chapter 12

เสียงเข้มดุกร้าวที่ดังเข้ามาอีกละรอก พอทำให้กฤติกาเริ่มคลายความตื่นตระหนกและเบาใจลงมาเล็กน้อย แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ไม่ได้มั่นใจว่าไอ้คนที่กอดรัดอยู่จะทำตามคำพูด เธอจะต้องคิดหาหนทางพาตัวให้รอด ที่ตอนนี้เขาพูดว่าอะไรก็จำต้องยอมรับเอาไว้ก่อน เพื่อตัวเองจะไม่เป็นอันตรายไปมากกว่านี้ ศีรษะทุยจึงผงกรับบอกตกลง

“ห้ามร้อง ขืนหลุดปากมาแม้คำเดียว เธอโดนดีแน่” ชายหนุ่มขู่ซ้ำ พลางยกดันร่างเล็กไปจนแผ่นหลังอิงแอบแนบกับแผ่นพื้นซึ่งลาดยกขึ้นสูง ด้านบนคือพื้นถนน กดสองขาเรียวยาวที่ลอยขึ้นเหนือพื้นเล็กน้อยกับสองขาแข็งแกร่ง ตรึงซ้ำด้วยเรือนร่างแข็งกระด้างที่แนบชิดเนื้อนุ่มนิ่มไปเสียทุกส่วน

“อือ...” กฤติการับคำขลุกขลักในลำคอ รับปากเอาไว้ก่อน รอสบโอกาสเมื่อไหร่ รับรองได้ว่าเธอเอาคืนเป็นเท่าตัว ไม่เจ็บจนคางเหลือง ปากเจ่อทานน้ำพริกไม่ได้ไปหลายวันเชียวล่ะ คนอย่างเธอไม่ได้เก่งกาจอะไรหรอกนะ แต่ก็ไม่ยอมแพ้อะไรง่าย ๆ ยิ่งโดนทำร้ายกันอย่างนี้ มีหรือที่จะไม่เอาคืนน่ะ

แสงสว่างสาดส่องมาแวบหนึ่ง ทำให้ชายหนุ่มได้เห็นประกายเกรี้ยวกราดจากนัยน์ตากลมโตที่ฉายออกมา กลีบปากหนาหยักยกขึ้นเล็กน้อย นัยน์ตาวาววับ “รู้ไหมถ้าเธอผิดคำพูด ฉันจะทำอะไร” ไม่สนใจว่าจะถูกสองมือเล็กทำร้ายปานใด ทำได้ทำไป เดี๋ยวถึงเวลาเอาคืนแล้วจะรู้สึก!

“ลอกคราบทีละชิ้น...จากเสื้อ ไปกางเกง...แล้วค่อยเอาเสื้อชั้นในกับไอ้ตัวจิ๋วออกโยนทิ้งลงทะเล แล้วฉันก็จะจับและจูบไปทั่วร่าง ยัดเยียดความเป็นสามีให้เธอบนหาดทราย ให้เธอส่งเสียงครางดังลั่น เรียกชาวบ้านที่อยู่ข้างบนมาดู อาจมีคนร่วมสนุกด้วยก็เป็นได้ ก็หุ่นเธอนะอวบอัดน่ะจับต้องใช้น้อยนี่น่า” ชายหนุ่มเอ่ยขู่น้ำเสียงหื่นกระหายดีแท้

รวบร่างแบบบางแนบชิดจนรับรู้ถึงก้อนเนื้อนุ่มหยุ่นที่ทำเอาเขาอยากจับต้องฟอนเฟ้นและจูบซับซะเดี๋ยวนี้ แต่ก็ทำได้เพียงแค่บดเบียดร่างแข็งกับความนุ่มนิ่ม ใบหน้าที่ตอนนี้มีไรหนวดเคราขึ้นรกครึ้ม ด้วยไม่มีกะจิตกะใจจะโกนซุกไซ้ซอกคอระหง ขบกัดผิวเนื้อนวลเนียนหอมกรุ่น

