บทที่64 การทดสอบเข้าตำหนัก

เมื่อพลังวิญญาณได้ผสานลงไปในป้ายหยกที่ได้รับต่างรู้สึกได้ถึงพลังอันแปลกประหลาดอันทรงพลังแข็งแกร่ง และยังคงกลิ่นอายของความศักดิ์สิทธิ์โบราณยังคงถูกรักษาไว้ไม่ให้สูญสลายไปตามกาลเวลา พลังประหลาดนี้ได้ไหลเวียนไปทั่วทั้งร่างกายอย่างไร้ซึ่งสิ่งใดต่อต้านได้ทั้งสิ้น

เพียงอึดใจเดียวแสงสว่างที่ปรากฏขึ้นตรงหน้าได้กระตุ้นให้พวกเขาทุกคนต้องลืมตาขึ้น ภาพที่เกิดขึ้นตรงหน้าคือลานพิธีขนาดใหญ่ที่ถูกสร้างขึ้นจากแร่ปราณธาตุน้ำแข็งศักดิ์สิทธิ์ที่มีความแวววาวและมีคุณสมบัติที่คงทนเป็นอันดับต้น ๆ ในยุทธภพ

กล่าวว่าหาได้ยากยิ่งในการครอบครองแม้เพียงขนาดเท่ากำปั้นมือ ทว่าทางสำนักศึกษาเหมันต์พันตะศักดิ์สิทธิ์เองกลับใช้แร่ปราณธาตุน้ำแข็งศักดิ์สิทธิ์นี้ในการสร้างลานพิธีแห่งนี้ขึ้น หากสังเกต ก็จะพบว่าทุกสิ่งก่อสร้างที่อยู่ในอาณาเขตของสำนักศึกษาที่สามารถสองเห็นได้นั้นต่างถูกทำขึ้นจากแร่ปราณธาตุน้ำแข็งศักดิ์สิทธิ์ไม่ต่างกันทั้งสิ้น

ความรู้สึกที่สัมผัสได้ทำให้ตัวตนของสำนักศึกษาเหมันต์พันตะศักดิ์สิทธิ์ในใจของพวกเขารุ่นเยาว์ชายหญิงที่เป็นศิษย์ใหม่ต่างถูกยกสูงไปอีกไม่รู้กี่เท่า แน่นอนว่าพวกเขาต่างคิดเห็นตรงกันว่าการตัดสินใจเข้าร่วมทดสอบเป็นศิษย์ใหม่ของทางสำนักศึกษาเหมันต์พันตะศักดิ์สิทธิ์นี้เป็นสิ่งที่พวกเขาคิดถูกอย่างถึงที่สุด...

ท่ามกลางสายตาของศิษย์สายนอก ศิษย์สายในรวมไปถึงสิบอันดับสุดยอดของศิษย์ที่แข็งแกร่งที่สุดในสำนักศึกษาต่างยืนอยู่โดยรอบในลานพิธีแห่งนี้ กลุ่มของผู้อาวุโสรวมไปถึงเจ้าตำหนักต่าง ๆ ได้นั่งลดหลั่นกันตามลำดับในสถานศึกษา ก่อนที่จะเข้าร่วมทดสอบเป็นศิษย์ใหม่พวกเขาต่างล้วนทราบข้อมูลของทางสำนักศึกษาในเรื่องของผู้อาวุโสที่นั่งประจำการอยู่ในสำนักมาบ้างแล้ว

เห็นเช่นนั้นจึงทำให้รับรู้ได้ว่าชายวัยกลางคน ผู้นั่งอยู่ตรงกลางคือท่านเจียงเฉิงผู้เป็นเจ้าสำนักสำนักศึกษาเหมันต์พันตะศักดิ์สิทธิ์ หนึ่งในสิบอันดับสุดยอดผู้ฝึกตนที่แข็งแกร่งที่สุดในทำเนียบของมหาทวีปบูรพา ผู้ที่เปรียบได้ดั่งตำนานที่ยังมีลมหายใจที่เป็นต้นแบบของรุ่นเยาว์ผู้ฝึกตนหลายคน กล่าวได้ว่าตัวตนของเจ้าสำนักศึกษาเหมันต์พันตะศักดิ์สิทธิ์เป็นอีกหนึ่งเหตุผลที่รุ่นเยาว์หลายคนต้องการมาเป็นศิษย์ในสำนักศึกษาแห่งนี้

