสร้งเอ่ยถามอย่างร้อนรน แต่กลับหลุดบางอย่างออกไปจนคนตัวเล็กจับพิรุธมองมาอย่างจ้องจับผิด“ไหนอะไร” กฤติกายกมือเท้าสะเอว จ้องเข้าไปในดวงตาซ่อนความเจ้าเล่ห์ไว้ไม่มิด “บอกมานะ ไม่งั้นลูกไก่โกรธจริง ๆ ด้วย” เธอพยายามขู่เสียงเข้มให้อีกฝ่ายกลัว ทว่าแปลกยิ่งนักที่อั
บุพเพเล่ห์รักมาเฟีย chapter 88
“ยิ้มนะลูกไก่ ให้กำลังใจฉันไปทำหน้าที่ของตัวเอง เอาชนะพวกมารและจะได้รีบกลับมาหาเธอ” บอกไม่ถูกเหมือนกันว่าเขาตั้งใจเอ่ยคำนี้หรือเปล่า แต่เอ่ยออกไปแล้วก็ไม่ได้เสียใจ เมื่อเห็นรอยยิ้มดีใจของแม่เนื้อนุ่มหวาน“คุณเจ” หัวใจถึงกับโป่งพองราวลูกโป่งอัดแก๊ส จนลอยลิ่วไปบนฟากฟ้าสีครามสดใส ก่อนดวงหน้าผ่องพรรณจะหมองหม่นลงเมื่อเสียงประกาศเตือนดังมาอีกครั้ง ที่ทำให้เธอตัดสินใจทำอย่างแสงกล้าพูด...เอ่ยบอกเขาให้รู้ความจริงในใจ ดีกว่าเก็บเอาไว้ในอกพร้อมความเจ็บช้ำ ได้บอกรักแม้ต้องผิดหวัง ยังดีกว่าไม่ได้บอกให้เขารู้กฤติกาจับมือใหญ่ มองเข้าไปในแววตาเข้ม “ลูกไก่มาเพราะมีเรื่องสำคัญอยากบอกคุณเจค่ะ...” สูดลมหายใจเข้าปอด รวมรวมความกล้า“ลูกไก่...รักคุณเจค่ะ” กฤติกาเอ่ยเสียงเข้มและหนักแน่นอันเจโล่เต็มตื้นกับคำรักที่ได้ยินจนหัวใจคล้ายลูกโป่งที่ถูกสูบแก็สอัดไปจนเต็มลอยพุ่งขึ้นบนฟากฟ้าในทันควัน “ลูกไก่!” สมควรเป็นเขาที่ต้องเอ่ยบอกคำนี้ออกไปก่อน แต่นี่คนตัวเล็กกลับ...เขายอมแพ้ใจเธอจริงๆ แขนกำยำสอดรวบกอดร่างเล็กแนบอก“ฉันไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี คงมีแค่คำนี้...ขอบใจนะลูกไก่ที่รักคนนิสัยไม่ดีอย่างฉัน” คำเล็ก ๆ ที่มีอาน
บุพเพเล่ห์รักมาเฟีย chapter 87
อันเจโล่ผ่อนลมหายใจออกจากปอดแผ่วเบา แม้อยากยืดเวลาออกไปแม้แค่เสียววินาที เพื่อให้ตัวเองได้เฝ้ารอด้วยความหวังอีกครั้ง ทว่าสุดท้ายแล้วเขาก็จำต้องยอมรับความจริง กฤติกาไม่มาร่างหนาผุดลุกจากเก้าอี้ที่นั่งด้วยเท้าที่หนักอึ้งจนแทบเดินต่อไม่ไหว ในหัวใจราวกับถูกเศษแก้วแตกที่ฝังอยู่ในก้อนเนื้อบาดเฉือนทุกการหายใจ เหมือนโลกที่ยืนอยู่แปรปรวน แผ่นดินไหวโยกทำให้เขายืนทรงตัวไม่อยู่ จนต้องเฝ้าถามย้ำกับตัวเองอีกครั้ง เป็นอะไรไป?