“ถ้าจะฆ่าทิ้งไปก็เสียดาย ของสวย ๆ งาม ๆ น่ามัดไว้บนเตียงสักอาทิตย์ เอาเป็นว่าจากนั้นฉันจะพาเธอไปมัดไว้บนเตียง แล้วฉันก็จะมีอะไรกับเธอทุกคืนทุกวัน...สามเวลาหลังอาหารดีไหม อ๋อ...อีกนิด ถ่ายรูปเอาไว้เป็นที่ระลึกระหว่างเรากำลังเป็นคนเดียวกันด้วย ดีไหมคนสวย” ถามเสียงเข้มดุลอดไรฟัน หัวเราะหึหึในลำคอสำทับไปอีกครั้ง ซุกไซ้คลอเคลียกับซอกคอหอมกรุ่น สูดดมกลิ่นกายสาวที่หอมจรุงใจจนเต็มปอด

แค่ที่ถูกกดรัดแนบชิดจนรับรู้ถึงเรือนร่างและกลิ่นกายบุรุษเพศที่ปราศจากกลิ่นบุหรี่เหล้าเบียร์ ก็ทำให้หัวใจเต้นไหววูบราวคลื่นลมในทะเลยามมีพายุพอแล้ว มาเจอคำขู่เข้าอีก...หัวใจถึงกับไหววูบและหล่นลงไปกองที่ปลายเท้าทันทีทันใด ถ้ามีแสงสว่างเล็ดลอดในตอนนี้มาสักนิด จะได้เห็นดวงหน้ารูปหัวใจนวลผ่องขาวซีดเผือดยิ่งกว่ากระดาษ ในดวงตากลมใสฉายแววหวาดหวั่นและขลาดกลัวเอ่อล้นไปด้วยหยดน้ำ

“ฮื่อ ๆ ” กฤติกาพยักหน้ารับ ก่อนสูดลมหายใจอัดเข้าปอดแรง ๆ เมื่อมือที่ปิดปากอยู่คลายออกเล็กน้อย อยากเห็นหน้าผู้ชายคนนี้เสียเหลือเกิน เป็นใครถึงได้คิดทำเรื่องร้ายกับเธอถึงเพียงนี้

“ไม่ได้ยิน เธอพูดว่าอะไร” กลิ่นกายยายปากปลาร้าค้างปีนี่หอมดี เสียแต่ว่าเธอคือนางนกต่อ ที่เขาต้องสืบให้ได้ คนอยู่เบื้องหลังคือใคร พร้อมเอาของที่ถูกฉกไปคืนมาด้วย  

“อื้อ ๆ ” กฤติกาพยายามบอกว่า ‘ก็ปิดปากเธออยู่ แล้วจะให้พูดยังไงล่ะ’ แต่กลับกลายเป็นเพียงแค่เสียงกระอึกกระอักในลำคอ แล้วเหมือนกับคนบนฟ้าจะรับรู้ความปรารถนาของเธอ ถึงได้ส่งแสงสว่างสาดส่องมา แม้จะเพียงแค่เสี้ยววินาทีเดียวก็ตาม แต่เธอก็จำไอ้คิงคองยักษ์ปากเสีย คนที่เกือบจะหักขาเธอทิ้งได้เป็นอย่างดี

“ฉันจะปล่อยเธอ แต่รู้นะถ้าขัดคำสั่ง จะเกิดอะไรขึ้น”

ไม่ได้ยินหรอกว่าอีกฝ่ายพูดอะไร เพราะมัวแต่ตกใจตกตะลึงในสิ่งที่ได้เห็น ทำไมไอ้คิงคองยักษ์ถึงมาอยู่ตรงนี้ แล้วยังจะทำอุกอาจหยาบหยามราวกับเธอเป็นผู้หญิงไร้ค่าเพียงนี้ด้วย

ดูเหมือนคำสั่งเขาจะไม่ศักดิ์สิทธิ์พอ เพราะเพียงแค่เคลื่อนมือออกจากปากอิ่มเท่านั้น ยายปากปลาร้าค้างปีก็รีบอ้าปากกรีดร้องขอความช่วยเหลือ ริมฝีปากหนาหยักยกขึ้นเล็กน้อย ในเมื่อกล้าขัดคำสั่ง เขาก็ควรสั่งสอนให้ได้รู้ว่าผลลัพธ์มันเป็นยังไง

“ชะ...”