"ข้าเจียงเฉิงในฐานะของเจ้าสำนักศึกษาเหมันต์พันตะศักดิ์สิทธิ์รู้สึกยินดีเป็นอย่างมากที่ได้พวกเจ้ามาเป็นศิษย์ในปีนี้ พวกเจ้าทุกคนขึ้นชื่อว่าเป็นศิษย์ของสำนักศึกษาเหมันต์พันตะศักดิ์สิทธิ์แล้วอย่างเต็มตัว แต่พวกเจ้าคงทราบว่าสำนักศึกษาของเรานั้นได้มีการแบ่งสายเป็นตำหนัก... "

"หลังจากนี้การทดสอบต่อไปพวกเจ้าจะต้องประลองกับศิษย์พี่ปีสองเพื่อแสดงคุณสมบัติและพลังฝีมือของตนออกมาเพื่อแสดงให้เห็นประจักษ์แก่เจ้าตำหนักอย่างเต็มที่ พวกเจ้าจะถูกสุ่มจับประลองคู่กับศิษย์สายนอก ไม่ว่าจะแพ้หรือชนะข้าหวังว่าพวกเจ้าจะทำออกมาให้ดีที่สุดเพราะสุดท้ายผู้ที่ได้รับผลประโยชน์ที่สุดก็คือตัวของพวกเจ้า..." ท่านเจ้าสำนักเจียงเฉิงเอ่ยขึ้นพร้อมกับมองไปโดยรอบก่อนที่สายตาแหลมคมที่ไม่อาจคาดเดาได้จะหยุดมองไปยังกลุ่มของหนิงอ้ายเพียงชั่วครู่ก่อนที่จะถอนสายตาออกมา

"ข้าซินหรูหนึ่งในสามผู้คุมกฎจะเป็นผู้ดูแลการทดสอบครั้งนี้ ข้าจะสุ่มเรียกชื่อศิษย์ใหม่ขึ้นมาในลานประลองครั้งละห้าคนและสุ่มรายชื่อศิษย์สายนอกเพื่อทำการประลองกับพวกเจ้า เอาล่ะ! เพื่อไม่ให้เสียเวลาไปมากกว่านี้คนแรกป้ายศิษย์ใหม่ลำดับที่สามสิบห้าอี้หลิน!

คนที่สองป้ายศิษย์ใหม่ลำดับที่ยี่สิบจื่อหาน!

คนที่สามป้ายศิษย์ใหม่ลำดับที่แปดหยู่ถง!

คนที่สี่ป้ายศิษย์ใหม่ลำดับที่สามมู่เฉิน!

และคนที่ห้าป้ายศิษย์ใหม่ลำดับที่สี่สิบเก๋าหมิงเจ๋อ!

พวกเจ้าที่มีรายชื่อทั้งห้าคนจงแสดงป้ายศิษย์ใหม่ชั่วคราวของตนให้ผู้อาวุโสข้างสนามประลองตรวจสอบก่อนทำการประลอง ส่วนพวกเจ้าศิษย์ใหม่ที่ยังไม่ถูกเรียกชื่อเตรียมตัวให้พร้อม..." สิ้นเสียงของผู้อาวุโสสตรีร่างเล็กด้วยเพราะว่าผลของการจับคู่ประลองออกมาในเวลาที่ไม่นานนักคล้ายกับว่าไม่ต้องการให้เหล่าศิษย์ใหม่ต้องเตรียมตัวอะไรมาก

