Se connecterShare
chapter 69
Dernière mise à jour:
2024-11-29 12:59:20
Related chapter
บุพเพเล่ห์รักมาเฟีย chapter 70
กฤติกาหยุดชะงัก เมื่อเดินออกจากห้องน้ำแล้วเจอกับสายตาวามวาวหื่นกระหายจากคนตัวใหญ่ซึ่งทอดตัวนอนเอกเขนกสบายอุราอยู่ ถ้าจำไม่ผิดตอนที่เธอตื่นลืมตาขึ้นมาเพราะปวดท้องอยากเข้าห้องน้ำนั้น อันเจโล่ไม่ได้นอนอยู่บนเตียง ทว่าเธอก็ไม่คิดสนใจมองหาว่าอีกฝ่ายไปอยู่ที่ไหน ถ้าจะไปตกน้ำตกทะเลตายเสียได้ก็ดี ไอ้คนปากเสีย คนใจร้ายใจดำ ชอบทำให้คนอื่นเขาเสียใจ“มองอะไรไอ้มาเฟียบ้า” รีบยกมือขึ้นปิดเนินทรวงและช่วงขาเรียวยาวจากสายตาช่างซอกแซก ที่แม้มีผ้าขนหนูผืนใหญ่ก็ปกปิดไม่มิดอันเจโล่พลิกกายนอนตะแคง วางศีรษะบนมือแกร่ง ยิ้มกรุ่มกริ่ม สายตาคมเข้มแฝงเร้นไว้ด้วยความปรารถนาขณะทอดมองกายอรชร กำลังจะผุดลุกไปคว้าแม่เนื้อนุ่มหวานมานอนกอดมอบเสน่หาให้แล้ว ทว่ากลับมีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นขัดจังหวะเสียก่อน คิ้วหนาเป็นปื้นขมวดมุ่นเข้าหากัน เสียงที่ดังอยู่บ่งบอกว่าไม่ใช่เครื่องของเขาแน่นอน งั้นก็ต้องเป็นของกฤติกา แล้วดึกดื่นป่านนี้ใครกันที่โทรหาหญิงสาวแม้เธอจะเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วแล้ว แต่ก็ยังช้ากว่าอันเจโล่ที่คว้าไปเสียก่อน กฤติกาเลยได้แต่ยืนกระฟัดกระเฟียด กระทืบเท้าปึงปัง “เอาโทรศัพท์ฉันคืนมานะไอ้มาเฟียเฮงซวย!” เอ่ยขอเพร
Dernière mise à jour : 2024-11-29บุพเพเล่ห์รักมาเฟีย chapter 71
“แสงกล้า อือ...ฉันอยู่ไหนก็ช่างเถอะ แกนั่นแหละ มีอะไร ทำไมถึงได้โทรมาหาดึก ๆ ดื่น ๆ อย่างนี้หือ” หญิงสาวกัดฟันข่มกลั้นความเสียวซ่านที่แล่นพล่านไปตามกระแสเลือด เพราะรู้ว่าคนโทรคือแสงกล้าแหง ๆ อันเจโล่เลยลงทัณฑ์ด้วยเพลิงเสน่หาแสนเร่าร้อนและดุดัน จนกายาน้อยๆ ราวกับกิ่งไม้ใบหญ้าที่ได้รับหยาดฝน“แกคิดว่าฉันไม่รู้หรือไง ถ้าไม่มีเรื่องสำคัญฉันไม่โทรมาหากแกดึกดื่นค่อนไปทางเที่ยงคืนอย่างนี้หรอกโว้ยยายลูกเจี๊ยบ” แสงกล้าโวยวายเสียงเข้มจัดด้วยความร้อนรนเคร่งเครียดระคนหงุดหงิด “รู้ไหมฉันกดโทรศัพท์หาแกจนมือหงิกแล้วนะยายเพื่อนบ้า แกทำอะไรอยู่หา...ถึงได้รับช้าอย่างนี้” เตะลมเต็มแรง ยกมือเท้าสะเอวทอดสายตาไปยังร้านของเพื่อนสาวที่ตอนนี้...เสียหายต้องใช้เงินในการซ่อมแซมตกเป็นหมื่นบาทเลยทีเดียว“อือ...แล้วแกมีอะไร” หญิงสาวขบกัดฟันข่มกลั้นริ้วความเสียวซ่านจากฝีมือพ่อหนุ่มร่างยักษ์ที่ปลุกเร้าอย่างหนัก หยอกเย้าอกอิ่มเต่งตึง ก่อนส่งเรียวลิ้นอุ่นระอุตวัดไล้ดูดดึงยอดบัวทั้งสองฝากฝั่ง อ้าปากงับดูดดุนเม็ดบัวนุ่มอย่างหลงใหล ปลายนิ้วเพชฌฆาต เย้าหยอกสอดล้ำล่วงไปในหุบเหวอ่อนนุ่ม ถาโถมโรมรันรัวเร็วเนิบนาบสลับรัวเร็ว ส