เสียงไม่ได้หลุดออกจากปากอิ่มนุ่มกลับดังขลุกขลักอยู่ในลำคอ เพราะถูกปิดทับอย่างรวดเร็ว แต่ที่ทำให้เธอหัวใจไหวยวบยาบเหมือนเรือลอยอยู่ในน้ำแล้วเจอพายุร้ายจนโคลงเคลง แข็งทื่อไปทั้งเรือนกาย ดวงตากลมโตเบิกกว้าง เย็นวาบจากศีรษะจรดปลายเท้าซึ่งมีเกร็ดน้ำแข็งเกาะอยู่ เพราะการปิดปากของชายหนุ่มนี่แหละ

‘เธอโดน...จูบ!!’

แม้ตอนเจอกัน เธออยากซบซุกในอ้อมแขนใหญ่ ถูกเขากอดจูบและทำอะไรบ้า ๆ อย่างนี้ แต่ไม่ได้อยากจะถูกจูบจริง ๆ นี่น่า กฤติกาเลยดิ้นรนให้กายเป็นอิสระ แต่การใกล้ชิดแบบถึงเนื้อถึงตัว เนื้อแนบเนื้อจนสัมผัสได้ถึงลอนกล้ามเนื้อแข็งแกร่งราวกับมีชีวิต แล้วปากร้อนผ่าวผ่าวประดุจถ่านไฟที่บดเบียดอยู่บนกลีบปากอิ่มนุ่ม ทำให้หัวใจดวงน้อยเริ่มเต้นผิดจังหวะไปมากโข

“อื้อ...อื้อ...” กฤติกาส่ายหน้าหนีริมฝีปากอุ่นร้อน สองมือกระหน่ำซัดหมัดป่ายปัดมือเล็กบนกายแข็งแกร่งอย่างไม่สนใจว่าจะถูกตรงส่วนใดแรง ๆ

ตอนแรกเพราะต้องการลงทัณฑ์แม่ตัวเล็กที่กล้าขัดคำสั่งของเขา แต่สิ่งที่ได้รับคือความไม่ประสาและหวานละมุนราวกับกลีบกุหลาบบอบบาง ที่หากว่าแตะลงไปหนักมือสักนิดจะบอบช้ำได้ แล้วยังนุ่มหอมหวานราวกับได้ลิ้มผลไม้รสเลิศ ไหนจะกรุ่นกลิ่นกายสาวหอมระเรื่อ ทำให้อันเจโล่เปลี่ยนกลวิธีในการลงทัณฑ์เป็นการดื่มดำกับความหวานจรุงใจแทน

แต่เพราะคนตัวเล็กกว่าต่อต้านอย่างหนัก ด้วยต้องการให้รู้ว่าเธอไม่ยอมถูกรังแกง่าย ๆ ทำให้คนตัวใหญ่หงุดหงิดรำคาญใจ จึงสอดขาแทรกเข้าไประหว่างสองขาเรียวยาว การทำอย่างนี้คล้ายกับบังคับให้หญิงสาวนั่งอยู่บนขาแกร่ง ก่อนร่างหนาจะกดตรึงร่างอรชรไว้ด้วยความแข็งแกร่งที่เหนือกว่า เร่งรุดจับสองแขนเรียวไว้ด้วยมือเพียงข้างเดียว มืออีกข้างเคลื่อนไปจับตรึงท้ายทอยเอาไว้ พลางแนบปากหนาอุ่นบดคลึงบนกลีบปากอิ่มนุ่มอย่างหนักหน่วงค่อนไปทางรุนแรงจาบจ้วงดุดัน

‘อื้อ ไอ้...ไอ้บ้า ปล่อยฉันนะ’

กฤติกาพยายามทุกวิถีทาง แต่ก็ไม่มีวิธีใดทำให้เธอหลุดพ้นจากแขนแกร่งปานคีมเหล็กได้เลย กายก็รู้สึกถึงกระแสคลื่นบางอย่างที่ก่อตัว พัดพาเอาอารมณ์แปลกประหลาดไหลวนไปจนทั่ว บางคราก็ร้อนวูบวาบราวกับมีเพลิงไฟเผาพลาญ แต่บางคราก็วาบหวามปั่นป่วนในช่องท้อง ราวกับมีเกลียวคลื่นไหลเวียนวน เนื้อตัวเบาหวิวลอยละลิ่วบนผิวฟองคลื่นที่สาดซัดเข้าหาฝากฝั่ง