ลานประลองนี้มีขนาดที่กว้างเพียงพอและด้วยถูกทำขึ้นจากแร่ปราณธาตุน้ำแข็งศักดิ์สิทธิ์ ดังนั้นต่อให้เป็นผู้ฝึกตนระดับสูงราชทินนามราชันวิญญาณก็ไม่สามารถทำลายได้โดยง่าย

หนึ่งในห้าคนแรกที่ต้องทำการประลองแสดงฝีมืออย่างอี้หลินถึงกับตกตะลึงไปชั่วขณะ ก่อนที่กลุ่มของหนิงอ้ายจะเข้าไปรุมกอดอีกฝ่ายและอวยพรให้เด็กหนุ่มทำให้ดีที่สุด จากนั้นอี้หลินแยกตัวไปทางฝั่งสนามประลองของตนแล้วกลุ่มของหนิงอ้ายที่เหลือจึงไปยืนอยู่ใกล้กับจุดที่อีกฝ่ายประลองในทันที

"เริ่มการทดสอบได้!" เสียงของผู้อาวุโสประจำสนามประลองดังขึ้นไปทั่วทั้งบริเวณก่อนที่ผู้ฝึกตนทั้งสิบชีวิตที่มีสถานะเป็นศิษย์ใหม่และศิษย์สายนอกของสำนักศึกษาที่อยู่ในสนามประลองนี้ต่างไม่รอช้าและเริ่มทำการโจมตีคู่ประลองของตนโดยทันที

"เด็กน้อยเจ้าไม่ควรที่จะฝืน แม้ไม่อาจกล่าวได้ว่าข้าเป็นหนึ่งในสิบสุดยอดของศิษย์ฝ่ายนอก แต่ข้าไม่ได้ด้อยไปกว่าพวกเขาสักเท่าไหร่นัก!" สำหรับศิษย์สายนอกคู่ประลองของอี้หลินเป็นชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่ ใบหน้าของชายหนุ่มแสยะยิ้มมุมปากก่อนที่จะเอ่ยขึ้นเสียงดังคล้ายกับต้องการทำลายสมาธิ

การประลองครั้งนี้ถูกสั่งห้ามใช้อาวุธวิเศษ แต่ถึงอย่างไรบทเวทย์ต่าง ๆ สามารถนำมาใช้บนสนามประลองแห่งนี้ได้อย่างไม่จำกัด ไม่รอช้าชายหนุ่มจะร่ายบทเวทย์โจมตีไปยังอี้หลินด้วยความรวดเร็ว

เปรี้ยง!

ตู้ม!

ท่าทางของอี้หลินสงบนิ่งกว่าในยามปกติหลายเท่าด้วย เพราะว่าอีกฝ่ายจริงจังกับการประลองทดสอบครั้งนี้เป็นอย่างมาก ภายใต้สภาวะความกดดันที่เกิดขึ้นนี้แต่ทว่าเด็กหนุ่มยังคงร่ายเวทย์ป้องกันการโจมตีของอีกฝ่ายไปได้อย่างทันท่วงทีและสามารถใช้บทเวทย์โจมตีกลับไปยังอีกฝ่ายด้วยความรวดเร็วไม่แพ้กัน

อัคคีเสกสรรโลกธาตุ!

ตู้ม!

อี้หลินและศิษย์สายนอกต่างได้ประลองกันด้วยบทเวทย์กไปหลายบทกินเวลาไปหลายเค่อแล้ว เช่นนั้นอี้หลินจึงตัดสินใจใช้บทเวทย์ระดับสูงของตระกูลตนในทันทีเพื่อปิดการประลองครั้งนี้ เพลิงอัคคีขนาดใหญ่ได้ปรากฎขึ้นอย่างกระทันหันก่อนที่เด็กหนุ่มจะบัญชาการเพลิงนี้ไปยังคู่ประลองของตนในทันที