Dernière mise à jour : 2024-11-30บุพเพเล่ห์รักมาเฟีย chapter 72
“ก็...ไม่มากไม่มาย แค่บานประตูที่เป็นกระจกแตก ส่วนข้าวของอย่างอื่นในร้านก็ไม่ได้เสียหายมากมายเท่าไหร่ แค่เก้าอี้หัก คอมถูกดึงออกมารื้อสายเล่น แต่ที่หนักสุดเห็นจะเป็นห้องนอนของแก ถูกรื้อค้นซะกระจุยกระจาย ลิงออกมาวิ่งเพ่นพ่านหลายตัวเท่านั้นเอง” แม้จะเกิดเรื่องร้าย ทว่าแสงกล้าก็อดหัวเราะไม่ได้ เมื่อนึกถึงเห็นสภาพหน้าเพื่อนสาวที่คงทั้งอายและโกรธจนหน้าแดงราวกับตูดลิงกัง“อ๋อ...อีกอย่างนะแก” แสงกล้ายกมือลูบต้นคอแกร่ง ก่อนทรุดตัวลงนั่งยองๆ จ้องไปที่กระเป๋าเดินทางใบหรู ซึ่งถูกกรีดยับจนหาชิ้นดีไม่ได้ “กระเป๋าเดินทาง ถ้าฉันจำไม่ผิด ใบที่แกไปรับจากสนามบินเมื่อวันก่อนน่ะ ถูกฉีกทึ้งแกะเละยิ่งกว่าเล้าไก่อีก”คำตอบของแสงกล้าที่แว่วดังลอดออกมา ทำให้อันเจโล่เลิกคิ้วขึ้นสูง รื้อค้นข้าวของซะกระจุยกระจาย เท่ากับกำลังหาของอยู่ อย่างนั้นที่เขาคิดไว้ไม่ผิดแน่นอน นี่ถ้าเขาไม่เปลี่ยนกระเป๋าเสียก่อน คิดว่าคนพวกนั้นจะต้องได้สิ่งที่ค้นหาไปแล้ว...นัยน์ตาเข้มวามวาบ ของที่คนพวกนั้นต้องการอยู่ใกล้มือเขานี่เอง...“แกยังมีหน้ามาพูดเล่นได้อีกนะไอ้เพื่อนเวร แค่นั้นร้านฉันก็พังยับ เสียค่าซ่อมหลายเงินอยู่แล้ว ฉันไม่ได้มีเ
Dernière mise à jour : 2024-11-30บุพเพเล่ห์รักมาเฟีย chapter 73
“นั่นสิ...ฉันไม่ใช่ผู้วิเศษที่จะไปตรัสรู้ความต้องการของคนอื่นนี่น่า...เนอะ” หยิบยืมเอาคำพูดกฤติกามาตอบ “ถ้าเธออยากให้ฉันช่วยอะไรก็แค่บอกมา รับรองได้ว่าฉันช่วยทุกอย่าง แต่ก็อย่างว่าล่ะนะ มันต้องมีข้อแลกเปลี่ยน” ความจริงกับผู้หญิงคนอื่นเขาไม่คิดจะสนใจ แต่กับกฤติกานี่...คงเป็นข้อยกเว้นอย่างหนึ่งเคยถามตัวเองเหมือนกันทำไมถึงได้ใจอ่อนกับหญิงสาวมากนัก คำตอบที่เขาให้กับตัวเองได้ก็เห็นจะเป็น เพราะตัวเขาเคยเจอแต่สาวใจกล้ามากด้วยประสบการณ์ แต่กฤติกาเป็นสาวน้อยไร้เดียงสา อีกทั้งเขาเป็นคนแรกของเธอ มันเหมือนกับโคแก่กินหญ้าอ่อน เจอสาวเนื้อนุ่มหวานก็เลยติดใจในรสชาติก็เท่านั้นเอง“ต้องการอะไรอีกล่ะ...”“เธอรู้แล้ว ไม่น่าถามเลยนี่น่า” สายตาคมเข้มตวัดไล่มองกายสาว นิ้วยาวลากไล้ราวกับผีเสื้อกำลังโบกโบย ทำเอาคนตัวเล็กถึงกับสั่นสะท้านราวจับไข้ขึ้นมาในทันทีกฤติกาหน้าหุบอย่างกับดอกไม้เหี่ยวเฉา “รู้แล้ว อยากให้ทำอะไรก็บอกแล้วกัน แต่ถ้าตอนไหนรมณ์ไม่ดีก็อย่าถือแล้วกัน” ยังไงเธอก็พลาดท่าเสียทีอีตาคิงคองยักษ์ไปแล้วนี่ ถ้าหากจะเสียอีกนิดหน่อย ก็ไม่สึกไม่หรอกอะไรนี่น่า ยอมอายสักหน่อย ทำให้อีตามาเฟียหน้าเย็นชานี่อย
Dernière mise à jour : 2024-11-30บุพเพเล่ห์รักมาเฟีย chapter 74
