Share
Chapter 51. เจ้าอยู่ที่นี่รึ
Related chapter
บุปผาร่ายรัก Chapter 52. คนเลี้ยงม้าของจวนแม่ทัพจ้าว
ภายในอับทึมนัก ไม่ใช่สถานที่เหมาะกับคนป่วยและเด็ก เคอหลิ่งหลินกวาดสายตาไปถ้วนทั่ว นางมีที่ต้องไป มีคนที่ต้องพบ แต่ภาพที่เห็นเบื้องหน้านี้ นางคงไปจากที่นี่ในเวลานี้ไม่ได้แน่นอน. เคอหลิ่งหลินเม้มริมฝีปากแน่นจนเรียบตึง เวลานี้หากมีมู่ฟางเหนียงอยู่ด้วย นางคงช่วยดูแลคนเหล่านี้ได้ หัวใจของนางเหมือนถูกบีบรัดจนต้องยกมือขึ้นทาบอกปลายนิ้วมืออีกข้างสัมผัสกำไลหยกที่สวมอยู่แล้วก็นึกได้ว่าเมื่อวานนางลืมถอดกำไลออก สายตาหญิงสาวมองกำไลอย่างครุ่นคิดแล้วตัดสินใจแน่วแน่ ถอดมันออกแล้วดึงผ้าเช็ดหน้าออกมาห่อมันไว้ก่อนจะหมุนตัวไปหาเด็กชายตัวผอมกะหร่องคนนั้น นางยิ้มกว้างแล้วทรุดตัวลงนั่งบนส้นเท้า “เจ้าชื่ออะไร” เคอหลิ่งหลินมองเด็กชายตรงหน้า แววตาของเขามีความระแวงระวัง “อาปู้” เป็นเด็กหญิงตัวน้อยที่เอ่ยตอบแทน คำพูด ของเด็กหญิงทำให้คนเป็นพี่ใหญ่ถลึงตาใส่ “อาเหลียน! เจ้าบอกชื่อข้าไปทำไม” “ก็...ก็พี่สาวถามนี่” เด็กหญิงเบ้ปากทำท่าจะร้องไห้ “เอาล่ะๆ” เคอหลิ่งหลินเห็นแล้วก็อดหัวเราะไม่ได้ “เจ้าก็อย่าดุน้องนักซิ” เสียงไอแค่กๆ จาก
บุปผาร่ายรัก Chapter 53. หรือว่าเจ้า...
“ข้าน้อยขอตัวก่อน ข้าน้อยมีธุระเจ้าคะ” เคอหลิ่งหลินไม่อยากเสียเวลา นางมีธุระต้องรีบสะสางมิเช่นนั้นจะกลับไม่ทันประตูวังหลวงปิด นางรีบเดินเข้าไปในโรงรับจำนำ แต่ต้องชะงักเมื่อเหวินเฮ่าหลันก้าวมาขวางไว้“เจ้าจะทำอะไร”“อยู่หน้าสถานที่แบบนี้ ข้าคงมาสั่งบะหมี่กินหรอกนะ!” นางเริ่มหัวเสีย คิ้วเรียวขมวดยุ่ง ไยเขาทำตัวเหมือนเด็กเล็กๆ ที่หาทางเอาชนะให้ได้“ข้าย่อมรู้ แต่กำไลหยกในมือนั้นเจ้ามิได้ขโมยผู้ใดมารึ หรือเจ้าอดอยากถึงกับต้องเอาของมาขายเช่นนี้” เคอหลิ่งหลินสูดลมหายใจลึก สู้รบกับคนรับร้อยไม่รู้สึกน่าปวดหัวเท่ากับสนทนากับคุณชายเจ้าสำอางผู้นี้ เอาเถอะ ถ้าเขาเข้าใจว่านางเป็นคนเลี้ยงม้าหรือหญิงรับใช้ก็ตามใจ แต่นางต้องรีบจัดการธุระนี้ให้เสร็จโดยเร็ว“มิได้เจ้าค่ะ นี่ของคุณหนูของข้าให้นำมาแลกเป็นเงินเพื่อช่วยเหลือผู้อื่นที่เดือดร้อน” นางฉีกยิ้มแล้วเบี่ยงตัวเดินหลบคนที่ยืนขวางอยู่รีบเอากำไรหยกไปให้เถ้าแก่ตีราคาเหวินเฮ่าหลัน ถึงกับทำหน้ามิถูกสตรีนางใดมักอ่อนระทวยเมื่อเขาสบตาด้วย แต่นางกลับเมินเฉยซ้ำยังทำราวกับไม่เห็นเขาในสายตา แรกทีเดียวเขานึกว่านางตกใจจนก้าวขามิออก จึงได้ช่วยนางไว้ แต่พอเห็นห
บุปผาร่ายรัก Chapter 54. รังแกแม้กระทั้งเด็กรึ
เหวินเฮ่าหลันใช้พัดปิดครึ่งใบหน้า ยามพูดจาอ่อนหวานน้ำเสียงก็น่าฟังมิน้อย เมื่อครู่เขาเห็นการเคลื่อนไหวของนาง แม้จะพลิ้วไหวดุจผีเสื้อเริงระบำแต่คล้ายติดขัดจนน่าขัดใจ ทำให้เขาจำใจต้องยื่นมือเข้าช่วย“ข้าน้อยจะไปส่งอาปู้ก่อน ท่านมีอะไรไปทำก็ไปทำ เถิดเจ้าค่ะ”ห๋า! อะไรนะ! นี่นางกล้าขับไล่เขารึ ใช้งานเสร็จก็ถีบหัวเรือเช่นเขาทิ้งเลยกระนั้นรึ!“ข้าไปด้วย เผื่อเจ้าพวกนั้นมันหวนกลับมา พวกเจ้าจะลำบาก”เคอหลิ่งหลินเพียงแค่ไหวไหล่เล็กน้อย คนผู้นี้บุคลิกชวนให้ปวดขมับ ดูเป็นคุณชายเจ้าสำอางแต่นิสัยอยากเอาชนะเหมือนเด็ก ซ้ำยังมีวรยุทธสูง นางไม่ได้สนใจว่าเขาเดินตามหลังนางมา ได้แต่จูงมือเด็กชายที่สะบักสะบอมเพราะถูกซ้อมกลับมาศาลเจ้าร้างอีกครั้งเหวินเฮ่าหลันเห็นประกายตาอ่อนโยนในดวงตาของหญิงสาว กวาดตามองรอบข้างแล้วประหลาดใจนัก นี่นางขายกำไลหยกเพื่อนำเงินมาให้คนป่วยเหล่านี้รึ“ท่านมองพอหรือยัง” เคอหลิ่งหลินถามราวกับไม่ต้องการคำตอบ“คนพวกนี้เป็นอะไรกับเจ้า”“มิได้เป็นอะไรกัน ข้าน้อยแค่บังเอิญได้พบก็เท่านั้น” นางตอบตามตรง“ไม่ได้เป็นอะไร แต่ยอมขายกำไลหยกมาช่วยคนที่มิรู้จักงั้นรึ” น้ำเสียงทั้งฉงนและปนชื่นช
บุปผาร่ายรัก Chapter 55. พูดจาเหลวไหล