เสียงปะทะกันของบทเวทย์ดังขึ้นไปทั่วทั้งสนามประลองก่อนที่ภาพที่ปรากฎตรงหน้าจะเป็นชายหนุ่มศิษย์สายนอกที่สลบไปด้วยความต่างชั้นของระดับบทเวทย์และแน่นอนว่าเป็นอี้หลินที่สามารถผ่านการทดสอบแรกนี้ได้ในที่สุด

"ผู้ชนะการประลองครั้งนี้ได้แก่ศิษย์ใหม่อี้หลิน!" เด็กหนุ่มที่สามารถเป็นฝ่ายชนะมาได้สำเร็จ ยังคงต้องเลือกเข้าตำหนักศึกษาที่คาดคิดว่าจะเหมาะสมกับตนให้ได้มากที่สุด

"ข้าอี้หลินต้องการเข้าร่วมตำหนักศาสตร์แห่งการต่อสู้ขอรับ!!!" เสียงอันมั่นคงของเด็กหนุ่มดังขึ้นไปทั่วทั้งสนามประลอง

แน่นอนว่าทางฝั่งของเจ้าตำหนักศาสตร์แห่งการต่อสู้ได้ทำการตอบรับผ่านป้ายหยกที่ตนได้ถือครองไว้เพื่อเป็นการตกลงกับความต้องการของอีกฝ่าย การประลองที่พึ่งจบไปเด็กหนุ่มได้ใช้บทเวทย์จากปราณธาตุอัคคีได้อย่างเชี่ยวชาญถือว่าเป็นคุณสมบัติที่ทางตำหนักต้องการเช่นกัน

สำหรับคู่ประลองอีกสี่คู่ที่เหลือแม้จะมีสลับเป็นศิษย์ใหม่เป็นผู้ชนะบ้างหรือศิษย์สายนอกเป็นฝ่ายชนะบ้าง ไม่ใช่เรื่องแปลกอันใด เพราะว่าสิ่งเหล่านี้นอกจากต้องอาศัยทักษะวรยุทธ์ฝีมือแล้ว ประสบการณ์ก็เป็นสิ่งที่สำคัญเช่นกันซึ่งแน่นอนว่าทั้งสี่คนที่เหลือต่างเลือกเข้าตำหนักที่ตนสนใจไปไม่ต่างกัน

"สำหรับผู้เข้าทดสอบในรอบที่สองคนแรก ป้ายศิษย์ใหม่ลำดับที่สิบโอวหยาง!

คนที่สองป้ายศิษย์ใหม่ลำดับที่สามสิบหกลู่ซี!

คนที่สามป้ายศิษย์ใหม่ลำดับที่สี่สิบเอ็ดหลี่ซวง!

คนที่สี่ป้ายศิษย์ใหม่ลำดับที่ห้าเฟยหลิน!

และคนที่ห้าป้ายศิษย์ใหม่ลำดับที่ห้าสิบสองเจียวจู!" สิ้นเสียงประกาศของผู้อาวุโสประจำสนามประลองที่ดังขึ้นอีกครั้งนั้นในรอบที่นี้เป็นลู่ซีและหลี่ซวงที่ต้องเป็นฝ่ายลงไปประลองทดสอบ ด้วยทักษะวรยุทธ์และพลังวิญาณของทั้งคู่ย่อมสามารถทำให้ทั้งสองผ่านการทดสอบครั้งนี้ได้อย่างง่ายดายอยู่แล้ว

และเป็นเช่นนั้นจริง ๆ เพราะว่าทั้งสองคนต่างสามารถเป็นฝ่ายเอาชนะศิษย์สายนอกคู่ประลองของตนด้วยบทเวทย์เพียงไม่กี่บทเท่านั้น ทางฝั่งของลู่ซีได้เลือกเข้าตำหนักศาสตร์แห่งค่ายกลตามความสนใจตั้งแต่แรก สำหรับทางฝั่งของหลี่ซวงนั้นเข้าในตำหนักศาสตร์แห่งการต่อสู้เหมือนกันกับอี้หลินนั่นเอง