“นายครับ”“มีอะไร”“จะเปลี่ยนใจก็ยังทันนะครับ” กลับไปคราวนี้ศึกหนักหนาสาหัสรอนายอยู่ แล้วก็ไม่รู้จะใช้เวลานานเท่าไหร่ ถึงสามารถเคลียร์เรื่องราวให้มันจบลงไปด้วยดี เขาอยากให้นายได้มีเวลาอยู่กับกฤติกาอีกหน่อย ได้เก็บช่วงเวลานี้ไว้เป็นกำลังใจยามที่ต้องต่อสู้กับเรื่องร้าย“ฉันไม่เป็นไร” อาการเขาคงหนักมากจริงๆ แม้กระทั่งลูกน้องยังสังเกตเห็นได้“จะให้คุณ...”“อย่าเลย” รู้ว่าเดโก้จะเสนออะไร เขาเองก็เคยคิดแวบ ๆ แต่คิดแล้วคิดอีกหลายตลบอยู่ ส่วนหนึ่งก็เพื่อความปลอดภัยของกฤติกา แต่อีกส่วนก็มาจากตัวเองที่ดันปากหนักเองช่วยไม่ได้ ถ้าเอ่ยปากชวนแม่เนื้อนุ่มไปด้วยนะ ป่านนี้ก็มีเธอข้างกายเรียบร้
บุพเพเล่ห์รักมาเฟีย chapter 86
“ลูกไก่” เอ่ยเรียกเสียงแหบพร่า ฝ่ามือหนาไล้ลูบอย่างแผ่วเบาอ่อนโยน ริมฝีปากร้อนผ่าวทาบทับจุมพิตไต่เลื่อนเคลื่อนไปบนผิวกายเนียนนุ่มลื่นราวกับแพรไหมอย่างเชื่องช้า“ขา...” กฤติกาขานรับ เพียงแค่มองสบนัยน์ตากับอีกฝ่ายก็รู้แล้วว่าเขาต้องการสิ่งใด ไม่จำเป็นต้องเอ่ยด้วยคำพูดอีกแล้ว... “เมื่อไหร่คะคุณเจ” เธออยากรู้ มีเวลานานเท่าไหร่ในอ้อมแขนแกร่งนี้“พรุ่งนี้” ตอบกลับเสียงพร่าแหบราวกับในอกถูกก้อนหินไร้น้ำหนักกดทับอยู่“เร็วจังเลยนะคะ” เปรยเสียงแหบแห้ง อยากขอเขาว่าอย่างเพิ่งไปได้ไหม อยู่กับเธออีกสักวันได้ไหม แต่กฤติกาก็พูดไม่ออก ด้วยรู้ถึงความอึดอัดใจของอีกฝ่าย คงทำได้แค่...ใช้เวลาที่มีอยู่ให้มีค่าที่สุด เก็บเอาไว้เป็นความทรงจำในวันต้องจากร้างห่างลากัน“ฉัน...” ถ้าเธอพูดอะไรนอกจากนี้สักคำ เขาคงรู้สึกดีกว่าการได้รับรอยยิ้มแห้งๆ นัยน์ตาหวานเศร้าอมโศกอย่างนี้นิ้วยาวเล็กยื่นไปทาบบนปากหนา “ไม่เป็นไรค่ะ ลูกไก่รู้ว่าคุณเจจำเป็น แค่...คืนนี้ เรา...” ปวดร้าวไปหมดทั้งทรวงจนพูดไม่ออก“ฉันรู้...คืนนี้ จนถึงเวลานั้น” ไม่อยากพูดถึงเวลาจำต้องลาจาก “เราจะมีกันและกันใช่ไหมลูกไก่”“ค่ะ...เราจะมีกันและกัน” กฤติกา
บุพเพเล่ห์รักมาเฟีย chapter 85
“ว่าไงอันเจโล่ จะบอก หรือจะให้ลูกไก่เจ็บมากกว่านี้”“อย่านะคุณเจ อย่า...‘บอก’” กลายเป็นเสียงกรีดร้องแทน เมื่อบาดแผลถูกกดเปิดออกจนเลือดไหลซึมออกมา“ลูกไก่!” กัดฟันกรอด อยากลุกขึ้นไปช่วยแม่หวานใจจนตัวสั่น แต่เพราะถูกจับเอาไว้เลยต้องทนเห็นแม่เนื้อนุ่มร้องไห้ด้วยความเจ็บปวด จะไม่สัญญาใด ๆ ทั้งสิ้น แต่มีโอกาสพาตัวเองหลุดรอดไปเมื่อไหร่ ริวาโก้ต้องรับผิดชอบในความเจ็บของลูกไก่น้อย แน่นอน!