นางเดินไปที่ระเบียงชะโงกหน้ามองไปด้านข้างมีการเคลื่อนไหวในห้องติดกัน แต่ราวกับสัมผัสได้ถึงกระแสลมพัดผ่านวูบหนึ่ง หญิงสาวเปลี่ยนความสนใจหมุนตัวกลับเดินเข้ามาในห้อง บุรุษในชุดดำนั่งที่เก้าอี้ด้วยท่าทางเกียจคร้าน ใบหน้าครึ่งหนึ่งถูกปกปิดด้วยหน้ากากอสูร มือทั้งสองสวมถุงมือหนังสีดำ มือนั้นกำลังรินน้ำชาขึ้นจิบ “เป็นผู้ใดที่ต้องการพบข้างั้นเรอะ” “ท่านคือหัตถ์เทวะ?” ถามอย่างไม่มั่นใจแล้วเดินตรงเข้าไปใกล้ ดวงตากลมโตกวาดตามองไปทั่วร่างของบุรุษชุดดำอย่างไม่เกรงมารยาท “เฮ้อ!” เคอหลิ่งหลินสายหน้าไปมาด้วยท่าทางผิดหวัง และกิริยาของนางยั่วยุอารมณ์อีกฝ่ายอย่างไม่รู้ตัว “แม่นาง! ไยเจ้ามาถอนหายใจใส่ข้าเช่นนี้!” เคอหลิ่งหลินอยากถอนหายใจใส่อีกครั้งแต่ก็ทำได้เพียงแค่สูดลมหายใจลึกๆ พลันหูของนางได้ยินเสียงสนทนาทะลุผ่านผนังห้อง นางกลับเดินไปเงี่ยหูฟังด้วยความสนใจ “เจ้า! เจ้า!” บุรุษชุดดำทะลึ่งกายลุกพรวดขึ้น ไม่เคยมีใครทำท่าทีเมินเฉยใส่เขาเช่นนี้ ทุกคนล้วนกลัวจนตัวสั่นมิกล้าแม้แต่จะเงยหน้าสบตาด้วย “ชู่ว์”เคอหลิ่ง
บุปผาร่ายรัก Chapter 56.ท่านเป็นใคร
ด้วยความอยากเห็นใบหน้าผู้ที่เอ่ยชื่อมารดาของนาง เคอหลิ่งหลินย่อตัวลงแล้วคลานสี่ขาเข้าไปให้ไกลที่สุด เหวินเฮ่าหลันเห็นก็ตกใจ ไม่คิดว่านอกจากนางจะมีจมูกหมาป่าแล้วยังคลานสี่ขาได้ว่องไวราวหมาป่าอีกด้วย ทว่าแม้นางจะว่องไวเพียงใด ประสาทสัมผัสของผู้ฝึกยุทธมักรวดเร็วเสมอ “นั้นใคร!” “แย่แล้ว!” หญิงสาวตกใจที่ถูกจับได้ นางกำลังคลานหนีแต่เท้าหนักๆ เหยียบชายกระโปรงของนางไว้ นางถึงกับเสียหลักถลาหน้าทิ่มไปกับพื้น ดีที่พื้นห้องปูพรมงดงามหน้านางจึงไม่เจ็บนัก “ไม่ยักรู้ว่าหอคณิกาอันดับหนึ่งจะปล่อยให้มีสุนัขเข้ามาเพ่นพ่านรบกวนแขกเช่นนี้” เสียงหัวเราะขบขันดังเหนือศีรษะของนาง หญิงสาวข่มโทสะ นึกชังตัวเองที่ใจร้อนเกินไป นี่ถ้าท่านแม่ทัพจ้าวรู้ว่านางสะเพร่ากับเรื่องง่ายๆเพียงนี้คงถูกโทษโบยไปแล้ว แต่ตอนนี้นางไม่มีเวลาใส่ใจเรื่องนั้น มือเรียวดึงชายกระโปรงให้หลุดจากเท้าใหญ่ของเขา แต่อีกฝ่ายไม่ขยับนางจึงแหงนหน้าถลึงตาใส่ เป็นจังหวะเดียวที่เจ้าของเท้าก้มมองหญิงสาว “ไป๋ลู่?” เคอหลิ่งหลินชะงักมือแล้วจ้องมองอีกฝ่าย ชายร่างใหญ่ใ
บุปผาร่ายรัก Chapter 57. รู้สึกตัว