เวลาในการทดสอบนี้ได้ผ่านไปได้สองชั่วยาม กลุ่มของหนิงอ้ายได้ทำการประลองและเลือกเข้าตำหนักไปทุกคนแล้ว แน่นอนว่าพวกเขาทุกคนต่างสามารถเอาชนะศิษย์ฝ่ายนอกที่เป็นคู่ประลองของตนได้อย่างง่ายดาย สิ่งนี้ยิ่งทำให้กลุ่มของหนิงอ้ายเป็นที่จับตามองมากขึ้นกว่าเดิมหลายเท่า

เหล่าผู้อาวุโสทุกคนในที่นี้ต่างได้เห็นกลุ่มของหนิงอ้ายจากค่ายกลส่งภาพมาตั้งแต่ในเขตป่าของเทือกเขาเร้นลับอสูร เมื่อได้เห็นตัวจริงและฝีมือเช่นนี้จึงทำให้ถูกใจเข้าไปใหญ่ซึ่งแน่นอนว่าเจ้าตำหนักนั้นต่างได้เลือกกลุ่มของหนิงอ้ายเข้าไปเป็นศิษย์ในตำหนักของตนทั้งสิ้น จนท้ายที่สุดเหลือเพียงหนิงอ้ายเท่านั้นที่มีรายชื่อในการประลองในครั้งสุดท้ายนี้ พวกเขาต่างคาดหวังว่าจะได้เด็กหนุ่มเป็นศิษย์ในตำหนักของตน

"ผู้เข้าทดสอบในรอบสุดท้าย ป้ายศิษย์ใหม่ลำดับที่หนึ่งรั่วซี!!!และคนสุดท้ายที่เป็นศิษย์ใหม่ของปีนี้ ป้ายศิษย์ใหม่ลำดับที่สามสิบเก้าหนิงอ้าย!!!" เสียงของผู้อาวุโสประจำสนามประลองคนเดิมดังขั้นอีกครั้ง

เสียงตะโกนให้กำลังใจได้ดังขึ้นกว่าทุกครั้ง เพราะพวกเขาต่างเฝ้ารอที่จะเห็นฝีมือของศิษย์ใหม่ที่มีนามว่ารั่วซีว่าจะเเข็งแกร่งมากเพียงใด ด้วยเพราะกลิ่นอายของเด็กหนุ่มที่แผ่ซ่านออกมาทำให้ทุกคนอยากที่จะรับรู้ฝีมือของอีกฝ่ายเป็นอย่างมาก

สำหรับศิษย์ใหม่อีกคนที่ชื่อว่าหนิงอ้าย ด้วยเพราะในกลุ่มที่พวกเขายืนอยู่ด้วยกันต่างเป็นรุ่นเยาว์ที่มากไปด้วยพรสวรรค์และทุกคนต่างสามารถเอาชนะการประลองกับศิษย์สายนอกได้อย่างง่ายดาย เห็นว่าเด็กหนุ่มนามว่าหนิงอ้ายนี้อยู่ในกลุ่มสหายเดียวกันย่อมที่จะต้องมีฝีมือที่ไม่ต่างกันไปแน่ พวกเขาจึงต้องการทราบว่าทั้งสองคนจะเเข็งแกร่งตามที่ตนคาดหวังไว้หรือไม่

หนิงอ้ายได้รับกำลังใจจากสหายของตนรวมไปถึงเจ้าต้าเฮยที่แอบให้กำลังใจด้วยการหอมแก้ม? ของเขาไปเสียหลายที หนิงอ้ายนั้นไร้ซึ่งความกดดันใด ๆ ทั้งสิ้นเพราะว่าเขาเชื่อว่าตนต้องทำได้อย่างแน่นอนจากนั้นจึงเดินลงไปในสนามประลองทันที ตอนนี้ศิษย์สายนอกคู่ประลองของเขาได้ยืนรออยู่แล้ว

คู่ประลองของเขาเป็นชายหนุ่มที่มีอายุราว ๆ ยี่สิบกว่าปีเป็นผู้ฝึกตนราชทินนามเทวะวิญญาณขั้นต้นผู้หนึ่ง ด้วยวัยเพียงเท่านี้แต่กลับสามารถมีพลังวิญญาณถึงเขตขั้นนี้ได้แสดงว่าฝีมือของอีกฝ่ายไม่ธรรมดาสามัญ

"เริ่มการประลองได้!" เสียงของผู้อาวุโสประจำสนามประลองเอ่ยขึ้นในที่สุดที่เป็นดั่งสัญญาณให้เริ่มการประลองรอบสุดท้ายนี้

ฟิ้ว!