“ว่าไงอันเจโล่ หรือจะให้ฉัน...” ไม่ได้ยินดีกับความเจ็บปวดของใคร แต่มันจำเป็น“ได้” กัดฟันกรอดขณะตอบอีกฝ่าย “ฉันยอมบอก แต่แกห้ามทำร้ายลูกไก่”“ไม่นะคุณเจ! ยะ...อย่า...” กฤติการ้องห้ามก่อนเสียงจะขาดหายไป ด้วยเจ็บและหน้ามืด พ่วงด้วยความรู้สึกเย็นยะเยือกไปทั้งร่าง แต่กลับรู้สึกเหมือนมีเหงื่อผุดไหลข้างขมับและแผ่นหลัง“อย่าคิดตุกติกนะอันเจโล่ แกทำเมื่อไหร่ เตรียมตัวเห็นลูกไก่กลายเป็นคนที่มีร่างที่ไร้วิญญาณแน่นอน” ไม่ได้ขู่แม้แต่นิดเดียว เอาจริงทุกคำพูดด้วย เขายอมทำทุกอย่างทุกทางเพื่อให้อันเจโล่และครอบครัวประสบกับความหายนะ แก้แค้นให้กับตัวเองและทุกๆ คนที่ถูกกระทำจากครอบครัวนี้ให้สาสม!อันเจโล่มองดวงหน้าผุดผาดขาวซีด
บุพเพเล่ห์รักมาเฟีย chapter 84
อันเจโล่หน้าตึง ไม่ใช่ว่าเขาไม่รู้ บิดามีเบื้องลึกเบื้องหลังอันไม่ดี แต่ไม่ว่าจะยังไง ท่านก็คือบิดาผู้ให้กำเนิด “พ่อฉันไปทำอะไรแก อย่าพูดใส่ความคนอื่นลอย ๆ ถ้าหากไม่มีหลักฐาน” พ่อเขาคงไม่ได้ไปฆ่าไปแกพ่อแม่หรือผู้มีพระคุณของอีกฝ่าย ให้ต้องตามมาจองล้างจองพลาญตอนโต อย่างกับนิยายน้ำเน่าหรอกนะฮึ...ริวาโก้ปาดเหงื่อบนหน้า หันไปยิ้มหยันใส่พ่อลูกชายสุดแสนเลิศประเสริฐศรี ที่ถึงตอนนี้ยังให้ความรักและเคารพไอ้พ่อเลว ๆ ที่ทำร้ายลูกตัวเองลับหลังได้ลงคอ อยากรู้นักถ้าได้รู้ความจริง คู่ควงของตัวเองลับหลังถูกคนเป็นพ่อลากเข้าห้อง ปู้ยี้ปู้ยำไปไม่รู้สักกี่คนต่อกี่คน อันเจโล่รับได้หรือเปล่าชายหนุ่มพาร่างเพรียวเดินคล้ายคนเมา ทรงตัวไม่ได้ไปหยุดและค่อย ๆ ทรุดตัวลงนั่งเบื้องหน้าอันเจโล่ นิ้วยาวไล้บนแก้มตอบเรื่อยลงมาถึงคางบึกบึน ก่อนลากเลยไปถึงจอนหูอีกฝั่ง โน้มใบหน้าไปแนบกับหู หลับตา ซึมซับเอาความอับอายและเจ็บปวดจากการถูกผู้ชายวัยคราวพ่อสั่งให้ถูกน้องจับเอาตัวขึ้นรถ ลากเข้าโรงแรมแล้วทำอย่างกับว่าเขาเป็นผู้หญิงขายเรือนร่าง น้ำตาอุ่น ๆ เอ่อล้นคลอหน่วยตา“พ่อแกข่มขืนฉัน!”“แกเอาเรื่องบ้าบอเฮงซวยอะไรมาใส่ความพ่อฉ
บุพเพเล่ห์รักมาเฟีย chapter 83