“ลูกไก่!!” อันเจโล่ร้องครางในลำคอ ยกมือตบกระเป๋ากางเกงและเสื้อ แต่กลับไม่พบสิ่งที่ต้องการ พยายามนึกว่าวางลืมไว้ที่ไหนบ้างหรือเปล่า คำตอบที่ได้มาก็คือไม่เลย ไม่ลืม...เก็บไว้กับตัวก่อนมาแล้วนี่น่า กฤติกาเอาไปตั้งแต่เมื่อไหร่ ในเมื่อตอนเขาจากมาเธอยังนอนหลับอยู่เลยไม่...ทำไมเขาต้องเชื่อน้ำคำของผู้หญิงที่เขาไม่เคยเห็นหน้าล่ะ ในเมื่อเขาอยู่กับกฤติกามาก็หลายวัน ได้เห็นได้ล่วงรู้ถึงนิสัยตรงไปตรงมา ไร้จริตจะก้านมารยา ยอมทำทุกอย่างด้วยความรักในตัวคนเป็นเพื่อน โดยไม่สนใจด้วยซ้ำว่าจะต้องบุกน้ำลุยไฟ อีกทั้งยังไม่เห็นแก่เงิน ทว่ามีเสียงหนึ่งค้านขึ้นมา...ตอนนี้เธอต้องการเงินมาซ่อมแซมร้านนะ มีหนทางใดได้เงินโดยไม่ต้องพึ่งความช่วยเหลือจากเขา กฤติกาคงยอมรับโดยดุษฎีและยินดีเป็นอย่างยิ่ง เขารู้ดีหญิงสาวไม่อยากเป็นภาระ ไม่อยากดูไม่ดีไม่งามในสายตาเขา อีกทั้งพฤติกรรมเขาเองที่ทำให้เธอค่อนข้างโกรธเคืองขุ่นใจ จนอาจเป็นไปได้เมื่อคนเราถูกเพลิงโทสะครอบงำ อาจทำอะไรผิดพลาดไปโดยไม่ตั้งใจได้ แต่ไม่รู้สิ...เขาเชื่อกฤติกาไม่ทำอย่างที่หญิงคนนี้กำลังใส่ไฟอยู่แน่! แต่ชิปหายไปไหน หรือว่า...ตอนเลือกดูสินค้ามีคนชนเขา อาจเป็น
Dernière mise à jour : 2024-11-30บุพเพเล่ห์รักมาเฟีย chapter 75
“ก็ฉันอยากกวน คุณจะทำไม” ตั้งมั่นเตรียมรับเพลิงอารมณ์จากอันเจโล่ด้วยการยืนสองเท้าบอบบางแยกห่างกัน สองมือเท้าสะเอว “ฉันยังอยากกินทุเรียนกวน กล้วยกวน สับปะรดกวนด้วย” กลีบปากอิ่มขยับไปมา ปลายลิ้นกระดกไล้ไปทั่วโพรงปากนุ่ม คิ้วโก่งเลิกขึ้นก่อกวนอารมณ์คนตัวใหญ่“ลูกไก่” กัดฟันเรียกคนตัวเล็กเสียงแข็ง ในสายตายังคงเห็นชายที่น่าสงสัยเดินอยู่ไกล คล้ายจะจับตามองเขา ไม่รู้ว่าพวกมันคิดทำอะไรอยู่“เรียกทำไม ก็ยืนอยู่ตรงหน้าคุณนี่ไง” เอ่ยถามอย่างยียวน ไม่กลัวเพลิงโทสะที่แผ่กระจายมาล้อมรอบกายา“มานี่เลยยายตัวดี เรามีเรื่องต้องคุยกัน” คิดว่าเจ้าคนพวกนั้นต้องคิดทำเรื่องร้ายอยู่แน่นอน ถ้าแค่เขาคนเดียว แม้จะอยู่ต่างถิ่น แต่ด้วยฝีมือแล้วเรื่องเอาตัวรอดน่ะไม่ยากเย็นเลย เป็นห่วงก็ยายตัวเล็กนี่แหละ ไม่รู้ถูกหลอกอีท่าไหน ถึงตกหลุมกับดักนี่ได้“ปล่อยฉันนะคุณเจ!” กฤติกาสั่งเสียงเข้ม แม้เธอจะเบี่ยงตัวและถอยหนีแล้วแต่ก็ไม่ทัน ถูกอีตาคิงคองยักษ์คว้าแขนกลมกลึงลากหลุนๆ ไปจนหัวแทบตุงคว้างไม่ปรานีปราศรัย“โอ๊ย!! ฉันเจ็บนะคนบ้า ปล่อยสิโว้ย!” โวยวายจริงแต่เสียงไม่ดังเท่าไหร่ เพราะอยู่ในเขตพัทธสีมาที่แม้จะเปิดให้คนภายนอกเ
Dernière mise à jour : 2024-11-30บุพเพเล่ห์รักมาเฟีย chapter 76