พรึบ!

เสียงของบางสิ่งที่พุ่งทะลุด้วยความรวดเร็วผ่าแหวกอากาศปรากฎเป็นชายหนุ่มศิษย์สายนอกผู้นี้ พริบตาเดียวก็มาถึงจุดที่หนิงอ้ายยืนอยู่ด้วยความรวดเร็วจนน่าตกใจสำหรับใครหลายคน ด้วยความเร็วเกินที่จะมองเห็นได้โดยง่ายเช่นนี้พอที่จะคาดเดาได้ว่าอีกฝ่ายย่อมมีปราณธาตุลมเป็นแน่

มือของอีกฝ่ายเป็นกระบี่ที่ถูกผนึกขึ้นจากปราณธาตุเข้าฟาดฟันหนิงอ้ายด้วยความเร็วยิ่ง แต่ทว่าหนิงอ้ายที่มีเนตรแห่งสวรรค์และวิหคสอดแนมจึงทำให้ทุกการเคลื่อนไหวเหล่านี้ล้วนอยู่ในการรับรู้และญาณสัมผัสของเขาทั้งสิ้น เด็กหนุ่มยังคงตั้งรับด้วยความนิ่งสงบจากนั้นจึงเรียกใช้ปราณธาตุไฟของตนผนึกขึ้นเป็นกระบี่ออกมาต้านรับได้อย่างทันท่วงที อีกทั้งยังก้าวหน้าถอยหลังหลบหลีกด้วยความรวดเร็วที่เต็มไปด้วยชั้นเชิงราวกับกำลังละเล่นเสียอย่างนั้น

"เหตุใดหนิงอ้ายจึงเอาแต่หลบหลีกเช่นนี้เล่า??" เป็นอี้หลินที่เอ่ยขึ้นอย่างขัดใจเมื่อเห็นว่าสหายของตนมัวแต่ตั้งรับไม่โจมตีกลับ

"เจ้าอย่าใจร้อนเลยอี้หลิน ข้าเชื่อว่าหากหนิงอ้ายเอาจริงดูท่าศิษย์พี่ท่านนี้คงถูกจัดการด้วยกระบวนท่ากระบี่แรกเสียด้วยซ้ำฮ่าฮ่าฮ่า" อู่ฮั่นเอ่ยขึ้นด้วยเพราะตนเชื่อว่าหนิงอ้ายมีฝีมือที่แกร่งกว่าศิษย์สายนอกคู่ประลอง แม้ว่าอีกฝ่ายจะเป็นผู้ฝึกตนราชทินนามเทวะวิญญาณขั้นต้นก็ตาม

"เด็กน้อยเจ้าจะคอยแต่หลบหลีกเช่นนี้รึ?? หากกลัวนักก็จงถอนตัวและกลับตระกูลเจ้าไปเสีย!" ชายหนุ่มคู่ประลองของหนิงอ้ายตะโกนขึ้นอย่างเดือดดาน ด้วยเพราะว่าอีกคู่ประลองที่อยู่ด้านข้างของเขาจบการประลองไปแล้วด้วยการที่ศิษย์ใหม่เป็นผู้ชนะดังนั้นแล้วในการประลองครั้งนี้เขาต้องเป็นฝ่ายชนะเท่านั้น จึงจะสามารถกู้หน้าของศิษย์สายนอกของสำนักได้