“เจ้ามัวหลบอยู่ที่ใด!” “ข้ามิได้หลบ” อีกฝ่ายตอบน้ำเสียงราบเรียบ “ข้าเพียงแต่ให้ผู้อื่นรู้มิได้ว่ามีหัตถ์เทวะสองคน!” ชายหนุ่มเหมือนเพิ่งได้สติ เขาหยุดยืนแล้วเพ่งมองเบื้องหน้าราวกับประเมินสถานการณ์ “ข้ามิรู้เรื่องของพวกท่านหรอกนะ หากเขาคือโม่ชิงถงจริงข้าคิดว่าข้ารู้ที่ที่ชายผู้นั้นไป ปกติท่านใจเย็นกว่านี้มิใช่หรือคุณชายเฉิน เอ๊ะ!...หรือจะให้เรียกองค์ชายไท่หยางดี” บุรุษหนุ่มสงบสติอารมณ์แต่หัวใจยังรุ่มร้อน นางอยู่ในอ้อมอกของเขาแล้วแท้ๆ แต่กลับหลุดมือไปได้ ซ้ำนางยังได้รับบาดเจ็บอีก มือใหญ่ปลดหน้ากากอสูรออกแล้วถอนหายใจหนักๆ หันไปมองเหวินเฮ่าหลันที่ปลดหน้ากากอสูรออกแล้วเช่นกัน ไ มิมีผู้ใดรู้ว่า แท้จริงแล้ว ‘หัตถ์เทวะ’ ที่ถูกกล่าวขานถึงความน่ากลัวและอันตรายนั้น หนึ่งคือคุณชายเจ้าสำอางและอีกหนึ่งคือโอรสขององค์ฮ่องเต้!. เปลือกตาหนังอึ้ง แม้พยายามฝืนเท่าไหร่ก็ไม่สามารถเปิดเปลือกตาขึ้นได้ เคอหลิ่งหลินรู้เพียงแค่ว่าตนเองถูกแบกมาไม่นานนักก่อนที่จะถูกวางบนพรมขนสัตว์น้ำเสียงสั่งเฉียบขาดและกลิ่นหอมฉุนของสตรีพร้อมมือหล
บุปผาร่ายรัก Chapter 58. รู้สึกตัว
“ของเล่นแค่นี้ทำอะไรข้ามิได้หรอก ไป๋ลู่”กลิ่นเหม็นไหม้ลอยคลุ้งในอากาศทำให้โม่ชิงถงชะงักมือไป เขาเงยหน้าขึ้นพลันได้ยินเสียงระเบิดอยู่ด้านนอก จำใจต้องผละคนในวงแขนทิ้งลงกับพื้นแล้วก้าวยาวๆ ไปทางประตู เคอ-หลิ่งหลินรวบรวมเรี่ยวแรงที่มีวิ่งไปที่ระเบียง ด้านนอกมืดสนิท ลมกลางคืนโหมพัดรุนแรงและพื้นที่เหยียบยืนก็โคลงไหว นางก้มหน้ามองจึงรู้ว่าตนเองอยู่ในเรือ! และเบื้องหน้าคือแผ่นน้ำ!“ไฟไหม้!”เสียงโหวกเหวกโวยวายดังอยู่หัวเรือ นางมองผืนน้ำเบื้องหน้าแล้วหันไปมองทางโม่ชิงถงที่เพิ่งรู้ตัวว่านางวิ่งหนีมาทางระเบียงแล้ว เคอหลิ่งหลินเห็นเขาคว้าแส้สีดำทมิฬไว้ในมือ นางจึงหมุนตัวแล้วปีนราวระเบียงกระโดดลงน้ำไปทันที ปลายแส้ตวัดถูกผิวผ้าที่แผ่นหลังแหวกขาดเปิดเปลือยผิวกายก่อนที่ร่างนั้นจะร่วงลงน้ำไป“ไป๋ลู่! อย่าคิดว่าเจ้าจะหนีข้าพ้นนะ! ยังไงเจ้าก็เป็นของข้า ต้องเป็นของข้าเท่านั้น!”เคอหลิ่งหลินกลั้นหายใจ ปล่อยร่างตัวเองจมดิ่งในกระแสน้ำเย็นจัด ความเย็นเยียบห่อหุ้มร่างกายในชุดผ้าแพรสีแดงสด ขอเพียงกลั้นหายใจในน้ำได้นาน นางจะพ้นสายตาของมันผู้นั้น ทว่าเมื่อความเย็นเข้ามาโอบล้อมความเจ็บปวดนั้นก็บังเกิดขึ้นดุจเ