ถ้าเป็นอย่างครั้งก่อน ๆ ได้ยินคำพูดอย่างนี้ เธอคงโกรธจนตัวสั่นเทิ้มแล้วล่ะ ทว่าสิ่งที่เกิดขึ้นในขณะนี้ มีหลายครั้งหลายคราที่โอกาสเป็นใจให้อันเจโล่พาตัวหลีกหนีไปได้ แต่ชายหนุ่มกลับเลือกที่จะถูกควบคุมตัว“ถามจริง ใช้ปากพูดหรืออุนจิพูด...ขอสักครั้งนะคุณเจ” เพราะคิดว่านี่อาจเป็นหนทางให้เธอกับอันเจโล่หนีจนสำเร็จก็ได้ อย่างเร็วที่กฤติกาหันกายหาคนตัวใหญ่ มือเรียวนุ่มนิ่มยกขึ้นเป้าหมายคือวงหน้าคร้ามแกร่งที่เหมือนรู้ทันความคิด รีบเสนอหน้ายื่นมาเพื่อให้เธอได้ฝาดจะจะ เต็ม ๆ จนได้ยินเสียงปะทะเผียะ!! “โอ๊ย!! ฉันเจ็บนะลูกไก่” มองตาหญิงสาวก็รู้ว่าเธอคิดทำอะไร แต่คิดไม่ถึงว่าคนตัวเล็กจะฝาดฝ่ามือลงมาหนักและแรงขนาดนี้ เล่นเอาเขาถึงกับหน้าชาไปเลย ให้ตายสิ...แม่ลูกไก่ตัวแสบ เดี๋ยวเถอะ“มองหน้าหาเรื่อง อยากโดนอีกทีหรือไงคุณเจ” ลอยหน้าลอยตาถาม ยกมือขึ้นพอดีกับที่รถถึงทางเลี้ยวที่ต้องหยุดจอด เพราะฝั่งซ้ายและขวามีรถวิ่งสวนมาอย่างไว กฤติกาพยักหน้าบอกใบ้ให้คนตัวใหญ่รู้ว่าเธอพร้อมแล้วอันเจโล่สะบัดปลายเท้าขึ้นกระแทกใส่ลำตัวชายคนที่นั่งคุมเขาอยู่ มือกำหมัดสวนไปหาชายอีกคนที่นั่งอยู่ไม่ไกลจากกฤติกาสักเท่าไหร่ ก่อ
Dernière mise à jour : 2024-11-30บุพเพเล่ห์รักมาเฟีย chapter 77
อันเจโล่เห็นเป็นโอกาสสะบัดเท้าแกร่งใส่คนที่ยืนใกล้ตัวพร้อมกับส่งหมัดตามไปอย่างรวดเร็ว ซึ่งอีกฝ่ายก็ไม่ยอมให้เขาทำร้ายอยู่ฝ่ายเดียว ส่งทั้งเท้าและหมัดตามมาติด ๆ อย่างกับห่าฝนบนฟ้าที่ร่วงหล่นลงมาจนเขาแทบป้องกันตัวเองไม่ทัน ต่อให้มีฝีมือแค่ไหน บวกกับความเป็นห่วงคนตัวเล็กไม่รู้ว่าตาลายหรือหูเพี้ยน ถึงได้เห็นและได้ยินคล้ายอีกฝ่ายถูกทำร้าย แล้วเมื่อหันหน้าไปดูไม่ทันได้เห็นหน้ากฤติกาหรอก ด้วยถูกหมัดหนัก ๆ ประเคนเข้ามาข้างมุมปากจนหน้าหัน“คุณเจ!!” กฤติการ้องเรียกคนตัวใหญ่ด้วยความตกใจระคนเจ็บจี๊ดๆ ที่หัวใจ เมื่อเขาถูกทำร้าย ด้วยความเผลอและลืมไปว่าตัวเองเป็นผู้หญิง ไม่ได้มีฝีมือทางด้านการต่อสู้ สะบัดแขนกลมกลึงที่อยู่ในมือน่านฟ้าออก สาวเท้าพุ่งไปข้างหน้าอย่างไม่กลัวถูกทำร้าย แล้วหูก็ได้ยินเสียงดังพลั่ก! และเมื่อหันไปดู“คุณน่านฟ้า!!”แม้จะวุ่นวายอยู่กับการตะลุมบอน ทว่าหางตาอันเจโล่ก็ยังตวัดไปเห็นการเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วปานรถไร้เบรกของน่านฟ้า ที่ตรงเข้ารับหมัดและเท้าแทนกฤติกา ก่อนที่ชายหนุ่มจะสั่งให้หญิงสาวถอยกลับไปยืนที่รถ และตัวเองร่วมผสมโรงลุยไม่ยั้ง ฝีมืออีกฝ่ายดีไม่ใช่น้อยเลย เมื่อสองแรงร่ว
Dernière mise à jour : 2024-11-30
Latest chapter
บุพเพเล่ห์รักมาเฟีย chapter 90 (จบ)
