chapter 20

อันเจโล่ดันกายอรชรให้ถอยห่าง ก่อนจับชายเสื้อยืดขึ้นและดึงออกจากสองแขนกลมกลึง แต่ยังคงให้เสื้อนั้นค้างอยู่บนลำคอระหง เพราะถ้าหากปล่อยทิ้งไป มีหวังมันลอยห่างไปจนตามหาไม่เจอ แล้วทีนี้คนตัวเล็กก็จะต้องเดินแทบจะเปลือยเปล่าอวดเรือนร่างอรชรให้คนอื่นได้เห็น แค่คิดเท่านั้นคลื่นแห่งความไม่พอใจก็ถามโถมมาอย่างเร็วไว

อื้อหื้อ...อันเจโล่ถึงกับร้องครางเสียงอู้ในลำคอ ปทุมถันกลมกลึงชูช่อราวดอกไม้ผลิบานอยู่ในมีกรวยสีหวานลอยอิ่มปริ่มน้ำ ผ้าลูกไม้บางเบาแนบไปกับผิวเนื้อนวลเนียน ขับเน้นให้เห็นความงดงามจนไฟในกายหนุ่มถึงกับลุกโชน

ถึงไม่ได้เปลือยเปล่า อาบน้ำห่มฟ้า แต่ก็เกือบเปลือยอยู่ดีนั่นแหละ กฤติกาอายจนพวงแก้มแดงปลั่งเรื่อยลงไปถึงลำคอ อยากยกมือปกปิดทรวง แต่เพราะสายตาคมเข้มตรึงไว้จนเธอเคลื่อนไหวไม่ได้ จำต้องปล่อยให้พ่อคนตัวใหญ่จ้องเรือนกายราวกับจะทะลุไปถึงเนื้อใน

“สวยมาก...” อันเจโล่พูดออกไปพร้อมเสียงคราง ตวัดไล่สายตาเรื่อยลงไป หน้าท้องแบนราบเรียบไร้ไขมันส่วนเกิน รับกับเอวคอดกิ่วและสะโพกอวบอัด ก่อนไล่กลับขึ้นมามองทรวงอกอิ่มอย่างไม่คลาดสายตา ขนาดของมันใหญ่กว่าที่เห็นภายนอกมาก แต่ก็รับกับเอวเล็กคอด สำคัญที่สุ