chapter 67

อันเจโล่ดึงเอาคนตัวเล็กให้ร่วงกลับลงมา โลมไล้ปากจูบปากอิ่มหวาน ขบกัดตวัดไล้กวาดเคล้าดื่มด่ำความหวานจากโพรงปากนุ่ม แขนแกร่งกอดรัดร่างอรชรแนบสนิท ฝ่ามือใหญ่ทาบทับฟอนเฟ้นทรวงอกกลมกลึง ให้ความอบอุ่นระอุร้อนโอบล้อมรอบภูเขาไฟที่ลาวาไหลล้นมารอประทุยังปากอ่าว เมื่อเพลิงพิศวาสถึงเวลาสิ้นสุด...หลอมรวมสองกายเป็นหนึ่ง เชื้อเพลิงไฟถูกจุดราวกับพลุไฟถูกจุดไประเบิดบนฟ้า สายธาราปรารถนาอุ่นระอุปรี่ไหลอาบรดไม้ดอกงาม

แม้ยังมีดาวน้อยใหญ่พร่างพรายอยู่เต็มสมอง กฤติกาก็ยังเลือกกลบฝังความรู้สึกนั้นเอาไว้ “ออกไปให้ไกล ๆ ฉันเลยนะไอ้คนเฮงซวย” ไม่แค่ไล่ด้วยปาก มือเล็กยังทาบผลักไหล่กว้างของคนที่ซบซุกอยู่บนทรงออกด้วย

“หือ...ไม่อยากนอนพักหรือลูกไก่ ถึงยังคิดยั่วฉันอยู่อย่างนี้นะฮึ!” ชายหนุ่มเอ่ยถามกลั้วหัวเราะในลำคอ ผงกศีรษะ ทอดนัยน์ตาเข้มพร่างพราวระยิบระยับมองคนตัวเล็ก นิ้วยาวไต่บนลำแขนเสลา โลมไล้ลำตัวกลมกลึง ทาบฝ่ามือบนหน้าท้องแบนราบเรียบ

“บ้า!! ใครยั่วคุณกัน ฉันไม่บ้ายั่วผู้ชายโคตรเลว หน้าไม่อายรังแกผู้หญิงอย่างคุณหรอก” อึดอัดจนอยากร้องไห้เสียงดัง เพราะร่างกายถูกตรึงไว้ด้วยกายแกร่ง อย่าว่าแต่จะพาตัวหนีรอดจากเงื้