“ใคร...มันเป็นใครกล้ามาอยู่ห้องลูกไก่” คิ้วเข้มขมวดมุ่นเข้าหากัน “ทำอย่างนี้ได้ยังไงลูกไก่ ไหนสัญญาแล้วไง เธอจะรอฉันน่ะ” ชายหนุ่มแสร้งถามทั้งที่ก็รู้ดีว่าไม่มีผู้ชายคนไหนเข้าใกล้แม่ลูกไก่น้อยของเขาได้ในระยะห้าเมตร ด้วยเขามีผู้ช่วยมือดีคอยดูแลให้อยู่ ซึ่งถ้าหากเธอรู้ละก็...มีหวังคนส่งข่าวคงกลายเป็นกระสอบทรายไม่แพ้เขานัยน์ตาเข้าสีเทาปนเขียวขี้ม้าเป็นประกายแพรวพราวระยับอย่างน่าสงสัยเป็นอย่างยิ่ง “เป็นใครแล้วคุณยุ่งอะไรด้วยละ ไม่ได้เป็นอะไรกับฉันสักหน่อย” ตอบกลับอย่างยียวน คอยจับตามองคนตัวใหญ่ที่เต็มไปด้วยพิรุธมากมาย “อีกอย่างถ้าฉันแต่งงานมีสามีเป็นตัวเป็นตน มันผิดแปลกตรงไหน คนมันสวยนี่น่า” หญิงสาวเอ่ยพร้อมเชิดหน้าขึ้นสูงอันเจโล่เกือบจะกลั้นหัวเราะเอาไว้ไม่ไหว นี่คงไม่รู้สิน่าว่าเขารู้การเคลื่อนไหวของเธอตลอดเวลานะ “ไม่จริง ก็ไหน...” แสร้งเอ่ยถามอย่างร้อนรน แต่กลับหลุดบางอย่างออกไปจนคนตัวเล็กจับพิรุธมองมาอย่างจ้องจับผิด“ไหนอะไร” กฤติกายกมือเท้าสะเอว จ้องเข้าไปในดวงตาซ่อนความเจ้าเล่ห์ไว้ไม่มิด “บอกมานะ ไม่งั้นลูกไก่โกรธจริง ๆ ด้วย” เธอพยายามขู่เสียงเข้มให้อีกฝ่ายกลัว ทว่าแปลกยิ่งนักที่อั
บุพเพเล่ห์รักมาเฟีย chapter 89
“ใคร...มันเป็นใครกล้ามาอยู่ห้องลูกไก่” คิ้วเข้มขมวดมุ่นเข้าหากัน “ทำอย่างนี้ได้ยังไงลูกไก่ ไหนสัญญาแล้วไง เธอจะรอฉันน่ะ” ชายหนุ่มแสร้งถามทั้งที่ก็รู้ดีว่าไม่มีผู้ชายคนไหนเข้าใกล้แม่ลูกไก่น้อยของเขาได้ในระยะห้าเมตร ด้วยเขามีผู้ช่วยมือดีคอยดูแลให้อยู่ ซึ่งถ้าหากเธอรู้ละก็...มีหวังคนส่งข่าวคงกลายเป็นกระสอบทรายไม่แพ้เขานัยน์ตาเข้าสีเทาปนเขียวขี้ม้าเป็นประกายแพรวพราวระยับอย่างน่าสงสัยเป็นอย่างยิ่ง “เป็นใครแล้วคุณยุ่งอะไรด้วยละ ไม่ได้เป็นอะไรกับฉันสักหน่อย” ตอบกลับอย่างยียวน คอยจับตามองคนตัวใหญ่ที่เต็มไปด้วยพิรุธมากมาย “อีกอย่างถ้าฉันแต่งงานมีสามีเป็นตัวเป็นตน มันผิดแปลกตรงไหน คนมันสวยนี่น่า” หญิงสาวเอ่ยพร้อมเชิดหน้าขึ้นสูงอันเจโล่เกือบจะกลั้นหัวเราะเอาไว้ไม่ไหว นี่คงไม่รู้สิน่าว่าเขารู้การเคลื่อนไหวของเธอตลอดเวลานะ “ไม่จริง ก็ไหน...” แสร้งเอ่ยถามอย่างร้อนรน แต่กลับหลุดบางอย่างออกไปจนคนตัวเล็กจับพิรุธมองมาอย่างจ้องจับผิด“ไหนอะไร” กฤติกายกมือเท้าสะเอว จ้องเข้าไปในดวงตาซ่อนความเจ้าเล่ห์ไว้ไม่มิด “บอกมานะ ไม่งั้นลูกไก่โกรธจริง ๆ ด้วย” เธอพยายามขู่เสียงเข้มให้อีกฝ่ายกลัว ทว่าแปลกยิ่งนักที่อั
บุพเพเล่ห์รักมาเฟีย chapter 88
“ยิ้มนะลูกไก่ ให้กำลังใจฉันไปทำหน้าที่ของตัวเอง เอาชนะพวกมารและจะได้รีบกลับมาหาเธอ” บอกไม่ถูกเหมือนกันว่าเขาตั้งใจเอ่ยคำนี้หรือเปล่า แต่เอ่ยออกไปแล้วก็ไม่ได้เสียใจ เมื่อเห็นรอยยิ้มดีใจของแม่เนื้อนุ่มหวาน“คุณเจ” หัวใจถึงกับโป่งพองราวลูกโป่งอัดแก๊ส จนลอยลิ่วไปบนฟากฟ้าสีครามสดใส ก่อนดวงหน้าผ่องพรรณจะหมองหม่นลงเมื่อเสียงประกาศเตือนดังมาอีกครั้ง ที่ทำให้เธอตัดสินใจทำอย่างแสงกล้าพูด...