บุปผาร่ายรัก Chapter 59. ข้าขออีกนิด
“หลินเอ๋อร์”เขากระซิบเรียกแตะตัวนางเบาๆ ไอเย็นจากผิวกายของนางทำให้เขาหงุดหงิด และแม้จะอยู่ในความืด เมื่อสายตาปรับให้คุ้นชินแล้ว เขามองเห็นแผ่นหลังของนางปรากฏรอยสักรูปดอกไม้สีแดง สีแดงนั้นเข้มขึ้นเรื่อยๆ พร้อมกับร่างกายของนางที่เย็นจัดดุจแผ่นน้ำแข็งทั้งเจ็บทั้งหนาว ทรมานนัก!เคอหลิ่งหลินมิอาจห้ามตนเองมิให้ดิ้นทุรนทุรายได้ มันเป็นเพียงวิธีเดียวที่นางบรรเทาความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นในเวลานี้เพียงการปรากฏของดอกไม้แดง ต้องแลกกับความเจ็บปวดเพียงนี้เลยหรือ?รอยอุ่นทาบทับที่รอยดอกไม้บนกลางหลัง ราวกับขับไล่ไอเย็นออกจากเรือนร่าง หญิงสาวผวาเอี้ยวตัวมองแต่ไม่ถนัด ทว่ากลับรู้ดีว่าเขาทาบริมฝีปากอุ่นกับรอยสักรูปดอกไม้แดง“ท่าน...หยุด..หยุดนะ”นางห้ามเขาเสียงแผ่ว รู้ว่าควรห้าม แต่ลึกๆ แล้วกลับพอใจที่ไออุ่นนั้นแผ่ซ่านไปทั่วร่าง แต่ก็เขินอายจนแนบตัวไปกับที่นอนราวกับจะฝั่งตัวเองลงไปเพื่อหลบสัมผัสของเขา“ตัวเจ้าเย็นเหลือเกิน” เสียงแหบพร่าเป่ารดผิวกายเนียนละเอียด ชุดของนางเปียกชื้น ซ้ำด้านหลังยังถูกแส้ตวัดขาดเป็นริ้วแทบกลายเป็นเศษผ้า ทำให้เขาแหวกผ้านั้นออกอย่างเบามือ ทาบริมฝีปากพรมจูบทั่วแผ่นหลัง เสียงคร
Latest chapter
บุปผาร่ายรัก Chapter 90 จบ.
บุปผาร่ายรัก Chapter 89. โรงเตี๊ยมหมื่นบุปผา 3
บุปผาร่ายรัก Chapter 88. โรงเตี๊ยมหมื่นบุปผา 2
บุปผาร่ายรัก Chapter 87. โรงเตี๊ยมหมื่นบุปผา 1
บุปผาร่ายรัก Chapter 86 . ได้ยินว่า
บุปผาร่ายรัก Chapter 85 จบแล้วสินะ
บุปผาร่ายรัก Chapter 84. ส่งท้าย
บุปผาร่ายรัก Chapter 83. นางยิ่งงดงามเปล่งปลั่งขึ้นเหลือเกิน
บุปผาร่ายรัก Chapter 82. ลงทัณฑ์