เห็นว่าลู่ซีและสหายของตนทำหน้าตาเบื่อหน่ายราวกับเห็นว่าเขาเป็นเด็กน้อยที่มัวแต่เล่นสนุกนั้นจึงทำให้รู้สึกพูดอะไรไม่ออก อีกทั้งหนิงอ้ายก็กลัวว่าทางผู้อาวุโสหากเห็นท่าทีที่ผ่านมาก่อนหน้าอาจจะคิดว่าเขาไม่มีฝีมือก็เป็นไปได้ ดังนั้นแล้วหนิงอ้ายจึงเลือกที่จะจบการประลองนี้ในทันที

หนิงอ้ายจึงเรียกใช้เคล็ดวิชากระบี่เจ็ดดาวเหนือของตนออกมา อากาศโดยรอบของสนามประลองได้เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วก่อนที่จะเห็นเป็นสะเก็ดเพลิงสีแดงประกายส้มโปรยปรายลงมาจากท้องฟ้า ความเปลี่ยนแปลงอย่างกระทันหันนี้ทำให้ทุกคนนั้นต่างถกเถียงและขบคิดกันว่าแท้ที่จริงนั้นเคล็ดวิชากระบี่นี้อยู่ในระดับใดกันแน่

ที่แม้ไม่อาจถูกนำมาใช้ด้วยกระบี่ที่แท้จริงแต่เพียงประสานใช้งานที่ผนึกขึ้นจากปราณธาตุยังแข็งแกร่งเช่นนี้ ไม่รู้ว่าอาณุภาพที่แท้จริงจะน่าสะพรึงกลัวเพียงใด

"แสดงฝีมือของเจ้าออกมาเสีย อย่าได้ละเล่นราวกับดูถูกข้าเช่นนี้!" ชายหนุ่มศิษย์สายนอกเอ่ยขึ้นอีกครั้งก่อนที่จะใช้เคล็ดวิชากระบี่ออกมา

ทันใดนั้นพื้นด้านล่างของชายหนุ่มปรากฎเป็นวงแหวนเวทย์สีเขียวน้ำตาลอันเป็นสัญลักษณ์ของผู้ฝึกตนปราณธาตุลมระดับกลาง ถือว่าเป็นอีกหนึ่งผู้ฝึกตนรุ่นเยาว์ที่แข็งแกร่งมากกว่าหนิงอ้ายที่มีพลังวิญญาณอยู่ในระดับจักรพรรดิวิญญาณขั้นสูงเท่านั้น

กล่าวได้ว่าเป็นเด็กหนุ่มน้อยศิษย์ใหม่คนนี้ที่ต้องเสียเปรียบไปไม่น้อยด้วยความต่างชั้นของพลังวิญญาณหนึ่งเขตขั้นใหญ่ แต่ถึงอย่างไรหน้าของเด็กหนุ่มที่มีนามว่าหนิงอ้ายยังคงนิ่งเฉยก่อนที่จะเเสดงเคล็ดวิชากระบี่ของตนออกมาต้านรับในทันที

พายุกระบี่สังหาร!

สิ้นเสียงของชายหนุ่มบนท้องฟ้าเหนือสนามประลองปรากฎเป็นห่าฝนกระบี่สีเขียวน้ำตาลเข้มนับร้อยเล่มที่ลอยหมุนอยู่ซึ่งเหล่าศิษย์ใหม่ทุกคนจะตกใจเป็นอย่างยิ่ง เพราะไม่คิดว่าเพียงแค่การประลองศิษย์ใหม่เข้าตำหนักเช่นนี้ทางศิษย์สายนอกจะใช้เคล็ดวิชากระบี่ของสำนักโจมตีอีกฝ่ายเช่นนี้ หากว่าห่าฝนกระบี่ได้พุ่งเข้าโจมตีไปยังเด็กหนุ่มแล้วต่อให้ไม่เป็นอันตรายถึงชีวิตแต่ย่อมส่งผลไปถึงการเลื่อนระดับพลังวิญญาณในข้างหน้าอย่างแน่นอน...