เอ่ยบอกเขาให้รู้ความจริงในใจ ดีกว่าเก็บเอาไว้ในอกพร้อมความเจ็บช้ำ ได้บอกรักแม้ต้องผิดหวัง ยังดีกว่าไม่ได้บอกให้เขารู้กฤติกาจับมือใหญ่ มองเข้าไปในแววตาเข้ม “ลูกไก่มาเพราะมีเรื่องสำคัญอยากบอกคุณเจค่ะ...” สูดลมหายใจเข้าปอด รวมรวมความกล้า“ลูกไก่...รักคุณเจค่ะ” กฤติกาเอ่ยเสียงเข้มและหนักแน่นอันเจโล่เต็มตื้นกับคำรักที่ได้ยินจนหัวใจคล้ายลูกโป่งที่ถูกสูบแก็สอัดไปจนเต็มลอยพุ่งขึ้นบนฟากฟ้าในทันควัน “ลูกไก่!” สมควรเป็นเขาที่ต้องเอ่ยบอกคำนี้ออกไปก่อน แต่นี่คนตัวเล็กกลับ...เขายอมแพ้ใจเธอจริงๆ แขนกำยำสอดรวบกอดร่างเล็กแนบอก“ฉันไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี คงมีแค่คำนี้...ขอบใจนะลูกไก่ที่รักคนนิสัยไม่ดีอย่างฉัน” คำเล็ก ๆ ที่มีอาน
บุพเพเล่ห์รักมาเฟีย chapter 87
อันเจโล่ผ่อนลมหายใจออกจากปอดแผ่วเบา แม้อยากยืดเวลาออกไปแม้แค่เสียววินาที เพื่อให้ตัวเองได้เฝ้ารอด้วยความหวังอีกครั้ง ทว่าสุดท้ายแล้วเขาก็จำต้องยอมรับความจริง กฤติกาไม่มาร่างหนาผุดลุกจากเก้าอี้ที่นั่งด้วยเท้าที่หนักอึ้งจนแทบเดินต่อไม่ไหว ในหัวใจราวกับถูกเศษแก้วแตกที่ฝังอยู่ในก้อนเนื้อบาดเฉือนทุกการหายใจ เหมือนโลกที่ยืนอยู่แปรปรวน แผ่นดินไหวโยกทำให้เขายืนทรงตัวไม่อยู่ จนต้องเฝ้าถามย้ำกับตัวเองอีกครั้ง เป็นอะไรไป?“นายครับ”“มีอะไร”“จะเปลี่ยนใจก็ยังทันนะครับ” กลับไปคราวนี้ศึกหนักหนาสาหัสรอนายอยู่ แล้วก็ไม่รู้จะใช้เวลานานเท่าไหร่ ถึงสามารถเคลียร์เรื่องราวให้มันจบลงไปด้วยดี เขาอยากให้นายได้มีเวลาอยู่กับกฤติกาอีกหน่อย ได้เก็บช่วงเวลานี้ไว้เป็นกำลังใจยามที่ต้องต่อสู้กับเรื่องร้าย“ฉันไม่เป็นไร” อาการเขาคงหนักมากจริงๆ แม้กระทั่งลูกน้องยังสังเกตเห็นได้“จะให้คุณ...”“อย่าเลย” รู้ว่าเดโก้จะเสนออะไร เขาเองก็เคยคิดแวบ ๆ แต่คิดแล้วคิดอีกหลายตลบอยู่ ส่วนหนึ่งก็เพื่อความปลอดภัยของกฤติกา แต่อีกส่วนก็มาจากตัวเองที่ดันปากหนักเองช่วยไม่ได้ ถ้าเอ่ยปากชวนแม่เนื้อนุ่มไปด้วยนะ ป่านนี้ก็มีเธอข้างกายเรียบร้
บุพเพเล่ห์รักมาเฟีย chapter 86
“ลูกไก่” เอ่ยเรียกเสียงแหบพร่า ฝ่ามือหนาไล้ลูบอย่างแผ่วเบาอ่อนโยน ริมฝีปากร้อนผ่าวทาบทับจุมพิตไต่เลื่อนเคลื่อนไปบนผิวกายเนียนนุ่มลื่นราวกับแพรไหมอย่างเชื่องช้า“ขา...” กฤติกาขานรับ เพียงแค่มองสบนัยน์ตากับอีกฝ่ายก็รู้แล้วว่าเขาต้องการสิ่งใด ไม่จำเป็นต้องเอ่ยด้วยคำพูดอีกแล้ว... “เมื่อไหร่คะคุณเจ” เธออยากรู้ มีเวลานานเท่าไหร่ในอ้อมแขนแกร่งนี้“พรุ่งนี้” ตอบกลับเสียงพร่าแหบราวกับในอกถูกก้อนหินไร้น้ำหนักกดทับอยู่“เร็วจังเลยนะคะ” เปรยเสียงแหบแห้ง อยากขอเขาว่าอย่างเพิ่งไปได้ไหม อยู่กับเธออีกสักวันได้ไหม แต่กฤติกาก็พูดไม่ออก ด้วยรู้ถึงความอึดอัดใจของอีกฝ่าย คงทำได้แค่...