“จะไปไหนลูกไก่ มานี่เลยยายตัวดี” ยื่นมือไปอย่างเร็วจนคว้าเอาเส้นผมหนานุ่มดึงกลับมาอย่างไม่ปรานีปราศรัย วงหน้าแดงปลั่งด้วยเพลิงโทสะ นัยน์ตาฉายแววเกรี้ยวกราดกฤติการ้องโอ๊ยดังลั่น สองมือจับผมบนศีรษะ ดวงหน้าผ่องพรรณเหยเกบิดเบี้ยวเพราะความเจ็บจากแรงกระตุก พลางสาวก้าวเท้าถอยกลับไปด้านหลังอย่างเร็วรี่ เพราะถ้าขืนดันทุรังไป จะทำให้ตัวเองต้องเจ็บตัวมากขึ้น“ปล่อยฉันนะริวาโก้” กฤติกาพูดเมื่อทนไม่ไหว เจ็บจนน้ำตาแทบไหล เมื่อพูดไปแล้วริวาโก้กระตุกจนในหูได้ยินเสียงดังกราว ราวกับเส้นผมจะหลุดร่วงออกมาทั้งแผง“อย่าทำอะไรลูกไก่นะไอ้ริวาโก้”“ตัวมึงเอง มึงยังเอาไม่รอดเลย ยังจะมาห่วงคนอื่น” หัวเราะใส่หน้า พลางสอดมือมาจับกุมลำคอระหง “ถ้ากูจะหักคอสวย ๆ นี่ทิ้ง มึงจะทำอะไรกูหา...ไอ้อันเจโล่”“ไอ้เลว!” อันเจโล่ฮึดฮัด แต่ทำอะไรไม่ได้ เพราะตัวเองก็ถูกคุมอยู่ จนแขนแทบจะหักออกเป็นสองท่อน “ถ้ากูหลุดไปได้ มึง...พลั่ก!!” พูดไม่ทันจบหมัดหนัก ๆ ก็สวนเข้ามาที่มุมปากเสียก่อน ชายหนุ่มเหลียวไปมองคนที่ทำให้เขาเจ็บด้วยนัยน์ตาดุร้ายราวกับเสือลำบาก ที่พร้อมสู้ไม่เหลียวหลังหนีอีกแล้ว“เอาตัวเองให้รอดก่อนดีกว่าไหมคุณอันเจโล่
บุพเพเล่ห์รักมาเฟีย chapter 82
“ลูกไก่ไม่เป็นอะไรค่ะ แต่คุณเจน่ะสิ รู้อยู่แล้วว่าคนพวกนั้นเขาต้องการอะไร ยังจะ...” ถ้าเธอไม่บ้าจนเพี้ยนฟังอะไรผิดพลาดไปจนจนกลายเป็นความสะเพร่า ปล่อยให้ตัวเองถูกจับเอาตัวมาเพื่อต่อรองกับอันเจโล่ละก็ ป่านนี้ชายหนุ่มจัดการพวกตัวร้ายพวกนี้จนหมอบราบคาบแก้วไปแล้วบ้าจริง...กลีบปากอิ่มนุ่มขบเม้มเข้าหากัน ก้มหน้าหมองเศร้าด้วยความรู้สึกผิด น้ำตาอุ่นร้อนเอ่อล้นคลอเบ้า เพราะเสียใจที่ตัวเองกลายเป็นต้นเหตุให้อันเจโล่ต้องเพลี่ยงพล้ำ แล้วยังกลายเป็นตัวภาระให้ชายหนุ่มต้องคอยกังวลในความปลอดภัยอีก“ร้องไห้ทำไมล่ะลูกไก่” อันเจโล่จับรั้งปลายคางมนให้แหงนขึ้นมองสบตาด้วย นิ้วยาวร้อยไกล่เกลี่ยกดซับหยดน้ำที่เอ่อล้นไหลซึมลงมาตามร่องแก้ม “หรือกลัวฉันเป็นอันตรายฮึ”“แต่ถ้าไม่มีลูกไก่สักคน คุณเจก็คงไม่...”อันเจโล่รีบยกมือปิดปากคนตัวเล็ก ศีรษะทุยสะบัดส่ายเบาๆ “ถึงไม่มีเธอ ริวาโก้ก็ต้องหาทางเล่นงานฉันจนได้นั่นแหละ เพียงแค่ประจวบเหมาะเล็กน้อยเท่านั้นเอง ไม่เป็นไรหรอกเรื่องขี้ปะติ๋ว ฉันรับมือได้สบายมาก” แม้จะกังวล ด้วยสถานการณ์ตอนนี้ไม่สู้ดีเอาเสียเลย หนทางหนีแทบปิดตาย ด้วยเมื่อมองไปรอบทิศทั่วทุกทางก็ล้วนแล้วแต่ท้อ