ใช้เวลาที่มีอยู่ให้มีค่าที่สุด เก็บเอาไว้เป็นความทรงจำในวันต้องจากร้างห่างลากัน“ฉัน...” ถ้าเธอพูดอะไรนอกจากนี้สักคำ เขาคงรู้สึกดีกว่าการได้รับรอยยิ้มแห้งๆ นัยน์ตาหวานเศร้าอมโศกอย่างนี้นิ้วยาวเล็กยื่นไปทาบบนปากหนา “ไม่เป็นไรค่ะ ลูกไก่รู้ว่าคุณเจจำเป็น แค่...คืนนี้ เรา...” ปวดร้าวไปหมดทั้งทรวงจนพูดไม่ออก“ฉันรู้...คืนนี้ จนถึงเวลานั้น” ไม่อยากพูดถึงเวลาจำต้องลาจาก “เราจะมีกันและกันใช่ไหมลูกไก่”“ค่ะ...เราจะมีกันและกัน” กฤติกา
บุพเพเล่ห์รักมาเฟีย chapter 85
“ว่าไงอันเจโล่ จะบอก หรือจะให้ลูกไก่เจ็บมากกว่านี้”“อย่านะคุณเจ อย่า...‘บอก’” กลายเป็นเสียงกรีดร้องแทน เมื่อบาดแผลถูกกดเปิดออกจนเลือดไหลซึมออกมา“ลูกไก่!” กัดฟันกรอด อยากลุกขึ้นไปช่วยแม่หวานใจจนตัวสั่น แต่เพราะถูกจับเอาไว้เลยต้องทนเห็นแม่เนื้อนุ่มร้องไห้ด้วยความเจ็บปวด จะไม่สัญญาใด ๆ ทั้งสิ้น แต่มีโอกาสพาตัวเองหลุดรอดไปเมื่อไหร่ ริวาโก้ต้องรับผิดชอบในความเจ็บของลูกไก่น้อย แน่นอน!“ว่าไงอันเจโล่ หรือจะให้ฉัน...” ไม่ได้ยินดีกับความเจ็บปวดของใคร แต่มันจำเป็น“ได้” กัดฟันกรอดขณะตอบอีกฝ่าย “ฉันยอมบอก แต่แกห้ามทำร้ายลูกไก่”“ไม่นะคุณเจ! ยะ...อย่า...” กฤติการ้องห้ามก่อนเสียงจะขาดหายไป ด้วยเจ็บและหน้ามืด พ่วงด้วยความรู้สึกเย็นยะเยือกไปทั้งร่าง แต่กลับรู้สึกเหมือนมีเหงื่อผุดไหลข้างขมับและแผ่นหลัง“อย่าคิดตุกติกนะอันเจโล่ แกทำเมื่อไหร่ เตรียมตัวเห็นลูกไก่กลายเป็นคนที่มีร่างที่ไร้วิญญาณแน่นอน” ไม่ได้ขู่แม้แต่นิดเดียว เอาจริงทุกคำพูดด้วย เขายอมทำทุกอย่างทุกทางเพื่อให้อันเจโล่และครอบครัวประสบกับความหายนะ แก้แค้นให้กับตัวเองและทุกๆ คนที่ถูกกระทำจากครอบครัวนี้ให้สาสม!อันเจโล่มองดวงหน้าผุดผาดขาวซีด
บุพเพเล่ห์รักมาเฟีย chapter 84
อันเจโล่หน้าตึง ไม่ใช่ว่าเขาไม่รู้ บิดามีเบื้องลึกเบื้องหลังอันไม่ดี แต่ไม่ว่าจะยังไง ท่านก็คือบิดาผู้ให้กำเนิด “พ่อฉันไปทำอะไรแก อย่าพูดใส่ความคนอื่นลอย ๆ ถ้าหากไม่มีหลักฐาน” พ่อเขาคงไม่ได้ไปฆ่าไปแกพ่อแม่หรือผู้มีพระคุณของอีกฝ่าย ให้ต้องตามมาจองล้างจองพลาญตอนโต อย่างกับนิยายน้ำเน่าหรอกนะฮึ...ริวาโก้ปาดเหงื่อบนหน้า หันไปยิ้มหยันใส่พ่อลูกชายสุดแสนเลิศประเสริฐศรี ที่ถึงตอนนี้ยังให้ความรักและเคารพไอ้พ่อเลว ๆ ที่ทำร้ายลูกตัวเองลับหลังได้ลงคอ อยากรู้นักถ้าได้รู้ความจริง คู่ควงของตัวเองลับหลังถูกคนเป็นพ่อลากเข้าห้อง ปู้ยี้ปู้ยำไปไม่รู้สักกี่คนต่อกี่คน อันเจโล่รับได้หรือเปล่าชายหนุ่มพาร่างเพรียวเดินคล้ายคนเมา ทรงตัวไม่ได้ไปหยุดและค่อย ๆ ทรุดตัวลงนั่งเบื้องหน้าอันเจโล่ นิ้วยาวไล้บนแก้มตอบเรื่อยลงมาถึงคางบึกบึน ก่อนลากเลยไปถึงจอนหูอีกฝั่ง โน้มใบหน้าไปแนบกับหู หลับตา ซึมซับเอาความอับอายและเจ็บปวดจากการถูกผู้ชายวัยคราวพ่อสั่งให้ถูกน้องจับเอาตัวขึ้นรถ ลากเข้าโรงแรมแล้วทำอย่างกับว่าเขาเป็นผู้หญิงขายเรือนร่าง น้ำตาอุ่น ๆ เอ่อล้นคลอหน่วยตา“พ่อแกข่มขืนฉัน!”“แกเอาเรื่องบ้าบอเฮงซวยอะไรมาใส่ความพ่อฉ
บุพเพเล่ห์รักมาเฟีย chapter 83
“จะไปไหนลูกไก่ มานี่เลยยายตัวดี” ยื่นมือไปอย่างเร็วจนคว้าเอาเส้นผมหนานุ่มดึงกลับมาอย่างไม่ปรานีปราศรัย วงหน้าแดงปลั่งด้วยเพลิงโทสะ นัยน์ตาฉายแววเกรี้ยวกราดกฤติการ้องโอ๊ยดังลั่น สองมือจับผมบนศีรษะ ดวงหน้าผ่องพรรณเหยเกบิดเบี้ยวเพราะความเจ็บจากแรงกระตุก พลางสาวก้าวเท้าถอยกลับไปด้านหลังอย่างเร็วรี่ เพราะถ้าขืนดันทุรังไป จะทำให้ตัวเองต้องเจ็บตัวมากขึ้น“ปล่อยฉันนะริวาโก้” กฤติกาพูดเมื่อทนไม่ไหว เจ็บจนน้ำตาแทบไหล เมื่อพูดไปแล้วริวาโก้กระตุกจนในหูได้ยินเสียงดังกราว ราวกับเส้นผมจะหลุดร่วงออกมาทั้งแผง“อย่าทำอะไรลูกไก่นะไอ้ริวาโก้”“ตัวมึงเอง มึงยังเอาไม่รอดเลย ยังจะมาห่วงคนอื่น” หัวเราะใส่หน้า พลางสอดมือมาจับกุมลำคอระหง “ถ้ากูจะหักคอสวย ๆ นี่ทิ้ง มึงจะทำอะไรกูหา...ไอ้อันเจโล่”“ไอ้เลว!” อันเจโล่ฮึดฮัด แต่ทำอะไรไม่ได้ เพราะตัวเองก็ถูกคุมอยู่ จนแขนแทบจะหักออกเป็นสองท่อน “ถ้ากูหลุดไปได้ มึง...พลั่ก!!” พูดไม่ทันจบหมัดหนัก ๆ ก็สวนเข้ามาที่มุมปากเสียก่อน ชายหนุ่มเหลียวไปมองคนที่ทำให้เขาเจ็บด้วยนัยน์ตาดุร้ายราวกับเสือลำบาก ที่พร้อมสู้ไม่เหลียวหลังหนีอีกแล้ว“เอาตัวเองให้รอดก่อนดีกว่าไหมคุณอันเจโล่
บุพเพเล่ห์รักมาเฟีย chapter 82
“ลูกไก่ไม่เป็นอะไรค่ะ แต่คุณเจน่ะสิ รู้อยู่แล้วว่าคนพวกนั้นเขาต้องการอะไร ยังจะ...” ถ้าเธอไม่บ้าจนเพี้ยนฟังอะไรผิดพลาดไปจนจนกลายเป็นความสะเพร่า ปล่อยให้ตัวเองถูกจับเอาตัวมาเพื่อต่อรองกับอันเจโล่ละก็ ป่านนี้ชายหนุ่มจัดการพวกตัวร้ายพวกนี้จนหมอบราบคาบแก้วไปแล้วบ้าจริง...กลีบปากอิ่มนุ่มขบเม้มเข้าหากัน ก้มหน้าหมองเศร้าด้วยความรู้สึกผิด น้ำตาอุ่นร้อนเอ่อล้นคลอเบ้า เพราะเสียใจที่ตัวเองกลายเป็นต้นเหตุให้อันเจโล่ต้องเพลี่ยงพล้ำ แล้วยังกลายเป็นตัวภาระให้ชายหนุ่มต้องคอยกังวลในความปลอดภัยอีก“ร้องไห้ทำไมล่ะลูกไก่” อันเจโล่จับรั้งปลายคางมนให้แหงนขึ้นมองสบตาด้วย นิ้วยาวร้อยไกล่เกลี่ยกดซับหยดน้ำที่เอ่อล้นไหลซึมลงมาตามร่องแก้ม “หรือกลัวฉันเป็นอันตรายฮึ”“แต่ถ้าไม่มีลูกไก่สักคน คุณเจก็คงไม่...”อันเจโล่รีบยกมือปิดปากคนตัวเล็ก ศีรษะทุยสะบัดส่ายเบาๆ “ถึงไม่มีเธอ ริวาโก้ก็ต้องหาทางเล่นงานฉันจนได้นั่นแหละ เพียงแค่ประจวบเหมาะเล็กน้อยเท่านั้นเอง ไม่เป็นไรหรอกเรื่องขี้ปะติ๋ว ฉันรับมือได้สบายมาก” แม้จะกังวล ด้วยสถานการณ์ตอนนี้ไม่สู้ดีเอาเสียเลย หนทางหนีแทบปิดตาย ด้วยเมื่อมองไปรอบทิศทั่วทุกทางก็ล้วนแล้วแต่ท้อ
